คุโรกิดีใจที่เห็นคุนะแต่งตัว

　ชุดเดรสสีน้ำเงินและอัญมณีที่ใช้สีครามเข้มทำให้ชุดดูโดดเด่น คุนะดูสวยมากในชุดนั้น

　เมื่อคุนะเกิด ช่างฝีมือคนแคระคนหนึ่งได้ทำชุดเสื้อผ้าให้เขา

　มีชุดหนึ่งในหมู่พวกเขา แต่ฉันไม่เคยมีโอกาสได้ใส่เลยจนกระทั่งตอนนี้

　แม้ว่าคุนะจะมีส่วนสูงไม่มาก แต่เขาก็มองเห็นได้ชัดเจนในทุกพื้นที่ ชุดเดรสที่คนแคระทำนั้นดึงเอาความน่ารักและเสน่ห์อันน่าหลงใหลของคุนะออกมาได้อย่างเต็มที่

　หน้าอกของชุดเปิดออกเล็กน้อย เผยให้เห็นร่องอกที่กว้างขวางของคุนะเล็กน้อย

　อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้ดูหยาบคาย และการตกแต่งด้วยอัญมณีสีน้ำเงินและดอกไม้สีฟ้าอ่อนทำให้ดูหรูหรา

　กระโปรงสีน้ำเงินครามเป็นประกายของเธอแผ่ออกมาจากเอวที่รัดแน่นของเธอ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์มาก

(ให้ตายเถอะ คุณทำได้ดีมาก)

　คุโรกิกำหมัดและขอบคุณช่างฝีมือคนแคระที่ทำชุดนี้

　เมื่อสองวันก่อนที่คุนะพูดครั้งแรกว่าเธออยากไปงานเต้นรำของเวลอส

　เห็นได้ชัดว่าคุโรกิสนใจหนังสือเด็กที่เขาเคยอ่านให้คุนะฟังในอดีต เนื่องจากมีคำอธิบายเกี่ยวกับงานเต้นรำอยู่ที่นั่น

　คุโรกิคิดว่าคุนะต้องเป็นผู้หญิงถึงจะสนใจงานเต่นรำ

　เมื่อคุโรกิได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรก เขาก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้มากนัก

　นั่นเป็นเพราะฉันไม่ชอบสถานที่หรูหราแบบนั้น

　อย่างไรก็ตาม คุโรกิตัดสินใจไปอาณาจักรเวลอสเพราะเขาอยากเห็นใบหน้าที่มีความสุขของคุนะและอยากไปที่นั่นอีกครั้ง

　ฉันเรียนเต้นจากเรจิน่า

　เรจิน่าเรียนเต้นรำจากแม่ของเธอ และเธอก็สอนมันให้คุโรกิและคนอื่นๆ เห็นว่าสักวันหนึ่งมันอาจจะมีประโยชน์ .

　แม้ว่าแม่ของเธอจะเสียชีวิตไปเมื่อสามปีที่แล้ว แต่เรจิน่ายังคงจำสิ่งที่แม่ของเธอสอนเธอได้

　แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีเวลา แต่คุโรกิและคุนะก็ตัดสินใจฝึกซ้อม

　ระหว่างทาง ตอนที่คุโรกิกำลังฝึกเต้นรำกับเรจิน่า คุนะก็อารมณ์ไม่ดี แต่คุโรกิกับคุนะก็สามารถเต้นได้

　ตอนนี้ควรไปงานเต้นรำได้แล้ว

　คุโรกิและคุนะก็มาถึงงานเต้นรำ

　จากนั้น ในวันงานเต้นรำ คุโรกิต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นคุนะสวมชุด คุนะเป็นเด็กที่สวยงามเสมอ เธอยิ่งสวยขึ้นด้วยการสวมชุดเดรส

　ใครๆ ก็อยากไปงานเต้นรำ ถ้าได้เต้นกับสาวสวยขนาดนี้

　จากนั้นในวันนั้น คุโรกิและคุนะก็มุ่งหน้าไปยังอาณาจักรเวลอสโดยมีเรจิน่าร่วมด้วย

　การเข้าร่วมงานเต้นรำในอาณาจักรเวลอสเป็นเรื่องง่าย

　เนื่องจากดูเหมือนว่าใครๆ ก็สามารถเข้าร่วมงานเต้นรำได้ตราบใดที่พวกเขาจ่ายเงินจำนวนหนึ่ง

　ดูเหมือนว่านี่เป็นความคิดของราชินีแห่งประเทศนี้ และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพ่อค้าจากหลายประเทศจึงดูเหมือนจะเข้าร่วมในงานเต้นรำนี้

　งานเต้นรำนี้มีวัตถุประสงค์ทางเศรษฐกิจเช่นกัน และอาหารที่เสิร์ฟที่งานเต้นรำนั้นใช้ผลิตภัณฑ์พิเศษมากมายของอาณาจักรเวลอส

　พวกเขายังส่งเสริมผลิตภัณฑ์ใหม่ ไม่ใช่แค่อาหาร

　คุโรกิคิดว่าราชินีที่ชื่อคอร์ฟิน่าดูจะค่อนข้างฉลาด

　และพระราชินีก็เป็นที่นิยมของพลเมืองของประเทศนี้

　ตามที่คุโรกิได้ยิน มันเป็นเพราะพวกเขาไล่พ่อค้าไร้ยางอายที่ปกครองประเทศนี้ออกไปจากเงามืด

　ต้องขอบคุณการหายตัวไปของพ่อค้าที่ผูกขาด ราคาจึงตกลงมาเหลือหนึ่งในห้า ซึ่งสร้างความพอใจให้กับประชาชนเป็นอย่างมาก

　ฉันยังได้ยินมาว่าตอนนี้การเคลื่อนไหวของผู้คนมีอิสระมากขึ้นกว่าเดิมมาก

　เศรษฐกิจดูเหมือนจะไปได้ดี

　อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะดีจากมุมมองทางเศรษฐกิจ แต่ก็ไม่ได้ดีนักจากมุมมองด้านความปลอดภัย

　เนื่องจากคนอย่างคุโรกิและเพื่อนๆ ของเขาสามารถแอบเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

　อย่างไรก็ตาม มันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับคุโรกิเพราะเขาสามารถเข้าร่วมงานงานเต้นรำได้

　คุโรกิเข้าไปในห้องงานเต้นรำพร้อมกับคุนะ

　เพลงแรกกำลังจะเริ่มแล้ว

　มีการเล่นดนตรีและเริ่มเต้นรำ

　คุโรกิจับมือสีขาวของคุนะโอบรอบเอวเรียวของเธอ และเริ่มเต้น

　มีผู้หญิงหลายคนสวมชุดอยู่รอบตัว แต่คุโรกิกลับไม่สังเกตเห็นพวกเขา

　คุโรกิมองแค่คุนะเท่านั้น

“คุโรกิ! คุนะสนุกจัง! ฉันดีใจมากที่ได้เต้นกับคุโรกิ!!”

　เมื่อคุนะยิ้มอย่างสดใส แม้แต่คุโรกิก็มีความสุข

　คุโรกิคิดว่าในโลกดั้งเดิมของเขา คงไม่มีใครมีความสุขที่ได้เต้นรำ

　อย่างดีที่สุด ชิโรเนะจะเต้นด้วยความสงสาร

　อย่างไรก็ตาม โลกนี้มีคุนะอยู่

　นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันคิดว่าเป็นเรื่องดีที่คุโรกิมายังโลกนี้

　คุโรกิยังมีความสุขที่ได้เต้นรำกับสาวสวยอย่างคุนะ

　คุโรกิมองไปที่คุนะ

“มีอะไรเหรอคุโรกิ?”

“เพราะว่าคุนะสวยมาก”

　เมื่อคุโรกิพูดแบบนั้น คุนะก็ยิ้มอย่างมีความสุข

　ใบหน้านั้นน่ารักมาก

　เพลงแรกจบลง

　คุโรกิและคุนะยิ้มให้กัน

　จากนั้นบริเวณรอบๆ คุโรกิและเพื่อนๆ ก็เริ่มมีเสียงดังกึกก้อง

　เมื่อคุโรกิมองไปรอบๆ เขาเห็นว่าเขาถูกรายล้อมไปด้วยผู้ชายมากมาย

(ค-ทำไม!? ทำไมคุณถึงถูกล้อม!?)

　คุโรกิรู้สึกตกใจเมื่อถูกล้อมรอบอย่างกะทันหัน

　ฉันคิดว่าบางทีตัวตนที่แท้จริงของเขาอาจถูกเปิดเผย

　อย่างไรก็ตาม ความกังวลเหล่านั้นกลับกลายเป็นว่าไม่มีมูลความจริง

“เอ่อ องค์หญิง…ช่วยเต้นรำกับฉันสักเพลงได้ไหม”

“ไม่ กับฉัน…”

“ได้โปรดเต้นรำกับฉัน”

　พวกผู้ชายคุยกัน.

　พวกผู้ชายมองแค่คุนะเท่านั้น

　ที่นั่น คุโรกิสังเกตเห็นสภาพแวดล้อมของเขาเป็นครั้งแรก

　ทุกสายตาของผู้ชมจับจ้องไปที่คุนะ

　เมื่อคุโรกิฟัง เขาก็พูดว่า “เธอมาจากเจ้าหญิงองค์ไหน” “สวยจริงๆ…” “ทำไมเธอถึงเป็นแบบนั้น…” “ไม่สูงมาก เอวเล็ก และ หน้าอกใหญ่โต…ฉันอิจฉา” ฉันได้ยินเสียงชื่นชมและอิจฉาคุนะ

“คุโรกิ ไอ้พวกนี้นี่มันอะไรกัน?”

　เมื่อคุโรกิมองไปที่คุนะ เขาก็มองผู้ชายเหล่านั้นอย่างสงสัย

　เหมือนเขาไม่เข้าใจสถานการณ์

“ใครๆ ก็อยากเต้นกับคุนะ”

“นั่นอะไรน่ะ? คุนะไม่มีความตั้งใจที่จะเต้นรำกับใครนอกจากคุโรกิ”

　คุนะมองผู้ชายด้วยสายตารังเกียจ

　แน่นอนว่าคุโรกิไม่มีความตั้งใจจะให้คุนะเต้นรำกับใครเลย

　อย่างไรก็ตาม ไม่ควรเต้นรำกับคนคนเดิมอย่างต่อเนื่อง

　เลยตัดสินใจพักก่อนเพลงต่อไป

　เพราะหากมีการหยุดก็จะไม่ได้ต่อเนื่องและสามารถเต้นรำกับคู่เดียวได้

“อะไร?”

　ขณะที่คุโรกิกำลังคิดเรื่องนี้ เขาก็ได้ยินเสียงจากภายนอกผู้ชายที่อยู่รอบตัวเขา

　ทันใดนั้นก็มีถนนปรากฏขึ้น ชายและหญิงคู่หนึ่งเดินไปตามเส้นทางที่ชายทั้งสองถอยกลับไป

　คุโรกิตกใจเมื่อเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น

　เคียวกะ มิโดะ.

　เธอเป็นน้องสาวของเรย์จิซึ่งก่อนหน้านี้เคยเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐเซนต์เลนาเรีย

(คุณมาที่นี่ทำไม!? เรย์จิและคนอื่นๆ น่าจะไปทางฝั่งตะวันตกของทวีปแล้ว!?)

　จากสิ่งที่คุโรกิได้ยิน เรย์จิน่าจะกำลังคลั่งไคล้เขาอยู่

　ตามรายงานนั้น วีรบุรุษควรอยู่ทางฝั่งตะวันตกของทวีป

　คุโรกิรีบมองไปรอบๆ และเห็นทุกคนที่อยู่ในสถานที่

　ยืนยันว่าเรย์จิ และผู้หญิงของเจรย์จิคนอื่นๆ ไม่อยู่ที่นั่น

(ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่คนเดียว?)

　ฉันยังจำผู้ชายที่อยู่ข้างๆ ได้

　นี่คือโกสุ ลูกชายของดาเทียร์

　คุโรกิรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้รับรายงานนั้นจากคุนะ

　นั่นเป็นเพราะฉันไม่คิดว่าปาร์ซิส จะเป็นลูกของราชินีก็อบลินจริงๆ

(เขามาทำอะไรที่อาร์โกรี่ และสิ่งที่ฉันสงสัยก็คือทำไมเขาถึงมาอยู่กับเคียวกะ มิโด?)

　คุโรกิสงสัย..

　ฉันรู้ว่าโกสุจะเข้าร่วมงานงานเต้นรำครั้งนี้ แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงอยู่กับเคียวกะ

“คุโรกิ ฉันอยากรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ฉันจะคุยกับเขาสักหน่อยจะได้ไหม?”

　คุนะชี้ไปที่โกสุแล้วพูด

　คุโรกิยังสงสัยว่าโกสุกำลังทำอะไรอยู่ ในเวลาเดียวกัน ฉันก็สงสัยว่าทำไมน้องสาวของเรย์จิถึงมาที่นี่

“โอเค คุยกับผมที่ห้องข้างๆ ก็ได้”

 

　เมื่อคุโรกิพูดอย่างนั้น คุนะก็ไปหาโกสุ เวทมนตร์ของคุนะอาจจะสามารถดึงข้อมูลจากโกสุได้

“ฉันอยากคุยกับคุณ มากับฉันหน่อยสิ”

　ฉันรู้สึกว่าคุนะใช้เวทย์มนตร์

　มันคือความมหัศจรรย์ของการควบคุม พลังเวทย์มนตร์ของโกสุ ไม่สามารถต้านทานเวทย์มนตร์ของคุนะได้ และแสงก็หายไปจากดวงตาของเขา ทำให้เขาดูเหมือนหุ่นเชิด

　จากนั้นโกสุ จะถูกควบคุมและพาไปที่ห้องอื่นโดยคุนะ

　เคียวกะ น้องสาวของเรย์จิและคุโรกิ กลุ่มคนจำนวนมากถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

　เคียวกะ มิโดกำลังจ้องมองคุโรกิ

“เดี๋ยวก่อน แล้วคุณล่ะ เราเคยพบกันที่ไหนสักแห่งไหม”

　เคียวกะถามคุโรกิ

　แน่นอนว่าคุโรกิเคยพบกับเคียวกะมาก่อน

　สถานที่แรกที่ฉันพบคือสาธารณรัฐเซนต์เลนาเรีย คุณควรจะได้เห็นใบหน้าของเขาสักหน่อยแล้ว

　และจากคำพูดและการกระทำของเธอ ดูเหมือนว่าเธอไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วเธอเป็นใคร

(ลองคิดดูสิ เธอเป็นคนเดียวที่ไม่ได้อยู่บนภูเขาของราชามังกรศักดิ์สิทธิ์…)  

　คุโรกิโล่งใจที่ตัวตนที่แท้จริงของเขาไม่ถูกเปิดเผย

“ไม่ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบคุณ องค์หญิงเคียวกะ”

　คุโรกิโค้งคำนับและโกหก

“เอ่อ…คุณรู้เรื่องของผมด้วย”

“ใช่แล้ว เหล่าผู้กล้ามีชื่อเสียง…”

　เมื่อคุโรกิพูดไม่ออก เคียวกะก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง

“มันไม่สมเหตุสมผลสำหรับฉัน… แต่ก็ไม่เป็นไร คุณช่วยเต้นเพลงเดียวได้ไหม”

　เคียวกะพูดพร้อมยื่นมือออกไป

　คุโรกิสับสนเมื่อถูกขอให้เต้น

　คุโรกิไม่มีความปรารถนาที่จะเต้นรำกับใครนอกจากคุนะ

　อย่างไรก็ตาม ฉันต้องการข้อมูลเกี่ยวกับสาเหตุที่เคียวกะมาที่นี่

　คุโรกิตอบรับคำเชิญของเธอและตัดสินใจเต้นรำ

“เอ๊ะ ได้โปรด! เจ้าหญิง!”

　ขณะที่กัดลิ้น คุโรกิพูดอย่างนั้นและจับมือเคียวกะ

(มันสวยนะ มันอาจจะอันตรายได้ถ้าฉันไม่คุ้นเคยกับคุนะ)

　คุโรกิจับมือเคียวกะไว้ และหัวใจของเขาก็เต้นรัวเล็กน้อย

　เคียวกะเป็นผู้หญิงที่สวยมาก

　ดังนั้นจึงต้องเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เต้นรำกับสาวสวยเช่นนี้

　ในโลกดั้งเดิมของฉัน ฉันแน่ใจว่าฉันจะไม่สามารถเต้นรำกับพวกเขาได้ ไม่ต้องพูดถึงการพูดคุยกับพวกเขาเลย

　ดนตรีเริ่มเล่น

　เพลงที่สองเริ่มแล้ว

　มีการเล่นดนตรีและคุโรกิและเพื่อนๆ ของเขาเต้นรำ

“เอ่อ เอ่อ คุณมาที่เวลอสด้วยตัวเองเหรอ?”

　คุโรกิฟังขณะเต้น

　ฉันต้องรวบรวมข้อมูลว่าทำไมฉันถึงมาที่นี่

“ไม่ ฉันอยู่กับคายะและชิโรเนะซัง ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งคู่จะไปที่ไหนสักแห่งตอนนี้…”

　คุโรกิรู้สึกประหลาดใจกับคำพูดเหล่านั้น

(ชิโรเนะอยู่นี่!?)

　คุโรกิแทบจะกรีดร้องด้วยความประหลาดใจ

　แม้ว่าเขาจะจับตาดูการเคลื่อนไหวของเรย์จิ แต่เขาสังเกตเห็นว่าการเคลื่อนไหวของผู้หญิงคนอื่นหายไปโดยสิ้นเชิง  

(ดูเหมือนนัทจะสนใจแต่การเคลื่อนไหวของผู้กล้าเท่านั้น)

　เป็นช่วงเวลาที่คุโรกิสงสัยว่าจะทำอย่างไร

　คุโรกิมองหน้าเคียวกะด้วยความตกใจ

　เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าของคุโรกิ

　ในฐานะน้องสาวของเรย์จิ เธอค่อนข้างสวย หัวใจของคุโรกิสั่นไหวเมื่อเขาจ้องมองเธอ

“มันแปลกนะ… ดูเหมือนคุณจะรู้จักพวกเรามากเลยนะ”

　ดวงตาของเธอทิ่มแทงคุโรกิ

“ฮ่าฮ่า ฉันเห็นแล้ว…”

　คุโรกิหัวเราะและแสร้งทำเป็น

(ถ้าถามมากไปอาจจะเกิดความสงสัย ผมว่าเงียบไว้สักพักดีกว่าครับ…)

　จนถึงตอนนี้ คุโรกิแค่มองดูคุนะเท่านั้น แต่เขาคิดว่ามันคงจะดีกว่าถ้าจะใส่ใจคนรอบข้างให้มากขึ้นอีกสักหน่อย

　เมื่อคุโรกิใส่ใจกับสภาพแวดล้อมของเขา เขาก็สังเกตเห็นว่าพวกผู้ชายกำลังจ้องมองเขาอย่างเจาะลึก

　ฉันรู้สึกได้ถึงความเกลียดชังในการจ้องมองของเขา

　ตอนนี้คุนะจากไปแล้วอาจกล่าวได้ว่าเคียวกะเป็นดอกไม้ที่ดีที่สุดในงานเต้นรำนี้

　หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ผู้ชายจะหันมาต่อต้านคุโรกิที่กำลังเต้นรำกับผู้หญิงคนนั้น

　อย่างไรก็ตาม คุโรกิไม่มีความรู้สึกเหนือกว่าแต่อย่างใด

　ฉันไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของฉันจะถูกเปิดเผยเมื่อใด

　ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเคียวกะ รู้สึกสงสัยจากรูปร่างหน้าตาของเธอ

　คุโรกิเต้นรำขณะเฝ้าดูเคียวกะ

　แม้ว่าเพลงจะไพเราะและช้า แต่หัวใจของเคียวกะก็สั่นไหว  

(เอ่อ หน้าอกฉันเปิดเกินไป…ตาฉันมีปัญหา)

　คุโรกิอดไม่ได้ที่จะมองหน้าอกของเคียวกะ

　แม้ว่าคุณจะไม่ควรมองผู้หญิงอย่างลามก แต่ก็ถือเป็นการหยาบคายเช่นกัน

　ฉันจึงต้องเงยหน้าขึ้นและหลีกเลี่ยงการมองหน้าอกของเธอ

　การควบคุมตนเองและความปรารถนาทางโลกกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดภายในคุโรกิ

　อย่างไรก็ตาม ทุกครั้งที่คุณเต้น มันจะแกว่งไปมามากจนคุณอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็น

　เคียวกะมองคุโรกิด้วยความสนใจ

　คุโรกิไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ในขณะที่เขาถูกมองเช่นนั้น

“อืม นั่นอะไรน่ะ?”

“เอาล่ะ ฉันเดาว่าคุณจะผ่านไปได้ ถ้าเป็นคุณ ฉันยินดีที่จะออกไปเที่ยวกับคุณหลังจากเพลงนี้จบลง”

　เคียวกะยิ้มและเชิญชวนคุโรกิ

　คุโรกิสับสนเล็กน้อยกับคำพูดเหล่านั้น

　เดิมทีถือเป็นเกียรติสำหรับคุโรกิที่ได้รับเชิญจากสาวสวยอย่างเคียวกะ

“ไม่ ไม่ ฉันจะไม่ยอมทำเช่นนั้น องค์หญิง อา ถ้าฉันผูกขาดคนสวยอย่างคุณ ผู้ชายคนอื่นจะเกลียดฉัน”

　อย่างไรก็ตาม คุโรกิปฏิเสธ โดยกัดลิ้นและพูดโกหก

　คุโรกิก็มีคุนะ

　นอกจากนี้ เมื่อชิโรเนะและคนอื่นๆ มาถึง มันคงเป็นอันตรายหากอยู่ที่นี่นานเกินไป

(ฉันรู้สึกแย่กับคุนะ แต่ต้องกลับไปที่นาร์โกลโดยเร็วที่สุด)

　คุโรกิรู้สึกอยากจะหนีออกจากสถานที่แห่งนี้โดยเร็วที่สุด

“คุณเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวใช่ไหม? แต่ก็ไม่จำเป็นต้องอดกลั้น”

　เคียวกะพูดพร้อมกับหัวเราะ

　แน่นอนว่าคุโรกิก็ไม่ลังเลใจ

　ตอนแรกไม่คิดว่าจะเข้ากันดี

(เธอคงจะดีกว่าเต้นรำกับเจ้าชายมากกว่าเต้นรำกับตัวเอง)

　คุโรกิไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงอยากเต้นรำกับเขา

“คร๊าาาาาา!”

　ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากขอบสถานที่จัดงาน

“อะไร?”

“มันคืออะไร?”

　คุโรกิและเคียวกะมองไปทางต้นเสียง

“มันคืออสูร!!”

“ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่!!”

“ก๊ากกก ช่วยด้วย!!!”

　เสียงกรีดร้องเล็ดลอดออกมาจากทั่วทั้งสถานที่

　คุโรกิมองไปรอบๆ

　เงาขนาดมหึมาแปดเงาล้อมรอบสถานที่แห่งนี้

　คุโรกิเคยเห็นชนเผ่าที่อยู่รอบๆ เขามาก่อน

　เขาเป็นยักษ์ครึ่งมนุษย์ที่มีลำตัวขนาดมหึมายาวกว่า 2 เมตรและมีเขี้ยวแหลมคม

　ยักษ์ได้เข้าไปในสถานที่จัดงานงานเต้นรำแล้ว