ตอนที่ 266 สาวใช้ตัวแสบ170

เย่เชินหลินมองผู้หญิงด้วยใบหน้าสีดำ

เธอสมควรตาย เธอค้างคืนที่ห้องของไห่ลี่หมิน ทำไมเธอไม่ไปนอนที่ห้องของไห่ฉิงฉิง!

นอกจากนี้ ถ้าเขาดูไม่ผิด เธอยังสวมเสื้อผ้าของไอ้เหมิง ไห่ลี่หมิน

เสื้อผ้าผู้ชายสามารถเอามาใส่ได้ตามใจชอบงั้นเหรอ ?

ใบหน้าของ เย่เชินหลิน นั้นเป็นมีสีดำ และสีเขียว และเขากำหมัดแน่น

แม้แต่ยามที่ยืนอยู่ที่ประตูก็อึ้งและตกใจกับใบหน้าของเขา …

เมื่อเห็นความตกตะลึงของเซี่ยชีหรั่น

เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันเลยรู้สึกผิดขึ้นหรือเปล่า

"ลงมา! เหลือสองนาที!" เสียงของเย่เชินหลินเป็นเหมือนน้ำแข็ง

และด้วยจิตใต้สำนึกเซี่ยชีหรั่นก็ยิ่งสั่นคลอน

ความสุขที่ไม่คาดคิดที่เพิ่งเห็นเขา ค่อยๆกลายเป็นความกังวล เธอเอนตัวไปพิงหน้าต่าง

นั่นคือหน้าต่างของไห่ลี่หมิน เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่นั่นก็ของไห่ลี่หมิน

ชายที่เยือกเย็น รอไม่ไหวที่จะบดขยี้เธอ

ฉันไม่อยากเจอเขา แต่เธอก็ต้องไปเจอ ถ้าเธอไม่โดนเขาบดขยี้

เขาก็จะบดขยี้ครอบครัวของไห่ลี่หมิน และเธอยังต้องการถามเขาถึงการแก้ปัญหาของ โม่เสี่ยวหนง

ตอนนี้เธอยังอยู่ในวิลล่าหรือไม่ แม้ว่าเธอเชื่อว่าเธอปลอดภัย แต่เธอยังไม่สามารถวางใจได้

แต่เห็นได้ชัดว่า ตอนนี้เธอควรจัดการกับอารมณ์ของเย่เชินหลินก่อน

ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่พูดกับเธออย่างเหมาะสม

“ มาแล้ว! คุณรอฉันสักพัก ฉันจะรีบไปทันที!” เธอยิ้มด้วยเสียงของเธอ

เธอก็ไม่กล้าที่จะประมาทต่อเขา

"หนึ่งนาทีครึ่ง!" น้ำเสียงของเขายังคงไม่น่าฟัง และเขาก็ชัดเจนในเวลาที่เขาพูด

เซี่ยชีหรั่นส่งเสียงพร้อมกับวิ่งออก และไม่ได้แม้แต่วางสายโทรศัพท์์ พูดต่อไปเรื่อยๆ

เธอเปิดประตูห้องของไห่ลี่หมิน และเมื่อเธอเดินผ่านห้องนั่งเล่นเธอเห็นว่า ไห่ลี่หมินตื่นแล้ว

กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ กังวลเกี่ยวว่าทั้งสองคนเมื่อเจอกันจะเกิดความขัดแย้งทันที

เพราะฉะนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะลงไปเจอเย่เชินหลินก่อน โดยที่ไม่บอกไห่ลี่หมิน

และรอให้เธอจัดการกับอุดมการณ์ความคิดของเย่เชินหลินก่อน ถึงจะปล่อยให้พวกเขาพบกัน

ไห่ลี่หมินได้ยินเสียงฝีเท้าของเซี่ยชีหรั่น และเห็นว่าเธอตื่นตระหนก

และอยากวิ่งออกจากบ้านพร้อมกับถือโทรศัพท์์มือถือไว้ในมือ

“ ฉันยังไม่เห็น ใครลงมาเลย!” เย่เชินหลินตะโกนดังขึ้นจากโทรศัพท์์ มือถือของเธอ

และไห่ลี่หมินได้ยินอย่างชัดเจน

เด็กนั้นบ้าเหรอ? เป็นไปไม่ได้ที่จะมาแต่เช้าขนาดนี้?

ในเวลานี้มือของเซี่ยชีหรั่นถูกวางไว้ที่มือจับประตู ไห่ลี่หมินคว้าข้อมือของเธอ และพูดเบา ๆ ว่า

"อย่าออกไปอยู่ที่นี่ และคุณจะปลอดภัย"

แน่นอนเย่เชินหลิน ได้ยินคำพูดของไห่ลี่หมิน จากไมโครโฟน และใบหน้าของเขาเขียวขึ้นทันที

เมื่อเซี่ยชีหรั่นได้ยิน ดูเหมือนว่าไห่ลี่หมินรู้อยู่แล้ว ว่าเย่เชินหลินอยู่ชั้นล่าง

ดังนั้นเธอจึงไม่ปิดบังอีกต่อไป เธอกระซิบกับไห่ลี่หมิน: "แต่คุณเย่เชินหลินอยู่ข้างล่าง

ฉันต้องไปกับเขา"

"อย่าไปกับเขา ฉันจะแก้ปัญหาให้คุณ มั่นใจได้เลยว่ามันจะไม่ช้าไปกว่าเขา !"

เซี่ยชีหรั่นถูกจับข้อมือโดยไห่ลี่หมิน และไม่สามารถเปิดประตูได้ โทรศัพท์์มือถือยังอยู่ในสาย

เธอจะกล้าตะโกนให้เขาปล่อยได้ยังไง หากเย่เชินหลินรู้ว่าเขายังคงคว้าแขนเธออยู่

คาดว่าทั้งสองจะต่อสู้กันอีกครั้ง

เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว และกระซิบอีกครั้ง: "ฉันต้องไปพบเขา!"

"คุณไม่เชื่อในความสามารถของฉันเหรอ?" ไห่ลี่หมินขมวดคิ้วเล็กน้อย

มันไม่ง่ายเลยที่เขาสามารถพาเธอกลับบ้านได้ เขาจะปล่อยให้เธอไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร

เธอไม่ได้เห็นปู่ย่าตายาย และผู้ปกครองของเขาอย่างเป็นทางการ

และเขาต้องการให้พวกเขาเห็นเธอ

เขาต้องการให้เธออยู่ที่นี่ และรวมเข้ากับครอบครัวของเขา และในที่สุดก็กลายเป็นคู่กับเขา

และสร้างความรักกับเขา

"ไม่ใช่อย่างนั้น แน่นอนฉันเชื่อว่าคุณ … "ขมวดคิ้วพูดได้ครึ่งทาง และโทรศัพท์์ดูเหมือนจะระเบิด

"เซี่ยชีหรั่น!" เสียงเตือนเธอ เตือนเธอว่า เธอกล้าดีอย่างไรที่จะยกย่องคนอื่น

เธอเหยียบฟ้าให้ร้อง แม้ว่าเธอจะระมัดระวังมาก

ตอนนี้เซี่ยชีหรั่น ไม่กล้าพูดอะไร และอยากจะหลุดพ้นจาก ไห่ลี่หมิน

“ โอเค ยังไงเธอก็ต้องจากไป รอให้ฉันลงไปคุยกับเขาก่อน!” ไห่ลี่หมินเอามือของเซี่ยชีหรั่นออกไป

แล้วพูดอย่างจริงจัง

เธอไม่ต้องการให้พวกเขาทั้งสองคุยกัน สองคนนี้มักจะใช้กำลังคุยกันเสมอ

เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างเงียบ ๆ ทางโทรศัพท์์: "คุณเย่ต้องรอฉันสองนาที

และฉันต้องคุยกับนายไห่สักสองสามคำ" หลังจากนั้นเธอก็ตัดสายโทรศัพท์์อย่างเด็ดขาด

และเธอก็ปิดโทรศัพท์์ เพื่อเธอจะได้ไม่ต้องกังวลว่าเย่เชินหลินจะมาขัดจังหวะ

แน่นอนว่า ชายผู้นั้นจะรอ เพราะเธอกล้าวางหูโทรศัพท์์ซึ่งดีกว่าที่จะเห็นทั้งคู่ต่อสู้กัน