นิทานอัศวินดํา 179
คุโรกิและเพื่อนๆ ขี่เต่ายักษ์ แอสพิโดเชรอน และล่องเรือไปในทะเลทางเหนือ
ในทะเลเหนือมีสถานที่ที่เรียกว่าเกาะน้ำค้างแข็ง ซึ่งพลังของวิญญาณเย็นแข็งแกร่ง
ลมที่พัดมาจากที่นั่นทำให้ทางตอนเหนือของทวีปตอนกลางกลายเป็นเขตหนาวเย็น
มีคราเคนจำนวนมากอาศัยอยู่ใกล้กับเกาะน้ำค้างแข็งนั้น
สามวันแล้วตั้งแต่ฉันออกจากโนโซอิ ดินแดนแห่งออร์ค และจนถึงตอนนี้ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น
รอบๆ แอสพิโดเชรอน กองเรือที่นำโดยออร์ค เอซาซ่า กำลังแล่นไปราวกับจะปกป้อง แอสพิโดเชรอน
เรือออร์คลำนี้ไม่มีใบเรือหรือพาย
ล่องเรือเป็นไงบ้างเพราะว่าสัตว์ทะเลที่เรียกว่าออร์ก้ากำลังดึงเรือลำนี้อยู่
ออร์กาสิ่งที่คล้ายๆ วาฬเพชรฆาตอย่างไรก็ตาม รูปร่างหน้าตาของมันไม่ได้คล้ายกับวาฬเพชฌฆาตที่น่ารักกว่า แต่เหมือนกับวาฬเพชฌฆาตบนหลังคามากกว่า
ออร์กามีขนาดใหญ่ มีเกล็ด มีเขี้ยว จมูกคล้ายหมู และมีขนแข็ง
ออร์กาดังกล่าวเรียกอีกอย่างว่าออร์คทะเล
เอซาซ่า และเผ่าออร์ค ได้ฝึกวาฬออร์ก้านี้ให้เชื่องและกำลังตกปลาด้วยมัน
พวกออร์คแห่งโนโซอิก็เป็นชาวประมงเช่นกัน
คุโรกิมองออกไปนอกหน้าต่างบนชั้นสามของคฤหาสน์ที่สร้างขึ้นด้านหลังของแอสพิโดเชรอน
หน้าต่างเป็นกระจกที่ทำโดยคนแคระ คุณจึงสามารถมองเห็นโลกภายนอกได้โดยไม่ต้องเปิดออก
เมื่อมองออกไปข้างนอกจะมองเห็นน้ำแข็งลอยอยู่ในทะเล
มีสิ่งกีดขวางรอบคฤหาสน์หลังนี้เพื่อป้องกันความหนาวเย็นจึงไม่หนาว
อย่างไรก็ตาม หากคุโรกิได้รับพลังของมังกรน้ำแข็ง ก็เป็นไปได้ที่เขาจะปฏิบัติการนอกบาเรียได้
คุโรกิหยุดมองออกไปข้างนอกและมองเข้าไปในห้อง
“ไม่มีทางหรอก เวลาหนาวสิ่งเดียวที่ต้องมีคือหม้อไฟ พูจัง”
“ไม่เลยฝ่าบาท”
โพเลนด์และพูซิน่ากำลังกินหม้อไฟชีสอยู่ข้างๆ คุโรกิ
ฉันเพิ่งกินข้าวไป
(ผมคิดว่าผมกินมากเกินไปหน่อย…แต่ผมพูดอะไรไม่ออกตอนที่ผมมีความสุขขนาดนี้)
โพเลนด์กำลังรับประทานหม้อไฟชีสอย่างเอร็ดอร่อย
หม้อไฟมีผักนาร์โกลและแฮมหมูเยอะมากและดูน่าอร่อย
“อาจารย์คุโรกิ~ กินข้าวกับฉันด้วยมั้ย?”
“เปล่าครับฝ่าบาท…ผมอิ่มแล้วจึงงดถามครับ”
โพเลนด์เชิญคุโรกิ แต่เนื่องจากเขากินไม่ได้อีกต่อไป เขาจึงปฏิเสธอย่างอ่อนโยน
จริงๆ ตอนแรกเรากินข้าวด้วยกัน แต่โพเลนด์กินเยอะมาก เลยหยุดกินไปครึ่งทาง
“เป็นเช่นนั้น……”
โพเลนด์ดูเศร้าเล็กน้อย
ฉันรู้สึกแย่กับคุโรกิ แต่ฉันกินไม่ได้อีกแล้ว
“นุฟุฟุฟุฟุ ถ้าท่าน ท่านลอร์ดไม่กิน ฉันจะกินแทนคุณ”
“อ๊ะ! ส่อเสียด! พูจัง เนื้อนั้นเป็นของฉัน!!”
โพเลนด์และ พูชิน่ากินกันอย่างมีความสุขต่อไป
พูชิน่าเป็นนักกินตัวยงพอๆ กับโพเลนด์
ตัวตนที่แท้จริงของพูชิน่า คือหมียักษ์ และปริมาณอาหารที่เธอกินไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าเธอจะเป็นมนุษย์เด็กผู้หญิงก็ตาม
โพเลนด์ และ พูชิน่าเป็นเพื่อนที่ดีมาก
คุโรกิมองออกไปข้างนอกอีกครั้ง
จากนั้นฉันก็เห็นก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ลอยอยู่ตรงหน้าฉัน
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาถึงใกล้เกาะน้ำค้างแข็งแล้ว
“ฝ่าบาท ดูเหมือนว่าเราจะเข้าใกล้เกาะน้ำค้างแข็งแล้ว ฉันจะออกไปดูข้างนอก”
“ฮะ~”
เมื่อคุโรกิพูดอย่างนั้น โพเลนด์ก็ตอบพร้อมกับมีบางอย่างยัดอยู่ในปาก
เมื่อคุณออกจากคฤหาสน์และมุ่งหน้าไปยังหัวของแอสพิโดเชรอน คุณจะพบกับ ลิบลูม นายพลของลิซาร์ดแมนชั้นสูง
“นี่คือท่านลอร์ดของคุณ เกิดอะไรขึ้น?”
ลิบรูม สังเกตเห็นคุโรกิและโค้งคำนับเขา
“ไม่ ท่านนายพลลิบรูม ดูเหมือนว่าเราจะเข้าใกล้เกาะน้ำค้างแข็งแล้ว ข้าพเจ้าจึงมาตรวจสอบท่าน การเดินทางเป็นไปด้วยดีหรือไม่?”
“ครับ ท่านเอซาซ่าจะเป็นผู้นำทาง”
คุโรกิและลิบลูมมองไปข้างหน้า
กองเรือออร์คที่นำโดยเอซาซ่าจะเดินหน้าและค้นหาเส้นทางที่จะไม่ชนกับแผ่นน้ำแข็งที่ลอยอยู่ในทะเล
“เข้าใจแล้ว อย่างไรก็ตาม นายพลลิบรูม ฉันได้ยินมาว่าคราเคนอาศัยอยู่แถวๆ นี้ แต่ฉันจะไปหาพวกมันได้อย่างไร”
“ในกรณีนี้ ไม่เป็นไรครับ ท่านลอร์ด ฉันจะให้พวกเซลกี้ส์นำทางคุณไปยังคราเคน”
“เซลกี้เหรอ คุณหมายถึงผนึกนั่นเหรอ?”
“ครับท่าน ท่านลอร์ด คราเคนตกเป็นเหยื่อของเซลกี้ ดังนั้น ที่ใดมีเซลกี้ ที่นั่นก็มีคราเคน”
เซลกี้คือสัตว์ร้ายที่อยู่ในรูปของตราประทับ
เซลกีส์มีชีวิตเหมือนแมวน้ำในทะเล แต่เมื่อพวกมันขึ้นฝั่ง พวกมันจะลอกผิวหนังออกและกลายร่างเป็นมนุษย์
ว่ากันว่าเซลกี้ในร่างมนุษย์มีรูปลักษณ์ที่สวยงามอย่างยิ่ง และเชี่ยวชาญในการล่อลวงมนุษย์
จากนั้น เซลกีจะค้นหาคนที่ไม่พอใจสามีหรือภรรยา ล่อลวงพวกเขา และสร้างสายสัมพันธ์แห่งความรักกับพวกเขา
อย่างไรก็ตาม มันก็แค่คืนเดียวเท่านั้น เซลกี้เดิมอาศัยอยู่ในทะเล ดังนั้นพวกมันจึงกลับลงทะเลในตอนเช้า
อย่างไรก็ตาม มนุษย์บอกว่าถ้าคุณต้องการพบกับเซลกี้ คุณต้องหยดน้ำตาเจ็ดหยดลงมหาสมุทร
นอกจากนี้ หากผิวหนังของเซลกี้ถูกขโมยไป เซลกี้จะไม่สามารถกลับลงทะเลได้ และจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเป็นเพื่อน
อย่างไรก็ตาม บ้านที่แท้จริงของพวกเขาคือทะเล และว่ากันว่าแม้หลังจากแต่งงานแล้ว พวกเขามักจะมองทะเลด้วยสีหน้าโหยหา
อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาพบผิวหนังที่ถูกขโมยไป พวกเขาก็กลับไปยังบ้านที่แท้จริงในทะเลทันที และบางครั้งก็กลับไปหาเพื่อนร่วมทางที่ขี้เหนียวด้วย
เซลกี้เป็นเผ่าพันธุ์เด็กที่เกิดระหว่างมนุษย์กับแมวน้ำซึ่งมีลักษณะเป็นทั้งสองอย่าง และน่าประหลาดใจที่มีเผ่าพันธุ์มากมายที่มีสองรูปแบบเหมือนกัน
“ดูเหมือนว่าเรามาถึงจุดที่เซลกี้อยู่แล้ว ท่านลอร์ด”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น คุโรกิก็มองไปยังทิศทางที่ลิบลูมชี้ไป
มีแมวน้ำมากมายบนน้ำแข็ง
เต่าตัวใหญ่ แอสพิโดเชรอน เดินตรงไปยังเซลกี้
◆
โพเลนด์พบกับตัวแทนของเซลกี้ที่คฤหาสน์ด้านหลังของแอสพิโดเชรอน
ชายหนุ่มรูปงามคุกเข่าลงบนพื้นและก้มศีรษะต่อหน้าโพเลนด์
โพเลนด์แทบจะระเบิดหัวเราะออกมากับฉากนั้น
หนุ่มหล่อทุกคนเป็นหนุ่มเซลกี้
พวกเขามาเพื่อต้อนรับโพเลนด์และคนอื่นๆ
เซลกี้ตัวน้อยเหล่านี้เปลือยครึ่งตัวโดยมีเพียงหนังแมวน้ำผูกไว้รอบเอว
มันเป็นงานฉลองสำหรับดวงตาเพราะร่างกายที่เพรียวบางของเธอดูดี
“ดีใจที่ได้พบคุณที่นี่ ฝ่าบาทปิปิโพเลนน่า ธิดาของราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่”
เซลกี้หนุ่มเรียกชื่อโพเลนด้วยน้ำเสียงเย็นชา
คนที่เรียกชื่อนั้นคืออินุลตัวแทน
อินุลเป็นชายหนุ่มที่สง่างาม ผมสีน้ำตาล และดวงตาสีดำสนิท และน่าจะสวยที่สุดในบรรดาพวกเขา
ตอนนี้ เช่นเดียวกับเซลกี้ตัวอื่นๆ เขาคุกเข่าและก้มศีรษะ
โพเลนด์หวังว่าเขาจะได้แสดงใบหน้าของเขามากกว่านี้
“ทุกคน โปรดเงยหน้าขึ้นมอง”
โพเลนด์ขอให้เธอเงยหน้าขึ้นมอง
เมื่อได้รับแจ้งให้สุนัขเงยหน้าขึ้นมอง
ดวงตาที่สวยงามหันไปทางโพเลนด์
(นูฟู~ สุดท้ายแล้ว หนุ่มหล่อก็ใจดี~)
โพเลนด์ต่อต้านความอยากที่จะพามันกลับบ้าน
โพเลนด์เคยพบกับเซลกี้ในวัยเยาว์มาก่อน
ขณะนั้นเซลกี้หนุ่มได้มาแสดงความเคารพต่อราชาปีศาจพ่อของโพเลนด์
โพเลนด์จับแขนไว้อยากสนิทสนมกันมากขึ้น
จากนั้นแขนของเซลกี้หนุ่มก็หักอย่างง่ายดาย
ในฐานะโพเลนด์ ฉันตั้งใจจะถือมันเบาๆ แต่ร่างกายของเซลกี้นั้นบอบบางมากเมื่อเทียบกับโพเลนด์
ส่งผลให้โพเลนด์ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงสัมผัสมัน
เซลกี้หนุ่มแขนหักร้องออกมาและหมดสติไปพร้อมกับเป่าฟองสบู่
โพเลนด์สาบานอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่เกิดโศกนาฏกรรมครั้งนั้นซ้ำอีก
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงแม้สุภาพบุรุษรูปหล่อจะอยู่ตรงหน้าคุณ แต่การแตะต้องเขาก็ยังเป็นสิ่งต้องห้าม
“ได้โปรดฝ่าบาท นี่เป็นอาหารทะเลที่ดีที่สุด”
หลังจากพูดอย่างนั้น อินุลและคนอื่นๆ ก็เสนอบางอย่างให้โพเลนด์
จานที่ทำจากสาหร่ายทะเลเต็มไปด้วยอาหารทะเล เช่น ปลาแซลมอน ปลาคอด ปลาเฮอริ่ง กุ้ง หอยนางรม และหอยเป๋าฮื้อ
ทั้งหมดมีขนาดใหญ่ อ้วนมาก และดูน่าอร่อย
เมื่อเห็นสิ่งนี้ โพเลนด์และพูชิน่า ก็โน้มตัวไปข้างหน้าโดยสัญชาตญาณ
“เราทำสำเร็จแล้ว ฝ่าบาท ก่อนที่เราจะจับคราเคนได้ เราก็ฉลองกันด้วยหม้ออาหารทะเล”
“ใช่แล้ว ♪ พูจัง ♪ อิอิอิ ฉันกำลังกินหม้อไฟทะเลพร้อมดูเซลกี้ ♪ ดูเหมือนฉันจะกินเยอะมาก ♪”
ทั้งโพเลนด์และพูซิน่าน้ำลายไหล
“ยังไงก็ตาม ท่านอินุล รู้ไหมว่าคราเคนอยู่ที่ไหน?”
คุโรกิซึ่งอยู่ข้างๆ โพเลนด์ เข้ามาหาอินุลแล้วถาม
(ว้าว! กลายเป็นภาพตอนที่เซลกี้และอาจารย์คุโรกิเข้าแถวกัน!)
เมื่อเห็นทั้งสองคน อาการหลงผิดต่างๆ ก็เกิดขึ้นในใจของโพเลนด์
“ใช่แล้ว ท่านลอร์ดที่จริงแล้ว คราเคนขนาดยักษ์ได้ปรากฏตัวในบริเวณนี้เมื่อเร็ว ๆ นี้ ดูเหมือนว่ามันจะเล็งมาที่เรา และปรากฏขึ้นหลายครั้งต่อหน้าเราในขณะที่เรากำลังตกปลา”
“ฉันเข้าใจแล้ว… พวกคราเคน กำลังจับตาดูฉันอยู่… คุณช่วยพาฉันไปที่ คราเคนหน่อยได้ไหม?”
“แน่นอนท่านลอร์ด! สหายของเราหลายคนถูกสังเวยไปแล้ว! โปรดแก้แค้นเพื่อเพื่อนร่วมชาติของเราด้วย”
อินุลพูดทั้งน้ำตา
(คนสวยคือสมบัติของโลก! กล้าดียังไงมากินพวกมัน! ฉันยกโทษให้นะ คราเคน!!)
โพเลนด์สะเทือนใจเพราะน้ำตาของอินุล
“ไม่ต้องกังวล! ฉันจะกำจัดคราเคนนั่น!”
โพเลนด์ลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วพูดเน้นย้ำ
“โอ๊ย!” ร้องออกมาจากบริเวณโดยรอบ
“ตามที่คาดหวังไว้!ฝ่าบาท!มันเป็นหน้าที่ของผู้ที่อยู่ในระดับสูงที่จะต้องกระทำการเพื่อประโยชน์ของผู้ที่รับใช้พวกเขา!ตามที่คาดไว้ของธิดาของราชาปีศาจ!!”
“เอ๊ะๆๆๆ จริงเหรอ? ฉันค่อนข้างจะเขินอายนะ”
“ขอบคุณฝ่าบาท! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณทำงานให้เรา!!”
โพเลนด์ดิ้นเมื่อได้รับคำชมจากคนรอบข้าง
(ฮิฮิฮิ ไม่เป็นไรถ้าคุณกอดฉัน~)
โพเลนด์เต้นรำอยู่ข้างๆเธอ
“อะไรนะ!? เกิดอะไรขึ้น!? ฝ่าบาท!? เขากินและนอนตลอดเวลาและไม่เหมือนฝ่าบาทที่เกียจคร้านตามปกติ!!”
อย่างไรก็ตาม พูชิน่าเป็นคนเดียวที่พูดสิ่งที่ไม่จำเป็นอยู่ข้างๆเธอ
“ฉันอารมณ์ดีแล้ว… พูจัง ช่วยเงียบๆ หน่อยเถอะ”
“มันเจ็บ มันเจ็บ! ฝ่าบาท!”
โพเลนด์วางมือบนศีรษะของพูชิน่า ด้านซ้ายและขวาแล้วกระชับให้แน่น
“เอิ่ม? ฝ่าบาท?”
“เอ๊ะ!? อะไรนะ อาจารย์คุโรกิ?”
เมื่อโพเลนด์ถูกเรียกตัว เขาเห็นคุโรกิและพวกเซลกี้มองมาที่เขาด้วยสีหน้าว่างเปล่า
หากมองใกล้ ๆ เซลกี้ดูเหมือนจะกลัวเล็กน้อย
“อ๊ะฮ่าฮ่าฮ่า! สำหรับตอนนี้ มากินหม้อไฟทะเลกันเถอะ! และตั้งแต่พรุ่งนี้จะเริ่มจริงจัง!!”
โพเลนด์หัวเราะและหลอกลวงมัน
Comments