ตอนที่ 731 สาวใช้ตัวแสบ 635　　

“เจ้าหญิง ความงามและกิริยามารยาทของคุณไม่มีใครเทียบได้ในโลก ผู้ชายทุกคนต้องตกหลุมรักคุณแน่ ฉันเชื่อว่าสักวันหนึ่ง ถ้าความรักของพวกเราไม่หวานชื่นแล้ว เขาอาจจะไม่เข้าตาคุณแล้วก็เป็นได้”

คำสรรเสริญของเซี่ยชีหรั่นดูเป็นธรรมชาติมาก เป็นการแปลที่ลำบากใจ ตอนที่ช่วยแปลประโยคนี้เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก

ถูกคู่ต่อสู้ของตัวเองยกย่อง เดิมทีควรเป็นเรื่องที่น่ายินดี เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเห็นท่าทางของเซี่ยชีหรั่นดูถ่อมตัว แล้วยังได้รับคำชื่นชมจากเธออีก ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนช่วยกู้หน้าไว้ เธอก็รีบเก็บความภาคภูมิใจนั้นไว้

เย่เชินหลินรู้ว่าพายุนี้ใกล้จะจบลงแล้ว ไม่ว่าต่อไปเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยจะล้มเลิกความคิดของเธอหรือไม่ก็ตาม อย่างน้อยในขณะนี้ วิกฤตถูกยกเลิกชั่วคราวแล้ว

“ฝ่าบาท อาหารเย็นถูกจัดเรียบร้อยแล้ว เชิญเสด็จที่ห้องอาหาร” เย่เชินหลินถือโอกาสพูด เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยพยักหน้า เอื้อมมือออกมาอย่างสง่างาม

นี่เป็นข้อพิสูจน์ข้อสุดท้ายที่เธอให้กับพวกเขา ตามธรรมเนียมแล้ว เย่เชินหลินจะต้องรับมือของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยด้วยความเคารพ

เขายังคงโอบเอวของเซี่ยชีหรั่นอยู่ ถ้าจะต้องไปรับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ก็ต้องแยกออกจากเซี่ยชีหรั่น สำหรับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยแล้ว ก็ถือว่าได้รับชัยชนะแล้ว

ในขณะที่เย่เชินหลินกำลังลำบากใจ หลี่เหอไท้ก็ยิ้มอย่างสง่างาม ก้าวไปข้างหน้าและกล่าวอย่างสุภาพว่า “ให้ฉันรับใช้เจ้าหญิงเถอะ”

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนมาก กิริยางดงาม ไม่ว่าใครก็คงจะปฏิเสธข้อเสนอของเขาไม่ลง โดยเฉพาะสาวๆ

เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็เคยได้ยินบ้าง ได้ยินมาว่าลูกชายของเสนาธิการหลี่เป็นบุคคลที่โดดเด่น เป็นคนเจ้าชู้

เขาออกตัวขนาดนี้ แน่นอนว่าก็ได้ผลสำหรับเธอ ดังนั้นเธอยิ้มและยื่นมือให้เขา

เย่เชินหลินชำเลืองมองหลี่เหอไท้อย่างซาบซึ้ง หลี่เหอไท้งอริมฝีปากเล็กน้อย พูดในใจว่า ไอ้หนุ่ม ฉันไม่ได้ทำเพื่อคุณนะ ฉันทำเพื่อเซี่ยชีหรั่น

เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยจากการประคองของหลี่เหอไท้ ในการนำทางของหลินหลิงเดินอยู่ด้านหน้า เย่เชินหลินยังคงโอบเอวเซี่ยชีหรั่นไว้แล้วเดินตามอยู่ด้านหลัง

หลินหลิงและพ่อบ้านในฐานะผู้ให้บริการ จึงไม่เหมาะสมที่จะพูดอะไรมาก บรรยากาศที่ตึงเครียดทำให้พวกเขาตื่นเต้นมาก

โชคดีที่ทุกอย่างคลี่คลาย ในใจทุกคนรู้สึกโล่งใจ

โม่เสี่ยวหนงเดินตามอยู่หลังสุด ด้วยสถานะของเธอ เธอจึงค่อนข้างทำตัวไม่ถูก เย่เชินหลินแนะนำเซี่ยชีหรั่นกับหลี่เหอไท้เป็นลูกของเสนาธิการหลี่ ส่วนโม่เสี่ยวหนงไม่เหมาะสมที่จะแนะนำกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอย่างเป็นทางการ

เย่เชินหลินดูไม่สนใจเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยที่งดงามและสง่างามเลย ในใจยังคงรักเซี่ยชีหรั่นคนเดียว โม่เสี่ยวหนงทั้งอิจฉาและชื่นชม ในขณะเดียวกัน เธอรู้สึกละอายใจต่อตัวเองที่ได้รับความเย็นชาเช่นนี้ และสาบานในใจว่าจะต้องแย่งเย่เชินหลินมาให้ได้ เพื่อแก้แค้นสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้

คนที่คิดเช่นนี้มีเพียงเธอคนเดียว ส้งหลิงหลิงกับคุณนายส้งที่อยู่ชั้นบนก็รู้ว่าชั้นล่างเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ถึงแม้เธอจะมีลูกกับเย่เชินหลินแล้วหนึ่งคน ยังคงเป็นบุคคลที่ไม่ได้รับการเชิญหน้าชูตาได้ เธอคิดว่า ถ้าพ่อของเธอไม่ตกจากเก้าอี้ ถ้าเซี่ยชีหรั่นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเสนาธิการหลี่ เซี่ยชีหรั่นก็คงจะไม่มีโอกาสมายืนอยู่หน้าเจ้าหญิงต่างแดนเช่นนี้หรอก

ความคิดของพวกเธอไม่มีใจสนใจ เย่เชินหลินสนใจแค่ความรู้สึกของเซี่ยชีหรั่น

ฝีเท้าของเขาไม่เร็ว มีการเว้นระยะห่างกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย

“โอเคไหม ที่รัก” เขากระซิบข้างหูของเซี่ยชีหรั่น ถามเธอเบาๆ

“อืม ก็ดี” เธอตอบด้วยเสียงนุ่ม แล้วมอบรอยยิ้มให้เขาเพื่อให้เขาสบายใจ

“สิ่งเล็กๆ” เขาเม้มปาก ถอนหายใจเบา ๆ อดไม่ได้ที่จะจูบเธอเบา ๆ ที่หน้าผาก

เนื่องจากเกรงว่าจะเสียมารยาท การสื่อสารระหว่างกันจึงไม่นาน แน่ใจว่าเธอไม่เป็นไรแล้วเขาและเธอเร่งความเร็ว เพื่อตามเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยและหลี่เหอไท้ให้ทัน

หลี่เหอไท้ได้เอ่ยปากแล้วว่าจะขอรับใช้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ก็ทำอย่างที่พูดจริงๆ ในห้องอาหาร ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาเป็นคนดูแลเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเพียงคนเดียว

เย่เชินหลินยินดีมากที่เขาไปรับใช้เธอ เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยมีผู้ชายที่สง่างามและโดดเด่นและในเวลาเดียวกันก็อ่อนโยนมากมาคอยรับใช้ เธอก็รู้สึกพอใจมาก

หลังทานข้าว หลินหลิงได้จัดเตรียมมหรสพไว้ให้

ในตระกูลเย่มีห้องโถงอเนกประสงค์ สามารถจัดงานเต้นรำ ร้องเพลงสำหรับคนจำนวนมากได้ ครั้งนี้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเสด็จมา ห้องโถงอเนกประสงค์ก็ต้องถูกใช้งานเป็นธรรมดา

เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเต้นเก่ง นี้เป็นที่รู้จักกันดี

เธอเองต้องการที่จะจับผู้ชายด้วยการเต้นรำของเธอ ยิ่งกว่านั้นต้องการข่มเซี่ยชีหรั่นด้วย

เมื่อเย่เชินหลินกำลังสอบถามการจัดเตรียมสำหรับเธอ ข้อเสนอสำหรับงานเต้นรำก็ได้รับการอนุมัติจากเธอ

“เจ้าหญิง เพิ่มจะรับประทานอาหารเสร็จ พวกเราพักก่อนดีไหม ในงานเต้นรำคนน้อยเกินไป ฉันเชิญชายหนุ่มที่มีชื่อเสียงในตงเจียงมาเพิ่มสักสองสามคน” เย่เชินหลินพูดด้วยภาษาฝานหลาย

เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยพยักหน้า พูดว่า “แล้วแต่เจ้าภาพเลย”

เธอไม่เคยกลัวที่จะเป็นศูนย์กลางของความสนใจ ไม่เพียง แต่ไม่กลัวเท่านั้น ยังคงมีความสุขที่จะทำให้ผู้ชมตะลึง เธอเป็นคนร่าเริงและร้อนแรง เธอยังต้องการให้ทุกคนให้ความสนใจกับเธอ ปล่อยให้ผู้ชายมึนเมาและแย่งชิงเธอ

จากที่เย่เชินหลินเห็นหลี่เหอไท้คอยรับใช้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ก็ทำให้มองออกว่าเธอเป็นคนมีพรสวรรค์ด้านนี้

เธอบอกว่าชอบเขาเย่เชินหลิน แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเย่เชินหลินไม่ได้

ถ้ามีแค่เขากับหลี่เหอไท้ อย่าพูดถึงความน่าเบื่อของการเต้นนี้ เธอก็จะให้ความสนใจส่วนใหญ่ไปที่เขาอีก ก็จะถือโอกาสทำให้เซี่ยชีหรั่นลำบากใจด้วย ดังนั้นเขาจึงถือโอกาสหากันชนมาเพิ่ม หาชายหนุ่มที่โดดเด่นมา เบี่ยงเบนความสนใจของเธอ

หลังจากได้รับความเห็นชอบจากเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เย่เชินหลินก็โทรหาไห่ลี่หมิน วันนี้พวกเขาเพิ่มคุยกัน พอดีกับที่วันนี้จงหวีฉวนเรียกไห่ลี่หมินกลับมาพอดี ตอนเย็นน่าจะว่าง

“ไห่ มาช่วยฉันหน่อยสิ ฉันจัดงานเต้นรำ เพื่อต้อนรับบุคคลสำคัญคนหนึ่ง ถ้าฉิงฉิงกับโม่เสี่ยวจุนว่าง ก็ชวนพวกเขามาด้วยสิ”

เย่เชินหลินเชิญพวกเขามา ความจริงเขาทำเพื่อเซี่ยชีหรั่น

เธอไม่พูด เขาก็ดูออกว่าหลังจากที่เธอกับโม่เสี่ยวหนงเลิกติดต่อกันแล้ว ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ

เธอสามารถเสียสละเพื่อเขาได้ขนาดนั้น เขาก็อยากทำให้ดีที่สุดเพื่อให้เธอมีความสุข ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้โม่เสี่ยวจุนก็มีไห่ฉิงฉิงแล้ว ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมาแย่งผู้หญิงจากเขา แน่นอน ถึงแม้อยากจะแย่ง เขาก็คงจะแย่งไปไม่ได้แล้ว

ในเมื่อเย่เชินหลินขอความช่วยเหลือ ไห่ลี่หมินก็จะไม่ปฏิเสธแน่นอน เขารีบตอบรับและบอกว่าเขาจะรีบมา

ส่วนไห่ฉิงฉิงกับโม่เสี่ยวจุน เขาบอกว่าจะพยายามชวนพวกเขามา แต่จะมาหรือไม่นั้นเขาก็ไม่รับปาก

หลังจากวางสาย เย่เชินหลินเหลือบมองหลี่เหอไท้ เพื่อขอบคุณความช่วยเหลือในค่ำคืนนี้ เขาก็โทรไปเชิญจงหยุนซางมาด้วย

“ได้ ฉันจะไป” จงหยุนซางตอบรับอย่างมีความสุข

คืนนี้ไห่ฉิงฉิงอยากให้โม่เสี่ยวจุนได้สัมผัสความใกล้ชิดที่แท้จริง ตอนบ่ายเธอจึงแอบขนย้ายของในบ้านออกมา ย้ายไปที่อพาร์ตเมนต์ของเธอในเมือง

เมื่อก่อนโม่เสี่ยวจุนมีข้ออ้างที่ไม่ยอมแตะต้องเธอ บอกว่าอยู่ในตระกูลไห่ ไม่ค่อยเหมาะสม เด็กผู้หญิงไม่ควรขึ้นเตียงกับผู้ชายที่บ้านของแม่

เธอคิดว่าคราวนี้โม่เสี่ยวจุนน่าจะไม่มีข้อแก้ตัวที่เหมาะสมแล้ว เธอจะต้องจัดการเขาให้ได้

ตอนที่ไห่ลี่หมินโทรมา ไห่ฉิงฉิงกับโม่เสี่ยวจุนเพิ่งทานข้าวเย็นเสร็จและถึงที่อพาร์ตเมนต์ของเธอแล้ว

เธอตั้งใจจะอาบน้ำ แล้วก็เริ่มแผนการยั่วยวนของเธอ หลังจากรับสายเธอก็ตกอยู่ในภวังค์สักพัก นึกถึงสีหน้าของโม่เสี่ยวจุนในตอนเช้าดูไม่ดีเลย เธอแอบกัดริมฝีปากของตัวเอง แล้วก็ตอบรับไป

เธอรู้ว่าขอแค่เธอตอบตกลง ถึงแม้โม่เสี่ยวจุนจะพูดว่าไม่อยากเจอเซี่ยชีหรั่น แต่เขาก็จะยอมไปด้วย

“ตระกูลเย่มีงานเต้นรำ คุณไปเป็นเพื่อนฉันได้ไหม” ไห่ฉิงฉิงถามโม่เสี่ยวจุน

แค่ไห่ฉิงฉิงบอกว่าจะย้ายออกมา โม่เสี่ยวจุนก็รู้แล้วว่าเธอคิดจะทำอะไร

เขาก็กำลังคิดอยู่ว่าคืนนี้เขาจะเดินไปสุดทางกับเธอดีไหม โชคดีที่มีงานเต้นรำ ก็ถือว่าช่วยยืดเวลาออกไปให้เขาได้อีก

เขาก็ยังตัดใจจากเซี่ยชีหรั่นไม่ได้ ได้ยินมาว่าลูกของเย่เชินหลินกับส้งหลิงหลิงคลอดออกมาแล้ว เขายิ่งเป็นห่วงเธอมาก กลัวว่าเด็กจะมีผลกระทบกับเธอมากมาย

เย่เชินหลินก็โทรหาเหยนชิงเหยียนด้วย ให้เขาพาจิ่วจิ่วมาที่วิลล่า

ความสัมพันธ์ระหว่างเหยนชิงเหยียนกับไห่ฉิงฉิงมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย งานเต้นรำนี้จะเป็นตัวเชื่อมสัมพันธ์ที่ดี เย่เชินหลินหวังว่าจะใช้งานเต้นรำนี้เชื่อมความสัมพันธ์ให้พวกเขา

ไห่ลี่หมินจะมา หลินหลิงก็อยู่ เขาก็หวังว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้น

ไม่นาน คนที่เย่เชินหลินเชิญก็ทยอยมา พวกเขาและเซี่ยชีหรั่น หลี่เหอไท้ ก่อนเข้าไปต้องผ่านการตรวจเช็กจากองคลักษณ์พิเศษของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ถึงเวลานี้ทุกคนถึงรู้ว่าบุคคลสำคัญที่เย่เชินหลินต้องต้อนรับคือเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยจากประเทศฝานหลาย

โดยปกติบุคคลเหล่านี้ก็ถือเป็นบุคคลชั้นสูง แต่ก็ไม่เคยได้รับการตรวจเช็กขนาดนี้

แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับการทูต พวกเขาก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี หลังจากตรวจเช็กแล้วก็เข้างานไป เย่เชินหลินเชิญหลี่เหอไท้ช่วยดูแลเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ส่วนเขากับเซี่ยชีหรั่นจะคอยรับแขกที่หน้าประตู

ไห่ลี่หมินกับไห่ฉิงฉิงและโม่เสี่ยวจุนพบกันที่ประตูพร้อมกัน แล้วเข้าไปพร้อมกัน

“ชีหรั่น คืนนี้คุณสวยมาก” ไห่ลี่หมินชื่นชมจากใจจริง

หลินหลิงก็ยืนห่างจากเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นไม่ไกล ได้ยินไห่ลี่หมินชื่นชมเซี่ยชีหรั่น เธอรู้สึกขมขื่นในใจ

แววตาของเธอฉายแววขุ่นเคืองไห่ลี่หมิน พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “คุณไห่เชิญด้านใน งานเต้นรำใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว”

หลินหลิงไม่ได้ตั้งใจจะให้ไห่ลี่หมินรู้สึกถึงอารมณ์ของเธอ เธอพยายามซ่อนมันไว้ ไห่ลี่หมินก็สังเกตเห็นว่าเธอไม่เหมือนเมื่อก่อน

หรือเป็นเพราะพวกเขาเคยจูบกัน เขายังเกือบจะ…….เธอ ตอนนี้เจอหน้ากัน ถึงแม้จะพยายามปิดบังแต่ก็รู้สึกเขินอาย

“ได้” ไห่ลี่หมินตอบไปแค่คำเดียว ก็เดินตามหลินหลิงไป

โม่เสี่ยวจุนมาแล้ว แต่ใบหน้าดูเคร่งเครียดมาก โดยเฉพาะตอนอยู่ต่อหน้าเซี่ยชีหรั่น เขาหน้านิ่งมาก

เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าใบหน้าของเขาเหมือนเย่เชินหลินเมื่อก่อนมาก ทั้งๆที่ในใจไม่ได้คิดเช่นนี้ แต่กลับทำหน้าเย็นชาเช่นนี้