​กล่าวถึง​เรื่อง​นี้​แล้ว​เยี​่ย​หลี​พลัน​พูดไม่ออก​ ​ใน​ฐานะ​ที่​เป็นหนึ่ง​ใน​ตระกูล​ใหญ่​มาส​อง​ร้อย​กว่า​ปี​ ​แต่​เฟ้นหา​เท่าใด​ก็​หา​ผู้​มี​ความสามารถ​ออกมา​ไม่ได้​สัก​คน​อีกทั้ง​ตระ​กู​ไป๋​นี้​ไม่เพียงแต่​เจริญรุ่งเรือง​เป็นเวลา​สอง​ร้อย​ปี​เท่านั้น​ ​ซ้ำ​ยัง​เป็นหนึ่ง​ใน​ตระกูล​ที่​แข็งแกร่ง​ของ​ซี​หลิง​อีกด้วย​ ​นับว่า​ช่าง​แปลกประหลาด​ยิ่งนัก​ ​หรือ​จะ​กล่าว​ได้​ว่า​ ​ตระกูล​ไป๋​ไม่ใช่​ว่า​จะ​ไม่มี​ผู้​ที่​มี​ความสามารถ​ ​แต่​คน​เหล่านี้​กลับ​ไม่เคย​ใช้​สมอง​ใน​ที่​ที่​ควรจะ​ใช้​มาก​่อน​เลย​ต่างหาก​ ​หาก​ดู​ใน​ด้าน​ของ​น้ำ​จิต​น้ำใจ​แล้ว​ ​เยี​่ย​หลีก​็​ไม่​อยาก​ให้​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​เหลือ​ตระกูล​ใต้​ปกครอง​เอาไว้​เพียง​ตระกูล​เดียว​เช่นนี้​ ​ซ้ำ​ยัง​เป็น​ตระกูล​ของ​นางสนม​อีกด้วย​ ​อีกทั้ง​สายเลือด​เดียวกัน​หรือ​ใกล้เคียง​กัน​มา​แต่งงาน​กัน​จะ​ส่งผล​ไม่ดี​ต่อยีนส​์​ของ​ลูกหลาน

​“​เจ้า​คิดเห็น​เช่นไร​ ​จะ​ให้​ข้า​พบ​ไป๋ฮู​หยิน​คน​นี้​หรือไม่​”​ ​เยี​่ย​หลี​เอ่ย​ถาม

​ม่อ​ซิว​เหยา​ส่ายหน้า​ ​“​ไม่ต้อง​หรอก​ ​เจ้า​อยู่​ให้​ห่าง​สกุล​ไป๋​คน​นั้น​ให้​มาก​หน่อย​จะ​ดีกว่า​ ​สตรี​นาง​นั้น​ท่าทาง​น่าสงสัย​”

​“​เอ๋​”​ ​เยี​่ย​หลี​เลิก​คิ้ว​ ​นาง​มอง​ๆ​ ​ดู​เมื่อ​ครู่​ก็​ไม่เห็น​ว่า​ไป๋ฮู​หยิน​จะ​มีที​่​ใด​ผิดปกติ​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​ส่งเสียง​ขึ้น​จมูก​เบา​ๆ​ ​กล่าวว่า​ ​“​นาง​กล้า​ที่จะ​ให้​ข้า​หลบฉาก​ไป​ ​แต่กลับ​ถูก​ข้า​ทำให้​ตกใจ​จน​ไม่กล้า​พูด​อะไร​หรือ​ ​หาก​มีเรื่อง​สำคัญ​ต่อ​ครอบครัว​หรือ​เรื่อง​ที่​ตระกูล​ต้อง​ล่มจม​จริงๆ​ ​ต่อให้​นาง​จะ​ตกใจ​จน​เป็นลม​ล้มพับ​ลุก​ไม่​ขึ้น​อย่างไร​ก็​ต้อง​พูด​ออกมา​ได้​อยู่ดี​ ​นาง​เป็น​ถึง​นาย​หญิง​ใหญ่​ของ​ตระกูล​ไป๋​ ​นาง​ไม่​เหมือน​สตรี​ธรรมดาๆ​ ​ที่จะ​ลืม​ลำดับความสำคัญ​ใน​การ​พูด​เช่นนี้​หรอก​”

​“​เช่นนั้น​นาง​ต้องการ​จะ​ทำ​อะไร​กัน​แน่​”​ ​เยี​่ย​หลี​พิง​อยู่​ใน​อก​ม่อ​ซิว​เหยา​ ​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​เกียจคร้าน​ ​ตั้งแต่​ฟื้น​ขึ้น​มานาง​รู้สึก​เกียจคร้าน​ขึ้น​มาก​นัก​ ​กระทั่ง​การ​ใช้​สมอง​ก็​ยัง​คร้าน​ที่จะ​ทำ

​ม่อ​ซิว​เหยา​กล่าว​เรียบๆ​ ​“​ยาม​นี้​ยัง​ไม่รู้​ ​แต่​ข้า​จะ​ให้​คน​จับตาดู​นาง​ไว้​”

​“​อืม​ ​ดี.​..​”​ ​เสียง​ของ​เยี​่ย​หลี​แฝง​ด้วย​ความเหนื่อย​ล้า​เล็กน้อย​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​จึง​ไม่​พูด​อะไร​อีก​ ​ก้มหน้า​มอง​คนใน​อ้อมอก​ที่​ปิด​เปลือกตา​ลง​เข้าสู่​นิทรา​อย่าง​ช้าๆ​ ​สายตา​เขา​เจือ​แวว​อ่อนโยน​ดุจ​สายน้ำ

​“​ท่าน​…​”​ ​เฟิ​่ง​จือ​เหยา​ก้าว​เข้า​ประตู​มายัง​ไม่ทัน​จะ​ได้​กล่าว​อะไร​ก็​ถูก​ม่อ​ซิว​เหยา​มอง​ด้วย​สายตา​เย็นเยียบ​ห้าม​เอาไว้​ ​บังเอิญ​ได้​เห็น​สายตา​ของ​ท่าน​อ๋อง​ที่​พลัน​แปรเปลี่ยน​จาก​อ่อนโยน​เหลือคณา​เป็น​เหมันต์​อัน​เย็นยะเยือก​ ​เฟิ​่ง​จือ​เหยา​ก็​อด​จะ​สบถ​ใน​ใจ​ไม่ได้​

​นี่​ช่าง​เป็นการ​เห็น​คนรัก​ดีกว่า​สหาย​

​พอ​มี​ความรัก​แล้วก็​ละ​ความเป็นมนุษย์​ไป​ได้​โดยแท้​

​ม่อ​ซิว​เหยา​ราวกับ​รู้​ว่า​เฟิ​่ง​จือ​เหยา​กำลัง​ตำหนิ​อะไร​ตน​อยู่​ ​จึง​ส่งเสียง​ขึ้น​จมูก​ไป​ครา​หนึ่ง​แล้ว​อุ้ม​เยี​่ย​หลีก​ลับ​ห้อง​ไป​ ​คุณชาย​เฟิ​่ง​ซาน​ผู้​น่าสงสาร​ที่​มีเรื่อง​จะ​บอก​ทำได้​เพียง​เดินตาม​หลัง​ไป​อย่าง​เงียบๆ​ ​เท่านั้น

​ม่อ​ซิว​เหยา​วาง​เยี​่ย​หลี​ลง​เรียบร้อย​แล้ว​ ​จึง​หันหลัง​เดิน​ออก​ไป​มอง​คนที​่​ยืน​เหม่อ​ปล่อย​จิตใจ​ให้​ล่องลอย​ไป​ไกล​อย่าง​เฟิ​่ง​ซือ​เหยา​ที่​หน้า​ประตู​ ​“​มีเรื่อง​อะไร​”

​เฟิ​่ง​จือ​เหยา​กระแอม​เบา​ๆ​ ​แล้ว​ดึง​ความคิด​ที่​ล่องลอย​ไป​ถึง​ไหน​ต่อ​ไหน​ให้​กลับมา​ ​ตอบ​ว่า​ ​“​ส่ง​คน​ให้​ติดตาม​แม่นาง​สกุล​ไป๋​แล้ว​ ​หลังจาก​ออกมา​สีหน้า​แววตา​นาง​ดูเหมือน​จะ​ผิดปกติ​อยู่​บ้าง​ ​ดูแล​้​วท​่า​ทาง​ตกใจ​ที่นา​งมี​ต่อ​ท่าน​อ๋อง​เมื่อ​ครู่​คงจะ​แกล้งทำ​อยู่​ครึ่งหนึ่ง​”​ ​ไม่ผิด​จาก​ที่​ม่อ​ซิว​เหยา​คาดคิด​เอาไว้​ ​เขา​ถาม​ต่อว่า​ ​“​นาง​มา​พบ​อา​หลี​เพื่อ​การ​ใด​”

​เฟิ​่ง​จือ​เหยา​ส่ายหน้า​ ​ลูบ​คาง​อย่าง​ใช้​ความคิด​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​ท่าน​อ๋อง​เพิ่งจะ​ฆ่า​บุตรสาว​ของ​นาง​ไป​เมื่อ​ไม่​กี่​วันก่อน​ ​นาง​อาจจะ​…​แก้แค้น​ให้​บุตรสาว​หรือ​ ​อืม​ ​ไม่น่า​จะ​ใช่​ ​นาง​จะ​ใจกล้า​บ้าบิ่น​ได้​ถึง​เพียงนั้น​ได้​อย่างไร​”

​“​แก้แค้น​หรือ​ ​ก็​ควรจะ​มาหา​ข้า​ไม่ใช่​หรือ​”

​เฟิ​่ง​จือ​เหยา​มอง​เขา​ด้วย​ท่าทาง​อย่าง​กับ​เห็น​ผี​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ ​แม้ว่า​แม่นาง​สกุล​ไป๋​คน​นั้น​จะ​ไม่มี​ประสบการณ์​แต่​ก็​น่าจะ​รู้​ว่า​หาก​อยาก​จะ​จัดการ​กับ​ท่าน​แม้​จะ​กลับชาติมาเกิด​อีก​สิบ​ครั้ง​ก็​คง​ไม่พอ​ ​มี​ประโยค​หนึ่ง​กล่าว​ไว้​อย่างไร​แล้ว​นะ​…​อยาก​จะ​แก้แค้น​ให้​อีก​ฝ่าย​เจ็บปวด​จน​อยาก​ตาย​ ​ก็​ต้อง​ทำลาย​คนที​่​เขา​รัก​มาก​ที่สุด​ หืม​”

​“​ว่า​อย่างไร​นะ​…​”​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​เงียบ​ไป​ครู่ใหญ่​ ​พยักหน้า​เห็นด้วย​กับ​การคาด​เดา​ของ​เฟิ​่ง​ซือ​เหยา​ ​“​ให้​คน​จับตาดู​นาง​ไว้​ ​หาก​มี​การเคลื่อนไหว​อะไร​ก็​ให้​รีบ​ฆ่า​นาง​เสีย​!​ ​ไม่​…​ให้​คน​ไป​ฆ่า​นาง​เสีย​ตอนนี้​เลย​”​ ​ยาม​นี้​อา​หลีกำ​ลัง​ตั้งครรภ์​เขา​จึง​ไม่​สะดวก​ที่จะ​ลงมือ​ ​แม้​จะ​กล่าวว่า​กองกำลัง​ตระกูล​ม่อ​กับ​องครักษ์​ของ​หน่วย​กิเลน​ล้วน​พึ่งพา​ได้​ ​แต่​ใน​โลก​นี้​ไม่มี​ความปลอดภัย​ที่​เต็ม​ร้อย​อย่างแน่นอน​ ​สิ่ง​ที่​ปลอดภัย​ที่สุด​ก็​คือ​…​ลงมือ​เสียก่อน​ที่จะ​เกิดเรื่อง​ขึ้น

​เฟิ​่ง​จือ​เหยา​กุม​หน้าผาก​อย่าง​จนใจ​ ​ท่าน​อ๋อง​ ​ความคิด​นี้​ของ​ท่าน​ช่างคิด​ออกมา​ได้​รวดเร็ว​ยิ่งนัก​ ​นี่​เป็น​เพียง​การคาด​เดา​ของ​ข้า​น้อย​เท่านั้น​ ​เพียงแต่​ ​ท่าน​อ๋อง​เป็นใหญ่​ที่สุด​ ​สั่ง​อย่างไร​ก็​ต้อง​ทำ​อย่างนั้น​ ​เฟิ​่ง​ซือ​เหยา​คิด​อย่างไร​้​ความรับผิดชอบ​ ​ครู่​ต่อมา​จึง​ให้​คน​ไป​ตรวจดู​ไป๋ฮู​หยิน​หาก​นาง​มี​ความเคลื่อนไหว​ผิดปกติ​อะไร​จริงๆ​ ​ก็​ให้​จัดการ​ปิดปาก​เสีย​ ​เผื่อว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​มา​ ​เกรง​ว่า​ชนชั้นสูง​ผู้มีอำนาจ​ที่​ยัง​หลงเหลือ​เพียง​หนึ่ง​ใน​สาม​ส่วน​ของ​เมืองหลวง​แห่ง​นี้​จะ​ไม่รอด​กัน​สัก​ราย

​“​ข้า​น้อย​น้อม​รับคำ​สั่ง​ ​จะ​ไป​จัดการ​เดี๋ยวนี้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

​ม่อ​ซิว​เหยา​พยักหน้า​อย่าง​พอใจ​ ​มอง​เฟิ​่ง​จือ​เหยา​เดิน​จากไป​พลัน​ส่งเสียง​เรียก​เขา​ไว้​ ​แล้ว​กล่าว​เสียงเย็น​เยียบ​ว่า​ ​“​เฟิ​่ง​ซาน​ ​ข้า​แก่​มาก​หรือ​”

​เฟิ​่ง​จือ​เหยา​ก้าว​สะดุด​ ​สบถ​ใน​ใจอยู่​เงียบๆ​

​ที่แท้​คนที​่​กำลัง​ตั้งครรภ์​อยู่​นั้น​ไม่ใช่​พระ​ชายา​ ​แต่​น่าจะเป็น​ท่าน​อ๋อง​เสียมา​กก​ว่า​ ​นิสัย​ ​อารมณ์​ ​และ​ความคิด​เปลี่ยน​ผันแปร​ปรวน​รวดเร็ว​นัก

​“​จะ​เป็น​เช่นนั้น​ได้​อย่างไร​ ​ท่าน​อ๋อง​ยาม​นี้​ยัง​ทั้ง​หนุ่ม​ทั้ง​แน่น​ ​แข็งแรง​อ่อนเยาว์​ ​สง่างาม​ ​อีกทั้ง​ยัง​มี​ความสามารถ​”​ ​พอ​หรือยัง​ ​มองดู​ผมหงอก​ขาว​ของ​ท่าน​แล้ว​ ​ไม่ว่า​จะ​กล่าว​ประจบสอพลอ​เท่าใด​ก็​อยาก​จะ​อาเจียน​ออกมา​เท่านั้น

​ม่อ​ซิว​เหยา​พยักหน้า​ ​กล่าว​เสียง​เรียบ​ ​“​เจ้า​ไป​เถิด​”

​ไป๋ฮู​หยิน​กลับมา​ที่​จวน​ ​ยัง​ไม่ทัน​จะเข้า​ไป​ยัง​ห้องโถง​ ​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​ก็​ออกมา​ต้อนรับ​ด้วย​ท่าทาง​ร้อนรน​ ​“​เป็น​อย่างไรบ้างฮู​หยิน​”​ ​ไป๋ฮู​หยิน​มอง​สามี​ด้วย​แววตา​แปลกประหลาด​ ​ก้มหน้า​ลง​ ​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​ใจ​หล่น​วูบ​ ​รีบ​ไป​ดึง​นาง​เข้ามา​ใน​โถง​ใหญ่​แล้ว​ถาม​ว่า​ ​“ฮู​หยิน​ ​พระ​ชายา​ติ้ง​อ๋อง​ว่า​อย่างไรบ้าง​”

​ไป๋ฮู​หยิน​ส่ายหน้า​ไม่​กล่าว​คำ​ใด​ ​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​ร้อนรน​จน​ทนไม่ไหว​ ​กล่าว​ต่อว่า​ ​“​พระ​ชายา​ติ้ง​อ๋อง​ว่า​อย่างไร​ ​เจ้า​พูด​อะไร​หน่อย​สิ​”​ ​ไป๋ฮู​หยิน​กล่าว​เสียง​เบา​ว่า​ ​“​ติ้ง​อ๋อง​อยู่​ข้าง​กาย​พระ​ชายา​ตลอดเวลา​ ​ข้า​ไม่​อาจ​อยู่​กับ​นาง​อย่าง​ส่วนตัว​ได้​”​ ​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​ขมวดคิ้ว​ถาม​ว่า​ ​“​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​เจ้า​ก็​ยัง​ลองเชิง​ติ้ง​อ๋อง​ได้​นี่​นา​ ​เจ้า​มอง​ความคิด​ของ​ทั้งคู่​ออก​หรือไม่​”

​ไป๋ฮู​หยิน​เงยหน้า​มอง​สามี​ ​พลัน​หัวเราะ​ออกมา​ยกใหญ่​ ​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​มอง​นาง​ด้วย​ความแปลกใจ​ ​ถาม​ว่า​ ​“​เจ้า​เป็น​อะไร​ของ​เจ้า​ ​มีที​่​ใด​ไม่สบาย​หรือ​”

​“​นายท่า​น.​..​ท่าน​ยัง​จำ​หนิง​เอ๋อร​์​ของ​เรา​ได้​หรือไม่​”

​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​ตะลึงงัน​ ​เกิด​อะไร​ขึ้น​ ​ลูกสาว​เพิ่งจะ​จากไป​ได้​ไม่นาน​ยัง​ไม่ทัน​จะ​ได้​ฝัง​ด้วยซ้ำ​เหตุใด​เขา​จะ​จำ​ไม่ได้​ ​หาก​ไม่ใช่​เพราะ​ลูกสาว​คน​นี้​ ​บางที​สกุล​ไป๋​คง​ไม่​ตก​อยู่​ใน​สถานการณ์​อัน​ย่ำแย่​เช่นนี้​ ​ยาม​นี้​ฮ่องเต้​ซี​หลิง​พา​ผู้คน​ออกจาก​เมือง​ไป​แล้ว​ ​ต่อให้​เขา​จะ​คิดเห็น​อย่างไร​ก็​กลายเป็น​เปล่าประโยชน์​ไป​เสีย​แล้ว​ ​ตอนนี้​นอกจาก​จะ​ติดตาม​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​ไป​เสีย​โดยดี​ ​พวกเขา​ก็​ไม่​เหลือ​ทางออก​อื่น​ให้​เดิน​อีก​ ​เป็น​เพราะ​ก่อนหน้านี้​ไป๋​ชิง​หนิง​ได้​กระทำ​ผิด​อัน​ใหญ่หลวง​ต่อ​ติ้ง​อ๋อง​ไว้

​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​เอง​คิด​ว่า​ตน​ไม่ได้​แสดง​สีหน้า​อะไร​ออก​ไป​ ​แต่​ไป๋ฮู​หยิน​ที่​จ้องมอง​เขา​อยู่​ตลอด​นั้น​กลับ​เห็น​รอย​ความแค้น​ที่​ปรากฏ​ขึ้นอยู่​ชั่วพริบตา​หนึ่ง​ ​สายตา​ไป๋ฮู​หยิน​ที่​หลุบ​ต่ำ​อยู่​นั้น​กำลัง​กลั้น​น้ำตา​เอาไว้​พลัน​ยิ้ม​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​นายท่าน​ ​ติ้ง​อ๋อง​ไม่​ปล่อย​เรา​ไว้​แน่​”​ ​ไป๋​อวิ​่น​เฉิง​ไม่เข้าใจ​ ​ดึง​ไป๋ฮู​หยิน​เอาไว้​แล้ว​ถาม​เสียง​เข้ม​ ​“​หมายความว่า​อย่างไร​ ​เจ้า​ไป​ทำ​อะไร​มา​”

​ไป๋ฮู​หยิน​ดึง​มือ​ออกจาก​มือ​อีก​ฝ่าย​ที่จับ​นาง​อยู่​ ​กล่าว​อย่าง​เคียดแค้น​ว่า​ ​“​ข้า​ไม่ได้​ทำ​อะไร​เลย​!​ ​ข้า​โกรธแค้น​ตัวเอง​นัก​ที่​ทำ​อะไร​ไม่ได้​สัก​อย่าง​!​”

​ถูก​แล้ว​ ​วันนี้​นาง​ตั้งใจ​อาศัย​โอกาส​ที่อยู่​กับ​เยี​่ย​หลี​สองต่อสอง​ลงมือ​ฆ่า​อีก​ฝ่าย​เพื่อ​แก้แค้น​ให้​แก่​ลูกสาว​ ​นาง​มีลูก​สาว​เพียง​คนเดียว​ก็​คือ​ชิง​หนิง​ ​ประคบประหงม​ดูแล​ให้​เติบโต​มา​อย่างดี​ ​แต่กลับ​ทำได้​เพียง​มองดู​นาง​ถูก​ติ้ง​อ๋อง​ฆ่า​ตาย​ไป​ ​ทุกครั้งที่​นาง​เพียงแค่​หลับตา​ลง​ ​ก็​ราวกับ​ได้ยิน​เสียง​อัน​น่าสงสาร​ของ​ลูกสาว​ดัง​อยู่​ข้าง​หู​ ​“​ท่าน​แม่​…​ช่วย​ข้า​ด้วย​ ​ข้า​ยัง​ไม่​อยาก​ตาย​!​ ​ข้า​ถูก​ใส่ร้าย​…​”​ ​ทั้งหมด​นี้​ล้วน​เป็น​เพราะ​เยี​่ย​หลี​ ​หาก​ไม่ใช่​เพราะ​นาง​ ​ติ้ง​อ๋อง​จะ​บันดาล​โทสะ​มา​ลง​ที่​ชิง​หนิง​ได้​อย่างไร​ ​ ​ลูกสาว​ของ​นาง​ไหน​เลย​จะ​ตาย​เช่นนี้​ ​ที่​สำคัญ​ที่สุด​ ​เยี​่ย​หลี​ยัง​เป็น​สตรีที​่​ติ้ง​อ๋อง​รัก​มาก​ที่สุด​ ​ขอ​แค่นาง​ตาย​ ​ไป๋ฮู​หยิน​ก็​แทบจะ​จินตนาการ​ได้​ว่า​ติ้ง​อ๋อง​จะ​เจ็บปวด​จน​เสียสติ​ไป​อย่างไร