นิทานอัศวินดํา 113
คุโรกิและเพื่อนๆ กลับมาที่พื้น
เคียวกะที่หมดสติไปแล้วอยู่ในอ้อมแขนของคุโรกิ
นักผจญภัยตามมาข้างหลัง
สาวๆ เหนื่อยล้าจากการต่อสู้กับมิโนทอร์จนแทบจะเดินไม่ไหว
หากคุณฟังเรื่องราว ดูเหมือนว่าการเปลี่ยนแปลงของเขาวงกตในช่วงเร่งรีบทำให้มันยากยิ่งขึ้น
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าทำไม แต่คุโรกิก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงตั้งแต่เขาเข้าไปในเขาวงกต
ที่สำคัญกว่านั้น พลังเวทย์มนตร์ที่มีอยู่ในเขาวงกตนั้นมากกว่าที่ฉันคาดไว้
พลังแห่งเวทมนตร์จะดึงพลังของผู้บุกรุกออกไปและทำให้เจ้านายของเขาวงกตได้เปรียบ
คงจะเป็นอันตรายหากต้องเดินทางต่อไปในเขาวงกตกับสาวๆ เหล่านี้
ตอนนี้เราต้องส่งมันลงดิน
(ชิโรเนะจะโอเคไหม?)
คุโรกิอดไม่ได้ที่จะกังวลเกี่ยวกับเพื่อนสมัยเด็กของเขา
แม้ว่าฉันจะพยายามอยู่ห่างจากมันให้มากที่สุด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เดิมทีเขามาช่วยนัทแต่สิ่งที่เข้ามาในความคิดคือเพื่อนสมัยเด็กของเขา
(เมื่อส่งลงดินแล้วควรไปช่วยไหม? แต่ถึงแม้จะไปช่วยก็เถอะ…ก็คงไม่ช่วยอะไร)
คุโรกิมองเคียวกะในอ้อมแขนแล้วคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
ความคิดที่ว่าชิโรเนะอาจตกอยู่ในอันตรายทำให้ฉันวิตกกังวล
ขณะที่ฉันกำลังคิดอยู่ ฉันก็มาถึงบันไดที่ทอดลงสู่พื้น
ดูเหมือนว่าพวกเขาสามารถกลับถึงพื้นได้อย่างปลอดภัย
ทันใดนั้นฉันก็ขึ้นบันไดลงไปที่พื้น
“”เอ๊ะ!?””
คุโรกิวิ่งเข้าไปหาชิโรเนะที่กำลังพยายามจะลงไปใต้ดิน
คุโรกิและชิโรเนะมองหน้ากัน
คุโรกิไม่คิดว่าชิโรเนะจะนอนอยู่บนพื้น และชิโรเนะก็ต้องประหลาดใจที่เห็นเคียวกะกลับมาในอ้อมแขนของเขา และทั้งคู่ก็ขยับตัวไม่ได้
“หือ? ชิโรเนะ?”
ประหลาดใจที่คุโรกิอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชื่อชิโรเนะ
“เอ๊ะ นั่นเสียงอะไร…? บังเอิญ ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”
ชิโรเนะแปลกใจที่ได้ยินเสียงนั้น
ฉันคิดว่าคุโรกิทิ้งมันไปแล้ว แต่มันก็สายเกินไปแล้วและตัวตนที่แท้จริงของเขาก็ถูกเปิดเผย
“หือ คุณหมายถึงอะไร? ฉันเป็นหนึ่งในนักผจญภัยสวมหน้ากากเหล็กที่สามารถพบได้ทุกที่หรือไม่”
“อะไร!?”
เมื่อคุโรกิพูดแบบนี้ในขณะที่ละสายตาจากชิโรเนะ ชิโรเนะก็พูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง
และตอนนั้นเองที่ชิโรเนะกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง
“โอ้! คุณหญิง! เกิดอะไรขึ้นกับคุณ!”
คนที่อยู่เบื้องหลังชิโรเนะวิ่งไปหาคุโรกิ
แน่นอนว่าเป็นคายะ สาวใช้ที่คอยรับใช้เคียวกะ
คายะบังคับแย่งเคียวกะจากคุโรกิ
คายะโล่งใจเมื่อรู้ว่าร่างกายของเคียวกะไม่ได้รับบาดเจ็บ และเธอก็หมดสติไป
“คุณ!?คุณทำอะไรกับหญิงสาว!”
คายะรู้สึกโล่งใจและมองคุโรกิด้วยสายตาเย็นชา
“เอ่อ เอ่อ….นั่น…”
คุโรกิถูกหญิงสาวสวยจ้องมองจนพูดไม่ออก
ดวงตาของคายะสั่นด้วยความโกรธ
ดูเหมือนเขาจะสงสัยว่าคุโรกิทำอะไรบางอย่างไปหรือเปล่า
“อ่า อืม… ระหว่างทางกลับ ฉันได้พบกับมิโนทอร์ที่ดุร้าย… ฉันได้รับการช่วยเหลือจากสถานการณ์ที่อันตรายโดยชายสวมหน้ากากเหล็กคนนี้… เอิ่ม…”
นักผจญภัยหญิงอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นจากด้านหลังคุโรกิ
ในความทรงจำของคุโรกิ มันอาจจะเรียกว่าชิซึเฟ
ชิซึเฟอธิบายให้ชิโรเนะและคายะฟังถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในเขาวงกต
สีหน้าของชิโรเนะและคายะอ่อนลงทีละน้อยขณะฟังคำอธิบายของชิซึเฟ
ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจสถานการณ์
“ฉันเข้าใจแล้ว ดูเหมือนว่าคุณจะช่วยหญิงสาวคนนั้น ขอบคุณ แต่ยังไงก็ตาม ฉันแน่ใจว่าคุณไม่ได้ทำอะไรซุกซนขณะอุ้ม”
“ไม่ ไม่! ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย! ฉันแค่รู้สึกว่าหน้าอกของฉันรู้สึกนุ่มเมื่อถือมัน และคิดว่ามันมีกลิ่นหอม!”
คุโรกิพูดอย่างเน้นย้ำ
ฉันไม่ได้ทำอะไรน่ารังเกียจ
ฉันแค่สนุกกับความรู้สึกของร่างกายของเธอและได้กลิ่นมัน
ฉันยังต้องถือมันไว้ในอ้อมแขนด้วย ดังนั้นมันจึงเป็นเหตุสุดวิสัย
ไม่น่าจะมีอะไรผิดปกติกับเรื่องนั้น
อย่างไรก็ตาม ชิโรเนะและคายะมองคุโรกิด้วยสายตาว่างเปล่า
หากมองใกล้ ๆ จะเห็นว่าดวงตาของคายะเปลี่ยนเป็นเย็นชาอีกครั้ง
“ว่าแต่ ทำไมคุณเพอร์เวิร์ต คาเมน ถึงมาที่นี่ล่ะ”
“เอ๊ะ แปลกนะ…เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก แล้วทำไมฉันถึงมาที่นี่ ฉันคิดว่าจะช่วยผู้กล้า…”
เพื่อตอบคำถามของชิโรเนะ คุโรกิจึงเล่าเรื่องโกหกที่จะค้นพบได้ง่ายหากใครก็ตามที่สามารถตรวจจับคำโกหกได้ยิน
ชิโรเนะและคายะมองหน้ากัน
“ฉันไม่แน่ใจ แต่เมื่อพิจารณาจากข้อเท็จจริงที่ว่าเขาซ่อนตัวตนที่แท้จริงของเขา ดูเหมือนว่ามีเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่สามารถบอกเราได้”
“ครับ คายะซัง ถ้าท่านช่วยพวกเราได้คงจะช่วยได้มาก”
ชิโรเนะมองดูคุโรกิอีกครั้ง
“เอาล่ะ ไม่เป็นไร ฉันจะทิ้งมันไว้อย่างนั้น”
เมื่อพูดอย่างนั้น ชิโรเนะจึงพยายามเข้าไปในเขาวงกต
“เอ๊ะ? ท่านชิโรเนะ? ทางไหน?”
“ทางไหน ฉันจะตามเรย์จิคุงและคนอื่นๆ ไป”
ชิโรเนะพูดแน่นอน
“รอเดียว!!”
คุโรกิอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาดังๆ
เสียงดังกว่าที่ฉันคาดไว้ และนักผจญภัยที่กำลังฟังอยู่ด้านข้างก็สังเกตเห็น
ชิโรเนะก็มองคุโรกิด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจเช่นกัน
“เราไม่สามารถทำอะไรได้ถ้าพวกเขาเข้ามาแบบนี้ ถ้าเราไม่หามาตรการรับมือ เราก็จะล้มกันหมด นั่นคือสาเหตุที่เราไม่สามารถไล่ตามพวกเขาได้”
คุโรกิพูดอย่างชัดเจน
เสียงนั้นไม่ได้น่าสงสารเหมือนเมื่อก่อน
ชิโรเนะจ้องมองไปที่คุโรกิ
“ท่านชิโรเนะ ฉันคิดว่าหน้ากากวิปริตที่นี่ถูกต้องแล้ว ยังมีเรื่องของหญิงสาวด้วย ฉันคิดว่าเป็นการดีที่สุดสำหรับคุณที่จะถอยออกมาสักครั้ง”
คายะเห็นด้วยกับคุโรกิ
ฉันไม่เข้าใจว่าถูกเรียกว่าหน้ากากโรคจิต แต่คุโรกิจะบ่นไม่ได้ถ้าเขาพยายามไม่ปล่อยชิโรเนะไป
ในความเป็นจริง จนกระทั่งเมื่อครู่ที่แล้ว คายะพยายามจะกลับเข้าไปใหม่ แม้ว่าเธอจะต้องบังคับตัวเองเพื่อช่วยเคียวกะก็ตาม นี่เป็นเพราะว่าเคียวกะผู้ที่ควรจะกลับถึงพื้นก่อนไม่ได้อยู่ที่นั่น
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากคายะรู้ว่าเคียวกะปลอดภัย เธอจึงไม่รู้สึกอยากเข้าไปข้างใน
ชิโรเนะมองไปที่คายะ แล้วก็มองไปที่คุโรกิ
ชิโรเนะรู้สึกกังวล ฉันกังวลเกี่ยวกับเรย์จิและคนอื่นๆ จึงอยากจะไปตรวจสอบพวกเขา
อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงของคุโรกิดูจริงจัง
คำพูดเหล่านั้นขัดขวางชิโรเนะจากการลงไปใต้ดิน
คุโรกิและเรย์จิ
ชิโรเนะเกิดความขัดแย้งในใจ
หลังจากคิดอยู่สักพัก ชิโรเนะก็เงยหน้าขึ้นมอง
“โอเค… ฉันเป็นห่วงทุกคนนะ แต่ตอนนี้ฉันจะกลับแล้ว บางทีทุกคนอาจจะถอยไปแล้ว”
ชิโรเนะเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจ
ด้วยวิธีนี้ คุโรกิและเพื่อนๆ ของเขาจึงออกจากเขาวงกต
◆
มีการจัดปาร์ตี้เล็กๆ บนชั้นใต้ดินชั้น 13
นี่เป็นเพราะพวกเขาจับตัวผู้กล้าได้สำเร็จ
นักเต้นที่เป็นมนุษย์แสดงการเต้นรำอันน่าหลงใหลเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับมิโนทอร์
นอกจากลาวิรุสที่นั่งอยู่บนบัลลังก์แล้ว มนุษย์หญิงสาวแสนสวยก็เทเหล้าสาเกให้เขา
ผู้หญิงสวยมักถูกเลือกสรรมาเป็นอย่างดีในรายการโปรดของลาวิรุส
บางคนได้ให้กำเนิดลูกๆ ของลาวิรุสแล้ว
ต่อหน้าลาวิรุส ลูกๆ ของเขากำลังกินเนื้อสัตว์และดื่มแอลกอฮอล์
เนื้อหนังเป็นส่วนหนึ่งของมนุษย์ที่ถูกลักพาตัว
อย่างไรก็ตาม ยังรวมถึงเนื้อของ มูเนสกี้ และ ชิชิสกี้ ด้วย
แม้ว่าคุณจะยังเป็นเด็ก แต่ถ้าคุณอ่อนแอคุณก็เป็นแค่เนื้อ
พบศพของ มูเนสกี้ และ ชิชิสกี้ ที่ชั้นหนึ่ง
เมื่อเห็นขวานติดอยู่ในคอของกันและกัน ดูเหมือนว่าพวกมันจะหลุดออกไป
แต่นั่นไม่สำคัญ
“พวกมันไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง…”
เทพแห่งความชั่วร้าย ลาวิรุส พึมพำ
มูเนสกี้ และ ชิชิสกี้ ซึ่งกำลังปฏิบัติการเขาวงกตได้ละทิ้งงานของพวกเขา และปล่อยให้เพื่อนหญิงของผู้กล้าหลายคนหลบหนีไปได้
นั่นดูไม่น่าสนใจสำหรับลาวิรุส
(ก็ไม่เป็นไร ผู้กล้าคนสำคัญถูกจับตัวไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่ล่อเรน่าออกไป)
ลาวิรุสหัวเราะ
เมื่อเทียบกับเทพธิดาเรน่าที่สวยงามแล้วยังมีผู้หญิงอีกหลายคน
ลาวิรุสวางแผนที่จะให้เรน่า มาที่เขาวงกตนี้เพื่อแลกกับชีวิตของเหล่าผู้กล้า
ถ้าเขาไม่มา แน่นอนฉันจะฆ่าผู้กล้า
นั่นคือตอนที่ฉันกำลังคิดถึงเรื่องนี้
มีคนเข้าไปในห้องบัลลังก์
ลาวิรุสเห็นดังนั้นก็คิดว่ามีคนส่งเสียงดังมา
“หมายความว่าไง! ลาวิรุส ฉันต้องมอบผู้กล้าให้ได้!!”
ซาร์คิซิสเข้าไปในห้องบัลลังก์และเข้าใกล้ลาวิรุส
“คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร ซาร์คิซิส? ฉันจำไม่ได้ว่าเคยสัญญาว่าจะมอบผู้กล้าไว้ นอกจากนี้ ผู้กล้ายังต้องถูกใช้เป็นเหยื่อล่อเพื่อล่อเรน่าออกไป”
ลาวิรุสพูดพร้อมกับหัวเราะ
“เข้าใจแล้ว หลังจากจับเรน่าได้แล้ว จะต้องมอบให้ฉันใช่ไหม?”
ลาวิรุสส่ายหัวกับคำถามของซาร์คิซิส
“คุณไม่สามารถทำอย่างนั้นได้ ซาร์คิซิส หลังจากที่คุณจับเรน่าได้แล้ว คุณควรจะส่งมอบมันให้กับยูเรีย ในตอนแรก การจับผู้กล้าเป็นความสำเร็จของยูเรีย มันไม่ใช่ความสำเร็จของคุณ”
“ก๊ากกก…”
ซาร์คิซิส ทำได้เพียงคร่ำครวญ
นี่เป็นเพราะว่ายูเลีย ลูกสาวของลาวิรุส เป็นสาเหตุในการล่อผู้กล้าแห่งแสง เข้าไปในเขาวงกต
ยูเรียไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อติดตามผู้กล้าในขณะนี้ และเธอควรจะแจ้งให้พวกเขาทราบทันทีหากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น
“ถ้าอย่างนั้นฉันเดาว่าผู้หญิงที่กล้าหาญคงจะเข้าใจ…”
“เปล่า สาวๆ พวกนั้นไม่สวยเท่าเรน่า แต่พวกเธอสวย ฉันไม่สามารถให้เธอได้”
ซาร์คิซิสครวญครางอีกครั้ง
ลาวิรุสหัวเราะเมื่อเห็นเธอเช่นนั้น
“แต่ ลาวิรุส คุณจะทำอย่างไรถ้าเรน่าไม่มา คุณบอกว่าคุณจะทำกับลูกสาวของฉัน แต่คุณวางแผนที่จะไม่ฆ่าผู้กล้าเหรอ?”
“เมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะฆ่าเธอ ฉันจะส่งหัวไปให้เรน่า ฉันต้องแจ้งให้เรน่ารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันปฏิเสธคำเชิญของลาวิรุส”
ลาวิรุสตอบราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ
“ลูกสาวของฉันสบายดีไหม?”
“ทำไมฉันถึงต้องสนใจยูเรียด้วย? ฉันไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นตราบใดที่ฉันยังมีเรน่าอยู่”
เมื่อลาวิรุสตอบอย่างเย็นชา ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ เธอตัวสั่น
เธอเป็นราชินีแห่งปาซิเฟีย แม่ของยูเรีย
ราชินีแห่งปาซิเฟีย องค์นี้จะไร้ประโยชน์เมื่อเทพธิดา เรน่า อยู่ในความครอบครองของเธอ
เขาเองก็รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนลูกสาวของฉันจะไม่เข้าใจเรื่องนั้น
เขาเห็นแก่ตัวเหมือนพ่อของเขาและคิดว่าเขาเป็นคนพิเศษ
ซาร์คิซิสจำใบหน้าของยูเรียได้
ดูเหมือนยูเรียจะคิดว่าพ่อของเธอรักเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าลาวิรุสจะทิ้งเธอไปง่ายๆ เมื่อเขาไม่ต้องการเธออีกต่อไป
เช่นเดียวกับ มิโนทอร์ ซึ่งเป็นญาติของลาวิรุส
เผ่าพันธุ์ มิโนทอร์ เป็นเผ่าพันธุ์ที่เกิดจากลาวิรุส และมนุษย์เพศหญิง
ดังนั้น มิโนทอร์ทั้งหมดจึงสามารถกล่าวได้ว่าเป็นผู้สืบเชื้อสายมาจากลาวิรุส
อย่างไรก็ตาม ลาวิรุสปฏิบัติต่อชนเผ่า มิโนทอร์ เสมือนเป็นทาส
แม้ว่าคุณจะเป็นลูกหลานของฉัน ถ้าคุณกบฏ ฉันจะฆ่าคุณ ซาร์คิซิส รู้ว่านั่นคือลาวิรุส
ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรกับลาวิรุส
“มีอะไรจะพูดอีกไหม ซาร์คิซิส”
“…เปล่า ทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ คิดหาวิธีอื่นที่จะฟื้นฟูร่างกายนี้กันดีกว่า”
ซาร์คิซิส ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องตอบคำถามนั้น
“ยังไงก็เถอะ ซาร์คิซิส ผู้หญิงบางคนที่เป็นเพื่อนกับผู้กล้าหนีไปแล้ว ฉันอยากจะจับพวกเขาเหมือนกัน กรุณาให้ความร่วมมือด้วย”
ลาวิรุส ถามด้วยรอยยิ้มลามก
“เขามันโลภมาก ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะบอกอาตรานากัวเอง”
“โอ้ ผู้หญิงแมงมุมน่าเกลียดคนนั้นเหรอ? ผู้หญิงคนนั้นก็แข็งแกร่งแบบนั้นเหมือนกัน ดังนั้นเรามาหวังกันเถอะ”
อาตรานากัว เทพีแมงมุม ติดตามความเคลื่อนไหวของโลก
ตามที่ลาวิรุสได้ยิน ตอนนี้เขาควรจะตามหาเรน่าแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นลาวิรุส ฉันจะไปสักพัก แล้วฉันก็มาเล่าเรื่องผู้กล้าให้นายฟังด้วย”
เมื่อพูดอย่างนั้น ซาร์คิซิสก็หันหลังกลับ
“คุณจะไปเหรอ? คุณจะไปไหน ซาร์คิซิส?”
“มันมีไว้สำหรับคนป่า”
“หือ มีไว้เพื่ออะไร?”
“ฉันเพิ่งได้รับการติดต่อจากเดียอาโดน่า และดูเหมือนว่าเขาจะมาเร็วๆ นี้ ฉันคิดว่าฉันจะไปพบเขา”
“หือ… ฉันได้ยินมาว่าราชินีงูกำลังจะมา?”
ลาวิรุสประหลาดใจเมื่อได้ยินชื่อนั้น
เดียอาโดน่า ราชินีแห่งงู เป็นเทพีที่ ลาเมีย, โกลกอล และคนอื่นๆ ผู้ปกครองทวีปตะวันตกและภาคใต้
เดียอาโดน่าค่อนข้างทรงพลังในหมู่เทพเจ้า และครั้งหนึ่งเคยต่อสู้กับโมเดส เพื่อต่อสู้กับเทพเจ้าแห่งเอลีออส
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการทรยศของโมเดส ทำให้ตอนนี้พวกเขากลายเป็นศัตรูกัน
ความสัมพันธ์ระหว่างลาวิรุส และเดียอาโดน่า นั้นไม่ได้แย่หรือดีเลย
ปกติแล้วพวกมันจะไม่มาจากทะเลใต้ซึ่งเป็นอาณาเขตของพวกเขาเดียอาโดน่า นั้นกำลังมาที่ที่ราบมินอน
ลาวิรุสเอียงศีรษะไปทางนั้น
“คุณอยากรู้หรือเปล่า ลาวิรุส”
“แน่นอน ผู้หญิงคนนั้นที่ซ่อนตัวมาจนถึงตอนนี้ได้ย้ายออกไปแล้ว ฉันก็เลยอยากรู้ ตอบฉันสิ ซาร์คิซิส เดียร์อาโดน่ามาที่นี่ทำไม”
“ฉันไม่รู้ ฉันจะถามคุณเรื่องนั้น”
“จริงหรือ……”
เมื่อพูดเช่นนั้น ซาร์คิซิสก็ออกจากห้องบัลลังก์
“จุดประสงค์ของเดียอาโดน่า ราชินีแห่งงูคืออะไร?”
ลาวิรุสพึมพำ
อย่างไรก็ตามไม่มีใครสามารถตอบได้
Comments