115 การลงโทษ (เลเวล 1) และห้องสวีท

“โอเค งั้น เราจะต้องจองโรงแรมสำหรับตอนนี้”

“ค่ะ”

“เอ่อเฮอะ”

หลังจากที่เสร็จขั้นตอนที่จำเป็น ผม เอลม่า และมีมิในที่สดก็ออกมาจากตึกสเปซดเวิร์ก พวกเธอทั้งสอง เห็นด้วยที่จะจองโรมแรม เพราะกฤษณะต้องยกเครื่อง เราจะไม่สามารถทีจะอยู่ที่นั่นได้ซักพัก กฤษณะทำหน้าที่เป็นยานของเรา และที่อยู่ขอเรา แต่สำรับตอนนี้ ถ้าเราไม่จองโรงแรม เราจะไร้บ้านชั่วคราว

“เราจะทำการส่งมอบยานพรุ่งนี้เที่ยง เราจะต้องแพ็คบางอย่าง และจองที่อยู่ก่อนนั้น”

“เราแค่ต้องเอาที่สำคัญๆมา ใช่ป่ะ?”

“ช่าย มันจะไม่เป็นไร ที่จะเอาเทอร์มินัลพกพาและแท็บเล็ทมา ด้วยกันกับเสื้อผ้าไว้เปลี่ยน ยังไงนั่นก็พอแล้วแหละ”

เทอร์มินัลพกพา ก็ทำงานเป็นกระเป๋าตังของเราด้วย และมันไม่เหมือนว่า ผู้ชายอย่างผม ต้องแพ็คของอะไรมากมายด้วย ผมจะแค่ซื้ออะไรอย่างอื่น ที่ผมต้องการทีหลัง

“ไม่ว่าจะแบบไหน เราต้องกลับไปที่ยาน แป้ปนึงเพื่อแพ็คของ”

“ใช่ มากลับไป รีบกินข้าว จากนั้นหาโรงแรมพักเถอะ”

“ไปกันเถอะ”

เราสามเดินกลับไปที่ท่ายาน ด้วยเมตามมาอยู่ข้างหลังเรา  บริเวณที่ใกล้กับท่ายานที่สุด ทีกฤษณะจอดอยู่แน่นจนเกือบเต็มไปด้วยออฟฟิศ ที่เกี่ยวข้อกับ บริษัท สเปซดเวิร์ก จำจัด

บริเวณการค้า และตัวเมือง ตั้งอยู่ในบล็อกอื่น

คนส่วนใหญ่ที่มาที่โคโลนีนี้ มีธุระกับสเปซดเวร์ก และมันเกี่ยวข้องกับบริษัทมีคนเหมือนเรามาก ที่จองห้องโรงแรม เพื่อที่จะอยู่ในโคโลนีระยะเวลานึง ดังนั้นมันมีโรงแรมเครือข่ายอยู่เหลือเฟือ ที่ทำงานกันอยู่ เพื่อที่จะมารองรับคววามต้องกาาร อย่างน้อย นั้นก็ทีซาร่าพูด เธอก็มอบลิสต์ของโรงแรม ที่อยู่ในเครือของสเปซดเวิร์ก และแนะนำมันกับเราอย่างกระฉับกระเฉง

พูดถึงแล้ว เมเดินห่างจากเราสามไปไม่กี่ก้าว ผมต้องทำการลงโทษเมทีหลัง หลังจากทั้งหมด ผมไม่รู้ว่ามันจะมีผลแแแค่ไหน แต่ผมได้ตัดสินใจวิธีแล้ว ยังไงซะ ผมจะแค่ทำมัน เมื่อเราจองโรงแรมเสร็จแล้ว

และดัังนั้น ในที่สุด เราก็เดินกลับมาที่กฤษณะจอดอยู่ อย่างไรก็ตาม…

“กำลังเสริม! ส่งกำลังเสริมมาเดี๋ยวนี้”

“อุโออออออ้!? หยุดนะ ไอบ้าเอ้ย!”

“การแสกนโดยไม่ได้รับอนุญาตถูกห้ามอย่างเข้มงวด! ลากพวกเค้าออกไป!”

“มันเพื่อความก้าวหน้าของเทคโนโลยียานอวกาศ! ไปไกลๆเลยโว้ย ไอหมารัฐบาล!”

บริเวณรอบกฤษณะ เป็นความวุ่นวายโดยสิ้นเชิงเลย มันเป็นการจลาจลเต็มที่ไปแล้ว มีลุงตัวเล็กและสาวตัวเล็กอยู่มากล้อมรอบ ระหว่างที่ถืออุปกรณ์ที่ไม่คุ้นเคย พยายามอย่างมากที่สุด ที่จะเข้าหากฤษณะ และที่ทำเหมือนกันกับพวกเขาใส่เครื่องแบบที่ออกโดยรัฐบาล พยายามจะผลักอีกกลุ่มไป และคุมตัวพวกเขา

“อะไรวะเนี่ย?”

“อืม……”

“นี่ัมันย่ำแย่”

“บางทีหนูควรจะกดดันเอาส่วนลดมากขึ้นก่อนหน้านี้ ความหลงใหลของดวอร์ฟ กับเทคใหม่นั้นท่วมท้น”

เมคำนับหัวของเธอมาหาผม เพื่อขอโทษ มืม ผมไม่ได้แคร์เกี่ยวกับนั่นมากมายขนาดนั้นจริงๆหรอกนะ ไม่ว่าจะกรณีไหน เราจะกลับเข้าไปในกฤษณะไม่ได้ถ้าแบบนี้ เราจะทำอะไรเกี่ยวกับนี่ดีล่ะ? ขณะที่ผมคิด การเคลื่อนไหวของผม เอลม่าส่งเสียง และเรียกฝูงคน

“ยานมีกำหนดการที่จะยกเครื่อง และเราจะส่งมอบให้ช่างที่ทำงานให้สเปซดเวิร์ก โดยเที่ยงพรุ่งนี้! นายจะมีโอกาสดีกว่า ที่จะเรียนรู้กฤษนะ ถ้านายแอบตัวเองเข้าไปด้วยกันกับช่างของสเปซดเวิร์กพรุ่งนี้ แทนที่จะมาล้อมรอบๆ และสร้างความวุ่นวายที่นี่!”

ฝูงคนของคนที่ดูเหมือนนักวิจัยและช่าง ตอบสนองกับคำพูดของเอลม่า ใจเย็นลงช่วงเวลาหนึ่ง และจากนั้นเริ่มวิ่งไปเต็มความเร็ว ไปมุ่งหน้าไปที่ออฟฟิศของสเปซดเวิร์ก

พวกเดียวเท่านั้น ที่จบลงที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง คือช่างที่โดนคุมตัวแล้ว และเจ้าหน้าที่รัฐบาล ที่ดูน่วมจากความวุ่นวายทั้งหมด ขอบคุณสำหรับงานหนักนะ พวกคุณรัฐบาล เคารพจริง

“อุโออออ้!? งั้นพวกนายเป็นเจ้าของยานนี้เหรอ!? โปรดให้พวกหมูพวกนี้ปล่อยเราที! นี่มันการคุมตัวผิดกฎหมาย! คุมตัวผิดกฎหมาย ชั้นบอกเลย!”

“ได้โปรด! เราขอร้องเหอะ! เข้าร่วมการยกเครื่องไม่ได้ จะเป็นความตายสำหรับเรา!”

“เอาพวกเค้าไป””

“ปล่อยมันให้เราได้เลย เซอร์”

“ม่ายยยยย! หยู้ดดด! ปล่อยช้านนนนนนนน!”

เจ้าหน้าที่รัฐบาลนำช่างที่ถูกคุมตัวทั้งหมดไป และผมไม่รู้ว่าพวกเขาถูกกักตัวไว้กี่วัน แต่แค่ทำมันเป็นวันหยุดละกันนะ คุณเอ๋ย

—————————————————————

วันต่อมา

เราการจองโรงแรมที่จะพักสำเร็จ และทำการแพ็คของของเรา และใช้ระบบขนส่งของ เพื่อส่งมันทั้งหมมดไปที่โรงแรมที่ว่า จากนั้น เราเดินไปโรงแรมกันเกือบจะมือเปล่า

“ระบบขนส่งของ ของโคโลนี แน่นอนเลยว่าสะดวก และการบริการดีขึ้นด้วย

“หนูจินตนาการถึงชีวิตที่ไม่มีระบบขนส่ของไม่ได้เลยค่ะ”

“ยังไซะ ในบางที่บริษัทเดลิเวอรี่ส่งขอในกลุ่มใหญ่ ให้กับสาขาในพื้นที่ จากนั้นคนส่งของจากสาขาพวกนั้น โหลดของลงบนพาหนะของบริษัท และส่งพวกมัน ไปตามที่อยู่ของลูกค้าทั้งหมด ทีละคน มันมีประสิทธิภาพ แต่ที่ที่ยังพัฒนาน้อยๆอยู่ยังใช้ประโยชน์จากระบบนี้อยู่”

“มันเป็นงานที่ยากนะ…… เค้าก็ทำงานพาร์ทไทม์ให้บริษัทเดลิเวอรี่เมื่อเค้าเป็นนักเรียน”

ทำงานในหน้าหนาวมันค่อนข้างจะลำบาก สภาพถนนมันแย่จัดจริงๆ ดังนั้นผมต้องระวังมากๆที่จะเลี่ยงเข้าไปสู่อุบัติเหตุ ระหว่างที่พยายามจะไปให้ทันเวลา มันลำบากแต่จ่ายเงินระหว่างวันหยุดค่อนข้างจะดี

“นายท่าน”

“อะไรเหรอ?”

“ได้โปรดพิจารณาใหม่”

“ม่าย”

เมยังมีสีหน้าว่างเปล่าเหมือนเดิมอยู่ แบบบรรยากาศเกี่ยวกับเธอดูจะหม่นหมอง ยังไงซะ นั่นไม่ต้องพูดเลย เพราะทั้งหมด เธอจะโดนทำโทษ

“อืม ไม่ใช่เราควรยกโทษให้เมซังได้แล้วเหรอ? หนูมั่นใจว่าพี่เค้าได้เรียนรู้บทเรียนของพี่เค้าแล้วแหละ……”

“ผลจากที่เธอทำโดยพลการ ออกมาไม่เป็นไรส่วนใหญ่ แต่มันยังเร็วไปที่จะหยุดการลงโทษของเธอ พี่ยังจำเป็นจริงๆที่ต้องให้เธอสำนึกถึงการกระทำของเธอ ไม่งั้นมันจะไม่เข้าใจน่ะ”

ตอนนี้ เมยังถูกยกเว้นจากการรับใช้ผมยกเว้นการทำหน้าที่เป็นคนคุ้มกัน สำหรับเม ความรู้สึกดีที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต คือรับใช้ผมในทุกทางที่เป็นไปได้ มันเป็นเหตุผลสำหรับชีวิตของเธอของจริง ดังนั้นถูกงดไม่ให้ทำอย่างนั้น มันทนไม่ได้สำหรับเธอเลย ดังนั้นนั่นทำไมผมทำกับเธอเหมือนไม่มีอะไรมากไปกว่าบอดี้การ์ดตอนนี้

ผมยังไม่ชัวร์ว่าวิธีนี้มันจะมีประสิทธิภาพแค่ไหน แต่มันบางอย่างที่ผมได้เรียนมาจากพนักงานต้อนรับจีนอยด์ที่เราเจอ ท่โอเรียนท์คอเปอร์เรชั้น เมื่อผมฟังเลคเชอร์ ดังนั้นผมคิดว่ามันเชื่อได้มากพอ

ความภักดีและความสามารถของพวกเธอนั้นสูงมากๆ ดังนั้นเอไออายุน้อย ชอบที่จะลืมตัว ตราบใดที่มันเป็นประโยชน๋์กับนายท่านของพวกเธอ และ นั่่นทำไมผมคิดถึงวิธีลงโทษพิเศษ เพื่อที่จะลดทอนสิ่งที่ชอบทำนั้น หนึ่งในพวกมันคือสั่งเมดดรอยด์ให้ระงับจากกิจกิจกรรมบริการใดๆ นอกจากทำหน้าที่เป็นคนคุ้มกันสำหรับนายท่านของพวกเธอ

พูดถึงแล้ว รูปแบบใดๆของการลงโทษทางกายภาพนั้น ใช้ประโยชน์จริงได้อย่างไม่มีประโยชน์ เพระพวกเธอมีร่างกายจักรกลที่ทนทาน คุณน่าจะเป็นคนที่บาดเจ็บ ถ้าคุณพยายามที่จะตีพวกเธอ และตั้งแต่ทีแรก ผมว่าการกระทำอย่างการตีสาวเป็นการลงโทษ มันค่อนข้างจะไม่มีรสนิยม และผมไม่มีเจตนาเลยที่จะทำบางอย่างแบบนั้น ถ้าผมทำได้ ผมไม่ใช่พวกสตรีนิยมนะ แต่ผมแค่ไม่ชอบอะไรแบบนั้น ยังไงซะ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับว่า อีกฝ่ายนั้นสมควรจะได้รับมันไหมด้วย

และผมรู้อยู่ว่าคุณบางคนคิดเกี่ยวกับมัน แต่การลงโทษ ในบริบททางเพศนั่นหรอกนะ จะไม่เป็นการลงโทษซักนิดเลยในกรณีนี้ จริงๆแล้ว มันอาจจะมีผลตรงกันข้าม

“หนูสำนึกอย่างทั่วถึงแล้ว มาสเตอร์ หนูจะไม่มีวันทำบางอย่าง เหมือนเก็บความลับจากท่านอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นได้โปรดเมตตาด้วยเถอะค่ะ”

เมขอร้องด้วยสีหน้าที่จริงจัง ผมมองเอลม่า ผู้ที่ยักไหล่ของเธอและถอนหายใจ

“ทางเทคนิคแล้ว เอไอ จะไม่สามารถโกหกกับนายท่านของพวกเธอ ดังนั้น เค้ามั่นใจว่าเธอหมายถึงอะไรที่เธอพูดจริง นายยกโทษให้เธอได้แล้วมั้ยอ่ะ?”

“ฮิโระซามะ ได้โปรดเถอะพี่ หนูทนไม่ได้ที่เห็นเมซังหม่นหมองแบบนั้น”

มีมิดึงแขนเสื้อของผม และพูดให้เม ยังไงซะ ถ้าทั้งสองพูดอย่างงั้น ถ้าอย่างงั้นผมเดาว่า เธอสำนึกแล้วแหละ

“โอเคงั้น เค้าจะยกโทษให้เตงเพื่อสองคนนี้ และมันไม่เหมือนกับว่า เราไม่ได้ประโยชน์จากการกระทำของเตง เม แต่อย่าได้มีวันทำบางอย่างแบบนั้นลับหลังเค้าอีกนะ โอเคป่าว? สัญญากกับเค้า”

“ได้ค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะนายท่าน”

การลงโทษยาวนานไปสิบกว่านาทีหรือประมาณนั้น แต่สำหรับเม ผู้ที่มีสมองโพซิตรอนพร้อมความสามารถในการประมวลข้อมูลที่สูงสุดขีด มันอาจจะเป็นตลอดกาลไปเลย เรายังไม่ได้มาไกลจากที่ที่จอดกฤษณะเลย แต่เมื่อผมยกเลิกการห้ามบริการนายท่าน ก้าวท้าวของเมเบาลง บรรยากาศหม่นหมองจากก่อนหน้า ได้ถูกเป่าหายไปและเธอดูเหมือนค่อนข้างที่จะมีความสุข เกี่ยวกับการถูกยกโทษ แม้ว่าจะเป็นหน้าไร้สีหน้าปรกติ แม้ว่าเธอจะไม่โชว์อารมณ์มากในสีหน้าของเธอ คุณยังค่อนข้างที่จะบอกได้จากออร่าและท่าทางร่างกาย

เราเดินกันต่อไปและอ้อมนิดหน่อยเพื่อแวะดูอะไรๆ จนในที่สุดเราก็มาถึงที่โรงแรมที่เราจะอยู่กัน

“มันดูเป็นโรงแรมที่แฟนซีจริงๆแฮ๊ะ”

“พี่พูดถูกมันดูค่อนข้างจะไฮคลาสเลยอ่ะ”

“มัน 1,500 อีเนลต่อคืน รวมถึงอาหารเช้าและอาหารค่ำ ดังนั้น มันจะเป็น 10,000 อีเนลต่อหนึ่งอาทิตย์”

“นั่นยังแพะ–”

“การอยู่ของเราในเซียร่า III เราจ่ายไป 10,000 อีเนลต่อวัน น้องรู้มั้ย และนั่นเป็น หมื่นต่อคนด้วยนะ ดังนั้นที่นี่น่ะ จริงๆแล้วค่อนข้างจะถูก”

“จริงอ่ะ……? ไม่! หนูจะไม่ถูกหลอก! มันแพง! ห้องในโรงแรมถูกๆ มันแค่ 50 อีเนลต่อคืนเเอง พี่รู้ป่าว! ห้องคู่มันแค่ 150 ถึง 200 อีเนลเอง!”

จึ ผมหลอกเธอไม่ได้ มีมิค่อนข้างจะหลักแหลม

“มีมิ เพราะเรามีเงิน เราควรจะใช้มัน หรือแทนที่จะพูดงั้น ทหารรับจ้างแรงค์ทองคนไหนๆ ที่ยังยืนกรานจะอยู่โรงแรมถูกๆ จะถูกหัวเราะเยาะใส่นะ น้องรู้ป่ะ”

“มันเป็นอย่างนั้นเหรอ……?”

“ช่าย มันเป็นอย่างนั้นแหละ”

“ง้นจริงๆแล้วมันเป็นแบบนั้น หือ”

ผมไม่ได้พิจารณาถึงปัจจัยนั้นจริงๆ เมื่อผมเลือกโรงแรมนี่ ผมสนใจกับรีวิว สถานที่ที่พร้อมบริการ ภาพห้อง และบรรยากาศโดยรวมมากกว่า มันมีห้องฝึก และมันไม่แพ้ที่มีอยู่บนกฤษณะ แล้วก็ยังมีห้องสวีทอยู่พร้อมที่กว้างพอ ที่จะให้เราอยู่ด้วยกัน จริงๆแล้ว มีแค่โรงแรมนี้ ที่มีห้องแบบนั้นพร้อมอยู่ ดังนั้นการเลือกมันนั้นไม่ต้องใช้สมองเลย มันเป็นโรงแรมที่อยู่ในเครือของสเปซดเวิร์ก ดังนั้นเราได้ส่วนลดด้วย จริงๆแล้วราคาเลยเทียบกันแล้วถูก

จริงๆแล้วเหตุผลที่ผมมือเติบกับการจ่ายเงิน มันต้องขอบคุณที่เมเจรจาดีลที่เราได้เยอะกับสเปซดเวิร์กนั้น การยกเครื่องก็ฟรีด้วย  เราเลยยังเหลือกัน 12 ล้านบนเราตอนนี้ เมก็ได้ทำอะไรเยอะลับหลังเรา และแอบควบคุมการกระทำของเรา เพื่อให้เหมาะกับเจตนาของเธอ แต่ผลโดยรวมยงมีผลประโยชน์กับเรา ดังนั้นผมเดาว่าการลงโทษเบาๆ มันค่อนข้างที่จะมีเหตุผลแล้ว

“ได้เลย ทั้งสองคน มาสิ สัมภาระเราถูกส่งเข้าไปข้างในแล้ว ดังนั้นอย่าแค่มายืนที่ทางเข้าเลย เข้าไปแล้วเช็คอินพวกเราเองเถอะ

“ใช่”

“ออุ… โอเค”

เราดึงมีมิที่ยังไม่เชื่อ และมุ่งหน้าเข้าไปข้างใน ล็อบบี้โรงแรมมันดูค่อนข้างมีคลาสและยิ่งใหญ่ บริเวณรอบข้างในมีโซฟาที่ดูสง่างามหลายตัวและโต๊ะด้วย และหลังจากนั้น เป็นสวนในตึกที่มีต้นไม้อยู่หลากหลาย มันเห็นแล้วค่อนขางจะผ่อนคลาย เพดานก็สูงและโคมระย้าคริสตัลที่แขวนอยู่สุด ก็เติมเต็มล็อบบี้ไปด้วยแสงไฟที่อ่อนโยน

“มันดูพรีเมียมจริงๆ มันดีกว่าที่เค้าจินตนาการไว้”

“ยังไงซะ เพราะทั้งหมด มันโรงแรมเฟิร์สคลาสน่ะ ไปกันเถอะ สองคน”

“โอเค”

ผมไม่ได้สะทกสะท้านอะไร แต่เมื่อเห็นมีมิจดจ่อมากกว่าผม ทำให้ผมสงบลง เอลม่าดูเหมือนเธอชินกับความหรูหราพวกนี้แล้ว และเธอก็ไม่ได้สนใจซักนิดเลย หืม จริงๆเธอเป็นเลดี้ขุนนางหนีออกจากบ้านมา หรืออะไรบางอย่างประมาณนั้นไหมนี่? หรือบางทีเธอแค่ชินกับมัน เพราะเธออยู่ในที่แบบนี้หลายครั้งแล้ว ระหว่างอาชีพททหารรับจ้างของเธอ ผมไปตัดสินเธอโดยพลการไม่ได้หรอกนะ ใช่แล้ว

“ยินดีต้อนรับครับทุกท่านที่มาโรงแรมของเราวันนี้ ทำการจองไว้รึยังครับ?”

“ครับ เราจองห้องใต้ชื่อ ‘กัปตันฮิโระ’ ครับ”

พนักงานต้อนรับวัยกลางคนที่โต๊ะหน้า ที่มีหนวดที่ดูดงาย เขี่ยเทอร์มินัลดาต้าพกพา และเช็คการจองของเรา จากนั้นเขามอบรอยยิ้มมืออาชีพให้เรา

“ผมได้ยืนยันการจองของท่านแล้ว ฮิโระซามะ และมิตรสหาย ถูกต้องมั้ยครับ? ผมจะส่งพาสโค้ดดิจิตัลสำหรับห้อง ให้กับมิตรสหายของท่านด้วยเช่นกันถ้าท่านสนใจ”

“เราจะรับมันนค่ะ อะนี่ เก็บโค้ดด้วย มีมิ เม”

“ค-ค่ะพี่”

“ได้ค่ะ”

กับที่เอลม่าบอก มีมินำเทอร์มินัลพกพาของเธอออกมา และมอบมันให้พนักงานต้อนรับ เมแค่นำมือขวาไปข้างหน้า และคนหล่อวัยกลางคนปาดเทอร์มินัลของเขา โยนมาที่เทอร์มินัลของพกพาของงเราเองเพื่อส่งโค้ด โค้ดจะทำหน้าที่เป็นกุญแจอิเล็กทรอนิกส์สำหรับล็อคปิด และเปิดล็อคเข้าห้องของพวกเรา

“ยังไงซะงั้น ตอนนี้ทางเราจะนำพาท่านไปสู่ห้องของท่านนะครับ ทุกๆท่าน เราได้ส่งสัมภาระขของพวกท่านขึ้นไปที่ห้องแล้วด้วยเช่นกันครับ”

“ขอบคุณนะครับ

“ได้โปรดมาทางนี้ค่ะ”

เลดี้สาวที่ใส่เครื่องแบบเมมดคำนับเรา และนำทาง เธอไม่ได้ดูเป็นอะไรมากไปกว่านักเรียนประถม แต่ออร่าของเธอเป็นผู้ใหญ่มาก ผมมั่นใจว่าเธอเป็นเลดี้ดวอร์ฟด้วย เธอเล็กและน่ารัก แต่เธอน่าจะโกรธถ้าผมเสือกไปชี้ออกมาอย่างนันใส่เธอ ผมเลยหุบปากจะดีกว่า มาระวังให้มากกว่านี้กันเถอะนะ

“นี่จะเป็นห้องของท่านค่ะ แขกที่รักของเรา”

เลดี้ดวอร์ฟเมดและเราในที่สุดก็มาถึงห้องเรา มันค่อนข้างจะเป็นบริเวณอยู่อาศัยที่กว้าง และมันมีเฟอร์นิเจอร์ที่ดูงดงามในบริเวณนั่งเล่น สัมภาระของเราถูกวางเรียงอย่างเป็นระเบียบไว้ข้างนึง และมีห้องข้างๆอยู่จำนวนนึงด้วย

“มืม มันใหญ่กว่าที่เค้าคิดแฮ๊ะ”

“อืม… อืม… หนูไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแย้ว…”

“ประตูไปด้านข้างเป็นห้องส่วนตัวของเรา ถูกป่ะคะ?”

“ค่ะ ห้องสวีทประกอบไปด้วยห้องนอนสี่ห้อง ห้องน้ำสองห้อง ห้องแต่งตัวและตู้เสื้อผ้าที่ใหญ่โต ห้องน้ำระดับพรีเมียม และบริเวณนั่งเล่นและรับประทานอาหาร”

“มันมหัศจรรย์ค่ะ มันเป็นห้องที่เหมาะสำหรับนายท่าน”

“ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ ท่านติดต่อทางล็อบบี้ได้ โดยใช้เทอร์มินัลนั้นที่อยู่แค่ตรงนัันเองค่ะ ด้งนั้นได้โปรดเชิญได้เลยถ้าท่านได้มีความต้องการอะไรนะคะ”

เมดดวอร์ฟคำนับเราและขอตัว

“มาจัดของกันเหอะอย่างแรก มีมิเลือกห้องของเรากันเถอะ”

“เอ่อ… ค่ะ….”

เอลม่าเอาสัมภาระไป และดึงมีมิที่ยังกระอักความหรู เพื่อเลือกห้อง

“ห้องนอนใหญ่อยู่ทางนี้ค่ะ”

“อะเค”

เมหยิบสัมภาระผม และพาผมไปที่ห้องนอนใหญ่ พูดจากใจ ผมก็กระอักนิดหน่อย เพราะผมแค่พนักงานทั่วไปกลับไปที่โลก แต่เรามาอยู่กันถึงตรงนี้แล้ว ดันั้นผมจะไหลไปตามน้ำแบบเดิมๆ ไม่ว่าอย่างไร เราจะอยู่กันที่นี่อาทิตย์นึง มามีคววามสุขกับที่นี่ให้เต็มที่ไปเลยเถอะ ดีไหม?

3 / 3

วายุ: เธอยอมแล้ว

 แปลโดย: wayuwayu

เป้าหมายเดือน 10/66

ค่าเน็ต 200/200

กาแฟ 100/100

คอมใหม่ 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook : “wayuwayu แปล” ครับ