ตอนที่197 สาวใช้ตัวแสบ101

“เด็กน้อยเอ๊ยย！”เขายิ้มถอนใจแล้วจูบลงบนริมฝีปากของเธอ

ครั้งนี้เธอรู้สึกได้ถึงความห่วงใยและทะนุถนอมของเขา เขาค่อยๆบรรจงจูบลงอย่างอ่อนโยน ไม่มีความรุนแรงเลยแม้แต่น้อย เหมือนกับว่าเขาจะเป็นห่วงและแคร์ความรู้สึกของเธอจริงๆ กลัวว่าจะทำให้เธอเจ็บยังไงยังงั้น

เซี่ยชีหรั่นเองก็ไปตามเขา เธอรับจูบของเขาอย่างอ่อนโยน ในใจก็ยิ่งวุ่นวาย รู้สึกว่าถ้าหากโดนเขาจูบแบบนี้ต่อไป เธอคงต้องหลงเขาเข้าแน่ๆ

เธอมักคิดว่าจูบของเขามันเกี่ยวข้องกับความต้องการของเขา แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่ จูบพักหนึ่งเขาก็ผละจูบออกจากเธอ

“คืนนี้เธอก็นอนที่เตียงฉันนี่แหละ ฉันไปอาบน้ำก่อน”

น้อยครั้งที่เวลาเขาจะทำอะไรแล้วบอกเธอให้รู้ ไม่ใช่ง่ายๆเลยที่จะเห็นทั้งสองคนพูดคุยกันอย่างปรองดองเช่นนี้ เธอเองก็หวังว่าพวกเธอจะเป็นแบบนี้ต่อไป ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถเหมือนกับคู่รักคู่ทั่วๆไปได้ แต่อย่างน้อยก็หวังว่าสามารถรักษาความเคารพซึ่งกันและกันอย่างนี้ไว้ได้ต่อไป

เพียงแค่เขามีความคิดเรื่องอย่างว่า เธอก็ต้องทำตามหน้าที่ ดังนั้นถ้าหากเขาต้องการให้เธออยู่บนเตียงกับเขา เธอก็ต้องเชื่อฟัง

“ค่ะ ต้องการให้ฉันช่วยอะไรไหมคะ？”เธอถาม

“ถ้าให้เธอช่วยก็คงไม่ใช่แค่อาบน้ำแล้วล่ะ ยังอยากไปไหม？”เขาถามอย่างมีเลศนัย ยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย เซี่ยชีหรั่นหน้าแดง ส่ายหัวไปมา

“คุณไปเถอะค่ะ ฉัน … ฉันไม่ไปดีกว่าค่ะ”กลัวว่าเขาจะโกรธ เธอจึงพูดปฏิเสธเขาเบาๆ

ในใจเขาคิดกังวลฝู้เฟิ่งหยีอยู่ตลอด และก็ไม่ได้คิดที่จะแช่น้ำด้วยกันอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ฝืนใจ

เขาเดินไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบชุดนอนออกมา แล้วเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำร้อนพักหนึ่ง ไม่นานนักเขาก็ออกมา

ตอนเช้าวันนี้เซี่ยชีหรั่นก็พึ่ง……กับเขาไปและตอนกลางวันก็เหมือนว่าจะ….กับเหอเหวิน ดังนั้นคืนนี้เธอจึงไม่อยากให้ระหว่างเธอกับเขาต้องเกิดอะไรขึ้น

แต่เรื่องนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะตัดสินใจได้ เธอนอนลงบนเตียง นอนรออยู่บนนั้นอย่างเงียบๆ　　

ได้ยินเสียงเขาออกมาแล้ว เธอเริ่มกระวนกระวาย จนกระทั่งนอนกอดเข่าแน่น

เย่เชินหลินกวาดสายตาไปบนเตียงแล้วถามเธอว่า“เข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว นอนไม่ห่มผ้า เธอไม่หนาวหรอ？”

เซี่ยชีหรั่นทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย พูดแบบนี้ก็คือให้นอนเลยงั้นหรอ？

“หนาวค่ะ หนาวนิดหน่อยค่ะ”เธอตอบกลับ แล้วรีบดึงผ้าห่มมาห่มอย่างรวดเร็ว ห่อตัวแน่นอย่างกับห่อบ๊ะจ่างยังไงยังงั้น

ท่าทางแบบนี้ทำเอาเย่เชินหลินกระตุกยิ้มมุมปาก หลังจากนั้นเขาก็นั่งลงที่โต๊ะคอมฯ เปิดเครื่องและจัดการงานต่อ

เซี่ยชีหรั่นมักจะคิดว่าความรู้สึกที่เขามีต่อเธอมีแต่ความต้องการเท่านั้นแต่กลับคิดไม่ถึงว่า ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดจะทำอะไรกับเธอแต่เขาก็ต้องการให้เธออยู่ต่อ นอนข้างๆเขา รู้เช่นนี้จึงทำให้ความรู้สึกเธอซับซ้อนวุ่นวาย เธอไม่กล้าที่จะคิดเยอะ จึงรีบนอนข่มตาให้หลับ

ช่วงนี้เธอคงจะโดนเขาทรมานไม่น้อย เธอหลับตาลงแค่เพียงชั่วครู่ ก็รู้สึกง่วงขึ้นมาจริงๆ

เธอกึ่งหลับกึ่งตื่น เหมือนว่าจะได้ยินเสียงเปิดประตูดังอยู่หลายหน

คือเย่เชินหลินออกไปดูฝู้เฟิ่งหยี ทุกครั้งที่ออกไปเขาจะยืนฟังอยู่หน้าประตูห้องของเธอ แล้วก็กลับห้อง

ตี4ครึ่งเย่เชินหลินเข้าไปในห้องฝู้เฟิ่งหยีจะเข้าไปดูว่าแม่ตนเป็นไงบ้าง แต่แล้วก็อย่างที่คิดไว้ เธอไม่ได้นอนเลยทั้งคืนดีที่ไม่มีอาการอะไรที่น่าเป็นห่วง　　

“อาหลิน แกรีบไปนอนเถอะ แม่ไม่เป็นไร”ฝู้เฟิ่งหยีจับที่ใบหนาของลูกชาย พูดออกมาด้วยความเป็นห่วง

“อื้ม งั้นผมไปนอนก่อนสักหน่อย ฟ้าใกล้จะสว่างแล้ว เดี๋ยวอีกสักพักพวกพ่อบ้านก็ตื่นกันแล้ว แม่มีอะไรก็เรียกพวกเขานะครับหรือเรียกผมก็ได้”

กำชับมารดาเสร็จเย่เชินหลินก็กลับเข้าห้องไป วันนี้เขาก็มีประชุมเป็นการประชุมที่สำคัญ กำหนดไว้ตั้งนานแล้ว ถ้าไม่มีเรื่องฉุกเฉินจริงเขาก็ไม่มีทางที่จะยกเลิกมัน

เขาขึ้นไปบนเตียง นอนลงข้างๆเซี่ยชีหรั่น โอบเอวเธอไว้ ให้เธอแนบติดกับเรือนร่างเขา

ในขณะที่เธอหลับสนิทเหมือนว่ารู้สึกถึงความร้อนบางอย่างทำให้ขยับและพลิกตัว หันไปหาเขา และขยับชิดเขาเข้าไปอีก　　

เซี่ยชีหรั่นที่นอนหลับอยู่นั้น ตัวนิ่มๆอย่างกับลูกแมว แขนเธอก็เผลอไปโอบเอวของเขา หน้าก็ซุกอยู่ที่อกของเขา

เขาสูดหายใจเข้าเต็มไปด้วยกลิ่นอ่อนๆจากผมของเธอ ดมแล้วทำให้รู้สึกหอมสบาย

เขายิ่งรัดเธอแน่นเข้าไปอีกเธอเองก็ดูเหมือนว่าจะชอบที่ถูกเขากอดไว้แน่นๆ ในฝันก็คงจะรู้สึกปลอดภัย

เพราะว่ากลางวันยังมีงานสำคัญต้องทำ เย่เชินหลินไม่ได้คิดจะทำอะไรเธอ เพียงแต่ว่าโอบไปโอบมา กอดไปกอดมา ก็เริ่มอยู่ไม่นิ่ง

เซี่ยชีหรั่นเองก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย ยังจะมาเอาหัวมุดมาที่หน้าอกเขาอีก เธอกำลังหาที่ซุกให้ตัวเองนอนแล้วรู้สึกสบายที่สุด

ยัยเด็กน้อยนี่ ถ้าเธอยังไม่เลิกขยับล่ะก็ ฉันจะจัดการเธอซะ！

ราวกับว่าเธอได้ยินเสียงในใจของเขา เธออยู่นิ่งไม่ขยับอีก หรือไม่คงเป็นเพราะว่าขยับจนได้ท่าที่สบายที่สุดแล้วหลับสนิทกว่าเดิมอีก

นุ่มนิ่มกลิ่นหอมอยู่ในอ้อมอกเขา คนนึงที่อยากจะนอนหลับอย่างเงียบสงบ แต่เหมือนกับว่าเขาเริ่มจะกระวนกระวายจนนอนไม่หลับ