​ม่อ​ตัว​น้อย​เบะ​ปาก​เล็ก​ๆ​ ​นั่น​อย่าง​ไม่​ไว้หน้า​แล้ว​ซุก​หน้า​กับ​อก​สวี​ชิง​เฉิน​ ​ข้า​ไม่เอา​คน​อัปลักษณ์​เช่นนั้น​มา​เล่น​ด้วย​หรอก​ ​อัปลักษณ์​อย่าง​เดียว​ไม่พอ​ ​ยัง​โง่​อีกด้วย​ ​ขนาด​ท่าน​ลุง​ใหญ่​ประชด​ไป​เขา​ยัง​ดู​ไม่​ออก​ ​ซ้ำ​ยัง​ยิ้ม​รับ​โง่​ๆ​ ​อีก​!​ ​ข้า​ยอม​เล่น​กับ​ท่าน​ลุง​เล็ก​และ​หาน​หมิง​ซี​ต่อ​เสีย​ยังดี​กว่า

​“​จิ้น​ซื่อ​คือ​อะไร​ ​เก่งกาจ​มาก​หรือไม่​”​ ​ม่อ​ตัว​น้อย​กระพริบตา​ถาม​ขึ้น

​สวี​ชิง​เฉิน​ยิ้ม​บาง​เอ่ย​ว่า​ ​“​ตาทวด​ ​ลุง​ทวด​และ​บรรดา​ลุง​ๆ​ ​ของ​เจ้า​ล้วน​เคย​ได้​เป็น​จิ้น​ซื่อ​กัน​ทั้งสิ้น​”​ ​สำหรับ​ที่อื่น​จิ้น​ซื่อ​อาจ​เป็น​ตำแหน่ง​ที่​เก่งกาจ​ ​แต่​สำหรับ​ตระกูล​สวี​แล้ว​กลับเป็น​เพียง​ตำแหน่ง​กิ๊กก๊อก​เท่านั้น​ ​หลาย​ร้อย​กว่า​ปี​มานี​้​อย่างน้อยที่สุด​ลูกหลาน​ของ​ตระกูล​สวี​ล้วน​ได้ที่​หนึ่ง​ของ​จิ้น​ซื่อ​มา​แล้ว​ ​กล่าว​ได้​ว่า​สำหรับ​ตระกูล​สวี​แล้ว​หาก​สอบผ่าน​จิ้น​ซื่อ​จึง​จะ​นับว่า​สิ่ง​ที่​ร่ำเรียน​มา​ไม่​สูญเปล่า​ ​ได้ยิน​ดังนั้น​ม่อ​ตัว​น้อย​ก็​มองฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​แล้ว​กล่าว​อย่าง​ใส​ซื่อ​ว่า​ ​“​ตระกูล​เรา​มี​…​หนึ่ง​ ​สอง​ ​สาม​ ​สี่​ ​ห้า​ ​หก​ ​เจ็ด​ ​แปด​…​ตระกูล​เรา​มี​จิ้น​ซื่อ​แปด​คน​ ​อีกทั้ง​…​ข้ามี​ท่าน​ตาทวด​คอย​สอนหนังสือ​ ​ท่าน​ตา​เก่ง​กว่า​ท่าน​ตาทวด​หรือไม่​”

​เยี​่ย​เหวิน​หวา​ตกใจ​จน​เหงื่อ​แตก​พลั่ก​ ​เขา​รีบ​ยิ้ม​กล่าวว่า​ ​“​วิชา​ความรู้​ของ​ท่าน​ตาทวด​เจ้า​ยอดเยี่ยม​ที่สุด​ใน​ใต้​หล้า​ ​ได้​ร่ำเรียน​กับ​ท่าน​ตาทวด​นับเป็น​โชคดี​อัน​ใหญ่หลวง​นัก​ ​ตา​ไหน​เลย​จะ​สู้​ได้​…​”

​เยี​่ยฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ถูก​ม่อ​ตัว​น้อย​ถาม​จน​จุก​สีหน้า​ก็​เริ่ม​จะ​ดูไม่ได้​ ​ใน​ใจ​เริ่ม​จะ​ไม่​ชอบ​เหลน​น้อย​ที่​ฉีกหน้า​นาง​ตั้งแต่​พบ​หน้า​คน​นี้​เสีย​แล้ว​ ​เพียงแต่​นาง​ยัง​มีสติ​อยู่​บ้าง​ ​รู้​ถึง​ฐานะ​ของ​ม่อ​ตัว​น้อยดี​ว่า​มิใช่​คนที​่​นาง​จะ​เอ่ยปาก​สั่งสอน​ได้

​เยี​่ย​หลี​มอง​ลูกชาย​ที่​ขดตัว​ซุก​อยู่​ใน​อก​สวี​ชิง​เฉิน​พลาง​ทำหน้าทำตา​ส่ง​มา​ให้​นาง​จึง​แย้มยิ้ม​บาง​ๆ​ ​กล่าว​กับ​เยี​่ย​เหวิน​หวา​ว่า​ ​“​ท่าน​พ่อ​ ​ที่พัก​ที่อยู่​ตอนนี้​มีต​รง​ใด​ไม่​สะดวก​หรือ​”

​เยี​่ย​เหวิน​หวา​รีบ​กล่าว​ ​“​เปล่า​หรอก​ ​บ้าน​ที่​ถนน​เสวียน​อู่​ที่​พี่​รอง​หา​ไว้​ให้​นั้น​สะดวกสบาย​กว้างขวาง​ใหญ่โต​ ​ไม่มี​ตรง​ใด​ไม่เหมาะสม​เลย​”​ ​ไม่ได้​เจอกัน​นาน​ ​ยาม​นี้​ได้​พบ​ลูกสาว​อีก​ครา​ ​เยี​่ย​เหวิน​หวา​ไม่มี​กลิ่นอาย​ของ​ความ​เป็น​พ่อ​ที่สูง​ส่ง​ดั่ง​เก่า​ก่อน​อีกแล้ว​ ​กลับ​มี​เพียง​รู้สึก​ผิด​เล็กน้อย​อย่างไม่มีเหตุผล​ ​ไม่ได้​พบกัน​นาน​ ​แม้​เยี​่ย​หลี​จะ​ยังคง​สง่างาม​และ​อ่อนโยน​ดัง​เก่า​ ​ทั้ง​ยัง​มีตำ​แหน่ง​สูง​กว่า​และ​มีประสบการณ์​การ​ออกรบ​มา​หลายครั้ง​หลาย​ครา​ ​จึง​ทำให้​นาง​มีกลิ่น​อาย​ที่​น่าเกรงขาม​ ​ทำให้​คน​คำนับ​กราบไหว้​อย่าง​เลี่ยง​ไม่ได้​ ​คนที​่​ได้​พบ​เจอกัน​ทุกวัน​อาจจะ​ไม่รู้​สึก​เท่าใด​นัก​ ​แต่​เยี​่ย​เหวิน​หวา​กลับ​รู้สึก​ถึง​บรรยากาศ​ที่​เปลี่ยนไป​รอบ​ๆ​ ​ตัว​ลูกสาว​คน​นี้​ได้​อย่างชัดเจน

​เยี​่ย​หลี​พยักหน้า​ ​“​เช่นนั้น​ก็ดี​ ​หาก​มีต​รง​ใด​ที่​ไม่ดี​หรือไม่​เหมาะสม​ ​ท่าน​พ่อ​ก็​บอก​มา​ได้​เลย​ ​คนภายนอก​จะ​ได้​ไม่​คิด​ว่า​ท่าน​อ๋อง​โหดร้าย​กับ​ผู้ใหญ่​”

​เยี​่ย​เหวิน​หวา​รีบ​ตอบ​ว่า​ทุกอย่าง​ดีงาม​เหมาะสม​ ​เขา​รู้ดี​แก่​ใจ​ว่านี​่​เป็นการ​เตือน​จาก​เยี​่ย​หลี​ ​หาก​ยอม​แยก​บ้าน​อยู่​ที่​เมือง​หลี​แห่ง​นี้​เสียดี​ๆ​ ​ก็​ย่อม​มี​ของกินของใช้​อย่างไร​้​กังวล​ ​แต่​ถ้า​ยัง​คิด​อยาก​จะ​มา​อยู่ร่วม​กัน​ใน​ตำหนัก​อีก​ล่ะ​ก็​ ​อย่า​มาหา​ว่านาง​เป็น​ลูกสาว​ไร้​เมตตา​ก็แล้วกัน​ ​เยี​่ย​เหวิน​หวา​ถูก​ลูกสาว​ตัวเอง​ปฏิบัติ​ใส่​เช่นนี้​จึง​รู้สึก​เสียใจ​อย่าง​เลี่ยง​ไม่ได้​ ​ทว่า​เมื่อก่อน​ที่​ตน​ละเลย​เพิกเฉย​ต่อ​สวี​ซื่อ​และ​เยี​่ย​หลี​ตน​ก็​อด​ครุ่นคิด​และ​รู้สึก​ผิด​ขึ้น​มายา​มอยู​่​ต่อหน้า​คน​ตระกูล​สวี​อย่าง​ห้าม​ไม่ได้

​เห็น​เยี​่ย​เหวิน​หวา​เป็น​เช่นนี้​ ​เยี​่ย​หลีก​็​พยักหน้า​อย่าง​พอใจ​ ​เยี​่ย​เหวิน​หวา​ผู้​นี้​จริงๆ​ ​แล้ว​ไม่ใช่​คน​คิด​ไม่ได้​ ​แม้​ครา​แรก​จะ​คิด​อยาก​มีอำนาจ​อย่าง​เอา​เป็น​ตาย​จน​ทอดทิ้ง​ภรรยา​หลวง​ไป​ ​แต่​ก็​นับว่า​ยัง​ไม่​ถึงกับ​โง่เขลา​ ​หาก​มี​เพียง​เขา​คนเดียว​เยี​่ย​หลี​คง​ไม่​กังวลใจ​และ​ไม่ถือสา​ที่จะ​เลี้ยงดู​เขา​ไป​ชั่วชีวิต​ ​ให้​เขา​อยู่​ที่​เมือง​หลี​โดย​ไม่ต้อง​กังวล​เรื่อง​ข้าว​ปลา​อาหาร​และ​เสื้อผ้าอาภรณ์​ใดๆ​ ​ก็​จะ​ถือว่า​สายเลือด​เดียวกัน​ได้มา​อยู่​กัน​พร้อมหน้า​ ​น่าเสียดาย​ที่​เยี​่ยฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​และ​เยี​่ย​หวัง​ซื่อ​กลับ​ไม่ยอม​แบ่ง​บ้าน​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​กำลัง​ใน​การควบ​คุม​บังคับ​ภรรยา​กกั​บมา​รดา​ของ​เยี​่ย​เหวิน​หวานั​้น​ไม่​มาก​พอ​ ​อย่างไร​เสีย​ก็​ต้อง​ให้​คน​ไป​คอย​จับตาดู​พวก​นาง​ไว้​ ​ถึง​เวลา​นั้น​จะ​ได้​ไม่​ก่อเรื่อง​ไม่ดี​อะไร​ขึ้น​มา​ได้

​สวี​หงอ​วี่​และ​คนอื่นๆ​ ​ก็​ไม่อยู่​กัน​นาน​ ​พวกเขา​ต่าง​ยุ่ง​กัน​จน​หัวหมุน​ย่อม​ไม่​อาจ​อยู่​พูดคุย​เป็นเพื่อน​เยี​่ย​เหวิน​หวา​ได้​ ​นั่ง​ต่อ​สักพัก​พวกเขา​ก็​ลุกขึ้น​พยุง​ท่าน​ชิง​อวิ​๋น​เข้าไป​พัก​ ​ส่วน​สวี​ชิง​เฉิน​ก็​พาม​่อ​ตัว​น้อย​ที่นอน​อยู่​บน​ตัว​เขา​อย่าง​เกียจคร้าน​ไป​ด้วย​ ​เหลือ​เพียง​เยี​่ย​หลีกับ​เยี​่ย​เหวิน​หวา​และ​คนอื่นๆ​ ​ที่​พูดคุย​เรื่อง​เก่า​ก่อน​กัน​ ​เพียงแต่​เมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​เยี​่ยฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​จึง​ไม่มี​โอกาส​ได้​พูดคุย​อย่างสนิทสนม​กับ​เยี​่ย​หลี​ ​พอค​นข​อง​ตระกูล​สวี​ไป​แล้ว​ ​ชิง​ซวง​และ​ฉิน​เฟิ​งก​็​เดิน​เข้ามา​ยืน​ประกบ​ทั้ง​ซ้าย​และ​ขวา​ของ​เยี​่ย​หลี​ ​จ้องมอง​คน​ตระกูล​เยี​่​ยอย​่าง​ข่มขู่​ ​จริงๆ​ ​แล้ว​เมื่อก่อน​ก็​ไม่ได้​เป็น​เช่นนี้​ ​ทว่า​ที่​เมืองหลวง​ซี​หลิง​คราก​่อน​เกิดเหตุ​การณ์​ที่​ทำเอา​ฉิน​เฟิง​และ​คนอื่นๆ​ ​ตกอกตกใจ​กัน​ไม่น้อย​ ​ยาม​นี้​ฉิน​เฟิง​และ​คนอื่นๆ​ ​จึง​มอง​เยี​่ย​หลี​เป็น​สตรี​บอบบาง​ ​อ่อนแอ​และ​ไร้​วรยุทธิ​์​เข้าให้​จริงๆ​ ​เพียงแค่​มี​คนนอก​อยู่​ด้วย​ ​ฉิน​เฟิง​ จั​๋​วจิ​้ง​ ​หลิน​หัน​ ​หนึ่ง​ใน​สาม​คน​นี้​ต้อง​อยู่​ปกป้อง​ข้าง​กาย​เยี​่ย​หลี​ ​ห่าง​ไป​ไม่​เกิน​สาม​ก้าว​เสมอ​ ​เยี​่ย​หลี​แม้​จะ​จนใจ​อยู่​บ้าง​กับ​เรื่อง​นี้​แต่​ก็​รู้ดี​ว่า​พวกเขา​เป็นห่วง​ตน​จึง​ไม่ได้​กล่าว​อะไร​ให้​มากความ

​ภายใน​ห้องรับแขก​ที่​ติดกับ​สวนดอกไม้​ชั่วพริบตา​คน​ก็​น้อยลง​ไปมาก​จึง​เงียบ​ลง​อย่างกะทันหัน​ ​ท่าน​ชิง​อวิ​๋น​และ​สวี​หงอ​วี่​ไม่อยู่​ ​เยี​่ย​เหวิน​หวา​สีหน้า​จึง​ดีขึ้น​มาก

​ภายใน​ห้องรับแขก​เงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​นาน​ทีเดียว​เยี​่ย​เหวิน​หวา​จึง​ได้​กระแอม​เอ่ย​ถาม​ขึ้น​ ​“​หลาย​ปี​ที่ผ่านมา​หลี​เอ๋อร​์​สบายดี​หรือไม่​”​ ​เยี​่ย​หลี​พยักหน้า​เบา​ๆ​ ​ยิ้ม​บาง​กล่าวว่า​ ​“​ลำบาก​ท่าน​พ่อ​เป็นห่วง​แล้ว​ ​ข้า​สบายดี​”​ ​คน​ของ​ตระกูล​สวี​ไม่อยู่​ ​เยี​่ยฮู​หยินู​้​เฒ่า​จึง​ผ่อนคลาย​ลง​ไปมาก​ ​มอง​เยี​่ย​หลี​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​ได้ยิน​ว่า​เจ้า​ออก​ไปร​บกับ​ติ้ง​อ๋อง​ด้วย​หรือ​ ​เจ้า​เป็นสาวเป็นแส้​ไม่อยู่​บ้าน​เลี้ยงดู​สั่งสอน​ลูก​ ​ออก​ไป​สนามรบ​ทำไม​กัน​ ​คนนอก​มอง​มา​จะ​คิด​ว่า​บ้าน​เรา​สอน​เจ้า​ไม่ดี​”​ ​ความโมโห​ที่​ได้รับ​จาก​ม่อ​ตัว​น้อย​เมื่อ​ครู่​ ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ไม่กล้า​ระบาย​ออกมา​ต่อหน้า​คน​ตระกูล​สวี​ ​แต่ว่า​กล่าว​ตำหนิ​เยี​่ย​หลี​เช่นนี้​กลับ​ไม่รู้​สึก​ความกดดัน​อะไร

​ประโยค​ของ​นาง​เพิ่ง​กล่าว​จบ​ไป​ ​เยี​่ย​เหวิน​หวา​ก็​เห็น​รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​เยี​่ย​หลี​จาง​ลง​ ​ใน​ใจ​พลัน​กระตุก​ด้วย​รู้ดี​ว่า​สถานการณ์​เริ่ม​จะ​ไม่​สู้​ดี​แล้ว

​ได้ยิน​เพียง​เยี​่ย​หลี​หัวเราะ​เสียงเย็น​กล่าวว่า​ ​“​ท่าน​ย่า​กังวล​เกินไป​แล้ว​ ​ต่อให้​มี​คน​ว่า​ ​ก็​จะ​ว่า​ให้​ตระกูล​สวีที​่​อบรมสั่งสอน​ไม่ดี​ ​ไม่เกี่ยว​อะไร​กับ​ตระกูล​เยี​่ย​หรอก​เจ้าค่ะ​”​ ​แม้​คน​ทั่วหล้า​จะ​รู้​ว่า​พระ​ชายา​ติ้ง​อ๋อง​แซ่​เยี​่ย​ ​แต่​ผู้​ที่​รู้​ว่า​เป็น​ตระกูล​เยี​่ย​ไหน​และ​ตระกูล​เยี่ยมี​ผู้ใด​บ้าง​นั้น​ ​นอกจาก​ชนชั้นสูง​ของ​ฉู่​จิง​แล้วก็​มีอยู่​เพียง​ไม่​กี่​คน​เท่านั้น​จริงๆ​ ​ผ่าน​ไป​อีก​ไม่​กี่​ปี​ ​เกรง​ว่า​แม้แต่​ชนชั้นสูง​ของ​ฉู่​จิง​ก็​คงจะ​ลืม​ตระกูล​เยี​่ย​ที่​เคย​รุ่งเรือง​มีชื่อเสียง​อยู่​พัก​หนึ่ง​ไป​เช่นกัน​ ​ทว่า​ความสัมพันธ์​ระหว่าง​เยี​่ย​หลีกับ​ตระกูล​สวี​กลับเป็น​เรื่อง​ที่​ผู้คน​ต่าง​รู้ดี​ ​เยี​่ยฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ที่​ถูก​เยี​่ย​หลี​ตอกกลับ​คำตำหนิ​มา​อย่าง​ไม่​หนัก​ไม่เบา​ก็​สีหน้า​เดี๋ยว​แดง​เดี๋ยว​ซีด​ ​จ้องมอง​เยี​่ย​หลี​พักใหญ่​โดย​ไม่ได้​กล่าว​คำ​ใด

​เยี​่ย​หลีก​็​ไม่มี​อารมณ์​จะ​ไป​สนใจ​นาง​ ​หันมา​มอง​เยี​่ย​หลิน​ที่นั่ง​อยู่​หลัง​สุด​ครา​หนึ่ง​แล้ว​อมยิ้ม​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​“​นี่​คือ​น้อง​หก​หรือ​ ​แล้ว​ท่าน​นี้​คือ​…​”​ ​เยี​่ย​หลี​บังคับ​ให้​ตอบ​กราย​ๆ​ ​เมื่อ​เห็น​เยี​่ย​หลี​พูดถึง​ตน​ก็​รีบ​เข้ามา​คำนับ​กล่าวว่า​ ​“​หลิน​เอ๋อร​์​คารวะ​พี่​สาม​ ​นี่​คือ​สามี​ข้า​ ​เสิน​เหลียง​”​ ​ชายหนุ่ม​ที่​ยืน​ข้างๆ​ ​เยี​่ย​หลิน​รีบ​คำนับ​ตาม​ภรรยา​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​เสิน​เหลียง​คารวะ​พระ​ชายา​ติ้ง​อ๋อง​”​ ​การ​พูดจา​และ​ท่าทาง​ดู​ลนลาน​เล็กน้อย​ ​แต่​ก็​ดูออก​ว่า​คน​ๆ​ ​นี้​เป็น​คนซื่อ​สัตย์​ ​คิด​ไป​ถึง​เยี​่ย​หลิน​ปีนั​้​นที​่​อายุ​ยังน้อย​ก็​เข้ากับ​คน​ง่าย​ ​เรียก​ความ​เอ็นดู​จาก​เยี​่ย​หวัง​ซื่อ​และ​เยี​่​ยอิ​๋ง​ได้​ไม่น้อย​ ​สามี​เช่นนี้​ถึง​จะ​มิใช่​แบบ​ที่นาง​หวัง​ไว้​ใน​ครา​แรก​ ​แต่​เยี​่ย​หลีก​็​อด​กล่าว​ไม่ได้​ว่าการ​ได้​แต่งงาน​กับ​สามี​เช่นนี้​อาจจะ​โชคดี​ของ​เยี​่ย​หลิน​แล้วก็​เป็นได้

​“​น้อง​ห้า​เป็น​เช่นไร​บ้าง​”​ ​เยี​่ย​หลี​เอ่ย​ถาม​ ​สำหรับ​เยี​่ย​หลี​แล้ว​นาง​ไม่​ค่อย​สนิทสนม​กับ​น้องสาว​ต่างมารดา​อย่าง​เยี​่ย​หลิน​และ​เยี​่ย​ซาน​นัก​ ​ทว่า​ก็​ไม่ได้​มีความรู้สึก​ด้าน​ลบ​มาก​เช่นกัน​ ​แม้​ใน​ตอนแรก​พวก​นาง​จะ​ประจบสอพลอ​เยี​่​ยอิ​๋ง​ตาม​หวัง​ซื่อ​ ​แล้ว​มาดู​ถูก​นาง​อยู่​พัก​หนึ่ง​ ​แต่​ก็​เพียง​เพื่อให้​ได้​มีชีวิต​ต่อไป​เท่านั้น​ ​หาก​นาง​ถือสา​เรื่อง​เก่าๆ​ ​เอา​มารัง​แก​ทั้งคู่​ที่​เป็น​เพียง​เด็ก​อายุ​สิบสอง​สิบ​สาม​ปี​ใน​ตอนนั้น​ก็​คงจะ​ใจร้าย​ไป​สักหน่อย

​เยี​่ย​เหวิน​หวา​ถอนใจ​เบา​ๆ​ ​พูดคุย​เรื่องราว​ของ​ตระกูล​เยี​่ย​เมื่อ​หลาย​ปี​ที่ผ่านมา​ ​อันที่จริง​ก็​มิใช่​เรื่องใหญ่​อะไร​ ​มี​เพียง​เรื่อง​เดียว​ที่​เยี​่ย​หลิน​กับ​เยี​่ย​ซาน​ใน​ปีนั​้​นพ​อก​ลับ​ถึง​บ้านเกิด​ก็​ถูก​เยี​่ย​เหวิน​หวายก​ให้​กับ​สอง​ตระกูล​ที่​นับว่า​ไม่​แย่​อะไร​ไป​ ​เมื่อ​สาม​ปีก่อน​เยี​่ย​ซาน​คลอด​ยากจน​เสียชีวิต​ ​ยาม​นี้​ทายาท​ของ​เยี​่ย​หลิน​ก็​มี​เพียง​ลูกสาว​แค่​คนเดียว​ ​ไม่มี​ลูกชาย​ ​บ้าน​สามี​ของ​เยี​่ย​หลิน​เดิม​เป็น​พ่อค้า​ร่ำรวย​ใน​ท้องที่​ ​แต่​เสิน​เหลียง​เป็น​ทายาท​สาย​รอง​มิ​อาจ​สืบทอด​กิจการ​ต่อ​จาก​ตระกูล​ได้​ ​ยาม​นี้​ซีหนาน​ก็​ถูก​คน​ซี​หลิง​ยึดครอง​จน​ยุ่ง​วุ่นวาย​ไม่น้อย​ ​เสิน​เหลียง​จึง​หอบ​เงิน​ที่​ควร​เป็น​ของ​ตน​ตาม​พวกเขา​มาที​่​ซี​เป่ย