นิทานอัศวินดํา 18
ห้องโถงเทพธิดาเป็นศูนย์กลางของวิหารเรน่า
ห้องใหญ่เรียงรายไปด้วยเสาทรงกลมสร้างบรรยากาศอันเคร่งขรึม
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชิยูกิและคนอื่นๆ มาที่นี่ ในตอนแรก ชิยูกิและคนอื่นๆ ถูกเรน่าเรียกตัวมาในครั้งนี้
เรน่าลงมาต่อหน้าชิยูกิและคนอื่นๆ
วิหารแห่งสาธารณรัฐเซนต์เลนาเรียแห่งนี้เป็นที่พำนักของเรน่าบนโลก เรน่าลงมายังโลกเป็นครั้งคราวและนำทางผู้คน
เมื่อชิยูกิได้ยินสิ่งนี้ เธอก็ตระหนักว่าพระเจ้ามีอยู่จริงในโลกนี้และมีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับผู้คน
“ไม่นานหรอกทุกคน”
เรน่าพูดแล้วยิ้ม ชิยูกิและคนอื่นๆ สนใจในรอยยิ้มนั้น
ชิยูกิคิดว่าเธอสวยจริงๆ
เธอมีใบหน้าที่สวยงาม ผิวขาว และหน้าอกที่อวบอิ่มกว่าซาโฮโกะ แต่เอวของเธอบางกว่า แม้แต่ในโลกดั้งเดิมที่ชิยูกิและคนอื่นๆ ดำรงอยู่ ก็ไม่เคยมีผู้หญิงที่สวยงามเท่านี้มาก่อน
ชิยูกิก็มั่นใจในรูปร่างหน้าตาของเธอเช่นกัน แต่เธอก็ไม่เหมาะกับเรน่าเลย
ชิยูกิคิดว่าแม้ว่าเธอไม่ใช่เรย์จิ ผู้ชายทุกคนก็จะฟังเธอเพราะความงามของเธอ
“ไม่นานมานี้ เรน่า ฉันคิดถึงเธอ”
เรย์จิจ้องมองเรน่าด้วยดวงตาเป็นประกาย น่าจะเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่เรย์จิได้พบกับเรน่า
ครั้งสุดท้ายที่เขาลงมา เรย์จิได้รับบาดเจ็บและหลับไป
“มันผ่านมานานมากแล้วเรย์จิ คุณโอเคกับบาดแผลที่ได้รับจากอัศวินดำหรือเปล่า?”
การแสดงออกของเรย์จิมีสีหน้าขุ่นมัวเมื่อเขาได้ยินชื่อของอัศวินดำ
“ครั้งต่อไปฉันจะไม่แพ้ ฉันจะเอาชนะราชาปีศาจอย่างแน่นอน ดังนั้นไม่ต้องกังวล เรน่า!”
“เข้าใจแล้ว ฉันกำลังตั้งตารออยู่นะเรย์จิ”
เรน่าดูมีความสุขมาก อย่างไรก็ตาม ชิยูกิมีความรู้สึกผสมปนเป
เรย์จิจะตาย ถ้าเขาได้การต่อสู้กับอัศวินดำอีกครั้ง
(แต่แรกก็แปลกที่เราต่อสู้กันเพียงกลุ่มเดียว ฉันสงสัยว่าเทพเจ้าแห่งเอลิออสกำลังทำอะไรอยู่?)
ชิยูกิวางแผนที่จะถามเรน่าเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน
“ท่านเทพธิดาเรน่า ฉันมีเรื่องอยากจะถามท่าน”
“อะไรเหรอ? ชิยูกิ?”
เรน่าเอียงศีรษะของเธอ ท่าทางก็สง่างามเช่นกัน
“ก่อนอื่นเลย ทำไมเทพเจ้าแห่งเอลิออสถึงทิ้งราชาปีศาจไว้ตามลำพัง?”
ชิยูกิถามคำถามแรกก่อน
“มันไม่ใช่ว่าฉันจะทิ้งมันไว้ตามลำพัง แต่… พระเจ้าก็มีสถานการณ์ของตัวเองเช่นกัน”
เรน่าพูดขอโทษ
(เหตุผลคืออะไร?)
ชิยูกิต้องการตรงไปยังเอลิออส โลกแห่งสวรรค์ และฟังเรื่องราวของเขา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเรน่าดูมีปัญหา เรย์จิจึงทำหน้าบูดบึ้ง เลยยังไปฟังไม่ได้เลยจนบัดนี้
“มีอะไรงั้นเหรอเรน่า?”
อย่างไรก็ตาม ริโนะถามอย่างไร้เดียงสา ดวงตาของเขาเป็นประกาย แม้ว่าจะไม่น่าดึงดูดเท่าเรน่า แต่ริโนะก็มีเสน่ห์เช่นกัน ถ้าเป็นผู้ชายเขาจะพูดถึงสถานการณ์ได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเรน่าเป็นผู้หญิง เสน่ห์ของริโนะจึงไม่เหมาะกับเธอ
“ฉันขอโทษริโนะ ฉันพูดแบบนั้นไม่ได้…”
“บู”
ริโนทำแก้มปอง. มันน่ารัก แต่ก็ไม่มีความหมายสำหรับเรน่า
“นั่นคือทั้งหมดที่คุณอยากถามเหรอ?”
“ไม่ ฉันมีเรื่องสำคัญจะถามคุณ”
“มันสำคัญเหรอ? มันคืออะไร? ชิยูกิ?”
“เทพธิดาเรน่า มีคนอื่นที่ถูกอัญเชิญมานอกเหนือจากพวกเราใช่ไหม?”
ทันใดนั้นที่เธอก็ได้ยินคำพูดเหล่านั้น ใบหน้าของเรน่าดูเคร่งขรึม
ชิยูกิและคนอื่นๆ ต่างก็ประหลาดใจเมื่อเห็นใบหน้านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นการแสดงออกของเรน่าเช่นนั้น
“คุณสังเกตเห็นแล้ว ชิยูกิ มันไม่เป็นที่พอใจนัก แต่ก็เป็นไปตามที่คุณจินตนาการเอาไว้… ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีคนอื่นนอกจากฉันที่ทำการอัญเชิญ…”
เรน่าส่ายหัวอย่างเศร้าใจ
จากคำพูดของเรน่า ชิยูกิสรุปว่าไม่ใช่เรน่าที่เรียกเขามา
นอกจากนี้การที่ ริโนะผู้มีความสามารถในการตรวจจับคำโกหกไม่ได้พูดอะไรเลยทำให้เขามีความมั่นใจมากยิ่งขึ้น
“ตอนนี้คุณก็รู้แล้ว ไม่มีทางที่เรน่าจะทำอะไรแบบนั้นกับเราอย่างเงียบๆ หรอก”
“ใช่แล้ว เรย์จิคุงพูดถูก ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ใช่แล้ว เรย์คุงพูดถูก”
ชิโรเนะและซาโฮโกะเห็นด้วยกับคำพูดของเรย์จิ
เรน่ามองดูชิยูกิและคนอื่นๆ ด้วยสีหน้าแปลกๆ
ชิยูกิคิดว่านั่นก็เป็นเรื่องธรรมชาติเช่นกัน เรน่าไม่รู้เกี่ยวกับการโต้ตอบของชิยูกิก่อนที่เรน่าจะมาถึง
(ขออภัยที่สงสัยคุณเรน่า)
ชิยูกิขอโทษเรน่าในใจ
“เป็นเช่นนั้นเหรอ? มีคนอื่นอีกคนหนึ่งที่ถูกอัญเชิญมา คนนั้นคือใคร?”
“ฉันไม่รู้ ชิยูกิ สิ่งที่ฉันรู้เกี่ยวกับคนๆ นั้นก็คือเขาถูกอัญเชิญและแข็งแกร่ง ฉันไม่รู้ว่าเขามีความสามารถอะไรหรือถูกอัญเชิญมาจากโลกไหน ฉันกำลังสอบสวน .ถ้าฉันหาข้อมูลเพิ่มเติมได้แล้วจะติดต่อกลับไป มีอะไรจะถามอะไรอีกไหม?”
เรน่าวางมือบนหน้าผากและถอนหายใจ
(เราก็รู้ว่าเขาถูกเรียกมาและเขาแข็งแกร่ง และดูเหมือนเรน่าจะไม่รู้ว่าคนๆ นั้นมาจากโลกเดียวกับเรา ถ้าเธอไม่มีข้อมูลมากไปกว่าเรา… ก็ไม่มีประโยชน์ ในการถามอะไรเพิ่มเติม ยังไงก็ตาม พวกเขาเป็นใคร ดูเหมือนจะไม่อยากทำร้ายเรา เลยเดาว่า พวกเขาไม่ใช่ศัตรู…)
ไม่มีประโยชน์ที่จะถามอีกต่อไป ชิยูกิจึงตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง
“เอาล่ะ เพียงพอแล้วสำหรับผู้ถูกอัญเชิญ เปลี่ยนหัวข้อเถอะ ต่อไปหัวข้อต่อไปฉันมีเรื่องจะขอ”
“ขออะไร? ชิยูกิ?”
“โปรดส่งฉันและชิโรเนะกลับสู่โลกเดิมของเราด้วย”
เมื่อฉันพูดแบบนั้น เรน่าก็ดูเป็นกังวล
ชิยูกิคิดว่าทุกคนควรกลับบ้าน อย่างไรก็ตาม เรย์จิไม่เคยทิ้งสิ่งที่เขาได้รับจากเรนะไปแล้ว
แต่ผ่านมาปีกว่าแล้ว ยังไงก็ต้องกลับบ้าน
หลังจากคุยกันก่อนที่เรนะจะมา ก็ตัดสินใจว่าชิยูกิและชิโรเนะจะกลับบ้านคนเดียว
“คุณจะไม่ร่วมมือในการปราบราชาปีศาจอีกต่อไปแล้วเหรอ?”
เรน่าพูดทั้งที่ตาของเธอเปียก
“ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว ฉันไม่สามารถอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป”
“เราสามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นได้ไหม?”
แววตาอ้อนวอนของเรน่า แม้แต่ชิยูกิตัวเมียก็รู้สึกเหมือนหัวใจของเธอสั่นไหว
“ชิยูกิ… ฉันคิดว่าเธอไม่จำเป็นต้องกลับบ้านแล้วใช่ไหม? ดูเหมือนเรน่าจะมีปัญหาเหมือนกัน”
เรย์จิหยุดเมื่อเขาเห็นดวงตาของเรนะ
ชิยูกิได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจ จากนั้นชิยูกิก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“เข้าใจแล้ว”
“เข้าใจไหม? ชิยูกิ”
“ถ้าคุณลองคิดดู มีคนอื่นที่สามารถใช้เทคนิคการอัญเชิญได้”
ชิยูกิตระหนักดีว่าหากมีคนอื่นที่ไม่ใช่เรน่าที่สามารถใช้เทคนิคการอัญเชิญได้ เธอควรจะตามหาคนนั้นให้เจอ
หากเป็นเช่นนั้น พวกเขาควรจะสามารถกลับมาได้โดยไม่ต้องเอาชนะราชาปีศาจ
(แม้ว่าเขาอาจจะเป็นคนนิสัยไม่ดีที่สุด… นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ฉันกังวล)
เมื่อชิยูกิพูดแบบนั้น ใบหน้าของเรน่าก็ยิ่งเคร่งขรึมกว่าเดิม
“ชิยูกิ หมายความว่าไง?”
“ถ้าคุณไม่ฟังข้อเรียกร้องของฉัน ฉันจะไปหาคนนั้น”
เมื่อชิยูกิพูดแบบนั้น ใบหน้าของเรน่าก็ดูน่ากลัว มันเป็นใบหน้าที่เรน่าไม่เคยแสดงมาก่อน
ความเย็นยะเยือกไหลลงมาตามกระดูกสันหลังของชิยูกิ เมื่อฉันมองไปด้านข้าง เรย์จิก็ดูประหลาดใจเช่นกัน
“นั่นคือสิ่งที่พวกคุณทุกคนคิดใช่ไหม?”
ทุกคนที่อยู่ในปัจจุบันแทบจะจมอยู่กับพลังของเรน่า
(คุณจะโกรธใช่ไหม เพราะคุณจะทิ้งเรน่าและกลับบ้าน)
ฉันคิดว่าชิยูกิแย่กว่านิดหน่อย
อย่างไรก็ตาม จากมุมมองของชิยูกิ มันเหมือนกับว่าเธอถูกบังคับให้ต่อสู้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงไม่มีความตั้งใจที่จะยอมแพ้
“อย่ากังวล เรน่า ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น”
เรย์จิตื่นตระหนกเพราะเรน่าโกรธ
“ใช่แล้ว ฉันเป็นคนเดียวที่คิด…”
อันที่จริง ชิยูกิเพิ่งพูดสิ่งที่อยู่ในใจ เพื่อนคนอื่นๆคงไม่คิดอย่างนั้น
ใบหน้าของเรน่ากลับมาเมื่อเธอได้ยินคำพูดของชิยูกิ
พลังของเรน่าหมดลงและทุกคนดูโล่งใจ
“โอเค ชิยูกิ ฉันคิดว่าเป็นการดีที่สุดสำหรับคุณกลับบ้าน”
เรน่าพูดด้วยรอยยิ้ม
◆
เวลาผ่านไปสองวันแล้วนับตั้งแต่คุโรกิได้ติดต่อกับน้องสาวของเรย์จิ
คุโรกิตระหนักว่าเขากำลังถูกตรวจค้นและอาศัยอยู่ในบ้านร้างในเมืองรอบนอก
บ้านร้างแห่งนี้คือที่ซ่อนของโดซึมิ
โดซึมิได้เตรียมสถานที่ซ่อนไว้เผื่อว่ามีอะไรเกิดขึ้น
(สุดท้ายก็พึ่งนัทได้…)
คุโรกิถอนหายใจ
คุโรกิสงสัยว่าทำไมเขามาไกลขนาดนี้
ขณะนี้กำลังรวบรวมข้อมูลเหลืออยู่ที่นัท
นัทไปวัดเพื่อตรวจสอบสถานการณ์
คุโรกิได้ยินจากนักบวชประจำวัดว่าเทพธิดาเรน่ากำลังจะมาที่วิหาร
(คนที่เรียกเรย์จิและคนอื่นๆ ลงมา ฉันหวังว่าฉันจะค้นพบอะไรบางอย่าง)
ขณะที่คุโรกิกำลังคิดเรื่องนี้ นัทก็กลับมา
“ท่านคุโรกิ ฉันกลับมาแล้ว”
“ยินดีต้อนรับกลับมานัท รู้ไหมว่าทำไมเทพีเรน่าจึงลงมา”
นัทส่ายหัว
“ดูเหมือนเขากำลังคุยกับพวกผู้กล้าเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง แต่ห้องนั้นได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา ดังนั้นฉันจึงไม่ได้ยินเขา”
ตามที่คาดไว้ การรักษาความปลอดภัยน่าจะแน่นหนารอบๆ เทพธิดา อย่างที่คาดไว้ ดูเหมือนว่านัทไม่สามารถรวบรวมข้อมูลใดๆ ได้
“เข้าใจแล้ว ช่วยไม่ได้แล้ว…ขอบคุณนะนัท”
“ฉันแค่… มีข้อมูลบางอย่างที่ฉันสนใจ”
“ข้อมูลที่น่าสนใจ?”
“ใช่ ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังเตรียมการอัญเชิญ”
“……ใช่?”
คุโรกิทำเสียงขำ
“เตรียมอัญเชิญเหรอ? คุณวางแผนที่จะอัญเชิญคนใหม่หรือเปล่า?”
แต่นัทกลับส่ายหัว
“ฉันไม่เข้าใจเรื่องนั้นจริงๆ ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่การอัญเชิญ แต่เป็นการกลับมา…”
คุโรกิสรุปจากคำพูดเหล่านั้นว่าแนทดูเหมือนจะไม่เข้าใจข้อมูลอย่างชัดเจนเช่นกัน
“ดูเหมือนว่าเพื่อนของผู้กล้าชื่อว่า ชิยูกิ และชิโรเนะจะบอกว่าพวกเขาจะกลับบ้าน…”
นี่เป็นข้อมูลที่น่าสนใจอย่างแน่นอน
“ฮะ…ฉันแน่ใจว่าไม่มีทางกลับมาใช่ไหม?”
“ฉันแน่ใจอย่างนั้น”
“มีวิธีกลับจริงๆ เหรอ?”
ฉันแค่คิดว่าไม่มีโหมด แต่บางที เอลิออสอาจมีเทคนิคการคืนจริงเหรอ?
คุโรกิคิดเรื่องนี้
“ท่านคุโรกิ! ท่านเฮย์บอสไม่ใช่คนประเภทที่ทำอะไรแบบนั้น!”
นัทพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแม้จะนานมาแล้วก็ตาม
คุโรกิได้ยินมาว่าเฮย์บอส เทพแห่งช่างตีเหล็ก เป็นเพื่อนของโมเดส
และนัทบอกว่าเฮย์บอสไม่ใช่คนที่จะปกปิดข้อมูล
จากข้อมูลของเฮย์บอส แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกลับมาพร้อมกับเทคนิคการอัญเชิญในปัจจุบัน ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด คุณอาจกลายเป็นคนเร่ร่อนไปตามกาลเวลาและอวกาศ
อย่างไรก็ตาม ชิโรเนะบอกว่าเธอจะกลับไปสู่โลกเดิมของเธอ
แล้วนัทก็บอกว่าไม่มีทางกลับแล้ว
(ข้อมูลขัดแย้งกันหรือเปล่า หมายความว่าอย่างไร)
เรน่าอาจไม่รู้ว่าเธอไม่สามารถกลับบ้านด้วยเทคนิคการอัญเชิญในปัจจุบันของเธอได้
แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขารู้และส่งชิโรเนะกลับบ้านล่ะ?
บางทีชิโรเนะอาจตกอยู่ในอันตราย
หัวใจของคุโรกิกำลังสับสนวุ่นวาย
“ฉันแน่ใจว่าเรน่าใช้เทคนิคการอัญเชิญใช่ไหม?”
“ใช่”
“ตอนนี้เรน่าอยู่ในวิหารใช่ไหม?”
“ถูกต้องเลย.”
ฉันต้องพบกับเรน่าโดยตรงเพื่อยืนยัน
คุโรกิตัดสินใจย้าย
“นัท พวกเราบุกวิหารกันเถอะ ถ้าจะอัญเชิญใครมาอีก เราคงต้องหยุดพวกมัน”
Comments