ตอนที่ 2063 ฉันต่างหากตัวละครหลัก

เหยียนหมิงซุ่นใช้ประโยคบอกเล่า

สีหน้าของเฉินซานไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดแต่กลับหัวเราะร่า ถือว่าเป็นการยอมรับอย่างตรงไปตรงมา

“ใช่ ฉันจัดการตัวปัญหาใหญ่ให้เธอเชียวนะ”

“แต่คุณก็วางยาพิษผมด้วยเหมือนกัน สร้างปัญหาที่ใหญ่กว่าอีก” เหยียนหมิงซุ่นมองด้วยแววตาเย็นยะเยือก

เฉินซานยิ้มไม่เปลี่ยน “ฉันวางยาเธอแต่ไม่ได้เอาชีวิตเธอไปสักหน่อย แต่ถ้าไม่ได้ฉันเธอก็คงไม่มีวันนี้ เราถือว่าหักล้างบุญคุณความแค้นกันไปแล้วกัน”

เหยียนหมิงซุ่นแค่นหัวเราะทีหนึ่ง “บุญคุณความแค้นจะหักล้างได้หรือเปล่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ แต่ขึ้นอยู่กับผม”

ในที่สุดเฉินซานก็ใจเย็นต่อไปไม่ไหว สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “เหยียนหมิงซุ่น คนเราต้องรู้จักตอบแทนบุญคุณสิ”

“ใช่ ต้องรู้จักตอบแทนบุญคุณ แต่เฉินซานคุณมีบุญคุณกับผมด้วยเหรอ? ตอนนั้นระหว่างเราก็เป็นแค่การหาประโยชน์ต่อกันไม่ใช่หรือไง?”

เหยียนหมิงซุ่นมองเฉินซานอย่างเย้ยหยัน “ใช่ ถ้าไม่มีคุณคงไม่มีผมในวันนี้ แต่ก็เช่นเดียวกันถ้าคุณไม่ได้รับความช่วยเหลือจากผมก็ไม่มีทางมีตำแหน่งอย่างทุกวันนี้เหมือนกัน ฉะนั้นบุญคุณอันน้อยนิดที่คุณมีต่อผม ผมได้ตอบแทนมันไปหมดแล้ว”

สะสางเรื่องบุญคุณกับเขาหรือ?

ได้ แต่เงื่อนไขก็คือคุณต้องสงบเสงี่ยมหน่อย!

เขาจะตอบแทนบุญคุณกับคนที่ทำร้ายเขาได้อย่างไรกัน?

เฉินซานสีหน้าเปลี่ยนไป เขาไม่คิดว่าเหยียนหมิงซุ่นจะไม่ใช้กฎยุทธภพกับเขา เขาคิดจะทำอะไรกับตนกันแน่?

“สบายใจได้ผมไม่เอาชีวิตคุณหรอก แต่เรื่องนี้ยังไม่จบ ก่อนที่พิษในตัวของผมยังไม่ถูกขับออกไป คุณห้ามออกจากเมืองหลวงแม้แต่ก้าวเดียว”

เหยียนหมิงซุ่นมองเขาด้วยสายตาเย็นชาแล้วพูดย้ำทีละคำ “ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าผมใจร้ายแล้วกัน!”

เฉินซานอดสะท้านเฮือกไม่ได้ ณ เวลานี้เขาเพิ่งรู้ว่าหนุ่มตรงหน้าที่ถูกเขาปลุกปั้นขึ้นมาไม่ใช่เด็กหนุ่มที่มีความใสซื่อบริสุทธิ์และอ่อนต่อโลกในวันนั้นอีกต่อไปแล้ว!

บัดนี้ได้กลายเป็นคุณชายหมิงที่เขาไม่ควรล่วงเกินไปแล้ว!

เหยียนหมิงซุ่นปรบมือก่อนที่ลูกน้องสีหน้าเย็นชาสองคนจะเดินเข้ามา

“หลังจากนี้เป็นต้นไปพวกนายก็คอยประกบตามคุณเฉิน รายงานเรื่องในชีวิตประจำวันของคุณเฉินให้ฉันฟังทุกวัน เข้าใจไหม?”

“ครับ!”

เหยียนหมิงซุ่นยิ้มอย่างพึงพอใจแล้วมองเฉินซานอีกแวบหนึ่งโดยไม่คิดจะถามไถ่ใด ๆอีก

เพราะไม่มีความจำเป็น เขาต่างหากที่เป็นตัวละครหลัก!

เฉินซานมองเขาอย่างขุ่นเคือง ซักถาม “เธอคิดจะคุมตัวฉัน?”

เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มน้อย ๆ “อย่าคิดอย่างนั้นสิ ผมก็แค่อยากรักษาความปลอดภัยให้คุณเท่านั้น อีกอย่างผมเป็นห่วงสุขภาพของคุณมาก ฉะนั้นกิจการทั้งหมดของคุณผมจะให้คนอื่น ๆช่วยแบ่งเบาภาระไปแล้วกัน ระหว่างนี้คุณแค่รักษาตัวอยู่บ้านอย่างสบายใจ ไม่ต้องไปเครียดเรื่องพวกนี้แล้ว”

“เธอหมายความว่าไง?” เฉินซานสีหน้าเปลี่ยนมาก ในที่สุดก็ไม่เหลือคราบความสุขุมใจเย็นก่อนหน้าอีก

“ก็ตามที่บอกไป เฉินซาน คุณคิดว่าหลังจากที่คุณวางยาพิษผมแล้ว ผมจะปล่อยให้คุณได้ใช้ชีวิตเสวยสุขอีกเหรอ?”

เหยียนหมิงซุ่นก้มหน้าลงมองเฉินซานจากมุมสูง ความเยือกเย็นในแววตาทำให้ตัวสั่นสะท้านอย่างไม่ทราบสาเหตุ

เขาไม่เพียงแค่ถูกกักบริเวณแต่ยังกลับไปอยู่จุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ทุกอย่างที่สร้างมันมาตลอดหลายสิบปีหายไปในพริบตา!

เขาแค้นเหลือเกิน!

เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกได้ถึงความแค้นของเฉินซานแต่กลับไม่ใส่ใจ แค้นแล้วอย่างไร?

ในเมื่อมาถึงเมืองหลวงก็คือมดในกำมือเขา ต่อให้กระเสือกกระสนอย่างไรก็หนีไม่พ้นเงื้อมมือเขาหรอก!

เหยียนหมิงซุ่นส่งสายตาให้ลูกน้องสองคนที่เขาตั้งใจคัดสรรมาอย่างดี ลูกน้องสองคนหิ้วปีกเฉินซานที่ทำหน้าหม่นหมองคนละข้างแล้วออกไปจากเรือนน้ำชาด้วยกันกับเขา

“เธอจะพาฉันไปไหน?” เฉินซานหวาดผวาอย่างมาก หลงคิดว่าเหยียนหมิงซุ่นจะลงไม้ลงมือกับเขาแล้ว

เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างเยาะเย้ย “พาคุณไปเจอเพื่อนเก่าคนหนึ่งไง!”

…………………..

ตอนที่ 2064 ศัตรูพบกัน ตาแดงเป็นพิเศษ

พ่อมดยอดฝีมือมาถึงเมืองหลวงแล้ว เหยียนหมิงซุ่นสั่งให้ลูกน้องขับเครื่องบินไปรับมาโดยเฉพาะ พ่อมดคนนี้ยังคงสภาพเดิมแต่ดูสะอาดขึ้นมากทีเดียว คาดว่าน่าจะอาบน้ำมาเป็นพิเศษ

เฉินซานก้มหน้าอย่างสลดเดินตามหลังเหยียนหมิงซุ่น เขาพอจะเดาได้แล้วว่าเหยียนหมิงซุ่นพาเขามาพบใครเลยรู้สึกลนลานอย่างมาก

พ่อมดหมู่ชื่อเกลียดเขาเข้ากระดูกจนอยากจะฉีกเนื้อเขาออกเป็นชิ้น ๆด้วยสาเหตุนี้เขาจึงไม่กล้าย่างกรายเข้าไปเหยียบชายแดนเหมียวเจียงแม้แต่ก้าวเดียว กลัวหมู่ชื่อส่งคนมาจัดการเขา

เขากลัวพิษประหลาดเหล่านั้นของชายแดนเหมียวเจียงมากเหลือเกิน เขาโดนวางพิษใส่เมื่อไรยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

แน่นอนว่าเหตุผลที่เฉินซานกลัวจะได้พบพ่อมดยอดฝีมือคนนั้น ส่วนมากเพราะรู้สึกผิดและละอายใจมากกว่า

ตอนนั้นเขาเคยรักหมู่ฮวาจริง ๆ หรือลูกพี่ลูกน้องของพ่อมดใหญ่นั่นเอง ช่วงเวลาที่เขารักกับหมู่ฮวาเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุดในชีวิตเขา

แต่เขาไม่อยากใช้ชีวิตเก็บตัวอยู่แต่ในหุบเขาธารน้ำตลอดไป

เมื่อนั้นเขาหวังว่าหมู่ฮวาจะไปจากชายแดนเหมียวเจียงด้วยกันกับเขา ไปโลดแล่นอยู่ในเมืองหลวงกับเขา เขาสัญญาว่าเขาจะดีต่อหมู่ฮวาตลอดไป!

แต่หมู่ฮวากลับคิดว่าเขากำลังหลอกเธอและไม่อยากไปจากหมู่บ้านนั้น บอกว่าคนฮวาเซี่ยที่อยู่ข้างนอกชั่วร้ายมาก อีกทั้งใช้ชีวิตข้างนอกก็ลำบาก อยู่ในหมู่บ้านจะมีความสุขมากกว่า

หมู่ฮวาเป็นคนนิสัยหัวรั้น ไม่ว่าเขาจะเกลี้ยกล่อมอย่างไรก็ไม่ฟัง ทั้งยังมักทะเลาะกับเขาเป็นประจำบอกว่าเขาไม่รักเธอมากพอ ภายหลังก็ยิ่งวิตกกังวลขี้สงสัยถึงขั้นทำพิษกู่หักสวาทใส่เขา

ฉะนั้นเขาถึงทนไม่ได้และคิดหาวิธีหนีออกมา

แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้เขารำลึกถึงหมู่ฮวาตลอด หลายปีก่อนเขาส่งคนไปตามหาหมู่ฮวาแต่หญิงสาวชาวเหมียวเจียงใจกล้าผู้นี้กลับไม่อยู่แล้ว บอกว่าหลังจากเขาจากไปไม่กี่ปีก็เสียชีวิตด้วยโรคซึมเศร้า

ส่วนพ่อมดที่สนิทสนมกับหมู่ฮวาที่สุดไม่เคยถอดใจในการตามหาเขาเพื่อแก้แค้นเลย

ตอนนี้เหยียนหมิงซุ่นพาเขาไปพบพ่อมดยอดฝีมือคนนั้น เกรงว่าเคราะห์ร้ายจะมีมากกว่าดีเนี่ยสิ!

พ่อมดผู้นี้จำเฉินซานได้ตั้งแต่แวบแรกจึงพุ่งเข้าหาด้วยความโกรธ บีบคอเฉินซานไว้แล้วเอ่ยยาวเหยียด เฉินซานเองก็ตอบกลับไปไม่กี่ประโยค

ลูกน้องที่รู้ภาษาเหมียวเจียงช่วยเป็นล่ามแปลให้เหยียนหมิงซุ่น พ่อมดยอดฝีมือคนนี้กำลังซักถามเฉินซานว่าทำไมต้องทรยศพี่สาวเขา ส่วนเฉินซานกลับกำลังแก้ตัวให้ตัวเอง

“แกเป็นคนทำให้พี่สาวฉันต้องตาย เดิมทีเธอควรจะมีความสุขมาก เธอไม่ควรรู้จักแก…”

จู่ ๆพ่อมดก็ร้องไห้ราวกับเด็กคนหนึ่ง คนในห้องล้วนรู้สึกได้ถึงความเสียใจของเขา

ลูกน้องอธิบายให้เหยียนหมิงซุ่นว่าพ่อแม่ของพ่อมดยอดฝีมือคนนี้จากไปตั้งแต่เด็กเลยฝากเลี้ยงไว้ที่บ้านคุณลุง หรือพ่อแม่ของหมู่ฮวา ครอบครัวหมู่ฮวาไม่ได้มีฐานะที่ดีมากนักทั้งยังมีลูกหลายคน ฉะนั้นพ่อมดถึงได้รู้สึกอึดอัดมากเวลาอยู่บ้าน บางครั้งยังกินไม่อิ่มท้องไม่มีเสื้อใส่ด้วยซ้ำ

คนที่ดีต่อพ่อมดมากที่สุดก็คือหมู่ฮวา เพราะสถานะของหมู่ฮวาค่อนข้างพิเศษในหมู่บ้านเหมียวเจียง ฉะนั้นจึงมีสถานะในบ้านค่อนข้างสูง พ่อมดไม่ถูกคุณลุงคุณป้าทอดทิ้งเพราะเห็นแก่เธอก่อนจะล้มลุกคลุกคลานเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ สุดท้ายยังโชคดีที่ถูกพ่อมดใหญ่คนก่อนเลือกให้เป็นผู้สืบทอด

ฉะนั้นพ่อมดคนนี้จึงมีสายสัมพันธ์ลึกซึ้งกับลูกพี่ลูกน้องของเขามาก สำหรับในใจของเขาแล้วอีกฝ่ายเปรียบเสมือนคุณแม่ แล้วจะไม่ให้แค้นเฉินซานได้อย่างไร?

เฉินซานเองก็มีสีหน้าย่ำแย่มาก เขานึกถึงหญิงสาวหน้าตาสะสวยแต่มีความห้าวหาญคนนั้นอีกครั้ง แต่ตอนนี้ย้อนเวลากลับไปไม่ได้อีกแล้ว!

“ฉันไปไหว้หลุมศพหมู่ฮวาได้ไหม?” เฉินซานถามอย่างระมัดระวัง

พ่อมดยอดฝีมือคนนั้นเช็ดน้ำตาแล้วถลึงตามองเขาด้วยความแค้น “แกมีสิทธิ์อะไรไปเจอพี่สาวฉัน?”

เฉินซานถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เขาไม่รู้สึกดีเลยสักนิด แต่หากย้อนเวลากลับไปได้เขายังคงเลือกเส้นทางเดิม

เขาเป็นผู้ชาย แถมยังเป็นผู้ชายที่มีความทะเยอทะยาน เขาไม่มีทางยอมเก็บตัวใช้ชีวิตอยู่กลางป่าหุบเขาเพื่อผู้หญิงคนเดียวหรอก!

บอกได้เพียงว่าหมู่ฮวาไม่เข้าใจเขา!

………………………