นิทานอัศวินดํา 155
ชิยูกิ, เรย์จิ, ริโนะ, นาโอะ และ เดชิอุส มาถึงทางเข้าบ้านพักคอร์เนส
ขณะที่เราเข้าใกล้ทางเข้า เจ้าหน้าที่เฝ้าประตูสองคนก็หยุดเรา
พวกเขาอาจเป็นทหารส่วนตัวของคอร์เนส และทั้งคู่ก็ติดอาวุธ
จากนั้นชิยูกิก็รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของทหารส่วนตัว
“คุณเป็นใคร! คุณต้องการอะไร!!”
ทหารส่วนตัวตัวใหญ่จ้องมองไปที่ชิยูกิและคนอื่นๆ แล้วพูด
“ฉันชื่อ เดชิอุส บุตรชายของนาคิอุส สมาชิกวุฒิสภาและผู้รับใช้ของราชาเทพโอดิส ฉันอยากให้คุณขอร้องต่อลอร์ด คอร์เนส”
เดซิอุสก้มศีรษะ
ดูเหมือนเขาจะสงสัยว่าต้องทำอย่างไรเมื่อเอ่ยชื่อสมาชิกวุฒิสภาคนเดียวกัน
คนเฝ้าประตูปรึกษากันด้วยเสียงกระซิบ
“เอาล่ะ รอสักครู่”
ยามเฝ้าประตูคนหนึ่งหายตัวไปข้างใน
“ดูเหมือนคุณจะเข้าใจถูกนะ ชิยูกิ”
“ถูกต้อง ถูกต้อง เข้าใจง่ายและมีประโยชน์”
“จริงสิ เจ้าเรียกสัตว์นั้นว่าอะไร? เคยเห็นในทีวีเมื่อนานมาแล้ว”
“นั่นมันไฮยีน่านะ ริโนะจัง”
“อ๋อ เข้าใจแล้ว นาโอะจัง นี่ไฮยีน่าซังนะ”
“เอ่อ คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”
เดซิอุส คนเดียวในหมู่พวกเขาที่ไม่สังเกตเห็น ก็ส่งเสียงสับสนออกมา
สักพักนายประตูก็กลับมาพร้อมกับผู้หญิงที่ดูเหมือนสาวใช้อยู่ข้างๆ
“เจ้านายของคุณมาที่นี่เพื่อพบคุณ กรุณาเข้าไปข้างใน”
ชิยูกิและคนอื่นๆ เดินผ่านทางเข้าและเข้าไปข้างในโดยได้รับคำแนะนำจากสาวใช้
เมื่อฉันเข้าไปในห้องรับแขก มีชายสูงอายุคนหนึ่งกำลังรอฉันอยู่
“นี่คือลอร์ดเดชิอุส แล้วคุณล่ะ? มีไว้เพื่ออะไร”
ชายสูงอายุมองดูเดซิอุสและชิยูกิ
(เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้คือคอร์เนส ท้ายที่สุด คอร์เนสก็เหมือนกับคนเฝ้าประตูและสาวใช้ เขาไม่ได้มางานเลี้ยงจึงดูเหมือนเขาจะไม่รู้จักพวกเรา)
ชิยูกิมองไปที่คอร์เนสและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับของจริง
“ขอบคุณที่ได้พบฉัน นี่คือเรย์จิ ผู้กล้าแห่งแสง และสหายของเขา ชิยูกิ, ริโนะ และนาโอะ คอร์เนสมีบางอย่างที่ฉันอยากถามคุณจริงๆ”
เดชิอุสทักทายอย่างสุภาพ
อย่างไรก็ตาม ชิยูกิและคนอื่นๆ ยกเว้นเดซิอุสไม่ได้ทำอะไรเลย
คอร์เนสดูประหลาดใจเมื่อได้ยินว่าเขาคือผู้กล้าแห่งแสง
ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าผู้กล้าจะมา
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาสงบลงได้ เขาก็ขอให้เธอนั่งลง
ชิยูกิและคนอื่นๆ ได้รับแจ้งให้นั่งลง
“แล้วคุณจะทำอย่างไร ลอร์ดเดชิอุสสำหรับผู้กล้าแห่งแสง?”
คอร์เนส พูดขณะที่เขานั่งหันหน้าไปทาง ชิยูกิและคนอื่นๆ
“อันที่จริงฉันกำลังมองหาคนคนหนึ่ง”
“ใครสักคน? อืม นั่นใครน่ะ?”
“ฉันไม่รู้ชื่อของเธอ แต่ฉันรู้แค่ว่าเธอเป็นผู้หญิงสวยผมสีเงิน เราเรียกเธอว่าเทพีแห่งแสงจันทร์”
เมื่อเดซิอัสพูดอย่างนั้น คิ้วของคอร์เนสก็กระตุก
(สถานการณ์นี้ดูเหมือนคุ้นเคยกับฉัน)
ชิยูกิมองคอร์เนสด้วยสายตาเย็นชา
“ผู้หญิงผมสีเงินเหรอ? คุณกำลังมองหาผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า?”
“ครับคุณคอร์เนส ดูเหมือนเขาจะเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์คาร์คินอสเมื่อวันก่อน คุณมีความคิดบ้างไหม?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น คอร์เนสก็คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
ดูเหมือนเขาจะไม่รู้ว่าจะตอบอะไร
“ฮะ ทำไมคุณถึงบอกฉันแบบนั้นล่ะ? ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับคาร์คินอสมาก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเรื่องคนแบบเขา”
หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว คอร์เนสก็โพล่งออกมา
“นั่นเป็นเรื่องโกหก”
“คอร์เนส นั่นเป็นเรื่องโกหก”
ริโนะและเดชิอุส ประกาศ
เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาทั้งสองสามารถตรวจจับคำโกหกได้
“เรื่องโกหก? แล้วคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรล่ะ? ฉันไม่รู้จักใครแบบนั้นเลย และพวกเขาไม่ได้อยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้ หากเป็นการสอบสวน ฉันจะปฏิเสธคำขอของคุณ”
คอร์เนสพูดด้วยรอยยิ้ม
ดูเหมือนเขาจะคิดว่าเพราะเขาเป็นสมาชิกวุฒิสภาเขาจึงไม่ถูกสอบสวน
“ชิยูกิยังไม่พอเหรอ? เราจะเล่นตลกเรื่องนี้ต่อไปอีกนานแค่ไหน?”
“ครับ เรย์จิคุง เอาล่ะ ผมขอถามคำถามสุดท้ายกับคุณหน่อยได้ไหมครับ? คุณทำอะไรกับ คอร์เนสตัวจริง?”
เมื่อชิยูกิพูดอย่างนั้น เดซิอุสก็ทำหน้าสงสัยว่าเขาถามอะไร
คอร์เนสดูเหมือนจะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงถามคำถามเช่นนี้
“แน่ใจเหรอว่าเป็นเรื่องจริง ฉันแน่ใจว่าฉันคือคอร์เนสใช่ไหม”
นั่นคือตอนที่คอร์เนสพูดอย่างนั้น
ในที่สุดเดซิอุสก็สังเกตเห็นและลุกขึ้นยืนด้วยความประหลาดใจ
“คอร์เนส!? แล้วคุณล่ะ!?”
เมื่อเห็นการปรากฏตัวของเดชิอุส คอร์เนสก็ทำหน้าผิดหวัง
“ทำไมคุณไม่แสดงตัวตนที่แท้จริงของคุณ? จากมุมมองของเรา ตัวตนที่แท้จริงของคุณจะถูกเปิดเผย”
เมื่อชิยูกิพูดอย่างนั้น คอร์เนสก็ลุกขึ้นยืน
จากนั้นใบหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป
เมื่อการเปลี่ยนแปลงเสร็จสิ้น ใบหน้าของคอร์เนสจะกลายเป็นหัวเหมือนหมาใน
“ก๊ากกก ลุกขึ้นมา พวกเขาเห็นฉันผ่าน!!!”
คอร์เนสเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขาและแยกเขี้ยวออก
“จะเป็นอย่างไรถ้าคนรอบตัวคุณปรากฏตัวด้วยล่ะ? ฉันรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่นั่น”
เมื่อนาโอะพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ และมองไปรอบๆ ผู้คนที่อยู่รอบๆ ชิยูกิและคนอื่นๆ ก็หายตัวไปและปรากฏตัวขึ้น
พวกเขามีหัวของไฮยีน่า เช่นเดียวกับคอร์เนส
พวกเขาต่างถืออาวุธและข่มขู่
“อะไรนะ! นี่มันบ้าอะไรเนี่ย! นี่มันอะไรกัน ชิยูกิ!!”
เดซิอุสประหลาดใจที่เห็นคอร์เนสกลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดและรายล้อมมากขึ้น ชิยูกิถาม
“มันน่าจะเป็นกูล ฉันเพิ่งเคยเห็นมันเป็นครั้งแรกเหมือนกัน”
ชิยูกิมองไปที่ผู้คนที่อยู่รอบตัวเธอแล้วพูด
กูลเป็นสัตว์ประหลาดที่อาศัยอยู่ในทะเลทรายและสามารถเปลี่ยนสีและรูปลักษณ์ได้ พวกมันมีหัวเป็นไฮยีน่าและกินเนื้อจากสายพันธุ์อื่นที่ไม่ใช่ของมันเอง
พวกเขาถูกเรียกว่าผีปอบเพราะพวกเขากินเนื้อศพด้วย และในกรณีของผู้หญิงก็ถูกเรียกว่ากูลา
และตามลักษณะของเชื้อชาติ พวกเขามีความสามารถอันทรงพลังในการเปลี่ยนแปลง
พวกกูลใช้ความสามารถของตนเพื่อปลอมตัวเป็นเผ่าพันธุ์อื่นและแอบกินพวกมัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งว่ากันว่ากูลาปลอมตัวเป็นผู้หญิงที่สวยและกินผู้ชายที่ดึงดูดด้วยเสน่ห์ทางเพศ
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าหากเผ่าพันธุ์อื่นดูดนมของกูล พวกเขาจะกลายเป็นพี่น้องกันและเป็นเพื่อนกับกูล
แม้แต่ชิยูกิก็ไม่คาดคิดว่าผีปอบจะย้ายไปที่สาธารณรัฐอาเรียเดียซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นทุนมนุษย์
เดซิอุสจะตกใจเป็นพิเศษ ท้ายที่สุดแล้ว วุฒิสมาชิกที่ควบคุมการเมืองของประเทศนี้ได้กลายเป็นผีปอบไปแล้ว
“โอเค ฉันคิดว่าฉันจะทำ”
เรย์จิยืนขึ้นอย่างใจเย็นและชักดาบออกมา
ร่างดาบสีทองปรากฏขึ้น
แน่นอนว่าชิยูกิ ริโนะ และนาโอะก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน
“ท่านเดชิอุส ดูเหมือนว่าวุฒิสภาจะต้องลงมติลงโทษสมาชิกวุฒิสภา แต่จะเกิดอะไรขึ้นในกรณีนี้?”
“กฎหมายมีไว้สำหรับมนุษย์… ใช้ไม่ได้กับสัตว์ประหลาด”
เดชิอุสพูดขณะที่เขาเอากระบองออกจากเอวของเขา
สิ่งที่เดชิอุสถืออยู่นั้นเรียกว่า คทาแห่งกฎหมาย และเป็นอาวุธที่นักบวชแห่งโอดิส ถืออยู่
ปลายคทาแห่งกฎหมายเปล่งประกายด้วยเวทมนตร์ของเดชิอุส
(ตอนนี้ผมได้รับอนุญาตแล้ว ผมจะให้คุณสู้สุดใจเลย)
ชิยูกิหมุนไม้เท้าของปราชญ์ด้วยมือทั้งสองข้าง
“แม่ง! สาป! กลายเป็นหมา!!!”
คอร์เนส กรีดร้องและเวทมนตร์ก็ถูกปลดปล่อย
พวกปอบมีพลังไม่เพียงแต่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเท่านั้น แต่ยังเปลี่ยนผู้อื่นให้เป็นรูปแบบอื่นได้ด้วย นี่คงจะเป็นคำสาปของการกลายเป็นสัตว์
อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังเวทย์มนตร์ระดับนั้น ชิยูกิและคนอื่นๆ จึงไม่สามารถเอาชนะได้
“คยอง!!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องไห้อันน่ารักดังมาจากข้างๆ ชิยูกิ
สุนัขสีขาวเผยให้เห็นใบหน้าจากเสื้อผ้าของเดชิอุสที่ร่วงหล่นลงพื้น
(โอ้ ลอร์ดเดชิอุสทนคำสาปไม่ได้และกลายร่างเป็นสุนัข เอาล่ะ ถ้าคุณปราบผีปอบที่วางคำสาปได้ เขาก็น่าจะสามารถกลับสู่ภาวะปกติได้ ถ้าไม่ได้ผล ให้ถามคุณซาโฮโกะ ลบคำสาปทีหลัง จัดไป)
ชิยูกิมองดูพวกผีปอบโดยไม่ตื่นตระหนก
“เจ้าโง่ เจ้าบอกว่าเจ้าสามารถทนต่อเวทมนตร์ของหัวหน้าได้!!!”
เสียงตะโกนแห่งความประหลาดใจเล็ดลอดออกมาจากพวกผีปอบที่อยู่รอบตัวเขา
“ฉันจะให้คุณคิด! กูล!!”
เรย์จิแทงดาบไปที่ผีปอบที่เป็นคอร์เนส
“บ้าเอ๊ย! ทุกคนไปซะ!!”
เหล่าผีปอบยกอาวุธขึ้นและท้าทายชิยูกิและคนอื่นๆ
“อย่าคิดว่าจะชนะได้ระดับนี้!!”
เสียงการต่อสู้ดังขึ้นภายในคฤหาสน์
◆
คุโรกิมาถึงพื้นที่ของเขาวงกต
เพราะรันฟิลด์อยู่ที่นี่
คุโรกิบินผ่านท้องฟ้าและลงจอดเพียงลำพังในลานหน้าทางเข้าเขาวงกต
มังกรโกเรียสอยู่ที่นั่น รอบ ๆ ก็มีพวกลิซาร์ตแมนกำลังรออยู่ด้วย
“โกเรียส คุณเป็นเด็กดีหรือเปล่า?”
“กร๊ากกก”
เมื่อคุโรกิลูบคอโกเรียสก็ส่งเสียงหวาน
“ขอบคุณเช่นกัน”
คุโรกิพูดขอบคุณ พวกลิซาร์ตแมน พวกเขาก็ก้มศีรษะ
“ท่านผู้มีเกียรติ”
เมื่อคุโรกิถูกเรียกและมองไปข้างหลัง มีคนเดินเข้ามาหาเขา
นี่คือรันฟิลด์ อัศวินดำ
ด้านหลังเขา คุณจะเห็นลูกน้องของเขา อัศวินดำ และมังกร ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าโกเรียส แต่ใหญ่กว่า
มังกรคือสัตว์พาหนะของรันฟิลด์
ฉันได้ยินมาว่าเขากำลังฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บจากการต่อสู้กับเรย์จิ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะหายดีแล้ว
“ผ่านมาสักพักแล้ว ลอร์ดรันฟิลด์ เกิดอะไรขึ้น? ฉันไม่คิดว่าคุณซึ่งเป็นผู้ช่วยใกล้ชิดของราชาปีศาจจะมาที่สถานที่แห่งนี้”
คุโรกิถามรันฟิลด์
รันฟิลด์ เป็นผู้นำของเดมอนลอร์ตทั้งสี่ที่รู้จักกันในชื่อ สี่ราชาแห่งสวรรค์
อัศวินดำที่เขาเป็นผู้นำนั้นเป็นกลุ่มชนชั้นสูงในกองทัพของราชาปีศาจ หน้าที่ของพวกเขาคือปกป้องนาร์โกล ไม่ใช่เรื่องปกติสำหรับเขาที่จะมาที่นี่ห่างไกลจากนาร์โกล
“อันที่จริง ท่านลอร์ด เราจะรับผิดชอบเขาวงกตนี้ นั่นคือเหตุผลที่ฉันมาที่นี่”
รันฟิลด์อธิบาย
เดิมที สถานที่แห่งนี้ควรจะได้รับการจัดการโดยคนแคระที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของเทพเจ้าเฮย์บอส
อย่างไรก็ตาม หากคุณคิดดูดีๆ มีความเป็นไปได้ที่ลาวิรุสจะกลับมาทวงคืนเขาวงกตนี้
เทพเจ้าเฮย์บอสเชื่อว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนแคระจะปกป้องเขาเพียงลำพัง ดังนั้นเขาจึงอาศัยโมเดสมากกว่าเทพเจ้าของเอลิออส
และแทนที่จะเป็นคนแคระ ผู้ใต้บังคับบัญชาของโมเดสจะต้องจัดการเขาวงกตนี้
รันฟิลด์มาที่นี่เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
หากมองใกล้ ๆ ก็สามารถเห็นคนแคระได้เช่นกัน
เขาอาจจะมาเพื่อสำรวจเขาวงกตตามคำสั่งของพระเจ้าเฮย์บอส
“เข้าใจแล้ว ลอร์ดรันฟิลด์จะเป็นผู้ดูแลดินแดนนี้เหรอ?”
“ไม่ ฉันมีภารกิจในการปกป้องฝ่าบาท ฉันวางแผนที่จะส่งคนอื่นไป… อย่างไรก็ตาม ปัญหาคือไม่มีใครสามารถทำได้”
“ฉันเห็น”
คุโรกิพยักหน้ารับคำพูดของรันฟิลด์
ผู้ที่สามารถจัดการเขาวงกตนี้ได้คือสี่ราชาแห่งสวรรค์หรือผู้ใต้บังคับบัญชาของพวกเขาน่าจะเป็นเดม่อน แต่สำหรับพวกเขา เดมอน การถูกส่งมายังสถานที่แห่งนี้ก็เท่ากับถูกลดตำแหน่ง
คงไม่มีใครอยากจะมา
อาจมีคนอย่าง ซีลที่ต้องการผู้หญิงที่เป็นมนุษย์ แต่คนแบบนี้ไม่เหมาะที่จะเป็นผู้บริหาร
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถทิ้งมันไว้เหมือนเดิมได้ ดังนั้น รันฟิลด์จึงตัดสินใจมาดูมัน
(ลอร์ดรันฟิลด์เป็นคนจริงจังจริงๆ ฉันชอบเขา)
คุโรกิรู้สึกประทับใจเมื่อได้ยินเหตุการณ์ดังกล่าว
จริงๆ แล้วคุณคงไม่อยากก้มหัว อย่างไรก็ตาม เขาละทิ้งความรู้สึกส่วนตัวและโค้งคำนับคุโรกิ
ที่จริงแล้ว รันฟิลด์เคยมาที่คุโรกิมาก่อนเพื่อขอให้เขาสอนวิธีใช้ดาบให้เขา
อาจเป็นเพราะเขาเสียใจที่ไม่สามารถหยุดผู้กล้าได้
คุโรกิต้องการเลียนแบบวิธีที่เขาสอนแม้กระทั่งคนที่เขาไม่ชอบเพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้น
“ฉันเข้าใจแล้ว ไม่มีใครทำได้…นั่นปัญหา ว่าแต่ ทำไมคุณถึงเรียกฉันว่าลอร์ดรันฟิลด์ล่ะ?”
คุโรกิตัดบทเพื่อไล่ล่า
หากคุณเพียงต้องการเข้าไปในเขาวงกต ก็ไม่จำเป็นต้องเรียกคุโรกิ
จะต้องมีเหตุผลอื่น
“นั่นเป็นเพราะท่านมังกรอยู่ที่นั่น ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถเข้าไปในเขาวงกตได้”
คำพูดของรันฟิลด์ทำให้ฉันร้อง “อา”
เพราะที่โกเรียสอยู่นั้นคือด้านหน้าอาคารที่ไปเขาวงกตใต้ดิน
พวกเขาสามารถเข้าไปจากด้านข้างโดยหลีกเลี่ยงโกเรียสได้ แต่รันฟิลด์และคนอื่นๆ ลังเลที่จะเข้าใกล้โกเรียสและไม่สามารถเข้าไปได้
โกเรียสอ่อนโยนต่อคุโรกิและผู้ที่คุโรกิเห็นด้วย แต่ก็ดุร้ายต่อผู้อื่น
คุโรกิรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้สังเกตสิ่งนี้
“ฉันขอโทษ ลอร์ดรันฟิลด์”
“ไม่ ฉันขอโทษที่รบกวนท่านลอร์ด”
รันฟิลด์ก้มศีรษะ
(ว้าว นี่คือสิ่งที่ผิดปกติ)
หลังจากขอโทษในใจ คุโรกิก็ขยับโกเรียสไปด้านข้างเพื่อให้รันฟิลด์และคนอื่นๆ ผ่านไปได้
“ขอบคุณท่านลอร์ด”
เมื่อรันฟิลด์ ขอบคุณเขา คนของรันฟิลด์ ก็เข้าไปในเขาวงกต
“ยังไงก็ตาม ท่านลอร์ด คุณรู้ที่อยู่ของลอร์ดเออร์บัลด์ไหม?”
รันฟิลด์ที่เห็นลูกน้องเข้ามาจึงถามคุโรกิ
“ลอร์ดเออร์บัลด์? ไม่ ฉันไม่รู้ ทำไมคุณถึงถามตัวเองล่ะ?”
“แค่นั้นแหละ ดูเหมือนว่าลอร์ดเออร์บัลด์อยู่ที่นี่ ฉันอยากจะขอให้เขาช่วยฉัน แต่ฉันไม่สามารถติดต่อเขาได้ ฉันคิดว่า ท่านลอร์ด ที่มาที่นี่ก่อนจะรู้… …”
“ฉันเห็น ฉันเห็น”
ขณะที่ตอบ คุโรกิก็นึกถึงว่าเออร์บัลด์ไปที่ไหน
(อาจเป็นเพราะเลสเซอร์เดมอน ซีล บางทีเขาอาจจะกำลังมองหาซีล มันเป็นความผิดพลาดที่พลาด ซีลในตอนนั้น)
คุโรกิรู้สึกรับผิดชอบที่ต้องปล่อยซีลไป
“ถ้าคุณไม่รังเกียจ ฉันจะหามันเองได้ไหม”
เมื่อฉันพูดแบบนั้น รันฟิลด์ก็ทำหน้าแปลกๆ
“ท่านฯ ใช่ไหม?”
“ใช่ ฉันไม่สามารถรับประกันได้ว่าคุณจะพบมัน นอกจากนี้ ฉันมีเรื่องที่ต้องกังวลด้วย”
คุโรกิอธิบายเกี่ยวกับแซนด์
“ฉันเข้าใจแล้ว เทพแห่งการหลับใหลกำลังมาที่นี่… เทพผู้ชอบเล่นตลกนั่นค่อนข้างโด่งดัง ฉันเดาว่าฉันควรจะระวังบริเวณนั้นด้วย”
“ใช่ มันจะดีกว่าถ้าระมัดระวัง อ่า ใช่แล้ว! พูดถึงเรื่องความระมัดระวังแล้ว ลอร์ดรันฟิลด์ มีผู้กล้าอยู่ที่นี่ด้วย ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะมาที่เขาวงกตนี้ แต่โปรดระวังด้วย”
เมื่อคุโรกิพูดแบบนั้น รันฟิลด์ก็เริ่มเคลื่อนไหว
“ลอร์ดรันฟิลด์?”
“ไม่เป็นไร ท่านลอร์ด ฉันก็แข็งแกร่งขึ้นตั้งแต่นั้นมา คราวนี้ฉันจะไม่โดนจับโดยไม่รู้ตัว”
เมื่อพูดอย่างนั้น รันฟิลด์ก็แตะดาบที่เอวของเขา
ดาบนั้นคือดาบสายฟ้า ซึ่งเขาได้รับเพื่อเอาชนะเรย์จิ มันเป็นดาบเวทย์มนตร์ที่มีคุณลักษณะสายฟ้าที่จะเรียกเมฆฝนฟ้าคะนองออกมาเมื่อชักออกมา
คุโรกิสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งในมือของเขาขณะที่เขาแตะดาบ
(ฉันรู้สึกแย่ บางทีลอร์ดรันฟิลด์อาจอยากรีแมตช์กับเรย์จิก็ได้)
คุโรกิสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้จากรันฟิลด์
นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดจากสีหน้าของเขา
อย่างไรก็ตาม รันฟิลด์ไม่สามารถเคลื่อนตัวออกจากดินแดนเพื่อปกป้องนาร์โกลได้
หากมีการรีแมตช์ เรย์จิจะต้องโจมตีอีกครั้ง
แต่ตอนนี้ เรย์จิอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว พวกเขาควรจะสามารถต่อสู้กับเรย์จิและคนอื่นๆ ได้เพียงแค่ขยับตัวเพียงเล็กน้อย
หากมองใกล้ ๆ จะเห็นว่ามีคนพามาด้วยมากมาย
(เขาไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งเพื่อนของเรย์จิ ไว้กับลูกน้องและต่อสู้กับเรย์จิ ด้วยตัวเองในการต่อสู้เดี่ยวเหรอ? ฉันไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนั้นโดยไม่ได้รับคำสั่ง แต่เขาอาจทำอะไรที่ประมาทหากได้รับโอกาส)
ความเงียบแปลกๆ เกิดขึ้นระหว่างคุโรกิและรันฟิลด์
คุโรกิเป็นคนแรกที่เคลื่อนไหว
“ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไป ลอร์ดรันฟิลด์ โปรดอย่าทำอะไรที่ประมาทเลย”
คุโรกิถอนหายใจ
(ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดเรื่องนี้ งั้นกลับบ้านกันเถอะ คุนะก็น่าจะรอพวกเราเหมือนกัน)
คุโรกิออกจากสถานที่ด้วยความรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
Comments