ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ — I Woke Up Piloting the Strongest Starship, so I Became a Space Mercenary 104 เล่ม 3 บทสรุป
104 เล่ม 3 บทสรุป
“……เราจะรับชายคนนั้นไว้ ภายใต้การดูแลของเรา”
เอิร์ลดาเลนวัลด์ ประกาศการตัดสินใจของเขา ด้วยสีหน้าที่เข้มงวด และส่งซิกแนลให้เมดและบัตเลอร์ข้างเขาด้วยสายตา เมดและบัตเลอร์เริ่มทำในความลนลาน ตอบกับสายตาของเอิร์ล พวกเขาหนึ่งคน นำบางอย่างที่คล้ายกับโช้คเกอร์ และแป๊ะมันใส่คอ ของไอ้ขี้เปียกโคนแต้สถือดาบคู่
หนึ่งในเมด รับดาบบยาวที่ไอเหี้ยนั่นมีมา ซึ่งมันกระเด็นไปที่มุมของห้อง ระหว่างการต่อสู้ ใส่มันกลับเข้าไปในฝัก แล้วเอามันมาให้ผม?
“ชั้นมีความสงสัยเกี่ยวกับวิธีการต่อสู้ของนายอยู่บ้าง แต่ความเป็นจริงยังคงอยู่ ว่านายและอุปกรณ์ของนาย เป็นคนที่นำไปสู่ความพ่ายแพ้ของชายผู้นี้ดาบนั้น นับได้ว่าเป็นสปอยล์ของการสู้รบ”
“……ผมไม่เกทอ่ะ เกิดอะไรขึ้นกับนี่เนี่ย เม?”
“มีหลายวิธี ที่จะแก้ไขความขัดแย้งระหว่างขุนนาง แต่หนึ่งในวิธีแก้ ที่บัลธาซาร์ ดาเลนวัลด์ เลือกใช้ คือการดวลดาบ ในท้ายที่สุดเราล่วงเข้าไปบนการดวลระหว่างเอิร์ลดาเลนวัลด์กับลูกชายของเขา และจบลง ที่การเอาชนะเขา นี่จะนับได้ว่าเป็นชัยชนะของเอิร์ลดาเลนวัลด์ และชะตาของบัลธาซาร์ รวมไปถึงความเป็นและความตายของเขา ตอนนี้ จะถูกตัดสินในโดยเอิร์ล มันก็เป็นวัฒนธรรม สำหรับผู้ชนะในการดวลระหว่างขุนนาง ที่จะเคลมดาบที่ภาคภูมิใจของผู้ที่พ่ายแพ้ ให้เป็นของเขาเอง แม้ว่าการแทรกแซงของเรา จะเป็นปัจจัยที่ไม่ปรกติ มันยังเป็นความจริงว่า ถ้าไม่มีเรา เอิร์ลดาเลนวัลด์ จะพ่ายแพ้ให้กับลูกของเค้า นั่นทำไม พวกเค้ามอบดาบ เป็นรางวัลสำหรับการช่วยเหลือของเราค่ะ”
“เข้าใจแล้ว กฎพวกนั้นมันบินเลยหัวชั้นไปไกลเลย แต่ชั้นเกทมันไม่มากก็น้อย ดังนั้น มันโอเค ที่เราจะรับนี่ไป ใช่ป่ะครับ?”
“หนูคาดว่าอย่างนั้น นายท่าน”
“เข้าใจแล้ว”
ถ้าเมบอกว่ามันเป็นไร ผมเดาว่ามันก็นั่นแหละ และดังนั้น ผมรับดาบ ที่เมดซังเสนอให้ผมอย่างซาบซึ้ง แต่มันยังดูกระอักกกระอ่วน เพราะผมยังใส่พาวเวอร์อาเมอร์นะ พาวเวอร์อาเมอร์นักซูโม่ แกว่งดาบ มันเป็นภาพที่ไม่สมจริงอีกภาพเลย
“งั้น จะเกิดอะไรขึ้นไปไอ้นั่นล่ะ?”
“เราจะรับมือกับเรื่องนี้ ด้วยมาตรการที่เหมาะสม”
หลังจากที่ตอบห้วนๆ เอิร์ลดาเลนวัลด์ หมุนกลับไป และเดินออกไปจากห้อง เมดและบัตเลอร์ซัง รียตามเขาไป หลังจากที่ส่งพวกเขาด้วยสายตาของผม ผมดำเนินการหยิบปืนเลเซอร์กระจาย ที่ผมเขวี้ยงไปก่อนหน้านี้ ด้วยกันกับอีกอันที่โดนฟันไปครึ่งหนึ่ง อาวุธนั้น เหน็บไว้กับหลังพาวเวอร์อาเมอร์ของผมได้ ผมไม่รู้ว่าเทคประหลาดอะไรที่พวกเขาใช้ แต่มันลอยและติดกับแร็คอาวุธโดยอัตโนมัติ เหมือนอนิเมหรือเกมหุ่นยนต์
ล้อเล่นน่ะ แร็คอาวุธ ติดตั้งไปด้วยซับ-อาร์มควบคุมออโต้ มันแค่ดูเหมือนอะไรที่เกิดขึ้นในอนิเมและเกม จากข้างหน้าน่ะ ผมถือปืนเลเซอร์ของผมเกือบจะตลอดเวลา แต่โลกนี้ มีอะไรอย่างเกราะแท็คติคอล ผมเห็นมันอยู่ในร้านค้าออนไลน์ ดังนั้น ไม่มีความผิดพลาด
“มันลำบากกับพี่นะ ฮิโระซามะ”
คริสเข้าหาผม ระหว่างที่ผมเก็บของของผม
“ใช่ น้องก็ด้วย น้องไม่บาดเจ็บ ใช่มั้ย?”
“ไม่ค่ะ หนูโอเค”
ผมเห็นบางอย่างแขวนอยู่ที่สะโพกของคริส ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน มันคือมีด ไม่ มันยาวกว่ามีดทั่วไป มีดยาวป้องกันตัว หือ
“จริงๆแล้วพี่อยากจะลูบหัวนะแต่พี่ยังใส่พาวเวอร์อาเมอร์อยู่เลยอ่ะ เห็นป่่ะ ไม่ว่ายังไง พี่ดีใจนะ ที่น้องไม่เป็นอะไร คริส”
“มันทั้งหมด ต้องขอบคุณฮิโระซามะหรอก่ะ ในที่สุด เราก็แก้ไขเรื่องทั้งหมดได้ โดยที่หนูไม่ต้องใช้มีดยาวของหนู”
“พี่จะยั้งตัวเอง ไม่ไปถามนะ ว่าน้องมีแผนที่จะใช้ไอ้นั่นยังไง”
ถ้าเป็นอะไรซักอย่างที่ผมคุ้นเคยกลับไปปที่โลก มีดยาวป้องกันตัวพวกนั้นน่ะ ก็ใช้เป็นทางเลือกสุดท้าย ที่จะปกป้องศักดิ์ศรีของผู้หญิง ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง พูดอีกอย่าง พวกมันใช้เพื่อปลิดชีวิตตัวเองอย่างเต็มใจ ถ้าเอิร์ลดาเลนวัลด์แพ้ และผมไม่มาช่วยเธอทันเวลา คริส น่าจะเลือกที่จะจบชีวิตของน้องเค้าเอง แทนที่จะเสียศักดิ์ศรี
“โอ้ ใช่ ต้องติดต่อเอลม่ากะมีมิ…… เฮ้ เอลม่า มีมิ ที่นี่เราเสร็จแล้ว บัลธาซาร์ ดาเลนวัลด์ก็จบเห่แล้วด้วย… ใช่ เราฆ่เค้าไม่ได้ แต่เค้าถูกจับโดยคนของเอิร์ลดาเลนวัลด์์ และติดบางอย่างที่ดูเหมือนโช้คเกอร์เหล็กใส่คอเค้าน่ะ”
『รับทร้าบจ้ะ งั้นนายก็ไม่ได้เก็บเค้าดิ หือ?』
“เราแทรกหน้าเข้าไปในการดวลของเอิร์ลดาเลนวัลด์ และเมขยี้ขาของเค้าในท้ายที่สุด เค้าสลบไป และตอนนี้ถูกจับตัว ชั้นถามว่าเราควรเก็บมันซะมั้ย แต่เอิร์ลตัดสินใจว่าไม่เอาดีกว่า และจับตัวไอ้เจ้านี่แทน”
『เข้าใจแล้ว นายกะเมไม่เป็นไรกันใช่ป่าว?』
“ใช่ แต่หนึ่งในปืนเลเซอร์ยิงกระจายของชั้น ถูกฟันแยกเป็นสองซีกแหน่ะ”
『ยังไงซะ นั่นโชคร้ายไปนิด แต่ชั้นดีใจนะ ที่ผู้เสียชีวิต มีแค่ปืนเลเซอร์ มันดีกว่านายถูกฟันเป็นสองซีกไปเยอะนี่ ใช่ป่ะล่ะ?』
“แน่นอนเลย”
ด้วยความคมชิบหาปายป่วงนั้น พาวเวอร์อาเมอร์ของผมจะถูกผ่าเป็นสองซีก ฮูเร่ให้โล่พลังงาน!
『ได้โปรด กลับมาอย่างปลอดภัยนะ ฮิโระซามะ』
“จ้า มาจัดงานเลี้ยง เพื่อฉลองกันคืนนี้นะ อย่างน้อยๆ ในที่สุดเราก็หายใจโล่งท้องแล้วตอนนี้
『ค่ะ』
ทันใดนั้น ผมจำบางอย่างได้ หลังจากที่ได้ยินเสียงตอบกลับมา ที่ร่าเริงของมีมิ
“ใช่ น้องอยากจะกลับมาที่ยานกับเราป่าว คริส เราจะมีปาร์ตี้ฉลองกันหรืออะไรแบบนั้น ที่ได้เก็บไอ้บัลธาซาร์แล้วน่ะ”
“ปาร์ตี้เหรอคะ? นั่นฟังดูเยี่ยมไปเลย ขอบคุณที่ชวนหนูค่ะ ฮิโระซามะ หนูดีใจที่ได้เข้าร่วมกับพวกพี่ทั้งหมดนะ”
“แม้ว่าพี่บอกว่ามันปาร์ตี้ เราแค่ให้ทำอาหารออโต้ ทำอะไรมาเยอะๆเหมือนเดิมน่ะ ถ้าไม่เป็นไรกับเรื่องนั้น งั้น ไม่ว่ายังไงก็ มานะ เจ้าหญิง”
“ได้ค่ะ หนูจะขออนุญาตจากปู่ ไม่ว่ายังไง”
หลังจากพูดอย่างนั้น คริสกำหมัด และทำให้ตัวเองมีกำลังใจขึ้น น้องเค้าทำเหมือนมีมิเลย หือ… ยังไงซะ พวกน้องเค้าใช้เวลาด้วยกันเป็นรูมเมท ดังนั้น ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าน้องเค้าได้ไปจับท่านั้นมา
“โอ้ ใช่ แล้วการต่อสู้ข้างนอกล่ะ?”
『มันดูเหมือนพวกเค้าประกาศความพ่ายแพ้ของบัลธาซาร์แล้วน่ะ ดังนั้นการต่อสู้ได้หยุดลง และยานบางลำยอมแพ้ ระหว่างที่บางลำ พยายามจะหนี』
“เข้าใจแล้ว เดาว่าชั้นจะกลับไปละกัน เฮ้คริส เราจอดกฤษณะอยู่ที่ท่าจอดยานยานลำนี้ ดังนั้นมาหลังจากได้รับการอนุญาตด้วยนะ เม ชั้นจะปล่อยเรื่องการคุ้มกันคริสไปส่งให้เธอนะ”
“ได้เลยค่ะ เจอกันนะคะ ฮิโระซามะ”
“รับทราบค่ะ นายท่าน”
เราได้รับมืกับบัลธาซ่าแล้ว ดังนั้นผมคิดว่ามันไม่เป็นไรแล้ว แต่ผมจะให้เม ไปเป็นเพื่อนคริสเผื่อไว้ก่อน ยังไงซะ แม้ว่าจะไม่มีการคุ้มกันไปส่งขอเม ยังพี่เมดและพี่บัตเลอร์เหน็บไรเฟิลกันอยู่นะ แต่ผมตัดสินใจ จะให้เมเลิกใช้เลเซอร์ลันเชอร์บึ้กๆไปก่อน และจะนำมันกลับไปกับอุปกรณ์อื่น
ผมเช็คกับบุคลากรของยาน ว่ายังมีการต่อสู้ที่เกิดขึ้นอยู่ในเซ็คเตอร์ไหนๆของยานอีกมั้ย แค่พวกเขายืนยันมาว่า ศัตรูทั้งหมด ถูกกวาดล้างไปละ ผมถอนหายใจโล่งใจ
“พวก ชั้นรู้สึกเหนื่อย”
บางที มันเพราะเราจับหัวหน้าแก๊งที่ไล่ตามคิดได้ แต่ผมช่วยไม่ได้ นอกจากจะผ่อนคลายการ์ดของผม พูดยังไงดีล่ะ? ผมหน่ายกับเหตุการณ์ทั้งหมดนี่ ผมช่วยไม่ได้ ที่ในที่สุดก็อยากจะรีแล็กซ์ ผมรู้ ว่าผมยังควรเก็บความระแวดระวังไว้เป็นอย่างน้อยๆ แต่ผมช่วยมันไม่ได้ ผมต้องตั้งสติให้ดีกว่านี้แล้วสิ
ผมเดินด้วยก้าวเท้าที่เหนื่อยหนาย ที่ดึงดูดควมสนใจของเมดและบตเลอร์ซังที่ผมผ่านไปจนผมกลับมาที่ท่าจอดยานได้ ไฟเตอร์ผู้คุ้มกัน ที่ประจำการอยู่ที่ยาน ก็ได้กลับมาแล้วด้วย
พวกเขาเป็นยูนิตที่จะไม่ได้รับการขีดเขี่ยน ยกเว้นโดนเฉี่ยวๆ และมีบางยูนินที่เยินมาก ที่มันน่าสงสัยว่าพวกเขากลับมาไหวได้ยังไง ผู้คุ้มกันไฟเตอร์เป็นโมเดลไฟเตอร์ของอิมพีเรียลสแตนดาร์์ด
พวกเขาติดตั้งไปด้วย ปืนใหญ่มัลติ และพอดซีกเกอร์มิสไซล์บนแต่ละปีก พวกมันมีความเร็วและความคล่องตัวที่ยิ่งใหญ่ เกราะของพวกมันบางเป็นกระดาษอย่างเห็นได้กะตา แต่ถึงอย่างไร พวกมันเป็นยูนิตที่ยอดเยี่ยมโดยรวม
แต่ทหารรับจ้าง จะชอบโมเดลที่มมีระยะการเดินทางและความจุคาร์โก้ที่ยอดเยี่ยมนะ แต่ก็มีทหารรับจ้างบางคน ที่ชอบโมเดลเหล่านี้แทน พวกมันดูเหมือนเครื่องบินไฟเตอร์แบดๆ และค่อนข้างจะออกเท่ๆ
แต่กฤษณะเหนือกว่าพวกมันเหมือนอยู่บนยอดหอคอยนะ และค่อนข้างที่จะชัดเจนด้วยน่ะ มันได้ถูกจัดหมวดหมู เป็ยยานต่อสู้เล็ก ไฮสปีด แต่ไซส์โดยรวม จริงๆแล้วใกล้กับยานขนาดกลาง แต่สเปคและความสามารถในการต่อสู้ของมันก็อีกเรื่องนึงไปด้วยกันเลย
ผมเดินผ่านท่าจอดยาน ซึ่งเต็มไปด้วยช่าง เดินไปเดินมา สำหรับการบำรุงรักษา และการซ่อมแซอม ด้วยกันกับบุคลากร ที่ช่วยนักบินไฟเเตอร์ที่ได้รับบาดเจ็บอยู่และมุ่งหน้ากลับไปที่กฤษณะ เพราะผมนั้นขนเลเซอร์ลันเชอร์บึ้กๆ ผมต้องระวัง ไม่ไปทำให้บุคลากรที่วิ่งไปทั่วข้างในท่าจอดยานบาดเจ็บ พวกเขาก็เคลียร์ทางให้สำหรับผม ผมเลยสามารถผ่านมาได้โดยไม่มีอุบัติเหตุอะไร
ผมเดินขึ้นทางลาด เข้าประตู และกลับไปที่ห้องคาร์โก้ของกฤษณะ ที่เอลม่าและมีมิรอกันนอยู่
“ฮิโระซามะ!”
“พี่กลับมาแล้วจ้า ไม่ว่ายังไง พี่จะออกจากพาวเวอร์อาเมอร์ก่อนนะ”
“ค่ะ!”
มีมิตามผมมา ขณะที่ผมเอาพาวเวอร์อาเมอร์ไปจอด ผมไม่ได้รับบาดเจ็บจริงๆ แต่น้องเค้ายังทำตัวกังวล ผมไปที่ห้องเก็บอาวุธ และเก็บเลเซอร์ลันเชอร์กลับไปที่แร็คอาวุธ จากนั้นโยนปืนยืงกระจายที่ถูกทำลาย ใส่กล่องขยะ และจอดพาวเวอร์อาเมอร์
“ปุ่ฮ่าาาา! อิสระ ในที่ซู้ด!”
“ทำได้ดีมากค่ะ ฮิโระซามะ!”
ผมมองดูผ้าที่มีมิมอบให้ และเช็ดหัวของผม เพื่อที่จะเช็ดเหงื่อ พาเวอร์อาเมอร์มียูนิตเครื่องปรับอากาศติตอยู่ แต่การไปผ่านการยิ่งกันที่เข้มข้น ทำให้ผมเหงื่อออกไปเยอะแหน่ะ
“ขอบคุณนะ มีมิ โอ้ ใช่ ดูนี่สิ”
ผมเอาดาบที่ผมได้เป็นรางวัล จากการเอาชนะบัลธาซาร์ และโชว์มันให้มีมิดู
“ดาบเหรอ? พวกนี้ เป็นดาบที่ใช้โดยขุนนาง ใช่มั้ยพี่?”
“ช่าย เมกะพี่จัดการไอ้เจ้าบัลธาซาร์นั่นด้วยกัน และเอิร์ลดาเลนวัลด์ มอบพวกมันให้พี่เป็นรางวัลน่ะ”
“พี่รับมันมาได้แค่แบบนั้นได้จริงๆเหรอเนี่ย…”
มีมิแสดงสีหน้างง ใช่แล้ว ผมค่อนข้างที่จะเกทมัน ผมก็สับสนกะมันด้วยแหละ แต่ไม่มีประโยชน์ที่จะมากังวล เพราะยังไง ผมก็ได้นำมันกลับมาด้วยแล้ว มันดูเหมือน พวกเธอนั้น ไม่ได้ต่อต้านผม ที่จะรับมันมา และเมก็พูดด้วยว่าโอเค
“ยังไงซะ พี่น่ะไม่เต็มใจที่จะรับมันตอนแรก แต่พวกเค้ายืนกราน ดังนั้น…”
“ข-เข้าใจแล้วค่ะ……”
มีมิเปลี่ยนจากงงเป็นสงสัย สำหรับมีมิ ดาบเหล่านี้ เป็นสัญลักษณ์ของความเป็นขุนนาง พูดอีกอย่าง มันเป็นอะไร ที่มีแค่พวกนั้น ที่เป็นเจ้าคนนายคน เป็นเจ้าของครอบครอง ในญี่ปุ่น พวกมันเป็นเหรียญ ที่ใส่โดยสมาชิกสภานิติบัญญัติ ตัวอย่างนั้น อาจจะเฉี่ยวไปหน่อย ม-ไม่ว่ายังไง มันไม่ใช่บางอย่างที่นายโจคนทั่วไปจะมาเหน็บเอ็วกัน
“อยากจะเช็คมันดูมั้ยล่ะ?”
“ไม่เป็นไรเหรอ?”
“แน่นอนจ้ะ อ่ะนี่ โอ้ แล้วก็ระวังด้วยนะ เพราะมันคมจัดเลย”
“ได้ค่ะ”
ผมมอบดาบสั้นให้มีมิ ละหว่างที่ผมเช็คดาบยาวดู
ฟุมุมันบางกว่าที่ผมคิดไว้ อย่างน้อยมันก็บางกว่าดาบที่ผู้บัญชาการลูเทนเนนท์เซเรน่ามี แต่ผมเดาว่าความคม มันก็เท่าๆกันแหละ หือ ผมไม่ได้เห็นดาบเหล่านี้แอ็คชั่นอยู่นอกจากในวันนี้ ดังนั้นผมพูดอย่างมั่นหน้าไม่ได้ มันเป็นดาบสองคม ตัวใบมีด มันไม่ได้กว้างปานนั้น และปลายมันแหลมเฟี้ยว
ผมเดาว่า มันเน้นไปทางความเร็วและคววามง่ายต่อการใช้ แทนที่จะเป็นพลัง เมื่อเค้าทำพวกนี้ หือ ยังไงซะ ความหนาของใบมีด มันไม่ได้สำคัญมาก ถ้าพวกเขาโฟกัสกันเรื่องความคม ดังนั้นผมเดาว่าการที่มันน้ำหนักเบาและใช้ง่ายนั้นดีกว่า
“พวกมันดูค่อนข้างจะยิ่งใหญ่เลย ไม่ใช่เหรอคะ?”
“จริงอ่ะ? หืม มั้งนะ”
ผมเปลี่ยนกันกับมีมิและเช็คดาบสั้นต่อ อันนี้หนากว่าเมื่อเทียบกันกะดาบยาว มันอาจจะคมเท่ากัน แต่มันดูแข็งกว่าโดยรวม มันไม่ได้สร้างมาเพื่อการโจมตี แต่เป็นการป้องกันแทน
“…พวกนายทำอะไรกันอยู่เหรอนั่น?”
เราหันไปที่ทางเข้าห้องเก็บอาวุธ และเจอเอลม่าที่โกรธ พร้อมด้วยมืออยู่ที่เอว ผมถือดาบสั้นสูงๆ เพื่อที่ผมจะดูได้ชัดๆ
“อยากจะดูสปอยล์ด้วยป่าว?”
“สปอยล์ หือ……ได้นั่นมาจากเอิร์ลเรอะ?”
“ช่าย เมกระทืบบัลธาซาร์และช่วยเอิร์ลดาเลนวัลด์ เค้าเลยให้รางวัลเรามาเป็นพวกนี้”
“นายพูดมันเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตเลย……”
เอลม่าแสดงสีหน้าครุ่นคิด ขณะที่เธอมองดาบ
“มันไม่ดีที่ชั้นจะรับมาเหรอ?”
“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก แต่……ยังไงซะ ชั้นเดาว่า มันก็ขึ้นอยู่กับอีกฝ่ายแหละที่จะตัดสินใจว่าจะทำเรื่องนี้ยังไง มันไม่เหมือนว่าเราทำอะไรกันได้มาก เกี่ยวกับความคิดของขุนนาง ไม่ว่ายังไง แล้วเกี่ยวกับการเตรียมการ งานฉลองคืนนี้ล่ะ? แค่เก็บไอ้ที่ดูอันตรายนั่น และไปเตรียมตัวกันได้แล้ว สองคน แต่ไปอาบน้ำก่อนเลยน่ะ ฮิโระ นายเหม็นเหงื่ออ่ะ”
“ค่ะ!”
“โอเค เข้าใจแล้วจ้า”
ผมฟังหม่าม๊าเอลม่า และเก็บดาบอย่างเชื่อฟัง ไว้ข้างในเคสอาวุธ และเดินออกมาจากห้องคาร์โก้ มีมิและเอลม่า อยู่ต่อเพื่อที่จะเอาอาหารและเครื่องดื่มออกมา ผมไปอาบน้ำ เหมือนที่เอลม่าแนะนำไว้
หลังจากอาบน้ำเส็จ มันก็ตรงไปปาร์ตี้แล้น เบบี้!
วายุ: เพราะในที่สุดเรื่อง เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ ชนกับวันออกจริงแล้ว ตอนนี้มีคิวว่างอยู่ และเมื่อมาวิเคราะดูแล้ว ตอนของฮิโระนั้นค่อนข้างที่จะสั้น
ดังนั้นตั้งแต่นี้เป็นต้นไป จะมีการเพิ่มเป็นวันละสองตอนมากขึ้น จะเกิดขึ้นถ้ามีเวลา หรือตอนไม่ยาว แต่ อาจจะเริ่มไปหลังจากนี้ 4 หรือ 5 ตอน ก่อนหลังนิดหน่อย
ติดตามฮิโระกันได้อย่างเต็มอิ่ม ที่เว็ปไซต์อ่านนิยายหรือแอพอ่านนิยายฟรีชั้นนำ
ได้โปรดโดเนทกันเข้ามาเยอะๆนะครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท
แปลโดย: wayuwayu
เป้าหมายเดือน 10/66
ค่าเน็ต 100/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ ซื้อตอน จองตอน แจ้งได้ทาง Facebook ครับ
Comments