“เดี๋ยวนะ!? เกิดอะไรขึ้น! ฉันคิดว่ายักษ์จะมา แต่แล้วคุนะก็มาและโกซารุ!!”

　คุโรกิไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูดและได้ลิ้มรสบางสิ่งที่น่าสะพรึงกลัว

　ไดกันบอกว่ายักษ์มาแล้วฉันก็เลยออกไปดูข้างนอกแล้วเห็นวิดีโอของคุนะออกมาจากปราสาทขนมหวานและท้าให้ชิโรเนะแข่งกัน จากนั้นฉันก็เห็นชิโรเนะบินไปที่ปราสาทขนมหวาน นั่นแหละ

　คุโรกิไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“มันแย่นะถ้าคุณไม่หยุด…พวกคุณสองคนอาจจะทะเลาะกัน”

　คุโรกิกระโดดขึ้น สวมร่างอัศวินดำ และไล่ตามชิโรเนะ

“อะไร!?”

　อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาไล่ตามชิโรเนะที่อยู่นอกกำแพงอาร์โกรี่

　คุโรกิบิดร่างของเขาขณะที่เขาถูกโจมตีอย่างกะทันหัน

　สิ่งที่ยิ่งใหญ่ผ่านไปโดยที่ฉันหลีกเลี่ยงมัน

　คุโรกิรีบลงไปที่พื้น

　แล้วมีคนลงมาจากท้องฟ้า

　เธอเป็นผู้หญิงวัยเดียวกับคุโรกิ ใบหน้านั้นดูคุ้นเคย

(ฉันคิดว่าเธอชื่อคายะหรืออะไรสักอย่าง)

　คายะ ผู้หญิงที่โจมตีเขา จ้องไปที่คุโรกิด้วยสายตาเย็นชา

“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะแทรกซึมไปแล้ว ฉันเดาว่าพวกเขากำลังวางแผนที่จะเอาเรจินะไปในขณะที่เด็กผมเงินนั่นกำลังดึงพวกเรามารวมกัน แต่ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น”

　คายะยื่นหมัดไปที่คุโรกิแล้วพูด

(เอ่อ นี่ไม่ใช่เวลามาทำอะไรแบบนี้นะ)

　คุโรกิรู้สึกกังวล

　เพราะฉันต้องหยุดชิโรเนะและคุนะให้เร็วที่สุด

“ฉันมีข้อสงสัยเกี่ยวกับการกระทำของคุณ ดูเหมือนคุณจะมีเจตจำนงเสรี แต่ทำไมคุณถึงเข้าข้างราชาปีศาจล่ะ?”

　คายะถามคุโรกิด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“เอ่อ…มีอะไรจะบอก…”

“ราชาปีศาจกำลังทรมานผู้คน!คุณไม่คิดอะไรเกี่ยวกับมันเหรอ?”

　คายะพูดอย่างโกรธๆ

“โอ้ ไม่จริง ราชาปีศาจไม่มีความตั้งใจที่จะทำให้มนุษย์ต้องทนทุกข์ ประการแรก เขาจะทำให้มนุษย์ต้องทนทุกข์ทรมานได้อย่างไร ในเมื่อเขาถูกขังอยู่ในนาร์โกล มานานขนาดนี้?”

　คุโรกิคัดค้านเพราะโมเดสพูดไม่ดี

“ก็จริงนะที่ราชาปีศาจไม่ได้ออกจากนาร์โกล อย่างไรก็ตาม เหล่าปีศาจกำลังโจมตีมนุษย์ นั่นก็เหมือนกับราชาปีศาจที่ทรมานผู้คนไม่ใช่หรือ?”

“มันไม่ใช่อย่างที่ราชาปีศาจสั่ง…”

“ลูกน้องของคุณทำเองเหรอ? นั่นไม่รับผิดชอบเหรอ? แม้ว่าพวกเขาจะควบคุมมันได้ แต่ก็ไม่ได้ทำ นั่นเท่ากับทำให้พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานไม่ใช่เหรอ?”

　คุโรกิไม่สามารถตอบคำถามนั้นได้

　ไม่ใช่มอนสเตอร์ทุกตัวในโลกนี้จะอยู่ภายใต้โมเดส

　จึงสามารถโต้แย้งได้

　อย่างไรก็ตาม เมื่อฉันได้รับแจ้งว่าการไม่ควบคุมสิ่งต่างๆ เป็นสิ่งที่ไม่ดี ฉันก็ไม่มีคำตอบ

　โมเดสสามารถควบคุมสัตว์ประหลาดส่วนใหญ่ในโลกได้ เหตุผลที่พวกเขาไม่ทำอย่างนั้นก็เพราะไม่มีประโยชน์ที่จะทำเช่นนั้น

　จากนั้นคุโรกิก็สงสัยว่าโมเดสมีหน้าที่ควบคุมและควบคุมสัตว์ประหลาดหรือไม่

　เช่นเดียวกับเทพเจ้าแห่งเอลิออส พระเจ้าครอบครองมนุษย์ แต่พวกเขาไม่ได้ปกครองพวกเขา

　ดูเหมือนว่าเทพเจ้าจะมีพลังในการบังคับควบคุมผู้คน แต่พวกเขาไม่ได้ทำอย่างนั้น

　อาจเป็นเพราะมันยุ่งยาก

　และตัวอย่าง เมื่อบุคคลหนึ่งทำบาป เราจะพูดได้ไหมว่าพระเจ้ามีความผิดที่ไม่ควบคุมบุคคลนั้น?

　จากนั้นการควบคุมคนเหมือนหุ่นยนต์ก็กลายเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

　โมเดสจะต้องควบคุมสัตว์ประหลาดและป้องกันไม่ให้พวกมันทำร้ายมนุษย์หรือไม่?

　โมเดสไม่มีอยู่สำหรับมนุษย์

　นอกจากนี้ มันไม่รู้สึกว่าเขาต้องการทำให้มนุษย์ต้องทนทุกข์ทรมาน

　ความปรารถนาของโมเดสนั้นเรียบง่าย

　ฉันแค่อยากจะปกป้องสถานที่ที่ฉันสามารถอยู่กับผู้หญิงที่ฉันรักได้

　คุโรกิในฐานะกษัตริย์แห่งนาร์โกล ไม่คิดเช่นนั้น แต่นั่นคือสิ่งที่ผู้ที่อาศัยอยู่ในนาร์โกลควรวิพากษ์วิจารณ์ และมันไม่เกี่ยวอะไรกับคนนอกนาร์โกล

　แต่คุโรกิก็เข้าใจความคิดของคายะเช่นกัน

(ถ้าฉันถูกเรียกโดยเรน่าแทนที่จะเป็นโมเดส ฉันก็คงคิดแบบเดียวกับเธอ)

　คุโรกิคิดเรื่องนี้

　อย่างไรก็ตาม คุโรกิถูกอัญเชิญไม่ใช่ฝ่ายมนุษย์ แต่ถูกเรียกไปยังฝ่ายสัตว์ประหลาด

　ฉันไม่ต้องการเป็นศัตรูของมนุษย์ แต่มันกลายเป็นเรื่องยากที่จะเห็นสิ่งต่าง ๆ จากมุมมองของมนุษย์ในโลกนี้

“ฉันขอโทษ แต่ฉันไม่คิดว่ามันเป็นความผิดของคุณที่คุณไม่ได้ควบคุมมัน…นั่นคือสาเหตุที่ฉันไม่สามารถฟังข้อโต้แย้งของคุณ”

“เข้าใจแล้ว… เอาล่ะ เรามาถามคำถามแรกกันใหม่อีกครั้ง ทำไมคุณถึงเข้าข้างราชาปีศาจ? มีประโยชน์อะไรกับคุณบ้าง หรือเป็นเพราะสาวผมสีเงินคนนั้นล่ะ?

　คุโรกิแทบจะพยักหน้าให้กับคำพูดของคายะ

　คุโรกิติดตามโมเดสเพราะเขาได้รับคุนะ

　ตั้งแต่ฉันมีผู้หญิงน่ารัก ฉันก็อยู่ข้างเขา

(เมื่อนึกถึงหญิงสาวผมสีเงิน คงจะนึกถึงคุนะ เป็นความจริงที่ว่าคุนะมีอยู่จริง ดังนั้นเธอจึงอยู่เคียงข้างราชาปีศาจ)

　ความปรารถนาของคุโรกินั้นเรียบง่าย เช่นเดียวกับโมเดส

　คุโรกิจำฉากที่เขาเห็นบนภูเขาของราชามังกรศักดิ์สิทธิ์ได้

　เรย์จิและคนอื่นๆ ดูเหมือนจะสนุกสนานกันมาก

(อิจฉาจังเลย อิจฉาจังเลย…)

　คุโรกิกำลังจะหลั่งน้ำตาภายใต้หมวกของเขา

　คุโรกิไม่มีใครในโลกนี้ที่เขาสามารถเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนได้

　โมเดสและนัทจะแตกต่างกันเล็กน้อย

　สิ่งที่คุโรกิต้องการคือเพื่อนอย่างเรย์จิและคนอื่นๆ ที่สามารถออกไปผจญภัยด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน เอาใจใส่กันมากที่สุด และช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ยิ่งถ้าเป็นสาวน่ารักด้วย

　และความปรารถนานั้นก็เป็นจริง สาวน่ารักผมสีเงิน.

(ถ้าไม่มาโลกนี้ก็คงไม่ได้เจอคุนะ มั่นใจว่าถ้าอยู่ในโลกเดิมคงอยู่คนเดียวตลอดไป ผจญภัยโลกนี้คงสนุกน่าดู กับคุนะ)

　คุโรกิยิ้มใต้หมวกกันน็อคขณะที่จินตนาการว่าพวกเขาสนุกสนานและผจญภัยด้วยกัน

　ดีใจที่ได้ไปเที่ยวกับสาวน่ารัก

“นั่นเป็นความจริงอย่างแน่นอน…”

　คุโรกิพยักหน้าให้กับคำถามของเธอ

“เข้าใจแล้ว ผู้หญิงคนนั้นคือต้นเหตุเหรอ? ดูเหมือนว่าเราจะต้องเอาชนะสาวผมสีเงินที่ชื่อคุนะเสียแล้ว”

　จากคำพูดของคายะ ฉันรู้สึกว่าบางสิ่งที่มืดมนในตัวคุโรกิเริ่มระเบิดออกมา

“ฉันขอโทษ แต่… ฉันจะไม่ยอมให้คุณทำอย่างนั้น”

　คุโรกิพูดพร้อมกับก้าวไปข้างหน้า

　เธอก้าวถอยหลังโดยชูกำปั้นขึ้น

　คุโรกิไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ข้อสรุปที่จะเอาชนะคุนะ

　แต่ฉันปล่อยให้คุนะบาดเจ็บไม่ได้

　คุโรกิจึงเดินหน้าต่อไป

　ตราบใดที่คุนะยังอยู่ คุโรกิจะเข้าข้างราชาปีศาจ

(เป็นอัศวินดำก็พอแล้ว เขาเข้าข้างราชาปีศาจตามความปรารถนาของตัวเองและหันหลังให้ประชาชน เขาเป็นตัวร้ายจริงๆ แค่นั้นพอ…)

　คุโรกิตัดสินใจ

　ฉันไม่มีเวลาคุยกับคายะ

　ฉันต้องมุ่งหน้าไปยังปราสาทขนมหวาน ปราสาทขนมหวานอยู่ตรงหน้าเธออีกด้านหนึ่ง

“ไม่จำเป็นต้องมีคำถามหรือคำตอบอีกต่อไป!ฉันจะผ่านมันไปให้ได้!!”

　คุโรกิเริ่มเดินไปหาเธอ

◆

　ชิโรเนะทุบกระจกหน้าต่างใสของปราสาทขนมหวานและเข้าไปในยอดแหลมที่ใหญ่ที่สุดใจกลางปราสาทขนมหวาน

　เมื่อฉันเข้าไปข้างในมันเป็นพื้นที่นอน

　มีเตียงขนาดใหญ่พร้อมหลังคา

　เมื่อคุณสัมผัส ฟูกจะให้ความรู้สึกเหมือนสายไหม และด้านล่างจะให้ความรู้สึกเหมือนเค้กข้าวเนื้อนุ่ม

(นี่ขนมที่เรียกว่าโลกุมแบบเดียวกับที่ฉันเคยกินที่บ้านเรย์จิเมื่อก่อนไม่ใช่เหรอ?)

　ชิโรเนะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

　โลกุมเป็นขนมหวานที่ทำจากน้ำตาลและแป้ง และดูเหมือนว่าจะมีอยู่ในโลกนี้เช่นกัน

　ชิโรเนะอยากจะกระโจนลงบนเตียงอย่างสุดกำลังถ้าไม่ใช่เวลาแบบนี้ แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนั้น ดังนั้นเธอจึงควบคุมตัวเอง

(นี่น่าจะเป็นห้องของเจ้าปราสาท ถ้าเด็กคนนั้นอยู่ก็ต้องอยู่ในห้องบัลลังก์ชั้นล่างนี้)

　ชิโรเนะเดินบนพื้นซึ่งปูด้วยขนมอบอย่างคุกกี้

　ที่บันไดทางลงมามิดอนเผชิญหน้ากับเหล่าทหาร

　มองไปที่มามิดอนอย่างใกล้ชิด ดูเหมือนเป็นลูกผสมระหว่างมดกับมนุษย์

　ชิโรเนะคิดว่าทหารมดดูดีเมื่ออยู่ในปราสาทขนมหวาน

　พวกมามิดอน โจมตีด้วยหอกในมือ

“ขวางทาง!”

　ชิโรเนะประดับดาบของเธอด้วยเปลวไฟ ตัดผ่านมามิดอน และเคลื่อนที่ไปข้างหน้า

　ภายในปราสาทสว่างไสวด้วยแสงไฟที่ทำจากขนมหวานใส

　เดินผ่านทางเดินหินอ่อนที่ทำจากน้ำตาลทรายขาว

　สักพักก็มาถึงหน้าประตูบานใหญ่ที่ตกแต่งด้วยขนมอบและครีม

　บางทีห้องบัลลังก์อาจอยู่เลยประตูนี้ไป

　เมื่อชิโรเนะหลับตาและมีสมาธิ เธอก็สัมผัสได้ถึงร่างขนาดยักษ์หลายร่างที่อยู่ข้างใน

　มันคืออสูรอย่างแน่นอน

　พวกเขากำลังซุ่มโจมตีชิโรเนะ

　อย่างไรก็ตาม ชิโรเนะเปิดประตูและเข้าไปโดยไม่ต้องกังวล

“ก๊ายยยยย!!”

“อ๊าาา!!”

　ยักษ์สองตัวซ่อนตัวอยู่ใต้เงาประตูโจมตีชิโรเนะ

　แน่นอนว่าเรื่องดังกล่าวถูกทำนายไว้

　ชิโรเนะก้าวไปสองสามก้าว หลบการโจมตีและเหวี่ยงดาบของเธอ

　ยักษ์สองตัวซึ่งร่างถูกฟันเป็นชิ้น ๆ ล้มลงและไม่สามารถขยับได้

“เรสึกุ! ไซค์!!”

“สวัสดีพี่ชาย!!!”

　ยักษ์ที่เหลือจ้องมองไปที่ชิโรเนะ

　อย่างไรก็ตาม สำหรับชิโรเนะแล้ว ยักษ์ก็ไม่สำคัญ ชิโรเนะเมินเขาและมองตรงไปข้างหน้า

　มีบัลลังก์ขนาดใหญ่อยู่ด้านหลังห้องใหญ่

　บัลลังก์อันสวยงามตกแต่งด้วยขนมหวานนานาชนิด เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ กำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์

　ร่างของหญิงสาวนั้นเล็กเมื่อเทียบกับบัลลังก์ แต่ทัศนคติของเธอนั้นใหญ่มาก

　แม่มดเงินคุนะ

　ชิโรเนะจำชื่อของเธอได้ และเธอควรจะเป็นคนที่ควบคุมคุโรกิ

(ฉันพบเธอครั้งหนึ่งที่เมืองเวลอส แต่เมื่อมองดูเธออีกครั้ง เธอเป็นหญิงสาวที่สวยมาก…)

　ชิโรเนะมองดูคุนะอีกครั้ง

　ชุดเดรสมีพื้นฐานมาจากสีน้ำเงินเข้มและมีการตกแต่งด้วยสีเงิน กิ๊บติดผมสีม่วงแดงทำให้ผมสีขาวเงินของเธอดูสวยยิ่งขึ้น

　คุนะไม่พูดอะไรและมองชิโรเนะ

“พวกคุณทำอะไรอยู่! ท่านคุนะกำลังดูอยู่! รีบเอาชนะมนุษย์คนนั้นซะ!!”

　เมื่อได้ยินคำพูดของยักษ์ตัวเมีย ยักษ์ตัวอื่นก็มุ่งหน้าไปทางชิโรเนะ

　ในมือของยักษ์มีหอก ดาบ และขวานอยู่

　ล้วนเป็นอาวุธวิเศษ

　ชิโรเนะบิดร่างของเธอเพื่อหลบโอเกอร์ที่พุ่งเข้ามาหาเธอด้วยหอกที่เตรียมพร้อม จากนั้นจึงเหวี่ยงดาบของเธอ

　จากนั้น เมื่อคุณเอาชนะยักษ์ด้วยหอก ยักษ์ตัวอื่นจะโจมตีจากสามทิศทาง

　ชิโรเนะหลบการโจมตีของยักษ์ด้วยดาบด้วยฝีเท้าเบา ๆ ปัดการโจมตีของยักษ์ด้วยขวานด้วยดาบของเธอ และโจมตียักษ์อีกตัวหนึ่ง

　จากนั้นมันจะเคลื่อนไหวพร้อมกับหมุนตัวและฟันยักษ์ออกเป็นชิ้นๆ

　เหลือเพียงคุนะและโอเกอร์ตัวเมียเท่านั้น

“คุณทำได้ดีมาก! เป็นยังไงบ้าง!!”

　ยักษ์ตัวเมียยกมือขึ้น มีบางอย่างคล้ายหมอกสีดำออกมาจากแขนเสื้อนั้น

“นั่นสินะ บาคุไซ มูชิ!!”

　แมลงตัวเล็ก ๆ ที่ถูกปล่อยออกมาจากแขนของโอเกอร์พุ่งเข้าหาชิโรเนะ

“เรื่องนั้น! มันไม่ได้ผล!!”

　ชิโรเนะกางปีกและยิงแมลงลงมาราวกับลูกศร

　แมลงที่ถูกยิงลงไปจะระเบิดเป็นชิ้นเล็ก ๆ และหายไป

“แล้วยังไงต่อ!!”

　กระแสไฟฟ้าไหลผ่านมือของยักษ์

“งูสายฟ้า บีบคอศัตรูให้ตาย!!”

　กระแสไฟฟ้าในมือของเขากลายเป็นรูปงูและพุ่งเข้าหาชิโรเนะ

“เรย์!!”

　ชิโรเนะตะโกนสกัดงูสายฟ้าด้วยดาบของเธอ

“ฉันจะคืนให้คุณแบบนี้! ดาบสายฟ้า!!”

“อะไร!!”

　ยักษ์ทำเสียงประหลาดใจ

　งูสายฟ้าถูกดาบของชิโรเนะดูดซับไว้และปล่อยแสงสีซีดออกมา

“ฮะ!!”

　ด้วยความกระตือรือร้น ชิโรเนะเหวี่ยงดาบของเธอลง

　สายฟ้าฟาดพุ่งตรงเข้าใส่อสูร

“ไอ้โง่! คุจิกนี่!!”

　เสียงกรีดร้องของอสูรหญิง

　สายฟ้าฟาดกลืนกินยักษ์ต่อไปเหมือนเดิม โดยมุ่งหน้าไปยังแม่มดสีเงิน

　อย่างไรก็ตาม เพียงหนึ่งก้าวก่อนที่มันจะโดนคุนะ ฟันก็ถูกเบี่ยงเบนและหายไป

　โดยธรรมชาติแล้วคุนะ ไม่ได้รับอันตราย

“ตอนนี้ก็เป็นแค่คุณ!!”

　ชิโรเนะชี้ดาบไปที่คุนะ

“อ่อนแอ……”

　คุน่าพูดขณะที่เขาลุกขึ้นจากบัลลังก์

“ชัดเจน! ต่อให้มียักษ์แบบนี้กี่ตัวฉันก็เอาชนะพวกมันได้!!”

　ชิโรเนะชี้ไปที่ซากศพของยักษ์แล้วพูด

　อย่างไรก็ตาม คุนะส่ายหัว

“อ่อนแอกว่าคุโรกิมาก…”

　คุนะพูดและมองชิโรเนะด้วยสายตาเย็นชา

“ฉันได้ยินมาว่าคุณเรียนทักษะดาบจากที่เดียวกัน… ดาบของคุโรกิยังคมกว่าอีก ถ้าคุณแข็งแกร่ง ฉันวางแผนที่จะล่าถอย… แต่นั่นไม่ใช่กรณีนี้ ยักษ์กำลังวัดความแข็งแกร่งของคุณ มันมีประโยชน์มาก ”

　เมื่อพูดเช่นนั้น คุนะก็เตรียมเคียวของเขาให้พร้อม

“มาเถอะ ชิโรเนะ คูนะจะกำจัดเธอ”

“หัวเราะเยาะฉัน!!”

　เมื่อชิโรเนะได้ยินคำพูดเหล่านั้น เธอก็เตะพื้นและปิดระยะห่างระหว่างพวกเขาอย่างรวดเร็ว

“ฮะ!!”

　เมื่อคุณไปถึงด้านหน้า ให้ก้าวแล้วเหวี่ยงดาบจากด้านบน

　คุนะสกัดกั้นการโจมตีด้วยเคียว ขยับร่างกายเล็กน้อย และปัดป้องการฟัน

“เอ๊ะ?”

　ชิโรเนะซึ่งถูกปัดป้อง พูดเสียงประหลาดใจและเสียท่า

(ย่ำแย่!?)

　ชิโรเนะบิดร่างกายของเธอโดยคิดเช่นนั้น

　ช่วงเวลาต่อมา เคียวก็โจมตีชิโรเนะ

　เมื่อคิดว่าเธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้ ชิโรเนะจึงสยายปีกและเปลี่ยนวิถีเคียว

　ขนร่วงจากปีกที่ขาดเล็กน้อย

“อะไร?!”

　ชิโรเนะยืดท่าทางของเธอให้ตรงและแทงดาบของเธอออกมา

“ฮะ…”

　คุนะหัวเราะเล็กน้อยแล้วหมุนเคียวเพื่อเปลี่ยนวิถีดาบ

“อ๊าก!!”

　ทันทีหลังจากนั้น ด้ามเคียวก็กระทบชิโรเนะตรงช่องท้อง ฉันลดความระมัดระวังลงเพราะฉันมองแค่ส่วนใบมีดเคียวเท่านั้น

“อย่ามองแค่ส่วนที่มีคม… นั่นคือสิ่งที่คุโรกิสอนฉัน”

　คุนะมองชิโรเนะแล้วพูดราวกับว่าเธอกำลังล้อเลียนเขา

　ชิโรเนะกระโดดกลับไปและถอยออกไประยะหนึ่ง

(เด็กคนนี้แข็งแกร่ง!)

　ชิโรเนะจ้องมองไปที่คุนะ

“การฝึกกับคุโรกิมีประโยชน์มาก…”

　แม่มดเงินยิ้มอย่างมีความสุข

(คุโรกิทำอะไรตอนที่ฉันไม่อยู่ที่นี่ ฉันโกรธมาก!)

　ชิโรเนะรู้สึกหงุดหงิด

　ชิโรเนะไม่ชอบทัศนคติของคุนะหรือสิ่งที่คุโรกิกำลังทำอยู่เลย

“อะไร!!”

　ชิโรเนะกางปีกและปล่อยขนนกราวกับลูกธนู

　อย่างไรก็ตาม ฮายายะถูกขับไล่ด้วยโล่เวทย์มนตร์ที่สร้างโดยคุนะ

　แต่นั่นเป็นเพียงการหลอกลวง

　ชิโรเนะกระโดดขึ้น เตะเพดาน และหันหลังให้กับแม่มดสีเงิน เพิ่มพลังเวทย์มนตร์ของเธอและเร่งความเร็วขึ้นไปอีก

“ได้โปรดเถอะ!!!”

　ชิโรเนะฟาดฟันนับพันครั้งในทันที

　อย่างไรก็ตาม ดาบไม่เคยไปถึงคุนะเลย ทุกสิ่งถูกบล็อกด้วยโล่เวทย์มนตร์

“โกหก…….โล่เวทมนตร์หากต้องการปรับใช้หลายรายการพร้อมกัน… แม้แต่ชิยูกิซังก็ไม่สามารถใช้เวทย์ป้องกันได้มากขนาดนี้”

　ชิโรเนะส่งเสียงประหลาดใจ

　โดยปกติ ไม่ว่าโล่เวทมนตร์จะทรงพลังแค่ไหน คุณสามารถสร้างได้เพียงอันเดียวเท่านั้น

　อย่างไรก็ตาม คุนะใช้โล่เวทย์มนตร์หลายอันพร้อมกัน

　ชิโรเนะรู้จักเพียงเรน่าในฐานะคนที่สามารถใช้โล่เวทย์มนตร์แบบนี้ได้

　เรน่าไม่ค่อยต่อสู้มากนัก แต่เธอก็แข็งแกร่งมาก

　เขาเชี่ยวชาญเวทมนตร์และเทคนิคการป้องกันเป็นพิเศษ และชิโรเนะจำได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยขอให้เธอช่วย แต่การโจมตีของเขาไม่เคยเข้าถึงเธอเลย

“มันเป็นโล่เวทย์มนตร์เก้าเท่า คุนะสามารถใช้โล่เวทย์มนตร์ได้มากถึงเก้าโล่ในเวลาเดียวกัน คุโรกิบอกว่าคุนะเชี่ยวชาญในการฟื้นฟูและเวทมนตร์ป้องกัน ถึงกระนั้น การโจมตีในตอนนี้ก็ดูเร่งรีบเล็กน้อย… … คุโรกิจะสามารถหลีกเลี่ยงทุกสิ่งได้ แต่คุนะไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ในตอนนี้”

　อย่างที่คุนะพูด คุโรกิเคยหลีกเลี่ยงเทคนิคนี้มาก่อนอย่างแน่นอน

　เทคนิคนี้ไม่ใช่เทคนิคเดียว เมื่อคุโรกิต่อสู้ในสาธารณรัฐเซนต์เลนาเรีย เขาหลีกเลี่ยงเทคนิคทั้งหมดของชิโรเนะได้อย่างง่ายดาย

(จริงๆ แล้วคุณแข็งแกร่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?)

　ชิโรเนะคิดถึงเพื่อนสมัยเด็กของเธอที่เข้มแข็งขึ้นหลังจากไม่ได้เจอเธอมาสักพักแล้ว

“อย่างไรก็ตาม คุนะยังคงแข็งแกร่งกว่าคุณ ไม่ ไม่ใช่แค่ความแข็งแกร่งเท่านั้น หน้าอกของเธอใหญ่กว่าคุณ และเอวของเธอก็บางลง คุนะยังเหนือกว่าในเรื่องความงามด้วย!!”

　คุนะมองไปที่ชิโรเนะแล้วพูดต่อ

“นานาน่า นั่นอะไรน่ะ ใหญ่เกินไปใช่ไหม!!”

　ชิโรเนะพูดขณะจับหน้าอกของเธอ

　เป็นเรื่องจริงที่คุนะเตี้ยกว่าชิโรเนะ แต่หน้าอกของเธอใหญ่กว่าและเอวของเธอก็เรียว

　น่าเสียดาย แต่ก็ต้องยอมรับว่า ชิโรเนะแพ้ในเรื่องสไตล์

　พูดตามตรงหน้าอกของชิโรเนะใหญ่กว่าค่าเฉลี่ย และหน้าอกของคุนะก็ใหญ่เกินไป

“ชิโรเนะ! เราไม่ต้องการเธออีกต่อไปแล้ว! ดังนั้น คุนะคนนี้จะลบเธอออกไป!!”

　ด้วยเหตุนี้ คุนะจึงเพิ่มพลังเวทย์มนตร์ของเธอ เตรียมเคียว และมุ่งหน้าไปยังชิโรเนะ

“อะไรนะ? ฉันจะไม่มีวันแพ้!!”

　ชิโรเนะยกดาบขึ้นและโจมตี

　ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันไม่อยากสูญเสีย