ตอนที่ 660 สาวใช้ตัวแสบ 564

เธอไม่ได้ต้องการจะสืบเรื่องราวของเย่เชินหลิน เธอหวังเพียงแค่ว่าถ้าหากว่าในใจของเขามีเรื่องไม่ดีใจอะไร เธอสามารถแบ่งปันกับเขาได้ในทันที

เธอไม่ชอบแอบอยู่ในมุมที่ห่างไกลมุมหนึ่ง ให้เขาต่อสู้เพื่อเรื่องของพวกเขาสองคนเพียงคนเดียว ส่วนเธอก็ชุบมือเปิด ไม่ลงทุนลงแรง นั่งรอผลประโยชน์เพียงอย่างเดียว

“เด็กโง่ เด็กอย่างไรก็ไม่มีอะไรมาก เป็นพวกเขาเองที่คิดว่าเด็กเป็นอะไร เรื่องนี้พูดแค่ประโยคสองประโยคก็ไม่ชัดเจน รอจนผมจัดการเรียบร้อยแล้วค่อยบอกกับคุณ ดีหรือไม่” เย่เชินหลินพูดกับเธออย่างอ่อนโยน

เขาไม่ได้อยากจะปิดบังเธอ แต่ตอนนี้พูดได้ไม่ชัดเจน อีกทั้งเรื่องนี้เพิ่งจะทำไปได้แค่ครึ่งเดียวเท่านั้นเอง

พูดไป ตอนนี้ก็ยังไม่แน่ชัดว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลง ตัวเขาไม่ได้อยู่ที่มณฑลตงเจียง ทั้งหมดล้วนเป็นหลินต้าฮุยที่จะจัดการ มีเหตุการณ์เล็กๆน้อยลือไปถึงมณฑลตงเจียง แผนการทั้งหมดก็สูญเปล่าแล้ว

เซี่ยชีหรั่นมองออกว่าเย่เชินหลินลำบากที่จะพูดจึงไม่ฝืนแล้ว

“ได้ คุณทำงานเถอะค่ะ ถ้าหากว่าไม่สะดวกใจให้ฉันฟังคุณคุยโทรศัพท์ ฉันสามารถไปรอคุณตรงนั้นได้ค่ะ”

“คนโง่!” เย่เชินหลินบีบคางแหลมเล็กของเธอเบาๆ จากนั้นก็ยกโทรศัพท์ต่อสายไปหาหลินต้าฮุย

หลินต้าฮุยอยู่ในที่ที่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลอนามัยแม่และเด็กตามคำสั่งตั้งแต่ต้นจนจบ เพียงแค่โทรศัพท์ที่เย่เชินหลินโทรมาดังขึ้น เขาก็รีบรับอย่างรวดเร็ว พลางเอ่ยพูดอย่างเคารพ “คุณเย่!”

“คนของพวกเขาทั้งสองฝ่ายล้วนจากไปแล้วหรือ” เย่เชินหลินถาม

“ไปแล้วครับ คุณเย่ เหลือเพียงแค่เซียวเสี่ยวลี่ที่อยู่โรงพยาบาลดูแลคุณส้ง”

“ฉันคุยกับนายท่านส้ง คุยกับเขาเรียบร้อยแล้วว่าจะพาส้งหลิงหลิงกลับไปพักรักษาตัวที่ยังคฤหาสน์ ตอนนี้นายก็ไปรับเธอที่โรงพยาบาลเถอะ”

“ครับ คุณเย่ ผมจะพาคนไปที่โรงพยาบาลครับ”

“อืม ระวังอย่าให้คนของทั้งสองฝ่ายตามมาได้”

สองฝ่าย……เซี่ยชีหรั่นคิ้วขมวด ในใจก็คิดว่า สองฝ่ายนี้มีฝ่ายหนึ่งเป็นบิดาของเธอใช่หรือไม่

ตอนนี้เขาเริ่มลงมือทำลายเย่เชินหลินกับส้งหลิงหลิงแล้วใช่หรือไม่ กำลังกรุยเส้นทางการแต่งงานให้กับลูกสาวอีกคนหนึ่งของเขาใช่หรือไม่

แม้ว่าเย่เชินหลินจะไม่พูด เธอก็สามารถสรุปและวิเคราะห์สถานการณ์โดยประมาณได้จากโทรศัพท์ไม่กี่สายของเขา เกิดเรื่องกับลูกของส้งหลิงหลิงแล้ว เย่เชินหลินพูดว่าเด็กไม่ได้เป็นอะไร เพียงแต่คนพวกนั้นคิดว่าเด็กเป็นอะไร

ดูท่าว่าเย่เชินหลินนั้นป้องกันไว้นานแล้ว ทำงานเรียบร้อยล่วงหน้าหมดแล้วหรือ

เธอไม่อยากจะคิดมากขนาดนั้น แต่ก็ไม่มีวิธีที่จะเบนความสนใจออกไปจุดนี้

“ครับ คุณเย่ ผมจะระวังครับ พวกเขาไม่ได้สงสัยอะไร ผมจัดเตรียมคนชุดดำไว้สิบกว่าคน แม้ว่าทางฝั่งประธานจงจะสงสัยขึ้นมาในตอนนี้ เขาก็ไม่สามารถรวบรวมคนมาแย่งคนไปได้เร็วขนาดนั้น ผมรับรองว่าจะไม่มีทางพลาดครับ!”

“ไปจัดการเถอะ ลำบากนายแล้ว อีกเรื่องหนึ่งที่ฉันสั่งให้นายจัดการก็ต้องจัดการให้เหมาะสมด้วย” เย่เชินหลินเอ่ย

เย่เชินหลินกำลังโทรศัพท์ ทางรองประธานส้งก็กำลังโทรศัพท์เช่นกัน เขากลัวว่าจงหวีฉวนจะคิดว่าเขามีใจเป็นอื่น จึงรีบโทรไปในทันทีเพื่อแสดงให้เห็นถึงตั้งใจและเด็ดเดี่ยว

“ประธาน ผมพูดคุยกับเย่เชินหลินแล้ว เขาต้องการจะรับหลิงหลิงกลับไปอยู่เดือนที่คฤหาสน์ของเขา ผมตอบตกลงไปแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่รับปากจริงๆครับ”

จงหวีฉวนเงียบไปพักหนึ่งจึงตอบเขาว่า “ก็ดี เธอชื่นชอบเย่เชินหลิน อยู่ข้างกายเขา อาจจะฟื้นฟูได้เร็วขึ้นอยู่บ้าง ตอนนี้ไปก็ไม่มีปัญหา คุณจะต้องจำไว้ว่า เมื่อครบเดือนหนึ่งแล้ว คุณต้องรีบรับเธอกลับไปยังบ้านตระกูลส้งโดยเร็ว ไม่อย่างนั้น……”

ไม่อย่างนั้นจะทำไม จงหวีฉวนไม่ได้พูด แม้ว่าจะไม่พูด นั่นก็มากพอที่จะสยบได้แล้ว รองประส้งเข้าใจได้

“ประธาน ผมรับปากว่าอยู่เดือนเรียบร้อยแล้ว ผมจะรีบรับเธอกลับบ้านในทันที จะไม่ขัดขวางการปฏิสัมพันธ์ของเย่เชินหลินกับหยุนซางหรอกครับ”

“เข้าใจก็ดี วันนี้คุณเหนื่อยมากพอแล้ว พักผ่อนเร็วหน่อยเถอะ”

จงหวีฉวนวางสายโทรศัพท์ แล้วก็เล่าเรื่องนี้ให้กับภรรยาฟัง เยว่มู่หลานรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง

“เด็กก็ไม่มีแล้ว ยังจะให้เธอไปอยู่ที่บ้านเย่เชินหลินทำไมกัน ให้พวกเขาได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันหรือคะ คุณก็ไม่ใช่ไม่รู้ว่าส้งหลิงหลิงเป็นคนแบบไหน ความคิดชั่วร้ายเยอะขนาดนั้น ถ้าหากว่าเธออาศัยโอกาสตั้งครรภ์อีก ไม่ใช่ว่าคุณก็จะต้องหาวิธีการใหม่อีกหรือคะ”

“คนโง่!” ผมให้เธออยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเย่เพียงแค่เดือนเดียว ตั้งครรภ์ในช่วงที่อยู่เดือนมีที่ไหนกัน อีกอย่าง คุณคิดว่าเย่เชินหลินเป็นคนอย่างไรกัน แม้กระทั่งหญิงสาวที่อยู่เดือนก็ไม่ละเว้นอย่างนั้นหรือ” ทุกครั้งที่จงหวีฉวนรู้สึกว่าเยว่มู่หลานมีแต่เส้นผมแต่ไม่มีความรู้เท่าไรนั้นก็ไม่อาจสู้จ้าวเหวินอิงจริงๆ

เธอดีมากขนาดไหน อ่อนโยนเสียขนาดนั้น ตอนที่พวกเขารักกันอยู่ ไม่ว่าเขาพูดอะไร เธอมักจะตอบรับอย่างอ่อนโยน ไร้ซึ่งความเห็นต่อต้านแม้แต่น้อย

แต่ในตอนนี้ ทุกครั้งที่เขาเห็นท่าทางฮึกเหิมและกระฉับกระเฉงของเสนาธิการหลี่ ก็รู้ว่าจ้าวเหวินอิงก็ยังคงเป็นจ้าวเหวินอิง เธอมักจะสามารถทำให้ผู้ชายรู้สึกถึงความภาคภูมิใจและความพึงพอใจอย่างไร้ที่เปรียบ

“อย่างไรฉันก็ไม่ยินยอมที่จะเห็นส้งหลิงหลิงอยู่ด้วยกันกับลูกเขยของฉันค่ะ เอาเถอะๆ อยากจะไปก็ไปเถอะ แต่คุณจะต้องดูให้ดีนะคะ เรื่องนี้ฉันดูแล้วรู้สึกว่าราบรื่นเกินไปอยู่บ้าง หรือว่าเย่เชินหลินจะมองไม่ออกเลยแม้แต่น้อยกัน ส้งหลิงหลิงอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเย่ก็ดี ที่นั่นก็มีคนของคุณอยู่ไม่ใช่หรือคะ ยืนยันให้เรียบร้อยสักหน่อย อย่าให้ส้งหลิงหลิงหนีไปได้นะคะ”

“นี่ยังต้องให้คุณพูด ผมจัดการเรื่องราวไม่ระมัดระวังตั้งแต่เมื่อไรกัน ถ้าหากว่าเรื่องเล็กแค่นี้ยังจัดการได้ไม่ดี ผมยังจะสามารถนั่งในตำแหน่งนี้ได้หรือ” สีหน้าจงหวีฉวนเคร่งขรึม เอ่ยอย่างไม่ยินดี

ที่จริงแล้วในใจของเขาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ดูเหมือนว่าจะราบรื่นกว่าที่คิดเอาไว้อยู่บ้าง แน่นอนว่าไม่ได้ตัดเรื่องที่นายท่านส้งที่ขี้ขลาดออกไป