172 สมาคมทหารรับจ้าง – สาขากรากิส

16 – 20 นาที เล่ม 6

“พี่ดูเท่เลยล่ะ ฮิโระซามะ!”

“อึน ดูไม่แย่ จริงๆแล้ว มันดูดีกว่ามากๆด้วย”

เพิ่มเติมกับเสื้อผ้าทหารรับจ้างปรกติของผม ผมก็ติดเหรียญจู่โจมปีกดาบเงินอันฉูดฉาดกลัดอยู่บนอกของผมและมีดาบออกให้ขุนนางสองเล่มเหน็บเอวของผมไปด้วยกันกับปืนเลเซอร์ของผม มีมิกับเอลม่าดูเหมือนพบว่ารูปลักษณ์ผมน่าพึงพอใจและไม่งกกับคำเอ่ยชม มันไม่เหมือนว่าผมเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาไปมากหรืออะไรสักอย่าง… อืม ผมเดาว่าการถูกชมเหมือนอย่างนี้รู้สึกค่อนข้างดี

“ที่จุดนี้ นายถูกพิจารณาว่าเป็นอัศวินจักรวรรดิกิตติมศักดิ์แล้ว ฉันอยากให้นายแต่งตัวแบบนั้นไม่ใช่เพื่อแค่แสดงออกถึงการระบุตัวตนปัจจุบันแต่ก็เพื่อให้คนอื่นรับรู้ด้วยว่านายเป็นบางคนผู้มีตำแหน่ง มันจะทำหน้าที่เป็นตัวไล่ใครก็ตามผู้มีเจตนาไม่ดีจากการเข้าหานายด้วย”

“มันเป็นอย่างนั้นเหรอ?”

“ช่าย นั่นแหละ”

ผมไม่พอใจกับนี่ทั้งหมด แต่ถ้าเอลม่าพูดอย่างนั้น ถ้าอย่างนั้นผมเดาว่ามันควรจะเป็นอย่างนั้น

“อา–…… มืม เข้าใจแล้ว โยช ไม่ว่ายังไง เราไปกันเลยดีมั้ย?”

“ได้ค่ะ! หนูก็ดูตำแหน่งของสาขาสมาคมทหารรับจ้างที่นี่แล้ว”

“ทำได้ดีมาก มีมิเด็กดีๆ”

“เอ่ะเฮะเฮะ……”

ผมลูบหัวมีมิขณะเธอจับเครื่องปลายทางแท็บเล็ทพร้อมแอพพลิเคชันแผนที่เปิดอยู่ ถ้าสาวคนนี้มีหาง มันน่าจะกระดิกปัดโบกอย่างกระฉับกระเฉงตอนนี้ ใช่ น่ารักจริง

—————————————

มีมินำเราเริ่มจากบัวดำ แล้วเราก็มมุ่งหน้าไปสาขาโคโลนีกรากิสเซคุนดัสของสมามทหารรับจ้าง โดยตามการนำทางของมีมิไป

“แต่ แน่นอนเลยว่ามีคนเยอะที่นี่นะ”

“แน่นอนว่าเยอะ เพราะทรัพยากรส่วนใหญ่ที่บริโภคโดยเมืองดาวเคราะเหมือนเมืองหลวงจักรวรรดิถูกนำเข้าจากข้างนอก มีพ่อค้าแม่ค้ามากมายทำธุรกิจกันที่นี่ ส่วนเล็กๆของทรัพยากรอาหารก็ถูกผลิตภายใต้ภูมิศาสตร์ชั้นใต้ดิน แต่วัตถุดิบแร่ทั้งหมดถูกนำเข้ามาจากข้างนอก ทรัพยากรอาหารส่วนใหญ่ก็ถูกนำเข้าด้วยเหมือนกัน”

“เฮฮ๋…… เมืองดาวเคราะห์ต้องมีเงินจำนวนบ้าคลั่งแน่ถ้ารักษาสภาวะได้หือ?”

“ไม่ได้เป็นอย่างนั้นจริงๆหรอก เราหารายได้จากการผลิตสินค้ามูลค่าสูงโดยใช้ทรัพยากรอันถูกนำเข้ามาจากข้างนอก ผลิตภัณฑ์หรูหราระดับจักรวรรดินี้ไม่ใช่แค่เพียงมีค่าภายในชาติ แต่ก็ถูกโหยหาจากทั่วทั้งจักรวาลด้วยเหมือนกันเลยรู้ป่าว?”

“หืม…… แต่มันไม่ได้เกี่ยวกับเราให้ต้องกังวลมากนี่ ใช่มั้ย?”

“คิดอย่างนั้นเหรอ? แค่ให้นายรู้ไว้ก่อนเลย เท็ตซุจิน V ก็เป็นผลิตภัณฑ์ของหรูหราระดับจักรวรรดิเหมือนกัน”

“โอ้…… ถ้าอย่างนั้นเชฟเท็ตซุจินน่าทึ่งขนาดนั้นหือ?”

“แน่นอนว่าผมยังไม่สามารถเห็นขีดจำกัดของอะไรซึ่งเท็ตซุจินทำได้ แต่พวก เมื่อคุณได้รับรู้รสชาติความสุขในท้องอันมันงัดออกมาโดยแค่ตลับอาหารถูกๆ คุณจะไม่ยอมรับสรุปกับอะไรอื่นเลย

“ระบบหน่วยพร้อมประกอบของอาบน้ำอัตโนมัติของกฤษณะก็เป็นผลิตภัณฑ์ระดับจักรวรรดิด้วยเหมือนกัน”

“อา ใช่ นั่นก็น่าทึ่งด้วย”

เมื่อคุณก้าวเข้าไปในอ่างว่างเปล่ามันจะเติมเต็มไปด้วยน้ำอุ่นที่อุณหภูมิสบายกายด้วยการกดสวิตช์ ทั้งตัวของคุณจะถูกล้างแล้วถูโดยอัตโนมัติ และมันแม้แต่มีระบบการทำงานนวดที่มีประโยชน์ และมันแม้แต่มีการทำงานซึ่งจะทำให้คุณแห้งทั้งตัวทันทีเมื่อคุณออกจากอ่าง ตอนแรก ผมค่อนข้างรู้สึกเหมือนมันทำกับผมเหมือนเป็นเสื้อผ้าในเครื่องซักผ้า แต่เมื่อผมชินกับมันแล้ว ผมได้อะไรนั่นมันเท่าไหร่ก็ไม่พอ

“เข้าใจแล้ว เธอประเมินผลิตภัณฑ์ระดับจักรวรรดิไม่ได้จริงๆหือ”

“และนั่นไม่ใช่อะไรน่าทึ่งอย่างเดียวเท่านั้นเกี่ยวกับที่นี่รู้มั้ย? ผลิตภัณฑ์เกษตรธรรมชาติระดับจักรวรรดิ ผลิตภัณฑ์ปศุสัตว์ ผลิตภัณฑ์แอลกอฮอล์ทั้งหมดมันเป็นระดับดีที่สุดในกาแล็กซีแและถูกแลกเปลี่ยนที่ราคาสูงด้วย

“ของกินธรรมชาติหือ ฉันไม่เคยจำได้ว่าเห็นของเหล่านั้นขายอยู่ในที่ซึ่งเราได้เข้าไปเลยจริงๆ ยังไงซะมันก็บ้านเกิดเธออยู่ดี ดงนั้นฉันว่าเราจะไปชิมมันบ้างทีหลัง ไปหาที่ดีๆกินกันเมื่อเราลงพื้นเมืองหลวงจักรวรรดิเถอะ”

“จริงๆเหรอ ฮิโระซามะ? ว้าว หนูตื่นเต้นแล้วสิเนี่ย”

มีมิยิ้มอย่างมีความสุขมากๆ เอลม่าก็มีบรรยากาศเด่นร่าเริงเกี่ยวกับเธอด้วย

บางทีเธอย้อนวันนึกถึงรสชาติของบ้านเกิดของเธอ มาชวนพี่น้องช่างไปด้วยเมื่อเราลงพื้นกันแล้วข้างล่างนั่นเถอะ พวกเธอทั้งสองดูเหมือนจะเหนื่อยเนื่องจากความจริงที่ว่าพวกเธอต้องรับมือกับเพื่อนร่วมงานจากสาขาสเปซดเวิร์กในเมืองหลวงจักรวรรดิ

“โว่ว…… พวก แน่นอนเลยว่าที่นี่ยิ่งใหญ่”

“โคโลนีไพร์มหลักๆแล้วถูกใช้เป็นสถานที่ทางการทหาร ดังนั้นสถานที่ซึ่งสมาคมทหารรับจ้างเป้นเจ้าของที่นี่บนกรากิสมีแต่ที่นี่กับอาหารโรงเรียนฝึกทหารรับจ้าง”

“เมืองดาวเคราะห์ไม่มีที่ทำงานสาขากำลังทำงานอยู่ที่นั่นเหรอ?”

“เพราะทั้งหมดไม่ได้มีความต้องการมากไง”

“……เข้าใจแล้ว”

“หนูเดาว่านั่นจริง”

แต่ยังมีทหารรับจ้างเยอะในโคโลนีนี้ผู้รับงานติดตามคุ้มกันยานสิ้นค้า แต่แม้ว่ามีสาขาเปิดอยู่บนเมืองดาวเคราะห์จักรวรรดิ น่าจะไม่มีทหารรับจ้างไปเยือนมาก เพราะทั้งหมดคุณต้องผ่านขั้นตอนมีปัญหามากมายก่อนคุณจะลงพื้นที่นั่นได้

มันจะใช้เวลากับความพยายามมากเกินไป

ในที่สุดสาเราก็มาถึงอาคารที่ทำงานสาขาสมาคมทหารรับจ้างขณะเรากำลังคุยกันเกี่ยวกับเรื่องอะไรแบบนั้น แต่ผมสงสัยว่ามีอะไรกับประตูไม้แบบเหวี่ยงกับกระดิ่งวัวซึ่งแขวนอยู่ข้างบน? มันเพียงแค่ความต่างพิเศษทางศิลปะไม่เหมือนใครหรือ?

กระดิ่งวัวทำเสียงเด่นชัดขณะเราเข้าอาหาร และผมก็พยักหน้ามั่นใจหลังจากมองกวาดภายในบนยันล่างหนึ่งครั้ง

“มันค่อนข้างมีการออกแบบภายในพิเศษไม่มีใครเลยนะ”

“ยังไงซะ เพราะทั้งหมดไม่มีการออมเงินเมื่อสร้างมันแหละ”

“มันน่าทึ่งเลย มันเหมือนพวกสปาเกตตี้ตะวันตก*โบราณแบบสุดๆเลยล่ะ”

<วายุ: สปาเกตตี้ตะวันตกเป็นแนวหนังตะวันตกซึ่งเป็นที่นิยมในปี 1960 คำพูดถูกสร้างมาโดยนักวิจารณ์หนังเพราะหนังส่วนใหญ่ถูกผลิตและกำกับโดยคนอิตาลี ในญี่ปุ่นจริงๆแล้วสปาเกตตี้ตะวันตกถูกเรียกว่ามักกะโรนีตะวันตก แต่สปาเกตตี้ตะวันตกจะจำง่ายกว่ากับคนผู้คุ้นเคยกับคำนั้น>

อาคารมีพื้นไม้และโต๊ะไม้ มีชั้นกั้นไม้อยู่ฝั่งซ้ายมือของอาคาร และมีชั้นวางไม้เติมเต็มไปด้วยขวดเหล้าตั้งอยู่บนกำแพงด้านหลัง บนนทางขวา มีชั้นกั้นมากมายสำหหรับปฏิบัติการทั่วไปรายวันเรียงอยู่ มันเป็นการผสมผสานระหว่างที่ทำงานสาธารณะและผับซึ่งมีกลิ่นแอลกอฮอล์และไม้

“วัตถุดิบที่ใช้เป็นไม้สังเคราะห์ ไม้ประเภทเหล่านี้สามารถจับกลิ่นธรรมชาติขอองไม้ได้อย่างแท้จริง”

“ไม่ใช่ว่าใช้ไม้จริงจะถูกกว่าเหรอ?”

“แน่นอนว่าไม่ โดยเฉพาะยิ่งเป็นระบบดาวนี้อีก”

“ไม้จริงถูกพิจารณาว่าเป็นของหรูหราระดับสูงสุดยอด ฮิโระซามะ”

“โอ้ ใช่ ตอนนี้ฉันจำได้แล้ว”

เราอยู่ในบ้านไม้เมื่อเราเที่ยววันหยุดบนดาวเคราะห์พักร้อนไม่นานย้อนกลับไป และมีมิ ผู้อยู่ในโคโลนีอวกาศมาตลอดทึ่งากับพืชพันธุ์และสัตว์ป่าที่เจอที่นั่น รวมไปถึงต้นไม้และไม้

เราเดินผ่านชั้นกั้นธุรกิจทางฝั่งขวาของอาคารแล้วรู้สึกเหมือนมีสายตาตั้งใจมองเน้นมาที่บนเรา

อืม เราโดดเด่นเล็กน้อย

ผมมีดาบสองเล่มเหน็บเอวแม้ว่าใส่ชุดทหารรับจ้าง แล้วแม้แต่มีเหรียญเงาๆเหน็บอยู่ ณ หน้าอกของผม และสาวๆข้างผมก็โดดเด่นด้วยเหมือนกัน หนึ่งคนเป็นสาวผู้หน้าอกใหญ่แม้ว่าเธอค่อนข้างเตี้ย และอีกคนคือเอลฟ์ผอมเพรียวสวยๆ

ค่อนข้างมีสายตาตั้งใจไม่น่าพึงพอใจผสมอยู่ข้างในเนื่องจากพวกพ้องของผม แต่พวกเขาน่าจะไม่เคลื่อนไหวเนื่องจากดาบอันเหน็บเอวของผม

ในที่สุดผมก็มาอยู่หน้าชั้นกั้น และก่อนผมเปิดปากบอกธุระได้ พนักงานต้อนรับโอเน่ซังประหม่าเล็กน้อยทักทายเราก่อน ผมแน่ใจว่าเธอประหม่าเพราะดาบเหน็บเอวของผมด้วยเหมือนกัน

“ยินดีต้อนรับ มีอะไรที่เราทำได้สำหรับคุณในวันนี้ คุณคะ?”

“ผมมีบางอย่างปรึกษากับคุณ”

หลังจากพูดอย่างนั้นผมนำเครื่องปลายทางข้อมูลออกมาแล้วแสดงถึงใบระบุตัวตนดิจิตอล พนักงานต้อนรับเทียบใบระบุตัวตนผมกับหนึ่งซึ่งอยู่ในฐานข้อมูลของพวกเธอและชะงักถอยหลัง อึน ออย่างคาดกับมือฉมัง เธอสามารถเก็บความสงบไว้ได้แล้วไม่ได้เล็ดเสียงสักอย่างอออกมา

“อืม เอ่อ เรายินดีต้อนรับการมาเยือนของคุณค่ะ กัปตันฮิโระ ขณะสำหรับเนื้อหาอันคุณจะปรึกษากับเรา…… เกี่ยวกับพิธีรับรางวัลรึเปล่าคะ บางทีน่ะค่ะ?”

“ใช่ นั่นถูกแล้ว ฉันอยากได้สสท.เกี่ยวกับนั่น”

“ค่ะความสัมพันธ์การทำงานระหว่างสมาคมกับกองทัพจักรวรรรดิพื้นฐานแล้วค่อนข้างดีหลังจากทั้งหมดค่ะ”

โอเน่ซังพนักงานต้อนรับพยักหน้าอย่างตั้งใจ อืม ในแง่หนึ่ง คุณพูดได้ว่าสมาคมทหารรับจ้างเป็นผู้รับการจ้างส่วนตัวที่อยู่ในสังกัดดกองทัพ ไม่ต้องสงสัยว่าความสัมพันธ์ในการทำงานระหว่างสององค์กรดี แน่นอน ไม่ใช่ทุกอย่างตรงไปตงมา และระดับอำนาจระหว่างทั้งสองก็ไม่ได้ชัดเจนเห็นๆได้ด้วย

ถ้าสมาคมทหารรับจ้างตัดสินใจจะออกจากระบบดาวซึ่งมีกิจกรรมโจรสลัดอาละวาดเนื่องจากความขัดแย้งเล็กๆระหว่างกองทัพ เส้นทางการค้าขายจะใช้งานไม่ได้เป็นส่วนใหญ่ และอาจมีผลเห็นได้ชัดกับเศรษฐกิจจักรวรรดิ

ถ้านั่นเกิดขึ้น รัฐบาบลน่าจะโทษทุกอย่างลงไปกับกองทัพ และพยายามเอาใจสมาคมทหารรรับจ้างอีกครั้ง ดังนั้นมันจะเหมาะสมมากกว่าในการพูดว่าความสัมพันธ์ระหว่างกองทัพกับสมาคมคือยื่นหมูยื่นแมว

“มันเป็นครั้งแรกที่ฉันเข้าร่วมรับรางวัลแบบนี้ดังนั้นฉันไม่มีความคิดเลยว่าต้องทำอะไรแล้วต้องระวังอะไร นั่นทำไมฉันมาที่นี่เพื่อขอคำปรึกษา”

“เข้าใจแล้ว…… อืม เสื้อผ้าและวิธีพูดนั้นเป็นเรื่องแน่นอน ในความเป็นจริง การกระทำทั้งหมดของคุณจะถูกเฝ้าสังเกตย่างหนักระหว่างพิธี แล้วก็ คุณจะต้องเข้าร่วมงานเลี้ยงเต้นรำหรับจากพิธีเริ่มดำเนินการไปแล้ว”

“โอ้ นั่น…… ยังไงซะ ยังไงฉันก็ให้เมย์สอนอะไรพวกนั้น ดังนั้นฉันเดาว่าเราถูกดูแลแล้ว”

เพราะการฝึกดาบของผมพื้นฐานแล้วอยู่ในขั้นตอนสุดท้าย เนื้อหาของการสอนเมย์ตอนนี้เกี่ยวกับการเต้นรำและมารยาทอันถูกต้อง เต้นกับเมย์ค่อนข้างสนุก แต่มีหลายอย่างให้ต้องจำเมื่อมันเป็นเกี่ยวกับมารยาท

“หมายความว่ายังไงเหรอคะ คุณคะ?”

“โอ้ อืม เรามีเมดดรอยด์สมรรถนะสูงอยู่ด้วยกันกับเรา วิชามารยาททั้งหมดถูกรับมือโดยเธอ เธอค่อนข้างเข้มงวด”

“เข้าใจแล้ว ต่อไปจะเป็นชุดค่ะถ้าอย่างนั้น……”

“ชุดแบบนี้จะผ่านมั้ยคะ?”

มีมิแสดงจอแท็บเล็ทสู่โอเน่ซังพนักงานต้อนรับ เก่ะ ภาพนั้นดูเหมือนจากเมื่อผมถูกบังคับให้ใส่เสื้อผ้าทางการอันถูกเลือกโดยคริส…….

แค่เมื่อไหร่กันที่พวกเธอถ่ายกันกลับไปตอนนั้น

“อะร้าช่างเป็นรูปลักษณ์ที่สง่างาม”

“ใช่มั้ยล่ะคะ!?”

“โอ้ เอาน่า…… ถ้าอย่างนั้นชุดเหล่านี้ได้มั้ย?”

“ได้ค่ หนูเชื่อว่าจะไม่มีปัญหา จริงแล้วดูเหมือนค่อนข้างเตรียมพร้อมนะคะ ไม่ใช่เหรอคุณคะ?”

“ยังไงซะ ฉันเดาว่าอย่างงั้น จากใจฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเสื้อผ้าเหล่านี้จะมามีประโยชน์เหมือนแบบนี้”

ผมไม่ทางแม้แต่จะฝันว่าเสื้อผ้าอันคริสเลือกให้ผมโดยไม่ได้คิดมากจะมามีประโยชน์ในแบบนี้จริงๆแล้วคริสคิดได้ว่าบางอย่างแบบนี้จะเกิดขึ้นหรือ? ไม่หรอก เป็นไปไม่ได้

“นั่นก็เหลือ–”

“ขอโทษที่เข้ามาแทรกการปรึกษา กัปตันฮิโระกับลูกเรือ ใช่ไหม?”

เมื่อโอเน่ซังพยามยามดำเนินการปรึกษา ชายวัยกลางคนปรากฏบนอีกฝั่งชั้นกั้น ตรงๆข้างหลังเธอ และพูดกับเรา

ฟุมุ เขาเป็นชายค่อนข้างหล่อกับหุ่นดีๆ แว่นซึ่งเขาใส่น่าจะเป็นหนึ่งในอุปกรณ์สารสนเทศสวมใส่ได้ซึ่งเอลม่าเคยบอกผมเกี่ยวกับมัน

“ใช่ และคุณคือ……?”

อย่างไรคนนี้ก็เป็นใครกัน?

มีธุระอะไรกับเรา? ผมครุ่นคิดคำถามเหล่านั้นในหัวของผมแล้วเฝ้าสังเกตชาย

ร่างกายของเขาฝึกมาถึงจุดหนึ่ง แต่มันดูเหมือนไม่ได้เจอการต่อสู้จริงๆมาก บรรยากาศของเขาเหมือนพนักงานห้องทำงานมากกว่าทหารรับจ้าง

“ชื่อของผมคือมาร์คัส ผมคือรองหัวหน้าสาขากรากิสของสมาคมทหารรับจ้าง อีกหนึ่งครั้ง ผมขออภัยที่เข้ามาแทรกระหว่างการปรึกษา แต่ผมมีการปรึกษาด่วนที่ต้องปรึกษากับคุณ ได้โปรดตามเรามาในห้องต้อนรับด้านหลังจะได้มั้ยครับ?”

“เอ๋…….”

กลิ่นมันเหมือนปัญหา ผมหันหามีมิกับเอลม่าแล้วพบว่าเธอกำลังขมวดคิ้วและปิดปากเพื่อคิด พูดถึงแล้วโอเน่ซังพนักงานต้อนรับแช่แข็งรอยยิ้มบนหน้าเธอไว้ เมื่อรองหัวหน้า ผู้เป็นหนึ่งในหัวหน้าใหญ่สุดของเธอ แสดงตัวตรงๆข้างหลังเธอ

จากเท่าที่ดูๆ เธอชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น ขอโทษแล้วกันคุณผู้หญิง

“มันจะไม่ได้ถ้าฉันปฏิเสธ ใช่มั้ย?”

“ผมเข้าใจการตีความของคุณ แต่มันไม่ใช่บางอย่างซึ่งคุณต้องกังวลสำหรับส่วนใหญ่ ไม่ใช่ทั้งหมดเป็นข่าวร้าย”

คุณมารคัส รองหัวหน้าแสดงรอยยิ้มเกร็งๆ

“ยังไงซะ ฉันเดาว่ามันไม่เป็นไรถ้าอย่างนั้น……”

ถ้าอย่างนั้นมันดูเหมือนมีข่าวดีด้วยหือ แต่แน่นอนนว่ามีข่าวร้าย ดังนั้นมันยังค่อนข้างหดหู่

“นั่นยอดเยี่ยมครับ มีบันไดอยู่ด้านหลังทางเดินนั้น ดังนั้นได้โปรดมุ่งน้าขึ้นไปที่นี่น”

หลังจากบอกเราว่าเขาจะรอตรงบันใด คุณมาร์คัสรีบหายตัวไป มันช่วยไม่ได้ ผมจึงยืนขึ้นจากที่นั่งชั้นกั้นแล้วเรียกออกไปหาโอเน่ซังพนักงานต้อนรับผู้ยังแข็ง

“เอ่อ ขอโทษเกี่ยวกับนั่น ขอบคุณมากๆที่ช่วย”

“ไม่ค่ะ มันเป็นความยินดีของหนูค่ะ”

หลังจากคำนับโอเน่ซังผู้ยิ้มอึดอัดเบาๆ ผมเดินผ่านทางเดินกับมีมิและเอลมม่า แล้วขึ้นบันได ถ้าเอย่างนั้นตอนนี้ ผมสงสัยว่ามีอะไร…… มันจะดีหรือแย่สำหรับเรา

—————————————

เราเจอกับคุณมาร์คัสผู้รอใกล้บันไดเหมือนเขาพูด แล้วขึ้นไปพร้อมกัน เราเข้าห้องบนชั้นสอง และเราพบชายแก่พร้อมร่างกายหุ่นอย่างดีกำลังรอเราอยู่ข้างใน ต่างจากคุณมาร์คัส ร่างกายชายแก่ไม่ใช่ผลของการฝึกและออกกำลังกายเบาๆ แขนของเขาหนาเท่าท่อนซุง และเขาดูเหมมือนสามารถหักคอคนด้วยมือเปล่าได้อย่างสิ้นเชิง

“ผมโยฮันเนส หัวหน้าสมาคมทหารรับจ้างสาขากรากิส”

“ผมกัปตันฮิโระ ยินดีที่ได้พบหน้า หัวหน้า”

จากนั้นเราจับมือ อึน เขาดูกล้ามจัดจิงๆ แต่มันดูเหมือนเขาจะไม่ทำอะไรเหมือนการขยี้มือผมด้วยการกำ

“อืม ถ้าอย่างนั้นผมถูกบอกว่ามีข่าวดีกับข่าวร้ายสำหรับเรา?”

“อุมุ คุณไม่จำเป็นต้องระวังการพูดกับผม จริงๆแล้วผมไม่ชอบการทำตัวโอ้อวดตัวตนแล้วเกร็งๆ”

“ขอบคุณถ้าอย่างนั้น…… อย่างงั้น เอ่อ เริ่มจากข่าวร้ายก่อนได้ไหม?”

“ได้ นั่นเป็นเรื่องซึ่งต้องกังวลทันทีหลังจากทั้งหมด”

หลังจากพูดอย่างนั้น หัวหน้าโยฮันเนสชำเลืองเอลม่า บางอย่างเกี่ยวกับเอลม่าหรือ? โอ้ผิมคิดว่าผมรู้ว่าจริงๆแล้วนี่ไปไหน

“จริงๆแล้วเราไดติดต่อบางคนกับตระกูลวิลโรสผมเชื่อว่าคุณพอมีความคิดว่าทำไม?”

“มันมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับเอลม่า ฉันพนันเลย แต่ผมไม่มั่นใจเกี่ยวกับรายละเอียด

ผมแค่แกล้งไม่รู้เรื่องกับรายละเอียด อืม ผมคิดว่ามันเกี่ยวกับบางอย่างว่าให้ยื่นเอลม่าตรงๆเลย

“……ครับ เพื่อพูดให้เฉพาะเจาะจง มันเป็นข้อความการต้องการให้ส่งมอบคุณหนู – ผู้เด็กสุดในตระกูลวิลโรส – ให้กับพวกเขาทันที”

“อา เข้าใจแล้ว แล้วคุณคิดว่าผมจะยินยอม?”

“……”

หัวหน้าโยฮันเนสขมวดคิ้วกกับคำพูดผม และรองหัวหน้ามาร์คัสนวดขมับขวาด้วยนิ้วของเขา

“แน่นอนว่าฉันจะให้ความร่วมมือถ้าเอลม่าเห็นด้วย แต่เธอไม่เห็นด้วยดังนั้นนั่นคือนั่น ไม่ใช่ถูกแล้วเหรอ เอลม่า?”

“นั่นถูกแล้ว ยกเว้นวว่าเธอจะโยนฉันออกไปด้วยตัวเองกัปตัน แน่นอนที่สุดว่าฉันไม่มีเจตนาออกจากข้างกายเธอ”

“คุณก็เห็นว่านั่นแหละ ตั้งแต่ทีแรกจริงๆแล้วสมาคมทหารรับจ้าางยินดีกลืนความต้องการเช่นนั้นเหรอ? สมาคมไม่ยินดีปกป้องทหารรับจ้างขอองมันจากความต้องการทันทีทันใดของขุนนางจักรวรรดิเหรอ?”

เอลม่าก็เป็นทหารรับจ้างระดับเงินสังกัดสมาคมทหารรับจ้าง ถูกไหม? ผมพยายามสื่อด้วยคำพูดขอองผม

สีหน้าของหัวหน้ายังคงไม่เปลี่ยน แค่คิ้วรองหัวหน้าเริ่มขมวดแล้วเขาถูกกลางขมับระหว่างดูรู้สึกไม่ดี

“เรามีหน้าที่บอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนั้น แต่ทางสมาคมไม่มีเจตนาบังคับคุณให้ยอมรับ นั่นหมายถึงนอกจากบอกคุณเกี่ยวกับความต้องการของพวกเขาแล้ว เราจะไม่ทำอะไรอื่น แต่แน่นอนว่าอาชญากรผู้ละเมิดกฎหมายจักรวรรดิจะถูกส่งตัวนั่นคือเรื่องแน่นอน แต่คุณหนูตรงนั้นไม่ใช่อาชญากร

“เข้าใจแล้ว”

“หรือถ้าพูดกันตรงๆ ผมไม่อยากให้เราเข้าไปเกี่ยวข้องกับปัญหาครอบครัวขุนนาง จริงๆแล้ว ผมเป็นหนึ่งผู้อยากบ่นที่นี่นะครับ รู้ไหม”

“เขาว่าแบบนั้นแหละ เอลม่า”

“อ-อืม ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากขอโทษจากใจ หัวหน้า”

เอลม่าแสดงรอยยิ้มขมขื่น เพราะทั้งหมดเธอเป็นตัวการผู้ขโมยยานอวกาศและออกไปสู่อวกาศโดยไม่ได้รับอนุญาต

“ถ้าอย่างนั้น คุณจะทำอะไรตอนนี้ หัวหน้า?”

“เราแจ้งอีกฝ่ายไปแล้วว่าตำแหน่งของสมาคมทหารรับจ้างจะเคารพเจตนาอิสระของสมาชิกของเรา ผมจะมอบสสท.การติดต่อให้คุณ แล้วคุณก็ไปแก้ปัญหาด้วยตัวคุณเอง อย่างไรก็ตาม เราจะไม่ทำตัวหน้ามืดตาบอดกับการใช้กำลังกับวิธีไม่ยุติธรรมอื่นเพื่อบังคับให้คุณยอม ถ้าบางอย่างแบบนั้นเกดขึ้นได้โปรดอย่าลังเลที่จะติดต่อเรา

“อายอาย คุณ ถ้าอย่างนั้น เกี่ยวกับข่าววดีล่ะ?”

“ข้อเสนอให้ท่านรรับรางวัลดาวทองได้ถูกยอมรับแล้วกัปตันฮิโระ แล้วมากับนั่นทางเราจะเลื่อนขั้นคุณจากระดับทองสู่ระดับทองคำขาวด้วย”

อึน นั่นไม่ได้คาดคิดจริงๆ ปัญหาคือ ผมไม่ได้มีความสุขเกี่ยวกับมันทั้งหมด

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl