ตอนที่ 899 สำนักศึกษาสองดารา + ตอนที่ 900 พวกเราร่วมด้วย

ตอนที่ 899 สำนักศึกษาสองดารา

สำนักศึกษาสองดาราที่ตั้งอยู่ในแคว้นระดับสองใกล้ๆ เทือกเขาวิญญาณสีแดงถูกสร้างขึ้นตามแนวเขา ครองพื้นที่กว้างเป็นหลายเท่าของสำนักศึกษาหกดาราแคว้นเหินเวหา ความแตกต่างทุกระดับดารา ทรัพยากรยังต่างกัน แม้แต่อาจารย์รวมถึงนักเรียนที่นี่ก็ไม่เหมือน

เป็นถึงสำนักศึกษาสองดารา เหนือว่าชื่อเสียงโด่งดัง อยู่ที่นี่ทุกคนล้วนมีความภาคภูมิในใจ ภูมิใจว่าพวกเขาเป็นคนสำนักศึกษาสองดารา และภูมิใจที่พวกเขาเหนือกว่าคนอื่น

ทุกคนในสำนักศึกษาทยอยนั่งเรือเหาะมาถึงในวันนี้ เหล่าคนสำนักศึกษาสองดาราที่เป็นถึงเจ้าบ้านแน่นอนว่าต้องรับหน้าที่ต้อนรับ ด้วยเหตุนี้ทั้งนอกและในสำนักศึกษาจึงเห็นพวกนักเรียนและอาจารย์เดินไปมาได้ทุกที่

รองเจ้าสำนักลดเรือเหาะลง ทุกคนบนเรือเหาะเดินตามหลังเขาลงมา เมื่อเห็นประตูใหญ่สำนักศึกษาตรงหน้าที่ทรงพลานุภาพกว่าสำนักศึกษาพวกเขา ก็แอบๆ ประหลาดใจในทันที

ดาราใหญ่โตสองดวงบนประตูใหญ่สำนักศึกษานั้น เหมือนจะใช้หินวิญญาณประกอบกันออกมา สะท้อนประกายแพรวพราวภายใต้แสงอาทิตย์ ประตูใหญ่สำนักศึกษาอันโอฬารเปิดกว้าง เพียงมองไปก็เห็นความรุ่งเรืองภายในได้

“ไม่ทราบว่านามว่าอะไร? ทุกท่านมาจากสำนักศึกษาใด?”

อาจารย์คนหนึ่งเดินเข้ามาถามไถ่ สายตามองผ่านบนร่างทุกคน เห็นหนุ่มหล่อสาวงามแต่ละคน เพียงมองครั้งสองครั้งก็ละสายตาออกไป ในโลกผู้ฝึกวิชาเซียน สิ่งที่ไม่ขาดที่สุดคือหนุ่มหล่อสาวงาม

“พวกเรามาจากสำนักศึกษาหกดารา ข้าแซ่กวน เป็นรองเจ้าสำนัก ท่านทั้งหลายนี้เป็นอาจารย์ที่นำคณะมา” กวนเหล่าแนะนำคร่าวๆ

“โอ้ ที่แท้เป็นสำนักศึกษาหกดารา” อาจารย์คนนั้นพยักหน้าพลางเผยรอยยิ้ม เรียกนักเรียนมาหลายคน “พวกเจ้าพาพวกอาจารย์และนักเรียนสำนักศึกษาหกดาราไปยังที่พักก่อน ค่อยจัดสองสามคนมาพาพวกเขาไปสร้างความคุ้นเคยภายในสำนักศึกษา”

“ขอรับ” เหล่านักเรียนขานรับ แล้วทำท่ามือเชื้อเชิญพวกรองเจ้าสำนัก

รองเจ้าสำนักพยักหน้า พาทุกคนด้านหลังตามพวกเขาไป

“สำนักศึกษาสองดารานี้ช่างแตกต่าง ดูสิ่งก่อสร้างในนี้ยังไม่ธรรมดาเพียงนี้” เซียวอี้หานเดินไปพลางมอง ชื่นชมอยู่เรื่อยๆ “พวกเจ้าดูที่นี่สิ นี่ค่ายกลรวมพลังวิญญาณไม่ใช่หรือ? แต่คล้ายว่าจะต่างกันไปบ้าง หนำซ้ำกลิ่นอายพลังวิญญาณในนี้ยังมากมายนัก”

“อืม สำนักศึกษาสองดาราล้วนเป็นเช่นนี้ เชื่อว่าสำนักศึกษาหนึ่งดาราคงยิ่งดีกว่า” เฟิ่งจิ่วยิ้มเอ่ย มองๆ รอบข้างเห็นเหล่านักเรียนในนี้เครื่องแบบล้วนเป็นสีขาวเหมือนๆ กัน แต่สิ่งที่แตกต่างคือบนเครื่องแบบพวกเขาเป็นเหรียญตราหกดารา แต่อีกฝ่ายเป็นเหรียญตราสองดารา

เหล่านักเรียนที่นำทางด้านหน้าแนะนำสถานที่ในสำนักศึกษาให้พวกรองเจ้าสำนัก พลางฟังคำพูดนักเรียนด้านหลัง ในใจยิ้มเยาะอย่างอดไม่ได้ ‘พวกบ้านนอกก็เป็นแค่บ้านนอก’

เหล่านักเรียนแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งในนั้นพารองเจ้าสำนักกับพวกอาจารย์ไปยังยอดเขาที่เหล่าอาจารย์พำนัก อีกกลุ่มพาพวกเฟิ่งจิ่วไปยังที่พักเหล่านักเรียน แบ่งแยกชายหญิง เรือนเดียวอยู่รวมสี่คน

“พวกเจ้านักเรียนหญิงสองคนพักที่นี่แล้วกัน! ในนี้มีนักเรียนหญิงสำนักศึกษาอื่นสองคนอยู่ด้านในแล้ว ช่วงนี้สี่คนอยู่เรือนเดียวกัน หากต้องการอะไรก็มาหาผู้ดูแลสำนักศึกษาเราได้” นักเรียนชายสองคนบอกเยี่ยจิงกับโจวเซวียน ทั้งสองเป็นผู้หญิง ท่าทางคุยกันจึงค่อยข้างดี

“ขอบคุณมาก” ทั้งสองกล่าวขอบคุณ พร้อมพยักหน้า

“เฟิ่งจิ่ว ประเดี๋ยวเราค่อยออกไปเดินเล่นด้วยกันนะ” เยี่ยจิงเอ่ยกับเฟิ่งจิ่วที่ยืนนอกเรือน

………………………………………………….

ตอนที่ 900 พวกเราร่วมด้วย

“ได้สิ พักผ่อนสักพักข้าจะออกไปสร้างความคุ้นเคยกับสถานที่เสียหน่อย” เฟิ่งจิ่วยิ้มรับ ยืนด้วยกันกับนักเรียนชายคนอื่นเจ็ดคน

นักเรียนชายสองคนเห็นก็เดินออกไป กล่าวกับพวกเฟิ่งจิ่วว่า “ไปเถอะ! ผู้ชายจะพักอยู่อีกที่หนึ่ง” พูดจบก็นำทางไปข้างหน้า

เวลาประมาณหนึ่งก้านธูป มาถึงสถานที่อีกด้านที่นักเรียนชายพักกัน เป็นเรือนแถวเรียงไปเช่นกัน คนไม่น้อยที่มาถึงก่อนเข้าพักในเรือนแล้ว ยังมีบางคนนั่งตรงโต๊ะหินใต้ต้นไม้นอกเรือน หรือเดินไปมารอบๆ

นักเรียนพวกนั้นเห็นคนมาอีก แต่ละคนต่างพินิจมองผู้มาใหม่ เมื่อเห็นเหรียญตราหกดาราบนเสื้อพวกเขา ความเหยียดหยามยิ่งหนักขึ้น

ที่แท้เป็นคนจากสำนักศึกษาหกดารา ในหมู่สำนักศึกษาที่มาครั้งนี้สำนักศึกษาหกดาราเป็นสำนักศึกษาที่ระดับดาราต่ำที่สุด คนที่มาจากที่นั่น ไม่ได้อยู่ในสายตาพวกเขาเลยจริงๆ ครั้งนี้พวกเขาส่วนใหญ่ล้วนไม่เห็นคนสำนักหกดาราในสายตา คิดว่าพวกเขาเทียบกับตนเองแล้ว ไม่มีทางเทียบกันได้โดยสิ้นเชิง

“ที่นี่พวกเจ้าเห็นตรงไหนมีห้องว่างก็เข้าไปพักได้เลย” นักเรียนชายสองคนที่นำทางกล่าว พาพวกเขามาถึงเขตที่พักนักเรียนชายก็จากไปตามทางตนเอง

เห็นสองคนนั้นเพียงทิ้งคำพูดไว้ก็จากไป เซียวอี้หานส่ายหน้า “ผู้ชายปฏิบัติไม่ดีเท่าผู้หญิงตามเคย แม้แต่คำพูดยังไม่มีไปมากกว่าหนึ่งประโยค” กล่าวจบยังเดินเข้าไปเรือนหนึ่งในนั้น กำลังจะเข้าไปดูเสียหน่อย ก็ถูกนักเรียนชายคนหนึ่งในเรือนห้ามไว้

“เรือนนี้พวกเราพักเต็มแล้ว”

“พักเต็มแล้ว?” เซียวอี้หานตกใจเล็กน้อย บอกเฟิ่งจิ่วด้านหลังว่า “พวกเราไปดูด้านหลังเถอะ”

“อืม” เฟิ่งจิ่วขานรับ เดินตามไปยังด้านหลัง ใครจะรู้ว่าทุกเรือนล้วนมีคนพักแล้ว เมื่อพวกเขาคิดจะเข้าไปต่างได้รับคำพูดเดียวกันว่า ‘พักเต็มแล้ว’

คำพูดนี้ได้ยินมากๆ พวกเขาก็ยิ้มอย่างอดไม่ได้

หลังเดินไปรอบหนึ่ง มาถึงเรือนสองสามแห่งด้านหน้าสุด ภายในเรือนมีนักเรียนสำนักศึกษาสามดารานั่งอยู่หนึ่งถึงสองคน เห็นพวกเขาเดินไปรอบหนึ่งยังเดินกลับมาอีก แต่ละคนต่างเชิดคางเล็กน้อยพลางชายตามองพวกเขา

เฟิ่งจิ่วสองแขนกอดอกพิงตรงประตูเรือน มองนักเรียนสำนักศึกษาสามดาราสองคนในเรือนด้วยใบหน้ามีรอยยิ้ม “เรือนนี้พักเต็มแล้วหรือ?”

“ถูกต้อง” สองคนขานรับ

“เอาเถอะ! ในเมื่อพักเต็มแล้ว พวกเรามาว่ากันตรงๆ”

เธอกำหมัด แล้วนวดถูกำปั้นด้วยใบหน้าเผยรอยยิ้มมุ่งร้าย “พวกเจ้าจะออกมาด้วยตนเอง? หรือให้พวกเราแบกพวกเจ้าออกมา?” แม้เธอไม่อยากสู้กับคนอื่นทั้งที่เพิ่งมาถึงที่นี่ แต่คนพวกนี้แค่คนสองคนก็ยึดไปเรือนหนึ่ง บังคับให้พวกเขาต้องสู้ไม่ใช่หรือ?

ที่ไหนๆ ล้วนเหมือนกันหมด คนอ่อนแอมีเพียงจุดจบที่ต้องถูกกลั่นแกล้ง พวกเขาแม้มาจากสำนักศึกษาหกดารา แต่ใครจะยอมถูกคนรังแก? กล้ามารังแกพวกเขา นี่เป็นการยียวนอย่างแน่นอน

คนอื่นในเรือนได้ยินก็ตกใจไปพักหนึ่ง มองพวกเขาอย่างเหลือเชื่อไปบ้าง จากนั้นค่อยหัวเราะลั่น “เจ้าว่าอะไรนะ? แบกพวกเราออกไป? ฮ่าๆๆ คนจากสำนักศึกษาหกดาราอย่างพวกเจ้าเนี่ยนะ?”

“มาสิๆ เด็กพวกนี้เห็นที่นี่เป็นบ้านพวกเจ้าจริงๆ หรือ? หนึ่งคนสองคนคิดยึดไปเรือนหนึ่ง? ในเมื่อไม่ยอมออกมา เช่นนั้นก็ใช้หมัดแก้ปัญหาเถอะ! อย่างไรซะเดินทางครั้งนี้นั่งเรือเหาะมาเสียจนร่างกายข้าปวดล้า อยากจะออกกำลังกายเสียหน่อยมาตั้งนานแล้ว” เซียวอี้หานสะบัดไหล่พลางสาวก้าวเดินเข้าไป

“หึ! อยากสู้หรือ? พวกเราจะร่วมด้วย!”

………………………………………………….