คุโรกิและเรน่าเดินต่อไปด้วยกันตามถนนในอาณาจักรร็อค

“มีคนมากมายจนเดินลำบาก”

　เรน่าพูดขณะที่เรากำลังเดิน

“เป็นเทศกาล…เพื่อให้คนจำนวนมากได้เพลิดเพลิน แต่ละคนจะต้องอดทนต่อกันสักหน่อย…”

　คุโรกิดุเรน่า

“ใช่”

　เรน่าตอบด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย

(เรน่าเป็นเทพธิดา ดังนั้นบางทีเธออาจไม่คุ้นเคยกับการอดทน)

　ด้วยเหตุนี้ คุโรกิจึงเดินไปหาเรน่า โดยใช้มันเป็นเกราะป้องกันไม่ให้ใครมาชนเธอ

“อ๊ะ”

　เนื่องจากคุโรกิกำลังจะชนกับใครบางคน เขาจึงดึงเรน่าเข้ามาใกล้เขามากขึ้น

　ฉันพยายามทำตัวเป็นโล่ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในขณะที่ฉันเดิน แต่ก็ยังมีคนอีกมากจนฉันต้องเดินเข้าไปใกล้พวกเขาอีกหน่อย ดังนั้นฉันจึงไม่มีทางเลือก

　คุโรกิและเรน่ารวมตัวกันในชุดของพวกเขา

(ว้าว มันมีกลิ่นหอม!)

　มีกลิ่นบางอย่างมาจากเรน่า

　นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ชิโรเนะที่เขาใกล้ชิดกับผู้หญิงถึงขนาดนี้

　คุโรกิกำลังสับสน

“นิดหน่อย!!”

“ฉันขอโทษนะเรน่า”

“ฉันไม่เคยปล่อยให้ผู้ชายแตะต้องฉันแบบนี้”

“ฉันขอโทษ เรน่า แต่… ฉันไม่สามารถกำจัดผู้คนด้วยกำลังได้”

　เนื่องจากคนเยอะเราจึงต้องเกรงใจกัน

　อย่างไรก็ตามเรน่า ซึ่งเป็นเทพธิดาไม่มีความปรารถนาที่จะเกรงใจผู้อื่น

“โอเค ปล่อยฉันไปเถอะ”

　คุโรกิไม่มีทางเลือกนอกจากต้องปล่อยเรน่า โดยรู้สึกไม่เต็มใจที่จะทิ้งเธอไว้ข้างหลัง

“ใช่ แล้วเรื่องนั้นขวางทางอยู่ คุณช่วยทำความสะอาดหน่อยได้ไหม?”

　เรน่า ชี้ไปที่แผงลอยแล้วพูดว่า

“ไม่ ฉันคิดว่านั่นจำเป็นสำหรับเทศกาล…”

　คุโรกิส่ายหัว

　ในความเป็นจริง มีหลายครั้งที่คุณไม่สามารถซื้อสินค้าตามแผงลอยริมถนนได้เนื่องจากมีราคาแพงมาก แต่ฉันรู้สึกเหงาถ้าไม่มีมัน

　นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันปฏิเสธ

“ฮึม”

　เรน่าตอบด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

　คุโรกิรู้สึกหดหู่ใจเมื่อผู้หญิงที่เขาเดินด้วยปฏิบัติต่อเขาแบบนี้

　ถ้านี่เป็นเดทจริงฉันคงอกหัก

　นี่ไม่ใช่เทศกาลที่มีแผงขายของตั้งแต่แรกเหรอ?

　เรน่าน่าจะมาชมเทศกาลนี้ แต่ฉันรู้สึกเหมือนเธอไม่ได้ดูเลย ท้ายที่สุดแล้วสถานที่ท่องเที่ยวในเทศกาลจะต้องเป็นเรื่องโกหก

“โอ้? นี่ขายอะไรเหรอ?”

　ขณะที่เดินอยู่ เรน่าเห็นแผงขายของแห่งหนึ่งจึงเอียงศีรษะ

　ผู้ชายหลายคนมารวมตัวกัน

　คุโรกิและเรน่ามองเข้าไปในแผงลอยผ่านช่องว่างระหว่างผู้ชายทั้งสองคน

　มีภาพของชิโรเนะและคนอื่นๆ

　ในภาพคือชุดที่ชิโรเนะและคนอื่นๆ ใส่ในวันนี้ เป็นภาพที่ค่อนข้างเสี่ยง

　มันค่อนข้างดี คุโรกิรู้สึกเหมือนกำลังจ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง แต่เนื่องจากเขาอยู่ตรงหน้าเรน่า เขาจึงทนไม่ไหว

“อัศวินดำ พวกเขาเป็นสาวกของริโนะและคนอื่นๆ หรือเปล่า?”

　เรน่า ดูรูปของริโนะ แล้วพูดว่า

“ฉันว่ามันก็จริงนะในแง่หนึ่ง…”

　พูดตามตรง คุโรกิไม่รู้จะอธิบายพวกเขายังไง

　ฉันเดาว่าคุณสามารถเรียกมันว่าการยุยงของไอดอลได้

“ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนภายนอกจะบูชาเหมือนเรา…”

　ทัศนคติของเรน่าแตกต่างจากที่คุโรกิจินตนาการไว้ ในฐานะเทพธิดา เรน่าอาจไม่พบว่าน่าสนใจที่มีการบูชาคนที่ไม่ใช่พระเจ้า

“คุณไม่ต้องการภาพนั้นด้วยเหรอ?”

　เรน่าชี้ไปที่รูปภาพรูปหนึ่ง

　มีภาพของชิโรเนะที่เรน่าชี้ไป และเสียงนั้นฟังดูเป็นอันตราย

(บอกตรงๆว่าอยากได้)

　แต่คุณไม่สามารถพูดได้ว่าคุณต้องการมันต่อหน้าผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม? คุโรกิกรีดร้องในใจ

　คุโรกิใช้เหล็กยึดเหนี่ยวเพื่อหันร่างของเขาและหลีกเลี่ยงการมองภาพ เรน่าอยู่ที่นั่น

　คุโรกิคิดว่าเขาไม่ควรถามเรื่องแบบนี้

　แม้ว่าจะเป็นของปลอม แต่ฉันเป็นคนคุ้มกัน ดังนั้นฉันไม่คิดว่าเป็นความคิดที่ดีที่จะพูดถึงคนอื่นที่มีเพศตรงข้ามอยู่ข้างๆ

“ไม่ เพราะคุณอยู่ที่นี่”

　คุโรกิมองเรน่าแล้วพูด เขาใช้ทัศนคติที่ไม่ใส่ใจผู้หญิงคนอื่น

“เอ๊ะ?!”

　เมื่อเรน่าได้ยินคำพูดเหล่านั้น เธอก็เปล่งเสียงประหลาดใจ

　เรน่ายกหมวกขึ้นเล็กน้อยแล้วหันศีรษะเล็กน้อยเพื่อมองหน้าคุโรกิ

　ใบหน้าของคุโรกิปรากฏในดวงตาของเรน่า

(เดี๋ยวก่อน!? ฉันไม่อยากให้คุณมองฉันแบบนั้น!)

　คุโรกิคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆ เมื่อมีคนจ้องมองมาที่ฉัน หัวของฉันก็รู้สึกเหมือนกำลังเดือด

　เรน่าทำท่าทางครุ่นคิดเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พยักหน้าราวกับว่าเขาเพิ่งตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง

“ใช่ แน่นอน ของฉันสวยกว่า”

　เรน่าหัวเราะ

“งั้นอย่าทำของปลอมนะ”

　เขาพยักหน้า ฉันไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร

“ไปกันเถอะ อัศวินดำ”

　จากนั้นเริ่มเดินอีกครั้ง. เขาดูมีความสุขเล็กน้อย

　ฉันสงสัยว่าทำไมตอนนี้เขาดูไม่มีความสุขนัก

“โอ้ใช่.”

　ทันใดนั้นเขาก็หยุดเดินและหันหลังกลับ

“ครั้งต่อไปคุณอยากให้ฉันแต่งตัวเหมือนในภาพนั้นไหม”

“อะไร!? อะไร!?”  

　เป็นเรื่องจริงเหรอ?

　คุโรกิอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องในใจ มันเป็นการร้องไห้ที่ดังที่สุดที่ฉันเคยมีในชีวิต

(เรน่าแต่งตัวแบบนั้น!)

　เรน่ามีหน้าอกใหญ่ที่มองเห็นได้แม้ผ่านเสื้อผ้าของเธอ

　คุโรกิอดไม่ได้ที่จะจินตนาการ

(ถ้าให้ใครทำใครจะดูดีกว่ากัน ชิโรเนะจะดูดีกว่าไหม หรือน้องสาวของเรย์จิ ผู้หญิงชื่อเคียวกะ ไม่นะ!! นี่คือกระต่ายขาวที่ซาโฮะโกะ โยชิโนะใส่…)

　คุโรกิตกใจมากที่คิดแบบนั้น

　ดูเรน่าสิ เขามองคุโรกิด้วยสายตาว่างเปล่า

“ล้อเล่นน่า…คุณล้อง่ายมากเลยนะ…”

　เรน่าพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ

“ฮึ…”

　คุโรกิรู้สึกอยากจะร้องไห้

　คนที่ควรจะสามารถยืนยันความตั้งใจที่แท้จริงของเขาได้ถูกเอารัดเอาเปรียบโดยสิ้นเชิง ฉันอยากจะเท่กว่านี้เมื่อมีปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิง แต่ฉันไม่มีประสบการณ์เพียงพอ

　หลังจากพูดอย่างนั้น เรน่าก็หันหลังให้คุโรกิแล้วเดินจากไป

　คุโรกิน่าสงสารและยังคงไล่ตามเขาต่อไป  

“นั่นคือ……?”  

　ตอนที่ฉันกำลังไล่ตามเขา

　ทันใดนั้นเรน่าก็หยุดกะทันหัน

“มีอะไรเหรอ? เรน่า?”

　เมื่อคุโรกิมองข้ามสายตาของเรน่า เขาเห็นสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นชายและหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินอยู่

　เหตุผลที่ดูเหมือนใครบางคนเป็นเพราะทั้งสองคนกำลังซ่อนใบหน้าอยู่

　อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากส่วนสูงแล้ว จึงถือว่าปลอดภัยที่จะสรุปว่าพวกเขาเป็นคู่รักชายและหญิง

　บางทีอาจเป็นเพราะทั้งสองคนหันหลังกลับ พวกเขาจึงไม่สังเกตเห็นเรา

　จากนั้นคุโรกิก็ตระหนักถึงตัวตนของชายที่เดินอยู่ตรงหน้าเขา

　แม้ว่าใบหน้าของเขาจะซ่อนอยู่หลังหมวกคลุมศีรษะ แต่คุณก็สามารถบอกได้อย่างชัดเจนจากความสูงและพฤติกรรมของเขา

(นั่นเรย์จิไม่ใช่เหรอ? เขากำลังทำอะไรอยู่? ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงอีกคนคือใคร? ดูเหมือนจะไม่ใช่ชิโรเนะหรือคนอื่นๆ นะ)

　คุโรกิมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เรย์จิ

　ดูจากรูปลักษณ์แล้ว เธอดูเหมือนเป็นผู้หญิงที่มีสถานะ เธอคงจะสวยไม่น้อย

　ฉันรู้สึกอิจฉานิดหน่อย

　ผู้หญิงที่เดินกับเรย์จิดูเหมือนจะมีบรรยากาศที่ดี

(บรรยากาศหวานๆ แตกต่างจากที่นี่มาก)

　คุโรกิและเพื่อนๆ ต่างจากเรย์จิและคนอื่นๆ ตรงที่ไม่มีบรรยากาศที่หวานชื่นเลย

　ในความเป็นจริงคุณสามารถพูดได้ว่าพวกเขาเป็นศัตรู

　แม้ว่าพวกเขาจะมาพร้อมกับผู้หญิงสวยคนเดียวกัน แต่พวกเขาก็มีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“นั่นคือเรย์จิเหรอ? คุณจะไปไหนกันแน่?”

　เรน่าสังเกตเห็นเรย์จิด้วย ส่วนคุโรกิและคนอื่นๆ ก็ติดตามไป

　ขณะที่ฉันกำลังเดินอยู่ ฉันก็เดินไปตามถนนที่มีคนไม่กี่คน เดินต่อไปอีกจะเข้าซอยเล็กๆที่แทบไม่มีคนเลย

(เอ๊ะ นี่ย่านโคมแดงไม่ใช่เหรอ?)

　คุโรกิซึ่งติดตามเรย์จิและเพื่อนๆ ของเขา สังเกตเห็นว่าพวกเขาได้เข้าไปในย่านโคมแดงแล้ว

　จริงๆ แล้ว ฉันกังวลเกี่ยวกับ เรย์จิและคนอื่นๆ แต่เนื่องจากพวกเขามีเรน่าอยู่กับพวกเขา ฉันจึงตัดสินใจว่าไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะดำเนินการต่อไป

“กลับกันเถอะ เรน่า ฉันคิดว่าอย่าไปต่อดีกว่า…”

　เมื่อคุโรกิมองไปรอบๆ มีผู้หญิงสองสามคนที่เปิดเผยตัวเองบ่อยๆ

　จริงๆ แล้ว ฉันไม่คิดว่าเรน่าจะเห็นด้วย แต่ฉันก็จะพยายามต่อไป

“ใช่ ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ คุณสามารถกลับมาได้”

　อย่างไรก็ตาม เรน่ากลับเห็นด้วยอย่างง่ายดายซึ่งตรงกันข้ามกับความคาดหวังของคุโรกิ

(คุณไม่กังวลเกี่ยวกับเรย์จิเหรอ?)

　คุโรกิมีข้อสงสัย แต่เนื่องจากเขาตกลงที่จะกลับมา เขาจึงตัดสินใจว่าจะไม่พูดอะไรอีก

　เมื่อฉันมองไปข้างหน้าฉันเห็นคนที่ดูเหมือนอัศวิน

　ตราหงส์ถูกเย็บเข้ากับเสื้อผ้าที่อัศวินสวมใส่

　ตราสัญลักษณ์นี้เป็นสิ่งที่ฉันเห็นหลายครั้งในสาธารณรัฐเซนต์เลนาเรีย

　หงส์เป็นนกศักดิ์สิทธิ์ของเทพีเรน่า

　ด้วยเหตุนี้อัศวินแห่งวิหารแห่งสาธารณรัฐเซนต์เลนาเรียจึงถูกเรียกว่าอัศวินหงส์

(เหตุใดจึงมีอัศวินแห่งวิหารอยู่ที่นี่ บางทีพวกเขาอาจเป็นบอดี้การ์ดของเรย์จิก็ได้?)

　มีอัศวินวิหารประมาณ 5 ตัวขวางทางอยู่

“นั่นคืออัศวินของคุณ”

　คุโรกิก็หยุดและมองไปที่อัศวินแห่งวิหาร

“นั้นไม่ใช่อัศวินของฉัน นั้นคืออัศวินแห่งวิหาร พวกนั้นไม่คู่ควรคู่กับการเป็นอัศวินของฉันในระดับนั้น”

　คำพูดเย็นชาของเรน่า ดูเหมือนว่าอัศวินแห่งวิหารจะสาบานว่าจะรักเรน่า แต่ความรักนั้นดูเหมือนจะไม่ได้รับการถ่ายทอดไปถึงเธอ

　ฉันรู้สึกเสียใจเล็กน้อยสำหรับคุโรกิ

“ถ้าคุณเป็นของฉัน ฉันคิดว่าคุณเหมาะที่จะเป็นอัศวินของฉันมากกว่า คุณคิดว่าไงล่ะ แน่นอน ดีกว่าเรย์จิมากเลยล่ะ”

　เรน่ามองคุโรกิแล้วพูด

　คุโรกิก็มองเรน่าเช่นกัน

　ทันทีที่ฉันได้ยินคำพูดเหล่านั้น หัวใจของฉันก็เต้นรัว

　จริงๆ แล้วฉันดีใจที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น

　รู้สึกเหมือนมีหนามอันหนึ่งในตัวคุโรกิหลุดออกมา

　ฉันดีใจที่เขาได้รับการยกย่องมากกว่าเรย์จิ คุโรกิคิดว่ามันเป็นการแข่งขันที่โง่เขลามาก ฉันสงสัยว่าฉันจะกังวลเรื่องนี้นานแค่ไหน

(ฉันมีบุคลิกที่ชอบแข่งขัน นั่นคือเหตุผลที่ฉันฝึกฝนดาบมาตั้งแต่วันนั้น ฉันให้ความสนใจกับรูปร่างหน้าตาของตัวเองเพื่อที่จะตามทันแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าฉันจะพยายามแค่ไหนก็ตาม ไม่มั่นใจในตัวเองเลย…)

　นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้จิตใจของคุโรกิสั่นคลอนด้วยคำพูดของเรน่า

(อย่างไรก็ตาม……)

　คุโรกิส่ายหัวและสงบสติอารมณ์

　นั่นไม่ดีเลย

　เรน่าไม่อยากจะเชื่อเลย

　ไม่ว่าคุณจะสวยแค่ไหน จะกระซิบคำพูดหวานๆ แค่ไหน คุณต้องไม่ตาบอด

　คุโรกิจึงส่ายหัว

“ฉันดีใจที่คุณเชิญฉัน แต่ฉันเป็นอัศวินของคุณไม่ได้ นอกจากนี้ คุณช่วยเรียกใครสักคนว่าเป็นอัศวินที่ทรยศคุณง่ายๆ ได้ไหม?”

　คุโรกิปฏิเสธข้อเสนอของเรน่า

“นั่นก็จริง คนที่ทรยศง่ายๆ ไม่คู่ควรกับการเป็นอัศวิน”

　เรน่าดูเหมือนจะเห็นด้วย

　คุโรกิรู้สึกโล่งใจกับทัศนคติของเขา

　ฉันคิดว่าเรน่าคงจะอารมณ์ไม่ดี แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น

　อย่างไรก็ตาม คุโรกิไม่คิดว่าเขาเป็นคนที่คู่ควรกับการเป็นอัศวิน

　แม้ว่าเรน่าจะน่าเชื่อถือและไม่ใช่เพราะโมเดส แต่เธอก็คงจะปฏิเสธไปแล้ว

“สิ่งที่คุณกำลังมองหาที่?!”

　ฉันสามารถเรียกหาคุณได้

　คุโรกิมองไปทางเสียงและเห็นอัศวินวิหารคนหนึ่งเข้ามาใกล้

　อัศวินแห่งวิหารเหล่านี้น่าจะเป็นคนที่มองเห็นได้จากด้านบนของกำแพงเมือง

　ฉันแน่ใจว่าพวกเขากำลังต่อสู้กับผู้หญิงที่ดูเหมือนโสเภณี

　อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เห็นใครที่ดูเหมือนผู้หญิงอยู่ใกล้ๆ เลยฉันสงสัยว่าพวกเขาจะสามารถหลบหนีได้หรือไม่?

　เมื่ออัศวินแห่งวิหารเข้ามาใกล้ เขามองไปที่คุโรกิ จากนั้นเขาก็หันไปมองด้านข้างที่อยู่ข้างๆ

　ดูเหมือนว่าเขาจะสังเกตเห็นการปรากฏตัวของเรน่า

　คุโรกิรู้สึกประหลาดใจกับสิ่งนั้น

　ดูเหมือนว่าเรน่าจะกำลังปกปิดตัวอยู่ แต่เธออาจมีพลังเวทย์มนตร์มากพอที่จะสังเกตเห็นมัน

“คุณมีผู้หญิงอยู่กับคุณ เธอเป็นคนรักของคุณหรือเปล่า”

　อัศวินวิหารคนแรกที่เข้ามาหาฉันถามคำถาม

　คุโรกิรู้สึกรำคาญเล็กน้อยกับน้ำเสียงที่ตั้งคำถาม

“ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างนั้น แต่…”

“ว้าว คุณไม่ใช่คู่รักด้วยซ้ำ แล้วทำไมคุณถึงพาผู้หญิงเข้าไปในสถานที่แบบนี้ด้วย?”

　ไม่ใช่ว่าฉันพาเธอเข้ามาเพราะฉันชอบเธอ

　ก่อนอื่น เป้าหมายของการปกป้องพวกเขาล่ะ?

　คุโรกิรู้สึกอยากจะพูดแบบนั้นแต่ก็อดใจไม่ไหว

“แล้วไง……”

“อืม ฉันเดาว่าพวกเขาคงหลอกเธอให้พาเธอเข้ามา อย่างไรก็ตาม ฉันโชคดีมากที่ได้พบเธอ”

　อัศวินแห่งวิหารจะมีส่วนร่วม

　ตอนนี้ หมวกของเรน่าถูกปกปิดไว้ลึกมากจนมองไม่เห็นใบหน้าของเธอมากนัก

　คุโรกิคิดว่าบางทีเขาควรบอกเธอว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่คุณรับใช้

　อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเรน่าต้องการซ่อนตัวตนที่แท้จริงของเธอจากการที่เธอใช้อุปกรณ์ที่ปกปิดตัวตนอยู่ ดังนั้นอย่าพูดอะไรเลย

　เรน่ากำลังเฝ้าดูทุกสิ่งที่ปรากฏข้างๆ คุโรกิ

“ตอนนี้เรากำลังลาดตระเวนเพื่อดูว่าจะมีใครที่จะล้างแค้นกับผู้กล้าไหม! ฉันแน่ใจว่าคุณไม่ใช่หนึ่งในนั้น?”

“ไม่ ไม่ใช่ฉัน…”

“น่าสงสัย เพราะคนที่ล้างแค้นผู้กล้าดูเหมือนจะเป็นคนนิสัยไม่ดีเหมือนคุณ แต่คราวนี้ฉันจะมองข้ามมันไป รีบออกไปซะ!!”

　อัศวินแห่งวิหารโบกมือราวกับจะทำให้สุนัขกลัว และพยายามขับไล่คุโรกิออกไป

“ท่านหญิงอยู่ในสถานที่อันตราย”

　อัศวินแห่งวิหารพยายามแตะต้องเรน่า

(อันตราย!!)

　คุโรกิจับมืออัศวินแห่งวิหารที่พยายามจะแตะต้องเรน่าแล้วเหวี่ยงเขาออกไป

　อัศวินแห่งวิหารที่ถูกโยนทิ้งไปล้มลงบบนพื้น

“คุณ!? อะไรนะ!”

　อัศวินแห่งวิหารคนนั้นพูดขณะที่ลุกขึ้นและชักดาบออกมา

(ฉันปกป้องคุณ)

　เมื่อคุโรกิพยายามแตะต้องเรน่าก่อนหน้านี้ เขารู้สึกถึงเจตนาฆ่าจากเรน่า

　การปรากฏตัวนั้นทำให้ฉันรู้สึกไม่ลังเลที่จะฆ่าเขา

　หากฉันยังสัมผัสมันต่อไป อัศวินที่อยู่ตรงหน้าฉันก็อาจกลายเป็นถ่านไปแล้ว

　อัศวินคนอื่นๆ ดูเหมือนจะสังเกตเห็นความปั่นป่วนและกำลังเข้ามาใกล้

　พวกเขาชักดาบออกมาด้วย

(แย่แล้ว กำลังจะทะเลาะกัน…)

　โดยปกติคุโรกิจะออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาใดๆ ฉันทำแบบนั้นไม่ได้ตราบใดที่เรน่าอยู่ข้างๆ ฉัน

　ที่จริงแล้ว หากทุกอย่างยังดำเนินต่อไปเช่นนี้ เรน่าจะฆ่าพวกเขา แน่นอนว่าควรหลีกเลี่ยง

“เรน่า ฉันไม่สามารถปล่อยให้มือของคุณสกปรกได้ โปรดอยู่ข้างหลังฉัน”

　คุโรกิพูดเบาๆ แล้วก้าวไปต่อหน้าเรน่า

“ใช่”

　คำพูดของเขาสั้น แต่อาจเป็นเพียงจินตนาการของฉันที่ทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขเล็กน้อย

“ฮึ่ม ถ้าคุณจะขอโทษ ตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้ว”

　อัศวินแห่งวิหารชี้ดาบไปที่คุโรกิ

　คุโรกิยืนอยู่ต่อหน้าเรน่าราวกับจะปกป้องเธอ

(เธอคิดว่าถ้าเธอชี้ดาบมาที่ฉัน ฉันจะกลัวเหรอ? อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์นี้ ฉันรู้สึกเหมือนฉันเป็นเหมือนอัศวินของเรน่ามากกว่า…)

　เรน่าปฏิเสธ แต่เดิมทีพวกเขาเป็นอัศวินของเรน่า

　และคุโรกิก็ถูกเรียกว่าอัศวินดำซึ่งแต่เดิมเป็นศัตรูของเรน่า

　ตำแหน่งจะกลับกลายไปโดยสมบูรณ์

　อย่างไรก็ตาม เมื่อสิ่งต่างๆ กลายเป็นเช่นนี้ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องต่อสู้

　คุโรกิมองไปที่อัศวินแห่งวิหาร

　รูปร่างหน้าตาของพวกเขาก็ดี แต่พฤติกรรมของพวกเขาก็ไม่ต่างจากอันธพาล

　ฉันจะไม่ฆ่าใคร เพราะฉันไม่อยากทำให้เทศกาลนี้เปื้อนเลือด ฉันคิดว่าฉันจะให้มันบิดเล็กน้อย

　คุโรกิคิดเช่นนั้นและเข้าไปหาอัศวินแห่งวิหาร

　แล้วฉันก็รู้สึกว่าหัวใจของฉันเริ่มเย็นชา

“เฮ้ คุณ! คุณจะต่อต้านฉันเหรอ!”

　ดูเหมือนเขาจะประหลาดใจที่คุโรกิเข้ามาเผชิญหน้ากับเขา

　คุโรกิไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของโลกนี้จริงๆ แต่เมื่อลองคิดดูตามปกติแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องสร้างปัญหาในประเทศอื่น

　ดูเหมือนว่าเขาจะชักดาบออกมาเป็นภัยคุกคาม

“เอ่อ…คุณช่วยถอยกลับได้ไหม”

　ฉันคิดว่าบางทีเราอาจจะแกล้งทำเป็นว่าไม่เคยมีอยู่จริงฉันก็เลยแนะนำ

　อย่างไรก็ตาม คำพูดของคุโรกิดูเหมือนจะเติมเชื้อไฟให้กับกองไฟ ใบหน้าของอัศวินเปลี่ยนเป็นสีแดง

“อย่าโง่!!”

　บางทีอาจคิดว่าเขากำลังถูกหลอก อัศวินที่อยู่ตรงหน้าเขาก็เหวี่ยงดาบของเขา

　จากมุมมองของคุโรกิ การเคลื่อนไหวของเขาช้ามาก

　คุโรกิบีบตัวดาบที่เหวี่ยงลงมาด้วยนิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือของเขา

　อัศวินที่เห็นสิ่งนี้ต่างประหลาดใจ

“คุณมันงี่เง่ามาก…”

“เป็นไปไม่ได้……”

　ใบหน้าของอัศวินที่พึมพำกลายเป็นสีซีด ยุ่งจากสีแดงเป็นสีน้ำเงิน

(พอแล้ว มาทำให้มันจบเร็วๆ กัน)

　คุโรกิถอนหายใจ

　อัศวินแห่งวิหารน่าจะแข็งแกร่งที่สุดในหมู่มนุษย์

　อย่างไรก็ตาม คุโรกิมีพลังเทียบเท่ากับพลังของเทพเจ้า ซึ่งเกินกว่ามนุษย์ในโลกนี้มาก

　ฉันจะไม่แพ้ในระดับนี้

“ไป……”

　หลังจากพูดจบ คุโรกิก็เดินไปมาระหว่างอัศวิน

“กาฮะ!!”

“อ๊าก!!”

“ก๊าก!!”

　ด้วยเสียงครวญคราง เหล่าอัศวินก็กระเด็นไปทางซ้ายและขวา

　อัศวินถูกโยนลงไปที่พื้นและบิดตัวไปมา

　เนื่องจากเขาระมัดระวัง เขาจึงไม่ควรจะตาย .

“คุณจะไม่ฆ่าฉันใช่ไหม”

　เรน่าพูดอะไรบางอย่างที่น่าตกใจ

“ฉันเป็นอัศวินแห่งวิหารของคุณ…ฉันขอโทษสำหรับความไม่สะดวก”

“เป็นเช่นนั้นเหรอ? ฉันควรจะขอบคุณไหม?”

　เรน่าพูดราวกับว่าเธอไม่เห็นคุณค่ามันเลยแม้แต่น้อย

　จากน้ำเสียงนั้น คุโรกิรู้สึกว่าเรน่าไม่สนใจชีวิตของอัศวินหรือแม้แต่มนุษย์

　อย่างไรก็ตาม ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถเข้าใจความรู้สึกของคุโรกิได้เพียงเล็กน้อย

　เพราะมนุษย์อ่อนแอเกินไป

　ก่อนหน้านี้ เป็นเรื่องยากสำหรับคุโรกิที่จะระวังที่จะไม่ฆ่าเขา

　เช่นเดียวกับการบดขยี้แมลงตัวเล็ก ๆ ง่ายกว่าปล่อยให้พวกมันหนีไปโดยไม่ฆ่าพวกมัน

　คุโรกิคิดว่าเรน่าคงจะบดขยี้พวกเขาไปแล้ว

　และเป็นไปได้ว่าเทพองค์อื่นๆ ก็เหมือนกัน

(สำหรับพระเจ้าแล้ว มนุษย์อาจเป็นเพียงแมลง แล้วฉันล่ะ ฉันเป็นมนุษย์ในโลกนี้หรือไม่ ถ้าไม่ แล้วฉันคืออะไร)

　คุโรกิมายังโลกนี้และบางครั้งก็รู้สึกเหงา

　นี่เป็นเพราะว่าเขาไม่เหมือนกับเรย์จิตรงที่เขาไม่มีเพื่อนที่มีพลังแบบเดียวกัน

　นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงมาเอาเขาของราชามังกรศักดิ์สิทธิ์

　อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าฉันจะคิดมากเพียงใด ฉันก็ไม่สามารถหาคำตอบได้

“ไม่ ไปกันเถอะเรน่า”

　จากนั้นคุโรกิและเรน่าก็ออกจากตรอกด้านหลัง