ใบหน้า​เยี​่ย​เย​่ว​์​ฉายแวว​ลำบากใจ​ ​ถูกต้อง​แล้ว​ ​นาง​ตั้งใจ​ติดตาม​หวัง​ซื่อ​มาที​่​เมือง​หลี​จริงๆ​ ​ทั้ง​ยัง​ตั้งใจ​ทำให้​ม่อ​จิ​่ง​หลี​รู้​ว่า​ใน​มือ​ตน​มี​ไพ่​ใบสำคัญ​ที่​มีประโยชน์​ต่อ​เขา​มาก​ๆ​ ​อยู่​ ​เรื่อง​นี้​มี​อัน​ใด​ไม่​ถูกต้อง​กัน​ ​หลาย​ปี​ที่นาง​ต้อง​ปิดบัง​ชื่อสกุล​ ​นาง​ต้อง​ทุกข์ยาก​เพียงใด​ ​แต่เดิม​นาง​เคย​เป็น​สนม​ของ​ฮ่องเต้​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​นาง​ยัง​มีบุ​ตร​ชาย​ที่​เป็น​สายเลือด​ของ​อดีต​ฮ่องเต้​ ​บุตรชาย​ของ​นาง​เฉลียวฉลาด​กว่า​ม่อ​ซู่​อวิ​๋​นที​่​ไร้ประโยชน์​ของ​ต้า​ฉู่​ตั้ง​เป็น​ไหน​ๆ​ ​ขอ​เพียง​ทำได้​ดี​ ​ไม่แน่​ว่านา​งอาจ​ได้​ขึ้น​นั่ง​เป็นไท​เฮา​ก็ได้​ ​แล้ว​เหตุใด​นาง​จึง​ต้อง​ปิดบัง​ชื่อสกุล​ ​มีชีวิต​หลบ​ๆ​ ​ซ่อน​ๆ​ ​อยู่​ไป​วัน​ๆ​ ​ด้วย​ความกลัว​ไป​ตลอดชีวิต​ด้วย​เล่า

“​ท่าน​พ่อ​ ​ขอ​เพียง​พวกเรา​ไป​ที่​เจียง​หนาน​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​รับปาก​ว่า​จะ​ช่วย​สนับสนุน​บุตร​ของ​ข้า​ให้​ขึ้น​นั่ง​บัลลังก์​ ​ถึง​ตอนนั้น​ท่าน​ก็​จะ​ได้​กลายเป็น​เสด็จ​ตา​โดยแท้จริง​ ​แล้ว​หลังจากนั้น​ตระกูล​เยี​่​ยก​็​จะ​กลับมา​รุ่งเรือง​อีกครั้ง​”​ ​เยี​่ย​เย​่ว​์​พูด​พลาง​มองหน้า​เยี​่ย​เหวิน​หวาด​้ว​ยสี​หน้า​จริงจัง

เยี​่ย​เหวิน​หวา​กลับ​โน้มน้าว​ไม่ได้​ง่ายๆ​ ​ดังเช่น​ที่นา​งคิด​เอาไว้​ ​“​ข้า​ยัง​เชื่อ​เสียมา​กก​ว่าว​่า​บุตร​ของ​หลี​เอ๋อร​์​ต่อไป​จะ​ได้​ขึ้น​นั่ง​บัลลังก์​ ​หาก​อยู่​ใน​เมือง​หลี​อย่างน้อย​น้องชาย​เจ้า​ยัง​สามารถ​แต่งงาน​มีลูก​ได้​อย่างปลอดภัย​ ​เหลือ​ทายาท​สืบสกุล​ให้​ตระกูล​เยี​่ย​”​ ​เยี​่ย​เหวิน​หวา​ใน​ตอนนี้​เข้าใจ​แล้ว​ว่า​ ​เยี​่ย​หรง​ถูก​เยี​่ยฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​กับ​หวัง​ซื่อ​ประคบประหงม​เอาใจ​จน​ไม่​เหลือ​ชิ้น​ดี​แล้ว​ ​ตอนนี้​เขา​จึง​ฝาก​ความหวัง​ไว้​กับ​บุตรชาย​ของ​เยี​่ย​หรง​ ​ให้​สามารถ​อบรมสั่งสอน​จน​มีความรู้​ความสามารถ​ได้​ ​หวัง​เพียง​อย่า​ให้​ตระกูล​เยี​่ย​ต้อง​สูญสิ้น​ควัน​ธูป​ของ​คน​กราบไหว้​ไป

เมื่อ​ได้ยิน​ที่​เยี​่ย​เหวิน​หวา​พูด​ ​นัยน์ตา​เยี​่ย​เย​่ว​์​ก็​เกิด​ประกาย​ตัดพ้อ​ขึ้น​มา​โดยไม่รู้ตัว​ ​“​ใน​สายตา​ของ​ท่าน​พ่อ​ ​ลูก​สู้​น้อง​สาม​ไม่ได้​เพียงนั้น​เชียว​หรือ​”​ ​หาก​ใน​ตอนแรก​นาง​ไม่ได้​ถูก​ไท​เฮา​บังคับ​จน​จำต้อง​แกล้ง​ตาย​และ​ปิดบัง​ชื่อเสียง​ ​นาง​จะ​ตกต่ำ​อย่าง​ทุกวันนี้​ได้​อย่างไร

เยี​่ย​เหวิน​หวา​ส่ายหน้า​เอ่ย​ว่า​ ​“​เจ้า​ไม่​เหมือนกับ​เยี​่ย​หลี​”​ ​เยี​่ย​เย​่ว​์​ฉลาดเฉลียว​มาก​ ​อาจ​ถึงขั้น​ฉลาด​กว่า​เยี​่ย​หลี​ด้วยซ้ำ​ ​แต่​นาง​ไม่​เหมือนกับ​เยี​่ย​หลี​ ​จึง​ไม่​ควร​เปรียบเทียบ​ใน​ระดับ​เดียวกัน​ตั้งแต่แรก​ ​หาก​จับ​นาง​ให้​ไป​อยู่​ใน​วังหลัง​ ​เยี​่ย​เหวิน​หวา​เชื่อ​ว่า​ ​เยี​่ย​หลี​อาจ​ต่อกร​กับ​เยี​่ย​เย​่ว​์​ไม่ได้​ ​แต่​สายตา​ของ​เยี​่ย​หลี​ไม่ได้​หยุด​มอง​ที่​วังหลัง​เรือน​หลัง​แต่แรก​แล้ว​ ​นาง​มี​ความกล้าหาญ​และ​ความสามารถ​ที่​ไม่ได้​ยิ่งหย่อน​ไป​กว่า​บุรุษ​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​สามารถ​ช่วยเหลือ​ติ้ง​อ๋อง​ใน​ด้าน​การปกครอง​ ​ทั้ง​ยัง​สามารถ​ขึ้น​หลัง​ม้านำ​ทัพ​นับ​พัน​นับ​หมื่น​ออก​ไป​สู้รบ​ได้​ ​สตรี​เช่นนี้​หาก​เอา​ไป​ไว้​ใน​วังหลัง​มี​แต่​จะ​ลดทอน​ความสามารถ​ของ​นาง​ไป​ ​ถึงขั้น​ใน​หลาย​ๆ​ ​ครั้ง​ ​ที่​เยี​่ย​เหวิน​หวา​รู้สึก​เสียใจ​ที่​เหตุใด​เยี​่ย​หลี​ถึง​ไม่​เกิด​เป็น​บุตรชาย​ ​หาก​นาง​เป็น​บุตรชาย​ ​ไม่ว่า​ใต้​หล้า​นี้​จะ​เป็น​อย่างไร​ ​อย่างน้อย​ๆ​ ​ก็​สามารถ​รับประกัน​ได้​ว่า​ตระกูล​ของ​เขา​จะ​ไม่​ตกต่ำ​ไป​อีก​สาม​ชั่วอายุคน

เยี​่ย​เย​่ว​์​เข้าใจ​ความหมาย​ของ​เยี​่ย​เหวิน​หวา​เป็น​อย่างดี​ ​นาง​ชื่นชม​ว่า​ตนเอง​ฉลาด​ ​แต่​ก็​เข้าใจ​ว่า​ตน​นั้น​ไม่​เหมือนกับ​เยี​่ย​หลี​ที่สามา​รถ​ขึ้น​ม้า​ไป​ออกรบ​และ​ปกครอง​แคว้น​ได้​ ​พวก​นาง​ไม่​เหมือนกัน​มาตั​้ง​แต่ต้น

“​พวกเรา​ไม่​เหมือนกัน​ก็​จริง​ ​แต่​น้อง​สาม​จะ​ไม่มีวัน​สนใจ​ความรุ่งเรือง​หรือ​ถดถอย​ของ​ตระกูล​เยี​่ย​ ​หาก​มีต​ระ​กูล​สวี​คอย​สนับสนุน​อยู่​เบื้องหลัง​ ​ตระกูล​เยี​่ย​จะ​ดี​หรือ​ร้าย​ล้วน​ไม่​ส่งผล​อัน​ใด​ต่อนาง​ ​ไม่​เหมือนกับ​ข้า​ ​ท่าน​พ่อ​ ​ข้า​จะ​ดี​ได้​ก็ต่อเมื่อ​ตระกูล​เยี​่​ยดี​เท่านั้น​ ​ดังนั้น​เยว​่​เอ๋อร​์​ไม่มีทาง​ทอดทิ้ง​ตระกูล​เยี​่​ยอย​่าง​แน่นอน​”​ ​เยี​่ย​เย​่ว​์​เอ่ย​อธิบาย​เสียง​เบา​ ​เยี​่ย​เหวิน​หวายัง​ไม่ทัน​มี​ปฏิกิริยา​เช่นไร​ ​เยี​่ยฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ที่อยู่​ข้างๆ​ ​ก็​เผย​สีหน้า​เห็นดี​ด้วย​ขึ้น​มา​ให้​เห็น​เสีย​แล้ว​ ​ท่าที​เมินเฉย​ที่​เยี​่ย​หลี​มีต​่อ​ตระกูล​เยี​่ย​ ​คน​มีตา​คน​ไหน​ก็​ล้วน​มองออก​ ​ต่อให้​ในอนาคต​เยี​่ย​หลี​ได้​เป็นมา​รดา​แห่ง​ใต้​หล้า​ ​คนที​่​จะ​ได้รับ​ผลพลอยได้​ไป​ด้วย​ก็​มี​แต่​ตระกูล​สวี​ไม่ใช่​ตระกูล​เยี​่ย​ ​ใน​บรรดา​หลานสาว​ทั้งหมด​ ​คนที​่​เยี​่ยฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​รักใคร่​เอ็นดู​มาก​ที่สุด​ก็​คือ​เยี​่ย​เย​่ว​์​ ​ยาม​นี้​เมื่อมา​ได้ยิน​นาง​พูด​เช่นนี้​ ​ย่อม​รู้สึก​ว่า​มีเหตุผล​ยิ่งนัก​ ​จึง​เหลือบมอง​เยี​่ย​เหวิน​หวา​และ​คิด​อยาก​จะ​พูด​โน้มน้าว​เขา

เยี​่ย​เหวิน​หวา​โบกมือ​ทันที​ ​พูด​อย่าง​เหนื่อยอ่อน​ว่า​ ​“​ท่าน​แม่​ไม่ต้อง​พูด​แล้ว​ ​ตระกูล​เยี​่ย​จะ​ไป​จาก​เมือง​หลี​ไม่ได้​”

เยี​่ยฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ขมวดคิ้ว​ ​“​ทำไม​ถึง​พูด​เช่นนี้​ ​เยี​่ย​หลี​ไม่เห็น​ตระกูล​ของ​พวกเรา​อยู่​ใน​สายตา​ ​หรือว่า​เจ้า​ยัง​จะ​เอา​ตัว​เข้าไป​ข้องเกี่ยว​ด้วย​ให้​ได้​อีก​”​ ​กับ​หลานสาว​คนที​่​ไม่เห็น​แก่​หน้านาง​เลย​คน​นี้​ ​เยี​่ยฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ไม่พอใจ​นาง​มานาน​แล้ว

เยี​่ย​เหวิน​หวา​ได้​แต่​ฝืนยิ้ม​ส่ายหน้า​ด้วย​ความจน​ใจ​ ​ท่าน​แม่​ของ​เขา​หนอ​…​ถึงอย่างไร​ก็​แก่​แล้ว​ ​ไม่​หลักแหลม​ดังเช่น​สมัย​ยัง​สาวอีก​แล้ว​ ​การ​ที่​ตระกูล​เยี​่ย​เดินทาง​รอนแรม​มายัง​เมือง​หลี​ ​แล้วยัง​จะ​ย้าย​ตาม​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ไป​ทั้ง​ตระกูล​อีก​นั้น​ ​อย่า​ว่าแต่​เรื่อง​ของ​เยี​่ย​เย​่ว​์​นี้​เลย​ ​ต่อให้​ไม่มี​เรื่อง​ของ​เยี​่ย​เย​่ว​์​ ​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​ก็​ไม่มีทาง​ไม่​ตาม​สืบ​เรื่อง​นี้​ ​หาก​สืบต่อ​ลง​ไป​แล้ว​ ​พวกเขา​ยัง​จะ​พาต​ระ​กูล​เยี​่ย​จากไป​ได้​อีก​หรือ​ ​เขา​เหลือบมอง​เยี​่ย​เย​่ว​์​ด้วย​สายตา​เรียบ​เฉย​ ​“​ในเมื่อ​เจ้า​ตัดสินใจ​แล้ว​ว่า​จะ​ไป​กับ​หลี​อ๋อง​ ​เช่นนั้น​ก็​ไป​เสียแต่​เดี๋ยวนี้​เถิด​”

“​ท่าน​พ่อ​…​”​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ ​เยี​่ย​เย​่ว​์​คิดไม่ถึง​ว่า​เยี​่ย​เหวิน​หวา​จะ​หัวแข็ง​และ​ไร้​เยื่อใย​เพียงนี้

“​เจ้า​พูดเพ้อเจ้อ​อะไร​น่ะ​!​”​ ​เยี​่ยฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​โกรธจัด​ ​“​เย​่ว​์​เอ๋อร​์​เป็น​หลานสาว​ของ​ข้า​ ​เจ้า​ยัง​จะ​ไล่​นาง​ไป​อีก​หรือ​ ​เช่นนั้น​สู้​ไล่​คนแก่​อย่าง​ข้า​ไป​ด้วย​เสีย​เลย​สิ​!​”​ ​เยี​่ยฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​เกลียด​การ​อยู่​ใน​เมือง​หลี​มานาน​แล้ว​ ​นาง​ต้องการ​จะ​ไป​ยัง​เจียง​หนาน​ ​เมื่อ​ไป​ถึง​เจียง​หนาน​ ​นาง​ก็​จะ​ได้​เป็น​ท่าน​ย่า​ของ​พระ​ชายา​ ​เป็นฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ที่สูง​ส่ง​คน​เดิม​ดังเช่น​ยาม​อยู่​ใน​ฉู่​จิง

“​นายท่าน​ ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​”​ ​ที่​หน้า​ประตู​ ​มีบ​่า​ววิ​่​งก​ระ​หืด​กระ​หอบ​เข้ามา​รายงาน​ ​“​ติ้ง​อ๋อง​กับ​พระ​ชายา​ติ้ง​อ๋อง​มา​ขอรับ​”

ได้ยิน​อย่างนั้น​ ​ทุกคน​ต่าง​พากั​นอึ​้ง​ไป​ ​เยี​่ย​เย​่ว​์​หน้าซีด​ขาว​กว่า​ใคร​เพื่อน​ ​เดิมที​ที่นาง​ลงมือ​สังหาร​เยี​่ย​หลี​ ​ถึงแม้​จะ​บอกว่า​นาง​ถูก​บังคับ​อย่างไร​ ​ก็​ไม่​อาจ​เปลี่ยนแปลง​ความจริง​ข้อนี​้​ไป​ได้​ ​หลาย​ปี​มานี​้​ถึงแม้​เยี​่ย​เย​่ว​์​จะ​มีชีวิต​อยู่​ด้วย​การปิดบัง​ชื่อเสียงเรียงนาม​ ​แต่​ข่าวลือ​หลาย​ๆ​ ​เรื่อง​นาง​ก็​เคย​ได้ยิน​อยู่​บ้าง​ ​ความ​เลือดเย็น​ไร้​ปราณี​ของ​ม่อ​ซิว​เหยา​นาง​ยิ่งกว่า​เคย​ได้ยิน​มา​จน​คุ้นหู​ ​เมื่อ​อยู่​ๆ​ ​ได้ยิน​ว่า​ม่อ​ซิว​เหยา​มาที​่​นี่​ ​จะ​ไม่​ให้​นาง​ตกใจกลัว​ได้​อย่างไร

เยี​่ย​เหวิน​หวา​ก็​ตกใจ​มาก​เช่นกัน​ ​เขา​รีบ​ทำให้​ใจ​สงบ​ ​ลุกขึ้น​เอ่ย​ว่า​ ​“​รู้​แล้ว​ ​ข้า​จะ​ไป​ต้อนรับ​ท่าน​อ๋อง​กับ​พระ​ชายา​เดี๋ยวนี้​”

“​ไม่​…​ไม่ต้อง​แล้ว​…​”​ ​บ่าว​ที่อยู่​หน้า​ประตู​พูด​อย่าง​กล้า​ๆ​ ​กลัว​ๆ​ ​ว่า​ ​“​ท่าน​อ๋อง​กับ​พระ​ชายา​…​เข้ามา​แล้ว​ขอรับ​”

ประตู​ถูก​เปิด​จาก​ด้านนอก​ในทันที​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​กับ​เยี​่ย​หลี​จูงมือ​กัน​เดิน​เรื่อยๆ​ ​เข้ามา​ ​ตอนที่​ยืน​อยู่​ด้านนอก​ประตู​ ​พวกเขา​เห็น​ทุกคน​ที่อยู่​ใน​ห้อง​หนังสือ​อย่าง​ถนัดตา​ก่อน​แล้ว​ ​แต่​ด้วย​เพราะ​ย้อน​แสง​ ​ทำให้​เยี​่ย​เย​่ว​์​ที่อยู่​ใน​ห้อง​หนังสือ​ ​เห็น​เพียง​เงา​ใน​ชุด​สีขาว​สอง​ร่าง​ที่​เดิน​จูงมือ​กัน​เข้ามา​เท่านั้น​ ​แสงอาทิตย์​ที่​ส่อง​กระทบ​ด้านหลัง​พวกเขา​ก่อให้เกิด​เป็น​วง​รัศมี​จางๆ​ ​ประหนึ่ง​เทพ​เซียน​ได้​ลงมา​เยี่ยมเยือน​ ​แล้วด้วย​เหตุนี้​จึง​ทำให้​มอง​สีหน้า​ของ​ทั้งสอง​คน​ไม่ชัด

เยี​่ย​เย​่ว​์​พอ​เห็น​ทั้งสอง​เดิน​ใกล้​เข้ามา​เรื่อยๆ​ ​นาง​ก็​ก้าว​ถอยหลัง​ไป​อย่าง​ทนไม่ไหว​ ​เมื่อม​อง​ไปร​อบ​ๆ​ ​กลับ​พบ​เจอ​แต่​ความสิ้นหวัง​ ​ภายใน​ห้อง​หนังสือ​แห่ง​นี้​ ​นอกจาก​ประตู​หนึ่ง​บาน​นี้​แล้ว​ ​ก็​ไม่มีทาง​อื่น​ให้​นาง​หลบหนี​ออก​ไป​ได้​อีก​ ​นาง​จึง​จำต้อง​เผชิญหน้า​กับ​ม่อ​ซิว​เหยา​และ​เยี​่ย​หลี​อย่าง​ไม่​อาจ​หลบเลี่ยง​ได้

เมื่อ​ก้าว​เข้ามา​ใน​ห้อง​หนังสือ​ ​ห้อง​หนังสือ​ที่​เดิมที​ก็​ไม่ได้​กว้างขวาง​ ​ดู​คับแคบ​ลง​ไป​ถนัดตา​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​ขมวดคิ้ว​ด้วย​ความไม่พอใจ​เล็กน้อย​ ​จูงมือ​เยี​่ย​หลี​เดิน​ไป​นั่งลง​บน​ฟูก​อ่อน​ที่อยู่​ข้างหน้า​ ​ก่อน​เลิก​คิ้ว​ถาม​ว่า​ ​“​นี่​มัน​อะไร​กัน​ ​เหตุใด​ใน​ห้อง​หนังสือ​ถึง​ได้​ครึกครื้น​เช่นนี้​”

เยี​่ย​หวัง​ซื่อ​พยายาม​ฝืน​ฉีก​ยิ้ม​เอาใจ​ ​“​ไม่​…​ไม่มี​อะไร​เพ​คะ​ ​พวกเรา​กำลัง​พูดคุย​กับ​นายท่า​นอยู​่​พอดี​ ​ท่าน​อ๋อง​กับ​พระ​ชายา​มาที​่​นี่​แล้ว​ ​บ่าว​อย่าง​เจ้า​ยัง​ไม่​ถอย​ออก​ไป​อีก​!​”

เยี​่ย​เย​่ว​์​รีบ​ก้มหน้า​ลง​ ​โค้ง​คำนับ​ก่อน​ลนลาน​เดิน​ออก​ไป​ทาง​ประตู

อีก​นิดเดียว​ก็​จะ​ก้าว​ออกจาก​ประตู​ห้อง​หนังสือ​ไป​อยู่​แล้ว​ ​แต่​ที่​ด้านหลัง​กลับ​ได้ยิน​เสียง​กลั้ว​หัวเราะ​ของ​เยี​่ย​หลี​เอ่ย​ขึ้น​เรียบๆ​ ​ว่า​ ​“​พี่​รอง​ ​ไม่ได้​พบกัน​เสียหลาย​ปี​ ​ท่าน​จะ​ไป​แล้ว​หรือ​”