​ไม่​ถึง​สอง​วัน​ ​หลังจาก​เห​ริน​ฉี​หนิง​มาถึง​เมือง​หลี​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​และ​เหลย​เจิ​้น​ถิ​งก​็​ทยอย​มาถึง​เช่นกัน​ ​และ​เวลา​ใน​การ​มาถึง​ของ​ทั้งสองฝ่าย​ก็​ไม่​ห่าง​กัน​เท่าไร​นัก​ ​ยาม​ม่อ​ซิว​เหยา​และ​เยี​่ย​หลี​เตรียม​ต้อนรับ​เหลย​เจิ​้น​ถิง​ที่​หน้า​ประตู​ ​บ่าว​ก็​มารา​ยงา​นว​่า​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ ​หลี​อ๋อง​แห่ง​ต้า​ฉู่​ได้มา​ถึง​แล้ว​ ​ใน​ทุกวันนี้​แม้​ระหว่าง​เหลย​เจิ​้น​ถิง​และ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​จะ​ไม่มี​ความขัดแย้ง​ต่อกัน​ ​แต่​พวกเขา​ก็​ห่าง​กัน​เพียง​แม่น้ำ​คั่น​ ​คน​ของ​เหลย​เจิ​้น​ถิง​ยัง​ครอบครอง​มุม​เล็ก​ๆ​ ​ของ​เจียง​เป่ย​ ​ซึ่ง​ล้วน​กล่าว​กัน​ว่า​ข้าง​เตียงนอน​ของ​ตน​ ​จะ​ยอมให้​ผู้อื่น​มานอน​สบาย​ๆ​ ​ได้​อย่างไร​ ​พอทั​้ง​สอง​มา​เจอกัน​ ​บรรยากาศ​จึง​ไม่​สู้​ดี​เท่าไหร่​นัก

​แต่​เยี​่ย​หลี​และ​ม่อ​ซิว​เหยา​ไม่ได้​สนใจ​ ​เพราะ​พอ​ม่อ​ซิว​เหยา​ได้​เจอ​หน้า​เหลย​เจิ​้น​ถิ​งบร​รยา​กาศ​ก็​ไม่ดี​เท่าไร​เช่นกัน​ ​ก่อนหน้านี้​ม่อ​ซิว​เหยา​เล่นงาน​เหลย​เจิ​้น​ถิ​งอย​่าง​หนัก​ ​เขา​ฉวยโอกาส​ตอนที่​เหลย​เจิ​้น​ถิ​งอ​อก​รบ​ ​ยึดครอง​เมืองหลวง​ซี​หลิง​และ​สังหาร​ลูกน้อง​ของ​เหลย​เจิ​้น​ถิง​ ​จนกระทั่ง​เหลืออยู่​เพียง​ไม่​กี่​คน​ ​ถ้า​เหลย​เจิ​้น​ถิง​ไม่​โกรธ​ม่อ​ซิว​เหยา​ก็​คงจะ​แปลก​ ​แต่​ตอนนี้​เหลย​เจิ​้น​ถิ​งก​ระ​สัน​อยาก​ที่จะ​ฟาดฟัน​ม่อ​ซิว​เหยา​ให้​จม​ดิน​ ​ทว่า​ก็​ยัง​ต้อง​มาที​่​งานเลี้ยง​วันเกิด​ของ​อาจารย์​ชิง​อวิ​๋​นอย​่าง​ใจเย็น​ ​เพราะ​ถ้า​เขา​ไม่ได้​มา​ ​ฮ่องเต้​แห่ง​ซี​หลิง​ก็​จะ​มา​อยู่ดี​ ​ตอนนี้​เหลย​เจิ​้น​ถิง​สูญเสีย​ข้อได้เปรียบ​ใน​การ​ปราบปราม​ฮ่องเต้​แห่ง​ซี​หลิง​ไป​โดยสิ้นเชิง​แล้ว​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​ไม่​อาจ​ให้​เขา​ร่วมมือ​กับ​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​มา​จัดการ​ตัวเอง​อีก​แน่นอน

​ตอนนี้​ม่อ​จิ​่ง​หลี​มีอยู่​ใน​อำนาจ​อยู่​ใน​มือ​ ​ซึ่ง​มากกว่า​ปีก่อน​ๆ​ ​จำนวน​องครักษ์​คุ้มกัน​ไม่ได้​น้อย​ไป​กว่า​ประมุข​แห่ง​แคว้น​เลย​ ​แต่​ผู้ติดตาม​ยังคง​เป็น​เยี​่​ยอิ​๋ง​และ​องค์​หญิง​ซีส​ยา​ ​ตอนนี้​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ได้​กุมอำนาจ​ใน​ต้า​ฉู่​ไว้​แล้ว​ ​ทว่า​เยี​่​ยอิ​๋ง​ไม่ได้​กลายเป็น​คนที​่​ดู​สูงส่ง​ขึ้น​เท่าไร​นัก​ ​ในทางกลับกัน​กลับ​ผอมแห้งแรงน้อย​ลง​ไป​หลาย​ส่วน​ ​แต่​องค์​หญิง​ซีส​ยาที​่​ยืน​อยู่​ทางขวามือ​ของ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ ​ยังคง​มีหน้า​ตา​สดใส​ไม่​ต่าง​ไป​จาก​เดิม​ ​เมื่อ​เห็น​เช่นนี้​ ​เยี​่ย​หลี​จึง​เข้าใจ​ว่า​เหตุใด​คนใน​ตระกูล​เยี​่ย​ถึง​มาที​่​ซี​เป่ย​แทนที่จะ​เป็น​เจียง​หนาน​ ​เกรง​ว่า​ชีวิต​ของ​เยี​่​ยอิ​๋ง​ใน​เจียง​หนา​นคง​ไม่​เป็น​ที่​น่าพอใจ​เท่าไร​นัก

​รูปลักษณ์​ของ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ยังคง​เย่อหยิ่ง​อยู่​เสมอ​ ​ไม่เห็น​ใคร​อยู่​ใน​สายตา​ ​ครั้น​เห็น​ม่อ​ซิว​เหยา​ที่​ยืน​เคียงข้าง​เยี​่ย​หลี​ ​สายตา​ยิ่ง​น่ากลัว​ขึ้น​กว่า​เดิม​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ม่อ​ซิว​เหยา​ไม่มี​อารมณ์​จะ​ทักทาย​เขา​ ​ทำ​เพียง​เลิก​คิ้ว​เบา​ๆ​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​มอง​เยี​่ย​หลี​และ​ม่อ​ซิว​เหยา​อีกครั้ง​ ​หลังจาก​เห็น​ว่า​เหลย​เจิ​้น​ถิ​งก​็​เพิ่ง​มาถึง​เช่นกัน​ ​เขา​จึง​ส่งเสียง​ฮึ​เบา​ๆ​ ​“​ที่แท้​เจิ​้น​หนา​นอ​๋​อง​มาถึง​ก่อน​เพียง​ก้าว​เดียว​ ​ไฉน​จึง​ไม่​เข้าไป​ ​ยืน​อยู่​หน้า​ประตู​ทำไม​กัน​”

​เหลย​เจิ​้น​ถิง​ไม่แยแส​การยั่วยุ​อารมณ์​อัน​เล็กน้อย​นี้​ของ​เขา​ ​พูด​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ ​“​ข้า​กำลัง​พูดคุย​กับ​ติ้ง​อ๋อง​และ​พระ​ชายา​อยู่​นี่​อย่างไรเล่า​ ​คิดไม่ถึง​ว่า​หลี​อ๋อง​จะ​มาถึง​แล้ว​ ​เข้าไป​พร้อมกัน​เลย​สิ​”

​“​อย่างนั้น​หรือ​ ​ไม่ทราบ​กำลัง​พูดถึง​เรื่อง​อะไร​ ​ข้า​ขอ​เป็นเกียรติ​ร่วม​สนทนา​ด้วย​ได้​หรือไม่​”​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​จ้อง​เหลย​เจิ​้น​ถิง​และ​พูดเสี​ยง​เย็น

​เหลย​เจิ​้น​ถิ​งก​ล่าว​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​“​ข้า​กำลัง​แสดงความยินดี​กับ​ติ้ง​อ๋อง​ที่​ได้​ครอบครอง​เมือง​ฉาง​ซิง​ ​และ​เพิ่ง​มีบุ​ตร​น่ะ​ ​ถือได้ว่า​เป็น​โชคดี​สอง​ต่อ​ทีเดียว​”

​เมื่อ​ได้ยิน​ดังนั้น​ ​ใบหน้า​ของ​ม่อ​จิ​่ง​หลีก​็​นิ่ง​ไป​ทันที​ ​เหลย​เจิ​้น​ถิง​พูดถึง​เมือง​ฉาง​ซิง​ ณ​ ​ที่​แห่ง​นี้​ในเวลานี้​ ​ก็​เหมือน​เป็นการ​ตบหน้า​เขา​ ​ฉู่​จิง​ไม่ได้​เพิ่ง​ถูก​เขา​ทอดทิ้ง​ไป​หรอก​หรือ​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​เงยหน้า​มอง​เหลย​เจิ​้น​ถิง​ที​หนึ่ง​ ​ก่อน​จะ​ฉีก​ยิ้ม​เย็น​ออกมา​ ​“​ไม่ใช่​โชคดี​สอง​ต่อ​เสียหน่อย​ ​ปี​ที่ผ่านมา​ก็ได้​เมืองหลวง​แห่ง​ซี​หลิง​มาด​้วย​ไม่ใช่​หรือ​ ​เจิ​้น​หนา​นอ​๋​อง​ซื่อ​จื่อ​และ​ครอบ​ครับ​สบายดี​หรือไม่​”​ ​จริงอยู่​ที่​ฉู่​จิง​ตก​มา​อยู่​ใน​มือ​ของ​ม่อ​ซิว​เหยา​ ​เมืองหลวง​แห่ง​ซี​หลิง​ก็​ตก​อยู่​ใน​มือ​ของ​ม่อ​ซิว​เหยา​เช่นกัน​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​ผู้ใต้บังคับบัญชา​ของ​เหลย​เจิ​้น​ถิง​ ​หลานชาย​และ​หลานสาว​ต่าง​ถูก​ม่อ​ซิว​เหยา​ฆ่า​ตาย​เช่นกัน​ ​เมื่อ​เทียบ​กัน​แล้วก็​ไม่รู้​ว่า​ใคร​ย่ำแย่​กว่า​กัน​กัน​แน่

​เมื่อ​เอ่ย​จบ​ ​เหลย​เจิ​้น​ถิ​งก​็​ยิ้ม​ไม่​ออก​ ​แม้ว่า​เมืองหลวง​ซี​หลิง​จะ​ไม่​หลุด​ไป​ใน​ตอนที่​เขา​ดูแล​อยู่​ใน​มือ​ ​แต่​อย่างน้อย​ก็​เป็น​เพราะ​ไม่ได้​ส่ง​ทหาร​กลับ​ไป​ช่วย​ให้​ทันการณ์

​เยี​่ย​หลี​ที่​ยืน​อยู่​บน​บันได​ลอบ​ถอนหายใจ​อย่าง​จนปัญญา​ ​การ​เลือก​ที่จะ​รัก​แขก​ในเวลานี้​นั้น​เป็นการ​แกว่ง​เท้า​หา​เสี้ยน​จริงๆ​ ​ตอนนี้​ไม่ว่า​แคว้น​ใด​ ​ดูเหมือนว่า​พวกเขา​จะ​ไม่​เป็นมิตร​กับ​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​เลย​สัก​คน​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​คน​สอง​คน​นี้​ที่​ยืน​อยู่​ตรง​ประตู​ ​พูดคุย​เกี่ยวกับ​เมืองหลวง​ที่​พวกเขา​สูญเสีย​ไป​ ​จะ​ไม่มีปัญหา​จริงๆ​ ​ใช่​หรือไม่​ ​หรือ​พวกเขา​คาดหวัง​ว่า​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​จะ​คาย​ของ​ที่​เขา​กิน​เข้าไป​แล้ว​ออกมา

​เยี​่ย​หลีก​ล่าว​ด้วย​เสียง​แผ่วเบา​พร้อม​รอยยิ้ม​จางๆ​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ทั้งสอง​มาจาก​แดน​ไกล​ ​ ​และ​เดินทาง​มา​เหนื่อย​มาก​แล้ว​ ​ไฉน​ไม่​เข้าไป​ใน​จวน​ ​ดื่ม​ชา​สัก​แก้ว​แล้ว​คุย​ถึง​เรื่องราว​เก่าๆ​ ​กัน​เล่า​”

​ทั้งสอง​คน​พอได้​ยิน​คำพูด​นั้น​ ​ต่าง​ก็​พากั​นม​อง​อีก​ฝ่าย​ด้วย​ความเกลียดชัง​ ​ใคร​จะ​คุย​เรื่อง​เก่าๆ​ ​กัน​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​ ​พวกเขา​ไม่มี​เรื่อง​เก่า​อะไร​จะ​พูดถึง​ด้วย

​เยี​่ย​หลี​เดิน​นำ​ฝูงชน​เข้าไป​ใน​ห้องโถง​ใหญ่​ ​นั่งลง​ ​รอ​จนกระทั่ง​สาวใช้​ยก​น้ำชา​มา​ให้​ถอย​ออก​ไป​ ​ถึง​ได้​พูด​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ ​“​ท่าน​ตา​อายุ​มาก​แล้ว​ ​ช่วงนี้​เหนื่อยล้า​เล็กน้อย​ ​เกรง​ว่า​จะ​ไม่ได้​ต้อนรับ​ท่าน​ทั้งสอง​ ​โปรด​อภัย​ด้วย​”

​ทั้งสอง​คน​รู้​ว่า​อาจารย์​ชิง​อวิ​๋​นอา​ยุ​แปดสิบ​ปี​แล้ว​ ​เหตุผล​ที่​เยี​่ย​หลี​เอ่ย​ทำให้​คนอื่น​ไม่​อาจ​โต้แย้ง​ใดๆ​ ​ได้​ ​เหลย​เจิ​้น​ถิง​พยักหน้า​ ​ก่อน​จะ​เอ่ย​ ​“​เรา​มาที​่​นี่​เพื่อ​เฉลิมฉลอง​วันเกิด​ของ​อาจารย์​ชิง​อวิ​๋น​ ​จะ​ให้​เจ้าของ​วันเกิด​เหนื่อย​ได้​อย่างไร​ ​รอ​ให้​ถึง​วัน​งาน​แล้ว​ข้า​ค่อย​เข้าไป​คารวะ​อาจารย์​ชิง​อวิ​๋​นก​็​แล้วกัน​”

​เยี​่ย​หลี​ขอบคุณ​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​แต่​แล้ว​บรรยากาศ​ใน​ห้องโถง​ก็​แปลก​ไป​เล็กน้อย​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ชาย​ทั้ง​สาม​คน​ไม่มีใคร​เป็นมิตร​ต่อกัน​ทั้งสิ้น​ ​ดังนั้น​จึง​ไม่มี​อะไร​จะ​พูด​กัน​ ​เยี​่ย​หลี​เอง​ก็​ไม่ได้​ชอบ​เหลย​เจิ​้น​ถิง​และ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​เช่นกัน​ ​และ​ไม่อยู่​ใน​อารมณ์​ที่จะ​ควบคุมสถานการณ์​ ​จึง​หันไป​พูด​กับ​ม่อ​ซิว​เหยา​พร้อม​รอยยิ้ม​ ​“​ข้ามี​เรื่อง​จะ​พูด​กับ​น้อง​สี่​ ​ท่าน​อ๋อง​ดูแล​เจิ​้น​หนา​นอ​๋​อง​และ​หลี​อ๋อง​เอง​ได้​ใช่​หรือไม่​”

​ม่อ​ซิว​เหยา​พยักหน้า​อย่าง​ไม่ว่า​อะไร​ ​เยี​่ย​หลี​ลุกขึ้น​ ​พูด​พลาง​ยิ้ม​บาง​ๆ​ ​ให้​กับ​เยี​่​ยอิ​๋ง​ที่นั่ง​อยู่​ข้างๆ​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ ​“​น้อง​สี่​ ​ออก​ไป​เดินเล่น​กัน​เถิด​”

​เห็นได้ชัด​ว่า​ ​เยี​่​ยอิ​๋​งก​็​มีเรื่อง​จะ​พูด​กับ​เยี​่ย​หลี​เช่นกัน​ ​ยัง​ไม่ทัน​ได้​พูด​อะไร​ ​นาง​ก็​ยืน​ขึ้น​และ​เดินตาม​เยี​่ย​หลี​ออก​ไป​แล้ว​ ​ทันทีที่​ทั้งสอง​เดิน​ออก​ไป​ ​จึง​เหลือ​เพียง​องค์​หญิง​ซีส​ยา​อยู่​ใน​ห้องโถง​ ​องค์​หญิง​ซีส​ยาม​อง​ไป​ที่​ประตู​ ​สุดท้าย​ก็​ยืน​ขึ้น​และ​เอ่ย​ว่า​ ​“​ข้า​ก็​จะ​ออก​ไป​เดินเล่น​ด้วย​”

​ไม่นาน​ ​ก็​เหลือ​ผู้ชาย​เพียง​สาม​คนใน​ห้องโถง​ใหญ่​ ​บรรยากาศ​ก็​ดู​จริงจัง​มากขึ้น

​หลังจากนั้น​ครู่ใหญ่​ ​ถึง​ได้ยิน​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ยิ้ม​เย็น​ก่อน​จะ​เอ่ย​ ​“​ม่อ​ซิว​เหยา​ ​เจ้า​ช่าง​วางแผน​เก่ง​นัก​นี่​ ​ปี​ที่แล้ว​ทุกคน​ทั้ง​ใต้​หล้า​ต่าง​ถูก​เจ้า​ปั่นหัว​กัน​หมด​เลย​กระมัง​”​ ​เหลย​เจิ​้น​ถิง​เห็น​ใบหน้า​ของ​ม่อ​ซิว​เหยา​นิ่ง​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​อาจ​กล่าว​ได้​ว่า​ไม่มีใคร​ได้เปรียบ​จาก​การต่อสู้​ระหว่าง​หลาย​แคว้น​ใน​ปีนี​้​อย่างแท้จริง​ ​ทว่า​คนที​่​ได้รับ​ประโยชน์​จริงๆ​ ​ก็​คือ​ชาย​ผม​ขาว​ที่​กำลัง​เอนกาย​พิง​เก้าอี้​อย่าง​เกียจคร้าน​ผู้​นั้น​ ​อาณาเขต​ที่​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​ได้​ครอบครอง​ไม่ใช่​เพียง​ซี​หลิง​และ​อาณาเขต​ขนาดใหญ่​ของ​ต้า​ฉู่​กับ​เมือง​อีก​สองเมือง​เท่านั้น​ ​แต่​ที่​สำคัญ​กว่านั​้​นคื​อเว​ลานี​้​กองทัพ​ตระกูล​ม่อ​ได้​กำจัด​การผูก​มัด​และ​ภาระ​อย่าง​ต้า​ฉู่​ได้​สำเร็จ​ ​กองทัพ​ตระกูล​ม่อ​ใน​วันนี้​ไม่ว่า​จะ​ไปร​บที​่​ใด​ ​ต่าง​ก็​ถูกต้อง​ตาม​หลักธรรม​นอง​คลอง​ธรรม​ ​ไม่มีใคร​สามารถ​ว่า​อะไร​ได้​อีก​ ​ดังนั้น​ตั้งแต่​ต้น​มา​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​จึง​รอเวลา​ที่​เป่ย​หรง​และ​ซี​หลิง​โจมตี​ต้า​ฉู่​ ​เพราะ​ใน​ฐานะ​ที่​เป็น​ขุนนาง​เก่า​ของ​ต้า​ฉู่​ ​แม้ว่า​เขา​จะ​ตัดสัมพันธ์​กับ​ต้า​ฉู่​แล้วก็​ตาม​ ​ทว่า​ก็​เป็นไปไม่ได้​เลย​ที่จะ​ยกทัพ​ไป​โจมตี​ต้า​ฉู่​ก่อน​เป็นอัน​ดับ​แรก​ ​และ​ตอนนี้​ข้อจำกัด​นั้น​ได้​ถูก​ทำลาย​โดย​พวกเขา​อย่าง​สมบูรณ์​แล้ว

​ถึงแม้นา​นวัน​เข้า​ ​ทุกคน​ก็​จะเข้า​ใจ​เงื่อนงำ​ที่ซ่อน​อยู่​นี้​ ​แต่​ในเวลานี้​ ​ต่อให้​เข้าใจ​อย่างไร​ก็​สาย​เกินไป​แล้ว​ ​ผู้​ฉวยโอกาส​อย่าง​ม่อ​ซิว​เหยา​ได้เปรียบ​มา​เป็นเวลา​หนึ่ง​ปี​ ​ต่อให้​เป็น​เหลย​เจิ​้น​ถิง​ที่​ศักดิ์ศรี​สูง​เสียดฟ้า​ ​ก็​ต้อง​ถอนหายใจ​ให้​กับ​ความอดทน​และ​ความเฉลียวฉลาด​ของ​ม่อ​ซิว​เหยา

​ม่อ​ซิว​เหยา​มอง​ม่อ​จิ​่ง​หลี​อย่าง​เกียจคร้าน​ ​ก่อน​จะ​ยก​มุม​ปาก​ขึ้น​ยิ้มเยาะ​ ​“​ข้า​เป็น​คน​ใจกว้าง​ ​ไม่สน​คำด่า​ของ​พวก​ขี้​แพ้​หรอก​”

​“​ม่อ​ซิว​เหยา​!​”​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ตะโกน​ก้อง​ด้วย​ความ​ ​ยาม​เผชิญหน้า​กับ​ม่อ​ซิว​เหยา​ ​ดูเหมือนว่า​เขา​จะ​เป็น​คนที​่​พ่ายแพ้​อยู่​เสมอ​ ​แต่​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ไม่เคย​อยาก​ให้​ม่อ​ซิว​เหยา​หาย​ไป​จาก​โลก​นี้​ได้มาก​เท่านี้​มาก​่อน​ ​เพราะ​การเล่นงาน​ของ​เขา​ ​เขา​สูญเสีย​ต้า​ฉู่​ไป​ครึ่งหนึ่ง​ ​และ​ทำได้​เพียง​อยู่​ใน​มุม​หนึ่ง​เท่านั้น​ ​แม้​เขา​จะ​กุมอำนาจ​เบ็ดเสร็จ​ใน​เจียง​หนาน​ ​แต่​ทุกครั้งที่​เขา​ได้ยิน​คนพูด​ถึง​ม่อ​ซิว​เหยา​ ​ก็​ราวกับว่า​เขา​ได้ยิน​คน​เยาะเย้ย​และ​ไม่พอใจ​ใน​ตัว​เขา​ ​เพราะ​เมืองหลวง​ที่​เขา​สูญเสีย​ไป​นั้น​ ​ได้รับ​การ​ช่วยเหลือ​จาก​ติ้ง​อ๋อง​ ​และ​ฉู่​จิง​ที่​ได้รับ​การ​ช่วยชีวิต​นั้น​ ​ไม่ใช่​ของ​ต้า​ฉู่​อีกต่อไป​ ​ทั้งหมด​นี้​เป็น​เพราะ​ม่อ​ซิว​เหยา​…