ตอนที่ 654 สาวใช้ตัวแสบ 558

เธออยากจะแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไร กลับทำสิ่งที่ดูไม่เป็นธรรมชาติออกมา ดังนั้นเธอจึงเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าคืนมา กลับสู่สภาพเย็นชาของเธอในยามปกติ

“เป็นคนล้วนยิ้มเป็นค่ะ คุณไห่ คุณทำธุระของคุณที่นี่เถอะค่ะ ดิฉันขอตัว”

ผู้หญิงคนนี้ประหลาดมาก เขามา เธอก็ไป ไห่ลี่หมินลูบจมูก ในใจก็คิดว่า เขาทำให้ผู้คนรู้สึกรังเกียจมากขนาดนั้นเลยหรือ

เขาอาจจะไม่ได้ทำให้หญิงสาวจดจำไม่ลืมเลือนเหมือนคนเจ้าชู้ตัวพ่ออย่างเย่เชินหลิน แต่ก็ไม่ใช่ชายหนุ่มที่ไม่มีใครเหลียวแลเสียหน่อย

ผู้ที่เป็นฝ่ายมาทาบทามสู่ขอกับเขากับตระกูลไห่ หญิงสาวที่อยากแต่งงานกับเขานั้นมีมากจนนับไม่ถ้วน

“ผู้ช่วยหลินรังเกียจผมมากหรือครับ ผมทำเรื่องอะไรที่ทำให้คุณรังเกียจหรือว่าเกลียดชังหรือเปล่าครับ”

คนถามไม่ได้มีเจตนา แต่คนฟังกลับมีเจตนา ไห่ลี่หมินเอ่ยถามไปงั้นๆหนึ่งประโยค สีหน้าของหลินหลิงก็แดงก่ำมากขึ้นกว่าเดิม

เดิมเธอไม่กล้าสบตากับไห่ลี่หมิน แต่เมื่อเขาพูดประโยคนี้กับเธอ หัวใจของเธอก็เต้นเร็วมาก เหมือนกับจะกระเด็นกระดอนออกมาจากลำคออย่างไรอย่างนั้น

เธอลนลานหลบสายตาสงสัยของไห่ลี่หมิน พยายามตอบกลับไปอย่างเยือกเย็นประโยคหนึ่งว่า “ไม่มีนะคะ ทำไมคุณไห่ถึงได้พูดแบบนี้กัน เหมือนกับว่าฉันจะได้ยินคุณเย่เรียกฉัน ฉันไปก่อนนะคะ”

เธอคาดว่านี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอลนลานเสียท่าแบบนี้ เดิมเธอก็ไม่ทันคิดให้ละเอียดรอบคอบ ถ้าหากว่าคิดให้ละเอียด เธออาจจะไม่ลนลานแบบนี้ ในเมื่อไห่ลี่หมินไม่เหมือนกับผู้ชายที่ชอบบีบบังคับหญิงสาวอะไรแบบนั้น ยิ่งไม่อาจจะเข้ามายุ่มย่ามกับเธอ เธอรู้ว่าคนที่เขาชอบก็คือเซี่ยชีหรั่น บนหนังสือพิมพ์นั้น เขาเอ่ยพูดต่อหน้าทุกคนว่าเขาชอบเซี่ยชีหรั่นไม่ใช่หรือ ชั่วชีวิตนี้เขาจะรักเพียงแค่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวหรือ

เธอไม่รู้แม้กระทั่งว่า ทำไมตอนที่เธอเห็นคำอธิบายของไห่ลี่หมินบนหนังสือพิมพ์แล้วถึงได้รู้สึกทรมานหัวใจ

ช่างเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดเกินไปแล้ว

หรือว่าผู้หญิงแค่มีเพศสัมพันธ์ก็จะมีความรักอย่างนั้นหรือ บ้าบอ! เธอไม่เชื่อคำพูดบ้าบอคอแตกแบบนี้หรอก

ปฏิกิริยาแบบนี้ของเธอ คำอธิบายแบบนี้ของเธอจะโกหกไห่ลี่หมินได้อย่างไรกัน เขาทำอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีความสามารถในการสังเกตสีหน้าและคำพูดอย่างยอดเยี่ยม เขาจะเป็นท่านประธานที่หนุ่มที่สุดได้อย่างไรกัน

หลินหลิงก้าวเดิน ฝีเท้าสับสนวุ่นวาย ไห่ลี่หมินเอ่ยเสียงต่ำว่า “หยุดนะ!”

“คุณเย่เรียกฉันแล้วค่ะ เขามีนิสัยใจร้อน ฉันไม่อยู่คุยกับคุณไห่แล้วนะคะ” หลินหลิงเอ่ยจบอย่างเย็นชา เร่งฝีเท้าเดิน ไม่ฟังที่เขาพูดทั้งนั้น

ไห่ลี่หมินตะลึงค้าง วางอุปกรณ์ตกปลาลงแล้วก็เร่งฝีเท้าเดินตามหลินหลิงไป ขวางทางอยู่เบื้องหน้าเธอ

เขาคิ้วขมวด ก้มลงมาจ้องหลินหลิงที่ถูกบีบบังคับให้หยุดเดิน เกือบจะเอ่ยถามอย่างกดดันว่า “หลินหลิง ปฏิกิริยาตอบสนองของคุณบอกกับผมว่า ผมเคยทำเรื่องที่ทำให้คุณรับไม่ได้ ดังนั้นคุณจึงรังเกียจผมมาก จงใจหลบเลี่ยงผม กรุณาบอกผมด้วยว่าเป็นเรื่องอะไร!”

หลินหลิงเหลือบตาขึ้นมองเขาครั้งหนึ่งอย่างเป็นธรรมชาติ เพียงแค่เสี้ยววินาที กลับไม่คิดเลยว่า หัวใจของเธอจะเต้นอย่างรุนแรงขึ้นมากะทันหัน

เดิมนัยน์ตาของเขาก็ลึกล้ำเหมือนกับนัยน์ตาของเย่เชินหลิน มีความหมายอยู่ด้านในเหมือนกัน

เธอเห็นความเด็ดขาดทั้งยังดื้อดึง แม้ว่าตอนนี้จะแฝงไปด้วยความโมโหเล็กน้อย แต่กลับทำให้เขาดูมีความน่าดึงดูดแบบชายหนุ่มมากขึ้น

หลินหลิงนั้นราวกับถูกลวกอย่างไรอย่างนั้น รีบหลบตาสายเขาอย่างเร็ว ตอนที่ไม่อยากจะเอ่ยพูด เสียงกลับสั่นเล็กน้อย

“ไม่ทราบว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร ฉันกับคุณไม่เคยพูดคุยติดต่ออะไรกัน จะมีความรังเกียจได้อย่างไรกันคะ คุณเป็นหนุ่มหล่อมากความสามารถ เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่ผู้คนล้วนให้ความชื่นชม ถ้าหากว่ามีใครรังเกียจคุณ นั่นก็ตาไร้แววเกินไปแล้วค่ะ” หลินหลิงไม่รู้ว่าพูดอะไร ยิ่งพูดยิ่งประหลาด

พูดว่าไม่รังเกียจก็พอแล้ว ทำไมจะต้องชื่นชมเขาแบบแปลกๆด้วย เหมือนพวกบ้าผู้ชายอย่างไรอย่างนั้น

หลินหลิงไม่ใช่คนที่ชอบประจบประแจง หลายปีมานี้ ไห่ลี่หมินได้ยินคำชื่นชมมากมายนับไม่ถ้วน แน่นอนว่าสามารถฟังออกว่าพูดจริงหรือเท็จ

เขาแสร้งยิ้มพลางเอ่ยว่า “ผู้ช่วยหลิน คำพูดชื่นชมหากไม่ได้ออกมาจากใจจริงนั้นทำร้ายคนได้มากนะครับ”

สีหน้าของหลินหลิงที่แดงอยู่ก็แดงเพิ่มมากขึ้นไปอีกหลายส่วน

ทำไมเธอถึงไม่เคยรู้เลยว่าไห่ลี่หมินชื่นชอบจับผู้หญิงมาพูดไม่หยุดกัน เป็นเธอที่เสียตัว ไม่ใช่เขาเสียหน่อย……เธอเพ้อเจ้อเล็กน้อย ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ผู้อื่น ไห่ลี่หมินนั้นไม่รู้เสียหน่อยว่าเป็นเธอ ไม่ได้มาคุยกับเธอเพราะเรื่องนี้

ล้วนเป็นใจเธอเองที่คิดไม่ซื่อ ถึงได้เกิดเหตุการณ์กระอักกระอ่วนแบบนี้

สีหน้าของหลินหลิงเรียบเย็นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด พลางเอ่ยเสียงเย็นว่า “คุณไห่ คุณเย่ของพวกเราเรียกฉันแล้ว ฉันต้องไปรายงานตัวแล้วค่ะ”

“ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาเรียกคุณหรอก” ไห่ลี่หมินยอมเสียเวลากับหลินหลิง อย่างไรเขาก็ไม่มีอะไรต้องทำอยู่แล้ว

คุณเย่ไม่มีเวลามาเรียกเธอ……หลินหลิงคิดขึ้นมาได้ในเสี้ยววินาทีว่าเย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นกำลังทำอะไรกัน ใบหน้าที่แดงจากอาการอายก็แดงยิ่งขึ้นจนลามไปถึงลำคอ

อาจจะเป็นครั้งแรกที่ไห่ลี่หมินพินิจมองหลินหลิงอย่างละเอียด บางทีอาจจะเป็นสัญชาตญาณของเพศตรงข้าม ใบหน้าที่แดงระเรื่อเพราะความอายของหญิงสาวนั้นเป็นเพราะได้รับความสนใจจากชายหนุ่มสินะ

ผิวของหลินหลิงนั้นขาวสะอาดหมดจด เครื่องหน้าทั้งห้าแม้ว่าจะไม่ได้งดงามเหมือนกับเซี่ยชีหรั่นแบบนั้น แต่ยังถือว่าประณีต ทั้งยังมีความเชื่อมั่นอยู่หลายส่วน

โดยเฉพาะคิ้วที่โค้งได้รูป แค่มองก็เห็นถึงความมั่นคง ไม่ลู่เอนอ่อนโยนเหมือนใบหลิว

บางทีอาจเป็นเพราะใบหน้าแดงระเรื่อของเธอนั้นเพิ่มกลิ่นอายของผู้หญิงมากกว่าเดิม สรุปแล้วไห่ลี่หมินรู้สึกประหลาดใจจนสติลอยไปชั่วครู่ พวกเขายืนอยู่ใกล้กันมาก ลมพัดแผ่วเบานำกลิ่นน้ำหอมเบาบางบนร่างของหลินหลิงที่เกือบจะถูกละเลยลอยเข้ามาในจมูก ทำให้ไห่ลี่หมินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว