ตอนที่341 สาวใช้ตัวแสบ245

“คุณน้า หนูอยู่ตรงนี้”เซี่ยชีหรั่นมองตามเสียงนั้นไป ก็เห็นต้าจ้วงจับหมาน้อยยืนอยู่ที่บ่อและเรียกเธอ

“รีบเขามานะ แถมนั้นอันตราย”

เด็กนั้นอยู่ใกล้บ่อน้ำมาก เซี่ยชีหรั่นกังวลพวกเขา เลยเรียกออกไป

“คุณน้าหรงหรงเหมือนชอบปลาทองมาก หนูพามันมาดูปลาทอง”ต้าจ้วงพูดเสร็จก็นั่งลงมา อุ้มหรงหรงแล้วยื่นไปที่บ่อน้ำ

เด็กคนนี้วนจังเลย เซี่ยชีหรั่นเห็นต้าจ้วงยื่นใกล้บ่อน้ำมาก เลยไม่กล้าตะโกนเรียก กลัวทำให้เขาตกใจ เด็กนั้นกับหมาจะตกลงไปในน้ำ เธอเลยวิ่งไปเอง

…..

วันนี้เย่เชินหลินทำงานในบ้านไม่ได้ไปบริษัท

เขานั่งอยู่ในห้องหนังสือตอบอีเมล์ของชนชั้นสูงของบริษัท หลังทำงานไปหนึ่งชั่วโมง เขาก็พิงที่เก้าอี้หนัง

ช่วงนี้มันเป็นแบบนี้บ่อยๆ เหมือนเขานิ่งลงมา เงาของผู้หญิงคนนั้นก็ดผล่ออกมาในสมองของเขา ตั้งแต่เธอสาบานว่าจะไม่คิดถึงโม่เสี่ยวจุนอีก หลายวันนี้ไม่ได้เห็นเธอนั่งเหม่อลอยแล้วจริงๆ

สำหรับการแสดงออกของเธอ เขาพอใจมาก

เพียงแค่เป็นแบบนี้อีกต่อไป เขาเชื่อว่าไม่นานเธอต้องลืมคนนั้นไปแน่นอน

รอเธอลืมไปแล้ว ก็ถึงมีเวลาให้เธอท้องลูกของเขา

ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ คงดูแลหรงหรงหมาน้อยตัวนั้นแน่

แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนเอาใจใส่หมาตัวนั้นมากกว่าเขาอีก บางทีเขาอยากจะส่งหมาตัวนั้นไปจริงๆ

สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ทำ เซี่ยชีหรั่นไม่ไปทำงาน ในวิลล่าก็ไม่มีงานทำ มีหมาเล่นเป็นเพื่อนเธอก็ดีอยู่

เขาลุกขึ้นไปที่ห้องนอนของเซี่ยชีหรั่น เปิดประตูแล้วไม่ได้เห็นเธออยู่ในนั้น

เธอคงพาหมาน้อยออกไปเล่นอีกแล้ว เขาเลยแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรทำ ค่อยๆเดินไปทางสวนดอกไม้

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้อยู่ที่สวนดอกไม้ เขารู้ว่าช่วงนี้เธอก็ไปที่สาวชิงช้า เลยเดินไปทางนั้น แต่ก็ไม่เห็นเธอ

ไม่ได้เห็นผู้หญิงคนนั้น เย่เชินหลินรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เขาเพิ่งอยากจะไปทางห้องครัวก็ได้ยินเสียงหนึ่งตะโกนว่า“ช่วยด้วย ฉันฆ่าคนแล้ว ฉันฆ่าคนแล้ว”

เย่เชินหลินตกใจ ก็มองตามเสียงไป เห็นลูกชายของพ่อบ้านยืนอยู่ริมบ่อน้ำ

แย่แล้ว คงเป็นผู้หญิงคนนั้นตกน้ำแล้วแน่

นึกถึงเซี่ยชีหรั่นคงเกิดเรื่องแล้ว เย่เชินหลินกลัวทันที เขาไม่ลังเลใดๆ รีบวิ่งไปทางบ่อน้ำแล้วกระโดดลงไป

เซี่ยชีหรั่นกำลังดิ้นรนอยู่ในนั้น เธอว่ายน้ำไม่ค่อยเป็น จับหรงหรงแล้วว่ายไปที่ริมฝั่งสำหรับเธอมันยากมาก

รอเธอจับหรงหรงได้ เย่เชินหลินก็กอดเอวของเธอแล้วอุ้มเธอขึ้นมา

เมื่อส่งเซี่ยชีหรั่นขึ้นไปบนพื้นแล้ว เขาจึงปีนขึ้นมา

“แย่แล้ว อย่างนี้หรงหรงคงป่วยแน่”เซี่ยชีหรั่นไม่ได้สนใจร่างที่เปียกของตนเอง มองตัวหรงหรงที่กำลังตัวสั่นอยู่ เธอรู้สึกปวดใจมาก

“เธอไปนึกถึงตนเองจะป่วยหรือไม่ป่วยก่อนค่อยไปคิดเรื่องมัน เพื่อหมาตัวนี้เธอไม่อยากเอาชีวิตตนเองแล้วหรือไง”หน้าของเย่เชินหลินมืดมนมาก

เมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกชายพ่อบ้าน ตอนนั้นเขากลัวมาก กลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะเสียชีวิต กลัวว่าเขาจะไม่ได้เห็นเธออีก

“แกมากับฉัน”เย่เชินหลินเสียงดังใส่ลูกชายพ่อบ้าน แล้วอุ้มเซี่ยชีหรั่นขึ้นมา มือของเซี่ยชีหรั่นจับหรงหรงอยู่ อยากให้มันได้อบอุ่น

ลูกชายของพ่อบ้านกลัวมาก เขาร้องไห้ไม่หยุด แต่ก็ไม่กล้าร้องเสียงดัง แค่แอบเช็ดน้ำตาที่นั่น

“คุณอย่าไปทาเขาเลย เขาก็กลัวมากอยู่แล้ว คุณถามเขาดีๆได้ไหมคะ”เซี่ยชีหรั่นช่วยขอร้องให้ต้าจ้วง

ไม่โทษเขา？เป็นใครทำให้ผู้หญิงของเขาตกอยู่ในอันตราย เขาจะไม่ยกโทษเขาแน่นอน

โดยเสียงตดกนของต้าจ้วง คนมากมายในวิลล่าก็วิ่งมา พ่อบ้านก็มาแล้วด้วย ก็มองเห็นลูกชายตนเองเดินตามหลังของเย่เชินหลินอยู่ และเย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่น ร่างของเซี่ยชีหรั่นและหมาตัวนั้นล้วนเปียกไปหมด เขามีความรู้สึกไม่ดีขึ้น

“ต้าจ้วง นี่เกิดอะไรขึ้น แกทำอะไรผิดไปอีกแล้ว”พ่อบ้านตะคอกใส่ลูกชาย

“พ่อครับ หนูทำผิดแล้ว เป็นความผิดของผม”

“ไอ้เด็กเลว พ่อจะตบแกให้ตายเลย”พ่อบ้านพูดจบก็ขึ้นไปตบหน้าลูกชาย แต่กลับโดนเย่เชินหลินห้ามไว้

“อย่าเพิ่งรีบ เรื่องมันเป็นยังไงรอถามให้ชัดเจนก่อนค่อยว่ากัน ให้เขาไปกับฉัน เดี๋ยวฉันจะถามเอง”

“ครับ คุณเย่”พ่อบ้านรีบตอบ

ต้องถามให้ชัดเจน แต่ต้าจ้วงเป็นคนขี้ขลาด ไม่เคยทำเรื่องเลวมาก่อน พ่อบ้านเองก็รู้สึกแปลกมาก หรือว่าจะมีคนแอบสอนเขา？

เวลานี้ ส้งหลิงหลิงและเซียวเสี่ยวลี่มากันพอดี ส้งหลิงหลิงก็เรียกเย่เชินหลินไป“เชินหลิน นี่เกิดอะไรขึ้น ฉันกำลังทำซุปเชื้อราสีขาวให้คุณในห้องครั้ว คุณจะลองชิมไหมคะ”เย่เชินหลินเหลือบมองไปเธอด้วยสายตาเย็นชา“เธอดูฉันในแบบนี้จะกินได้ไหม”

“ก็ใช่ งั้นคุณไปอาบน้ำก่อนเลย ฉันรอคุณที่ห้องนะ”ส้งหลิงหลิงพูดจบก็พูดกับพ่อบ้านว่า“พวกเขาเกิดอะไรขึ้น ตกน้ำหรอ”

พ่อบ้านจ้องส้งหลิงหลิงด้วยความแค้น ถ้ามีคนแอบสั่งสอนเบื้องหลัง ต้องเป็นเธอแน่นอน นอกจากเธอแล้วไม่มีใครเกลียดเซี่ยชีหรั่นอีก

เย่เชินหลินเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไร อุ้มเซี่ยชีหรั่นแล้วก็เดินไปยังห้องน้ำ

“เสี่ยวลี่ เธอรีบไปช่วยเชินหลินดูแลน้องหรั่นเลย จิ่วจิ่วก็ไม่อยู่ จะให้น้องหรั่นอาบน้ำเองได้ไง”ส้งหลิงหลิงออกคำสั่งไป เซียวเสี่ยวลี่รู้ความหมายของเจ้านายก็รีบตามไป

“ไม่ต้อง ฉันอาบให้เธอเอง”

เย่เชินหลินพูดเสร็จ รอพ่อบ้านเปิดประตูห้องน้ำแล้วก็อุ้มเซี่ยชีหรั่นเข้าไป

“แกกับลูกแกรอที่หน้าประตู ห้ามถามอะไรเขาและห้ามให้เขาพูดอะไร รอฉันออกมา”เย่เชินหลินกำชับออกไป พ่อบ้านก็รีบตอบรับไป

หลังเข้าไปในห้องเซี่ยชีหรั่นก็อยากลงมา แต่เย่เชินหลินเห็นมือเธอยังสั่นอยู่ เลยไม่ปล่อยมือ

เขาวางเธอลงไปอ่างอาบน้ำ แล้วไปเปิดน้ำให้เธอ

“คุณเย่ คุณออกไปเถอะ ฉันอาบคนเดียวได้”เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ

“ถ้ามีอะไรก็เรียกได้ ฉันอยู่ที่นอกประตู”เย่เชินหลินไม่อยากถ่วงเวลาอีก เมื่อพูดกับเซี่ยชีหรั่นเสร็จเขาก็หันหลังออกไป

ตอนเขาออกไป พอบ้านก็ไม่ได้พูดอะไรกับลูกชายจริงๆ เขาไม่อยากให้เย่เชินหลินเข้าใจผิดว่าเขาเองก็มีส่วนร่วมในเรื่องนี้

เซี่ยชีหรั่นอาบน้ำให้หรงหรงก่อน แล้วใช้เครื่องเป่าช่วยเป่าขนให้มันเรียบร้อยแล้วเธอจึงอาบน้ำ

รอเธออาบน้ำเสร็จก็มีคนมาเคาะประตู เป็นหลิวเสี่ยวเจียวมาส่งเสื้อผ้าให้เธอ เมื่อได้รับอนุญาตหลิวเสี่ยวเจียวก็เดินเข้าไป

“ชีหรั่น นี่เธอเกิดอะไรขึ้น ได้ยินว่าเธอตกน้ำไปแล้ว”

“อื่ม”เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า และพูดว่า“หรงหรงเล่นอยู่ข้างๆบ่อและไม่ระวังตกลงไป ฉันเลยกระโดดลงไปช่วยมัน”

“นี่ทำไมเธอโง่ขนาดนี้ อย่างนี้มันอันตรายนะ”

“ไม่เป็นไร ฉันว่ายน้ำเป็น”

ตอนที่เซี่ยชีหรั่นวิ่งถึงริมบ่อน้ำ ลูกชายของพ่อบ้านก็โยนหรงหรงลงไปในบอ แล้วยืนมองเธออยู่นั่น

เธอรู้ว่าต้าจ้วงตั้งใจทำแบบนี้ เขาดูเหมือนอยากผลักเธอลงไป แต่เธออยู่ห่างริมบ่อน้ำนิดหน่อย เขาต้องผลักเธอลงไปไม่ได้แน่

เด็กคนนี้เป็นโดนคนอื่นหลอกใช้แล้ว เซี่ยชีหรั่นไม่แข็งใจที่ไปลงโทษเขา อีกทั้งเธอเองก็ว่ายน้ำเป็นเลยกระโดดลงไป

ต้าจ้วงเองก็ตกใจมาก เขารู้สึกว่าตนเองฆ่าคนแล้วเลยตะโกนออกมา

“ว่ายน้ำเป็นก็ไม่ได้ คนในหมูบ้านฉันล้วนพูดกันว่าคนที่จมน้ำตายล้วนเป็นพวกที่ว่ายน้ำเป็น เธอดูสิ เธอเป็นแบบนี้ คุณเย่ต้องกังวลแน่นอน”หลิวเสี่ยวเจียวพูดแล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาช่วยเซี่ยชีหรั่นเช็ดตัว

“ฉันทำเองก็พอ”เซี่ยชีหรั่นเอาผ้าเช็ดตัวมาแล้วเช็ดเอง หลังนั้นก็รีบใส่เสื้อผ้าเสร็จ แล้วเอาหรงหรงให้หลิวเสี่ยวเจียวอุ้มไป

“เสี่ยวเจียวช่วยฉันดูแลมันหน่อยนะ”

“โอเค ไม่มีปัญหา”

“เธอวางมันไปที่นี่อบอุ่นนะ หรือเธอมันไปวางในห้องฉันเลย ให้มันไปนอนที่บ้านตนเอง ฉันกลัวมันจะป่วย”เซี่ยชีหรั่นไม่วางใจแล้วกำชับไปอีกรอบ หลิวเสี่ยวเจียวพยักหน้าแล้วอุ้มหรงหรงออกมาพร้อมกับเซี่ยชีหรั่น

เย่เชินหลินยืนอยู่ที่ไม่ไกลจากห้องน้ำ กำลังสอบถามลูกชายของพ่อบ้านอยู่

เด็กคนนั้นตกใจมากจริงๆ ดังนั้นแม้เขาจะโกรธแต่ก็ไม่ได้เสียงดังมาก แล้วให้เขาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นออกมาทั้งหมด

“หนูเห็นหมาของคุณเซี่ยน่ารักมาก เลยอุ้มมันมาเล่น เมื่ออยู่ที่ริมบ่อน้ำ มันดูเหมือนชอบปลาทองมาก มองปลาทองในนั้นตลอด หนูเลยอุ้มมันไปมอง ต่อมาฉันมือหลุด หมาเลยตกลงในน้ำ”ต้าจ้วงพูดตามคำพูดที่คนนั้นสั่งสอนให้ สุดท้ายแล้วเพิ่มเติมว่า“เมื่อคุณเซี่ยวิ่งมาเห็นก็กระโดดลงไปเลย”

“แล้วทำไมหนูบอกว่าหนูฆ่าคนแล้ว”เย่เชินหลินถาม เสียงของเขาดูเหมือนกำลังควบคุมอารมณ์อยู่ ต้าจ้วงสามารถรับรู้ความกดดันนั้นได้

“หนู…..เป็นหนูทำให้หมาตกลงในน้ำ ดังนั้นถ้าคุณเซี่ยลงไปในน้ำตายแล้วก็เท่ากับแนฆ่าตายสิครับ ฉันกลัว ตอนนั้นฉันกลัวมาก”ต้าจ้วงตื่นเต้นมาก พ่อบ้านอยากจะพูดอะไรก็โดนเย่เชินหลินตัดบท