ตอนที่ 1285 เสื้อผ้าฉีกขาด + ตอนที่ 1286 แต้มพรหมจรรย์

ตอนที่ 1285 เสื้อผ้าฉีกขาด

องค์หญิงอิ๋งเสวี่ยกัดริมปากอย่างอดไม่ได้ ก้มหน้าต่ำลง “เขาไม่ให้ข้าเข้าใกล้ และเย็นชากับข้ายิ่งนัก” หลังเห็นภาพที่เซวียนหยวนโม่เจ๋อปฏิบัติต่อเด็กรับใช้ ในใจของนางหวั่นไหวเล็กน้อย หรือว่าคนคนนี้จะ…

“เหอะๆๆ หากรัชทายาทเซวียนหยวนชมชอบผู้ชายจริงๆ เช่นนั้นก็น่าสนุกแล้ว” รัชทายาทแห่งชื่อสุ่ยหัวเราะเบาๆ จ้องมองสองคนทางนั้น สั่งให้คนเตรียมย่างเนื้อพลางเดินเข้าไป

ในมุมมืด สองคนที่จักรพรรดิส่งมาเห็นภาพก่อนหน้านี้ในสายตาแล้วต่างประหลาดใจเล็กน้อย ดูท่าฝีมือของเด็กหนุ่มผู้นั้นไม่เลวเลยจริงๆ กำราบพลังของอีกฝ่ายไว้ได้อย่างง่ายดาย ทำให้คนไม่กล้าปรามาส

ดูท่าทางพวกเขาไม่ต้องลงมือก็อธิบายกับองค์จักรพรรดิได้แล้ว

“ได้ยินว่ารัชทายาทเซวียนหยวนฝีมือไม่ธรรมดา วันนี้ข้าอยากประลองด้วยสักหน่อย” ทันทีที่เอ่ย รัชทายาทชื่อสุ่ยไม่ให้โอกาสเซวียนหยวนโม่เจ๋อปฏิเสธ ลงมือจู่โจมเขาทันที

เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ คนของเซวียนหยวนโม่เจ๋อพลันลุกขึ้นมา แต่ต้องถอยไปหลังจากเขาโบกมือให้

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็ยินดีร่วมสู้จนถึงที่สุด!”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อเอ่ยเสียงเข้ม ร่างชุดดำพุ่งออกไปในทันใด ระหว่างยกมือขึ้น คลื่นแรงกดดันที่แข็งแกร่งก็โจมตีไปยังรัชทายาทชื่อสุ่ยด้วยพลังรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด รัชทายาทชื่อสุ่ยเห็นเขาจู่โจมมาด้วยความเร็วสูงยิ่งจึงเบี่ยงตัวหลบทันใด แต่ความเร็วของฝ่ายตรงข้ามมากเกินไป เสื้อคลุมถึงขั้นถูกกระแสลมแรงกรีดเป็นรอยขาดหลายที่

เขาเหลือบมองแขนเสื้อที่ขาดไป ริมฝีปากยกยิ้มเย็น เวลาต่อมาร่างก็หมุนราวกับพายุหมุน จากนั้นตรงเข้าจู่โจมพร้อมด้วยกระแสลมรุนแรง เห็นเพียงสองร่างสู้กันตั้งแต่บนพื้นไปถึงกลางอากาศ แรงกดดันที่แข็งแกร่งแผ่กระจายออกไป กระแสลมแรงส่งเสียงหวีดหวิววาดผ่านกลางฟ้าดุจใบมีดคม ตัดต้นไม้รอบๆ ล้มกระจายลงบนพื้น

เฟิ่งจิ่วเห็นภาพนี้แล้วค่อนข้างแปลกใจ ฝีมือของรัชทายาทชื่อสุ่ยดูจะแข็งแกร่งนัก! ภายใต้เงื้อมมือของเซวียนหยวนโม่เจ๋อยังผ่านมาหลายกระบวนท่าเพียงนี้ได้ เห็นได้ว่าไม่ใช่แค่ชื่อเสียงจอมปลอม ด้วยเกียรติของรัชทายาทแห่งจักรวรรดิหนึ่ง ความจริงก็ควรมีพลังและฝีมือเช่นนี้

ไม่นานนัก ทุกคนเห็นพละกำลังของทั้งสองฝ่ายค่อยๆ ทิ้งห่าง รัชทายาทเซวียนหยวนยิ่งสู้ยิ่งอาจหาญ รัชทายาทชื่อสุ่ยกลับใช้พลังวิญญาณมากเกินไปนิด ความเร็วตามไม่ทันเท่าไร เมื่อเห็นเช่นนี้ทุกคนก็รู้ว่าการประลองใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว

คนของจักรวรรดินทีแดงไม่ห่วงว่ารัชทายาทเซวียนหยวนจะสังหารรัชทายาทของพวกเขา ถึงอย่างไรระหว่างสองจักรวรรดิก็ไม่อาจทำลายความสัมพันธ์ตามใจชอบด้วยเรื่องเล็กน้อยได้ หลังจากรู้ผลแพ้ชนะทั้งสองคนน่าจะหยุดมือ

พวกเขานึกถึงข้อนี้จึงเฝ้าดูเงียบๆ รอให้พวกเขาวางมือกันไปเอง

ทว่าไม่มีใครคาดคิด เมื่อรัชทายาทชื่อสุ่ยถูกโจมตีจนร่างถอยลงมาจากกลางอากาศ เขามองเซวียนหยวนโม่เจ๋อแล้วเผยรอยยิ้มนุ่มนวล ก่อนจะหันไปจัดการเฟิ่งจิ่วทางด้านหลังที่อยู่ห่างไปไม่ไกลทันที

เขาไม่ได้จะทำร้ายใคร แค่อยากยืนยันบางเรื่องเท่านั้น

เฟิ่งจิ่วกำลังชมการต่อสู้ของทั้งสอง อย่างไรก็ไม่คิดว่าจู่ๆ รัชทายาทชื่อสุ่ยจะโจมตีเธอต่อหน้าคนมากมายเพียงนี้ ด้วยเหตุนี้จึงไม่ทันตั้งตัว ไม่อาจหลบมือที่มุ่งมาทางหน้าอกของเธอ ได้แต่เบี่ยงตัวเล็กน้อยหลบการประจันหน้า มือของเขาคว้าไหล่ของเธอได้พอดี แต่เพราะความว่องไวของเขา ระหว่างโฉบเข้าก็มาไม่มีไอสังหารอีก เธอจึงถอยไปสองก้าวอย่างไม่ทันได้ตอบโต้ จากนั้นเสียงเสื้อผ้าฉีกขาดก็ดังตามมา

“บังอาจ!”

ขณะที่เสียงเสื้อผ้าฉีกขาดดังขึ้น เสียงที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมของเซวียนหยวนโม่เจ๋อซึ่งอยู่กลางอากาศก็ตะโกนลั่นออกมาพร้อมแรงกดดันและความตกตะลึง…

………………………………………………….

ตอนที่ 1286 แต้มพรหมจรรย์

เสียงดุจสายฟ้าดังอื้ออึงสะเทือนหู แต่ห้ามรัชทายาทชื่อสุ่ยไม่ให้ฉีกแขนเสื้อของเฟิ่งจิ่วไม่ได้ แขนเสื้อถูกฉีกลงมาจากตรงไหล่ เผยให้เห็นแขนขาวเนียนเรียวเล็กและแต้มพรหมจรรย์สีแดงสะดุดตาบนแขน!

ทุกคนนิ่งอึ้งไปแทบจะในทันที ทั้งตกใจและอึ้งตะลึง เหมือนว่าใครก็ไม่คาดคิดว่าเด็กรับใช้หนุ่มคนนี้จะเป็นสตรี!

แต้มพรหมจรรย์เป็นสิ่งที่มีเพียงหญิงบริสุทธิ์ถึงจะมีได้ หากเป็นเด็กหนุ่ม บนแขนจะมีของพรรค์นี้ได้อย่างไร?

ชั่วเวลานั้น สีหน้าของทุกคนแตกต่างกันไป

คนสนิทของเซวียนหยวนโม่เจ๋อนอกจากฮุยหลางกับอิ่งอีที่รู้ตัวตนภูตหมอของเฟิ่งจิ่ว คนอื่นๆ รู้แค่ว่าเด็กรับใช้เป็นหญิง ทั้งยังมีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดากับนายท่าน พวกเขายังคิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้ติดตามข้างกายนายท่านได้ หนำซ้ำนายท่านยังปฏิบัติกับนางอย่างตามใจเช่นนั้น ก็น่าจะเป็นคนของนายท่านนานแล้ว ไม่คิดว่าจะยังเป็นสาวน้อยบริสุทธิ์

ครั้นนึกถึงการควบคุมตัวเองที่มั่นคงแน่วแน่ของนายท่าน พวกเขาอดกังวลไม่ได้ว่านายท่านไม่มีปัญหาทางด้านนั้นจริงหรือ? มิเช่นนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ข้างกายตลอด เหตุใดจึงยังให้นางรักษาพรหมจรรย์ไว้?

ยิ่งไปกว่านั้น นายท่านมีฐานะสูงศักดิ์เช่นนี้ หากต้องการผู้หญิงสักคนก็เป็นเรื่องปกติมาก แต่กลับปล่อยให้ผู้หญิงที่ติดตามข้างกายเขาคงพรหมจรรย์ไว้ นี่…อย่าหาว่าพวกเขาคิดมากไปเลย

เทียบกับคนของเซวียนหยวนโม่เจ๋อทางนี้แล้ว คนของจักรวรรดินทีแดงทางนั้นทั้งตกใจและตะลึงงัน โดยเฉพาะองค์หญิงอิ๋งเสวี่ยยิ่งจ้องเด็กรับใช้ที่เผยแขนข้างหนึ่งออกมาอย่างโกรธเคืองและริษยา

เด็กรับใช้? เด็กรับใช้อะไรกัน! เห็นชัดๆ ว่าเป็นผู้หญิง ซ้ำยังเป็นผู้หญิงที่รัชทายาทเซวียนหยวนปกป้องเป็นอย่างดี!

สายตาอิจฉาจ้องเขม็งบนใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น ประหนึ่งคิดจะมองจนดอกไม้บานออกมาจากใบหน้าอีกฝ่าย ผู้หญิงคนนี้ปลอมแปลงรูปลักษณ์! ไม่ต้องสงสัยเลย ใบหน้านี้ไม่ใช่ของนางแน่ๆ! ในเมื่อเป็นผู้หญิง ทั้งยังเป็นผู้หญิงที่รัชทายาทเซวียนหยวนถูกใจ จะต้องไม่ใช่ผู้หญิงรูปโฉมธรรมดาเช่นนี้แน่!

สมควรตาย!

ชมชอบผู้ชายอะไรกัน! เขาซ่อนผู้หญิงไว้ข้างกายชัดๆ!

รัชทายาทชื่อสุ่ยมองแขนขาวเนียนที่เผยออกมา ดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย นัยน์ตาฉายแววประหลาดวาบผ่าน ผู้ชายมองผู้หญิงจะต่างจากผู้หญิงมองผู้หญิงด้วยกัน

ในสายตาของเขา ผิวพรรณขาวเนียนที่เผยออกมาของสาวน้อยเรียกได้ว่าเนียนละเอียดดั่งหยกเนื้อน้ำแข็ง โดยเฉพาะแต้มพรหมจรรย์สีแดงบนแขนขาวราวหิมะ ยิ่งทำให้คนมองแล้วรู้สึกตื่นเต้น

ผู้ชายคนหนึ่งหวงแหนหญิงข้างกายเช่นนี้ ให้นางรักษาความบริสุทธิ์ผุดผ่องไว้ ผู้ชายคนนี้จะต้องรักและทะนุถนอมนางมาก มองไม่ออกจริงๆ ว่ารัชทายาทเซวียนหยวนเป็นผู้ชายที่จะรักทะนุถนอมผู้หญิง ฮึ ไม่คาดคิดเลยจริงๆ

สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจที่สุดคือผู้หญิงคนนี้ นอกจากความประหลาดใจตอนถูกเขาฉีกแขนเสื้อแล้ว แม้แต่ยามแขนขาวราวหิมะเปิดเผยต่อหน้าทุกคนก็ยังไม่เคอะเขินและอึดอัดใจสักนิด ภายในความเฉยชากลับมีความไม่แยแสอยู่แทน น่าสนใจยิ่งนัก

ท่าทางผู้หญิงคนนี้จะไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ ก็ถูกต้องแล้ว มิเช่นนั้นจะเข้าตารัชทายาทแห่งเซวียนหยวนได้อย่างไร?

“ผัวะ!”

ขณะที่ทุกคนตาค้างเหม่อลอยเพราะแขนขาวเนียน รัชทายาทแห่งชื่อสุ่ยถูกฝ่ามือซัดกระเด็นออกไปโดยไม่ทันตั้งตัว จากนั้นชนลำต้นไม้อย่างแรง กระอักเลือดและล้มลงบนพื้นอย่างหมดสภาพ ผ่านไปพักหนึ่งก็ยังลุกไม่ขึ้น

………………………………………………….