“ไม่ ไม่มีวี่แววของเรย์จิคุงและคนอื่นๆ เลย…”

　ชิโรเนะที่กำลังไล่ตามเรย์จิและคนอื่นๆ ในเขาวงกตก็หยุดและมองไปรอบๆ เพื่อหาป้าย

　ชิโรเนะไม่แข็งแกร่งเท่านาโอะ แต่เธอมีความสามารถในการรับรู้สิ่งต่างๆ

　ทว่าความรู้สึกนั้นก็หายไป  

　ทำให้ยากต่อการติดตาม

“มันแปลกอย่างแน่นอน บางทีเขาวงกตอาจเปลี่ยนไปและเส้นทางก็เปลี่ยนไป”

　คายะมีสีหน้าหงุดหงิดผิดปกติ

“ฉันจะทำอย่างไรดี? หากเราทำเช่นนี้ต่อไป เราก็จะหลงทางแล้ว”

“นั่นก็จริง… ท่านชิโรเนะ ฉันขอโทษ แต่กลับไปจะดีกว่านะ”

“ถูกต้อง ฉันกังวลเกี่ยวกับเคียวกะเมื่อมองสถานการณ์นี้”

“ฉันเสียใจ”

　ด้วยความรู้สึกไม่ดี ชิโรเนะและคายะต่างก็พยักหน้าและมุ่งหน้ากลับไปตามทางที่มา

◆

“แย่จังเลย เขาวงกตกำลังเปลี่ยนไปจริงๆ”

　ชิยูกิกัดเล็บนิ้วหัวแม่มือของเธอ

　ชิโรเนะและคนอื่นๆ ช้ามากจนฉันหยุดพักไปสักพัก แต่พวกเขาก็ยังมาไม่ถึง

　ขณะที่นาโอะกำลังจะกลับไปตรวจสอบสถานการณ์ เธอก็สังเกตเห็นว่าเส้นทางที่เธอมาเปลี่ยนไป

“นั่นเป็นเรื่องโกหก! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันไม่ได้สังเกตว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น”

　ริโนะรู้สึกประหลาดใจ

“แต่นาโอะจังดูเหมือนจะสังเกตเห็น”

　ซาโฮโกะมองไปที่นาโอะ

　ชิยูกิจำได้ว่านาโอะเคยบอกว่ารู้สึกเหมือนเขาวงกตกำลังขยับเมื่อเธอลงไปที่ชั้นสอง

　ตอนนั้นฉันไม่แน่ใจและเดินหน้าต่อไป

“ขอโทษที…ฉันสังเกตไม่ชัดเจน”

　นาโอะขอโทษ..

“ไม่ มันไม่ใช่ความผิดของ นาโอะรู้สึกแบบนี้… มันอาจเป็นกลอุบายแบบเดียวกับที่ร็อคที่ทำให้ประสาทสัมผัสของฉันปั่นป่วน”

　เรย์จิมองไปที่ปลายเขาวงกตแล้วพูดว่า

　ชิยูกิพยักหน้ารับคำนั้น

　โดยปกติแล้ว นาโอะจะเป็นคนมีไหวพริบมากและจะสังเกตทันทีหากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น

　อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้มันไม่สมควรที่นาโอะจะสังเกตเห็นแล้วมองข้ามไป

　ดังนั้นเราจึงควรคิดว่ามีอุปกรณ์วิเศษบางอย่างอยู่ในเขาวงกต

“ฉันเข้าใจนะ ถ้าคุณคิดแบบนั้น มันก็สมเหตุสมผลดี แล้วคุณจะทำอย่างไรล่ะ เรย์จิคุง? ดูเหมือนว่าพลังของคุณจะไม่ถูกพรากไปจากคุณเหมือนอย่างที่เกิดขึ้นกับร็อค”

“แน่นอน ฉันจะไปก่อน อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่ปล่อยคุณไป”

　บางทีเมื่อสัมผัสได้ถึงเจตจำนงของเจ้าแห่งเขาวงกต เรย์จิก็ยิ้มอย่างไม่เกรงกลัว

◆

　ชิซึเฟและคนอื่นๆ กลับมาตามทางที่มา

　กอร์แดนและคนอื่นๆ อยู่ข้างหน้า

　ต่างก็ถอยกลับไปด้วยกัน

　เส้นทางเขาวงกตค่อนข้างกว้าง ผู้คนจำนวนมากจึงสามารถเดินไปมาได้

　ผนังทางเดินมีไฟสลัว ดังนั้นทัศนวิสัยจึงไม่ใช่ปัญหา

　นอกจากนี้อาจเป็นเพราะฉันเอาชนะมอนสเตอร์ได้มากมายเมื่อฉันมา ฉันจึงไม่พบมอนสเตอร์ใหม่ๆ เลย ดังนั้นฉันจึงสามารถกลับมาได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ

“ยังไงก็ตาม พวกเขาเป็นคนที่น่าทึ่ง…”

　แมดดี้พูดขณะที่เธอเดิน

“มันน่าทึ่งมาก… แม้ว่าฉันจะสามารถพูดคุยกับวิญญาณได้ แต่ฉันก็ยังไม่สามารถเข้ากับพวกมันได้ดีขนาดนั้น”

　นอร่าพูดขณะที่เธอนึกถึงนักเต้นวิญญาณริโนะ

“ท่านนักบุญก็น่าทึ่งเช่นกัน เธอสามารถใช้เวทย์รักษาได้”

“หนาวก็เป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งเหมือนกัน เธอสามารถเคลื่อนไหวได้แบบนั้นในพื้นที่เล็กๆ แบบนี้”

　เลเลียและเคร์น่าต่างชื่นชมพวกเขาแต่ละคน

“เวทย์มนตร์ของปราชญ์ก็น่าทึ่งเช่นกัน ไม่ว่าฉันจะศึกษามากแค่ไหน ฉันจะไม่สามารถใช้เวทมนตร์แบบนั้นได้”

　แมดดี้กล่าวชื่นชมปราชญ์ชิยูกิต่อ และพวกเขาก็พูดถึงผู้กล้า

(ฉันรู้สึกแย่กับโนวิส แต่นั่นคือผู้กล้าที่แท้จริง)

　ซิซึเฟเห็นโนวิสกลับมาพร้อมกับเขา

　โนวิสค่อนข้างไม่พอใจ

　บางทีโนวิสอาจมีความรู้สึกเป็นคู่แข่งกับท่านเรย์จิ

“โนวิส ทำไมคุณถึงดูไม่มีความสุขขนาดนี้”

“ไม่มีอะไร… ฉันไม่ได้อารมณ์เสีย”

　ฉันถอนหายใจเมื่อเห็นการแสดงออกนั้น

　ชิซึเฟรู้จักโนวิสมาตั้งแต่เด็ก และเขาเกลียดการสูญเสีย

　อย่างไรก็ตาม ฉันก็คิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะมีความรู้สึกเป็นคู่แข่งกัน

　เนื่องจากเรย์จิ ผู้กล้าแห่งแสงได้รับเลือกจากเทพีเรน่าผู้งดงาม

　มีคนอื่นที่ถูกเรียกว่าเรน่า แต่ท่านเรย์จิเป็นคนเดียวที่ได้รับความรักจากเทพธิดา

　ซิซึเฟเห็นใจโนวิส

“ไม่มีทางที่คุณจะสามารถแข่งขันกับท่านเรย์จิได้! การต่อสู้กับเขานั้นไร้จุดหมาย!!”

“อะไร!!!”

　เมื่อซิซึเฟพูดเช่นนี้ โนวิสก็ส่งเสียงแปลกๆ และจ้องมอง

　เมื่อมองดูใบหน้านั้น ชิซึเฟก็คิดว่ามันเป็นไปตามที่เธอคาดหวังไว้

(ท้ายที่สุด ฉันก็มีความรู้สึกแปลกๆ ของการเป็นศัตรูกับท่านเรย์จิ คุณควรโตขึ้นนะ)

　ชิซึเฟกลืนคำพูดที่เข้ามาในลำคอของเธอ

“อย่าพูดแบบนั้นนะชิซึเฟ♪”

　เคร์น่ากอดชิซึเฟจากด้านหลัง

“เคร์น่า!!”

　เมื่อชิซึเฟหันกลับมา เคร์น่าก็ยิ้มกว้าง

“โนวิส ฉันไม่คิดว่ามันตลกเลยที่ผู้กล้าแห่งแสงเชิญชิซึเฟในตอนท้าย ถูกต้องแล้ว โนวิส”

“เคร์น่า!!!”

　โนวิส กรีดร้อง

“ฉันไม่ตลกเลยที่ฉันได้รับเชิญจากท่านเรย์จิ… ทำไมล่ะ?”

“เอาล่ะ คุณรับชิซึเฟ่ของฉันไปแล้ว… และฉันก็กำลังดิ้นรน”

　โนวิสรีบปิดปากของเคร์น่า

　ชิซุเฟะเอียงศีรษะไม่เข้าใจสถานการณ์

“ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ท่านเรย์จิชวนฉันมาด้วยท่าทางทางสังคม ไม่มีทางที่เขาจะจริงจังกับฉัน”

　ชิซึเฟได้ยินจากท่านเรย์จิว่าเขาอยากออกไปดื่มกับเธอคนเดียว แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะจริงจังกับเรื่องนี้

　ท้ายที่สุดแล้ว มีผู้หญิงสวยๆ อยู่ข้างนอกนั่น ดังนั้นมันคงไม่สนุกที่จะดื่มกับพวกเธอ

“เอ่อ… ฉันไม่คิดว่าชิซึเฟจะเข้าใจ… ฉันจริงจังนะ…”

　โนวิสพูดพร้อมกับส่ายหัว

“คุณกำลังพูดอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลอยู่แล้ว! ยิ่งกว่านั้น กลับไปหาเทสทีเซียกันเถอะ!!”

　ฉันพูดแล้วเริ่มเดิน

(ไม่ว่าฉันจะมองยังไง ฉันไม่คิดว่าท่านเรย์จิจะเชิญฉัน ประการแรก ถ้าฉันได้รับเชิญจากท่านเรย์จิ มันจะเกี่ยวอะไรกับโนวิสล่ะ?)

　ชิซูเฟกลายเป็นคนเข้าใจยาก

　ฉันได้ยินเสียงถอนหายใจของเพื่อนๆ จากด้านหลังชิสึเฟ

“เกิดอะไรขึ้นทุกคน? เกิดอะไรขึ้น? เรามาย้อนเวลากลับไปกันเถอะ”

　ชิซึเฟโกรธเล็กน้อยและเริ่มเดินอย่างรวดเร็ว

　ฉันต้องกลับมาให้เร็วที่สุด

　ถึงเวลาที่จะต้องก้าวหน้าบ้างแล้ว

　ทันใดนั้น กอร์แดนและเพื่อนๆ ของเขาที่อยู่ตรงหน้าก็หยุดลง

“เกิดอะไรขึ้น?ทำไมมันถึงหยุด?”

　โนวิสสงสัยว่ากอร์แดนและคนอื่นๆ หยุดกะทันหันเมื่อใด

“ระวัง! มีคนกำลังเข้ามา!”

　นั่นคือตอนที่กอร์แดนพูดอย่างนั้น

　มีคนปรากฏตัวจากบริเวณมุมถนน

　สิ่งที่ปรากฏคือมนุษย์

　คุณสามารถบอกได้จากรูปลักษณ์และรูปลักษณ์ของพวกเขาว่าพวกเขาคือนักผจญภัยคนเดียวกัน

　ใบหน้าของร่างบางนั้นคุ้นเคย

　พวกเขาคือคนที่ถูกวางไว้ในตอนท้าย

“โอ้ พวกคุณอยู่กับพี่ชายของคุณ ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”

　ผู้หญิงคนหนึ่งโผล่ออกมาจากศูนย์กลางของนักผจญภัยและเข้ามาใกล้

　ซิซึเฟ่รู้จักบุคคลนั้น  

　ใบหน้าของเธองดงามราวกับเรย์จิ ผู้กล้าแห่งแสง

　นั่นคือท่านเคียวกะ น้องสาวของท่านเรย์จิ

“เอ่อ คุณคือท่านเคียวกะใช่ไหม!? จริงๆ แล้วเขากำลังถอยกลับไป ท่านเรย์จิบอกว่าการอยู่ร่วมกับเขาอีกต่อไปมันอันตราย…”

“โอ้ เป็นเช่นนั้นเหรอ? แล้วพี่ชายของคุณอยู่ที่นี่หรือเปล่า? แต่มันแปลก เราควรจะเดินทางกลับด้วย”

　หลังจากพูดอย่างนั้น เคียวกะก็เอียงศีรษะของเธอ

　นักผจญภัยที่อยู่กับเคียวกะก็เอียงหัวและพูดคุยกัน

　ชิสึเฟได้ยินเรื่องราวและรู้ว่าพวกเขาก็ถอยเช่นกัน

“เดี๋ยวก่อน มันไม่แปลกหรอกหรือถ้าเรื่องนั้นเป็นเรื่องจริง? อันสุดท้ายกำลังล่าถอย แล้วทำไมพวกมันถึงมาชนเราล่ะ”

　กอร์แดนซึ่งกำลังฟังอยู่ข้างๆ ฉันพูดแทรก

　ชิซึเฟพยักหน้ารับคำเหล่านั้น

　มันแปลกอย่างแน่นอน  

“ยังไงก็ตาม คุณไม่ได้พบกับชิโรเนะและคนอื่นๆ เหรอ? พวกเขาควรจะมุ่งหน้าไปที่บ้านพี่ชายของคุณ”

“เอ๊ะ? ท่านชิโรเนะ? ทางกลับเราไม่ได้เจอกันเหรอ?”

　เมื่อชิซึเฟพูดอย่างนั้น ท่านเคียวกะก็ดูประหลาดใจ

“คุณหมายความว่าอย่างไร?”

　เคียวกะมองไปรอบๆ ราวกับกำลังค้นหาคำตอบ แต่ก็ไม่มีใครสามารถให้คำตอบแก่เธอได้

“ไปทางนี้ดีกว่าทะเลาะกัน”

　เคร์น่าแสดงให้พวกเขาเห็นทิศทางที่แตกต่างจากทิศทางที่เคียวกะ และคนอื่นๆ มาจาก

　ชิซึเฟและคนอื่นๆ พยักหน้าตามคำพูดเหล่านั้นแล้วก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน

“น่าเสียดายมาก มันเป็นทางตัน”

　ใครบางคนจากนักผจญภัยพึมพำ

　มันเป็นทางตันอย่างแน่นอน

　นอร่าและนักผจญภัยคนอื่นๆ สืบสวน แต่ไม่มีข้อความใดๆ ที่ซ่อนอยู่

“ฉันไม่มีทางเลือก ฉันจะกลับไป”

　นั่นคือตอนที่เคียวกะพูดแบบนั้นแล้วหันกลับมา  

“เดี๋ยวก่อน มีคนกำลังเข้ามา!”

　นักผจญภัยคนหนึ่งพูดออกมา

　มีคนปรากฏตัวจากทิศทางที่ชิซึเฟและคนอื่นๆ มาจาก

　สิ่งที่ปรากฏคือเงาที่มีขนาดใหญ่กว่ามนุษย์สองคน สัตว์ประหลาดที่มีหัวเป็นวัว มิโนทอร์

　มิโนทอร์ทั้งสองสวมชุดเกราะอย่างดีและถือขวานต่อสู้อันใหญ่โต

“ฮิฮิ มูเนสกีนิซัน มีสาวน่ารักนมใหญ่ด้วย”

“ใช่แล้ว ชิชิสกี้ มันคุ้มค่าที่จะหนีจากพี่น้องคนอื่นๆ อย่างเงียบๆ”

　มิโนทอร์ทั้งสองมองไปที่ เคียวกะและเลียลิ้นของพวกเขา

“มิโนทอร์เหรอ? ฉันไม่เคยคาดหวังว่ามันจะเกิดขึ้นในเวลาแบบนี้ ไอ้สารเลว ยกอาวุธขึ้น!”

　ดังที่กอร์แดนพูด เหล่านักผจญภัยก็ยกอาวุธขึ้น

“ฉันไม่ต้องการผู้ชาย ฉันต้องการแค่ผู้หญิง ฉันต้องการผู้หญิงสวยที่นี่ และผู้หญิงที่นั่น”

　มิโนทอร์ที่เรียกว่าชิชิสกี้ ชี้ไปที่เคียวกะและซิซึเฟ

　ชิซึเฟถูกมองด้วยสายตาที่น่าขยะแขยง และความหนาวเย็นไหลลงมาตามกระดูกสันหลังของเธอ

“เราคือพี่น้อง มเนสกี้ ,ชิชิสกี้ ลูกของลอร์ดแห่งสายฟ้าผู้ยิ่งใหญ่ ลาวิรุส! ลูกสาวที่รัก เราจะรับคุณเป็นหุ้นส่วนของเรา!”