ตอนที่ 871 สาวใช้ตัวแสบ 775

คราวนี้เขาเพิ่มแรงมากยิ่งขึ้น

"ผมไม่สนว่าคุณจะเป็นเจ้าหญิงหรือราชินี แต่ถ้าคุณแตะต้องเธอ ผมจะไม่ปล่อยคุณไป!" เย่เชินหลินกล่าวเป็นภาษาจีน เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยไม่เข้าใจ แต่จากสีหน้าบึ้งตึง จากสายตาดุราวหมาป่าของเขา เธอพอจะเดาสิ่งที่เขาพูดได้

"พูดแบบนี้หลุนต๋าปู้พวกเขาต้องการไปที่โรงแรมฮิลตัน เพื่อโจมตีเซี่ยชีหรั่น เป็นคุณที่ยื่นมือออกไปขัดขวางหรือเปล่า"

ครั้งนี้เย่เชินหลินใช้ภาษาฝานหลายพูดว่า "ใช่แล้ว ผมเอง เธอเป็นผู้หญิงที่ผมต้องการจะปกป้องทั้งชีวิต ผมไม่ยอมให้ใครทำร้ายเธอ อย่าคิดว่าคุณเป็นเจ้าหญิงแล้วคุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการหรือมีสิทธิ์ในการฆ่าใครก็ได้ ผมขอบอกไว้เลยนะว่าถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ผมคงไม่อยู่กับคุณตอนนี้หรอก นอกจากนี้บ้านของคุณในออสเตรเลียอยู่ที่…"

เย่เชินหลินเอ่ยถึงที่อยู่แห่งหนึ่งแล้วใบหน้าของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็เปลี่ยนไปทันที

"คุณสามารถขอให้ผมจงรักภักดีต่อคุณได้ เก็บเด็กไว้หรือจะอยู่ที่นี่ทำตัวเป็นคนรักของผม เรื่องพวกนี้ผมช่วยคุณได้ แต่สิ่งเดียวที่ผมไม่อนุญาตคือคุณอย่าได้คิดแตะต้องผู้หญิงของผม เจ้าหญิงหย่าฮุ่ย กำลังของคุณมันไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่คุณคิดหรอก ไม่ว่าคุณจะหนีไปที่ไหนผมก็สามารถค้นหาได้อย่างง่ายดาย ถ้าคุณคิดฆ่าเธอ ในทำนองเดียวกัน ผมก็สามารถเสียสละตัวเองเพื่อฆ่าคุณได้!"

เย่เชินหลินจ้องไปที่เจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เธอรู้สึกเพียงว่าชายคนนี้มีพลังที่น่ากลัว แม้ว่าเธอจะเป็นเจ้าหญิงที่คุ้นเคยกับการมองโลกมามาก แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเขาในใจ

สายตาของเขาบอกเธอว่าเขาสามารถตายเพื่อผู้หญิงคนนั้นได้จริงๆ

ตอนนี้บนยอดเขามีเพียงเขากับเธออยู่กันสองคน ถ้ายั่วโมโหเขาขึ้นมาจริงๆ เขาก็บีบคอเธอได้ง่ายๆ แต่ถ้าเขาตายไป เธอเองก็อยู่ต่อไม่ได้

เมื่อคิดเช่นนั้น เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็รู้สึกว่าเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่คิดขึ้นไปบนภูเขาพร้อมกับเขา

เธอกลัวมาก แต่เธอก็ยังคงภูมิใจที่ไม่แสดงออกว่าเธอกลัว

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกลัว เย่เชินหลินเหล่มองอย่างอันตรายและมองไปที่เธอเป็นเวลานาน เธอคิดว่าเขาจะบีบคอของเธอแล้ว ไม่คิดว่าเขาจะปล่อยข้อมือของเธอเบาๆ

สีหน้าของเขาอ่อนโยนลงราวกับว่าคนที่กำลังจะเตรียมแลกชีวิตของเขากับเธอเมื่อกี้ไม่ใช่เย่เชินหลิน

"เอาล่ะ เจ้าหญิง ผมชื่นชมคุณจริงๆ คุณกล้าหาญและเปี่ยมด้วยสติปัญญา คุณยังไปไม่ถึงจุดสุดยอดแห่งอำนาจ อนาคตของคุณยังสวยงาม ผมเชื่อว่าเราจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขในอนาคต"

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ทำให้เธอลำบากใจแล้ว เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก เดิมทีเธอไม่เต็มใจและไม่มีหน้าเหลือแล้ว แต่เธอรู้สึกว่าเย่เชินหลินเป็นคนฉลาดมาก เขารู้วิธีที่จะหยุดและช่วยให้เธอฟื้นคืนศักดิ์ศรีของเธอ

"ฉันจะปล่อยเธอไป เย่เชินหลิน แต่คุณจะต้องสนิทสนมกับฉันมากขึ้นกว่านี้ เช่นเดียวกับครั้งที่แล้ว ฉันหวังว่าทุกคนจะได้เห็นพวกเราด้วยกัน" เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยหยุดชะงักเล็กน้อย คำพูดสองสามคำออกมาจากริมฝีปากของเขา "โดยเฉพาะเซี่ยชีหรั่น"

"ได้!" เย่เชินหลินตอบสั้น ๆ

ชีหรั่นแบบนี้คุณจะเจ็บปวดมากขึ้นและคุณจะสามารถลืมผมได้เร็วขึ้นใช่มั้ย?

ถ้าผมไม่คบกับเธอแบบนี้ คุณจะต้องมายุ่งกับเจ้าชายหย่าหลุนและเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยตลอดเวลา ในขณะนี้ผมยังคิดวิธีควบคุมคนสองคนอย่างแท้จริงไม่ได้ ดังนั้นผมจึงต้องถอยออกมาก่อน

ถ้าวันหนึ่งปัญหาของเย่เจิ้งเหิงได้รับการแก้ไขแล้วและคุณสามารถกลับมาหาผมได้ ผมจะแก้ไขปัญหาของสองพี่น้องนี่อย่างเหมาะสม

เมื่อนึกถึงวันนั้น เย่เชินหลินมองไปยังที่ไกลๆอันกว้างใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยหมอก เขาคิดว่าเมื่อเซี่ยชีหรั่นลืมเขาวันนั้นอาจจะไม่มีวันมาถึง

อย่างไรก็ตาม เขาหวังว่ายัยตัวเล็กของเขาจะมีช่วงเวลาที่ดีและมีความสุขในทุกๆวันเช่นเดียวกับที่เธอทำตอนอยู่ที่ออสเตรเลียในช่วงสองวันที่ผ่านมาและสามารถยิ้มได้เป็นครั้งคราว

หลังจากนั้นไม่นานเฮลิคอปเตอร์ของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็มาถึงยอดเขาและทหารก็ไปรับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยและเย่เชินหลิน

เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกลับไปที่บ้านตระกูลเย่และสั่งให้ผู้ติดตามไปซื้อยากระตุ้นการตกไข่ของเธอและเปลี่ยนใจไม่กลับไปที่ประเทศฝานหลายในเร็วๆนี้

เธอจงใจขอให้นักข่าวถ่ายภาพที่เธอสนิทสนมกับเย่เชินหลินเป็นจำนวนมาก เพราะเธอคิดว่าเธออาจจะท้องในอนาคตอันใกล้นี้ภาพถ่ายส่วนใหญ่ที่เรียกว่าใกล้ชิดนั้นคือภาพเย่เชินหลินและเธอที่กอดและจูบกันที่แก้ม

แม้กระทั่งเสื้อผ้า เธอยังซื้อเสื้อผ้าคู่

ทุกอย่างเป็นเหมือนที่เย่เชินหลินพูด เขาให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

ข่าวของพวกเขาแพร่กระจายไปทั่วโลกอย่างรวดเร็ว เซี่ยชีหรั่นที่เพิ่งฟื้นอารมณ์ขึ้นมาได้บังเอิญเห็นข่าวของพวกเขาและรอยยิ้มของเธอก็จางหายไปจากใบหน้าของเธออีกครั้งและหายไปอย่างสมบูรณ์

ภาษาอังกฤษในข่าวนั้นง่ายมาก เธอเกลียดที่สอบผ่านระดับสี่ได้ดังนั้นเธอจึงเข้าใจข่าวง่ายๆเหล่านั้นได้

“เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยตัดสินใจที่จะมีลูกกับเย่เชินหลินจากบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป มีรายงานว่าทารกอาจจะถือกำเนิดอยู่ในร่างของมารดาแล้ว”

เป็นตอนที่หลี่เหอไท้ไปช่วยเซี่ยชีหรั่นช็อปปิ้ง เธอรู้สึกเบื่อเล็กน้อยและเห็นมันในห้องชุดของโรงแรม

เมื่อเห็นท่าทางใกล้ชิดของเย่เชินหลินและเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ภาพถ่ายของพวกเขาถูกขยายใหญ่มาก ใบหน้าของพวกเขาอยู่ในระยะใกล้ ด้วยเลนส์มันชัดเจนมากจนเธอสามารถมองเห็นหนวดเครา

เย่เชินหลิน! เธอไม่ได้เจอผู้ชายมานานเท่าไหร่และเธอไม่คิดว่าจะได้เจอเขาแบบนี้

นึกว่าลืมไปแล้ว เธอคิดว่าเธอสามารถอวยพรเขาด้วยรอยยิ้มและคิดว่าเธอไม่สนใจอะไร

แต่เธอคิด ผิดหัวใจของเธอเจ็บปวดอย่างรุนแรงเหมือนถูกมีดบาดเหมือนถูกขยำ

ดวงตาของเธอพร่ามัวไปด้วยน้ำตาอีกครั้งและเธอมองภาพนิ่งๆเป็นเวลานาน เธอมองไปที่ข่าวภาษาอังกฤษ คำว่าทารกแผดเผาดวงตาของเธอ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนก่อนที่เธอจะตื่นขึ้นมาจากความรู้สึกที่บีบหัวใจนี้ได้

เธอเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาและพูดกับตัวเอง "บางทีมันอาจจะไม่ใช่เรื่องจริง บางทีเย่เชินหลินอาจจะยังคงมีปัญหาที่ไม่สามารถอธิบายได้ เธอลืมไปหรือเปล่าครั้งสุดท้ายที่เขานอกใจกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยมันก็เพื่อเธอ"

แต่เธอเลิกกับเขาแล้ว เขาจะยังทำเพื่อเธออีกเหรอ

ก็เป็นไปได้เช่นกัน เธอเองก็ตกอยู่ในอันตราย บางทีเขาอาจทำเพื่อเธอ

งั้นครั้งที่แล้วก็คือของปลอม แต่ครั้งนี้ของเขาต้องเป็นของจริงใช่ไหม กำลังจะมีลูกเร็วๆนี้แล้วจะเป็นของปลอมได้อย่างไร

ทำไมเธอถึงไม่ตั้งท้องลูกให้เขา แต่แรกคือส้งหลิงหลิงและตอนนี้ก็มีเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอีก พวกเขาชอบที่ให้กำเนิดลูกแก่เย่เชินหลินนักหรือไง

เย่เชินหลิน!

หัวใจของเธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอหวังว่าเขาจะให้คำตอบกับเธอได้ เธอไม่สามารถแบกรับการคาดเดาเช่นนี้ได้อีกต่อไป เธอต้องรู้ความจริง

เซี่ยชีหรั่นมือสั่นหยิบมือถือเพื่อโทรหาเย่เชินหลิน

“ฮัลโหล” ทันทีที่เขารับสาย ได้ยินเสียงของเขาเซี่ยชีหรั่นก็น้ำตาแตก

“เย่เชินหลิน” ทั้งที่รู้ว่าเป็นเขาแต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะถามอีกครั้ง

“มีอะไร” เขาถามอย่างเย็นชา

“คุณทำเพื่อฉันเหรอ เย่เชินหลิน ที่คุณคบกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเพื่อฉันใช่มั้ย เพราะช่วงนี้ฉันตกอยู่ในอันตราย คุณถึงต้องเสียสละตัวเองใช่มั้ยคะ”

มือของเย่เชินหลินที่ถือโทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแต่สีหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเช่นเคย

“ไม่ใช่ คราวหลังอย่าโทรมาอีก” หลังจากที่เย่เชินหลินพูดจบเขาก็ปิดโทรศัพท์

น้ำเสียงตู้ดๆทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเขาวางสายแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการ

ความเฉยเมยของเขาต้องเป็นเรื่องเสแสร้ง เธอคิดว่าเขาแกล้งทำแน่ๆ!

เซี่ยชีหรั่นไม่เชื่อ เธอจึงโทรหาโทรศัพท์เขาอีกครั้งแต่เขาปิดเครื่อง

หลี่เหอไท้ไปซื้อรองเท้าให้เซี่ยชีหรั่น เคาะประตูเมื่อกลับมา แต่เธอไม่ได้ยิน

ด้วยความกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เขาจึงรีบหยิบบัตรสำรองและเข้าไปในห้องของเธอ เห็นเธอนั่งอยู่บนพื้นและกดโทรศัพท์ของเธอพร้อมกับน้ำตาบนใบหน้า

“เป็นอะไร” หลี่เหอไท้ถามอย่างสูญเสียความสง่างามและความสงบตามปกติ เขาทิ้งของในมือทันทีและวิ่งไปหาเซี่ยชีหรั่นในไม่กี่ก้าว

“ฉันติดต่อเขาไม่ได้แล้ว” เซี่ยชีหรั่นร้องไห้เหมือนเด็ก

เธอไม่ค่อยมีท่าทางตื่นตระหนกเช่นนี้ หลี่เหอไท้จึงรู้สึกทุกข์มาก เขาโอบแขนรอบตัวเธอและดึงเธอมาพิงอกของเขา เขาลูบหลังเธอเบาๆและพูดเบาๆ "ฉันรู้ ฉันรู้ ฉันจะช่วยเธอติดต่อเขาเอง ไม่ต้องกังวลนะ ใจเย็นๆ"

เซี่ยชีหรั่นดูเหมือนจะได้รับที่พักพิง เธอคว้ามุมเสื้อผ้าของหลี่เหอไท้และร้องไห้เสียใจเป็นเวลานาน

เขามีความอดทนมาก ตบหลังเธออยู่พักหนึ่งและในที่สุดเธอก็สงบลง

“พี่เห็นข่าวยัง" หลี่เหอไท้เหลือบไปเห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้ว

เซี่ยชีหรั่นมักจะไม่เล่นอินเทอร์เน็ตมากนัก เขาคิดว่าเธอคงไม่สังเกตเห็น เขาเลยพลาดทำให้เธอรู้เอง แต่เขาก็เข้าใจเช่นกันว่าเธอคงรู้เรื่องพวกนี้ไม่ช้าก็เร็ว มันไม่มีทางปิดมิดหรอก

เขาหวังเพียงว่าเธอจะรู้ทีหลังตอนที่เธอจะใส่ใจน้อยลงแล้ว

เขายังคงประเมินตำแหน่งของเย่เชินหลินในใจของเธอต่ำเกินไป มันบาดลึกในใจ แม้ว่าเธอจะซ่อนตัวอยู่ห่างไกลและบังคับให้เธอหัวเราะ แต่เธอก็ยังไม่สามารถลืมมันได้

เดิมทีหลี่เหอไท้เดาว่าเย่เชินหลินลงมือเพราะเซี่ยชีหรั่นกำลังตกอยู่ในอันตราย ทันทีที่เหตุการณ์สงบลงเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็ไปที่ตงเจียงและมีข่าวกับเย่เชินหลิน

เขาคงไม่คิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องบังเอิญ เช่นเดียวกับเซี่ยชีหรั่น เขาคิดว่าเย่เชินหลินถูกคุกคามโดยเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอีกครั้ง

ผู้หญิงคนนั้นน่าเกลียดจริงๆ หลี่เหอไท้เกลียดเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ

เซี่ยชีหรั่นพยักหน้าและกล่าวว่า "ฉันเห็นแล้ว พี่เหอไท้ ฉันคิดว่าเย่เชินหลินเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบ เขาคงไม่มีลูกกับใครง่ายๆหรอก โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เขาจะยิ่งไม่มีลูกกับเธอ เขาจะต้องถูกเธอรั้งไว้แน่ๆ ฉันถามเย่เชินหลินแล้ว ถามเขาว่าเป็นเพราะฉันหรือเปล่า เขาบอกว่าไม่แล้วเขาก็วางสายโทรศัพท์ของฉันไปและปิดเครื่อง จากนั้นฉันก็ไม่สามารถติดต่อเขาได้อีก ฉันอยากเจอเขา ฉันอยากถามเขาตัวต่อตัว ฉันต้องถามเขาให้ชัดเจน!”

"โอเค ฉันจะพาเธอกลับจีนทันที จะมีเที่ยวบินระหว่างประเทศในตอนเย็นและเราจะเปลี่ยนเครื่องกลับทันที"