ตอนที่ 874 จินตนาการอันกว้างไกล

เหยียนหมิงซุ่นสูดลมหายใจเข้า แล้วใช้แรงล็อคตัวเหมยเหมยไว้ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งว่า: “เหมยเหมยอย่าขยับ…”

เจ้าปีศาจน้อยตัวนี้ ดูท่าชาติที่แล้วเขาคงทำกรรมอะไรไว้กับเธอจริง ๆ

เขาคงต้องไปฝึกฝนมาอย่างจริงจังสักที ไม่เช่นนั้นเจ้าปีศาจน้อยตัวนี้คงจะได้ทรมานเขาอยู่ร่ำไป เขากลัวเสียจริงว่าวันหนึ่งเขาจะทนไม่ได้อีกต่อไป

เหมยเหมยขยับตัวไปโดนแท่งแข็ง ๆ อะไรบางอย่าง หล่อนตกใจจนตัวแข็งไม่กล้าขยับ รีบซุกหน้าเข้าไปในอกของเหยียนหมิงซุ่น ในหัวของหล่อนเอาแต่จินตนาการไปถึงภาพของแท่งแท่งนั้น

อันนี้ช่วยไมได้จริง ๆ มันเป็นธรรมชาติของจิตรกร เวลาจิตรกรไม่ว่าจะเห็นสิ่งสิ่งใด ความรู้สึกแรกก็จะต้องคิดว่า จะวาดมันออกมาอย่างไร ฉะนั้นเวลาสัมผัสโดนสิ่งของอะไรบางอย่าง แน่นอนก็ต้องคิดว่าของสิ่งนั้นมีรูปร่างลักษณะเป็นอย่างไร

ในตอนนี้เหมยเหมยกำลังคิดฟุ้งซ่าน แน่นอนว่าเธอเคยเห็นแท่งนั้นของพวกผู้ชาย แต่ไม่ใช่ของเหมยซูหาน เพราะเธอกับเหมยซูหานไม่ได้ใกล้ชิดกันขนาดนั้น ครั้งแรกและครั้งเดียวคือตอนที่ไฟดับในความมืด มองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

เธอเคยเห็นมันในภาพวาดสมัยเรเนสซองส์  สมัยนั้นนิยมวาดภาพเปลือยเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นภาพหญิงหรือชาย ล้วนแล้วแต่เปลือยทั้งนั้น ไม่เปลือยทั้งตัว ก็เปลือยครึ่งตัว

อีกทั้งยังมีพวกรูปปั้น ส่วนนั้นของผู้ชายมักจะถูกปั้นโดยประณีต ดูมีพลังน่าเกรงขาม เธอก็เห็นพวกนั้นมาไม่น้อย

เหมยเหมยลองจินตนาการถึงแท่งที่สัมผัสโดนบั้นท้ายของเธอเมื่อครู่ รู้สึกว่ามันค่อนข้างใหญ่ หน้าเธอแดงขึ้นอีกครั้ง แต่ในหัวของเธอกลับหยุดคิดเรื่องนั้นไม่ได้เลย มันจะเซ็กซี่เหมือนกับของรูปปั้นเดวิดไหมนะ

หรือว่าจะน่าดึงดูดสายตาเหมือนกับลูกกระเดือกของพี่หมิงซุ่นนะ

เหมยเหมยยิ่งคิดก็ยิ่งเขินอาย ยิ่งคิดยิ่งเห็นภาพชัดเจน เธอรู้สึกรำคาญตัวเอง พยายามบังคับตัวเองไม่ให้คิดต่อไป คิดแบบนี้มันไม่ถูกต้อง ในหัวจะคิดภาพไม่ดีของพี่หมิงซุ่นได้อย่างไรกัน

ไม่สมควรเลยจริง ๆ

แต่ว่า——ดูเหมือนสมองจะไม่ฟังคำสั่งการของเธอเลยแม้แต่น้อย

เหมยเหมยพยายามคิดถึงภาพไข่ผัดมะเขือเทศ แต่สมองเจ้ากรรมดันจินตนาการมะเขือเทศเป็นแครอท แล้วค่อย ๆเปลี่ยนแครอทเป็น….

ไม่ได้ ไม่ได้ !

เหมยเหมยส่ายหัวอย่างแรง เธออยากจะลบภาพพวกนั้นออกจากสมองไปให้หมด หล่อนเธอส่ายหัวเหมือนกับกลองป๋องแป๋ง เหยียนหมิงซุ่นที่เพิ่งจะสงบลงได้ไม่นานเห็นเธอทำท่าแบบนั้นก็หัวเราะ พลางเอามือจับหัวของเธอไว้

“เธอเป็นอะไร ชักเหรอ” เหยียนหมิงซุ่นพูดขัดขึ้นมา

“พี่สิชัก ฉันร้อน พี่รีบปล่อยฉันได้แล้ว ฉันไม่ได้อยากนั่งบนตักพี่เท่าไหร่หรอก”

เหมยเหมยกรอกตามองบน กระโดดลงมาจากตักของเหยียนหมิงซุ่น เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกว่าพอตักว่าง ใจก็รู้สึกเหมือนจะว่างไปด้วย เขาเลยรีบอุ้มหญิงสาวขึ้นมานั่งบนตักเขาอีกครั้ง

ถึงแม้การให้หญิงสาวนั่งบนตักเขาจะเป็นการทรมานเขาทางหนึ่ง แต่ก็เป็นการทรมานที่ทำให้เขายิ้มได้ เป็นการทรมานแบบมีความสุข

“ร้อนก็ดื่มน้ำสิ อ้า อ้าปากสิครับ…”

เหยียนหมิงซุ่นพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เหมยเหมยอ้าปากอย่างเชื่อฟัง การดื่มน้ำชาเย็น ๆ ลงไป ช่วยดับความร้อนในตัวเธอลงไปได้บ้าง เหลืออีกครึ่งหนึ่งเขาดื่มมันลงไปเอง เพราะเขาเองก็ร้อนไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่

“ไม่ดื้อนะ”

เหยียนหมิงซุ่นดีดจมูกเหมยเหมยเบาๆ ด้วยความเอ็นดู เหมยเหมยไม่พอใจตบเขาไปหนึ่งฉาด ถือว่าเป็นการเอาคืนก็แล้วกันนะ “สองสามวันนี้พี่ไปไหนมา รู้ไหมฉันเป็นห่วงพี่แทบแย่”

“พี่ผิดเอง พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะกินเวลามากขนาดนี้ เหมยเหมยอย่าโกรธพี่เลยนะ พี่มีข่าวดีจะมาบอกด้วยล่ะ”

เหยียนหมิงซุ่นง้อหญิงสาวด้วยท่าทีที่อ่อนโยน พลางกระซิบบอกข่าวดีที่ข้างหูของหล่อน

เหมยเหมยตกใจอย่างมาก “พี่ให้พ่อของเฮ่อเหลียนเช่อเป็นพ่อบุญธรรมของพี่หรอ งั้นก็หมายความว่าต่อไปนี้พี่กับตาโรคจิตนั่นก็จะกลายเป็นพี่น้องกันหรอ”

เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มแล้วพยักหน้าเบา ๆ เหมยเหมยโมโหดึงหูเขาแล้วพูดว่า “พี่โง่รึไง พี่ไม่รู้หรอว่าฉันไม่ถูกกับไอ้โรคจิตนั่น พี่ยังจะไปยุ่งกับเขาอีก”

————————————-

 ตอนที่ 875 แยกจากกันก็เพื่ออนาคตในภายภาคหน้า

เหยียนหมิงซุ่นดึงมือของเหมยเหมยอย่างจนใจ เด็กน้อยนับวันยิ่งจะร้ายขึ้นเรื่อยๆแล้ว แต่เขาก็ชอบมากเสียเหลือเกิน……ทำอย่างไรดีล่ะ ?

“เธอไม่โง่  แล้วพี่จะโง่ได้ยังไง ฟังพี่พูดให้จบก่อน!”

เหยียนหมิงซุ่นมองข้ามการกรอกตามองบนของเหมยเหมย เล่าอธิบายการวัดดวงและความเป็นอยู่ของเขาในช่วงหลายวันมานี้ เหมยเหมยจ้องจนตาแทบถลน ปากเล็ก ๆ ทำปากจู๋ขึ้นมา ทำสีหน้าตกใจ ประสบการณ์หลายวันมานี้ของเหยียนหมิงซุ่นยอดเยี่ยมเสียยิ่งกว่าในหนังอีก!

“ดังนั้น ตอนนี้เฮ่อเหลียนชิงก็เป็นพ่อบุญธรรมของพี่ และเงื่อนไขเพียงข้อเดียวของเฮ่อเหลียนชิงก็คือกำจัดเฮ่อเหลียนเช่อน้าของเขา?” เหมยเหมยพูดสรุป

เหยียนหมิงซุ่นพงกหัว “ใช่แล้ว ในเวลานั้นเขาเสนอเงื่อนไขเพียงแค่นี้ แต่ว่าตอนนี้เขาเพียงแค่ให้พี่ทำตามเส้นทางที่เขาวางไว้ เรื่องอย่างอื่นไม่ต้องสนใจ”

เหมยเหมยเป็นห่วงอยู่บ้าง “เฮ่อเหลียนชิงเป็นคนยังไง เขาจะให้พี่ทำเรื่องที่ไม่ดีเรื่องอื่นอีกไหม? แล้วหลังเสร็จภารกิจแล้วจะฆ่าพี่ไหม?”

ในทีวีชาติที่แล้วก็แสดงกันแบบนี้ไม่ใช่หรือไง เลี้ยงดูสั่งสอนเอาไว้ให้ช่วยเขาแก้แค้น รอจนแก้แค้นเสร็จหมากตัวนั้นก็หมดหน้าที่ ข้ามแม่น้ำได้แล้วก็รื้อสะพานทิ้ง ได้รับผลประโยชน์แล้วก็ถีบหัวส่ง ตัวอย่างแบบนี้มีจนนับไม่ถ้วน!

เหยียนหมิงซุ่นแตะหน้าเธอเบาๆ พูดปลอบใจว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันกับเฮ่อเหลียนชิงต่างก็ใช้ประโยชน์จากกันและกัน ฉันระวังตัวอยู่แล้ว ไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอก”

แน่นอนว่าเขาคงจะไม่เอาความจริงใจฝากฝังไว้กับเฮ่อเหลียนชิงทั้งหมดหรอกนะ อีกทั้งเฮ่อเหลียนชิงก็คงจะไม่เชื่อใจเขาร้อยเปอร์เซ็นต์ พูดไปแล้วท้ายที่สุดก็เพียงแค่อยากจะยืมมือเขาฆ่าคนก็เท่านั้นเอง

ขอเพียงแค่เฮ่อเหลียนชิงไม่มีใจคิดจะทำร้ายเขา เขาจะต้องทำภารกิจของเฮ่อเหลียนชิงให้สำเร็จได้แน่นอน แต่ถ้าหากคนๆนี้วุ่นวายมีใจคิดไม่ดี ถ้าอย่างนั้นเขาก็ไม่มีการใจอ่อนให้แน่นอน

เหมยเหมยถอนหายใจ ไม่ได้พูดอะไรอีก เมื่อครู่เธอพยายามนึกถึงความทรงจำของชาติที่แล้ว กลับไม่สามารถยืนยันได้ว่าชาติที่แล้วเหยียนหมิงซุ่นได้ไหว้เฮ่อเหลียนชิงเป็นพ่อบุญธรรมหรือไม่ แต่ที่เธอยืนยันได้ก็คือ ชาติที่แล้วเหยียนหมิงซุ่นอยู่อย่างสงบสุขมาโดยตลอด ถูกคุกคามข่มขวัญแต่ก็ไม่เป็นอันตรายอะไรจนปีนขึ้นสู่ตำแหน่งสูง

ชาตินี้ก็จะต้องเป็นแบบนี้แน่นอน เธอไม่จำเป็นต้องกังวล ไม่ต้องกังวลเลยสักนิด!

“ภูมิหลังของเฮ่อเหลียนชิงคนนี้เป็นยังไง? อำนาจอิทธิพลของเขาใหญ่ไหม? ใหญ่กว่าเฮ่อเหลียนเช่อไหม?” เหมยเหมยถามอย่างแปลกใจ

เหยียนหมิงซุ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดตามความจริง จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ค่อยชัดเจนเรื่องอำนาจอิทธิพลที่แท้จริงของเฮ่อเหลียนชิง รู้แค่เพียงว่าสูสีใกล้เคียงกับหนิงเฉินเซวียน

เฮ่อเหลียนชิงทำอะไรหนิงเฉินเซวียนไม่ได้ หนิงเฉินเซวียนก็ทำอะไรเฮ่อเหลียนชิงไม่ได้

ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็คงไม่โขกสับกันไปมาไม่หยุดไม่หย่อนแบบนี้หรอก!

“รายละเอียดก็ไม่ชัดเจนเท่าไร น่าจะเป็นพวกกองกำลังทหารป้องกันประเทศอะไรเทือกนั้น อำนาจอิทธิพลคงไม่น้อย สามารถช่วยพวกเราต่อสู้กับเฮ่อเหลียนเช่อได้” เหยียนหมิงซุ่นพูดความเป็นไปได้คร่าวๆ

เหมยเหมยก็วางใจลงมาบ้าง สามารถสู้กับเฮ่อเหลียนเช่อได้ ถ้าอย่างนั้นฝีมือต้องไม่ธรรมดาแน่นอน แต่นี้ก็แข็งแกร่งข้ามตระกูลจ้าวแล้ว

ตระกูลจ้าวตอนนี้เธอมองออกอย่างชัดเจนแล้ว ภายนอกดูยิ่งใหญ่ แต่ในความเป็นจริงกลับกลวงโบ๋ ถ้าไม่อย่างนั้นวันนั้นที่ร้านอาหารเฉวียนจุ้ยเต๋อ  ทำไมเฮ่อเหลียนเช่อทำให้คุณปู่อับอายต่อหน้าคนมากมายได้ขนาดนั้น แต่คุณปู่จ้าวกลับสวนด้วยคำพูดเจ็บแสบแค่นั้นเอง!

เหมยเหมยดีใจแทนเหยียนหมิงซุ่นมาก และดีใจที่เมื่อก่อนตัวเองไม่ได้ให้ตระกูลจ้าวช่วยเขา เหยียนหมิงซุ่นอยู่กับเฮ่อเหลียนชิง จะต้องมีอนาคตมากกว่าเข้าร่วมกับตระกูลจ้าวแน่นอน

ลางสังหรณ์ของเธอบอกว่าน่าจะเป็นแบบนั้น

“ถ้าอย่างนั้นอีกไม่กี่วันพี่ก็จะไปที่ฐานทัพแล้ว?” เหมยเหมยอาลัยอาวรณ์แทบขาดใจ

“อืม รายละเอียดเรื่องเวลายังไม่แน่นอน น่าจะไม่นานมาก พี่จะต้องช่วยจัดการเรื่องที่นี่ให้เธอก่อนค่อยไป”

เหยียนหมิงซุ่นจูบที่ริมฝีปากของเธอ ล้วนเป็นอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์เหมือนกัน แต่พวกเขาต่างก็รู้ว่า แยกจากกันในวันนี้ก็เพื่อวันข้างหน้าของพวกเขา  ตัดใจไม่ได้ก็ต้องตัดใจให้ได้แล้วล่ะ

สองคนกอดกันอย่างลึกซึ้งอยู่ครู่หนึ่ง พี่เฉิงที่รอจนหมดความอดทนจึงให้พนักงานมาเรียกหา ถ้าให้สองคนนี้นั้นหวานต่อไปแบบนี้ ฟ้าคงมืดกันพอดี

………………………………………