ตอนที่ 693 สาวใช้ตัวแสบ 597

สำหรับเขา นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เขารู้ว่า หลายๆครั้งเวลาที่คนพูดอะไร มักจะมีความหมายแฝงอยู่ในนั้นเสมอ

“หลิน นี่คุณโกรธจริงๆหรือ”เซี่ยชีหรั่นถามอีกครั้ง ด้วยรอยยิ้มที่ดูเจื่อนๆ

“ไม่ได้โกรธ ฉันกำลังคิดอยู่ ว่าฉันทำให้เธอไม่มั่นใจหรือเปล่า เธอถึงได้มีความคิดแบบนี้ ดูท่าทาง ฉันยังทำได้ไม่ดีเสียเลย ฉันจะพยายามกว่านี้นะ”เขาเอ่ยอย่างใสซื่อ ท่าทีที่จริงใจนั้นทำให้ความมั่นใจเล็กน้อยที่มีก่อนหน้านี้ของเซี่ยชีหรั่นหายไปเป็นปริทิ้ง

ใช่สิ เธอพูดแบบนั้นไปได้อย่างไร เย่เชินหลินเป็นคนละเอียดอ่อน เขาจะคิดได้ว่าเธอไม่มั่นใจในตัวเขามากพอ

“ค่ะ งั้นไหนคุณลองพูดมาสิว่าจะพยายามอย่างไร”เซี่ยชีหรั่นแหงนดวงหน้าน้อยๆขึ้น เอ่ยถามเขาอย่างแสนซน

เธอไม่อยากทำให้บรรยากาศตึงเครียด ต้องรู้ว่าเธอเฝ้าคอยอยู่นานเพียงใดกว่าจะได้ด้วยกันกับเขาอีกครั้ง เธอต้องรักษาโอกาสทุกวินาทีที่พวกเธออยู่ด้วยกัน

เธออยากจะเอาแต่ใจเหมือนเด็กผู้หญิงทั่วไป โกรธอย่างไร้เหตุผล เธอก็รู้ว่าเหตุผลส่วนใหญ่ที่ทำให้เด็กผู้หญิงเหล่านั้นโกรธบ่อยๆ ก็เพราะแคร์เกินไป เธอก็แคร์ แต่เธอไม่อยากเพิ่มภาระทางใจเข้าไปให้เย่เชินหลิน เพราะความแคร์ของเธอ เพราะความคิดมากของเธอ

เย่เชินหลินมองความตั้งใจของเซี่ยชีหรั่นออกอยู่แล้ว เพียงมีเธออยู่ข้างกาย เขาก็รู้สึกพอใจอย่างที่สุดแล้ว

เขาวางมือลงบนเอวของเธอ โอบเธอเข้ามาแนบกาย ทว่ากลับถูกเธอหมุนหลบ เหมือนอย่างที่เขาทำก่อนหน้านี้

“ฉันพยายามบนเตียงให้มากขึ้น”เขาแนบหูเธอไว้เอ่ยเสียงทุ้ม

รู้ทั้งรู้ว่าปากเขาร้าย แต่เธอก็หน้าแดงระรื่นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ มีคนมากมายมองอยู่ เซี่ยชีหรั่นกลัวเหลือเกินว่าคนอื่นจะได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอจึงรีบพูดขึ้นประโยคหนึ่ง“เรารีบเข้าไปกันเถอะ ฉันเดินจนเหนื่อยแล้ว”

โม่เสี่ยวหนงกลับได้ยินว่าเย่เชินหลินพูดว่าอะไรไป เธออิจฉาในใจสุดๆ

หากคนที่เย่เชินหลินโอบไว้และเดินเข้าห้องนอนไปคือเธอ มันจะดีเพียงใด

“ส้งหลิงหลิงพักอยู่ชั้นบน ห้องนั้นเขาเคยอยู่แล้ว ฉันจะไม่ให้เธอไปพักที่นั่นอีก การเตรียมห้องใหม่ให้เธอ มันต้องใช้เวลา เธอนอนห้องเดียวกับฉันไปก่อนละกัน พรุ่งนี้ฉันจะให้คนมาเปลี่ยนเตียงใหม่ เปลี่ยนเป็นเตียงใหญ่ๆ”เย่เชินหลินเอ่ย

“ค่ะ แล้วแต่คุณเลย”เซี่ยชีหรั่นไม่ได้อะไรกับการพักอยู่ที่นั่นอยู่แล้ว แต่แน่นอนหากให้เธอไปอยู่ในที่ที่ส้งหลิงหลิงเคยอยู่ เธอก็ต้องรู้สึกไม่ค่อยดีอยู่บ้าง

เมื่อเห็นส้งหลิงหลิงกำลังจะขึ้นบันได สาวรับใช้สองสามคนที่ตามดูแลเธอ ก็รีบเข้าไปพยุงเธอ

หลังจากขึ้นตึกไปแล้ว ส้งหลิงหลิงกลับเข้าไปในห้อง และขึ้นนอนทันที

เธอเฝ้าคอยมาทั้งคืน จนในที่สุดเย่เชินหลินก็กลับมาแล้ว แต่กลับกลับมาพร้อมกับเซี่ยชีหรั่น

เมื่อกี้ตอนที่เธออยู่ข้างนอก เธอฝืนแข็งใจไว้ ตอนนี้เหลือเธอเพียงลำพัง เธอฝืนทนต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว

หวนนึกถึงความงดงามต่างๆในอดีต นึกถึงคำสัญญาที่ฝู้เฟิ่งหยี เคยให้ไว้กับเธอ บอกว่าเธอคือสะใภ้เพียงคนเดียวตลอดไปของตระกูลเย่ เธอโกรธเกลียดเหลือเกิน

ลูกจ๋า หนูต้องจดจำทุกสิ่งที่ตระกูลเย่ติดค้างแม่ของหนูไว้นะ

สักวันหนึ่ง หนูจะช่วยแม่แย่งสถานะในตระกูลเย่กลับใช่ไหม หนูจะช่วยแม่ขับไล่นางผู้หญิงสารเลวคนนั้นไป และให้นางชั่วโม่เสี่ยวหนงได้เห็นดีด้วย

ขณะนี้เย่เชินหลินกำลังสั่งการพ่อบ้านอยู่ ให้เตรียมห้องนอนสำหรับแขกให้โม่เสี่ยวหนงห้องหนึ่ง ให้เธอพักชั้นล่าง

“ฉันส่งเธอกลับห้อง”พูดจบ เย่เชินหลินก็ส่งเซี่ยชีหรั่นกลับห้องไป

เขาแทบอยากจะกดเธอลงไปสักเดี๋ยวนี้เลย มารักเธอดีๆสักตั้ง แต่เขายังมีเรื่องมากมายที่ต้องไปจัดการ ตอนนี้ต้องอดใจรอไปก่อน

“รอฉันก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปจัดการธุระที่ห้องหนังสือก่อนแป๊บหนึ่ง แล้วจะรีบกลับมานะ”เขาเอ่ยบอกเซี่ยชีหรั่นอย่างอ่อนโยน เธอพยักหน้า ก่อนจะมองตามจนเขาออกจากประตูห้องไป

เซี่ยชีหรั่นนั่งลงบนเตียงเย่เชินหลิน นึกถึงภาพของตนที่เข้ามาและออกไปตั้งหลายรอบ รู้สึกว่าบางครั้งชีวิตคนก็เหมือนละคร

ภายในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นกายชาย บางทีคนอื่นอาจไม่ได้กลิ่นอะไร แต่เธอกลับได้กลิ่น นั่นคือกลิ่นเฉพาะตัวของผู้ชายของเธอ

เธอนั่งอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ คิดอยู่ว่าทุกอย่างจบลงแล้ว ชีวิตของเธอก็กำลังจะเริ่มเข้าสู่เข้าทาง

เธอจะกลับไปทำงานอีกครั้ง คราวนี้จะไม่ไปบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปอีก เธออยากไปทำงานที่บริษัทของหลี่เหอไท้ ตอนที่โทรศัพท์คุยกันเมื่อไม่กี่วันก่อน หลี่เหอไท้ยังบอกกับเธอว่า เก็บตำแหน่งนั้นไว้ให้เธอ

เธอไม่ได้ไม่อยากอยู่กับเย่เชินหลินทั้งวันทั้งคืน หากไปบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป พวกเธอสามารถไปและกลับมาพร้อมกัน แต่ปัญหาคือ หลังจากที่เธอออกไปทางบริษัทต้องหาคนมาแทนตำแหน่งเธออยู่แล้ว หากเธอกลับไป ก็จะทำคนอื่นที่ได้งานมาอย่างยากลำบากตกงานไป เธอจะทำอย่างนั้นไม่ได้

หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นคิดเรื่องพวกนี้เสร็จแล้ว ก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นให้ทำอีก

เธอมองไปยังตู้เสื้อผ้าของเย่เชินหลิน ก็นึกถึงเมื่อก่อน เสื้อผ้าของเขาในห้องเสื้อผ้าเธอเป็นคนจัดการดูแลทั้งหมด แต่ไม่เคยจัดตู้เสื้อผ้าในห้องนอนของเขา ไม่รู้ว่าเขาชอบเก็บเสื้อผ้าแบบไหนไว้ในห้องนอนของเขา เธอเดินไปตรงยังตู้เสื้อผ้าของเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย ก่อนจะดึงประตูเปิดออก

เสื้อผ้าของเขาถูกแขวนเอาไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เธอรู้ว่าโดยทั่วไปเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าของเขาไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นจะมาจัดได้ นี่คือพื้นที่ส่วนตัวของเขา

ในความทรงจำพื้นที่ส่วนตัวของผู้ชายส่วนใหญ่ อาจจะยุ่งเหยิงวุ่นวาย แต่ของเย่เชินหลินกลับสะอาดเรียบร้อยดีมาก

เสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้ามีไม่มากนัก ชุดที่ไว้ใส่เนื่องในโอกาสต่างๆก็มีอยู่ไม่กี่ชุด เธอค่อยๆดูไปทีละตัว จนสุดท้ายสายตาก็ไปหยุดอยู่บนชุดกระโปรงชุดหนึ่งที่อยู่ด้านในสุด เบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

เย่เชินหลินโทรศัพท์ไปหาหลินต้าฮุย ถามเขาว่าการสอบสวนของส้งซูหาวกับเซียวเสี่ยวลี่เรียบร้อยดีไหม

“คุณเย่ครับ การสอบสวนทางส้งซูหาวถือว่าค่อนข้างราบรื่น หลักฐานก็มัดตัวแน่นหนา เขาจะไม่ยอมรับก็ไม่ได้ ส่วนทางด้านเซียวเสี่ยวลี่ค่อนข้างยากหน่อย เธอไม่ยอมปริปากพูดอะไรทั้งสิ้น”

ครั้งนี้เซียวเสี่ยวลี่ร้อนใจมากจริงๆ จึงเดินทางเสี่ยงคิดจะลงมือจากเซี่ยชีหรั่นก่อน เธอคิดเพียงว่าหากลักพาตัวเซี่ยชีหรั่นสำเร็จ สามารถใช้เธอเป็นตัวล่อในการได้ความช่วยเหลือจากสามฝ่าย แต่เธอกลับลืมคิดไปว่าหากผิดพลาดขึ้นมา เธออาจต้องถูกโจมตีจากสามฝ่าย

ก่อนสอบสวน จุๆเธอก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมา จึงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าประจำเดือนของเธอมาช้ากว่าปกติไปหลายวันแล้ว

ปกติประจำเดือนของเธอก็มาไม่ค่อยเป็นเวลาอยู่แล้ว บวมกับช่วงนี้ตระกูลส้งเจอกับเรื่องราวมากมายขนาดนี้ จนเธอเองก็เกือบจะลืมไปแล้ว เธออาจจะตั้งครรภ์

เรื่องนี้ทำให้เธอทั้งตกใจและดีใจในขณะเดียวกัน หากตระกูลส้งไม่เกิดเรื่อง เมื่อเธอมีเด็กคนนี้เธอก็จะสามารถรักษาสถานะของเธอในตระกูลส้งไว้ได้ หากตระกูลส้งเป็นอะไรขึ้นมา เธอเองก็จะมีเรื่องด้วย ลูกของเธอคนนี้ก็จะพอท่วงเวลาให้เธอได้ระยะหนึ่ง

เดิมทีเธอคิดที่จะร่วมตายไปพร้อมกับตระกูลส้ง ไม่กล้าทรยศต่อตระกูลส้ง กลัวจะเกิดการแก้แค้นในอนาคต โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อส้งหลิงหลิงยังอยู่ข้างกายเย่เชินหลิน อาจจะพลิกตัวเป็นใหญ่ได้ทุกเมื่อ เธอต้องระวังในเรื่องนี้

แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เธอมีเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลส้ง รองประธานส้งเกิดเรื่อง ส้งซูหาวก็ยากที่จะพ้นจากการติดคุกติดตะราง การที่เธอรักษาตัวเองไว้ก็เท่ากับรักษาตระกูลส้งไว้

พอคิดไปคิดมา เซียวเสี่ยวลี่ก็ตัดสินใจที่จะพูดเรื่องของส้งหลิงหลิงออกมา ใช้ความลับนี้เป็นข้อแลกเปลี่ยนเงื่อนไขกับเย่เชินหลิน

เอาเข้าจริง เธอก็ไม่ถือว่าเป็นคนตระกูลส้ง เธอรู้ว่าหากเย่เชินหลินคิดจะช่วยเธอจริงๆ เธอก็จะสามารถรอดพ้นจากความผิดทั้งหมดไปได้

หลังจากที่ได้ไตร่ตรองดีแล้ว เมื่อถูกสอบสวนเธอจึงไม่ยอมพูดอะไร เธอก็เคยคิดว่าจะบอกกับผู้สอบสวนไปทันที ว่าเธอต้องการพบเย่เชินหลิน แต่เธอคิดว่า หากเธอพูดไปแบบนี้ เขาต้องไม่ยอมให้เธอพบแน่

เธอต้องท่วงเวลา ท่วงเวลาไปเรื่อยๆ ท่วงเวลาจนเย่เชินหลินมาถามเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เธอก็จะมีโอกาสส่งสารให้เขา ถึงตอนนั้นเขาจะไม่จงเกลียดจงชังเธอและส้งซูหาวเหมือนตอนนี้ เขาก็จะยิ่งมีกะจิตกะใจรับฟังเธอ

“ยังมีอะไรอย่างอื่นอีกไหม สถานการณ์ทางด้านประธานจงเป็นยังไงบ้าง”เย่เชินหลินเอ่ยถามหลินต้าฮุยอีก

“เย็นวันนี้คุณไห่ไปบ้านประธานจง จากนั้นออกมาพร้อมกับคุณหนูจง นอกนั้นไม่มีเหตุการณ์อะไรพิเศษครับ”

“อืม”เย่เชินหลินกดวางสาย ครุ่นคิดอยู่อีกครู่หนึ่ง ก่อนจะบอกให้พ่อบ้านไปตามโม่เสี่ยวหนงมา

โม่เสี่ยวหนงคิดว่าหลังจากที่เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นกลับห้องไปแล้วคงจะรีบพลอดรักกัน แต่นึกไม่ถึงว่าเธอกลับเดาผิด ดึกๆดื่นๆแบบนี้เย่เชินหลินเรียกเธอไปคุยกันสองต่อสองที่ห้องหนังสืองั้นหรือ ทั้งๆที่เธอก็รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่ได้มีความคิดอะไรต่อเธอ แต่ก็เกิดความเฝ้าคอยขึ้นในใจอย่างอดไม่ได้

ผู้ชายมากมาย ที่ดูเหมือนจะจริงจัง แต่ทว่าในใจกลับเต็มไปด้วยความคิดสกปรกมากมาย

เธอเคยได้ยินมาตั้งนานแล้ว ว่ามีผู้ชายมากมายที่ชอบร่วมรักกับน้องเมียโดยเฉพาะ ไม่แน่เย่เชินหลินก็อาจจะมีรสนิยมแบบนี้ก็ได้ เพียงแต่ไม่ต้องการให้เซี่ยชีหรั่นดูออกก็เท่านั้น

เธอตั้งใจส่องกระจกเล็กน้อยในห้องนอนของเธอ และดึงกระโปรงของตนให้สูงขึ้นมาอีกนิดหนึ่ง แต่ไม่กล้าเติมสีปากเพิ่ม กลัวเย่เชินหลินจะดูออกว่าเธอจงใจอ่อยเขา

เธอเม้มปากแน่นอยู่หลายที แบบนี้ริมฝีปากก็จะแดงระเรื่อกว่าปกติมาก

เคาะประตูห้องหนังสือของเย่เชินหลิน เมื่อโม่เสี่ยวหนงได้ยินคำว่า“เข้ามา”ด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยเสน่ห์ของเย่เชินหลิน เธอรู้สึกว่าน้ำเสียงของเขาช่างน่าหลงใหลเหลือเกิน

เย่เชินหลินถือว่าเป็นบุคคลที่สมบูรณ์แบบ ไม่ว่าชาติตระกูล รูปร่างหน้าตา ตลอดจนความสามารถ หากจะบอกว่ามีผู้หญิงคนไหนไม่ต้องการ เป็นไปไม่ได้

โม่เสี่ยวหนงใจเต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่ ขณะที่เปิดประตูเข้าไป ไม่จำเป็นต้องแสร้งทำ ดวงหน้าของเธอก็เริ่มแดงระเรื่อแล้ว

“พี่เขย พี่เรียกฉันหรือ”เธอเรียกว่าพี่เขยไปอย่างอ่อนหวาน ค่อยๆเดินบิดเอวบางเข้าไปหาเย่เชินหลิน

“ปิดประตู”เย่เชินหลินเอ่ยเสียงทุ้ม

ปิดประตูงั้นหรือ มันหมายความว่าอะไรกัน ในใจของโม่เสี่ยวหนงยิ่งเฝ้าคอยขึ้นมา ก่อนจะหันกลับไปปิดประตูด้วยร่างกายที่สั่นเทาเล็กน้อย

ต่อไปเธอควรจะทำอะไรดี ควรเปิดกระโปรงขึ้นเอง เพื่อแสดงออกว่าเธอต้องการศิโรราบต่อเขาตั้งนานแล้ว หรือว่าควรจะทำตัวรักนวลสงวนตัวเหมือนพี่สาว ไม่ให้เขาได้ไปง่ายๆ

ไม่ได้ จะทำอะไรเปิดเผยเกินไปไม่ได้ ถ้าเขาไม่ได้เรียกเธอมาทำเรื่องอย่างว่า เธอยังอยากจะอยู่ที่นี่ต่อไปไหม

โม่เสี่ยวหนงดีใจที่ตนเองยังพอมีสติอยู่บ้าง เธอเดินตรงไปยังเย่เชินหลินอีกครั้ง ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“ที่เรียกเธอมา เพราะมีเรื่องอยากคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวหน่อย เรื่องพวกนี้ที่ฉันคุยกับเธอ เธอก็ไม่ต้องไปบอกพี่สาวแล้ว”น้ำเสียงของเย่เชินหลินสงบนิ่งมาก สีหน้าก็ดูเยือกเย็นเล็กน้อย

เพียงเห็นสีหน้าของเขา โม่เสี่ยวหนงก็เข้าใจทันที เธอคิดว่าเรื่องพวกนั้นเธอคิดมากไปเอง คนอื่นเขาไม่ได้ชายตามองเธอเลยด้วยซ้ำ