ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ — I Woke Up Piloting the Strongest Starship, so I Became a Space Mercenary 186 การแข่งขัน: ตอนการแข่งวิชาดาบ
186 การแข่งขัน: ตอนการแข่งวิชาดาบ
14 – 18 นาที เล่ม 6
ผมใช้เวลาฝึกกับผู้คุ้มกันจักรวรรด์ และบนวันที่สองของการอยู่ ณ วังจักรวรรด ในที่สุดการแข่งขันดวลวิชาดาบก็จะเริ่มขึ้น
“ฉันจบที่การเข้าร่วมที่รอบคัดตัวหลังจากทั้งหมด แต่ฉันเป็นคนถูกกำหนดตำแหน่ง”
ไม่ใช่ผู้ชนะของการแข่งขันจะได้สิทธิ์ท้าทายผมเหรอ?
ความหวังเอย่างนั้นถูกขยี้อย่างไม่คิดลึกโดยจักพรรดิ พระองค์ ไม่ ไอ้จักรพรรดิหน้าเ*ี้ยแม้แต่มีความกล้ามาพูดว่ามันยากที่จะตัดสินขนาดลำกล้องของผู้ได้รับรางวัลดาวทองด้วยแค่การแข่งไม่กี่ยก ดังนั้นผมจบที่การเข้าร่มการแข่งขันจากตอนแรกเป็นผลลัพธ์ บางทีการเข้าของผมที่ได้เป็นคนเข้าร่วมที่กำหนดตำแหน่งไว้แล้วคือเมตตาหรือบางอย่าง
“แค่ยอมแพ้ได้แล้ว”
“ได้โปรดทำเต็มที่!”
ที่แย่ที่สุด บริเวณรอของผมอยู่ในตำแหน่งพิเศษดูทั่วทั้งสนามแข่ง เพราะมันได้ดูทั้งสถานที่จัดงาน ผู้คนทั้งหมดในสนามแข่งขันเห็นที่นั่งผมชัดด้วย และด้วยเหตุผลบางอย่าง มีแค่โซฟาส้นเท้าอันเดียวางอยู่บริเวณนั่งรอของผมอันมันดูเหมือนเล็กและอึดอัดเกินไปสำหรับความสบาย พูดอีกอย่าง สามคนนั่งบนมันได้ถ้าพวกเธออัดตัวเข้าชิดกันแบบแน่นจริงๆ ขอบคุณที่โซฟานั้นโค้งไปข้างหลัง เราจบได้แค่ที่ชิดกันโดยไม่มีพื้นที่ระหว่างสามเรา
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ มาให้ความสนใจกับคนผู้สร้างให้การแข่งขันนี้ถูกจัดขึ้นมา – กัปตันฮิโระ! อย่างไรก็ตาม…… ได้โปรดดูดีๆ ทุกคน! ตอนนี้เขาถูกขนาบโดยความสวยงามน่าหลงใหลทั้งสอง! ช่างเป็นความสงบที่เขามี!”
“ฉันรู้สึกถึงไฟหลงใหลที่ลุกฮือขอองพวกสื่อใหญ่มาจากที่นี่เลย…”
“……การจัดสถานที่จัดงานทั้งหมดถูกรับมือโดยสำนักงานกิจการภายใน”
“พูดอีกอย่างไอเห–”
“นั่นไม่ได้นะ ฮิโระซามะ!”
มีมิตื่นตกใจแล้วปิดปากผมด้วยมือของเธอ
อืม ผมว่าการเรียกจักพรรรดิว่าไอ้เ*ี้ยจักรพรรดในที่แบบนี้คือสูตรสำหรับปัญหา
ผมต้องขอบคุณมีมิที่หยุดผม–
“นี่คือความสงบของคนแกร่งหรือเนี่ย!? เขาจีบกับสาวโดยไม่สนใจคนดูเลย พวกคุณ!”
“มันดูเหมือนตาผู้เข้าร่วมแต่ละคนดูคมขึ้น 20%และไฟใจดำเนินการต่อสู้เขาถูกจุดสู่เต็มพิกัดเลย!”
ผู้ประกาศและแขกผู้แสดงความคิดเห็นกำลังมีเวลาดีที่สุดของชีวิตกับความลำบากของผม เออ เจ้าพวกบ้า!
ทำงานให้กับบริษัทอะไรหืออออ!?
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ ทุกคนติดไฟกันแล้ว และการแข่งขันจะเริ่มขึ้น”
บางทีพวกเขาสังเกตจ้องเขม็งเต็มสังหารของผม ผู้ประกาศและผู้แสดงความคิดเห็นเปลี่ยนความสนใจสู่ผู้ท้าทายบนสนาม
การแข่งขันแรกประกอบไปด้วยอัศวินผู้เป็นสมาชิกของกองทัพจักรวรรดิและขุนนางจากฝ่ายวาดดาบ
“พี่คิดยังไง?”
“ผู้เชี่ยวชาญของฝ่ายวาดดาบดูเหมือนจะมือเหนือกว่าเพราะวิธีฝึกของพวกเขาต่างออกไป”
“พี่หมายถึงอะไร ฮิโระซามะ?”
อัศวินผู้อยู่ในกองทัพจักรวรรดิหลักๆแล้วฝึกเพื่อสู้กับศัตรูผู้ไม่เหวี่ยงดาบด้วยตัวเอง โจรสลัด ทหารจากประเทศอื่น และประมาณนั้น แต่ในทางกลับกัน ขุนนางฝ่ายวาดดาบปรกติแล้วฝึกสู้กับนักดาบอีกคนไว้ในใจ นั่นคือความต่าง”
“เข้าใจแล้ว–”
อย่างที่ผมคาด ขุนนางฝ่ายวาดดาบเอาชนะอัศวินจากกองทัพจักรวรรดิอย่างง่าย การต่อสู้ที่สองเป็นระหว่างขุนนาง แต่ความต่างของทักษะชัดเจนเกินไปและการต่อสู้จบในพริบตา
ต่อไปเป็นผู้คุ้มกันจักรวรรดิปะทะขุนนาง ผู้คุ้มกันจักรวรรดิชิงชัยชนะอย่างฉิวเฉียด แล้วก็มีการแข่งขันระหว่างอัศวินกองทัพจักรวรรดิสองคนด้วย แต่ทักษะพวกเขาคล้ายเกินไปมาก ดังนั้นการแข่งขันยืดเยื้อไปสักไปพัก อย่างไรก็ตาม ผู้ชนะคนสุดท้ายกลายเป็นอัศวินผู้ตัวเล็กกว่า
อัศวินคนนั้นน่าจะเป็นผู้หญิง
“กัปตันฮิโระซามะ การสู้ของคุณจะถูกจัดต่อ ดังนั้นได้โปรดเริ่มเตรียมตัว”
ผู้หญิงแต่งชุดเมดปรากฏแล้วเรียกหาผม สายตาเธอเย็นชาสุดขีดขณะเธอมองตั้งใจที่รูปลักษณ์ของผมระหว่างถูกกอดโดยมีมิกับเอลม่าจากทั้งสองข้าง ใช่ แน่นอนเธอกำลังมองผมดั่งผมเป็นชิ้นขยะเต็มตัว ผมสั่นหนาวจากสายตาตั้งใจของเธอ
“ฉันจะไปแล้วนะอย่างงั้น”
“ได้โปรดทำเต็มที่ ฮิโระซามะ!”
“ยังไงฉันก็มั่นใจว่านายจะไม่บาดเจ็บอยู่ดี แต่ระวังตัวด้วยนะนั่น”
ผมตามหลังเมดหลังจากโบกมือตีจากมีมิและเอลม่า ที่ซึ่งเมดนำไปเต็มไปด้วยดาบฝึกมากมาย ผมเลือกดาบฝึกอันเหมือนกันกับขนาดและน้ำหนักของดาบส่วนตัวของผม และใส่พวกมันเข้าไปสู่เอว
ทันทีหลังจากที่ผมเลือกดาบ ผมได้ยินเสียงการโห่ร้องให้กำลังใจจากสนามแข่ง มันดูเหมือนการต่อสู้ถูกตัดสินอีกแล้ว
“ขอให้โชคดี”
“ขอบคุณ”
เมดฟังดูเหมือนเธอมอบการส่งคำให้กำลังใจอย่างประทับใจระหว่างยังคงจ้องผมอย่างเย็นยะเยือก โอ้ เอาน่า มันไม่เหมือนว่าผมเตรียมโซฟาบัดซบนั่นนะ มันเป็นสำนักงานกิจการภายในของเธอนั่นแหละ พอเถอะ ได้มั้ย?
“โดยไม่เสียเวลาต่อไป! ให้เราได้ต้อนรับทหารรับจ้างไฟแรงผู้ทำให้ทั้งการแข่งขันนี้เกิดขึ้นกันเถอะ กัปตันฮิโระ!”
ทังสนามกีฬาปะทุในเสียงโห่ร้องให้กำลังใจและดูหมิ่น มันแค่ผมหรือผมได้ยินโห่ไล่แทนที่จะเป็นการโห่ร้องให้กำลังใจ? มันแค่จินตนาการของผมหรือ? ผมควรจะยกนิ้วกลางให้คนหยาบคายด้วยสองมือเพื่อให้สนุกไหม? ผมไม่เกลียดการหันกลับด้วย รู้ไหม
“หนึ่งผู้จะเผชิญหน้าเขาคือลอร์ดคริส บาอนหนุ่มมผู้ส้รางชื่อให้ตัวเองในฐานะนักดาบไฟแรงผู้ถูกพิสูจน์ทักษะแล้ว!”
ขุนนางผู้หน้าคุ้นปรากฏจากอีกฝั่งของเวทีในฝูงการโห่ร้องยินดี
“ฉันท้าทายนายวันนั้นด้วยความหวังว่านี่จะเกิดขึ้น มันดูเหมือนฉันสามารถทำเป้าหมายฉันสำเร็จได้ในท้ายที่สุด”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เข้าใจแล้ว นั่นหมายถึงนายอย๊ากอยากจะถูกซ้อมอย่างสิ้นหวังโดยฉันหรือ? นายเป็นพวกมาโซหรือบางอย่างเหรอพวก?”
“ไอ้บัดซบ…… ชายไร้รากฐานเหมือนนายกล้ามาดูหมิ่นฉันเหรอ!?”
สีหน้าบารอนคริสห่อในรอนยิ้มเเย้ยหยันพร้อมความโมโหเอ่อล้น ไม่ใช่จิตใจของเจ้าคนนี้มันเปราะบางไปนิดหน่อยเหรอ?
“ม่ายย น่ากลัวจริงงงง วิชาดาบนายจะเสียหายถ้านายไม่ควบคุมอารมณ์นะรู้ไหม โอ้คุณขุนนางผู้ใหญ่โตโอ่อา”
“ฉันจะทุบนายจนตาย”
ลอร์ดคริสชักดาบ ผมก็ชักดาบแล้วเข้าสู่ท่ายืนต่อสู้
“มันดูเหมือนทั้งสองฝ่ายอยากลุยแล้ว! อืมถ้าอย่างนั้น การสู้เริ่มได้!”
ออดดังในเวลาเดียวกันที่ผู้ประกาศตะโกน และในที่สุดการต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้น ลอร์ดคริสยกดาบเขาเหนือหัวแล้วพุ่งเข้าใส่ตรงๆมที่ผม
การเคลื่อนไหวของเขาแสดงออกถึงเจตนาจบผมในหนึ่งเหวี่ยงกับอารมณ์โมโหของเขา บางทีนั่นแค่นิสัยเขา ผมแทงดาบซ้างไปข้างหน้าแล้ววางดาบขวาเหนือไหล่ขณะผมก้าวหนึ่งก้าวไปข้างหน้า
“ชีย่าาาาาาาาาา!”
ลอร์ดคริสรีบปิดระยะระหว่างเราและปล่อยฟันเฉียงลง ความเร็วของดาบเขาเทียบได้กับการกระพริบแสงของสายฟ้า นี่ต้องเป็นอะไรที่พวกเขาหมายถึงดาบเร็วสายฟ้าแล่บหือ ผมปะทะดาบเขาด้วยดาบบนมือซ้าย– ไม่ใช่หรอก
ผมไม่มีเจตนารับการโจมตีแรงๆแบบนั่นตรงๆ ดังนั้นผมเปลี่ยนท่ายืนแล้วดึงเท้านำกลับหลังเพื่อหลบการฟันเร็วสายฟ้าแลบของลอร์ดคริส จากนั้นผมปล่อยการโจมตีสวนโดยใช้ดาบในมือขวาของผม ความเร็วของการฟันของผมมากกว่าปรกติ แต่พลังขาดไปนิดหน่อย
“กุ่–!?”
อย่างไรก็ตาม ลอร์ดคริสเหวี่ยงดาบเขาขึ้นเมื่อฟันแรกพลาด มันเป็นการโจมตีตามที่ถูกใช้เมื่อการฟันแรกพลาดพิชิตศัตรูทันทีผมเล็งไปที่มือที่ลอร์ดคริสกำดาบ การฟันของเขาเร็ว แต่ของผมเร็วกว่า และมันโดนก่อน
ขอมือและนิ้วลอร์ดคริสถูกตัดสินว่า 『ถูกตัดออก』 และเขาทำอะไรไม่ได้นนออกจากทิ้งดาบ จากนั้นผมปล่อยการฟันไร้ปราณีด้วยดาบซ้ายเเพื่อตัดขาขวาเขาด้วยเหมือนกัน
ขาขวาเขาเสียความสามารถเคลื่อนที่ในทันทีและแข็งนิ่ง
เพราะเขาทำอะไรไม่ได้แล้วหลังจากเสียดาบและเสียการเคลื่อนที่ ผมรีบปิดฉากเขาโดยการฟันคอด้วยดาบขวาของผม
ออดแสดงถึงโทษตายดังขึ้น และความเอะอะเกิดขึ้นในสนามแข่งขันอีกครั้ง ลอร์ดคริสถูกตัดคอและตาย มองตั้งใจผมด้วยการมองที่ว่างเปล่า
“ช-ช่างเป็นผลลัพธ์น่าตกอกตกใจ! แค่อะไรเกิดขึ้นที่นั่น!? ลอร์ดคริสทิ้งดาบกระทันหันแล้วการต่อสู้จบในทันที!?”
“ช่างเป็นการใช้ดาบอันน่ากลัวสุดขั้วหัวใจไม่มีการเสียเปล่าในการเหวี่ยงดาบของฮิโระเลยสักนิด เขามองการโจมตีของลอร์ดคริสทะลุปรุโปร่งทันที คาดเดาการเคลื่อนไหวของเขา และโจมตีสวนได้อย่างสมบูรณ์แบบ แนวรูปแบบวิชาดาบของเขาพร้อมด้วยความเร็วสายตาอันมากจนน่ากลัว และความสามารถในการคาดเดา และความแม่นยำและความเร็วของการฟัน สุดยอดของจริง!”
ผมเก็บดาบกลับไปที่เข็มขัดดาบ และออกจากเวทีต่อสู้ ลอร์ดคริสยังคนแข็งนิ่งตะลึงและยืนขึ้นด้วยตัวเองไม่ได้ โอ้อืมม เจ้าหน้าที่จะจัดการกับเจ้านี่
ขณะผมกลับไปบริเวณรอของผม หนึ่งในผู้ชมใกล้ๆปรบมือ ตามมาอย่างช้าๆเรื่อยๆ คนดูมากขึ้นและมากขึ้นปรบมือ จนกว่าคนดูทั้งหมดยืนขึ้นและส่งเสียงโห่ร้องให้กำลังใจ ผมตอบโดยการโบกมือให้พวกเขาและกลับที่นั่งของผม
—————————————
“ฮิโระซามะ! พี่น่าทึ่งไปเลย!”
“เพราทั้งหมด มันเป็นผลจากการถูกซ้อมทุกวันโดยเมย์นั่นแหละ”
“นั่นถูกแล้ว มันเป็นผลลัพธ์จากการที่พี่ร้องไห้และหลังเลือดไปเป็นถังๆ”
แนวรูปแบบการต่อสู้ขอองบารอนคริสถูกใช้โดยเมย์มาหลายต่อหลายครั้งแล้ว มันดูเหมือนแนวรูปแบบนั่นเป็นแนวรูปแบบพื้นฐานอันถูกใช้โดยฝ่ายวาดดาบพวกเขาเปิดการป้องกันของคู่ต่อู้โดยปล่อยการโจมตีเร็วเป็นสายฟ้าและทรงพลังและในกรณีที่การโจมตีแรกถูกหลบหลีก พวกเขาปล่อยการฟันต่อเนื่องที่ไวเท่ากันพื่อจบงาน พูดอีกอย่าง มันเป็นแนวรูปแบบฟันสองทีตาย ถ้าผมพยายามรับดาบแรกตรงๆ การป้องกันของผมจะพังทลายเนื่องจากพลังของมัน และเมื่อผมพยายามหลบมัน การฟันตามมาจะถูกส่งออกไปทันที และดังนั้นเอง ผมถูกซ้อมซ้ำๆโดยสองการฟันเหล่านี้ระหว่างการฝึกถึงจุดที่ว่าผมอาเจียนเป็นเลือด จนกว่าผมจะโจมตีสวนพวกมันได้…… ผมอาเจียนเป็นเลือกอีกครั้งและอีกครั้ง มันเป็นหลังจากอาเจียนถังของเลือดแและอาเจียนจนสามารถโจมตีสวนดาบฟันสองทีปิดฉากได้ แต่ทันทีเมื่อผมทำได้ เมย์เปลี่ยนการเคลื่่อนที่ของเธอกระทันหัน!
อย่าแค่ดูดาบของคู่ต่อสู้ แต่ทั้งร่างกายเพื่อคาดเดาการโจมตีของพวกเขา? คาดเดาการโจมตีแบบไหนที่ศัตรูจะโยนใส่คุณจากหลายตำแหน่ง? เรียนรู้ด้วยกายของคุณ เพื่อตอบการโจมตีของศัตรู เมย์ปลูกฝังความสามารถผมในการอ่านไปข้างหน้าด้วยชุดการฝึกไม่ธรรมดา
เม่ะ มันง่ายกว่าการเดาว่ายานศัตรูจะเคลื่อนที่อย่างไรโดยมีพื้นฐานจากสารสนเทศที่จำกัดจากเรดาร์ ระยะการเคลื่อนไหวของพวกเขาถูกกำหนดไว้แล้วไม่มากก็น้อย มันค่อนข้างง่ายที่จะจำการโจมตีประเภทที่พวกเขาสามารถทำได้โดยมีพื้นฐานจากท่ายืน
อืม ถ้าผมล้อมเหลวที่จะเดาการโจมตี ผมจะถูกตีกระเด็นด้วยกระบองเหล็กสีดำและอาเจียนเป็นเลือดอีกครั้งหลังจากทั้งหมด ผมตั้งใจอย่างค่อนข้างสิ้นหวัง
จากนั้นผมสู้กับอีกสองการต่อสู้ ยกสองผสู้กับอัศวินนกองทัพจักรวรรดิ แทนจะโจมตี อัศวินทหารหญิงเน้นไปที่การป้องกัน แล้วสู้ผมอย่างมั่นคง แต่ผมกดดันไปด้วยการโจมตีไปเอง และหลังจากการฟันแลกกันที่ดุดัน ผมสามารถทำให้เธอขยับไม่ได้
คนต่อไปที่ผมสู้เป็นอัศวินแก่ผู้อยู่ในผู้คุ้มกันจักรวรรดิ อัศวินแก่คนนี้ค่อนข้างแข็งแกร่ง เขาดึงถอยทันทีเมื่อเขาต้องดึงถอย และโจมตีเมื่อมันมีช่องเปิดพอ
อย่างไรก็ตาม เขายังช้ากว่าเมย์ แม่นยำน้อยกว่า และพลังการโจมตีอ่อนแอกว่า ผมไขว้ดาบกับเขาแล้วสู้ในระยะประชิดสุดขีดและวางสมาธิจนกว่าผมสามารถส่งการโจมตีถึงชีวิตสู่สีข้างของเขาได้ เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม
และดังน้น ตอนนี้มันเป็นการต่อสู้ที่สี่ของผม
“จากใจฉันเกือบยอมแพ้กับการได้ท้าทายนายว่าฉันจะไม่ถูกมอบโอกาส
“อย่างนั้นเหรอ”
ชายผู้ยืนหน้าผมมีหูยาวโดดเด่น และหน้าเขาคล้ายบางคนผู้ผมรู้จักดีมากถึงจุดหนึ่ง
“ถ้าฉันชนะ ฉันจะให้นายปล่อยเอลม่าททันที”
“ไม่ เอ่อ อย่าใช้คำสั่งจักรวรรดเพื่อบางอย่างเล็กน้อยอย่างนั้นสิ พี่เขย”
“อย่ามาเรียกฉันว่าพี่เขยนะ!”
ชายเอลฟ์ เอิร์นส์ วิลโรส ชีนิ้วใส่ผมพร้อมน้ำลายบินออกปากขณะเขาตะโกนความโมโห จากนั้นเขานำมือไปไว้ที่ด้ามดาบ ผมจับดาบและเข้าท่ายืนด้วยเหมือนกัน ออดสำหรับเริ่มต้นดังขึ้น
“ฮ่าาาา!”
เอิร์นส์อ้อมผมและปล่อยการโจมตีจากตำแหน่งที่ผมเอื้อมไม่ถึง เขาไม่เคยพยายามเข้าประชิดผม และทำให้ผมเหนื่อยด้วยการโจมตีนับไม่ถ้วนที่ขาดกำลัง
“เฮ้ยเฮ้ย กลัวแล้วเหรอ ใช่มั้ย?”
“ฉันไม่ตกหลุมการยั่วยุนั่นหรอกน่า!”
เห็นได้ชัดว่าเอิร์นส์วิเคราะการต่อสู้ก่อนหน้านี้ได้ดี เขาดูเหมือนกังวลในการทำการโจมตีเต็มกำลังและกินการโจมตีสวน เขาก็สร้างระยอพอที่ผมจะไม่เข้าหาเขาได้ง่ายๆถ้าผมอยากทำ
ไม่สำคัญวว่าผมฝึกมามากเท่าไหร่มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ระดับเดียวกันกับขุนนางผู้ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งร่ากายที่ดีที่สุดเพราะพวกเขาเด็ก และดังนั้น ผมจะปิดระยะจากขุนนางศัตรูที่เว้นระยะไว้ไม่ได้
…ถ้าปรกติ นั่นแหละ
“ซู่……!”
ผมกลัันหายใจและทั้งโลกเริ่มเคลื่อนไหวในความช้าหอยทาก
“อะไร!?”
กาเคลื่อนไของผมก็ช้าลงนิดหน่อย แต่ไม่มากเท่าการเคลื่อนไหวของทุกคนรอบข้างผม ผมชิดระยะกับเอิร์นส์ ผู้มีสีหน้าตกอกตกใจ ปล่อยการฟันพร้อมกันกับที่ทั้งหมดในโลกเคลื่อนไหวเคลื่อนที่แบบช้าสุดทีละฉาก และฟันโดนมือเอิร์นส์ที่ใช้เหวี่ยวดาบโดยไม่ให้เขาสามารถป้องกันหรือหลบมันได้สักนิดเลย
“เป็นไปไม่ได้!? อะไรกับการเคลื่อนไหวก่อนหน้านี้!?”
“มันพื้นฐานนะที่นายจะมีไพ่ตายเก็บไว้ในยามฉุกเฉินน่ะ รู้มั้ย”
ผมชิดระยะกับเอิร์นส์ ผู้ทิ้งดาบไปแล้วและสีหน้าเติมเต็มไปด้วยความตกอกตกกใจเต็มมที่ และปล่อยการฟันต่อเนื่องด้วยทั้งสองดาบ ถ้าผมใช้ดาบจริง ผมจะฟันตัวเขาเป็นสี่ชิ้นเกลี้ยงๆ ออดโทษตายดังขึ้นอีกครั้ง แล้วในที่สุดการต่อสู้ก็จบลง
“ได้เลยถ้าอย่างนั้น อย่าพูดอะไรเกี่ยวกับเอลม่าในอนาคตอีก พี่เขย ฉันชนะ หลังจากทั้งหมด”
ผมทิ้งเอิร์นส์ผู้ดูอารมณเสียและเดินออกจากเวที
ผมชนะอีกสองการแข่งขั้นหลังจากนี้ และได้รางวัลชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ในการแข่งวิชาดาบ
แต่งโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แต่ง ติดตามข่าวสารช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
Comments