กว่า​เยี​่ย​หลี​และ​ม่อ​ซิว​เหยา​จะ​มาถึง​ ​ก็​เห็น​ว่า​ทั้งสอง​รามือ​กัน​ไป​แล้ว​ ​เพียง​ถลึงตา​ใส่​กัน​อย่าง​ไม่ยอม​แพ้​เท่านั้น​ ​บน​ใบหน้า​ของ​ทั้งสอง​ทิ้ง​รอยแผล​ไว้​ให้​กัน​ไม่น้อย​ ​หน้า​ของผู​่​อาบวม​ปูด​เป็น​ลูก​ใหญ่​ ​ที่​มุม​ปาก​ม่อ​จิ​่ง​หลีก​็​มี​รอย​เลือด​ซิบๆ​ ​และ​เริ่ม​เห็น​ว่า​เขียว​ไป​เป็น​ดวง​ ​สภาพ​ของ​ทั้งสอง​ทำให้​ผู้คน​ที่อยู่​ ณ​ ​ที่​นั้น​ต่าง​พากั​นพูด​ไม่​ออก​ ​เยี​่ย​หลี​ยืน​อยู่​ข้าง​กาย​ม่อ​ซิว​เหยา​ ​ใน​ใจ​ลอบ​หัวเราะ​ ​หลาย​ปี​มานี​้​นาง​คุ้นชิน​กับ​ความสุภาพ​ของ​ปัญญาชน​ ​ใช้​วาจา​ไม่​ใช้กำลัง​ ​ส่วน​คน​มี​วรยุทธ​แน่นอน​ว่าย​่​อมตัด​สิน​แพ้ชนะ​กัน​ด้วย​วรยุทธ​ ​ต่อให้​เป็น​พลทหาร​ทั่วไป​ใน​ค่าย​ ​ก็​ไม่มีทาง​ต่อย​ตี​กัน​ราวกับ​ชาวบ้าน​ร้าน​ตลาด​เช่นนี้​ ​เมื่อ​อยู่​ๆ​ ​ยาม​นี้​ได้มา​เห็น​สภาพ​ของ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ ​นาง​จึง​แทบจะ​กลั้น​หัวเราะ​ไว้​ไม่อยู่​จริงๆ

“​ติ้ง​อ๋อง​ ​พระ​ชายา​ ​ข้า​ขอโทษ​ด้วย​”​ ผู​่​อาก้า​วอ​อก​มา​ ​พร้อม​กล่าว​ขอโทษ​ม่อ​ซิว​เหยา​และ​เยี​่ย​หลี​ด้วย​ภาษา​ต้า​ฉู่​ที่​ฟัง​ดู​แปร่งหู

ม่อ​ซิว​เหยา​ยิ้ม​เรียบๆ​ ​เอ่ย​ว่า​ ​“​ไม่เป็นไร​ ​พระ​สวามี​แห่ง​จักรพรรดินี​หนาน​จ้าว​ไม่ได้​รับ​บาดเจ็บ​ที่ใด​กระมัง​?​”​ ผู​่​อา​ส่ายหน้า​ก่อน​กลับ​ไป​ยืน​ข้าง​กาย​องค์​หญิง​อัน​ซี​ ​องค์​หญิง​อัน​ซี​มอง​ใบหน้า​ที่​บวม​ไป​ครึ่ง​ซีก​ของ​เขา​แล้ว​หยิบ​ผ้าเช็ดหน้า​ออกมา​เช็ด​ฝุ่น​ที่​เปรอะ​บน​ใบหน้า​เขา​ให้​ ​ก่อน​หันไป​พูด​กับ​เยี​่ย​หลี​และ​ม่อ​ซิว​เหยา​ว่า​ ​“​เป็น​พวกเรา​ที่​เสียมารยาท​เอง​ ​หวัง​ว่า​ติ้ง​อ๋อง​และ​พระ​ชายา​จะ​อภัย​ให้​ด้วย​”

ระหว่างทาง​มานี​้​ ​เยี​่ย​หลีกั​บม​่อ​ซิว​เหยา​ได้​ฟัง​เรื่องราว​ที่เกิด​ขึ้น​จาก​หัวหน้า​พ่อบ้าน​ม่อมา​แล้ว​ ​ย่อม​ไม่​โทษ​ว่า​เป็นความ​ผิด​ของผู​่​อา​ ​เขา​ยิ้มน้อย​ๆ​ ​เอ่ย​ว่า​ ​“​เป็นความ​ผิด​ของ​เรา​ต่างหาก​ ​ที่​เกือบจะ​ทำให้​องค์​จักรพรรดินี​ได้รับบาดเจ็บ​ใน​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​”

องค์​หญิง​ซีส​ยา​และ​เยี​่​ยอิ​๋ง​ที่อยู่​ข้างๆ​ ​พากัน​เข้าไป​ห้อมล้อม​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ ​เช็ดหน้า​เช็ด​ตา​ให้​เขา​พลาง​ไต่ถาม​อาการ​ด้วย​ความเป็นห่วง​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​เหลือบมอง​ความสามัคคี​ปรองดอง​ของ​ทาง​ฟาก​องค์​หญิง​อัน​ซีที​หนึ่ง​ ​แล้วจึง​ผลัก​องค์​หญิง​ซีส​ยากับ​เยี​่​ยอิ​๋ง​ที่​กำลัง​เช็ดหน้า​ให้​เขา​ออก​ไป​ด้วย​ความรำคาญ​ ​ก่อน​จะ​สะบัด​แขน​เสื้อ​เดิน​ออก​ไป​ ​องค์​หญิง​ซีส​ยา​อึ้ง​ไป​ ​หันกลับ​มาม​อง​องค์​หญิง​อัน​ซีพ​ลาง​กระทืบเท้า​ที​หนึ่ง​แล้ว​รีบ​ตาม​เขา​ไป​ ​เหลือ​เพียง​เยี​่​ยอิ​๋ง​ที่​มองตาม​ร่าง​ม่อ​จิ​่ง​หลี​เดินดุ่ม​ๆ​ ​ไม่สน​ใจ​ใคร​ออก​ไป​อย่าง​เหม่อลอย​ ​มุม​ปาก​หยัก​ขึ้น​เป็น​รอยยิ้ม​ฝืด​เฝื่อน​ ​นาง​หันมา​ก้ม​ศีรษะ​ให้​คณะ​ของ​เยี​่ย​หลี​แล้ว​ถึง​ได้​หมุนตัว​เดิน​ออก​ไป

พอ​เห็น​ว่า​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ไป​แล้ว​ ​องค์​หญิง​อัน​ซี​ถึง​ได้​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​“​ใคร​ไป​ยั่วโมโห​เขา​เข้า​หรือ​”

เยี​่ย​หลี​อมยิ้ม​กล่าวว่า​ ​“​คน​เช่น​หลี​อ๋อง​นั่น​ ​ไม่ต้อง​ให้​ใคร​ไป​ยั่วโมโห​ ​เขา​ก็​สามารถ​หัวเสีย​ขึ้น​มา​เอง​ได้​ ​ท่าน​ไม่เป็นอะไร​ใช่​หรือไม่​ ​อยาก​ให้ท่าน​หมอ​มาดู​หน่อย​ไหม​”​ ​องค์​หญิง​อัน​ซีส​่าย​หน้า​ ​“​ไม่ได้​รู้สึก​ไม่สบาย​ที่​ตรง​ใด​นะ​ ​เพียงแค่​ถูก​เขา​ผลัก​ที​หนึ่ง​เท่านั้น​ ​ไม่ได้​บาดเจ็บ​อะไร​”​ ​เยี​่ย​หลี​ถึง​ได้​วางใจ​ ​ยิ้ม​พร้อม​พยักหน้า​ ​“​ไม่เป็นอะไร​ก็ดี​”

องค์​หญิง​อัน​ซี​มอง​ไป​ทาง​ปาก​ประตู​อย่าง​ใช้​ความคิด​ ​นาง​นิ่ง​ใคร่ครวญ​เล็กน้อย​แต่​สุดท้าย​ก็​หันไป​พูด​กับ​เยี​่ย​หลี​ว่า​ ​“​พวก​เจ้า​ระวัง​ไว้​หน่อย​ก็ดี​นะ​ ​ข้าว​่า​นิสัย​อย่าง​หลี​อ๋อง​นั่น​ ​ไม่แน่​ว่า​อาจ​ก่อเรื่อง​อะไร​ขึ้น​มา​ได้​”

คำเตือน​ของ​องค์​หญิง​อัน​ซี​ ​เยี​่ย​หลี​ย่อม​น้อม​รับ​ไว้​ ​จึง​เอ่ย​ขอบคุณ​นาง​อีกครั้ง​ ​ทั้ง​ยัง​เชื้อเชิญ​ให้​องค์​หญิง​อัน​ซี​และ​พระ​สวามี​อยู่กิน​อาหารกลางวัน​ที่​ตำหนัก​ก่อน​แล้ว​ค่อย​กลับ​ไป

ภายใน​โรงพัก​ม้า​ของ​ต้า​ฉู่​ใน​เมือง​หลี​ ​เยี​่​ยอิ​๋ง​พอ​เดิน​เข้าไป​ใน​ห้องโถง​ใหญ่​ก็​เห็น​ม่อ​จิ​่ง​หลี​นั่ง​ดื่ม​ชา​อยู่​ภายใน​ ​เพียง​ดู​จาก​สีหน้า​ของ​เขา​ก็​รู้​ว่ายา​มนี​้​เขา​กำลัง​อารมณ์ไม่ดี​อย่างมาก​ ​ผ่าน​มา​หลาย​ปี​เช่นนี้​ ​เยี​่​ยอิ​๋ง​ไม่ใช่​เด็กสาว​ไม่รู้​ประสาที​่​เอาแต่​ฝันหวาน​อย่าง​เมื่อ​ใน​อดีต​อีกแล้ว​ ​จึง​ย่อม​ไม่​ยินดี​ที่จะ​เอา​ตัวเอง​เข้าไป​เสี่ยง​ในเวลานี้​ ​ประสบการณ์​ที่​ผ่านๆ​ ​มา​ได้​บอก​นาง​ว่า​ ​ใน​ยาม​นี้​หาก​เสนอหน้า​เข้าไป​มี​แต่​จะ​กลายเป็น​กระโถน​ให้​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ใช้​ระบาย​อารมณ์​เท่านั้น​ ​เยี​่​ยอิ​๋ง​จึง​ชะงัก​ฝีเท้า​ ​คิด​จะ​หมุนตัว​เดิน​เลี่ยง​ออก​ไป

“​เจ้า​จะ​ไป​ไหน​!​”​ ​เสียงเย็น​เยียบ​ของ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ดัง​ขึ้น​ที่​ด้านหลัง

เยี​่​ยอิ​๋ง​ชะงัก​ไป​ ​พอตั​้ง​สติ​ได้​ก็​หันกลับ​ไปหา​เขา​พร้อม​เอ่ย​ว่า​ ​“​ข้า​จะ​กลับ​ไป​พัก​ที่​ห้อง​”

“​เหตุใด​ถึง​เพิ่ง​กลับมา​ป่านนี้​”​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ถาม​ ​เยี​่​ยอิ​๋​งอด​ยิ้ม​ฝืด​เฝื่อน​ขึ้น​มา​ไม่ได้​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​โกรธ​หัว​ฟัด​หัว​เหวี่ยง​เดิน​ออกมา​ก่อน​ ​องค์​หญิง​ซีส​ยาที​่​ออกมา​ก่อน​นาง​ก็​รีบ​ตาม​เขา​ไป​ ​พอนาง​ที่​ช้า​ไป​ก้าว​หนึ่ง​ตาม​ออกมา​อีกที​ ​ก็​เห็น​ว่า​คณะ​ผู้ติดตาม​ของ​ตำหนัก​หลี​อ๋อง​ทั้งหมด​ตาม​กัน​กลับ​ไป​หมด​แล้ว​ ​สุดท้าย​นาง​จึง​จำต้อง​ค่อยๆ​ ​เดิน​กลับมา​คนเดียว​ ​นาง​ที่​เป็น​ถึง​พระ​ชายา​หลี​อ๋อง​ถูก​ละเลย​เพียงนี้​ ​ก็​ถือว่า​หา​ได้​ยาก​ยิ่ง​แล้ว

“​ข้า​เดินเล่น​อยู่​ข้างนอก​ ​เลย​กลับมา​ช้า​ไป​เล็กน้อย​เพ​คะ​”​ ​เยี​่​ยอิ​๋ง​ตอบ​เรียบๆ

ขณะที่​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ถาม​ออกมา​นั้น​ ​อันที่จริง​เขา​นึกถึง​เรื่อง​ใน​ตอนนั้น​ออก​แล้ว​ ​เพียงแต่​เมื่อ​เห็นท่า​ทาง​ของ​เยี​่​ยอิ​๋ง​ที่​ดูรา​วกั​บน​่า​สงสาร​ไป​หมด​ ​ก็​เสมือน​เป็นการ​ย้ำ​เตือน​อยู่​ตลอดเวลา​ว่า​เขา​ได้​เคย​สูญเสีย​อะไร​ไป​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​ใน​ยาม​ที่​เขา​เพิ่ง​ได้​พบ​เยี​่ย​หลี​ ​ซ้ำ​ยัง​ถูก​นาง​พูดจา​ถากถาง​เหน็บแนม​อย่าง​ไม่​ไว้หน้า​ ​ก่อนหน้านี้​ม่อ​จิ​่ง​หลี​เคย​คิด​อยู่​นับ​ครั้ง​ไม่​ถ้วน​ว่า​ ​หาก​ใน​ตอนนั้น​เขา​ไม่ได้​คบหา​กับ​เยี​่​ยอิ​๋ง​ ​หาก​ใน​ตอนนั้น​คนที​่​เขา​แต่ง​เข้ามา​เป็น​เยี​่ย​หลี​ ​ทุกอย่าง​จะ​ไม่​เป็น​เช่นนี้​หรือไม่​ ​ไม่รู้​ตั้งแต่​เมื่อไร​ ​ทุกครั้งที่​เขา​เห็น​เยี​่ย​หลี​ยืน​อยู่​ข้าง​กาย​ม่อ​ซิว​เหยา​พร้อม​รอยยิ้ม​พิมพ์ใจ​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลีก​็​มัก​รู้สึก​ประหนึ่ง​ใน​ใจ​มี​งูพิษ​กำลัง​กัด​กิน​อย่าง​โหดร้าย​เสมอ

ม่อ​จิ​่ง​หลี​นิ่ง​ไป​พัก​หนึ่ง​ ​แล้ว​ถึง​ได้​มอง​เยี​่​ยอิ​๋ง​พลาง​ถาม​ว่า​ ​“​หลาย​วันก่อน​ที่​เยี​่ย​หลี​พา​เจ้า​ออก​ไป​พูดคุย​เป็นการ​ส่วนตัว​ ​พวก​เจ้า​คุย​อะไร​กัน​”

ใน​ใจ​เยี​่ย​หลี​พลัน​เย็นวาบ​ ​หลุบ​ตาลง​ตอบ​เรียบๆ​ ​ว่า​ ​“​ก็​ไม่มี​อะไร​เพ​คะ​ ​พระ​ชายา​ติ้ง​อ๋อง​บอกว่า​ท่าน​ย่า​กับ​ท่าน​พ่อ​ยาม​นี้​ก็​อยู่​ที่​เมือง​หลี​ ​หาก​มี​เวลา​ให้​ข้า​ไป​เยี่ยม​พวก​ท่าน​บ้าง​”

“​เท่านี้​หรือ​”​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ขมวดคิ้ว​ด้วย​ความไม่พอใจ​ ​เยี​่​ยอิ​๋ง​พยักหน้า​ ​“​เท่านี้​เพ​คะ​ ​ข้า​กับ​พระ​ชายา​ติ้ง​อ๋อง​ไม่ได้​มีสัม​พันธ์​ที่​ดี​ต่อกัน​นัก​ ​จึง​ไม่มี​อัน​ใด​ให้​พูดคุย​กัน​มาก​”

“​เช่นนั้น​หรือ​”​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​นิ่ง​ใคร่ครวญ​อยู่​ครู่หนึ่ง​ก่อน​เอ่ย​ว่า​ ​“​เมื่อ​เป็น​เช่นนั้น​ ​เจ้า​ก็​กลับ​ไป​เยี่ยม​พวก​ท่าน​สักหน่อย​เถิด​”​ ​เยี​่ย​หลี​พยักหน้า​เงียบๆ​ ​“​ข้า​รู้​แล้ว​ ​ข้า​กลับ​ห้อง​ไป​พักผ่อน​ก่อน​นะ​เพ​คะ​”​ ​พอ​เยี​่​ยอิ​๋ง​จากไป​แล้ว​ ​องค์​หญิง​ซีส​ยา​ถึง​ได้​เดิน​ออกมา​นั่งลง​ข้าง​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ ​ถาม​ว่า​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ ​ท่าน​เชื่อ​ที่นาง​พูด​จริงๆ​ ​หรือ​”​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ผิน​หน้า​มอง​นาง​ ​เอ่ย​เรียบๆ​ ​ว่า​ ​“​เจ้า​หมายความ​เช่นไร​”

ใน​ใจ​องค์​หญิง​ซีส​ยา​พลัน​เย็นวาบ​ ​รีบ​เอ่ย​กลั้ว​หัวเราะ​ว่า​ ​“​หมายความ​เช่นไร​ที่ไหน​กัน​ ​ข้า​เพียง​เห็น​ว่าวั​นนั​้​นนาง​พูดคุย​อยู่​กับ​พระ​ชายา​ติ้ง​อ๋อง​เป็น​นานสองนาน​ ​จะ​พูดคุย​กัน​เพียง​เรื่อง​ของ​ตระกูล​เยี​่ย​ได้​อย่างไร​”​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ส่งเสียง​หึ​เบา​ๆ​ ​“​ไม่ว่า​นาง​จะ​คุย​อัน​ใด​กับ​เยี​่ย​หลี​ ​อย่างไร​ก็​หนี​ไป​จาก​เงื้อมือ​ข้า​ไม่ได้​หรอก​”​ ​เยี​่​ยอิ​๋​งมี​ความสามารถ​แค่ไหน​ ​เขา​รู้​เสีย​ยิ่งกว่า​รู้​ ​เขา​ไม่เคย​คิดมาก​่อ​นว​่า​เยี​่​ยอิ​๋​งมี​ความสามารถ​อัน​ใด​ที่สามา​รถ​สร้าง​ความเกรงกลัว​ให้​ตน​ได้​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ปรายตา​มอง​องค์​หญิง​ซีส​ยา​อย่าง​ไม่แยแส​พร้อม​พูดว่า​ ​“​เจ้า​ก็​สงบเสงี่ยม​หน่อย​ ​อย่า​ได้​ไป​ยั่วยุ​นาง​ให้​มาก​นัก​ ​ถึงอย่างไร​นาง​ก็​ยัง​เป็น​ชายา​เอก​ของ​ตำหนัก​หลี​อ๋อง​ ​ทั้ง​ยัง​เป็น​น้องสาว​แท้ๆ​ ​ของ​เยี​่ย​หลี​ด้วย​ ​ถึงอย่างไร​ข้า​ก็​ต้อง​เห็นแก่หน้า​เยี​่ย​หลี​อยู่​บ้าง​”

รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​องค์​หญิง​ซีส​ยา​แข็งทื่อ​ไป​ทันที​ ​นาง​ข่ม​ความเกลียด​เยี​่ย​หลี​ใน​ใจ​ลง​ ​ยิ้ม​ออดอ้อน​พร้อม​พูดว่า​ ​“​ข้า​รู้​แล้ว​ ​ข้า​ติดตาม​ท่าน​อย่างไร​้​ฐานะ​ไร้​ตำแหน่ง​มา​หลาย​ปี​เพียงนี้​ ​ข้า​เคย​พูด​อัน​ใด​ด้วย​หรือ​”​ ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​พยักหน้า​ด้วย​ความพอใจ​ ​“​เช่นนั้น​ก็ดี​ ​เจ้า​วางใจ​ได้​ ​ต่อไป​ข้า​ไม่มีทาง​ทำไม​่​ดี​ต่อ​เจ้า​แน่​”​ ​องค์​หญิง​ซีส​ยา​ฉีก​ยิ้ม​กว้าง​ ​“​ข้า​รู้​ว่า​ท่าน​อ๋อง​ดี​กับ​ข้า​ที่สุด​”

นาง​อิงแอบ​เข้าสู่​อ้อมอก​ของ​ม่อ​จิ​่ง​หลี​อย่างว่า​ง่าย​ ​แล้ว​ใบหน้า​งดงาม​ของ​องค์​หญิง​ซีส​ยาก​็​พลัน​บิดเบี้ยว​ขึ้น​ทันที​ ​นัยน์ตา​ที่​เดิม​พราว​สเน่ห์​ก็​เต็มไปด้วย​ความโกรธ​เกลียด​ ​นาง​ละทิ้ง​ฐานะ​อัน​ทรงเกียรติ​อย่าง​องค์​หญิง​เพื่อม​่อ​จิ​่ง​หลี​ ​ติดตาม​อยู่​ข้าง​กาย​เขา​อย่างไร​้​ตำแหน่ง​ไร้​ฐานะ​มา​เป็น​สิบ​ปี​ ​หาก​จะ​บอกว่า​นาง​ไม่เคย​นึก​เสียใจ​มาก​่อน​ ​ก็​คง​เป็นไปไม่ได้​ ​นาง​ไม่ใช่​องค์​หญิง​หนาน​จ้าว​ผู้​นั้น​ที่​วิ่ง​โร่​ไปหา​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ถึง​ต้า​ฉู่​โดย​ไม่สน​ใจ​สิ่งใด​ทั้งสิ้น​มานาน​แล้ว​ ​แต่​ครั้น​นาง​เสียใจ​ไป​แล้ว​จะ​มีประโยชน์​อัน​ใด​ ​นาง​ถูก​ตัด​ชื่อ​ออกจาก​ราชวงศ์​หนาน​จ้าว​ไป​แล้ว​ ​ต่อให้​กลับ​ไป​ที่​หนาน​จ้าว​ก็​มี​แต่​จะ​ถูก​ขุนนาง​และ​ชาวบ้าน​รังเกียจ​และ​ดูแคลน​ ​นาง​จึง​ทำได้​เพียง​ติดตาม​ม่อ​จิ​่ง​หลี​ต่อไป​ ​แต่กระนั้น​ม่อ​จิ​่ง​หลีก​ลับ​ใช้​ข้ออ้าง​สารพัด​ใน​การ​ยืดเวลา​ออก​ไป​ ​ไม่ยอม​ปลด​เยี​่​ยอิ​๋​งอ​อก​จาก​ตำแหน่ง​พระ​ชายา​เพียง​เพราะ​เยี​่ย​หลี​คน​นั้น​ ​ท่าน​พี่​จิ​่ง​หลี​ ​ท่าน​ทำ​เช่นนี้​กับ​ข้า​ได้​อย่างไร

ม่อ​จิ​่ง​หลี​ที่​กอด​องค์​หญิง​ซีส​ยา​อยู่​ใน​อ้อมแขน​ ​แต่​จิตใจ​ก็​ล่องลอย​ไป​ไกล​เช่นกัน​ ​ระหว่าง​ที่จับ​เส้น​ผม​องค์​หญิง​ซีส​ยา​เล่น​นั้น​ ​ใน​หัว​ก็​ใคร่ครวญ​ไป​ด้วย​ ​เขา​จำได้​ว่า​…​เขา​ยัง​มี​หมาก​อีก​ตัว​หนึ่ง​ที่​ยัง​ไม่ได้​ใช้