​ม่อ​ซิว​เหยา​กับ​เยี​่ย​หลี​เดินทาง​กัน​อย่าง​ค่อยเป็นค่อยไป​ตลอดทาง​ ​ไม่​เพียง​เพราะ​ต้อง​ทะนุถนอม​เด็ก​ใน​ท้อง​ของ​เยี​่ย​หลี​เท่านั้น​ ​แต่​ยัง​เพื่อ​ดู​ชีวิต​ปัจจุบัน​ของ​ชาวบ้าน​ซี​หลิง​ใน​แต่ละ​แห่ง​ที่​กองทัพ​ตระกูล​ม่อ​ไป​ยึดครอง​มาด​้วย​ ​ตามปกติ​แล้ว​ ​หาก​เร่ง​ม้าเร็ว​ไป​ตลอดทาง​จะ​ใช้เวลา​เพียงแค่​สิบ​กว่า​วัน​ ​แต่​ครั้งนี้​กว่า​ที่​ทุกคน​จะ​กลับมา​ถึง​ซี​เป่ย​ก็​เข้าสู่​เดือน​สิบเอ็ด​แล้ว​ ​ช่วงเดือน​สิบเอ็ด​ ​ไม่เพียงแต่​ซี​หลิง​เท่านั้น​ ​แต่​พื้นที่​ทั้งหมด​ทาง​ตอนเหนือ​ก็​หนาวเหน็บ​อย่างมาก​ ​เมือง​หลี​ที่อยู่​ทางตะวันตก​เฉียง​เหนือ​ก็​มี​หิมะ​ตกหนัก​ลงมา​แล้ว​ถึง​สองครั​้ง​ ​สวี​หงอ​วี่​บริหาร​จัดการ​ได้​เป็น​อย่างดี​ ​เหล่า​ข้าราชการ​ซี​เป่ย​ก็​พยายาม​กัน​อย่างเต็มที่​ ​แม้ว่า​ตอนนี้​ข้างนอก​จะ​ยังคง​สู้รบ​กัน​อย่าง​วุ่นวาย​ ​แต่​เหล่า​ประชาชน​ใน​ซี​เป่ย​ยังคง​ใช้ชีวิต​กัน​อย่างสงบ​สุข

​คณะ​ของ​พวกเขา​กลับมา​ถึง​เมือง​หลี​โดยที่​ไม่ได้​ส่งข่าว​ล่วงหน้า​ให้​ใคร​ออกมา​ต้อนรับ​ ​กว่า​ทุกคน​ใน​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​จะ​ได้รับ​ข่าว​ ​รถม้า​ก็​มาถึง​หน้า​ประตู​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​แล้ว​ ​องครักษ์​ที่​กำลังจะ​ผลัด​เวร​จึง​ตกใจ​กับ​การก​ลับ​มา​โดย​กะทันหัน​ของ​ท่าน​อ๋อง​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​ประคอง​เยี​่ย​หลี​่​เดิน​เข้าไป​ใน​ตำหนัก​ ​ส่วน​เรื่อง​อื่นๆ​ ​ก็​มอบหมาย​ให้​เฟิ​่ง​จือ​เหยา​ ​ฉิน​เฟิง​ จั​๋​วจิ​้ง​และ​คนอื่นๆ​ ​ที่​ตาม​อยู่​ด้านหลัง​จัดการ

​“​ท่าน​แม่​!​”​ ​เสียง​เรียก​ของ​ม่อ​ตัว​น้อย​ดัง​มา​แต่ไกล​ๆ​ ​ทะลุ​ผ่าน​ออกมา​จาก​ใน​เรือน​ ​เยี​่ย​หลี​เพิ่งจะ​ยืน​ได้​นิ่ง​ ​ก็​เห็น​ม่อ​ตัว​น้อย​สวม​เสื้อคลุม​สีดำ​ประดับ​ลาย​มังกร​สีเงิน​ ​วิ่ง​ตะบึง​เข้ามา​หา​อย่างรวดเร็ว​ ​ไม่ได้​พบ​หน้า​กัน​แค่​ไม่​กี่​เดือน​ ​ม่อ​ตัว​น้อย​ดูรา​วกั​บสูง​ขึ้น​ไม่น้อย

​เมื่อ​เห็น​ว่า​ม่อ​ตัว​น้อย​กำลังจะ​พุ่งตัว​มาตรง​หน้า​เยี​่ย​หลี​พร้อม​สวมกอด​แม่​ของ​ตน​ไว้​อย่างดี​ใจ​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​ก็​ยื่นมือ​ออก​ไป​คว้า​คอเสื้อ​เขา​ไว้​ ​และ​ดึง​ขึ้น​มา​ได้​อย่าง​สบาย​ๆ​ ​ม่อ​ตัว​น้อย​ที่​เดินหน้า​ต่อไป​ไม่ได้​ ​ก็​สะบัด​ตัว​ดิ้น​ด้วย​ความ​ขัดใจ​ ​แต่​ก็​ไม่​อาจ​ดิ้น​หลุด​ออกจาก​มือ​ของ​พ่อ​ตัวเอง​ไป​ได้​ ​จึง​ได้​แต่​ทำ​ปาก​ยื่น​ ​มอง​เยี​่ย​หลี​ตา​ปริบๆ​ ​“​ท่าน​แม่​…​”

​เยี​่ย​หลี​อมยิ้ม​น้อย​ๆ​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​หิ้ว​ม่อ​ตัว​น้อย​มาตรง​หน้า​ ​แล้ว​กด​สายตา​ลง​จ้อง​เขา​ ​“​ท่าน​แม่​ของ​เจ้า​กำลัง​มีครรภ์​อยู่​”

​ม่อ​ตัว​น้อย​อึ้ง​ไป​ทันใด​ ​เขา​กะพริบ​ดวงตา​กลม​มน​อยู่นาน​กว่า​จะ​ได้สติ​ ​“​กำลัง​มีครรภ์​”​ ​หมายความว่า​อย่างไร​ ​ชั่วขณะ​นั้น​เขามอง​เยี​่ย​หลี​ที่​ช่วง​ท้อง​มีบา​งอย​่า​งดู​สะดุดตา​ออกมา​เล็กน้อย​อย่าง​ประหม่า​ ​แล้ว​พูด​อย่าง​คาดหวัง​ว่า​ ​“​ท่าน​แม่​…​ตัว​น้อย​…​ตัว​น้อย​จะ​มีน​้​อง​แล้ว​หรือ​”​ ​เยี​่ย​หลี​หยัก​หน้า​ ​แล้ว​ลูบ​ศีรษะ​น้อย​ๆ​ ​ของ​ลูกชาย​ ​ก่อน​ถาม​ ​“​ใช่​แล้ว​ ​ตัว​น้อย​ชอบ​น้องชาย​หรือ​น้องสาว​มากกว่า​ล่ะ​”

​ม่อ​ตัว​น้อย​ขมวดคิ้ว​จน​แทบ​พัน​กัน​ ​ผ่าน​ไป​นาน​ ​ถึง​จะ​พยักหน้า​ตอบ​อย่างตั้งใจ​ ​“​น้องชาย​หรือ​น้องสาว​ก็​ชอบ​ทั้งนั้น​”​ ​อันที่จริง​ ​เขา​ย่อม​ชอบ​น้องสาว​มากกว่า​อยู่​แล้ว​ ​แต่​ถ้าหาก​ได้​น้องชาย​ก็​ไม่เลว​ ​เขา​จะ​ได้​สั่งสอน​น้องชาย​ให้​ดี​ๆ​ ​น้องชาย​ของ​เขา​จะ​ต้อง​ฉลาด​กว่า​เห​ลิ่ง​เอ๋อ​น้อยมาก​แน่ๆ​ ​แล้ว​ถึง​เวลา​นั้น​ก็​จะ​ได้​ร่วมมือ​จัดการ​กับ​ท่าน​พ่อ​ ​แล้ว​แย่ง​ท่าน​แม่​กลับมา​ อื​้ม​!​ ​อย่างที่​ท่าน​ลุง​ใหญ่​บอก​ไว้​อย่างไร​ล่ะ​ ​พี่น้อง​ต้อง​ร่วมมือร่วมใจ​กัน​ถึง​จะ​มีประโยชน์​!​ ​ถ้าหากว่า​น้องชาย​ตัว​น้อย​ไม่ได้​มา​แย่ง​ท่าน​แม่​ไป​จาก​เขา​ก็​คงจะ​ดีมาก​ ​แต่​ใน​ฐานะ​ที่​เขา​เป็น​พี่ชาย​ ​เขา​ก็​ต้องใจ​กว้าง​มาก​ๆ​ ​เขา​ย่อม​ต้อง​แบ่ง​ท่าน​แม่​ให้​น้องชาย​สักหน่อย​อยู่​แล้ว

​เยี​่ย​หลี​มองดู​ท่าทาง​คิด​เพ้อฝัน​ที่​ดู​น่าขัน​ของ​ม่อ​ตัว​น้อย​ ​ประเดี๋ยว​เขา​ก็​พยักหน้า​ ​ประเดี๋ยว​เขา​ก็​ยิ้ม​อย่าง​ประหลาด​ ​ไม่รู้​ว่า​คิด​อะไร​ถึง​ได้​ยืน​เหม่อลอย​เช่นนี้​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​มองดู​รอยยิ้ม​ชั่วร้าย​บน​ใบหน้า​ของ​ลูกชาย​ที่​ปิดไม่มิด​ ​แล้ว​ริมฝีปาก​ก็​ยกขึ้น​แสยะ​ยิ้ม​บาง​ๆ​ ​ไม่ต้อง​เดา​ก็​รู้​ว่า​เด็ก​คน​นี้​กำลัง​คิด​เพ้อเจ้อะ​ไร​ออยู​่​แน่นอน​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​จึง​ยกมือ​ขึ้น​ดีด​ศีรษะ​ของ​ม่อ​ตัว​น้อย​เบา​ๆ​ ​ม่อ​ตัว​น้อย​กุม​ศีรษะ​ตัวเอง​พร้อม​มีน​้ำ​ตา​เล็ด​ออกมา​เล็กน้อย​ ​จากนั้น​ก็​จ้อง​ม่อ​ซิว​เหยา​ตาเขม​็ง​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​เลิก​คิ้ว​ ​มอง​เขา​อย่าง​เฉยชา​ ​ข้า​จะ​ดีด​แล้ว​เจ้า​จะ​ทำไม​หรือ

​ฮือๆ​…​ท่าน​แม่​ ​ท่าน​พ่อ​รังแก​ตัว​น้อย

​เด็ก​ตัว​น้อย​ถูก​ผู้ใหญ่​รังแก​ ​ม่อ​ตัว​น้อย​บ่น​กระปอดกระแปด​อย่าง​เศร้าสร้อย

​“​เอาล่ะ​ ​แม่​ดู​หน่อย​สิว​่า​เจ็บ​หรือไม่​”​ ​เมื่อ​เห็นท่า​ทาง​ของ​ลูกชาย​ดู​น่าสงสาร​ ​เยี​่ย​หลีก​็​ถลึงตา​ใส่​ม่อ​ซิว​เหยา​ด้วย​ความจน​ใจ​ ​เอนกาย​ลูบ​หน้าผาก​ของ​ม่อ​ตัว​น้อย​ที่​ไม่ได้​มี​ร่องรอย​ของ​ความเจ็บปวด​แม้แต่น้อย​ ​และ​พูดว่า​ ​“​ตัว​น้อย​เด็กดี​ ​ไม่​ร้อง​แล้ว​นะ​”​ ​อันที่จริง​ม่อ​ซิว​เหยา​ไม่ได้​ใช้​แรง​อะไร​เลย​ ​ม่อ​ตัว​น้อย​ก็​ไม่รู้​สึก​ว่า​เจ็บ​มากมาย​แต่อย่างใด​ ​สิ่ง​ที่​น่าจะ​เจ็บ​มากกว่า​ก็​คือ​ศักดิ์ศรี​ของ​เขา​ ​ความรู้สึก​พ่ายแพ้​เพราะ​ตัวเอง​อ่อนแอ​กว่า​คู่ต่อสู้​อย่างชัดเจน​ ​ทำได้​แค่​เพียง​ถูก​รังแก​อย่างที่​ไม่​สามารถ​เอาคืน​ได้​นั้น​ ​เป็น​สิ่ง​ที่​ทำลาย​ศักดิ์ศรี​ของ​ม่อ​ตัว​น้อย​อยู่​ลึก​ๆ​ ​ครั้งแล้วครั้งเล่า

​“​พี่​อวี​้​เฉิน​…​”​ ​ในที่สุด​ ​เห​ลิ่ง​เอ๋อ​น้อย​ที่​ตัว​เตี้ย​ขา​สั้น​ ​ก็​วิ่ง​ด้วย​เท้า​สั้น​ๆ​ ​ของ​ตัวเอง​จน​ตามมา​ทัน​ ​เมื่อ​เห็น​เยี​่ย​หลีกั​บม​่อ​ซิว​เหยา​ที่​ไม่ได้​พบ​มานาน​ ​ก็​อึ้ง​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​แล้ว​ยิ้ม​ให้​กับ​เยี​่ย​หลี​อย่าง​เขินอาย​ ​“​ท่าน​ป้า​…​”​ ​เด็ก​ตัว​น้อย​ๆ​ ​วิ่ง​เตาะแตะ​มาที​่​ด้านหลัง​ของ​ม่อ​ตัว​น้อย​ ​และ​คว้า​ชาย​เสื้อ​ของ​เขา​ไว้​แน่น​ ​สัมผัส​ของ​เด็ก​ๆ​ ​มักจะ​ไว​เป็นพิเศษ​ ​ใน​เมือง​หลี​ ​ไม่ว่า​เป็น​เห​ลิ่งจ​วิน​หาน​ที่​อายุ​ไม่​ถึง​สี่​ขวบ​ ​หรือว่า​สวี​จือ​รุ่ย​ที่​อายุ​ใกล้​จะ​ห้า​ขวบ​แล้ว​ ​ต่าง​ก็​กลัว​ม่อ​ซิว​เหยา​เป็นอย่างมาก

​ทันทีที่​ม่อ​ตัว​น้อย​เห็น​ว่าน​้​อง​ชาย​มา​อยู่​ตรงหน้า​ ​ก็​ย่อม​ไม่​อาจ​แสดง​ภาพลักษณ์​ให้​ดู​เป็น​ผู้​ถูก​รังแก​ที่​น่าสงสาร​ได้​อีก​ ​ม่อ​ตัว​น้อย​จึง​ได้​แต่​เก็บอาการ​ที่​แสร้งทำ​เป็น​ร้องไห้​ด้วย​ความ​ขัดใจ​ ​แล้ว​แอบ​ถลึงตา​ใส่​ม่อ​ซิว​เหยา​อย่าง​โกรธเคือง

​มือ​ข้าง​หนึ่ง​ของ​เยี​่ย​หลี​จูง​ม่อ​ตัว​น้อย​ ​ส่วน​อีก​ข้าง​หนึ่ง​จูง​เห​ลิ่งจ​วิน​หาน​เดิน​ไป​ที่​โถง​ใหญ่​อย่าง​ช่วยไม่ได้​ ​พวกเขา​เพิ่งจะ​เข้ามา​ถึง​นอก​โถง​ใหญ่​ ​สวี​หงอ​วี่​ ​สวี​หง​เยี​่​ยน​ ​สวี​ชิง​เจ๋อ​และ​คนอื่นๆ​ ​ที่​เพิ่ง​ได้รับ​ข่าว​ก็​รีบ​ออกมา​จาก​ห้อง​หนังสือ​ ​ท่าน​ลุง​ทั้งสอง​มอง​ประเมิน​เยี​่ย​หลี​ครู่หนึ่ง​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​หน้าตา​ของ​เยี​่ย​หลี​ไม่ได้​ซูบผอม​ลง​ ​แต่กลับ​ดู​อิ่มเอิบ​ดี​ ​จึง​ค่อย​ถอนหายใจ​ด้วย​ความ​โล่งอก​และ​มีสี​หน้า​ผ่อนคลาย​ลง​ ​เยี​่ย​หลี​ยิ้ม​บาง​ๆ​ ​“​ท่าน​ลุง​ใหญ่​ ​ท่าน​ลุง​รอง​ ​หลี​เอ๋อร​์​กลับมา​แล้ว​เจ้าค่ะ​”

​สวี​หงอ​วี่​พยักหน้า​ ​พูดเสี​ยง​ขรึม​ ​“​กลับมา​ก็ดี​แล้ว​”

​เมื่อ​เข้าไป​นั่ง​ใน​ห้องโถง​ใหญ่​แล้ว​ ​สวี​หงอ​วี่​ถึง​ได้​เอ่ย​ถาม​ขึ้น​มา​ ​“​ตลอดทาง​มานี​้​ ​พวก​เจ้า​ไม่ได้​เกิดเรื่อง​อะไร​ขึ้น​ใช่​หรือไม่​ ​หลี​เอ๋อร​์​ตอนนี้​…​”​ ​แม้ว่า​ข่าว​ที่​หลี​เอ๋อร​์​ตั้งครรภ์​จะ​ปิดบัง​คนภายนอก​เอาไว้​ ​แต่​คนใน​ตระกูล​สวี​กลับ​ได้รับ​ข่าว​นี้​ล่วงหน้า​ก่อน​แล้ว​ ​ตั้งแต่​ที่​เยี​่ย​หลี​คลอด​ม่อ​ตัว​น้อย​ออกมา​ ​เยี​่ย​หลีก​็​ไม่ได้​ท้อง​อีก​เลย​ ​แม้ว่า​เสิ่น​หยาง​กับ​ใต้เท้า​หลิน​ล้วน​บอกว่า​ทุกอย่าง​ราบรื่น​เป็นปกติ​ดี​ ​อีกทั้ง​เยี​่ย​หลีกั​บม​่อ​ซิว​เหยา​ก็​ไม่ได้​คาดหวัง​เรื่อง​ลูก​มาก​นัก​ ​ทว่า​ ​ใน​สายตา​คนภายนอก​คิด​ว่า​ ​การ​ที่​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​อัน​ยิ่งใหญ่​ ​มีลูก​ชาย​เพียงแค่​คนเดียว​ ​ออกจะ​ดู​ไม่​ค่อย​มั่นคง​ไป​สักหน่อย​ ​ดังนั้น​ ​ตอนนี้​ที่​เยี​่ย​หลี​ตั้งครรภ์​อีกครั้ง​ ​ไม่ว่า​ต่อไป​จะ​เกิดเหตุ​ผิดปกติ​ใด​ขึ้น​ ​ก็​ยัง​นับว่า​เป็นข่าว​ดี​

​เยี​่ย​หลี​พยักหน้า​พูด​ ​“​หลี​เอ๋อร​์​สบายดี​ทุกอย่าง​เจ้าค่ะ​ ​ทำให้​ท่าน​อาต​้​อง​เป็นห่วง​แล้ว​”​ ​จากนั้น​พวกเขา​ก็​พูด​เรื่อง​ซี​หลิง​ ​เรื่อง​อาการ​บาดเจ็บ​ของ​สวี​ชิงปั​๋ว​และ​คนอื่นๆ​ ​ทำให้​ทุกคน​วางใจ​ ​สวี​หงอ​วี่​เห็น​สีหน้า​ที่​ดู​เหนื่อยล้า​ของ​เยี​่ย​หลี​ ​ก็​อยาก​จะ​บอก​ให้​นาง​กลับ​ไป​พักผ่อน​ ​แล้ว​ค่อย​เล่าเรื่อง​ที่ผ่านมา​ต่อ​วันหลัง​ ​แต่​ทันใดนั้น​ ​ก็ได้​ยิน​เสียง​คน​ทำความเคารพ​ดัง​มาจาก​ด้านนอก​ ​“​คารวะ​ท่าน​ผู้อาวุโส​”​ ​ที่แท้​ ​อาจารย์​ชิง​อวิ​๋​นก​็​รู้เรื่อง​ที่​เยี​่ย​หลีกั​บม​่อ​ซิว​เหยา​กลับมา​แล้ว​ ​จึง​รีบเร่ง​มาหา

​ทุกคน​รีบ​ยืน​ขึ้น​ต้อนรับ​ ​สวี​ชิง​เจ๋อ​เดิน​เข้ามา​ประคอง​อาจารย์​ชิง​อวิ​๋น​ ​เยี​่ย​หลี​เข้ามา​ทำความเคารพ​ด้วย​ท่าทาง​สง่างาม​ ​“​ท่าน​ตา​ ​หลี​เอ๋อร​์​กลับมา​แล้ว​เจ้าค่ะ​”​ ​อาจารย์​ชิง​อวิ​๋น​ยื่นมือ​มาป​ระ​คอง​นาง​ ​และ​ยิ้ม​อย่าง​เมตตา​ ​“​เจ้า​ตั้งครรภ์​แล้ว​ ​ทำไม​ถึง​ยัง​ไม่​ระวัง​ขนาด​นี้​ ​พวก​ธรรมเนียม​อะไร​พวก​นั้น​เลี่ยง​ได้​ก็​เลี่ยง​เถิด​ ​พวกเรา​เป็น​ครอบครัว​เดียวกัน​ ​ยัง​ต้อง​เข้มงวด​กับ​มารยาท​จอมปลอม​นั่น​อีก​หรือ​”

​เข้าใจ​ว่านี​่​เป็น​เพราะ​ท่าน​ตามี​จิตใจ​ดี​ ​เยี​่ย​หลี​จึง​รีบ​ยืน​ตัวตรง​และ​ยิ้ม​พูด​ ​“​ท่าน​ตาก​็​ระวัง​เกินไป​เจ้าค่ะ​ ​หลี​เอ๋อร​์​จะ​อ่อนแอ​เช่นนั้น​ได้​อย่างไร​”​ ​อาจารย์​ชิง​อวิ​๋น​เห็น​ลักษณะ​ของ​นาง​ ​ก็​พยักหน้า​พูด​ ​“​อืม​…​ดูท่า​ยัง​แข็งแรง​ดี​ ​แต่ว่า​ก็​ต้อง​บำรุง​ให้​ดีด​้วย​ ​ครั้งก่อน​ ​ตอนที่​เจ้า​ท้อง​อวี​้​เฉิน​ก็​อันตราย​มาก​ ​ดังนั้น​ถ้า​ครั้งนี้​ปลอดภัย​ไว้​ก่อน​ก็ดี​”​ ​เยี​่ย​หลีกั​บส​วี​ชิง​เจ๋อ​ประคอง​อาจารย์​ชิง​อวิ​๋​นค​นละ​ข้าง​มานั​่ง​ที่​หัว​โต๊ะ​ตำแหน่ง​สูงสุด​ ​อาจารย์​ชิง​อวิ​๋น​ไม่เพียงแต่​ ​เป็น​ผู้​มีคุณ​ธรรม​อัน​ดี​และ​มีชื่อเสียง​อย่างมาก​ ​ตำแหน่ง​ใน​ตระกูล​ก็​นับว่า​สูง​มาก​เช่นกัน​ ​ตามปกติ​แล้ว​ ​หาก​ไม่ใช่​สถานการณ์​ที่​เป็นทางการ​อย่างมาก​ ​เช่น​ ​เรื่อง​ความลับ​ใน​ตำหนัก​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​ก็​จะ​นั่ง​อยู่​ข้างๆ​ ​ใน​สถานะ​ที่​เป็น​หลาน​เขย

​“​หลี​เอ๋อร​์​กำลัง​คิด​ว่า​อีก​ประเดี๋ยว​จะ​ไป​เยี่ยม​ท่าน​ตา​อยู่​พอดี​เลย​เจ้าค่ะ​ ​เหตุใด​ท่าน​ตา​ถึง​ได้มา​เอง​เล่า​เจ้า​คะ​”​ ​เมื่อ​นั่งลง​แล้ว​ ​เยี​่ย​หลีก​็​ถาม​ด้วย​รอยยิ้ม