ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น 1362 ปฏิบัติต่อกันอย่างจริงใจ + 1363 ลูกม้าน้อยที่หาได้ยาก

Now you are reading ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น Chapter 1362 ปฏิบัติต่อกันอย่างจริงใจ + 1363 ลูกม้าน้อยที่หาได้ยาก at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

 ตอนที่ 1362 ปฏิบัติต่อกันอย่างจริงใจ

เหมยเหมยมองไปที่รูปร่างสูงชะรูดที่ได้สัดส่วนของฉีฉีเก๋อ ถึงแม้ว่าเธอจะดูแข็งแกร่งกว่าเด็กผู้หญิงทั่วไปเล็กน้อย แต่หุ่นอย่างฉีฉีเก๋อถึงจะเรียกว่าดีที่สุด กล้ามเนื้อกระชับ ไม่มีไขมัน กระทั่งมีกล้ามหน้าท้องที่เธออิจฉาอีกด้วย

“ฉีฉีเก๋อตอนนี้รูปร่างของเธอก็สมส่วนแล้วนะ ฉันยังอิจฉาจะตายอยู่แล้ว ทำไมยังต้องลดน้ำหนักอีก?” เหมยเหมยพูดโน้มน้าว

น้าฟางก็พยักหน้า “ใช่แล้ว อย่างสาวน้อยสองคนในห้องพักของคุณนั่นผอมบางจนลมพัดปลิวได้อยู่แล้ว ผอมเกินไปก็ใช่ว่าดีวันข้างหน้าจะคลอดลูกยากเอา เหมยเหมยก็ควรกินให้มากขึ้นหน่อย ดูแขนบาง ๆของหนูสิ”

น้าฟางหั่นขาแกะเป็นชิ้นบาง ๆแล้วแบ่งบางส่วนให้เหมยเหมย รวมถึงฉีฉีเก๋อด้วยที่กินอย่างมีความสุขนานแล้วโดยไม่ต้องให้เจ้าของบ้านเรียกด้วยซ้ำ น้าฟางชอบผู้หญิงแบบนี้ที่สุด ถูกใจเธอเป็นที่สุด

เหมยเหมยให้อาเหลาและน้าฟางมานั่งกินด้วยกัน พวกเขาทั้งสองคนก็ไม่ได้หาข้ออ้างมาปฏิเสธ นั่งกินข้าวด้วยกันเหมือนคนในครอบครัว บรรยากาศมีความสุขชื่นมื่

ฉีฉีเก๋อสูงถึงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบห้า มือยาวและเท้ายาว ความอยากอาหารก็มีมาก ขาแกะหนึ่งขาเธอกินเนื้อแกะไปแล้วมากกว่าครึ่งขายังไม่รวมอาหารอื่น ๆอีก เหมยเหมยตกตะลึงนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นผู้หญิงที่กินเก่งได้ขนาดนี้!

“ตั้งแต่มาถึงเมืองหลวงนี่เป็นมื้อแรกที่ฉันกินจนอิ่มท้อง รสชาติต้นตำรับของขาแกะย่างร้านอื่นสู้น้าฟางทำไม่ได้เลย ไม่อร่อยเลยสักนิด…เอิ่ก…อิ่มจังเลย!”

ฉีฉีเก๋อลูบหน้าท้องอย่างพึงพอใจ แถมยังเรออีกสองสามครั้ง ถูกใจเป็นอย่างมาก

เธอกับพ่อและแม่มาที่เมืองหลวงเมื่อสี่วันก่อน เพราะพ่อแม่ของเธอต้องการเห็นจัตุรัสเทียนอันเหมินและพระราชวังต้องห้าม เมื่อก่อนก็ไม่สามารถเจียดเวลาได้หาเวลาไม่ได้สักทีครั้งนี้มีโอกาสพอดีเลยมาเร็วหน่อย เดินเล่นไปรอบ ๆเมืองหลวง ถ่ายรูปไว้เยอะมาก เที่ยวอย่างมีความสุขมาก

ข้อเสียเพียงอย่างเดียวที่ไม่พอใจก็คือของกินไม่อร่อย ร้านอาหารเหล่านั้นที่มีเครื่องหมายเนื้อย่างของมองโกเลียใน ทำออกมาไม่เหมือนรสชาติต้นตำรับเลยสักนิด รสชาติแตกต่างกันมาก แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของเชฟแต่เป็นเพราะวัตถุดิบ คิดอยากจะกินขาแกะย่างต้นตำรับก็ต้องไปที่ทุ่งหญ้า ที่นั้นถึงจะมีเนื้อแกะสดที่อร่อย

“เหมยเหมย ขาแกะของบ้านเธอจะต้องมาจากทุ่งหญ้าเราแน่นอนและเพิ่งฆ่าได้ไม่ถึงวันแค่กินก็รู้เลยทันที” ฉีฉีเก๋อกล่าวอย่างมั่นใจ

น้าฟางหัวเราะร่า “ต้องเอามาจากแถวบ้านเธออยู่แล้ว มีคนไปทำธุระแถวนั้นเลยถือโอกาสฝากให้เขาเอามาด้วย เพิ่งจะฆ่าเมื่อเช้านี้เอง”

เหยียนหมิงซุ่นมีลูกน้องหลายคนที่ต้องออกไปปฏิบัติภารกิจทุกวัน เดินทางไปทั่วโลก ทุกครั้งเมื่อลูกน้องเหล่านี้ไปที่ใหม่ก็จะนำเอาอาหารประจำท้องถิ่นมาด้วย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นของกิน หรือพวกงานฝีมือดี ๆ เอามาทำอะไร?

แน่นอนว่าเอามาให้เหมยเหมย ปากต้องพูดว่าคุณชายหมิงให้พวกเขาเอามา เพื่อช่วยรักษาความรู้สึกที่ดีให้หัวหน้าพวกเขาไง!

ก็เพราะเหมยเหมยมีช่องมิติ ไม่อย่างนั้นบ้านของเธอคงจะเต็มไปด้วยสิ่งเหล่านี้ เหมือนกับกองขนมและเนื้อแกะเมื่อครู่นี้ต่างก็เป็นของที่เหล่าลูกน้องมีน้ำใจเอามาให้ทั้งนั้น ทุกวันจะมีคนมาส่งของถึงประตู

“ฉันไม่มีอะไรมากหรอก แค่มีของกินเยอะไปหน่อย ฉีฉีเก๋อวันหลังเธอมาบ้านฉันบ่อย ๆนะ ช่วยฉันกำจัดของกินที!” เหมยเหมยพูดยิ้ม ๆ เธอกำลังกังวลอยู่ว่าจะกินอาหารพวกนี้ให้หมดได้อย่างไรดี!

ฉิวฉิวอ้วนจนกลายเป็นแบบนั้นแล้ว จึงไม่กล้าให้เจ้าหมอนี้กินเยอะเกินไป

ฉีฉีเก๋อแววตาเป็นประกายพลางพยักหน้ารัว ๆ สิ่งที่เธอชอบที่สุดก็คือการกิน มีของอร่อยมากมายขนาดนี้ เธอจะต้องมาทุกวันแน่ แต่ว่า ——

แต่จะมากินของเขาฟรี ๆก็ไม่ได้ !

“เหมยเหมย ไม่อย่างนั้นฉันให้ลูกม้าตัวเล็กกับเธอตัวหนึ่งดีไหม? ม้าตัวเมียถือเป็นลูกหลานของราชาม้าป่า ม้าตัวผู้เป็นม้าแชมป์เปี้ยนที่แสนภาคภูมิใจของเรา ตอนนี้มีลูกอยู่ในท้องของมันแล้ว ก่อนปีใหม่คงคลอดออกมาแน่นอน ฉันจะให้ม้าตัวน้อยนั้นกับเธอแล้วกัน!” ฉีฉีเก๋อสีหน้าจริงจัง

พวกเขาคนชนชาติมองโกเลียใน ถ้าต้องการผูกมิตรจะต้องปฏิบัติด้วยความจริงใจ การให้ของขวัญก็เช่นกันต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้อยู่แล้ว

ไม่อย่างนั้นสู้ไม่ให้เสียยังดีกว่า!

……………………………………………

 ตอนที่ 1363 ลูกม้าน้อยที่หาได้ยาก

ถึงแม้ว่าเหมยเหมยจะไม่เข้าใจเรื่องม้า แต่พอได้ยินว่าเป็นลูกหลานราชาม้าป่าและม้าแชมป์เปี้ยนก็รู้เลยว่าลูกม้าตัวนี้จะต้องมีค่ามาก แล้วเมื่อครู่สีหน้าของอาเหลาและน้าฟางดูตกใจเล็กน้อย เห็นได้ว่าม้าน้อยตัวนี้จะต้องหายากมากแน่

ปกติแล้วแม่ม้าจะให้กำเนิดลูกได้แค่เพียงตัวเดียว เธอจะแย่งของคนอื่นมาได้อย่างไร?

“ไม่ต้องหรอก ลูกม้าก็ได้แต่เธอเอาให้ฉันสักตัวก็พอแล้ว ลูกหลานของราชาม้าป่าคงได้มายากแน่นอน เอาม้าพันธุ์ดีมาให้ฉันก็เหมือนไก่ได้พลอย จะเป็นการทำลายมันเสียเปล่า ๆ!” เหมยเหมยปฏิเสธไปอย่างไม่เกรงใจฉีฉีเก๋อ

ฉีฉีเก๋อฉีกยิ้มกว้าง “ไม่เป็นไร เธอเลี้ยงฉิวฉิวได้ฉลาดไหวพริบดีขนาดนี้ แสดงว่าเดิมทีเธอเองก็มีความสามารถอยู่พอตัวถึงเหมาะที่จะเป็นคนเลี้ยงลูกม้าตัวนั้นที่สุดแล้ว เอาตามนี้แล้วกัน”

ลูกม้าตัวน้อยเพิ่งจะตั้งท้องก็มีคนมากมายแวะเวียนมาหาพ่อไม่ขาดสาย เพื่อเสนอเงินราคาสูงเพื่อซื้อม้าที่หายากตัวนี้ แต่โดนพ่อปฏิเสธไป

พ่อได้พูดไว้นานแล้วว่าจะเลือกเจ้าของที่ดีจริง ๆให้เจ้าม้าน้อยตัวนี้โดยไม่เก็บเงินสักแดงเดียวก็ได้ เพราะว่าม้าที่ดีนั้นมีความฉลาดหลักแหลมจะเอาเงินมาทำให้มันมัวหมองไม่ได้!

ตอนที่เธอเห็นฉิวฉิวเมื่อครู่ ในใจก็มีความคิดที่คลุมเครือผุดขึ้นมา เธอยังรู้สึกถึงสิ่งมีชีวิตอีกชนิดหนึ่งในตัวเหมยเหมย สร้อยข้อมือที่แขนของเธอต้องไม่ใช่แค่สร้อยข้อมือธรรมดา แต่ต้องเป็นสิ่งมีชีวิตตัวหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่ามันคือตัวอะไร?

ในใจของเธอคันยุบยิบแต่ก็ไม่กล้าถาม คิดเอาไว้ว่ารอวันหลังสนิทสนมกันแล้วค่อยถามว่าคืออะไร!

และเพราะแบบนี้เธอถึงรู้สึกว่าเหมยเหมยจะต้องดูแลลูกม้าตัวนั้นได้ดีไม่ทำให้มันเสียใจแน่

อีกอย่างคนที่จับจ้องม้าน้อยตัวนั้นมีมากมายจริง ๆ มีหลายคนที่ครอบครัวเธอไม่ควรสร้างเรื่องบาดหมางด้วย พ่อของเธอคงปกป้องม้าตัวน้อยนี้ไม่ได้แน่แต่เหมยเหมยต่างออกไป จะรู้จักกันไม่นานแต่เธอก็มองออกว่าครอบครัวของเหมยเหมยเป็นข้าราชการชั้นสูงแน่นอน

“เหมยเหมย อันที่จริงฉันให้ลูกม้าตัวน้อยนี้กับเธอก็เพราะเจตนาที่เห็นแก่ตัว” ฉีฉีเก๋อกระดากใจอยู่บ้าง เธอคิดว่าทำแบบนี้ไม่ถูกต้องแต่เธอจริงใจจริง ๆ “ฉันแค่ไม่อยากให้ลูกม้าตัวนั้นกลายเป็นของเล่นของบรรดาข้าราชการพวกนั้น พวกเขาไม่ได้ชอบม้าจริง ๆก็แค่ไว้อวดเท่านั้น พอเบื่อก็คงไม่เหลียวแลชีวิตของม้าอีกต่อไป คนเช่นนี้ไม่สมควรเลี้ยงม้าเลย”

ฉีฉีเก๋อรู้สึกเจ็บใจ ม้าเป็นเพื่อนที่มีค่าที่สุดของชาวมองโกเลียในเสมือนครอบครัว พ่อของเธอปฏิบัติต่อม้าทุกตัวในฟาร์มด้วยความจริงใจ ทุกครั้งที่ม้าถูกขายออกไปพ่อจะเสียใจมาก เอาแต่โทษตัวเองว่าไม่สมควรเลี้ยงม้าอีก

เหมยเหมยคาดไม่ถึงว่าลูกม้าตัวนี้จะมีเรื่องราวซับซ้อนขนาดนี้ เธอรู้ดีว่าฉีฉีเก๋อหมายถึงอะไร พวกคุณชายในแวดวงเหล่านั้นมีเงินมีเวลาและยังมีอำนาจ มีของเล่นสนุกมากขึ้นทุกปีเหมือนการละเล่นแปดกองธงในสมัยราชวงศ์ชิง ทุกวันเอาแต่คิดว่าจะเล่นอย่างไร เล่นอะไร?

นกสู้กัน ไก่สู้กัน หมาสู้กัน วัวสู้กัน แข่งม้า จิ้งหรีดสู้กัน เอาหยกอวดแข่งกัน ร่วมรักกับผู้หญิง ร่วมรักกับหนุ่มขายบริการ…

ซึ่งมีหลากหลายรูปแบบ เล่นทุกรูปแบบที่คิดได้ เบื่อแล้ว เอียนแล้วก็เปลี่ยนวิธีการเล่น ได้ยินมาว่าพนันมวยผิดกฎหมายกำลังเป็นที่นิยมอีกครั้ง

เหมยเหมยได้ยินมาจากเหยียนหมิงซุ่นว่ามีพนันมวยผิดกฎหมายขนาดใหญ่ในเมืองหลวง ไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆ ต่อยตายต่อยบาดเจ็บไม่นับ เจ้ามือบ่อนการพนันก็คือพี่เฉิน ตอนแรกพี่เฉินก็ดึงเหยียนหมิงซุ่นให้เข้าสู่แวดวงนี้ด้วย

พี่เฉินเป็นอิสระ หลุดพ้นจากคุณหนูใหญ่เฝิงนานแล้วจึงมาตั้งบ่อนการพนันและสนามมวย เปลี่ยนเจ้ามือทุกวันเงินไหลเข้าดั่งสายน้ำ แน่นอนว่าส่วนใหญ่เข้ากระเป๋าของเหยียนหมิงซุ่น นี่คือกฎข้อตกลงที่พี่เฉินต้องทำตาม

แต่ค่าเหนื่อยที่เหลือก็มากพอให้พี่เฉินเปิดบัญชีธนาคารยูบีเอสได้หลายบัญชีแล้ว

ถึงอย่างไรตอนนี้หากพี่เฉินเบื่อหน่ายก็ให้เสี่ยวกัว (นักสืบเอกชน) ช่วยสืบเรื่องไม่สำคัญเล็ก ๆน้อย ๆให้เขา หลังจากนั้นก็แวะเยี่ยมเยียนโรงน้ำชาของเถ้าแก่เนี้ย อย่าให้พูดเลยว่าชีวิตสุขสบายแค่ไหน

……………………………………………

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด