เวลาคือกลางคืน

　แสงจันทร์ส่องแสงสว่างให้กับพระราชวังเวลอส

　ชิโรเนะมองดูดวงจันทร์ผ่านหน้าต่างกระจกของคนแคระ

　หลังจากพูดคุยกับเรจิน่าแล้ว ชิโรเนะและเคียวกะก็อยู่ในห้องที่พวกเขาเตรียมไว้สำหรับพวกเขา

　เรจิน่ากำลังนอนอยู่ในห้องถัดไป

　คายะทำให้เขาหลับเพราะเขาใช้ความรุนแรง

　เรจิน่าต้องการกลับไปหาคุโรกิ แต่เนื่องจากเขาเป็นแหล่งข้อมูลสำคัญ เธอจึงปล่อยเขาไปไม่ได้

　ชิโรเนะคิดว่ามันน่าสงสารนิดหน่อย

　หากคุณใช้หินที่ผสมเวทย์เคลื่อนย้ายมวลสารที่เรจิน่ามี คุณสามารถไปยังคุโรกิได้อย่างง่ายดาย

　ชิโรเนะคิดจะใช้มัน แต่คายะก็เอามันออกไป

　แม้ว่าฉันจะไม่รู้สถานการณ์ในอีกด้านหนึ่ง แต่ฉันก็ปล่อยให้พวกเขาทำสิ่งที่อันตรายขนาดนี้ไม่ได้

　ชิโรเนะสัมผัสได้ว่ามีคนเข้ามาในห้องจึงหันกลับมา

　คายะก็เข้ามา

“เป็นยังไงบ้างคายะ ?”

　ชิโรเนะถามคายะ

　คายะติดต่อกับชิยูกิโดยใช้เวทย์มนตร์การสื่อสารจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้

　บนแขนของเขามีสร้อยข้อมือ และสร้อยข้อมือนั้นเต็มไปด้วยความมหัศจรรย์แห่งการสื่อสาร

　เวทย์มนตร์การสื่อสารนั้นเป็นเวทย์มนตร์ที่ค่อนข้างลำบาก และมีเพียงคนที่สามารถใช้เวทย์มนตร์การสื่อสารเท่านั้นที่สามารถสื่อสารระหว่างกันได้

　ในบรรดาชิโรเนะและคนอื่นๆ ชิยูกิเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถใช้เวทย์มนตร์การสื่อสารได้อย่างเหมาะสม อย่างไรก็ตาม หากคุณใช้เครื่องมือเวทย์มนตร์ คุณสามารถสนทนาได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ

　สร้อยข้อมือที่เรน่ามอบให้ฉันอนุญาตให้แม้กระทั่งผู้ที่ไม่สามารถใช้เวทย์มนตร์การสื่อสารก็สามารถใช้เวทย์มนตร์แบบเดียวกันได้เนื่องจากพลังของกำไล

　ชิโรเนะและคนอื่นๆ ได้รับสร้อยข้อมือนี้จากชิยูกิเมื่อพวกเขาดำเนินการอีกครั้ง

　หากมีอะไรเกิดขึ้น ฉันมีวิธีติดต่อคุณ

“เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการเข้าร่วมกับเราสักครั้ง”

　หลังจากพูด คายะก็แตะสร้อยข้อมือที่มือซ้ายแล้วพูดว่า

“เจอกันเหรอ? มีอะไรเกิดขึ้นที่นั่นหรือเปล่าคายะ?”

“ครับคุณผู้หญิง เห็นได้ชัดว่ามีปัญหาเกิดขึ้นทางนั้น ทางที่ดีที่สุดคือกลับไปให้เร็วที่สุด”

　คายะโค้งคำนับเคียวกะแล้วพูดว่า

“ใช่ ฉันคิดว่าในที่สุดฉันก็เข้าใจคุโรกิแล้ว…”

　ชิโระเนะวัตถุโดยธรรมชาติ

　ฉันได้รับเบาะแสจากคุโรกิแล้ว แต่ฉันไม่อยากกลับไปแบบนี้อีก

“แต่ ท่านชิโรเนะ จากน้ำเสียงของท่านชิยูกิ ดูเหมือนว่าสิ่งต่างๆ ที่นั่นจะมีปัญหาเช่นกัน ฉันคิดว่าเราควรกลับไป ท่านชิโรเนะไม่กังวลเหรอ?”

“อึก……”

　ชิโรเนะสับสนกับคำถามของคายะ

　เช่นเดียวกับคุโรกิ เรย์จิและคนอื่นๆ ก็เป็นเพื่อนที่สำคัญเช่นกัน

　ชิโรเนะอยากช่วยเหลือเพื่อนๆ หากพวกเขาประสบปัญหา

　ฉันพบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเลือกระหว่างคนทั้งสอง

“คายะ พูดแบบนั้นขี้ขลาดเลย อีกด้านหนึ่งอาจจะยาก แต่ดูเหมือนว่าเราจะหาเบาะแสได้แล้ว ฉันจะต่อต้านการกลับไปตอนนี้”

　เมื่อเคียวกะพูดแบบนี้ คายะก็คราง

“…เข้าใจแล้วสาวน้อย อย่าเพิ่งกลับเลย”

“ฉันขอโทษ เคียวกะ คายะ”

　ชิโรเนะขอโทษทั้งสองคน

　เคียวกะและคายะกำลังเดทกับชิโรเนะ

　ถ้าเรย์จิและคนอื่นๆ มีปัญหา พวกเขาก็อยากจะไปที่นั่น

　ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากต้องรู้สึกขอบคุณ

“แล้วต่อจากนี้ไปคุณอยากจะทำยังไงต่อไปล่ะท่านชิโรเนะ?”

“ส่วนฉัน ฉันกำลังคิดว่าจะไปอาร์โกรี่ ใกล้กับนาร์โกล นอกจากนี้ ฉันยังมีเรื่องกับคุณเรจิน่าด้วย”

　ชิโรเนะมองไปที่ห้องถัดไปที่เรจิน่ากำลังนอนหลับอยู่

　ชิโรเนะคิดว่าเนื่องจากเรจิน่ามาจากอาร์โกรี่ เธอจึงอาจต้องการกลับไปบ้านเกิดของเธอ

　ฉันอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับโอมิลอส และเรจิน่า ซึ่งฉันมีโอกาสพบ

“เข้าใจแล้ว อย่างไรก็ตาม ฉันก็กังวลเกี่ยวกับท่านเรย์จิและคนอื่นๆ ด้วยเช่นกัน กรุณาถอยออกไปที่ไหนสักแห่ง”

“ครับ ฉันเข้าใจแล้วคายะ”

　ชิโรเนะพยักหน้ากับคำพูดของคายะ

(ฉันไม่สามารถสร้างปัญหาให้พวกเขาได้เพราะฉัน ดังนั้นฉันไม่คิดว่าจะบังคับตัวเองได้มากเกินไป อย่างไรก็ตาม ฉันสามารถพบกับคุโรกิได้ไม่นานหลังจากที่ฉันมาถึง ดังนั้นฉันแน่ใจว่าฉันและเธอยังคงเชื่อมต่ออยู่ )

　ชิโรเนะตัดสินใจเชื่อในโชคชะตาและเดินหน้าต่อไป

◆

　มนุษย์ผู้หญิงเปลือยนอนอยู่ต่อหน้าโกสุ

　โกสุมองไปที่ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น

　เธอคงเป็นมนุษย์ผู้หญิงธรรมดาๆ

(มีบางคนที่งุ่มง่าม และบางคนก็ค่อนข้างสวย อย่างไรก็ตาม พวกเขายังไม่เก่งเท่าน้องสาวของผู้กล้าและเรจิน่า แต่ตอนนี้ฉันจะจัดการเรื่องนี้ก่อน)

　โกสุจำเรจิน่าได้

　หลังจากที่เรจิน่าสอบปากคำเสร็จ เธอก็ถูกน้องสาวของผู้กล้าพาตัวไป

　โอมิลอสผู้น่าสงสารซึ่ง เรจิน่าเกลียดชัง ไม่สามารถคุยกับเธอได้จึงรีบกลับไปที่โรงแรม

　เพื่อสงบร่างกายส่วนล่างของเขาซึ่งปวดเมื่อยจากการถูกวางยาโกสุ จึงเชิญผู้หญิงบางคนที่มางานเต้นรำ และเพิ่งกอดผู้หญิงที่ติดตามเขาเสร็จแล้ว

(ฉันแน่ใจว่าตัวเมียเหล่านี้มีความสุขที่ได้ถูกจับโดย ปาร์ซิสที่มีเสน่ห์)

　โกสุหัวเราะ

　ถ้าผู้หญิงคนนี้รู้ใบหน้าที่แท้จริงของโกสุ เธอคงจะบ้าไปแล้ว

　อย่างไรก็ตาม มันไม่สำคัญสำหรับโกสุ

　ตราบใดที่มันทำให้ร่างกายส่วนล่างของคุณพอใจก็ไม่เป็นไร

　ความเจ็บปวดในร่างกายส่วนล่างของโกสุจะไม่ทุเลาลง

　ผลของยาที่แม่มดเงินน่ารังเกียจทำให้ฉันดื่มไม่ได้หายไป

　มีดผ่าตัดระดับนี้ไม่เพียงพอที่จะระงับความเจ็บปวดนี้

(ฉันต้องขอให้เรจิน่าบรรเทาความเจ็บปวดนี้…)

　โกสุมองขึ้นไปที่ดวงจันทร์จากหน้าต่างและสาบาน

　พบผู้หญิงของฉันที่ฉันคิดว่าหายไปแล้ว

　เรจิน่า ถูกจับโดยแม่มดผมเงิน คุนะ

　โกสุไม่รู้จักคุนะดีพอ

　เพราะฉันไม่ได้สนใจนาร์โกลจริงๆ

　ประการแรก มีสัตว์ประหลาดมากมายในนาร์โกลที่แข็งแกร่งกว่าพวกมันมาก

　นั่นเป็นสาเหตุที่โกสุไม่ต้องการเข้าใกล้เขา

　เป็นผลให้ไม่ได้ยินข่าวเหตุการณ์นาร์โกล

　ฉันก็เลยไม่รู้ว่ามีแม่มดแสนสวยอย่างคุนะอยู่ด้วย

(จากข้อมูลของ เรจิน่า เธอเป็นเจ้าหญิงของราชาปีศาจ มันยากที่จะเชื่อว่าราชาปีศาจที่น่าเกลียดเช่นนี้จะให้กำเนิดเจ้าหญิงที่สวยงามเช่นนี้ แต่เธอดูเหมือนภรรยาของราชาปีศาจที่ฉันเห็นในวิดีโอเวทย์มนตร์มาก่อน ดังนั้น จะต้องเป็นจริง.)

　พูดตามตรง ฉันดีใจที่โกสุ ดูไม่เหมือนราชาปีศาจ

　และฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่อาณาจักรเวลอสพร้อมกับเรจิน่า

　โกสุไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ระหว่างงานเต้นรำ

　หลังจากที่เขาสามารถเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง เขาก็ถูกเรียกตัวไปที่ห้องทำงานของกษัตริย์เพื่อสอบถามเรื่องบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับอาร์โกรี่

　แล้วฉันก็ได้พบกับเรจิน่าอีกครั้ง

　โกสุไม่รู้ว่าน้องสาวของผู้กล้าจับตัวเขาไปได้อย่างไร

　อย่างไรก็ตาม โชคดีที่ดูเหมือนเขาไม่มีเจตนาที่จะฆ่าเรจิน่า

　โอกาสที่จะได้รับ เรจิน่า กลับมาอีกครั้ง

(ตามที่คาดไว้ดูเหมือนว่าฉันกับเรจิน่าจะเชื่อมโยงกันด้วยโชคชะตา ฉันอยากจะอธิษฐานต่อเทพีแห่งโชคชะตา คาซ่า คราวนี้ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป ฉันจะไม่ยกให้ผู้กล้าหรือ แม่มดสีเงิน มันเป็นของฉันเท่านั้น!)

　โกสุคิด

　ฉันจะรับเรจิน่าได้อย่างไร