ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ — I Woke Up Piloting the Strongest Starship, so I Became a Space Mercenary 19 รับรางวัล

Now you are reading ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ — I Woke Up Piloting the Strongest Starship, so I Became a Space Mercenary Chapter 19 รับรางวัล at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

19 รับรางวัล

“เฮ้ย เฮ้ย! นายพาผู้หญิงมากับนายอีกแล้วเพื่อนนายพยายามจะให้ชั้นประสาทกินงั้นเหรอ น้อง? หืออออ!?

ทันทีที่เราเขาไปในกิลทหารรับจ้าง ผมถูกรบกวนโดยลุงพนักงานต้อนรับทันที

“ถึงเวลาเปลี่ยนกะแล้ว”

“หมายความว่าอะระ เปลี่นกะ– กุว้าาาา!?”

โอเน่ซังพนักงานกิลจากก่อนหน้าเห็นความวุ่นวาย และเธอตีลุงที่หัวด้วยที่เก็บแฟ้มหนา พูดถึงขนาดของมัน โอ้ย ลุงพนักงานต้อนรับสลบทันที และถูกโยนไปข้างหลัง จากนั้นโอเน่ซังพนักงานนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ว่าง

“หนูเพิ่งแทนกะของเขา เซอร์ คุณมาที่นี่เพื่อรับรางวัลจากภารกิจและเงินค่าหัวเหรอคะ?”

“เอ่อ ใช่”

ผมสัญญาอย่างเงียบๆกับตัวเอง ว่าอย่างไปต่อต้านคนคนนี้เด็ดคาด เธอแม้แต่โยนลุงตัวบึ้กๆไปข้างๆได้อย่างง่ายๆด้วยมือเดียว ผมไม่คิดว่าเธอเปลี่ยนตัวของเธอด้วยเครื่องจักรหรืออะไรบางอย่าง มันเป็นไปได้ที่เธอมีเสริมความแข็งแกร่งของความแข็งแรงโดยตรง จากเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าของโลกนี้… แต่ไม่ว่าจะกรณีไหน เธอโคตรน่ากลัวเลยพวก

โอเน่ซังของกิลตรวจประวัติ และรางวัลภารกิจปราบของผม และเงินค่าหัวมันออกมาเป็นอย่างที่ผมคาด ทั้งหมดของทั้งหมด รางวัลรวมมันมากกว่า 790,000 อีเนลนิดหน่อย มันไม่ใช่ตัวเลขโดยตรง เพราะเงินรางวัลสามารถที่จะให้ผมกำไรเพิ่มเติมนิดหน่อย – 8,123 อีเนลถ้าพูดให้เฺฉพาะเจาะจง

“ผมก็อยากจะยื่นคำร้องการบำรุงรักษา และตรวจเรื่องการเติมเสบียงกระสุนด้วย”

“ค่ะ แน่นอน หนูเชื่อว่าคุณอยากได้กระสุนลูกปรายสำหรับปืนใหญ่ และ ชาฟ* แฟลร์ และการบริการชาร์จเซลล์ของโล่ ถูกต้องมั้ยคะ?”

TLN: ชาฟเป็นมาตรการป้องกันคลื่นความถี่วิยทุ ที่ถูกปล่อยโดยเครื่องบินของกองทัพ และพาหนะ เพื่อที่จะทำให้เรดาร์ของศัตรูสับสน ชาฟประกอบไปด้วยไฟเบอร์แก้วเคลือบอะลูมินัม มีตั้งแต่ระยะ 0.8 ถึง 0.75 ซม และถูกปล่อยในแพคเกจที่มี 0.5 ถึง 100 ล้านไฟเบอร์

“ครับ ผมจะปล่อยมันให้อยู่ในมือที่พึ่งพาได้ของกิล”

“ได้โปรดไว้วางใจและปล่อยที่เหลือให้เราค่ะ

โอเน่ซังพนักงานต้อนรับแสดงรอยยิ้มบริการที่ดีที่สุด บริการอย่างการบำรุงรักษายาและการเติมกระสุนเป็นรายได้หลักบางอย่างของกิล

“แต่แน่นอนว่าคุณค่อนข้างที่จะงดงามในปฏิบัติการนี้นะคะ”

“ใช่ ผมเดาว่า แต่ผมอยากจะเจอกับอะไรที่เก่งๆกว่านี้นะ พนันเลยว่าผมจะได้มากกว่านี้อีกถ้าผมเจอ”

และสำหรับการจดบันทึก ผมพูดซีเรียสที่นี่นะ มันแน่นอน ว่ามันนมียานโจรสลัดเล็กหลายลำ แต่พวกมันมีค่าน้อยอย่างน่าสงสาร พนันว่าค่าพวกมันจะมีค่ามากกว่านี้ ถ้ามันมีทักษะจริงๆ แต่โจรสลัดที่ผมรู้ทุกคนเป็นพวก “ยิง-ก่อน-คิด-ทีหลัง” แบบนั้น – พวกลุกกระจ๊อก พื้นฐานล้ว ผมจะได้เงินดีกว่ถ้ามียานศึกขนาดกลางมากกว่านี้ในหมู่พวกเขา

“ยังไงซะ ระบบดาวนี้จริงๆแล้วเป็นระบบที่ค่อนข้างมีความสงบเรียบร้อยสาธารณะดี รู้มั้ยคะ สิ่งต่างๆอย่างภารกิจปราบโจรสลัดแบบนี้ที่ขึ้นตรงกับกองทัพครั้งนี้มันนานๆเกิดขึ้นครั้งนึงนะคะ”

“เข้าใจแล้ว งั้นพี่จะพูดว่าผมควรจะไปเซ็คเตอร์ที่ไร้กฎหมายมากกว่านี้ ถ้าผมอยากจะได้รางวัลค่าหัวมากกว่านี้ใช่มั้ยครับ?”

“หือห์? แต่ไม่ใช่ว่ามันอันตรายจริงๆเหรอ ฮิโระ-ซามะ?”

“อืมค่ะ แน่นอนว่ามันเป็นอย่างนั้น เพราะทั้งหมดเซ็คเตอร์เหล่านั้นจะมีตัวละครที่ค่อนข้งร้ายกาจ แต่รางวัลค่าหัวจะมากกว่ามาก ถ้าคนนึงมีทักษะ พวกเค้าจะสามารถได้เยอะในบริเวณแบบนั้น”

โอเน่ซังพนักงานต้อนรับตอบคำถามองมีมิ

ช่าย ที่เหล่านั้นมันเต็มไปด้วยอันตรายจริงๆ แต่ด้วยทักษะและอำนาจการยิงของผม โจรสลัดในเซ็คเตอร์นี้เกือบจะไม่เป็นภัยเลยอีกต่อไป แน่นอนว่า เป้าหมายของผมไม่ใช่การออกเดินทางเพื่อไปหาคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าเพื่อทดสอบทักษะกับบพวกเขา เหมือนพวกเสพติดการต่อสู้ แต่ผมก็อยากที่จะได้เงินมากกว่านี้ถ้าเป็นไปได้

“แต่ด้วยทักษะของฮิโระ-ซัง หนูคิดว่าคุณจะได้เงินมมากกว่านี้ ถ้าคุณไปที่เซ็คเตอร์ที่อันตรายมากกว่านี้”

“และผมมั่นใจว่าเซ็คเตอร์นี้จะค่อนข้าสงบสุขไปซักพัก หลังจากภารกิจปราบปรามนั้่น ใช่มั้ย?”

“ยังไงซะ ใช่ค่ะ คุณพูดถูก แต่ภารกิจทที่ถูกเสนอให้โดยกิล ไม่ได้มีจำกัดแค่การล่าโจรสลัดนะคะรู้มั้ย คุณก็ทำภารกิจคุ้มกันและขนส่งคาร์โกได้ด้วยเช่นกันค่ะ”

“ยานของผมไม่เหมาะกับการขนส่งคาร์โก และภารกิจคุ้มกันมันน่าปวดหัว ดังนั้นไม่ครับขอบคุณ”

“เพื่อที่จะบอกคุณตรงๆ เซอร์ กิลจะชอบมันจริงๆถ้าคุณยอมรับภารกิจแบบนี้บ้าง”

“พี่มอบเรื่องแบบนั้นให้พวกที่มีกองยานทหารรับจ้างภายใต้พวกเค้าดีกว่าครับ”

กองยานทหารรับจ้างประกอบไปด้วยยานทหารรับจ้างหลายลำ ที่อยู่ในกลุ่มที่มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้น เพื่อที่จะทำภารกิจหลากหลายที่ใหญ่กว่านั้น พวกเขาคล้ายกับปาร์ตี้ในแบบนั้น เพราะทั้งหมดมันค่อนข้างที่จะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำภารกิจคุ้มกัน ด้วยแค่ยานลำเดียว มันมีความเป็นไปได้ที่ยานที่คุณคุ้มกันจะถูกยิงร่วงระหว่างที่คุณยุ่งการการไล่ตามยานโจรสลัดไปทั่วอยู่ และแม้ว่าคุนจะอยู่ใกล้ๆกับยานที่คุณคุ้มกัน มันยังมีอันตรายของการถูกยิงระเบิดโดยไม่เลือกจากการยิงระยะไกลของศัตรู

ถ้ามียานหลายลำในภารกิจคุ้มกัน พวกเขาอย่างน้อยก็จะสามารถที่จะแบ่งหน้าที่เพื่อป้องกันลูกค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่า แต่นี่มันเป็นไปไม่ได้ โดยผมที่เหงาๆ ดังนั้นการรับภารกิจคุ้มกัน มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเรา

“ไม่อยากจะสร้างกองยานเหรอคะ? หนูคิดว่ามันจะเป็นไปได้สำหรับคุณ ฮิโระ-ซัง เพราะทั้งหมดคุณค่อนข้างสร้างการแสดงที่น่าประทับใจ บางคนจะสนใจอย่างแน่นอนค่ะ”

“ม่ายอ่ะ ผมไม่มีเจตนาที่จะทำเรื่องนั้นสำหรับตอนนี้จริงๆ เพราะทั้งหมดเราได้มีแผนอื่นอยู่แล้ว”

ผมขยับสายตาไปสู่มีมิ และเธอตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มที่น่ารก ระหว่างที่แก้มแดงเล็กน้อย ช่าย มันมีเยอะอยู่บนจานของเราตอนนี้ เรามีแผนที่จะไปที่สถานีอวกาศทางการแพทย์ และยังมีเรื่องของการได้เงินมากพอที่จะซื้อบ้านเดี่ยวที่มีสวนที่สวยงาม

“…เข้าใจแล้วค่ะ”

โอเน่ซังพนักงานตอนรับมองดูเราสองคนพร้อมรอยยี้มที่มีความหมายบนริมฝีปากของเธอ และพยักหน้าเล็กน้อย ผมคิดว่าเธออาจจะเข้าใจผิดบางอย่างที่นี่พวก

“ฮิโระ-ซังดูเหมือนจะสามารถได้เงินเยอะและพวกคุณสองคนดูเหมือนจะหลงใหลกันดีด้วย ฮิโระ-ซังดูพึ่งพาได้เมื่อถึงเวลา แต่หนูพบว่าลักษณะของเขาค่อนข้างที่จะเป็นที่รัก และคุณสองคนจะไปทริปฮันนีมูนหลังจากนี้เหรอ? หนูหวังว่าพวกคุณทั้งสองจะมีความสุขกับตัวเองนะคะ”

“เอออ๋! เอ่อ อืม…ขอบคุณมากค่ะ!” 

มีมิตอบคำพูดของเน่ซังด้วยรอยยิ้มที่พราวตาสุดขีด เอ๋? เธอจะไม่ปฏิเสธมันหรือ มันโอเคที่ทริปของเราจะถูกเรียกว่าฮันนีมูนหรือ? เอ๋? เออ๋!?

“ยังไงซะ เอ่อ จริงๆเราไม่ได้ไปฮันนีมูนนะ รู้ป่ะ…”

“คุณไม่เหรอคะ?”

“เราไม่ได้ทำอย่างนั้นเหรอ…?”

โอเน่ซังพนักงานต้อนรับแสดงสีหน้าที่ตกใจ และมีมิมองผมด้วยสายตาที่แฉะ

“ยังไงซะ เอ่อ… บางทีเรา… มันเป็นแบบนั้น ผมเดาว่า

สีหน้าขอวมีมิเปลี่ยนเป็นมีชีวิตชีวาอีกครั้ง และโอเน่ซังพนักงานต้อนรับมองพวกเราสองคนด้วยความสงสัย

“หนูไม่ได้จะยุ่งนะ แต่ความสัมพันธ์ของพวกคุณสองคนเป็นแบบไหนระหว่างพวกคุณ?”

“ความสัมพันธ์ของเรา? มันค่อนข้างซับซ้อน กัปตันยานกับลูกเรื่อของเค้างั้นเหรอ? พี่ก็เรียกเราว่าเป็นผู้ปกครองและผู้ดูแลก็ได้”

“นั่นถูกแล้ว…และฮิโระ-ซามะเป็นผู้ช่วยให้หนูรอด และ…มาสเตอร์ของหนู หนูเดาว่า”

“ฮิโระ-ซัง!?”

สายตาของโอเน่ซักเปลี่ยนเป็นไม่เป็นมิตรกระทันหัน โอ้เวร! ผมต้องอธิบายสิ่งต่างๆกับเธออย่างถูกต้อง หรือผมจะอยู่ที่อีกฝั่งของความแข็งแรงสัตว์ป่าที่ไร้สาระนั้น! ผมต้องเลือกคำพูดของผมอย่างระวัง

“เธอกำลังจะถูกทำหยาบๆจากนักเลงบางคนในบล็อคที่ 3 ผมเลยไปและช่วยเธอจากพวกมัน มาดาม เพราะมันกลายเป็นว่าเธอไม่มที่ไปที่ไหน ผมเลยให้เธออยู่กับผมแทน”

ผมมอบการอธิบายในน้ำเสียงที่เคารพโดยไม่รู้ตัว เพราะทั้งหมดผมไม่อยากถูกจบโดยโอเน่ซังที่น่ากลัวคนนี้

“หนูได้ถูกเนรเทศไปที่บล็อค 3 เพราะหนี้ 300,000 ที่ป่าป๊า และหม่าม๊าทิ้งไหว้ให้หนู ฮิโระ-ซามะไม่เพียงแต่รับหนูเข้าไป แต่จ่ายหนี้ทั้งหมดของหนู ด้วยกันกับบัตรผ่านการเดินทางไม่จำกัด ซึ่งรวมกัน 500,000 อีเนล… นั่นทำไม หนูตัดสินใจที่จะมอบทุกอย่างของหนูให้ฮิโระ-ซามะ”

มีมิพูดตามคำอธิบายของผมด้วยของเธอเอง ระหว่างที่แสดงสีหน้าที่มุ่งมั่น หลังจากที่โอเน่ซังพนักงานต้อนรับได้ยินเธอ เธอปิดตาของเธอและพยักหน้าลึกๆ

“ยังไงซะ ตอนนี้ หนูเดาว่าคุณเซฟมิสเตอร์”

“ใช่!”

ผมเพิ่งได้รับการอภัยโทษ ผมทำท่าดีใจเล็กๆ ผมสามารถที่จะเลี่ยงอันตรายถึงชีวิตได้…!

“สาวน้อยที่สูญเสียทุกอย่างไปและทหารรับจ้างที่เดินทาง และพวกเค้าสองคนตกหลุมรักกัน หือห์? มันแค่เหมือนเรื่องราวของนิยายโรมานซ์เลย”

“อืม มันไม่ใช่บางอย่างที่ยิ่งใหญ่ขนาดน้นท้้งหมดนะรู้ป่ะ”

ยังไงซะ ผมเดาว่าทั้งหมดนี้มันเริ่มขึ้นเมื่อเธอมอบคามบริสุทธิ์ของเธอให้ผม โชคดีที่มีมิไม่ได้ดูเหมือนไม่ชอบผม และแม้แต่รุกและเข้ามาใก้ลกับผม ถ้าสิ่งต่างๆไม่ออกมาเป็นแบบนี้ ผมน่าจะไม่ไล่ตามควมสัมพันธ์กับสาวน้อย

“นั่นไม่จริงเลยซักนิด ตั้งแต่หนูเจอกับฮิโระ-ซามะ วันของหนูเติมเต็มไปด้วยไม่มีอะไรนอกจากความสุข ฮิโระ-ซามะดีจริงๆ และพี่ก็เอาใจหนูตลอดเลยด้วย”

“โอ้? เค้าเอาใจคุณยังไงเหรอคะ?”

“เค้าเพิ่งใช้เงินไป 300,000 อีเนลเพื่อที่เราจะซื้ออุปกรณ์ที่หนูอยากติดตั้งไว้บนยาน”

“เฮ้ มันไม่ใช่มันพี่ไม่ได้ผลประโยชน์จากการซื้ออะไรพวกนั้นด้วยรู้ป่ะ หนูไม่ต้องถือมันมากนะมีมิ”

เมื่อเห็นปฏิสัมพันธ์ของเรา โอเน่ซังพนักงานต้อนรับยิ้มอย่างมีความสุข ขณะที่เธอวางมือหนึ่งไว้บนแก้ม

“มันดีที่ว่าคุณสองคนสนิทกันอย่างดี บางที หนูควรจะแค่เลิกเป็นพนักงานต้องรับและไปด้วยบนยานของฮิโระ-ซังในฐานะลูกเรือ?”

“ม– ไม่ได้นะ!”

หลังจากที่ได้ยินการประกาศของโอเน่ซังพนักงานต้อนรับ มีมีกอดแขนผมอย่างแน่นกระทันให้ แขนของผมถูกห่อในภูเขาที่นุ่มสองลูก มันรู้สึกน่าทึ่ง!

หลังจากที่ได้เห็นการกระทำของมีมิ ลุงพนักงานต้อรับที่ถูกโยนไปข้างหลังจ้องเราด้วยตาที่ดูเหมือนจะพร้อมหลั่งน้ำตาแห่งสายเลือดออกมา ระหว่างที่กัดผ้าเช็ดหน้าในความผิดหวัง มากกว่านั้น ทหารรับจ้างส่วนใหญ่ในกิลส่งสายตาที่ถึงตายมาให้ผม

อะไรล่ะ? พวกนาย อิจฉารึ? ฝันต่อไปพวกคุณ ผมจะไม่มอบมีมิให้ใคร

“นั่นโชคไม่ดีเลย”

“อืม เดาว่าผมจะไปแล้วถ้างั้น… โอ้ใช่! มีบางอย่างี่ผมอยากถาม”

ผมกำลังจะหันกลับไปและออกไปแต่หยุดบนทางของผมหลังจากจำเกี่ยวกับบางเรื่องได้

“อืม พี่รู้มั้ยว่าสถานการณ์ของเอลม่าเป็นยังไง? เธอเป็นความช่วยเหลือใหญ่เมื่อผมและมีมิสมัครเป็นทหารรับจ้าง แต่เธอได้รับอุบัติเหตุในปฏิบัติการ ดังนั้นผมกังวลเกี่ยวกับเธอ”

“อ้า…เอลม่า-ซัง หือห์?”

สีหน้าของโอเน่ซังพนักงานต้อนรับเปลี่ยนเป็นน่ากลัวขณะที่เธอทำรอยยิ้มที่มีปัญหา

“เธอบาดเจ็บหนักหรืออะไรบางอย่างเหรอ…?”

“ไม่ เธอโอเคเป็นส่วนใหญ่น่ะ…ยังไงก็สำหรับบทลงโทษของเธอที่กำหนดไว้ของกองทัพ…”

ด้วยนั่น ผมได้ไอเดียที่ดีเกี่ยวกับสถานการณ์ของเอลม่า มันดูเหมือนเธอถูกแปะไปด้วยการปรับที่หนักหน่วง

“…เธอเด้งกลับได้มั้ย?”

“มันค่อนข้าง…ไม่ มันค่อนข้างยากสำหรับเธอ”

“โอ้…”

“…….?”

มีมิเอียงหัวในควาสับสนหลังจากเห็นการแลกเปลี่ยนของผมกับโอเน่ซังกิล ยังไงซะ ด้าว่าผมจะอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ…แต่มีมิจะตอบสนองอย่างไร?

“เห็นป่ะ มีมิ เอลม่าตอนนี้อยู่ในความลำบากเพราะราคาซ่อมของทั้งยานเธอและยานศึกกองทัพที่เธอชน”

“นั่นย่ำแย่! เอ่อ แต่…”

มีมิส่งเสียงของเธอในความตกใจก่อนตอนแรก แต่อารมณ์ของเธอแฟบลงเหมือนบอลลูนที่อากาศรั่ว เธออยู่นิ่งๆในความเงียบ

“อืม ยังไงซะ นี่แน่นอนว่าลำบาก…”

มันไม่เหมือนว่าผมไม่มีเจตนาจะช่วยเธอเลย แต่เธอไม่ได้ขอความช่วยเหลือของผม ดังนั้นเธอาจจะพบว่าผมจุ้นจ้านเกินไปถ้าผมแหย่ตูดเข้าไปบนปัญหาของเธอ ผมก็เพิ่งเจอเธอไม่กี่วันก่อน และเธอและผมเป็นแค่คนรู้จักธรรมดา แต่…ผมเดาว่ามันช่วยไม่ได้ว่าเธอรับมันยังไงนะ

“ยังไงก็แล้วแต่ เอลม่าอยู่ที่ไหน?”

“ตอนนี้เธอพยายามจะหาทางที่อย่างน้อยจะจ่ายค่าปรับที่ถูกกำหนดโดยกองทัพใช่มั้ย”

“ถ้าเธอจ่ายไม่ได้ มันจะเป็น [นี่] ใช่มั้ย?”

“ค่ะ มันดูเหมือจะเป็นอย่างนั้น

ผมทำท่าทางที่ตัดคอผมด้วยมือ และเน่ซังพนักงานต้อนรับพยักหน้ายืนยันตอบ คิดอย่างนั้น ผมไม่รู้จริงๆว่าเธอจะถูกส่งไปที่นั่นมั้ย แต่ระบบดาวนี้มีสถานีคุกที่อยู่ในวงโคจรที่อาชญากรถูกส่งไปและถูกบังคับให้ทำงานเหมืองที่โหดร้าย

“เธอจะถูกส่งไปคุกวงโคจรมั้ย?”

“ใช่ แต่อัตราส่วนอาชญากรผู้ชายและผู้หิงที่นั่นมากเทไปที่ผู้ชายข้างเดียว นักโทษผู้หญิงดูเหมือนจะลำบากถ้าให้พูดอย่างน้อยๆ…”

“เข้าใจแล้ว…”

ผมไม่อยากแม้แต่จะจินตนาการว่านักโทษผู้หญิงจะถูกปฏิบัติยอย่างไรในคุกที่เต็มไปด้วยนักโทษผู้ชาย ผมอาจจะททำบางอย่างให้เลี่ยงเอลม่าจากการไปผ่านเรื่องแบบนั้น…ใช่ หรือแทนที่จะเรื่องนั้น พวกเขาไม่แยกเพศของผู้ต้องขังที่นั่นเหรอ?

“ผมขอให้พี่บอกผมได้มั้ยถ้าเอลม่าพบว่าตัวเธอไม่สามารถที่จะสรุปปัญหาได้?”

“…คุณโอเคกับเรื่องนั้นเหรอ?”

“ใช่ เดาว่ามันเป็นโชคชะตาหรืออะไรบางอย่าง แต่ผมยังไม่รู้ว่าผมช่วยได้มั้ยนะ”

มีโอกาสดีที่ผมจะช่วยเธอไม่ได้มากด้วย ยังไงสิ่งเดียวที่ร้องขอจากผมคือช่วยเธอจ่ายเงินนิดหน่อย เธแค่ต้องจ่ายผมด้วยตัวของเธอหลังจานั้น เดี๋ยวผมไม่ได้หมายความแบบนั้นจริงๆ ผมหมายถึงการรับมาเป็นลูกเรือ เอลม่าจะเป็นติวเตอร์ที่ดีงามของมีมิ

ผมจะแต่ตัดส่วนแบ่งจากรางวัลภารกิจที่ถูกมอบหมายให้ เพื่อที่เธอจะจ่าายหนี้ของเธอคืนได้อย่างช้าๆ

“พูดถึงแล้ว อัตราส่วนรางวัลมาตรฐานลูกเรือคืออะไรครับ?”

“มันขึ้นอยู่กับหน้าที่ที่ถูกได้รับจากบนยาน”

“แล้วมีมิล่ะ?”

“มีมิ-ซังเหรอ? คุณเป็นเจ้าของยานไม่ใช่เหรอ ฮีโระ-ซัง? คุณจะได้ 100% อัตโนมัติ”

“เดาว่าอย่างนั้นหือห์”

“เราก็ประเมินได้ขึ้นอยู่กับทักษะถ้าอย่างนั้น…พูดถึงแล้ว ขออภัยที่ถาม แต่น้องและเค้าอยู่ในความสัมพันธ์แบบนั้นจริงๆเหรอ มีมิ-ซัง?”

“หือห์? อา อืม ใช่”

“หนูจะรวมนั่นในการประเมินถ้าอย่างนั้น งั้นคุณเป็นลูกเรือฝึกหัดที่มีทักษะใกล้กับศูนย์ และไม่ได้ให้ความร่วมมือมากในปฏิบัติการครั้งนี้ และยังเป็นคนรักของกัปตันด้วย ส่วนแบ่งของคุณจะเป็นประมาณ 0.1 ถึง 0.5% ประมาณนั้น

“0.5%…ไม่ใช่ว่านั่นต่ำไปหน่อยเหรอ?”

ผมเอียงหัวของผมและอยู่ในความคิดหลังจากที่ได้ยินอัตราส่วนรางวัลของมีมิ เงินรางวัลรวมครั้งนี้คือ 790,000 อีเนล ถ้าอัตราส่วนค่าตอบแทนคือแค่ 0.5% เธอจะได้แค่ 3950 อีเนล ถ้าเราเปลี่ยนเป็นเยนรางวัลที่มีมิจะได้รับจากปฏิบัติการครั้งนี้จะเป็นแค่ 395,000 เยน ไม่ใช่ว่านั่นน้อยไปนิดหน่อยหรอสำหรับค่าตอบบแทนจากการมุ่งหน้าไปที่อันตรายและมอบความบริสุทธิ์อย่างเต็มใจ…? ยังไงซะผมมเดาว่ามันจะดีขึ้นถ้าเราพิจารณาว่าผมจ่ายค่าอาหาร เสื้อผ้า และมอบที่ให้เธออยู่ แต่ยังไง…

“มันแค่เป็นย่างนั้น ถ้าเธอเพิ่มทักษะในฐานะโอเปอร์เรเตอร์ของยาน ส่วนแบ่งของเธอจะเพิ่มขึ้น แต่ตอนนี้ เธอได้ส่วนแบ่งแค่เรื่องเป็นคนรักของคุณอย่างเดียว แม้อย่างนั้น มันดูเหมือนคุณได้เงินค่อนข้างเยอะนิดหน่อย ไม่ใช่เหรอ ฮิโระ-ซัง? ถ้าหนูอยู่กับคุณหนูเดาว่าหนูจะได้มากกว่าเงินเดือนอีก”

ดูเหมือนเธอจะเริ่มพิจารณาที่จะเป็นลูกเรื่อของผมจริงๆ อย่าเลยมิส ผมหมายถึง แน่นอนว่าเธอสวยงามแน่นอน แต่เธอโยนชายโตแล้วด้วยมือเดียวได้อย่างง่ายๆ เธอดูอันตรายนิดหน่อยมาดาม ดังนั้น ผมขอผ่าน

“ส– สามพะ– หนูรับเงินมากขนาดนี้้ไม่ได้!?”

“มันเป็นค่าตอบแทนที่ถูกต้องของหนู ดังนั้นไม่ต้องกังวลและแค่รับมัน มีมิ”

“เอออ๋…!”

มันดูเหมือนมีมิเห็นเงินจำนวนนั้นว่ามันมาก แต่สำหรับผม มันไม่พอจะจ่ายบิลของเรา ค่าบำรุงรักษายาน และการเติมเสบียงจะทำให้อัตรารางวัลปัจจุบันของมีมิดูจิ๋วไปเลย ตั้งแตทีแรก เมื่อพิจารณาว่ามันแพงขนาดไหนที่จะจอดยานในท่าจอดยาน และถ้าเรารวมถึงค่าอาหาร คุณไม่สามารถจะอยู่ในโคโลนี้ได้ยี่สิบวันโดยไม่มีอย่างน้อย 4,000 อีเนล มันเป็นจำนวนที่น้อยจริงๆ

“เราไม่ได้ต้องการเงินจริงๆตอนนี้มีมิ ในความเป็นจริง เรามีเพียงพอ ถ้าหนูคิดวาหนูได้มากไป ไม่ใช่มันโอเคถ้าหนูแค่เก็บเงินที่เหลือเหรอ?”

“จ– จริงเหรอ?”

มีมิไม่ได้ดูเหมือนว่าจะเชื่อคำพูดผมตอนนี้ แต่เธอรับรางวัลของเธออย่างถูกต้อง ผมไม่ถือที่ผมให้ค่าอาหารเสื้อผ้าและที่พักฟรีๆ ไม่ใช่ว่าเธอเพียงดูแลผมอยา่งถูกต้องทุกวัน แต่เธอก็สามารถที่จะนำรอยยิ้มไว้บนหน้าผมและทำให้อารมณ์ของผมสว่างขึ้นเสมอ ในความเป็นจริง ผมไม่คิดว่า 0.5% นั้นเพียงพอ 5% และแม้แต่ 10% จะโอเค แต่มันไม่ใช่การตัดสินใจของผม ดังนั้นมาตามอัตราส่วนที่กำหนดไว้เถอะ และตัดสินจาการตอบสนองก่อนหน้าของมีมิ เธอจะไม่รับมันอย่างดีถ้าเธอได้รับจำนวนที่มากกว่านี้กระทันหัน

หืมม ผมควรจะเปิดบัญชีเงินออมใหม่ให้มีมิหรือถ้าอย่างนั้น? มาพิจารณามันเถอะ หลังจากที่เรารับรางวัลของเราเสร็จผมก็ได้รับก็อปปี้ตารางค่าตอบแทนของลูกเรือมาตรฐานจากโอเน่ซังกิล และออกมาจากอาคารกิลกับมีมิ เราไม่มีแผนมากกว่านี้วันนี้ ดังนั้นเราแค่ไปดูบางร้านในบริเวณนี้ และจากนั้นมุ่งหน้ากลับไปที่ยาน

อุปกรณ์ใหม่ของยานจะถูกติดตั้งพรุ่งนี้ มันก็จำทำการตรวจบำรุงรักษาเต็มรูปแบบและเติมเสบียงด้วย นี่น่าจะใช้ไม่กี่วัน มาทำเต็มที่เถอะ!

 เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord   

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ — I Woke Up Piloting the Strongest Starship, so I Became a Space Mercenary 19 รับรางวัล

Now you are reading ผมตื่นขึ้นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด ผมเลยเป็นทหารรับจ้างอวกาศ — I Woke Up Piloting the Strongest Starship, so I Became a Space Mercenary Chapter 19 รับรางวัล at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

19 รับรางวัล

“เฮ้ย เฮ้ย! นายพาผู้หญิงมากับนายอีกแล้วเพื่อนนายพยายามจะให้ชั้นประสาทกินงั้นเหรอ น้อง? หืออออ!?

ทันทีที่เราเขาไปในกิลทหารรับจ้าง ผมถูกรบกวนโดยลุงพนักงานต้อนรับทันที

“ถึงเวลาเปลี่ยนกะแล้ว”

“หมายความว่าอะระ เปลี่นกะ– กุว้าาาา!?”

โอเน่ซังพนักงานกิลจากก่อนหน้าเห็นความวุ่นวาย และเธอตีลุงที่หัวด้วยที่เก็บแฟ้มหนา พูดถึงขนาดของมัน โอ้ย ลุงพนักงานต้อนรับสลบทันที และถูกโยนไปข้างหลัง จากนั้นโอเน่ซังพนักงานนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ว่าง

“หนูเพิ่งแทนกะของเขา เซอร์ คุณมาที่นี่เพื่อรับรางวัลจากภารกิจและเงินค่าหัวเหรอคะ?”

“เอ่อ ใช่”

ผมสัญญาอย่างเงียบๆกับตัวเอง ว่าอย่างไปต่อต้านคนคนนี้เด็ดคาด เธอแม้แต่โยนลุงตัวบึ้กๆไปข้างๆได้อย่างง่ายๆด้วยมือเดียว ผมไม่คิดว่าเธอเปลี่ยนตัวของเธอด้วยเครื่องจักรหรืออะไรบางอย่าง มันเป็นไปได้ที่เธอมีเสริมความแข็งแกร่งของความแข็งแรงโดยตรง จากเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าของโลกนี้… แต่ไม่ว่าจะกรณีไหน เธอโคตรน่ากลัวเลยพวก

โอเน่ซังของกิลตรวจประวัติ และรางวัลภารกิจปราบของผม และเงินค่าหัวมันออกมาเป็นอย่างที่ผมคาด ทั้งหมดของทั้งหมด รางวัลรวมมันมากกว่า 790,000 อีเนลนิดหน่อย มันไม่ใช่ตัวเลขโดยตรง เพราะเงินรางวัลสามารถที่จะให้ผมกำไรเพิ่มเติมนิดหน่อย – 8,123 อีเนลถ้าพูดให้เฺฉพาะเจาะจง

“ผมก็อยากจะยื่นคำร้องการบำรุงรักษา และตรวจเรื่องการเติมเสบียงกระสุนด้วย”

“ค่ะ แน่นอน หนูเชื่อว่าคุณอยากได้กระสุนลูกปรายสำหรับปืนใหญ่ และ ชาฟ* แฟลร์ และการบริการชาร์จเซลล์ของโล่ ถูกต้องมั้ยคะ?”

TLN: ชาฟเป็นมาตรการป้องกันคลื่นความถี่วิยทุ ที่ถูกปล่อยโดยเครื่องบินของกองทัพ และพาหนะ เพื่อที่จะทำให้เรดาร์ของศัตรูสับสน ชาฟประกอบไปด้วยไฟเบอร์แก้วเคลือบอะลูมินัม มีตั้งแต่ระยะ 0.8 ถึง 0.75 ซม และถูกปล่อยในแพคเกจที่มี 0.5 ถึง 100 ล้านไฟเบอร์

“ครับ ผมจะปล่อยมันให้อยู่ในมือที่พึ่งพาได้ของกิล”

“ได้โปรดไว้วางใจและปล่อยที่เหลือให้เราค่ะ

โอเน่ซังพนักงานต้อนรับแสดงรอยยิ้มบริการที่ดีที่สุด บริการอย่างการบำรุงรักษายาและการเติมกระสุนเป็นรายได้หลักบางอย่างของกิล

“แต่แน่นอนว่าคุณค่อนข้างที่จะงดงามในปฏิบัติการนี้นะคะ”

“ใช่ ผมเดาว่า แต่ผมอยากจะเจอกับอะไรที่เก่งๆกว่านี้นะ พนันเลยว่าผมจะได้มากกว่านี้อีกถ้าผมเจอ”

และสำหรับการจดบันทึก ผมพูดซีเรียสที่นี่นะ มันแน่นอน ว่ามันนมียานโจรสลัดเล็กหลายลำ แต่พวกมันมีค่าน้อยอย่างน่าสงสาร พนันว่าค่าพวกมันจะมีค่ามากกว่านี้ ถ้ามันมีทักษะจริงๆ แต่โจรสลัดที่ผมรู้ทุกคนเป็นพวก “ยิง-ก่อน-คิด-ทีหลัง” แบบนั้น – พวกลุกกระจ๊อก พื้นฐานล้ว ผมจะได้เงินดีกว่ถ้ามียานศึกขนาดกลางมากกว่านี้ในหมู่พวกเขา

“ยังไงซะ ระบบดาวนี้จริงๆแล้วเป็นระบบที่ค่อนข้างมีความสงบเรียบร้อยสาธารณะดี รู้มั้ยคะ สิ่งต่างๆอย่างภารกิจปราบโจรสลัดแบบนี้ที่ขึ้นตรงกับกองทัพครั้งนี้มันนานๆเกิดขึ้นครั้งนึงนะคะ”

“เข้าใจแล้ว งั้นพี่จะพูดว่าผมควรจะไปเซ็คเตอร์ที่ไร้กฎหมายมากกว่านี้ ถ้าผมอยากจะได้รางวัลค่าหัวมากกว่านี้ใช่มั้ยครับ?”

“หือห์? แต่ไม่ใช่ว่ามันอันตรายจริงๆเหรอ ฮิโระ-ซามะ?”

“อืมค่ะ แน่นอนว่ามันเป็นอย่างนั้น เพราะทั้งหมดเซ็คเตอร์เหล่านั้นจะมีตัวละครที่ค่อนข้งร้ายกาจ แต่รางวัลค่าหัวจะมากกว่ามาก ถ้าคนนึงมีทักษะ พวกเค้าจะสามารถได้เยอะในบริเวณแบบนั้น”

โอเน่ซังพนักงานต้อนรับตอบคำถามองมีมิ

ช่าย ที่เหล่านั้นมันเต็มไปด้วยอันตรายจริงๆ แต่ด้วยทักษะและอำนาจการยิงของผม โจรสลัดในเซ็คเตอร์นี้เกือบจะไม่เป็นภัยเลยอีกต่อไป แน่นอนว่า เป้าหมายของผมไม่ใช่การออกเดินทางเพื่อไปหาคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าเพื่อทดสอบทักษะกับบพวกเขา เหมือนพวกเสพติดการต่อสู้ แต่ผมก็อยากที่จะได้เงินมากกว่านี้ถ้าเป็นไปได้

“แต่ด้วยทักษะของฮิโระ-ซัง หนูคิดว่าคุณจะได้เงินมมากกว่านี้ ถ้าคุณไปที่เซ็คเตอร์ที่อันตรายมากกว่านี้”

“และผมมั่นใจว่าเซ็คเตอร์นี้จะค่อนข้าสงบสุขไปซักพัก หลังจากภารกิจปราบปรามนั้่น ใช่มั้ย?”

“ยังไงซะ ใช่ค่ะ คุณพูดถูก แต่ภารกิจทที่ถูกเสนอให้โดยกิล ไม่ได้มีจำกัดแค่การล่าโจรสลัดนะคะรู้มั้ย คุณก็ทำภารกิจคุ้มกันและขนส่งคาร์โกได้ด้วยเช่นกันค่ะ”

“ยานของผมไม่เหมาะกับการขนส่งคาร์โก และภารกิจคุ้มกันมันน่าปวดหัว ดังนั้นไม่ครับขอบคุณ”

“เพื่อที่จะบอกคุณตรงๆ เซอร์ กิลจะชอบมันจริงๆถ้าคุณยอมรับภารกิจแบบนี้บ้าง”

“พี่มอบเรื่องแบบนั้นให้พวกที่มีกองยานทหารรับจ้างภายใต้พวกเค้าดีกว่าครับ”

กองยานทหารรับจ้างประกอบไปด้วยยานทหารรับจ้างหลายลำ ที่อยู่ในกลุ่มที่มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้น เพื่อที่จะทำภารกิจหลากหลายที่ใหญ่กว่านั้น พวกเขาคล้ายกับปาร์ตี้ในแบบนั้น เพราะทั้งหมดมันค่อนข้างที่จะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำภารกิจคุ้มกัน ด้วยแค่ยานลำเดียว มันมีความเป็นไปได้ที่ยานที่คุณคุ้มกันจะถูกยิงร่วงระหว่างที่คุณยุ่งการการไล่ตามยานโจรสลัดไปทั่วอยู่ และแม้ว่าคุนจะอยู่ใกล้ๆกับยานที่คุณคุ้มกัน มันยังมีอันตรายของการถูกยิงระเบิดโดยไม่เลือกจากการยิงระยะไกลของศัตรู

ถ้ามียานหลายลำในภารกิจคุ้มกัน พวกเขาอย่างน้อยก็จะสามารถที่จะแบ่งหน้าที่เพื่อป้องกันลูกค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่า แต่นี่มันเป็นไปไม่ได้ โดยผมที่เหงาๆ ดังนั้นการรับภารกิจคุ้มกัน มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเรา

“ไม่อยากจะสร้างกองยานเหรอคะ? หนูคิดว่ามันจะเป็นไปได้สำหรับคุณ ฮิโระ-ซัง เพราะทั้งหมดคุณค่อนข้างสร้างการแสดงที่น่าประทับใจ บางคนจะสนใจอย่างแน่นอนค่ะ”

“ม่ายอ่ะ ผมไม่มีเจตนาที่จะทำเรื่องนั้นสำหรับตอนนี้จริงๆ เพราะทั้งหมดเราได้มีแผนอื่นอยู่แล้ว”

ผมขยับสายตาไปสู่มีมิ และเธอตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มที่น่ารก ระหว่างที่แก้มแดงเล็กน้อย ช่าย มันมีเยอะอยู่บนจานของเราตอนนี้ เรามีแผนที่จะไปที่สถานีอวกาศทางการแพทย์ และยังมีเรื่องของการได้เงินมากพอที่จะซื้อบ้านเดี่ยวที่มีสวนที่สวยงาม

“…เข้าใจแล้วค่ะ”

โอเน่ซังพนักงานตอนรับมองดูเราสองคนพร้อมรอยยี้มที่มีความหมายบนริมฝีปากของเธอ และพยักหน้าเล็กน้อย ผมคิดว่าเธออาจจะเข้าใจผิดบางอย่างที่นี่พวก

“ฮิโระ-ซังดูเหมือนจะสามารถได้เงินเยอะและพวกคุณสองคนดูเหมือนจะหลงใหลกันดีด้วย ฮิโระ-ซังดูพึ่งพาได้เมื่อถึงเวลา แต่หนูพบว่าลักษณะของเขาค่อนข้างที่จะเป็นที่รัก และคุณสองคนจะไปทริปฮันนีมูนหลังจากนี้เหรอ? หนูหวังว่าพวกคุณทั้งสองจะมีความสุขกับตัวเองนะคะ”

“เอออ๋! เอ่อ อืม…ขอบคุณมากค่ะ!” 

มีมิตอบคำพูดของเน่ซังด้วยรอยยิ้มที่พราวตาสุดขีด เอ๋? เธอจะไม่ปฏิเสธมันหรือ มันโอเคที่ทริปของเราจะถูกเรียกว่าฮันนีมูนหรือ? เอ๋? เออ๋!?

“ยังไงซะ เอ่อ จริงๆเราไม่ได้ไปฮันนีมูนนะ รู้ป่ะ…”

“คุณไม่เหรอคะ?”

“เราไม่ได้ทำอย่างนั้นเหรอ…?”

โอเน่ซังพนักงานต้อนรับแสดงสีหน้าที่ตกใจ และมีมิมองผมด้วยสายตาที่แฉะ

“ยังไงซะ เอ่อ… บางทีเรา… มันเป็นแบบนั้น ผมเดาว่า

สีหน้าขอวมีมิเปลี่ยนเป็นมีชีวิตชีวาอีกครั้ง และโอเน่ซังพนักงานต้อนรับมองพวกเราสองคนด้วยความสงสัย

“หนูไม่ได้จะยุ่งนะ แต่ความสัมพันธ์ของพวกคุณสองคนเป็นแบบไหนระหว่างพวกคุณ?”

“ความสัมพันธ์ของเรา? มันค่อนข้างซับซ้อน กัปตันยานกับลูกเรื่อของเค้างั้นเหรอ? พี่ก็เรียกเราว่าเป็นผู้ปกครองและผู้ดูแลก็ได้”

“นั่นถูกแล้ว…และฮิโระ-ซามะเป็นผู้ช่วยให้หนูรอด และ…มาสเตอร์ของหนู หนูเดาว่า”

“ฮิโระ-ซัง!?”

สายตาของโอเน่ซักเปลี่ยนเป็นไม่เป็นมิตรกระทันหัน โอ้เวร! ผมต้องอธิบายสิ่งต่างๆกับเธออย่างถูกต้อง หรือผมจะอยู่ที่อีกฝั่งของความแข็งแรงสัตว์ป่าที่ไร้สาระนั้น! ผมต้องเลือกคำพูดของผมอย่างระวัง

“เธอกำลังจะถูกทำหยาบๆจากนักเลงบางคนในบล็อคที่ 3 ผมเลยไปและช่วยเธอจากพวกมัน มาดาม เพราะมันกลายเป็นว่าเธอไม่มที่ไปที่ไหน ผมเลยให้เธออยู่กับผมแทน”

ผมมอบการอธิบายในน้ำเสียงที่เคารพโดยไม่รู้ตัว เพราะทั้งหมดผมไม่อยากถูกจบโดยโอเน่ซังที่น่ากลัวคนนี้

“หนูได้ถูกเนรเทศไปที่บล็อค 3 เพราะหนี้ 300,000 ที่ป่าป๊า และหม่าม๊าทิ้งไหว้ให้หนู ฮิโระ-ซามะไม่เพียงแต่รับหนูเข้าไป แต่จ่ายหนี้ทั้งหมดของหนู ด้วยกันกับบัตรผ่านการเดินทางไม่จำกัด ซึ่งรวมกัน 500,000 อีเนล… นั่นทำไม หนูตัดสินใจที่จะมอบทุกอย่างของหนูให้ฮิโระ-ซามะ”

มีมิพูดตามคำอธิบายของผมด้วยของเธอเอง ระหว่างที่แสดงสีหน้าที่มุ่งมั่น หลังจากที่โอเน่ซังพนักงานต้อนรับได้ยินเธอ เธอปิดตาของเธอและพยักหน้าลึกๆ

“ยังไงซะ ตอนนี้ หนูเดาว่าคุณเซฟมิสเตอร์”

“ใช่!”

ผมเพิ่งได้รับการอภัยโทษ ผมทำท่าดีใจเล็กๆ ผมสามารถที่จะเลี่ยงอันตรายถึงชีวิตได้…!

“สาวน้อยที่สูญเสียทุกอย่างไปและทหารรับจ้างที่เดินทาง และพวกเค้าสองคนตกหลุมรักกัน หือห์? มันแค่เหมือนเรื่องราวของนิยายโรมานซ์เลย”

“อืม มันไม่ใช่บางอย่างที่ยิ่งใหญ่ขนาดน้นท้้งหมดนะรู้ป่ะ”

ยังไงซะ ผมเดาว่าทั้งหมดนี้มันเริ่มขึ้นเมื่อเธอมอบคามบริสุทธิ์ของเธอให้ผม โชคดีที่มีมิไม่ได้ดูเหมือนไม่ชอบผม และแม้แต่รุกและเข้ามาใก้ลกับผม ถ้าสิ่งต่างๆไม่ออกมาเป็นแบบนี้ ผมน่าจะไม่ไล่ตามควมสัมพันธ์กับสาวน้อย

“นั่นไม่จริงเลยซักนิด ตั้งแต่หนูเจอกับฮิโระ-ซามะ วันของหนูเติมเต็มไปด้วยไม่มีอะไรนอกจากความสุข ฮิโระ-ซามะดีจริงๆ และพี่ก็เอาใจหนูตลอดเลยด้วย”

“โอ้? เค้าเอาใจคุณยังไงเหรอคะ?”

“เค้าเพิ่งใช้เงินไป 300,000 อีเนลเพื่อที่เราจะซื้ออุปกรณ์ที่หนูอยากติดตั้งไว้บนยาน”

“เฮ้ มันไม่ใช่มันพี่ไม่ได้ผลประโยชน์จากการซื้ออะไรพวกนั้นด้วยรู้ป่ะ หนูไม่ต้องถือมันมากนะมีมิ”

เมื่อเห็นปฏิสัมพันธ์ของเรา โอเน่ซังพนักงานต้อนรับยิ้มอย่างมีความสุข ขณะที่เธอวางมือหนึ่งไว้บนแก้ม

“มันดีที่ว่าคุณสองคนสนิทกันอย่างดี บางที หนูควรจะแค่เลิกเป็นพนักงานต้องรับและไปด้วยบนยานของฮิโระ-ซังในฐานะลูกเรือ?”

“ม– ไม่ได้นะ!”

หลังจากที่ได้ยินการประกาศของโอเน่ซังพนักงานต้อนรับ มีมีกอดแขนผมอย่างแน่นกระทันให้ แขนของผมถูกห่อในภูเขาที่นุ่มสองลูก มันรู้สึกน่าทึ่ง!

หลังจากที่ได้เห็นการกระทำของมีมิ ลุงพนักงานต้อรับที่ถูกโยนไปข้างหลังจ้องเราด้วยตาที่ดูเหมือนจะพร้อมหลั่งน้ำตาแห่งสายเลือดออกมา ระหว่างที่กัดผ้าเช็ดหน้าในความผิดหวัง มากกว่านั้น ทหารรับจ้างส่วนใหญ่ในกิลส่งสายตาที่ถึงตายมาให้ผม

อะไรล่ะ? พวกนาย อิจฉารึ? ฝันต่อไปพวกคุณ ผมจะไม่มอบมีมิให้ใคร

“นั่นโชคไม่ดีเลย”

“อืม เดาว่าผมจะไปแล้วถ้างั้น… โอ้ใช่! มีบางอย่างี่ผมอยากถาม”

ผมกำลังจะหันกลับไปและออกไปแต่หยุดบนทางของผมหลังจากจำเกี่ยวกับบางเรื่องได้

“อืม พี่รู้มั้ยว่าสถานการณ์ของเอลม่าเป็นยังไง? เธอเป็นความช่วยเหลือใหญ่เมื่อผมและมีมิสมัครเป็นทหารรับจ้าง แต่เธอได้รับอุบัติเหตุในปฏิบัติการ ดังนั้นผมกังวลเกี่ยวกับเธอ”

“อ้า…เอลม่า-ซัง หือห์?”

สีหน้าของโอเน่ซังพนักงานต้อนรับเปลี่ยนเป็นน่ากลัวขณะที่เธอทำรอยยิ้มที่มีปัญหา

“เธอบาดเจ็บหนักหรืออะไรบางอย่างเหรอ…?”

“ไม่ เธอโอเคเป็นส่วนใหญ่น่ะ…ยังไงก็สำหรับบทลงโทษของเธอที่กำหนดไว้ของกองทัพ…”

ด้วยนั่น ผมได้ไอเดียที่ดีเกี่ยวกับสถานการณ์ของเอลม่า มันดูเหมือนเธอถูกแปะไปด้วยการปรับที่หนักหน่วง

“…เธอเด้งกลับได้มั้ย?”

“มันค่อนข้าง…ไม่ มันค่อนข้างยากสำหรับเธอ”

“โอ้…”

“…….?”

มีมิเอียงหัวในควาสับสนหลังจากเห็นการแลกเปลี่ยนของผมกับโอเน่ซังกิล ยังไงซะ ด้าว่าผมจะอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ…แต่มีมิจะตอบสนองอย่างไร?

“เห็นป่ะ มีมิ เอลม่าตอนนี้อยู่ในความลำบากเพราะราคาซ่อมของทั้งยานเธอและยานศึกกองทัพที่เธอชน”

“นั่นย่ำแย่! เอ่อ แต่…”

มีมิส่งเสียงของเธอในความตกใจก่อนตอนแรก แต่อารมณ์ของเธอแฟบลงเหมือนบอลลูนที่อากาศรั่ว เธออยู่นิ่งๆในความเงียบ

“อืม ยังไงซะ นี่แน่นอนว่าลำบาก…”

มันไม่เหมือนว่าผมไม่มีเจตนาจะช่วยเธอเลย แต่เธอไม่ได้ขอความช่วยเหลือของผม ดังนั้นเธอาจจะพบว่าผมจุ้นจ้านเกินไปถ้าผมแหย่ตูดเข้าไปบนปัญหาของเธอ ผมก็เพิ่งเจอเธอไม่กี่วันก่อน และเธอและผมเป็นแค่คนรู้จักธรรมดา แต่…ผมเดาว่ามันช่วยไม่ได้ว่าเธอรับมันยังไงนะ

“ยังไงก็แล้วแต่ เอลม่าอยู่ที่ไหน?”

“ตอนนี้เธอพยายามจะหาทางที่อย่างน้อยจะจ่ายค่าปรับที่ถูกกำหนดโดยกองทัพใช่มั้ย”

“ถ้าเธอจ่ายไม่ได้ มันจะเป็น [นี่] ใช่มั้ย?”

“ค่ะ มันดูเหมือจะเป็นอย่างนั้น

ผมทำท่าทางที่ตัดคอผมด้วยมือ และเน่ซังพนักงานต้อนรับพยักหน้ายืนยันตอบ คิดอย่างนั้น ผมไม่รู้จริงๆว่าเธอจะถูกส่งไปที่นั่นมั้ย แต่ระบบดาวนี้มีสถานีคุกที่อยู่ในวงโคจรที่อาชญากรถูกส่งไปและถูกบังคับให้ทำงานเหมืองที่โหดร้าย

“เธอจะถูกส่งไปคุกวงโคจรมั้ย?”

“ใช่ แต่อัตราส่วนอาชญากรผู้ชายและผู้หิงที่นั่นมากเทไปที่ผู้ชายข้างเดียว นักโทษผู้หญิงดูเหมือนจะลำบากถ้าให้พูดอย่างน้อยๆ…”

“เข้าใจแล้ว…”

ผมไม่อยากแม้แต่จะจินตนาการว่านักโทษผู้หญิงจะถูกปฏิบัติยอย่างไรในคุกที่เต็มไปด้วยนักโทษผู้ชาย ผมอาจจะททำบางอย่างให้เลี่ยงเอลม่าจากการไปผ่านเรื่องแบบนั้น…ใช่ หรือแทนที่จะเรื่องนั้น พวกเขาไม่แยกเพศของผู้ต้องขังที่นั่นเหรอ?

“ผมขอให้พี่บอกผมได้มั้ยถ้าเอลม่าพบว่าตัวเธอไม่สามารถที่จะสรุปปัญหาได้?”

“…คุณโอเคกับเรื่องนั้นเหรอ?”

“ใช่ เดาว่ามันเป็นโชคชะตาหรืออะไรบางอย่าง แต่ผมยังไม่รู้ว่าผมช่วยได้มั้ยนะ”

มีโอกาสดีที่ผมจะช่วยเธอไม่ได้มากด้วย ยังไงสิ่งเดียวที่ร้องขอจากผมคือช่วยเธอจ่ายเงินนิดหน่อย เธแค่ต้องจ่ายผมด้วยตัวของเธอหลังจานั้น เดี๋ยวผมไม่ได้หมายความแบบนั้นจริงๆ ผมหมายถึงการรับมาเป็นลูกเรือ เอลม่าจะเป็นติวเตอร์ที่ดีงามของมีมิ

ผมจะแต่ตัดส่วนแบ่งจากรางวัลภารกิจที่ถูกมอบหมายให้ เพื่อที่เธอจะจ่าายหนี้ของเธอคืนได้อย่างช้าๆ

“พูดถึงแล้ว อัตราส่วนรางวัลมาตรฐานลูกเรือคืออะไรครับ?”

“มันขึ้นอยู่กับหน้าที่ที่ถูกได้รับจากบนยาน”

“แล้วมีมิล่ะ?”

“มีมิ-ซังเหรอ? คุณเป็นเจ้าของยานไม่ใช่เหรอ ฮีโระ-ซัง? คุณจะได้ 100% อัตโนมัติ”

“เดาว่าอย่างนั้นหือห์”

“เราก็ประเมินได้ขึ้นอยู่กับทักษะถ้าอย่างนั้น…พูดถึงแล้ว ขออภัยที่ถาม แต่น้องและเค้าอยู่ในความสัมพันธ์แบบนั้นจริงๆเหรอ มีมิ-ซัง?”

“หือห์? อา อืม ใช่”

“หนูจะรวมนั่นในการประเมินถ้าอย่างนั้น งั้นคุณเป็นลูกเรือฝึกหัดที่มีทักษะใกล้กับศูนย์ และไม่ได้ให้ความร่วมมือมากในปฏิบัติการครั้งนี้ และยังเป็นคนรักของกัปตันด้วย ส่วนแบ่งของคุณจะเป็นประมาณ 0.1 ถึง 0.5% ประมาณนั้น

“0.5%…ไม่ใช่ว่านั่นต่ำไปหน่อยเหรอ?”

ผมเอียงหัวของผมและอยู่ในความคิดหลังจากที่ได้ยินอัตราส่วนรางวัลของมีมิ เงินรางวัลรวมครั้งนี้คือ 790,000 อีเนล ถ้าอัตราส่วนค่าตอบแทนคือแค่ 0.5% เธอจะได้แค่ 3950 อีเนล ถ้าเราเปลี่ยนเป็นเยนรางวัลที่มีมิจะได้รับจากปฏิบัติการครั้งนี้จะเป็นแค่ 395,000 เยน ไม่ใช่ว่านั่นน้อยไปนิดหน่อยหรอสำหรับค่าตอบบแทนจากการมุ่งหน้าไปที่อันตรายและมอบความบริสุทธิ์อย่างเต็มใจ…? ยังไงซะผมมเดาว่ามันจะดีขึ้นถ้าเราพิจารณาว่าผมจ่ายค่าอาหาร เสื้อผ้า และมอบที่ให้เธออยู่ แต่ยังไง…

“มันแค่เป็นย่างนั้น ถ้าเธอเพิ่มทักษะในฐานะโอเปอร์เรเตอร์ของยาน ส่วนแบ่งของเธอจะเพิ่มขึ้น แต่ตอนนี้ เธอได้ส่วนแบ่งแค่เรื่องเป็นคนรักของคุณอย่างเดียว แม้อย่างนั้น มันดูเหมือนคุณได้เงินค่อนข้างเยอะนิดหน่อย ไม่ใช่เหรอ ฮิโระ-ซัง? ถ้าหนูอยู่กับคุณหนูเดาว่าหนูจะได้มากกว่าเงินเดือนอีก”

ดูเหมือนเธอจะเริ่มพิจารณาที่จะเป็นลูกเรื่อของผมจริงๆ อย่าเลยมิส ผมหมายถึง แน่นอนว่าเธอสวยงามแน่นอน แต่เธอโยนชายโตแล้วด้วยมือเดียวได้อย่างง่ายๆ เธอดูอันตรายนิดหน่อยมาดาม ดังนั้น ผมขอผ่าน

“ส– สามพะ– หนูรับเงินมากขนาดนี้้ไม่ได้!?”

“มันเป็นค่าตอบแทนที่ถูกต้องของหนู ดังนั้นไม่ต้องกังวลและแค่รับมัน มีมิ”

“เอออ๋…!”

มันดูเหมือนมีมิเห็นเงินจำนวนนั้นว่ามันมาก แต่สำหรับผม มันไม่พอจะจ่ายบิลของเรา ค่าบำรุงรักษายาน และการเติมเสบียงจะทำให้อัตรารางวัลปัจจุบันของมีมิดูจิ๋วไปเลย ตั้งแตทีแรก เมื่อพิจารณาว่ามันแพงขนาดไหนที่จะจอดยานในท่าจอดยาน และถ้าเรารวมถึงค่าอาหาร คุณไม่สามารถจะอยู่ในโคโลนี้ได้ยี่สิบวันโดยไม่มีอย่างน้อย 4,000 อีเนล มันเป็นจำนวนที่น้อยจริงๆ

“เราไม่ได้ต้องการเงินจริงๆตอนนี้มีมิ ในความเป็นจริง เรามีเพียงพอ ถ้าหนูคิดวาหนูได้มากไป ไม่ใช่มันโอเคถ้าหนูแค่เก็บเงินที่เหลือเหรอ?”

“จ– จริงเหรอ?”

มีมิไม่ได้ดูเหมือนว่าจะเชื่อคำพูดผมตอนนี้ แต่เธอรับรางวัลของเธออย่างถูกต้อง ผมไม่ถือที่ผมให้ค่าอาหารเสื้อผ้าและที่พักฟรีๆ ไม่ใช่ว่าเธอเพียงดูแลผมอยา่งถูกต้องทุกวัน แต่เธอก็สามารถที่จะนำรอยยิ้มไว้บนหน้าผมและทำให้อารมณ์ของผมสว่างขึ้นเสมอ ในความเป็นจริง ผมไม่คิดว่า 0.5% นั้นเพียงพอ 5% และแม้แต่ 10% จะโอเค แต่มันไม่ใช่การตัดสินใจของผม ดังนั้นมาตามอัตราส่วนที่กำหนดไว้เถอะ และตัดสินจาการตอบสนองก่อนหน้าของมีมิ เธอจะไม่รับมันอย่างดีถ้าเธอได้รับจำนวนที่มากกว่านี้กระทันหัน

หืมม ผมควรจะเปิดบัญชีเงินออมใหม่ให้มีมิหรือถ้าอย่างนั้น? มาพิจารณามันเถอะ หลังจากที่เรารับรางวัลของเราเสร็จผมก็ได้รับก็อปปี้ตารางค่าตอบแทนของลูกเรือมาตรฐานจากโอเน่ซังกิล และออกมาจากอาคารกิลกับมีมิ เราไม่มีแผนมากกว่านี้วันนี้ ดังนั้นเราแค่ไปดูบางร้านในบริเวณนี้ และจากนั้นมุ่งหน้ากลับไปที่ยาน

อุปกรณ์ใหม่ของยานจะถูกติดตั้งพรุ่งนี้ มันก็จำทำการตรวจบำรุงรักษาเต็มรูปแบบและเติมเสบียงด้วย นี่น่าจะใช้ไม่กี่วัน มาทำเต็มที่เถอะ!

 เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord   

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+