ไฮแลนด์ไฮดันเป็นพื้นที่สูงที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของที่ราบมินอน

　บริเวณใกล้เคียงเป็นเทือกเขากลางซึ่งอุดมไปด้วยทรัพยากรแร่ธาตุ

　อย่างไรก็ตาม มันไม่เหมาะสำหรับการทำฟาร์มและมีมอนสเตอร์จำนวนมาก จึงมีเพียงไม่กี่คนที่อาศัยอยู่ที่นั่น

　เผ่าพันธุ์ที่ฉลาดที่สุดที่อาศัยอยู่ที่นี่ ได้แก่ พวกคนแคระ เทพารักษ์ โคโบลด์ และลิงบาบูน

   ไฮดันเอมิเรตตอนใต้ ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของที่ราบสูงไฮดัน

　ไฮดันเอมิเรตตอนใต้เป็นประเทศที่ก่อตั้งโดยคนแคระ และพลเมืองส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงแคระและครอบครัว โดยมีผู้ชายเพียงไม่กี่คน

　แน่นอนว่าประมุขของประเทศเป็นคนแคระและถูกเรียกว่าหัวหน้าเผ่า

　อย่างไรก็ตาม หัวหน้าเผ่าเป็นชื่อที่มอบให้กับผู้นำทางการเมืองของคนแคระ

　เป็นเอมิเรตเพราะเป็นประเทศที่ปกครองโดยหัวหน้า

　อีกชื่อหนึ่งสำหรับผู้นำคนแคระคือปรมาจารย์

　คนแคระคือกลุ่มคนที่มีงานฝีมือ และปรมาจารย์คือหัวหน้าของช่างฝีมือคนแคระแต่ละกลุ่ม

　หัวหน้าจะถูกเลือกโดยการหมุนเวียนจากบรรดาปรมาจารย์

　กล่าวอีกนัยหนึ่งหัวหน้าอยู่ในหน้าที่

　คนแคระไม่ชอบการเมือง และหลายๆ คนก็ชอบที่จะหมกมุ่นอยู่กับการสร้างสิ่งต่างๆ

　อย่างไรก็ตามเป็นไปไม่ได้ที่ใครจะไม่เล่นการเมืองจึงตัดสินใจขึ้นเป็นผู้นำในการปฏิบัติหน้าที่

　คุโรกิมาจากเอลิออสมายังเซาท์ไฮดันเอมิเรต

“คุณค่อนข้างแตกต่างจากเวิร์นด์ ดาริโอ”

　ขณะที่คุโรกิเดินผ่านเมือง เขาก็เดินผ่านคนงานเหมืองจำนวนมาก

　แน่นอนว่าคนงานเหมืองเป็นคนแคระ

　ภาคใต้ของไฮดันเอมิเรตเป็นเมืองเหมืองแร่ และ ภาคใต้ของไฮดันเอมิเรตซึ่งสร้างขึ้นบนภูเขานั้นอุดมไปด้วยทรัพยากรแร่

　ทรัพยากรแร่ที่ขุดได้ในประเทศนี้และผลิตภัณฑ์ที่ผลิตได้จะถูกส่งไปยังประชาชาติมนุษย์ในที่ราบมินอนที่อยู่ใกล้เคียง

　เนื่องจากเป็นอุตสาหกรรมที่สำคัญของประเทศ จึงเป็นเรื่องปกติที่จะมีคนงานเหมืองจำนวนมาก

　คนแคระซึ่งเป็นชาวภูเขาเหมือนกัน สามารถหายใจได้แม้อยู่ในดิน และทนทานต่อพิษจากแร่ธาตุ

　พวกเขายังมีทักษะในการขุดดิน และพวกเขาทั้งหมดสามารถเป็นนักขุดที่ยอดเยี่ยมได้

　ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนขุดแร่คนแคระ 1 คนดีกว่าคนขุดแร่ 10,000 คน

　เป็นผลให้มีคนงานเหมืองน้อยมาก

　ไม่มีทาสเหมืองแร่ที่น่าสังเวชเหมือนทาสที่ปรากฏในประวัติศาสตร์โลกที่คุโรกิถือกำเนิด

　สิ่งนี้ชัดเจนจากใบหน้าของคนแคระที่เดินผ่านไปมา  

“555 เอาเป็นว่าเทียบเมืองหลวงเวิร์นด์ก็ได้ แล้วประเทศเราก็เป็นแบบนี้ซะส่วนใหญ่”

　ดาริโอตอบพร้อมกับหัวเราะ

　คนแคระดาริโอ้มาช่วยคุโรกิจนกระทั่งเขาไปที่สาธารณรัฐอาเรียเดีย

　และตอนนี้ฉันกำลังไปบ้านเพื่อนของดาริโอเพื่อเตรียมตัวทำกิจกรรมที่อาเรียเดีย

　หลังจากเสร็จสิ้นการเตรียมการแล้ว เราต้องมุ่งหน้าไปยังอาเรียเดียทางบก

　ประตูเทเลพอร์ตไม่ได้เชื่อมต่อกับสาธารณรัฐอาเรียเดีย

　ประการแรก เวทมนตร์เคลื่อนย้ายมวลสารเป็นเรื่องยาก มีคนไม่กี่คนที่สามารถใช้มันได้ และหินเคลื่อนย้ายมวลสารไม่สามารถผลิตได้เป็นจำนวนมาก

　ด้วยเหตุนี้ ประตูเคลื่อนย้ายมวลสารจึงถูกติดตั้งเฉพาะในสถานที่ที่พิเศษมากเท่านั้น

　ถ้าเวทย์เคลื่อนย้ายมวลสารนั้นใช้งานง่าย คงจะมีการปฏิวัติการกระจายตัว

　อย่างไรก็ตามนั่นไม่เป็นเช่นนั้นในปัจจุบัน

　ในที่สุดคุโรกิและเพื่อนๆ ก็มาถึงหน้าบ้านคนรู้จักของดาริโอ

　ตัวอาคารมีความอลังการแต่เน้นการใช้งานและไม่มีการตกแต่งใดๆ

　ดูเหมือนจะเป็นตัวแทนของเจ้าของบ้านหลังนี้

“ดาริโอ? ที่นี่ที่ไหน?”

　คุโรกิเอียงหัวของเขา

　ฉันได้ยินมาว่าคนรู้จักของดาริโอเป็นช่างตีเหล็กคนแคระ

　นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันจินตนาการว่าบ้านหลังนี้เป็นโรงตีเหล็ก

　อย่างไรก็ตาม มันรู้สึกแปลกเล็กน้อยสำหรับโรงปฏิบัติงานของคนแคระ

“คือมันเป็นเวิร์คช็อปของคนรู้จัก นอกจากนี้ภรรยาของเขายังเป็นผู้ศรัทธาในเทพธิดาฟานาเคียและทำงานเป็นเภสัชกร สถานที่แห่งนี้ก็ทำหน้าที่เป็นคลินิกด้วย”

“โอ้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงมีกลิ่นเหมือนสมุนไพร”

　คุโรกิเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆ

　มันแตกต่างจากเวิร์คช็อปทั่วไปเพราะว่ามันทำหน้าที่เป็นคลินิกด้วย

　ฟานาเคีย เทพีแห่งการแพทย์และสมุนไพร เป็นหนึ่งในเทพเจ้าของเอลีออส และน้องสาวของโทโทน่า เทพีแห่งความรู้และหนังสือ

　กล่าวอีกนัยหนึ่ง เธอยังเป็นลูกสาวของโอดิส และเฟเรีย อีกด้วย

　กล่าวกันว่าเธอเป็นเทพธิดาผู้ใจดีที่สอนเทคนิคการแพทย์แก่ผู้คน

　ด้วยเหตุนี้จึงบูชาโดยผู้ที่ทำงานด้านการแพทย์ เช่น เภสัชกร

　ภรรยาของคนรู้จักของดาริโอเป็นมนุษย์และเป็นสมาชิกของฟานาเคีย  

“เฮ้ โดริโออยู่ที่นี่หรือเปล่า?”

　ดาริโอเข้ามาเรียกชื่อคนรู้จัก และคุโรกิก็เดินตามไป

“เอ่อ ดาริโอซัง? ไม่นานมานี้หรอก”

　ดาริโอตะโกนออกมา และเมื่อเขาเข้าไป ก็มีคนตัวเล็กเข้ามาทักทาย

　พวกเขาคือ ปิกมาย เผ่าพันธุ์ของคนแคระที่มีความสูงไม่เกิน 30 เซนติเมตร

　ปิ๊กเมาอินั่นเองมนุษย์เช่นเดียวกับเอลฟ์และคนแคระ พวกเขาเป็นลูกหลานของเทพเจ้าเอลิออส

　พวกเขาเป็นเผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอ และหลายคนอาศัยอยู่ร่วมกับผู้ติดตามเฮย์บอส คนอื่นๆ

　สิ่งที่ปรากฏคือเด็กหญิงปิกเมาคนนี้

　รูปร่างหน้าตาของ ปิกมาย เป็นเหมือนบุคคลที่สาม และเธอก็เช่นกัน

　คุโรกิคิดว่าผมสีม่วงของเธอและหมวกแหลมคมซึ่งเป็นชุดประจำเผ่าของเธอนั้นน่ารัก

“โอ้? เมโมลไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”

“นั่นแหละครับคุณดาริโอ ผมโดนนก สติมฟาไลด์ โจมตีขณะส่งจดหมายที่นี่ นกที่ผมขี่อยู่ได้รับบาดเจ็บ เลยมาเอายารักษาแผล”

　เมื่อเมมอลหันกลับมาก็เห็นนกตัวใหญ่มีปีกพันด้วยผ้าพัน

　แม้ว่าปิกเมาจะมีขนาดเล็ก แต่ก็มีความสามารถพิเศษเมื่อเทียบกับมนุษย์ และสามารถสื่อสารกับนก แมลง และสัตว์ขนาดเล็กได้

　พิกเมาเป็นมิตรกับนก และพวกมันยังปล่อยให้พวกมันขี่หลังอีกด้วย

　เรื่องราวของเด็กชายปิกมายที่ออกเดินทางลึกลับร่วมกับพวกแอคเคอร์สซึ่งเป็นผู้นำนกอพยพนั้นมีชื่อเสียงมาก

　นอกจากนี้ยังมีคนดังอีกหลายคนที่น่าประหลาดใจ เช่น ป้าคานาสุ ที่สามารถพูดคุยกับหนูได้ดีและไม่สนใจรูปร่างหน้าตาของเธอ

　พิกมายเหล่านี้บางส่วนประกอบธุรกิจส่งจดหมายเดินทางระหว่างประเทศมนุษย์ด้วยนก

　คุโรกิเดาว่าเมโมรุก็ทำธุรกิจส่งจดหมายแบบนั้นเช่นกัน

“มันคือสติมพาไรด์ นั่นเป็นเพราะมันดุร้าย”

“ใช่แล้ว แม้กระทั่งสำหรับพวกเรา มันก็ยากที่จะเข้ากับคนพวกนั้นได้”

　เมโมลดูลำบากใจ

　นก สติมฟาไลด์ เป็นสัตว์รบกวนที่มีจะงอยปากสีบรอนซ์และแพร่กระจายมูลพิษ

　มีนิสัยดุร้าย แม้แต่ปิกม่ายที่เป็นมิตรกับนกก็ดูเชื่องได้ยาก

“ฉันเข้าใจแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับโดริโอ”

“ใช่แล้ว ดูเหมือนว่าคาราวานที่คุณโดริโอเดินทางมายังประเทศนี้ถูกโจมตีโดยสัตว์ประหลาด ดูเหมือนว่าเขาจะสลัดมันออกไปและไปถึงที่นั่นได้ แต่มีผู้ได้รับบาดเจ็บจำนวนมาก ฉันไปกับ ภรรยาเภสัชกรมาตรวจสอบสถานการณ์ ฉันอยู่นี่ ฉันถูกขอให้อยู่บ้านในช่วงนั้น”

　เมโมลอธิบาย

“ช่วงนี้ดูเหมือนจะมีมอนสเตอร์เยอะมาก ฉันได้ยินมาว่าที่ราบมินอน กำลังประสบปัญหา…”

“คุณพูดถูก พวกลุงคนแคระคร่ำครวญว่าพวกเขาไม่เข้ามาอีกแล้ว”

“แต่เบียร์? นั่นเป็นเรื่องใหญ่ คุณไม่สามารถทำสาเกที่เหมาะสมได้ในประเทศนี้”

　ดาริโอมองขึ้นไปบนฟ้า

　คนแคระเป็นคนที่มีงานฝีมือแต่ไม่เก่งเรื่องการแปรรูปอาหาร

　แม้ว่าอาหารจะผลิตในประเทศนี้ แต่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ซึ่งเป็นสินค้าฟุ่มเฟือยก็นำเข้ามาด้วย

　อย่างไรก็ตาม เมื่อจำนวนมอนสเตอร์เพิ่มขึ้นในที่ราบมินอน กิจกรรมของคาราวานพ่อค้าก็ลดลง ส่งผลให้เอลนำเข้าหยุดเข้ามา

　มันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนแคระที่รักการดื่ม

“ดังนั้น ดูเหมือนว่านายพลแห่งสาธารณรัฐอาเรียเดียกำลังเรียกนักรบผู้มีชื่อเสียงมากำจัดสัตว์ประหลาด ดูเหมือนว่าเขาจะมีความหวังสูงสำหรับฮีโร่แห่งแสงตะวันออกโดยเฉพาะ”  

　มิโมล พับแขนและพยักหน้า

　ทันใดนั้นคุโรกิได้ยินเรื่องเรย์จิและร่างกายของเขาสั่นสะท้าน

(เห็นได้ชัดว่าเรย์จิและคนอื่นๆ จะไม่ออกจากที่นี่จนกว่าคดีนี้จะคลี่คลาย…เราจะหาโอกาสช่วยนัทไม่ได้หรือไง?)

　คุโรกิตัดสินใจว่าจะใช้เวลาพอสมควรเพื่อคลี่คลายคดีนี้

　ตอนนี้เรย์จิและคนอื่นๆ มีงานยุ่ง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะสามารถช่วยนัทได้

“ยังไงก็ตาม ฉันอยากรู้นะ ดาริโอ ใครคือน้องชายของคุณ?”

　หลังจากพูดอย่างนั้น มิโมล ก็มองไปที่คุโรกิ  

“อา นี่คือคุโระที่เพิ่งกลายมาเป็นนักผจญภัย เขากำลังวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปที่ที่ราบมินอนและมาเพื่อเตรียมอุปกรณ์ของเขา”

　ดาริโออธิบาย

　เพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับเรย์จิและคนอื่นๆ เขาจำเป็นต้องซ่อนตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง

　คุโรกิตั้งใจจะเรียกตัวเองว่านักผจญภัยที่มาที่สาธารณรัฐอาเรียเดียเพื่อค้นหางาน

　ปัจจุบันท่ราบมินอน ซึ่งเป็นที่ตั้งของสาธารณรัฐอาเรียเดียกำลังประสบปัญหาเนื่องจากมีมอนสเตอร์เพิ่มขึ้น

　คงไม่แปลกถ้านักผจญภัยมาจากภายนอก

　คุโรกิได้ยินมาว่ามีหลายประเทศใน พันธมิตรอาเรียดที่อนุญาตให้ผู้ที่ไม่มีสัญชาติสามารถเข้าได้ตราบใดที่พวกเขาจ่ายเงิน

　ไม่น่าจะมีปัญหากับกิจกรรม

“อืม…ผมคิดว่าเขาไม่เหมาะที่จะเป็นนักผจญภัยจริงๆ ครับ ผมก็เห็นคนมีเหตุผลดีๆ มาเยอะแล้ว ก็ดีแล้ว แต่ระวังผมรู้จักหน้าเขานะครับ ไม่รู้ อยากให้คนตาย”

　เมโมลมองคุโรกิด้วยความกังวล

(ฉันเดาว่านี่เป็นการพิจารณาของเธอเอง … ถ้าเธอไม่ดูเหมือนกำลังเผชิญอยู่ก็แสดงว่าเธอดูไม่แข็งแกร่ง เธอดูเหมือนกำลังจะตายในไม่ช้านี้เหรอ?)

　คุโรกิยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

“ดูเหมือนว่าโดริโอจะไม่อยู่ที่นี่ ดังนั้นฉันจะปล่อยให้เขาเข้าไป ฉันเป็นหนี้เขาบางอย่าง ดังนั้นฉันจะไม่บ่นถ้าเขามอบอุปกรณ์ให้ฉัน”

　ดาริโอเข้าไปข้างในโดยไม่ลังเล และคุโรกิก็เดินตามหลังไป

　หมวกและชุดเกราะเรียงรายอยู่ด้านหลังห้อง

　คุโรกิหยิบดาบที่ไม่มีฝักออกมาข้างใน

　เป็นดาบทองสัมฤทธิ์มีลวดลายสวยงาม

　แม้ว่ามันจะด้อยกว่าเหล็กในฐานะอาวุธบริสุทธิ์ แต่วิญญาณก็ไม่ได้ไม่ชอบมันเมื่อเทียบกับเหล็ก ดังนั้นนักรบจำนวนมากที่สามารถใช้เวทย์มนตร์ก็ใช้มัน  

　ดาบทองสัมฤทธิ์เป็นไอเทมที่ดีเพราะเป็นผลงานของคนแคระ  

“คุโระ คุณคิดยังไงกับเรื่องนี้?”

　ดาริโอยื่นหมวกให้คุโรกิ

　ฉันสามารถปิดตาของฉันและปากของฉันก็เปิดอยู่

　ดูเหมือนเป็นวิธีที่ดีในการซ่อนใบหน้าของฉัน

“ขอบคุณนะ ดาริโอ”

　เมื่อคุโรกิได้รับหมวกกันน็อคจากดาริโอ้ เขาก็สวมมันทันที

　หัวของคุโรกิพอดีกับหมวกกันน็อคพอดี

　หมวกเหล็กนั้นเรียบง่ายแต่ทนทาน

　เช่นเดียวกับผลิตภัณฑ์ที่ด้อยคุณภาพ ดูเหมือนจะไม่ขยับเมื่อคุณเคลื่อนย้าย

“หึ มันเหมาะกับคุณค่อนข้างดี คุณดูเหมือนนักผจญภัย น่าเสียดายที่คุณไม่สามารถเห็นใบหน้าที่มีรูปร่างดีของเธอได้”

　มิโมลหัวเราะและแสดงความคิดของเขา

　ฉันยังอยู่ในสาธารณรัฐเซนต์เลนาเรียด้วย แต่มีนักผจญภัยจำนวนไม่น้อยที่ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้เพราะพวกเขาสวมหมวกกันน็อคอยู่เสมอ

　ไม่ควรถูกขอให้แสดงใบหน้านอกเสียจากว่าคุณจะทำอะไรที่น่าสงสัยอย่างยิ่ง

　คุโรกิมองไปที่กระจกใกล้ๆ

　มีนักรบสวมหน้ากากเหล็กโดดเดี่ยวยืนอยู่ตรงนั้น

◆

“ฟู่ววว”

　นักผจญภัย โนวิส เดินผ่านสาธารณรัฐอาเรียเดียโดยหาว

　เป็นเวลานานแล้วที่ โนวิส มาถึงประเทศนี้

　แม้ว่าเขาจะอายุเพียง 17 ปี แต่เขาก็เป็นนักรบที่ถูกเรียกว่าผู้กล้าแห่งไฟ แต่ในภูมิภาคนี้ที่มีสัตว์ประหลาดไม่กี่ตัว พลังของ โนวิส ก็ไม่ต้องการมากนัก

　อย่างน้อยก็เป็นเช่นนั้นจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้

　จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ โนวิส ได้ออกไปล่ามอนสเตอร์ทางตะวันออก

　เหตุผลที่โนวิสกลับมาก็เนื่องมาจากมีการร้องขออย่างกะทันหันจากโชกุนของประเทศนี้ให้กำจัดสัตว์ประหลาด

　ด้วยเหตุนี้ฉันจึงเพิ่งกลับมาด้วยรถม้า

　พรุ่งนี้ฉันต้องไปเข้าเฝ้าโชกุน

“เอาล่ะ เราควรทำอย่างไรดี? เราควรไปอาบน้ำสาธารณะไหม? ฉันต้องพบกับบุคคลสำคัญ และฉันต้องพบกับชิซึเฟะด้วย”

　โนวิส เกลียดการอาบน้ำและไม่ค่อยอาบน้ำ

　อย่างไรก็ตาม ชิซึเฟ เพื่อนสมัยเด็กของเธอเกลียดกลิ่น

　ดังนั้นฉันจึงใส่ใจกับกลิ่นของเธอเฉพาะเมื่อพบเธอเท่านั้น

(ฉันคิดว่ามันโอเคที่จะมีกลิ่นผู้ชายแต่ผู้หญิงบางคนชอบกลิ่นนี้)

　โนวิสรู้สึกไม่พอใจเมื่อคิดถึงซิซึเฟ

　อย่างไรก็ตาม เนื่องจากฉันไม่อยากถูกเกลียด ฉันจึงตัดสินใจไปโรงอาบน้ำ

　ห้องอาบน้ำสาธารณะตั้งอยู่ในย่านบันเทิงของสาธารณรัฐ อาเรียเดีย และมีสิ่งอำนวยความสะดวกด้านสันทนาการอื่นๆ อีกมากมายสำหรับประชาชน

　โนวิสเดินผ่านอัฒจันทร์และใกล้กับสนามแข่ง

　ห้องอาบน้ำสาธารณะก็เกินกว่านั้น

“เดี๋ยวก่อน! ให้ฉันผ่าน!”

　โนวิสกำลังเดิน

　ฉันได้ยินเสียงผู้หญิงที่สง่างาม

　เมื่อโนวิสมองไปทางต้นเสียง เขาก็เห็นผู้หญิงสองคน

　มีผู้หญิงคนหนึ่งมัดผมไว้สูงและมีดาบติดอยู่ที่เอว และผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมองเห็นหน้าอกใหญ่ได้แม้จะสวมเสื้อคลุมของนักบวชก็ตาม

　เสียงนั้นฟังดูเหมือนผู้หญิงถือดาบ  

(โอ้! สวยมาก!)

　โนวิสอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา

　ผู้หญิงสองคนนั้นค่อนข้างสวย

　เพื่อนสมัยเด็กของเขาชิซูเฟะก็เป็นสาวสวยเช่นกัน แต่ผู้หญิงสองคนนี้ดูเหมือนจะเกินกว่านั้น

　ผู้หญิงสองคนพัวพันกับผู้ชายหลายคน

　พวกผู้ชายดูเหมือนนักผจญภัย

“นี่เป็นครั้งแรกของคุณในประเทศนี้ ดังนั้นเราจะพาคุณไปดูรอบๆ เราทั้งคู่ต่างเป็นนักผจญภัย เรามาทำกันเถอะ”

　ผู้ชายกำลังยิ้ม

　เห็นได้ชัดว่าเขาเห็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งจึงร้องเรียกเธอ

(ฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณ แต่ฉันไม่อาจสลัดหน้าคุณได้)

　โนวิสหัวเราะอย่างเต็มที่

　ฉันยิ้มคิดว่าฉันอาจจะสามารถช่วยคนสวยเหล่านี้และเป็นเพื่อนกับพวกเขาได้

“โอ้ เดี๋ยวนะ ผู้หญิงพวกนั้นมีนัดกับฉันก่อนหน้านี้”

　โนวิสเข้ามาแทรกแซงอย่างรวดเร็ว

　แผนคือมีการสนทนาและแยกผู้หญิงออกจากผู้ชาย

(ฮิฮิ ตัดสินใจแล้ว)

　โนวิสยิ้ม..

　อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงที่ถือดาบก็มองที่โนวิสด้วยสายตาที่เย็นชา

“ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้จักคุณ”

　เมื่อผู้หญิงถือดาบพูดแบบนี้ ผู้ชายที่อยู่รอบๆ เธอก็เริ่มหัวเราะ

“กยาฮ่าฮ่าฮ่า! คุณมันงี่เง่ามาก!”

“ไม่มีทาง.”

　ใบหน้าของโนวิสเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างไม่อาจต้านทานได้

“นี่มันอะไรกัน เจ้าสารเลว”

“คุณจะทำมันเหรอ?”

　เมื่อโนวิสยกกำปั้นขึ้น พวกผู้ชายก็ยืนเฝ้าเช่นกัน

“คุณกำลังทำอะไร!”

　นั่นคือตอนที่โนวิสและคนอื่นๆ กำลังจะเริ่มต้นการต่อสู้กัน

　ทันใดนั้นฉันก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง

　โนวิสมองไปในทิศทางของเสียงและเห็นใครบางคนกำลังเดินเข้ามาหาเขา

　เขาเป็นชายร่างใหญ่โกนศีรษะ

　มันเป็นใบหน้าที่โนวิสรู้

“ก๊าก! กอร์แดน!”

　โนวิสมองดูชายคนนั้นแล้วคำราม

　ชายผู้มาที่นี่มีชื่อว่ากอร์ดาน วีรบุรุษแห่งโลก

　เขาเป็นเจ้าหน้าที่ของสมาคมนักผจญภัย และทำงานเพื่อไกล่เกลี่ยข้อพิพาทระหว่างนักผจญภัย

“มีอะไรหรือเปล่า โนวิส คุณกลับมาแล้วเหรอ? บังเอิญว่าฉันบังเอิญผ่านไปมาและดูเหมือนว่าจะมีปัญหาเกิดขึ้น ฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณ”

　กอร์แดนดูตกใจมาก  

“หุบปาก! คนพวกนี้พยายามบังคับหญิงสาวเหล่านี้ ฉันก็เลยพยายามช่วยพวกเขา!”

　โนวิสแก้ตัว

　แน่นอนว่าเขาซ่อนความจริงที่ว่าเขามีเจตนาแอบแฝง

“ห๊ะ! อะไรนะ! คุณเป็นหนึ่งในคนโง่พวกนี้เหรอ?”

　ชายคนนั้นอ้าปากค้างเมื่อเห็นกอร์แดน

　พวกเขาอาจคิดว่าพวกเขาสามารถชนะได้เพราะความได้เปรียบด้านตัวเลขของพวกเขายังคงเท่าเดิม

(เป็นเรื่องจริงที่สุนัขยิ่งอ่อนแอก็ยิ่งเห่ามากเท่านั้น)

　โนวิสถอนหายใจ

　ผู้ชายมีเยอะแต่ดูไม่เข้มแข็ง

　และเนื่องจากฉันไม่รู้เกี่ยวกับกอร์ดานนักรบผู้โด่งดัง ฉันแน่ใจว่าเขาเป็นผู้มาใหม่ที่เพิ่งมาจากนอกพื้นที่

　และคุณภาพก็แย่เช่นกัน

　โนวิสสงสัยว่าเขาควรจะทนทุกข์ทรมานสักหน่อยหรือไม่

　โนวิสเดาว่าเขาคงจะชนะได้ด้วยตัวเอง

　หากกอร์ดานแข็งแกร่งพอๆ กับโนวิส เขาก็จะชนะได้ง่ายขึ้น

　ปัญหาคือห้ามการต่อสู้ภายในสาธารณรัฐอาเรียเดีย

　หากทำผิดอาจต้องติดคุก

 

“แกพยายามจะแต่งตัวเพียงเพราะอยู่ต่อหน้าผู้หญิง! ฉันไม่สนหรอก ทำมันซะ!”

　พวกผู้ชายพยายามดึงดาบออกจากเอว

　หากสิ่งนี้เกิดขึ้น เราจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องต่อสู้

　โนวิสเตรียมพร้อม

　แต่นั่นคือเวลา

“อย่าขี้เกียจเกินไป!!”

　ทันใดนั้นผู้หญิงคนหนึ่งถือดาบก็กรีดร้อง

　ในขณะนั้น ร่างกายของโนวิสหมุนไปหนึ่งครั้ง

　โนวิสไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

　กว่าจะรู้ตัวฉันก็ถูกล้มกลิ้งไปกับพื้น

　ร่างกายของฉันเจ็บและฉันไม่สามารถขยับได้

　เมื่อฉันหันหน้าไปทางด้านข้างได้ ฉันก็เห็นว่ากอร์แดนก็ล้มลงเช่นกัน

“พลังอะไร”

“น่าทึ่งมาก…ฉันโยนผู้กล้าแห่งไฟและผู้กล้าแห่งดินทิ้งไปแล้ว…”

“คุณมีใบหน้าที่สวยงาม…และสิ่งที่คุณทำก็น่าทึ่งมาก…”

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากอร์แดนพ่ายแพ้”

　โนวิสได้ยินเสียงผู้คนที่เฝ้าดูจากระยะไกล

“เฮ้ ชิโรเนะซัง เธอทำมากเกินไปแล้ว! ฉันขอโทษ! คุณโอเคไหม!”

　โนวิส ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมเข้ามาใกล้และกรีดร้อง

“ฉันจะร่ายเวทย์รักษาตอนนี้…”

　สติสัมปชัญญะของโนวิสจมลงเมื่อเขาได้ยินเสียงอันอ่อนโยนนั้น