ตอนที่ 2039 ภาพแปลกพิกล

เฮ่อเหลียนเช่อไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองจนคิดว่ายังอยู่ในห้วงความฝัน แต่เสียงดูดนมดังอึก ๆของเจ้าตัวเล็กกลับเตือนสติว่าเขาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง

เขาอยากร้องไห้ขึ้นมากะทันหัน

ในที่สุดก็มาถึงวันนี้สักที ไม่ง่ายเลย!

“แกดูสิก็แค่นี้เอง เพราะพวกแกเลี้ยงลูกไม่เป็น ไม่เคยให้เขากินจนอิ่มท้องมาก่อน ปล่อยให้ท้องหิวโซอย่างนั้นเขาจะไม่ร้องโวยวายได้ไง?” เหยียนหมิงซุ่นตำหนิอย่างไม่มีเหตุผล

เฮ่อเหลียนเช่ออารมณ์ดีและไม่คิดจะต่อปากต่อคำเหยียนหมิงซุ่นเป็นครั้งแรก อุ้มเสี่ยวเป่ากลับไปอย่างดีอกดีใจ ก่อนกลับยังพูดขอบคุณอีกต่างหาก ดวงอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตกหรืออย่างไร

“พี่ พี่ว่าเสี่ยวเป่าจะโวยวายอีกไหม?” เหมยเหมยกังวลใจเล็กน้อยและรู้สึกโหวงใจแปลก ๆ

เธอก็แปลกใจเช่นกันว่าทำไมถึงได้ผูกพันกับเสี่ยวเป่าทั้งที่เพิ่งเคยเจอกันสองครั้งขนาดนี้?

“ไม่หรอก อู่เยวี่ยน่าจะใกล้ฟื้นแล้วละ มีหล่อนอยู่ เสี่ยวเป่าคงไม่เป็นอันตรายชั่วคราว” เหยียนหมิงซุ่นกลับดีใจอย่างมาก นับว่าส่งเด็กวุ่นวายกลับไปได้สักที

ในเวลาหนึ่งชั่วโมงที่อยู่กับเสี่ยวเป่าทำให้เหยียนหมิงซุ่นรับรู้ถึงความน่ากลัวของเด็กอย่างลึกซึ้ง ยิ่งทำให้เขาขยาดเด็กมากกว่าเดิม หากลูกของเขากับเหมยเหมยขี้โวยวายอย่างเสี่ยวเป่าแล้วจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร?

กลางคืนอันเงียบสงบ เหยียนหมิงซุ่นโอบกอดเหมยเหมยที่หลับปุ๋ยอยู่ แต่เจ้ากรรมโทรศัพท์กลับแผดเสียงดังขึ้นถี่ ๆอย่างเร่งเร้า กลางคืนดึกดื่นแบบนี้ฟังแล้วช่างเสียดหูเหลือเกิน

เหยียนหมิงซุ่นตื่นขึ้นอย่างรวดเร็วพลางขมวดคิ้วแน่น ไอ้สารเลวตัวไหนโทรมากลางคืนดึกดื่นแบบนี้นะ?

ลุงเหลาต่อสายเข้ามาในห้องนอนของพวกเหยียนหมิงซุ่น จากนั้นจึงพบว่าเป็นสายจากเฮ่อเหลียนเช่อ ซึ่งทางปลายสายดูจะครึกครื้นกันมากทีเดียว

“เฮ่อเหลียนเช่อแกไม่จบไม่สิ้นสักทีใช่ไหม!” เหยียนหมิงซุ่นกดเสียงด่ากลับไป

“เสี่ยวเป่าต่างหากที่ไม่ยอมจบ เขาเริ่มร้ององแงโวยวายอีกแล้ว แกคิดว่าฉันอยากโทรมาหรือไง?” เฮ่อเหลียนเช่อหงุดหงิดเต็มที เด็กนี่เกิดมาเพื่อทรมานเขาชัก ๆ เวรกรรมของเขาแท้ ๆเลย!

“เสี่ยวเป่าเป็นลูกชายของแกไม่ใช่ลูกชายของฉัน เขาจะร้องโวยวายหรือไม่มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนี่!” เหยียนหมิงซุ่นเดือดดาล เขากับเฮ่อเหลียนเช่อเป็นคู่อริกันไม่ใช่เพื่อนเก่าที่รู้จักกัน ตอนนี้กำลังทำบ้าอะไรอยู่?

กลับเริ่มพูดคุยกันเรื่องเลี้ยงลูกเสียแล้ว!

เฮ่อเหลียนเช่อปวดศีรษะเหลือเกิน หากมีวิธีอื่นเขาคงไม่ยอมแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือจากเหยียนหมิงซุ่นหรอก แต่พ่อทูนหัวเสี่ยวเป่าเกิดหิวขึ้นมากลางดึก อู่เยวี่ยยังเป็นลมหมดสติไม่ฟื้นเลยไม่มีน้ำนมให้ นมผงที่เขาชงก็ไม่ยอมทาน ทีนี้เป็นเรื่องเลย ร้องเสียงดังลั่นโวยวายบ้านแทบแตก ทำเอาเขากับเหมยซูหานแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน

เหมยเหมยเองก็ตื่นแล้ว เธอฟังเหยียนหมิงซุ่นเล่าสถานการณ์คร่าว ๆเลยตอบกลับไปว่า “ส่งเสี่ยวเป่ามาเถอะ เด็กตัวเล็กแค่นั้นสุขภาพจะแย่เอา”

พอเฮ่อเหลียนเช่อได้ยินถ้อยคำของเธอจากปลายสายก็รู้สึกว่าเมื่อก่อนตนมองคนผิดไป แม้จ้าวเหมยจะน่ารำคาญไปสักหน่อยแต่เจ้าตัวไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ดีกว่าไอ้สารเลวเหยียนหมิงซุ่นหลายร้อยเท่าเลยล่ะ

“ขอบคุณคุณจ้าวมาก ฉันจะพาไปส่งเดี๋ยวนี้แหละ”

เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ “ฉันยังไม่ตอบตกลงเลย แกจะส่งมาทำ…”

ยังไม่ทันพูดจบประโยคดีก็ถูกตัดสายไปก่อน เสียงดังตู้ด ๆดังขึ้น

เหมยเหมยเห็นเขาทำหน้าไม่สบอารมณ์นักเลยรีบพูดปลอบใจ “เสี่ยวเป่าน่ารักน่าชังมากจริง ๆ เราก็ถือว่าสัมผัสประสบการณ์เลี้ยงลูกล่วงหน้าไง”

เหยียนหมิงซุ่นใจหล่นวูบไม่กล้าพูดค้านอะไรอีก ขอเพียงเอ่ยถึงลูกเมื่อไรเขาต้องรู้สึกผิดทุกที

เฮ่อเหลียนเช่อมาถึงอย่างรวดเร็ว เพิ่งวางสายไปไม่นานเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น เหยียนหมิงซุ่นชักสงสัยแล้วว่าเจ้าหมอนี่โทรมาตอนอยู่หน้าประตูบ้านเขาหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นจะไวอะไรปานนี้ได้?

เขาเดาไม่ผิด เฮ่อเหลียนเช่อถูกก่อกวนจนหมดหนทางเลยพาเสี่ยวเป่ามาขอความช่วยเหลือจากเหมยเหมย แต่มาถึงหน้าประตูถึงคิดได้ว่าควรโทรหาก่อน

อาการของเสี่ยวเป่าไม่สู้ดีนักและเกิดอาการชักอย่างรุนแรง เหมยเหมยรีบไปชงนมผงที่ห้องครัวแล้วเหยาะน้ำวิเศษลงไปสองหยด ป้อนให้เสี่ยวเป่าทานถึงทำให้เขาสงบลงได้

……………………………..

ตอนที่ 2040 ทดลองชีวิตเลี้ยงลูกล่วงหน้า

เฮ่อเหลียนเช่อเห็นแล้วก็นึกทึ่งอย่างมาก นี่มันแปลกเกินไปแล้ว ทั้ง ๆที่ยี่ห้อนมผงเหมือนกันแท้ ๆนี่นา!

เจ้าตัวเล็กไม่ไว้หน้าเขาเลย!

“เฮ่อเหลียนเช่อแกอย่าเพิ่งไปไหน มาเซ็นสัญญาก่อน” เหยียนหมิงซุ่นยื่นกระดาษไปให้อีกฝ่ายโดยที่ไม่รู้ว่าทันเขียนเมื่อไร

“เซ็นอะไร?” เฮ่อเหลียนเช่อรับมาดูแวบหนึ่งก่อนจะสีหน้าเปลี่ยนไป ตวาดเสียงดัง “ฉันโง่หรือไง? อะไรคือเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวเป่าที่บ้านแกแกกับจ้าวเหมยจะไม่รับผิดชอบ? ถ้าฉันเซ็นไปก็เท่ากับตกหลุมกับดักของแกสิ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะ!”

ที่แท้เหยียนหมิงซุ่นเขียนข้อตกลงปัดความรับผิดชอบ หากเสี่ยวเป่าเป็นอะไรไปที่บ้านของเขาเขากับเหมยเหมจะไม่รับผิดชอบทั้งคู่

“แกไม่เซ็นก็ได้ งั้นเดี๋ยวก็พาเสี่ยวเป่ากลับไปด้วยเลย ฉันยังกลัวแกหลอกเอาด้วยซ้ำ!” เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเย็นชาอย่างไม่ไว้หน้า

เหมยซูหานรีบหว่านล้อมให้เฮ่อเหลียนเช่อเซ็นชื่อ “เหยียนหมิงซุ่นกับเหมยเหมยไม่ทำร้ายเสี่ยวเป่าหรอก นายอย่าจิตใจคับแคบนักสิ”

เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกแย่จับใจ ความจริงเขาก็รู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นคงไม่ลงมือทำอะไรเด็กทารกคนหนึ่งหรอก เขาเพียงแค่รู้สึกแย่เท่านั้น

การโดนเหยียนหมิงซุ่นข่มขู่แบบนี้มันแย่มากจริง ๆ!

สู้ชักดาบล้วงปืนต่อสู้กันจริง ๆจัง ๆสักครั้งยังจะดีเสียกว่า!

เสี่ยวเป่าดื่มนมกว่าครึ่งขวดหมดแล้วก็เหนื่อยแทบแย่เลยอมจุกนมหลับไปทั้งอย่างนั้น ระหว่างนั้นก็เคี้ยวปากดังแจ๊บ ๆเป็นระยะ ๆ

ดวงหน้าในยามหลับสนิททำให้ไฟโทสะของเฮ่อเหลียนเช่อสลายหายไปในพริบตา สายตาก็อ่อนโยนขึ้นตามลำดับเผยรอยยิ้มใจดีราวกับคุณป้าคนหนึ่ง

ช่างเถอะ ๆ เพื่อเจ้าตัวเล็กนี่ต่อให้รู้สึกอัดอั้นตันใจแค่ไหนก็ช่างเถอะ!

เฮ่อเหลียนเช่อล้วงปากกาออกมาเซ็นชื่อบนหนังสือข้อตกลงก่อนจะพาเหมยซูหานกลับไป

“นอนเถอะ ส่งเสี่ยวเป่าให้ป้าฟางเลี้ยง” เหยียนหมิงซุ่นมองเจ้าเด็กทารกในอ้อมแขนเหมยเหมยอย่างรังเกียจแวบหนึ่ง อยากจับโยนออกไปข้างนอกเหลือเกิน

เหมยเหมยอาลัยอาวรณ์อยู่บ้างแต่ก็ส่งให้ป้าฟางอย่างไม่ขัดขืน เธอไม่มีประสบการณ์กล่อมเด็กนอนมาก่อนเลยไม่กล้าพาเสี่ยวเป่ามานอนด้วย หากเผลอหลับจนลืมตัวทับเสี่ยวเป่าตายจะทำอย่างไร?

เพียงแต่ต่อให้เสี่ยวเป่าหลับไปแล้วก็ยังดูแลยากเหมือนเดิม แค่โดนมือป้าฟางเจ้าตัวเล็กก็เริ่มดิ้น ส่งเสียงครางหลายทีและเห็นว่าใกล้จะตื่นเต็มทีแล้ว

เหมยเหมยจำต้องอุ้มกลับมา “หรือว่าฉันพาเสี่ยวเป่าไปนอนห้องนอนรับแขกดี?”

เหยียนหมิงซุ่นคัดค้านเสียงแข็ง “นอนด้วยกันนี่แหละ!”

ให้เขาแยกนอนกับภรรยาเป็นเรื่องที่ไม่มีวันเกิดขึ้นแน่นอน!

เขายอมทนเจ้าเด็กนี่ก็ได้!

ป้าฟางกำชับเหมยเหมยถึงข้อควรระวังก่อนพาเด็กนอน เหมยเหมยจดจำอย่างตั้งใจ เธอวางเสี่ยวเป่าไว้ตรงกลางก่อนปูแผ่นรองฉี่ไว้ด้วย

เหมยเหมยมุดเข้าที่นอนแล้วกระชับกอดร่างเล็กตัวนุ่มนิ่มของเสี่ยวเป่าด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และมีความสุขอย่างมาก มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน

เสี่ยวเป่ากระแซะตัวเข้าหาร่างเหมยเหมย เขากลิ้งตลบครั้งเดียวก็เข้าสู่อ้อมกอดของเธอแล้ว มือเล็กยื่นแปะยังจุดที่ไม่อาจจะอธิบายได้ เหยียนหมิงซุ่นหน้าถมึงทึงทันที ไอ้ตัวเล็กกล้าทำเรื่องอนาจารลามกต่อหน้าเขาอีกแล้ว!

“ให้เขานอนฝั่งนี้”

เหยียนหมิงซุ่นกระชากเสี่ยวเป่ากลับมาให้อยู่ใกล้ตัวเขาอย่างไม่ลังเลใจ เสี่ยวเป่าไม่พอใจอยากกลิ้งกลับไปหาฝั่งเหมยเหมยแต่กลับถูกขวางเอาไว้ เจ้าตัวน้อยพยายามติดต่อกันหลายครั้งจนเริ่มเหนื่อยเลยยอมฟุบนอนอยู่ฝั่งเหยียนหมิงซุ่นอย่างจำใจ แล้วหลับใหลไปทั้งที่ปากเล็กยังเบะออก

“นอน!”

เหยียนหมิงซุ่นกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจแล้วปิดไฟหัวเตียง ดึงผ้าห่มขึ้นมาก่อนที่แขนยาวจะเกี่ยวภรรยาเข้ามากอดไว้

แม้เหมยเหมยไม่ค่อยพอใจกับความเอาแต่ใจของเหยียนหมิงซุ่น แต่พอได้สัมผัสมือเล็ก ๆของเสี่ยวเป่าก็รู้สึกดีไม่หยอกเหมือนกัน

“พี่ หลังเรียนจบเรามีลูกกันเถอะ ฉันอดใจแทบไม่ไหวแล้ว” เหมยเหมยวาดฝันถึงชีวิตอันดีงามยามเลี้ยงลูกในอนาคตก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมกับรอยยิ้ม

เหยียนหมิงซุ่นกลับหลับไม่ลง ลูกเท่ากับหนามที่ยอกอกเขาและไม่รู้ว่าเมื่อไรถึงจะดึงมันออกไปได้!

……………………..