ตอนที่ 1994 ถ้ามีลูกแฝดคงจะดี

เหยียนหมิงซุ่นสูดหายใจเข้าลึก ๆแล้วปลอบภรรยาอย่างใจเย็น “ที่รัก เรื่องที่ผิดนโยบายเราไม่ทำอยู่แล้ว หรือว่าเธออยากให้ฉันทำความผิดเหรอ?”

ความจริงการเปลี่ยนชนเผ่าไม่ใช่เรื่องยากแต่เขาทำไม่ได้ คนเดียวก็มากพอแล้วถ้าสองคนเขาคงเป็นบ้า ไม่ว่าอย่างไรก็ยืนยันว่าเปลี่ยนไม่ได้

หากให้เขารู้ว่าใครเป็นคนคิดแผนพิเรนทร์นี้จะไม่ยอมปล่อยตัวไปเด็ดขาด!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนที่กำลังทานหม้อไฟอยู่ในร้านอาหารกับอิงจวี่กังเสียวสันหลังวาบตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอรีบกวาดตามองรอบข้างด้วยความกังวลใจ

“เชี่ยนเชี่ยนทานสมองหมูสิ ต้มสุกแล้ว” อิงจวี่กังตักสมองหมูสีชมพูมาไว้ในถ้วยของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนอย่างขยันขันแข็ง นี่เป็นของโปรดของเธอและต้องสั่งทุกครั้งที่มาทานหม้อไฟ

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนช่วยติดต่อบริษัทโฆษณาหนึ่งให้อิงจวี่กัง แม้หมอนี่หน้าตาไม่เป็นที่นิยมมากแต่มีความสามารถจริง ๆ โฆษณาที่เขาออกแบบได้รับคำชื่นชมอย่างมากจากทางบริษัท บวกกับมีคนเจ้าแผนการอย่างเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนอยู่ทำให้สองเดือนที่ผ่านมาอิงจวี่กังได้กำไรไม่น้อย

สถานที่นัดเดตของคู่รักจึงเลื่อนขั้นจากสระบัวก้าวกระโดดมาเป็นร้านอาหารเล็ก ๆหรือโรงภาพยนตร์ ในเมื่อมีเงินแล้วนี่นา!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกวาดตามองรอบข้างอีกที เมื่อพบว่าไม่มีเรื่องผิดสังเกตจึงทานสมองหมูอย่างสบายใจ

ภายใต้การล้างสมองและอบรมของเหยียนหมิงซุ่น เหมยเหมยจึงล้มเลิกความคิดที่จะเปลี่ยนชนเผ่าในทะเบียน เธอจะเป็นต้นเหตุให้เหยียนหมิงซุ่นทำผิดไม่ได้นี่นา!

“ถ้ามีลูกแฝดก็ดีสิ ถ้าแฝดสามยิ่งดีเลย พี่ ฉันได้ยินมาว่ามีแฝดสี่แฝดห้าด้วยนะ คราวก่อนเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนบอกว่ามีสามีภรรยาชาวแคนาดาคู่หนึ่งมีลูกแฝดเจ็ด แข็งแรงทุกคนด้วยนะ โอ๊ย พวกเขาช่างมีความสุขเสียจริง!”

เหมยเหมยยังยึดติดกับเรื่องลูกไม่หาย เธอไม่ขออะไรมากไม่กล้าคิดถึงสี่คนหรือห้าคนหรอก ขอแค่คู่แฝดสองคนก็เพียงพอแล้ว

เด็กสองคนที่มีหน้าตาคล้ายคลึงกับตัวเอง แค่คิดก็รู้สึกว่าช่างงดงามเหลือเกิน เหมยเหมยจินตนาการภาพเด็กน้อยตัวอ้วนร่างขาวอยู่ในหัวแล้วก็น้ำลายไหลอยู่คนเดียว อดยิ้มโง่ ๆไม่ได้เลย

เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกเหนื่อยหน่ายใจ นี่โดนอะไรกระตุ้นมาถึงไม่เลิกฟุ้งซ่านเรื่องลูกสักที!

เขาลอบมองเอวคอดของเหมยเหมยที่ใช้มือเขาเพียงข้างเดียวก็กำรอบแล้ว เอวเล็กขนาดนั้นยังคิดจะมีลูกแฝดงั้นหรือ?

แค่คนเดียวเขาก็ปวดใจแย่แล้วเพราะกลัวเหมยเหมยท้องแตกเสียก่อน พอคิดว่าในท้องเหมยเหมยต้องอุ้มของที่หนักกว่าห้ากิโลกรัมเขาก็ไม่กล้าจินตนาการต่อแล้ว

ภาพนั่นน่าสะพรึงเกินไป!

“สองตระกูลเราไม่มียีนแฝด” เหยียนหมิงซุ่นพูดความจริงด้วยท่าทางเรียบนิ่ง เป็นการดับฝันของเหมยเหมยเละไม่เป็นท่า

หญิงสาวที่ชื่อเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนปากมากเกินไปหน่อยแล้ว คราวหลังเจอคงต้องเตือนสักหน่อยว่าคนพูดน้อยต่างหากที่ประสบความสำเร็จง่าย

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนที่เพิ่งทานสมองหมูหมดกำลังเร่งเร้าให้อิงจวี่กังต้มไส้เป็ดซึ่งเป็นของโปรดของเธอเช่นกัน หม้อไฟควันลอยโขมงรมหน้าคุณหนูใหญ่เหริ่นจนดวงหน้าแดงระเรื่อ ดวงหน้าขาวเนียนใสที่ทำเอาคนบื้อบางคนมองจนตาค้าง

เขาชอบผู้หญิงอวบอั๋นอย่างเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเพราะเวลากอดจะได้เต็มไม้เต็มมือ และชอบดูเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนทานเนื้อที่รู้สึกอิ่มเอมใจยิ่งกว่าเวลาตัวเองทานเสียอีก

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตัวสะท้านเฮือกอีกทีพลางรู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบ เธอมองไปด้านหลังแวบหนึ่งก็ไม่เห็นว่ามีเหตุการณ์น่าสงสัยอะไร มันแปลกเกินไปแล้ว

ใครกันที่คิดถึงเธออยู่ตลอดนะ?

หรือว่าเป็นพ่อที่กำลังสำนึกผิดอยู่ในเรือนจำของเธอ?

จะว่าไปไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อของเธอมาเกินครึ่งเดือนแล้ว วันหยุดสุดสัปดาห์นี้ซื้อของอร่อย ๆไปเยี่ยมสักหน่อยดีกว่า ในเมื่อเป็นพ่อแท้ ๆเธอก็ต้องเลี้ยงดูยามแก่เฒ่าและจัดงานศพให้สิ!

ทางเหยียนหมิงซุ่นที่โอ๋ภรรยาตัวเองเสร็จก็ไม่ได้มีเวลาว่างนัก แต่ติดต่อโจวจื่อหัวว่าวันนี้เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น เรื่องสนุก ๆกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!

ผู้หญิงที่กล้าวางแผนทำร้ายเขาอย่าคิดจะมีชีวิตสงบสุขแม้แต่วันเดียวเลย!

………………………….

ตอนที่ 1995 คลอดก่อนกำหนด

อู่เยวี่ยนอนอยู่บนเตียงอย่างทุกข์ทรมาน ระบมไปทั้งร่างไม่มีตรงไหนที่ไม่ปวด รู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่าเมื่อครั้นที่เธอต้องศัลยกรรมครั้งแรกมากโข

ไข้ลดลงแล้วโดยไม่ได้ใช้ยาใด ๆแต่ใช้น้ำแข็งประคบเอา จุดที่สร้างความเจ็บปวดแก่เธอคือตรงส่วนไหล่ต่างหาก

โดนความหนาวเย็นปะทะเป็นเวลานานทำให้ไหล่ของเธอเปราะบางราวกับแก้ว อีกทั้งใช้ยารักษาไม่ได้ทำให้ต้องทนเจ็บราวกับมีเข็มนับไม่ถ้วนกระหน่ำทิ่มแทงไปจนถึงกระดูกเสียอย่างนั้น

ราวกับธนูนับหมื่นปักลงกลางใจ!

อีกทั้งยังไม่เห็นจุดจบสักที!

“ขอร้องละให้ฉันใช้ยาเถอะ ฉันทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ” อู่เยวี่ยอ้อนวอนคุณหมอขณะที่บริเวณหน้าผากมีเหงื่อผุดเต็มไปหมด

คุณหมอเกามองคนรักที่นอนเจ็บปวดทรมานอยู่บนเตียงอย่างปวดใจ หากเป็นไปได้เขาก็อยากใช้ยารักษาอู่เยวี่ย แต่เฮ่อเหลียนเช่อออกคำสั่งเด็ดขาดแล้วเขาจึงไม่มีความกล้านั่น

“ทนอีกหน่อย อีกสามเดือนกว่า ไม่นานก็จะผ่านไปแล้ว” คุณหมอเกานวดให้อู่เยวี่ยหมายจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดให้เธอได้บ้าง

ต่อให้ตอนนี้เขาอยากใช้ยากับอู่เยวี่ยแต่ก็ไม่มียาชนิดไหนให้ใช้ เฮ่อเหลียนเช่อยึดยาแก้อักเสบไปหมดบ้านแล้ว อีกทั้งยังสั่งให้คุณหมออีกคนคอยคุมไม่ละสายตา บางทีอาจจะสงสัยในตัวเขาแล้วสินะถึงทำให้คุณหมอเกากลัวยิ่งกว่าเดิม

อู่เยวี่ยมองเขาอย่างหยามเหยียด ไม่คิดจะร้องขอให้ผู้ชายคนนี้ช่วยเหลือเธออีก

บรรดาชู้รักทั้งหมดของเธอมีเพียงคุณหมอเกาที่ไร้ประโยชน์ที่สุด หากไม่ใช่เพราะสถานการณ์พาไปเธอจะถูกใจคนไร้น้ำยาอย่างนี้ได้อย่างไร?

“ไม่ได้ สามเดือนกว่านานเกินไป มีวิธีให้คลอดก่อนกำหนดไหม?” อู่เยวี่ยกัดฟันถาม

เจ็บปวดทุกวันจนแม้แต่เวลานอนยังไม่แน่ไม่นอน เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าตนจะทนได้นานขนาดนั้น

ต่อให้เธอทนได้นานขนาดนั้นก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าหลังจากคลอดลูกแล้วสุขภาพของตัวเองจะยังแข็งแรงดีเหมือนเดิม

เธอไม่อยากเห็นตัวเองต้องมีสภาพป่วยออด ๆแอด ๆ นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ

คุณหมอเกามองอู่เยวี่ยด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะมีความคิดแบบนี้แต่ก็ตอบกลับไปว่า “วิธีการก็พอมีอยู่หรอก แต่เด็กเติบโตในท้องแม่ได้นานแค่ไหนก็จะแข็งแรงได้มากเท่านั้น เด็กคลอดก่อนกำหนดส่วนมากจะมีโรคประจำตัวติดมาแต่เกิด”

อู่เยวี่ยเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ “ถ้ายังไม่คลอดออกมาก็รับประกันสุขภาพฉันไม่ได้แล้ว ขอคลอดก่อนกำหนดหนึ่งถึงสองเดือนคงไม่เป็นไรหรอก”

ชีวิตจริงมีเด็กคลอดก่อนกำหนดตั้งมากก็ยังสุขภาพแข็งแรงดีดังเดิม แล้วจะมีโรคประจำตัวติดมาแต่เกิดได้อย่างไร?

“คุณไม่ต้องพูดไร้สาระกับฉัน คุณบอกฉันมาตรง ๆว่ามีวิธีไหนทำให้ฉันคลอดก่อนกำหนดไหม?” อู่เยวี่ยคำรามเสียงต่ำพร้อมสายตาที่ฉายแววเย็นยะเยือก

คุณหมอเกาตัวสะท้านเฮือกเพราะตกใจกับสายตาของอู่เยวี่ยเลยตอบกลับด้วยเสียงหวาดผวา “ก็พอมี แค่กระตุ้นปากมดลูกก็คลอดก่อนกำหนดได้แล้ว แต่แบบนี้จะไม่เป็นผลดีทั้งผู้ใหญ่และเด็ก…”

อู่เยวี่ยพูดขัดเขากล่าวขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ตกลงตามนี้แล้วกัน อีกสองเดือนคุณหาทางให้ฉันคลอดก่อนกำหนด ห้ามทิ้งร่อยรอยใดไว้ และอย่าให้เฮ่อเหลียนเช่อจับได้ด้วย”

“แต่คุณชายเช่อ…”

คุณหมอเกาลังเลใจ เขาไม่กล้าทำเพราะหากถูกเฮ่อเหลียนเช่อจับได้ เขาต้องรักษาชีวิตไว้ไม่ได้แน่ ๆ

อู่เยวี่ยพูดเสียงเย็นชา “ถ้าคุณไม่ช่วยฉัน ฉันจะบอกเรื่องที่คุณหลอกล่อฉันให้คุณชายเช่อฟัง…”

คุณหมอเกาหน้าซีดเผือดมองอู่เยวี่ยอย่างไม่เชื่อสายตา แต่เสียใจก็ไม่ทันแล้วเพราะมันสายเกินไป

อู่เยวี่ยกำลังคิดหาเหตุผลที่ทำให้คลอดก่อนกำหนด และทางโจวจื่อหัวกลับสร้างโอกาสให้เธอ

หลังจบงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดหนิงเฉินเซวียนไม่กี่วันโจวจื่อหัวก็ได้เคลื่อนไหวบางอย่างที่ฮ่องกง โดยปล่อยรูปของอู่เยวี่ยในวันเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดลงหนังสือพิมพ์แถมยังวงส่วนหัวไหล่เปลือยเปล่าของเธอไว้ นอกจากนี้ยังใช้รูปที่มีความคมชัดสูงอีกต่างหาก

อู่เยวี่ยในรูปน่าจะเป็นรูปหลังจากที่เหมยเหมยทำน้ำชาหกใส่จึงเผยให้เห็นรอยแผลเป็นตรงไหล่อย่างชัดเจน

………………….