เสียดาย​ก็​แต่​…​ทั้งหมด​นี้​กลับ​ไม่​อาจ​ทำตาม​อย่างที่​คิด​เอาไว้​ได้​ ​พระ​ชายา​เพิ่ง​ผ่าน​เหตุการณ์​ลอบสังหาร​ไป​ได้​ไม่นาน​ ​ติ้ง​อ๋อง​ย่อม​ไม่​ให้​คนแปลกหน้า​เข้าใกล้​ได้​แน่​ ​ที่นาง​ตื่นตระหนก​เมื่อ​ครู่​ก็​ส่อแวว​พิรุธ​ออกมา​แล้ว​ ​ระหว่างทาง​กลับมา​นั้น​นาง​ก็​รู้​ได้​ว่า​ด้านหลัง​มี​คน​ของ​ติ้ง​อ๋อง​ตาม​นาง​มา​ ​แม้​จะ​ไม่รู้​ว่า​อยู่​ตรงไหน​ ​แต่​ก็​รู้สึก​ได้​ถึง​สายตา​คู่​หนึ่ง​ที่​จ้องมอง​นาน​อยู่​ตลอดเวลา​ ​นาง​รู้ดี​…​ตระกูล​ไป๋​จบสิ้น​แน่​แล้ว​ ​ซ้ำ​ตัวนาง​เอง​ยัง​พลาดโอกาส​ที่​มี​เพียง​ครั้ง​เดียว​ใน​การแก้แค้น​แทน​ลูกสาว​นี้​ไป​อีกด้วย​ ​ใน​ใจ​นาง​ไม่​เป็นสุข​เลย​สักนิด​…

​“​เกิด​อะไร​ขึ้น​กัน​แน่​”​ ​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​ถาม​อย่าง​ร้อนใจ​ ​นี่​เกี่ยวกับ​ความ​เป็นความ​ตาย​ของ​ตระกูล​ไป๋​ ​เขา​จึง​อด​กังวล​ไม่ได้

​ไป๋ฮู​หยิน​คล้าย​ยิ้ม​คล้าย​ไม่​ยิ้ม​มอง​เขา​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​ไม่ใช่​ว่า​ท่าน​อยาก​จะ​รู้​ว่าวั​นนี​้​ข้า​ไป​พูดคุย​อะไร​กับ​พระ​ชายา​ติ้ง​อ๋อง​หรือ​ ​ข้า​ไม่ได้​กล่าว​อะไร​ทั้งนั้น​…​เพราะว่า​ ​เดิมที​ข้า​อยาก​จะ​ไป​ฆ่า​นาง​ ​แต่​ ​แต่​เป็น​ม่อ​ซิว​เหยา​ที่​คอย​อยู่​เฝ้า​อยู่​ข้าง​กาย​นาง​ตลอด​ ​ซ้ำ​รอบข้าง​ก็​เต็มไปด้วย​ยอด​ฝีมือ​มากมาย​ ​ข้า​จึง​ไม่มี​โอกาส​ได้​ทำ​…​”

​“​เจ้า​บ้า​ไป​แล้ว​!​”​ ​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​เบิกตา​โพรง​อย่าง​หวาดผวา​มอง​ไป๋ฮู​หยิน​ ​“​เจ้า​ทำ​อะไร​ลง​ไปรู​้​บ้าง​หรือไม่​ ​เจ้า​อยาก​ให้​ตระกูล​ไป๋​จบสิ้น​หรือ​”

​ไป๋ฮู​หยิน​หัวเราะ​เสียงดัง​ ​แววตา​ล่องลอย​ ​“​ลูกสาว​ก็​เสีย​ไป​แล้ว​ ​ข้า​จะ​ต้องการ​ตระกูล​ไป๋​ไป​อีก​ทำไม​ ​นายท่าน​ ​ชิง​หนิง​เป็น​ลูกสาว​แท้ๆ​ ​ของ​เรา​นะ​ ​นาง​ถูก​ม่อ​ซิว​เหยา​ฆ่า​ตาย​เช่นนี้​ ​ท่าน​กลับ​ไม่​กล่าว​อะไร​แม้​สัก​คำ​เดียว​ ​ซ้ำ​ยัง​เอาแต่​คิด​หาวิ​ธี​เอาอกเอาใจ​คนที​่​ฆ่า​นาง​ ​ท่าน​มีหัว​ใจ​บ้าง​หรือไม่​ ​ทุกวันนี้​ข้า​…​ทุกวันนี้​ข้า​ได้ยิน​แต่​เสียงร้อง​ไห้​คร่ำครวญ​ของ​ลูก​ ​นาง​บอกว่า​ถูก​ใส่ร้าย​ ​บอกว่า​ไม่​อยาก​ตาย​…​นาง​อยาก​ให้​ข้า​แก้แค้น​แทน​นาง​…​”​

​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​ผลัก​นาง​ออก​ ​กล่าว​อย่าง​เย็นชา​ว่า​ ​“​หาก​ข้า​ไร้​หัวใจ​ ​หลาย​ปี​มานี​้​ไม่ได้​มี​เพียง​ลูกสาว​คนเดียว​ที่​ตาย​ไป​ ​มี​เสี่ยว​ชี​ ​เสี่ยว​จิ​่ว​ ​สือ​เอ้อร​์​ที่​ถูก​ติ้ง​อ๋อง​ฆ่า​ไป​เมื่อ​ไม่​กี่​วันก่อน​อีก​ ​เหตุใด​ไม่เห็น​เจ้า​เจ็บปวด​บ้าง​ ​พวกเขา​ไม่ใช่​ลูกหลาน​ตระกูล​ไป๋​หรือ​”

​“​พวกเขา​เป็น​เพียง​ลูก​คนใช้​เท่านั้น​ ​มีค่า​อะไร​ให้​เจ็บปวด​กัน​ ​จะ​ยกขึ้น​มา​เทียบ​กับ​หนิง​เอ๋อร​์​ของ​ข้า​ได้​อย่างไร​!​”​ ​ไป๋ฮู​หยิน​กล่าว​อย่าง​ดูถูก​เหยียดหยาม​ ​ลูก​ของ​คนใช้​พวก​นั้น​เป็น​แค่​เพียง​ทายาท​สาย​รอง​ ​จะ​มา​เทียบ​กับ​ลูกสาว​ที่​ชาติตระกูล​สูงส่ง​ของ​นาง​ได้​อย่างไร​ ​ลูกสาว​ของ​นาง​เป็นได้​ถึง​พระสนม​ ​ฮองเฮา​ ​เป็น​เพราะ​…​เป็น​เพราะ​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​ทั้งสิ้น​!​ ​หาก​เขา​ไม่​คิด​ส่ง​ลูกสาว​เข้า​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​ ​ลูกสาว​นาง​จะ​ตาย​ได้​อย่างไร

​“​ข้า​ไม่​อยาก​จะ​พูด​อะไร​กับ​ภรรยา​ที่​เสียสติ​อย่าง​เจ้า​แล้ว​!​”​ ​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​กล่าว​อย่าง​โมโห​ ​เหตุใด​เขา​ไม่เคย​นึก​มาก​่อ​นบ​้าง​ว่า​คนที​่​ถ่วง​มือ​ถ่วง​เท้า​ตัวเอง​ก็​คือ​ภรรยา​เอก​ที่​เขา​พอ​อก​พอใจ​มาโดยตลอด​คน​นี้​ ​ยาม​นี้​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​ไม่​อยาก​จะ​สนใจ​ไป๋ฮู​หยิน​อีกต่อไป​แล้ว​ ​จึง​หันหลัง​เดิน​ไป​ทาง​ห้อง​หนังสือ​ ​เขา​ต้องหา​คน​มาป​รึก​ษา​เรื่อง​ที่​ควรจะ​ทำต่อ​จากนี้​ ​ได้​แต่​หวัง​ว่า​ภรรยา​คน​นี้​จะ​ไม่​แสดง​พิรุธ​อะไร​ให้​ติ้ง​อ๋อง​จับได้​อีก​ ​ไม่เช่นนั้น​ตระกูล​ไป๋​คงได้​จบสิ้น​แน่​แล้ว

​มองดู​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​กลับ​ไป​โดย​ไม่​หันมา​มอง​ ​ไป๋ฮู​หยิน​ก็​ไม่เอา​มา​ใส่ใจ​ ​นาง​เดิน​กระเซอะกระเซิง​กลับ​ไป​ที่​เรือน​ของ​ตน​โดย​ไม่สน​ใจ​สายตา​อัน​ตกตะลึง​ของ​บ่าวไพร่​ที่​มอง​มา

​ภายใน​ห้อง​ของ​ไป๋ฮู​หยิน​มืด​สลัว​เสีย​จน​ไม่​เหมือน​ห้อง​ของ​นาย​หญิง​ใหญ่​แห่ง​ตระกูล​อันดับ​หนึ่ง​ของ​ใต้​หล้า​ ​พอ​เข้ามา​ใน​ห้อง​ได้​นาง​ก็​ไล่​สาวใช้​ข้าง​กาย​ออก​ไป​แล้ว​ปิดประตู​ห้อง​ ​เข้ามา​ถึง​ด้านใน​สุด​ของ​ห้อง​ที่​ผ้าม่าน​ห้อย​ลงมา​ ​ด้านบน​มี​อักษร​เขียน​ไว้​ว่า​ ​‘​ตำแหน่ง​ที่​วิญญาณ​ของ​ไป๋​ชิง​หนิง​ลูกสาว​สุดที่รัก​สถิต​อยู่​’​

​ไป๋ฮู​หยิน​มองดู​ป้าย​บน​โต๊ะ​นั้น​อย่าง​อาลัย​รัก​ ​ยกมือ​ขึ้น​ลูบ​เบา​ๆ​ ​ทำ​ราวกับว่า​นี่​ไม่ใช่​แผ่น​ป้าย​ไม้​อัน​เย็นเยียบ​แต่​เป็น​ลูกสาว​ที่สูง​ส่ง​สง่างาม​ของ​นาง​คน​นั้น

​“​หนิง​เอ๋อร​์​ ​แม่​ขอโทษ​ ​เป็น​แม่​เอง​ที่​ไร้ประโยชน์​…​แม่​ช่วย​อะไร​ลูก​ไม่ได้​ ​ยาม​นี้​กระทั่ง​คิด​แก้แค้น​แทน​ลูก​แม่​ก็​ยัง​ทำไม​่​ได้​ ​หนิง​เอ๋อร​์​เด็กดี​ ​แต่ไหนแต่ไรมา​พ่อ​เจ้า​ก็​ไม่สน​ใจ​ใยดี​ ​แต่​แม่​จะ​จดจำ​ลูก​เอาไว้​ ​ไปสู่สุขคติ​เถิด​ลูก​ ​แม่​จะ​แก้แค้น​ให้​ลูก​ให้​ได้​ ​ลูก​ไม่ต้อง​มา​เข้าฝัน​แม่​อีกแล้ว​…​”​ ​ไป๋ฮู​หยิน​พูดคุย​กับ​ป้าย​วิญญาณ​ลูกสาว​ ​น้ำเสียง​ค่อยๆ​ ​กลายเป็น​สะอึกสะอื้น​ ​หลังจากที่​บุตรสาว​ได้​จาก​โลก​นี้​ไป​ ​ไป๋ฮู​หยิน​ก็​หลับ​ไม่เคย​สนิท​อีก​เลย​ ​หลับตา​คราใด​ก็​เห็น​แต่​ภาพ​ลูกสาว​ใน​อิริยาบถ​ต่างๆ​ ​ปรากฏ​ขึ้น​มา​ ​ที่​ทำให้​ตกใจ​ที่สุด​ก็​คือ​ภาพ​ที่​ลูกสาว​ของ​นาง​โดน​ทรมาน​ร้องไห้​โหยหวน​ ​ที่​ปลุก​นาง​ให้​ตื่นขึ้น​จาก​ฝันร้าย​ด้วย​ความ​ผวา​ตกใจ

​ตั้งแต่​ไป๋​ชิง​หนิง​จากไป​ ​ไป๋ฮู​หยิน​ไม่กล้า​ดู​ศพ​ของ​นาง​แม้แต่​ครั้ง​เดียว​ ​แม้ว่า​คนใช้​ที่​บรรจุศพ​นาง​ใส่​โลง​จะ​บอกว่า​คุณหนู​ดูเหมือน​จะ​จากไป​อย่าง​ไม่​ทุกข์ทรมาน​อะไร​ ​แต่​ไป๋ฮู​หยิน​ก็​ยัง​ไม่​อาจ​ทำใจ​มองดู​ได้​ ​อันที่จริง​แล้ว​ใน​ใจ​นาง​แฝง​ด้วย​ความละอายใจ​และ​ไม่​เป็นสุข​ ​ยาม​ติ้ง​อ๋อง​กำลังจะ​ฆ่า​ชิง​หนิง​นั้น​นาง​ตกใจ​จน​ทำ​อะไร​ไม่​ถูก​ ​ไม่ได้​แม้แต่​จะ​ขอ​ความเมตตา​แทน​ลูกสาว​ ​ทำ​เพียง​ยืน​มองดู​ลูกสาว​โดน​คร่าชีวิต​ไป​ ​บาง​ครานา​งก​็​ฝัน​เห็น​บุตรสาว​ของ​ตน​เลือด​ท่วม​ตัว​มาเรีย​กร้อง​ขอ​ชีวิต​คืน​ ​ภายใต้​ความกดดัน​อัน​แสน​ทรมาน​นี้​ ​ความแค้น​ที่​ไป๋ฮู​หยิน​มีต​่อ​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​ยิ่ง​เพิ่มพูน​ทวีคูณ​มากขึ้น​เรื่อยๆ​ ​เพียงแค่​ฆ่า​เยี​่ย​หลี​…​เพียงแค่​ฆ่า​เยี​่ย​หลี​เพื่อ​แก้แค้น​ให้​ชิง​หนิง​ ​ชิง​หนิง​ก็​คงจะ​ยกโทษให้​นาง​แล้ว​กระมัง

​มุม​อับ​ที่​ด้านนอก​ประตู​ ​องครักษ์​ลับ​สอง​นาย​ได้ยิน​ที่​ไป๋ฮู​หยิน​กล่าว​ออกมา​อย่างชัดเจน​ ​คน​หนึ่ง​ส่งสายตา​ไป​ให้​อีก​คน​

​คุณชาย​เฟิ​่ง​ซาน​สั่ง​ไว้​ว่า​ ​หาก​ไป๋ฮู​หยิน​คิดร้าย​ต่อ​พระ​ชายา​จริง​ก็​ให้​ฆ่า​เสีย

​อีก​คน​พยักหน้า​ตอบ​ด้วย​ใบหน้า​เรียบ​เฉย

​ต้อง​ฆ่า​แน่นอน​ ​หาก​นาง​ทำ​อะไร​ขึ้น​มา​จริงๆ​ ​ท่าน​อ๋อง​คงได้​เสียสติ​เป็นแน่​ ​พวกเรา​คง​ไม่​อยาก​จะ​รับ​อารมณ์​ของ​ท่าน​อ๋อง​ยาม​โกรธแค้น​หรอก

​องครักษ์​สอง​นาย​ส่งสายตา​เย็นเยียบ​หากัน​ ​ขณะเดียวกัน​ก็​มอง​ไป​ยัง​ภายใน​ห้อง​ที่​มี​ไป๋ฮู​หยิน​กำลัง​พึมพำ​ๆ​ ​อยู่

​ไป๋ฮู​หยิน​พูดคุย​กับ​ป้าย​วิญญาณ​ลูกสาว​อยู่นาน​ก็​หยุด​ลง​ ​พอ​หันกลับ​มา​พลัน​รู้สึก​หน้าท้อง​เย็นวาบ​ ​จากนั้น​ความเจ็บปวด​บาด​ลึก​ฝังใจ​ก็​ซึม​แทรก​ไป​จนถึง​กระดูก​ ​นาง​จ้องมอง​อย่าง​ตกตะลึง​ไป​ยัง​ชาย​ชุด​ดำ​ที่​จู่ๆ​ ​ก็​ปรากฏตัว​ขึ้น​พร้อม​กริช​ที่​ปัก​เข้ามา​ที่​หน้าท้อง​ของ​ตน​ ​แววตา​ของ​ไป๋ฮู​หยิน​เต็มไปด้วย​ความ​หวาดผวา​

​ไม่​ ​นาง​ยัง​ไม่​อยาก​ตาย​!

​“​จากไป​อย่างสงบ​เถิด​ ​ลูกสาว​เจ้า​กำลัง​รอ​เจ้า​อยู่​ที่​ถนน​ยมโลก​”​ ​องครักษ์​กล่าว​ด้วย​ความเห็นอกเห็นใจ​ ​แต่​ใน​มือ​กลับ​ส่ง​แรง​แทง​เข้าไป​อย่าง​ไม่​ปรานี​ ​เลือด​สีแดง​สด​ไหล​ทะลัก​ออกมา​จาก​ปาก​ไป๋ฮู​หยิน​แล้ว​หยด​ลง​บน​มือ​เขา​ ​ในที่สุด​ดวงตา​ที่​เบิก​กว้าง​ของ​ไป๋ฮู​หยิน​ก็​ค่อยๆ​ ​หม่น​แสง​ลง