​หลังจาก​การต่อสู้​นองเลือด​ ​ดูเหมือนว่า​สวรรค์​คงเกิด​ความเห็นอกเห็นใจ​ ​ทันทีที่​ฟ้าสาง​ ​ก็​มี​หิมะ​โปรยปราย​ลงมา​จาก​ฟ้า​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​ไม่ได้​สวม​เสื้อ​กัน​ลม​ ​ยังคง​สวม​อาภรณ์​ขาว​ยืน​อยู่​บน​กำแพงเมือง​ท่ามกลาง​หิมะ​ ​เมื่อม​อง​ลง​ไป​ ​ประหนึ่งว่า​เขา​เป็น​เทพพระ​เจ้าที่​มอง​ลงมา​ดู​ผู้คน​บน​โลก​มนุษย์​ ​แม้​จะ​เป็นระยะ​ทาง​ยาว​ไกล​เช่นนี้​ ​ก็​ยัง​ทำให้​เห​ริน​ฉี​หนิง​และ​แม่ทัพ​ของ​เป่ย​จิ้ง​รู้สึก​กดดัน​สุด​จะ​บรรยาย

​“​ท่าน​อ๋อง​ ​พบฮ​ว่ากั​๋​วกง​แล้ว​ขอรับ​!​”​ ​องครักษ์​รีบ​เข้ามา​รายงาน

​ม่อ​ซิว​เหยา​หันกลับ​ไป​ถาม​ ​“​อยู่​ที่ไหน​”

​องครักษ์​ลังเล​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​ก่อน​จะ​ตอบ​ ​“ฮ​ว่ากั​๋​วก​งอยู​่​ทางใต้​ของ​เมือง​ ​ร่างกาย​บาดเจ็บสาหัส​เกรง​ว่า​…​”​ ​เกิด​ความ​หนักอึ้ง​ใน​ใจ​ของ​ทุกคน​ ​และ​แน่นอน​ว่า​เข้าใจ​ว่า​องครักษ์​กลัว​อะไร​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​เงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​เอ่ย​ ​“​ข้า​จะ​ไปดู​ ​แม่ทัพ​หลี​่ว​์​ ​ฝาก​ที่นี่​ด้วย​นะ​”​ ​หลี​่่ว​์​จิ้น​เสียน​ไม่ได้​พูด​อะไร​มาก​ ​ก่อน​จะ​พยักหน้า​อย่าง​เงียบๆ

ฮ​ว่ากั​๋​วก​งอยู​่​ใน​ตรอก​ทางใต้​ของ​เมือง​ ​เมื่อ​ทหาร​ตระกูล​ม่อ​พบ​เขา​ ​เขา​ได้รับบาดเจ็บ​สาหัส​และ​ไม่​สามารถ​เคลื่อนไหว​ได้​แล้ว​ ​ไม่​ไกล​จากนั้น​มี​ศพ​ของ​ทหาร​เป่ย​จิ้ง​ต้า​ฉู่​นอน​เกลื่อน​อยู่​ ฮ​ว่ากั​๋​วกง​ถูก​ดาบ​ฟัน​เข้าที่​ร่างกาย​ ​ดาบ​ยัง​ไม่ได้​ถูก​ดึง​ออกมา​ ​ได้​นั่ง​พักผ่อน​ตามลำพัง​บน​โขดหิน​ไม่​ไกล​จาก​ปากซอย​ตรอก​ ​คืน​ฤดูหนาว​ใน​เมือง​ฉู่​จิง​ไม่ได้​อบอุ่น​ไป​กว่า​ใน​ซี​เป่ย​มาก​นัก​ ​ทว่าฮ​ว่ากั​๋​วกง​เป็น​ชาย​ชรา​ผู้มีอายุ​เจ็ดสิบ​กว่า​เกือบ​แปดสิบ​ปี​แล้ว​ ​ภายใต้​อาการ​บาดเจ็บสาหัส​เช่นนี้​ทำให้​ใบหน้า​เริ่ม​คล้ำ​เขียว

​“​ท่านกั​๋​วกง​ผู้เฒ่า​!​”​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​ก้าว​เข้าไป​หา​และ​ช่วย​พยุงฮ​ว่ากั​๋​งกง​ ​ก่อน​จะ​กวาดสายตา​ไปหา​หมอ​ทหาร​แล้ว​ถาม​ ​“​เกิด​อะไร​ขึ้น​ ​ไฉน​ถึง​ไม่​รักษากั​๋​วกง​”

ฮ​ว่ากั​๋​วกง​ยกมือ​ขึ้น​ห้ามปราม​ม่อ​ซิว​เหยา​พลาง​ส่าย​หัว​ ​“​ไม่ต้อง​แล้ว​ ​ข้า​รู้​อาการ​บาดเจ็บ​ของ​ข้า​ดี​ ​ว่า​รักษา​ไม่ได้​แล้ว​…​”

​ม่อ​ซิว​เหยา​ก้ม​มอง​และ​ตรวจดู​อาการ​บาดเจ็บ​ที่เกิด​จาก​ดาบ​ ​สีหน้า​ตึงเครียด​ ฮ​ว่ากั​๋​วกง​ได้รับบาดเจ็บ​ที่​จุดสำคัญ​ ​หาก​เป็น​ผู้เยาว์​อาจมี​ความหวัง​อยู่​สาม​ส่วน​ ​แต่​ตอนนี้ฮ​ว่ากั​๋​วกง​ใน​ตอนนี้​หาก​ชักดาบ​ออก​ก็​อาจ​เสียชีวิต​เดี๋ยวนั้น​เลย​ก็​เป็นได้​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​หลับตา​ลง​ ​ก่อน​จะ​เอ่ย​เสียง​เบา​ ​“​ท่านกั​๋​วกง​ผู้เฒ่า​ ​พวกเรา​มาช​้า​ไป​แล้ว​”

ฮ​ว่ากั​๋​วกง​ส่าย​หัว​ ​มอง​ม่อ​ซิว​เหยา​ ​ก่อน​จะ​ยิ้ม​ ​“​ข้า​รู้​ว่า​เจ้า​ก็​ไม่​ง่าย​เช่นกัน​ ​สามารถ​…​สามารถ​มาถึง​ได้​ทันเวลา​ ​ไม่​ให้​ฉู่​จิง​ตกไป​อยู่​ใน​มือ​คน​เป่ย​จิ้ง​…​ก็ดี​มาก​แล้ว​…​”

​ม่อ​ซิว​เหยา​มุ่น​คิ้ว​ครุ่นคิด​ครู่หนึ่ง​ ​มือ​ข้าง​หนึ่ง​พยุง​บ่า​ของฮ​ว่ากั​๋​วกง​ไว้​ ​ก่อน​จะ​ใส่​เจิน​ชี่[1]เพื่อ​ต่อ​ชีวิต​ให้​เขา​ ​ก่อน​จะ​หันไป​สั่ง​ ​“​ไป​ตาม​คนใน​ตระกูลฮ​ว่ากั​๋​วก​งมา​”​ ​ ​องครักษ์​ที่อยู่​ใกล้​ๆ​ ​รีบ​ราย​งาย​ตอบกลับ​ไป​ ​“​ไป​ตามมา​แล้ว​ ​หาก​คนใน​ตระกูล​ไม่เป็นอะไร​เกรง​ว่า​พวกเขา​จะ​มา​ในไม่ช้า​นี้​ขอรับ​”

​เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​ม่อ​ซิว​เหยา​ ฮ​ว่ากั​๋​วก​งก​็​เผย​รอยยิ้ม​บน​ริมฝีปาก​ ​ก่อน​จะ​ถาม​ด้วย​เสียง​แผ่บ​เบา​ ​“​พวก​เทียน​เซียง​สบายดี​หรือไม่​”

​ม่อ​ซิว​เหยา​ตอบ​เสียงทุ้ม​ ​“​พวก​นาง​สบายดี​มาก​ ​เทียน​เซียง​ได้​หมั้น​กับ​ชิง​เฟิง​เมื่อ​หลาย​เดือนก่อน​แล้ว​ ​ชิง​เฟิง​ ​มานี​่​สิ​!​”

​สวี​ชิง​เฟิง​รีบ​เดิน​เข้าไป​ ​ก่อน​จะ​เอ่ย​ด้วย​ความเคารพ​ว่า​ ​“​ท่านกั​๋​วกง​ผู้เฒ่า​…​”​ ฮ​ว่ากั​๋​วกง​เงยหน้า​มอง​เขา​ด้วย​ความยากลำบาก​ ​ก่อน​จะ​ยิ้ม​พลาง​เอ่ย​ ​“​บุตร​ของ​ตระกูล​สวี​…​ล้วน​เป็น​เด็กดี​ ​ดีมาก​ ​ข้า​ไม่​อาจ​เห็น​งานแต่งงาน​ของ​พวก​เจ้า​แล้ว​ ​หลังจากนี้​ ​หลังจากนี้​ดูแล​เทียน​เซียง​ให้​ดีนะ​”​ ​สวี​ชิง​เฟิง​ตาแดง​อย่าง​ห้าม​ไม่อยู่​ ​รีบ​พยักหน้า​ ​ก่อน​จะ​เอ่ย​ ​“​ขอรับ​ กั​๋​วกง​ผู้เฒ่า​…​ท่าน​ปู่​…​”

​“​เด็กดี​…​”

​เสียง​ฝีเท้า​อัน​วุ่นวาย​ดัง​ออกมา​จาก​ด้าน​อก​ตรอก​ ​ชายหนุ่ม​คน​หนึ่ง​รีบ​วิ่ง​มาทาง​นี้​ ​“​ท่าน​ปู่​!​ ​ท่าน​ปู่​…​”

ฮ​ว่ากั​๋​วกง​เงย​ศีรษะ​ขึ้น​และ​มองดู​เขา​ ​ความ​โล่งใจ​วาบ​ผ่าน​ดวงตา​ ​ในที่สุด​เขา​ก็​ค่อยๆ​ ​หลับตา​ลง

​“​ท่าน​ปู่​!​”​ ​ยาม​ชายหนุ่ม​มา​อยู่​ตรงหน้า​ ​เขา​เห็นฮ​ว่ากั​๋​วกง​หลับตา​ลง​ด้วย​รอยยิ้ม​พอดี​ ​เขา​ทรุด​เข่า​ลง​ต่อหน้า​แล้ว​ร้องไห้​คร่ำครวญ​ออกมา​อย่าง​อด​ไม่ได้​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​ที่อยู่​ถัดจาก​เขา​ ​มีน​้ำ​ตารื​้​นขึ​้​นมา​ใน​ดวงตา​เล็กน้อย​ ​ก่อน​จะ​ค่อยๆ​ ​วางมือ​กลับ​ลง​ไป​ที่​ไหล่​ของฮ​ว่ากั​๋​วกง​ ​และ​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​ที่​หนักแน่น​ว่า​ ​“ฮ​ว่ากั​๋​วกง​รับใช้​ชาติ​ด้วย​ชีวิต​ของ​ตนเอง​ ​เสียชีวิต​จาก​การต่อสู้​อัน​ดุเดือด​ ​สั่ง​ออก​ไป​ว่า​ให้​ฝังศพ​ด้วย​เกียรติ​ของ​อำมาตย์​ ​และ​ได้รับ​พระราชทาน​ยศ​เป็น​ ​“​อำมาตย์​ผู้​ซื่อสัตย์​”

​“​ข้า​น้อย​น้อม​รับ​บัญชา​”

​หลาย​แห่ง​ใน​เมืองหลวง​ ​ต่าง​กำลัง​โศกเศร้า​ใน​แบบ​เดียวกัน​ ​สงคราม​ครั้งนี้​ ​ผู้คน​จำนวนนับ​ไม่​ถ้วน​เสียชีวิต​ลง​ ​ไม่เพียงแต่​กองทหาร​ฉู่​จิง​เท่านั้น​ ​แต่​ยัง​มี​หน่วย​เฮ​ยอ​วิ​๋น​ฉี​และ​ทหาร​ตระกูล​ม่อ​ ​ซึ่ง​ไม่ได้​มี​เพียง​ทหาร​ธรรมดา​เท่านั้น​ ​แต่​ยัง​มี​แม่ทัพ​อาวุโส​อีก​หลาย​คน​ด้วย​ ​อีก​แห่งหนึ​่ง​ ​เห​ลิ่ง​เฮ่า​อวี​่​อดทน​ต่อ​อาการ​บาดเจ็บสาหัส​ของ​ร่างกาย​มอง​คนที​่​นอน​อยู่​บน​พื้น​ตรงหน้า​ ​นัยน์ตา​เขา​มีแวว​ว้าวุ่น​เพิ่มขึ้น​หลาย​ส่วน​ซึ่ง​ไม่มี​ผู้ใด​สามารถ​เข้าใจ​ได้​ ​เห​ลิ่ง​หวาย​คุกเข่า​ลง​กับ​พื้น​ ​อุ้ม​ร่างกาย​ที่​เย็นชืด​ของ​ลูกชาย​คนโต​ไว้​ใน​อ้อมแขน​ ​เมื่อ​พวกเขา​พบ​เห​ลิ่ง​ฉิ​งอ​วี่​ ​เขา​ก็​เสียชีวิต​แล้ว​ ​เพราะ​ถูก​ลูกศร​ปัก​อก​ซึ่ง​เป็น​จุดสำคัญ​ ​ทว่า​ยังคง​เป็น​ชายหนุ่ม​ผู้​เย็นชา​และ​หยิ่งผยอง​ ​มัก​ไม่ยอมรับ​ว่าน​้​อง​ชาย​เก่ง​กว่า​ตนเอง​ ​สูด​ท้าย​ก็​จากไป​อย่างสงบ​ใน​สงคราม​บน​หัวถนน​ของ​ฉู่​จิง​โดย​ไม่ได้​ทิ้ง​คำพูด​ใดๆ​ ​ไว้

​เห​ลิ่ง​หวาย​กอด​ร่าง​ที่​เย็นเยือก​ของ​ลูกชาย​ ​ก่อน​จะ​ร่ำไห้​ออกมา​ ​ไม่ว่า​อย่างไร​ก็​เป็น​ลูกชาย​คนโปรด​ ​เป็น​ผู้​ที่​เขา​ฝาก​ความหวัง​ไว้​มาก​ที่สุด​ ​ความเจ็บปวด​จาก​การ​สูญเสีย​ลูกชาย​นั้น​เจ็บปวด​กว่า​การ​ปล่อย​ให้​ตัวเอง​ตาย​ไป​เสียอีก

​เห​ลิ่ง​เฮ่า​อวี​่​เดิน​เข้ามา​อย่าง​เงียบๆ​ ​นั่งยองๆ​ ​ข้าง​เห​ลิ่ง​หวาย​ ​ก่อน​จะ​เอ่ย​เสียง​เบา​ ​“​ท่าน​พ่อ​ ​พา​พี่ใหญ่​กลับ​ไป​เถิด​”​ ​ในท้ายที่สุด​ ​เห​ลิ่ง​เฮ่า​อวี​่​ผู้​ซึ่ง​หยิ่งผยอง​เช่นกัน​ ​ในที่สุด​ก็​ยอมรับ​ว่า​ชาย​คน​นี้​เป็น​พี่ชาย​ของ​เขา

​เห​ลิ่ง​หวาย​หันไป​มอง​เห​ลิ่ง​เฮ่า​อวี​่​ ​ดวงตา​ของ​เขา​จับจ้อง​ไป​ที่​หน้าอก​และ​ถาม​ว่า​ ​“​บาดแผล​เป็น​อย่างไรบ้าง​”

​เห​ลิ่ง​เฮ่า​อวี​่​เอ่ย​ ​“​แผล​แค่​ภายนอก​เท่านั้น​ ​ท่าน​พ่อ​ ​พวกเรา​กลับกัน​เถอะ​”

​เห​ลิ่ง​หวาย​พยักหน้า​ ​กอด​เห​ลิ่ง​ฉิ​งอ​วี่​ไว้​ด้วย​ความยากลำบาก​ ​ก่อน​จะ​เดิน​ไป​จวน​เห​ลิ่ง​พร้อมกับ​เห​ลิ่ง​เฮ่า​อวี​่

​

​

[1]เจิน​ชี่​ ​(​真​气​)​ ​หรือ​เหวียน​ชี่​ ​(​元​气​,​ ​原​气​)​

เจิน​ชี่​เป็น​ชี่​พื้นฐาน​และ​สำคัญ​ที่สุด​ของ​ร่างกาย​ ​เป็น​พลัง​แรกเริ่ม​ของ​ร่างกาย​และ​ชีวิต

การ​สร้าง​เจิน​ชี่​สร้าง​จาก​สาร​จำเป็น​ก่อน​กำเนิด​เป็นสำคัญ​ ​แต่​หลัง​คลอด​ต้อง​อาศัย​สาร​จำเป็น​หลัง​กำเนิด​ที่เกิด​จาก​การย่อย​และ​ดูดซึม​ของ​ม้าม​และ​กระเพาะอาหาร​เติมเต็ม​เจิน​ชี่​ ​ดังนั้น​ความสมบูรณ์​ของ​เจิน​ชี่​นอกจาก​อาศัย​สาร​จำเป็น​ก่อน​กำเนิด​แล้ว​ ​ยัง​ต้อง​อาศัย​ความสมบูรณ์​ของ​ม้าม​ ​กระเพาะอาหาร​ ​และ​โภชนาการ​ด้วย