บทที่82 มองเขาเป็นคนอื่น4

เขาอยากหมั้นก็เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ทันที

นึกถึงอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอก็นึกถึงกระดาษใบนั้น มีคนแอบเอากระดาษใบนั้นวางใต้หมอนของเธอ ที่แสดงว่าตระกูลเย่ยังมีสายลับของหัวหน้าจง มีคนนี้อยู่ เย่เชินหลินจะเกิดอันตรายได้ทุกเมื่อใช่ไหม

ไม่ได้ เธอต้องรู้ให้ได้ว่าคนนี้เป็นใคร เพียงแค่เธอยังอยู่บ้านตระกูลเย่ เธอก็ไม่สามารถยืนมองให้คนที่ลับหลังคนนั้นมาทำร้ายเขา

“เสี่ยวเจียว”เธอเรียกเบาๆ

“มีไรหรอ”

“ฉันจำได้ว่า ตอนเช้าวันนั้นที่คุณเย่ไปงานหมั้น ตอนฉันกลับมา ประตูห้องไม่ได้ล็อก”

เธอรู้สึกว่าหลิวเสี่ยวเจียวอยู่ห้องเดียวกับเธอ ถ้าเธอเป็นคนวางกระดาษนั้นให้เธอ คงไม่โดนปรากฏง่าย

“หา？จริงหรอ ทุกครั้งที่ฉันออกห้องฉันล้วนล็อกหมดนะ ตอนที่เธอกลับมา ประตูนั้นเปิดอยู่หรอ”

เสียงของหลิวเสี่ยวเจียวสั่นไปเล็กน้อย ปกติเธอก็เป็นคนขี้กลัวอยู่แล้ว

คงจะเป็นเธอคิดมากเกินไปแล้ว หญิงสาวที่ใจดีและขี้กลัวแบบนี้ จะเป็นสายลับของหัวหน้าจงได้ยังไง

“อย่ากลัวเลย ฉันจำผิดแล้ว นอนเถอะเสี่ยวเจียว”

หลิวเสี่ยวเจียวบ่นว่า“ฉันตกใจเกือบตายเลย”แล้วถึงจะนอนไป เซี่ยชีหรั่นมองดูหลิวเสี่ยวเจียวที่นอนหลับอยู่ แล้วคิดในใจ“ถ้าไม่ใช่เธอ แล้วคนนั้นเป็นใครนะ”

ด้วยความสามารถของเธอ ถ้าอยากจะหาคนนั้นออกมาคงยากมาก

เธอคิดไปคิดมา คนที่สามารถช่วยเธอได้คงมีแต่

เชื่อว่าปาร์ตี้อันใหญ่โตของตระกูลเย่ ไห่ลี่หมินต้องมาด้วย

วันที่สองก็คือวันที่ตระกูลเย่เปิดงานปาร์ตี้ ตอนเช้าพ่อบ้านก็จัดการงานของทุกคนอยู่ คนไหนรับผิดชอบเรื่องจอดรถ คนไหนรับผิดชอบเรื่องต้อนรับแขก คนไหนไปเสิร์ฟอาการ ล้วนจัดการได้ดีมาก

ก่อนจะเปิดงานปาร์ตี้ ฝู้เฟิ่งหยีบอกว่ามีเธออยู่ พวกคนหนุ่มคงจะเล่นไม่ได้เต็มที ดังนั้นตอนเช้าเธอก็ให้เลขาของเย่เชินหลินส่งเธอกลับไปในเมือง หลังฝู้เฟิ่งหยีไป เย่เชินหลินก็บอกว่าเขาต้องการพักผ่อน เรื่องที่เหลือทั้งหมดเลยให้ส้งหลิงหลิงเป็นคนจัดการ

“พ่อบ้าน อย่าให้น้องหรั่นทำงานหนัก เธอต้องอยู่ข้างๆฉันไปต้อนรับแขก”

“ครับ คุณส้ง”

เรื่องที่เซี่ยชีหรั่นไม่อยากทำมากที่สุดก็คือไปต้อนรับแขก แต่โดนนี้ต้องอยู่ข้างส้งหลิงหลิง โดนเธอพาไปนุ่นพาไปนี่ และยังต้องยิ้มแย้มให้แขกทุกคน น่าอึดอัดใจมาก

คนที่ต้อนรับแขกนอกจากเซี่ยชีหรั่นแล้วยังมีผู้ช่วยของส้งหลิงหลิง เซี่ยชีหรั่นและจิ่วจิ่วที่น่ารัก

แขกที่มาร่วมปาร์ตี้นี้ส่วนมากก็มีผู้ช่วยของตนเอง ดังนั้นเรื่องที่ต้องให้เจ้าภาพช่วยนั้นไม่ค่อยมีเยอะแต่พ่อบ้านยังคงไปปรึกษากับเย่เชินหลินว่าให้สาวรับใช้กลุ่มหนึ่งที่ทำงานดีจากอาคารตี้เหามาที่นี่เผื่อจะช่วยงานได้

งานปาร์ตี้เริ่มจากบ่ายสีโมง ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลเย่เปิดกว้างอยู่ รถที่หรูหราเข้ามาคันแล้วคันเล่า

คุณหนูและคุณชายที่มีฐานะสูงส่งในมณฑลตงเจียงล้วนอยู่ในรายชื่อการชวน งานปาร์ตี้นี้เป็นตระกูลเย่และตระกูลส้งจัดขึ้น คนที่ได้รับการชวนก็ต้องยินยอมที่จะมา

คนที่มาก่อนก็คือไห่ลี่หมินและพานหยู เพราะปกติพวกเขาสองคนก็ไปมาหาสู่กับเย่เชินหลินและส้งหลิงหลิงไม่น้อย ที่พวกเขามาไวก็เพราะมาช่วยต้อนรับแขก

จากที่พวกเขาเข้ามา สายตาของไห่ลี่หมินก็ไม่เคยย้ายไปจากเซี่ยชีหรั่น แม้พานหยูที่อยู่ข้างเขาก็ได้รับรู้ถึงสิ่งนี้

“พวกคุณไปนั่งข้างในดื่มไวน์กินผลไม้เลย ที่นี่คนเยอะพอ พวกคุณไม่ต้องช่วยอะไรหรอก”ส้งหลิงหลิงพูดขึ้น

“งั้นพวกเราก็ไม่เกรงใจแล้วนะ พานหยู เราเข้าไปเถอะ”

ตอนที่ไห่ลี่หมินดื่มไวน์ เขาก็‘ไม่ระวัง’ทำให้ไวน์สาดไปที่เสื้อเชิ้ต เซี่ยชีหรั่นที่เพิ่งเข้าไปรับใช้พวกเขาก็เห็นเข้าพอดี

“คุณไห่ คุณต้องการความช่วยเหลือไหม”เซี่ยชีหรั่นเข้าไปถามอย่างเคารพ

เพราะในใจเธอรู้ชัดเจนว่าไห่ลี่หมินอยากหาโอกาสคุยกับเธอสองต่อสอง และเธอก็อยากหาเขาเหมือนกัน

“ถ้าไม่ลำบากมาก ฉันอยากไปเปลี่ยนเสื้อเชิ้ตของเชินหลินก็พอ ฉันไปบอกเขาเอง”

เวลานี้ส้งหลิงหลิงก็เข้ามาพอดี เพื่อแสดงฐานะนายหญิงของเธอ เธอเลยยิ้มและพูดว่า“เรื่องเล็กน้อยแค่นี้อย่าเอาไปรบกวนเชินหลินเลย น้องหรั่น เธอพาเขาไปเปลี่ยนที่ห้องเปลี่ยนผ้าของเชินหลินเลย”

“เชิญค่ะ”

เซี่ยชีหรั่นทำท่าเชิญแล้วนำทางเขาไปที่ห้องเปลี่ยนผ้าของเย่เชินหลิน

ทางนี้พวกเขาสองคนเคยเดินไปด้วยกันเลยคุ้นเคยมาก

ตอนที่รอบๆไม่มีผู้อื่น ไห่ลี่หมินหยุดแล้วใช้สายตาไปวิเคราะห์ห์เซี่ยชีหรั่น

ตั้งแต่ที่พวกเขาออกจากห้องโถง เย่เชินหลินก็นั่งอยู่ในห้องนอนของเขา มองภาพกล้องวงจรปิดในคอมของเขาด้วยหน้าที่มืดมน

“ฉันดีมาก คุณไม่ต้องห่วงค่ะ”เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ ไห่ลี่หมินก็พยักหน้า

ครั้งที่แล้วที่เธอไม่ยอมไปกับเขา เขารู้สึกโกรธมาก เมื่อคิดในภายหลังเขาก็เข้าใจว่าถ้าเธอไม่บรรลุเป้าหมายต้องไม่ยอมไปแน่นอน ยังไงเขาก็วางใจเธอไม่ได้