ตอนที่ 1572 ใครให้พี่ไม่ได้เรื่องกันเล่า

เหยียนหมิงซุ่นส่งเสียงคำรามต่ำเหมือนสัตว์ร้าย มือข้างหนึ่งโอบกอดตัวอ่อนไร้กระดูกเหมือนห่วงรัดก็ไม่ปาน แน่นจนหายใจแทบไม่ออก

“ยัยปีศาจน้อย…เล่นสนุกมากไหม?”

เสียงดังลอดไรฟันออกมา เหยียนหมิงซุ่นไหนเลยจะมองไม่ออกว่าเหมยเหมยกำลังตั้งใจแหย่เขา อีกทั้งยังไม่เกรงกลัวใด ๆทั้งสิ้นและแน่ใจว่าเขาต้องติดกับแน่!

ถ้าไม่จัดการสั่งสอนให้ดี ยัยปีศาจน้อยตัวนี้อาจจะเหิมเกริมเหลิงเอาได้!

เหมยเหมยมองตาแป๋วอย่างใสซื่อ มีเสน่ห์ชวนให้หลงใหลเหมือนกับการ์เมนยังไงอย่างนั้น สวยบริสุทธิ์ราวกับนางฟ้า กลิ่นอายย้อนแย้งทั้งสองกลับผสมลงตัวอยู่บนร่างของเธอ ช่างมีเสน่ห์เหลือล้น

“พี่…เหงื่อพี่ออกเยอะมากเลย…ฉันช่วยพี่ถอดเสื้อผ้านะ!”

เหมยเหมยหลีกเลี่ยงตอบคำถามของเหยียนหมิงซุ่นแล้วเอื้อมมือไปปลดเสื้อคลุมของเขา มือเย็นแตะลำคอที่ร้อนผ่าวของเขาราวกับทะเลทรายแห้งแล้งพบกับสายฝน เหยียนหมิงซุ่นดูดซับความเย็นนี้อย่างละโมบ เขาไม่ได้ดึงมือเหมยเหมยออก ปล่อยให้เธอปลดเสื้อคลุมหล่นลงกับพื้น

จากนั้นก็เป็นเสื้อกันหนาว เพราะเขาสุขภาพดีต่อให้อุณหภูมิจะต่ำกว่าศูนย์หลายสิบองศาก็สวมแค่เสื้อสเวตเตอร์ขนสัตว์บาง ๆ กล้ามเนื้อแน่นเป็นมัดแข็งเหมือนหินทั้งตัว

เหยียนหมิงซุ่นเหมือนคนโง่ไปแล้ว เขาสามารถเผชิญหน้ากับผู้คนนับพันอย่างสงบ แต่ต่อหน้าหญิงผู้เป็นที่รักกลับเหมือนคนโง่ ปล่อยให้เธอทำอะไรก็ได้ตามที่เธอต้องการ

เสื้อกันหนาวก็ถูกถอดออกเหลือไว้เพียงเสื้อสเวตเตอร์บาง ๆ เหมยเหมยกอดเอวบางของเขาเบา ๆแล้วแลบลิ้นเลียคอของเขา

ตรงนั้นเป็นจุดที่อ่อนไหวที่สุดของเหยียนหมิงซุ่น เลียแค่ตรงนั้นก็สามารถจุดไฟได้แล้ว

ไฟถูกจุดขึ้นมาจริง ๆเพราะเหยียนหมิงซุ่นเกร็งยิ่งกว่าเดิม เหมือนกับว่าจะเอาเหมยเหมยฝังเข้าเนื้อเข้าไปด้วย แต่เขายังพอเหลือสติสัมปชัญญะอยู่บ้าง กดเสียงต่ำพูดว่า “เหมยเหมยหยุดเล่นได้แล้ว เด็กดี รอพี่ได้สัญญาของพ่อเธอมาไว้ในมือก่อนค่อยเล่นนะ”

หากมีวิธีการยั่วยวนแบบนี้ตามมาอีก เหยียนหมิงซุ่นสงสัยจริง ๆว่าร่างกายของเขาจะต้านทานไหวหรือเปล่านะ!

“สัญญาของพ่อฉันบอกแค่ว่าไม่ให้พี่กินฉัน แต่ตอนนี้เป็นฉันที่กำลังจะกินพี่นะ…พี่หมิงซุ่น!”

กฎหมายทางวัฒนธรรมห้าพันปีของประเทศที่ยิ่งใหญ่นี้ทุกคำพูดสามารถพลิกแพลงได้ตลอดเวลา เหมยเหมยครุ่นคิดถึงช่องโหว่นี้ในสัญญามานานแล้ว เธอยิ้มสวยส่งให้เหยียนหมิงซุ่นที่ตกตะลึง ขยับเข้าไปประกบจูบที่ริมฝีปากของเขาก่อนด้วยตัวเอง

“พี่…ตอนนี้เป็นฉันที่กินพี่นะ…ไม่ผิดสัญญาหรอก…สุขสันต์วันเกิดนะคะ…สามี…”

เหยียนหมิงซุ่นจูบกลับเหมยเหมยตามสัญชาตญาณ แต่หัวของเขากลับเข้าใจอย่างชัดเจน ร่างกายชะงักแวบหนึ่งพลางแอบด่าตัวเองว่าเลอะเลือน ทำไมถึงนึกไม่ถึงช่องโหว่นี้นะ?

ที่แท้ยัยปีศาจน้อยก็ฉลาดขึ้นเรื่อย ๆแล้ว!

เหยียนหมิงซุ่นที่คิดได้แล้วก็เบิกบานใจ เปลี่ยนจากฝ่ายถูกกระทำเป็นฝ่ายกระทำทันที เขาอุ้มเหมยเหมยขึ้นมาจูบดูดดื่มอย่างเร้าร้อนเหมือนเสือวิ่งลงจากภูเขาดูดน้ำผึ้งอย่างหิวโหย มือที่ยังว่างอยู่ก็ปัดป่ายจุดประกายไฟไปทั่ว

ในเต็นท์เปลี่ยนจากฤดูใบไม้ผลิเป็นฤดูร้อนในทันที

“ยัยปีศาจน้อย เรื่องแบบนี้ต้องให้ผู้ชายเป็นคนทำ รู้ไหม?”

เหยียนหมิงซุ่นย้ายริมฝีปากไปที่หู ขบเม้มหูเบา ๆอย่างอ่อนโยน เป็นฝ่ายกระทำอย่างสมบูรณ์

เหมยเหมยส่งเสียงคราง ร่างกายอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงอยู่บนตัวของเหยียนหมิงซุ่น ตำหนิด้วยเสียงหอบว่า “…ใครให้พี่ไม่ได้เรื่องกันเล่า…”

ร่างเหยียนหมิงซุ่นชะงัก โดนภรรยาดูถูกว่าไม่ได้เรื่อง ต้องทำยังไงดีนะ?

แน่นอนว่าต้องจัดหนักบนเตียงเสียแล้ว!

“งั้นอีกเดี๋ยวพี่จะทำแบบได้เรื่องให้เธอดู…”

เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงโหด ออกแรงที่มือเพียงเล็กน้อยเสียงผ้าขาดก็ดังขึ้น ชุดนอนของเหมยเหมยถูกฉีกขาดอย่างเป็นทางการ ความเย็นอย่างฉับพลันทำให้เธอซุกเข้าอ้อมแขนกว้างของชายหนุ่ม

ชายหนุ่มยิ้มอย่างชั่วร้าย เขาเดินไปที่เตียงพร้อมเหมยเหมยในอ้อมแขน กระตุกเท้าเล็กน้อยเสื้อคลุมของกองทัพก็ดูเหมือนเมฆดำบินเข้าหาฉิวฉิวที่กำลังดูด้วยความเพลิดเพลิน แล้วก็คลุมปิดอย่างมิดชิด

“ถ้ากล้ามุดออกมาฉันจะตัดเสี่ยวติงติงน้อยของแก!” เสียงเย็นดังผ่านเข้ามา ฉิวฉิวตัวสั่นเทานอนคว่ำหน้าอย่างหงุดหงิด ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย

…………………………………………..

 ตอนที่ 1573 ทำลายสถิติ

เหยียนหมิงซุ่นเหวี่ยงเบา ๆเหมยเหมยก็ถูกโยนลงบนเตียง แต่พอเด้งตัวขึ้นมาอีกครั้งก็ถูกกดลงไปอย่างรวดเร็ว กดหญิงสาวไว้ใต้ร่างจนไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว

“พี่หมิงซุ่น…”

เหมยเหมยมองไปที่เหยียนหมิงซุ่นที่แตกต่างจากปกติ อยู่ดี ๆก็นึกกลัวขึ้นมาจึงร้องออกมาด้วยความกลัว แต่กลับถูกปิดปากไว้อย่างรวดเร็ว

“ยัยปีศาจน้อย เมื่อกี้ไม่ใช่ว่าใจกล้ามากหรอกเหรอ?” เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะเยาะข้างหูเธอ ริมฝีปากอุ่นเม้มหูของเธอ คอ และหน้าอก…น้ำปริ่มจนเอ่อล้น

เหมยเหมยยืดตัวขึ้น ใช้ความกล้ากระชากเสื้อผ้าของชายหนุ่มออก พูดอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “ตอนนี้ฉันก็กล้าพอ ๆกัน เป็นฉันที่กินพี่นะ…”

แต่ในไม่ช้าเธอก็รู้ว่าตัวเองกำลังพลาด เหยียนหมิงซุ่นราวกับบ้าคลั่งไปแล้ว ออกแรงจู่โจมเข้าทุกส่วน…ไม่ถนอมบุปผาเลยแม้แต่น้อย

…

“พี่…พี่เบา ๆหน่อย…ฉันเจ็บ…”

“เด็กดี…อีกเดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว…”

…

เหยียนหมิงซุ่นเหงื่อซึมเปียกชุ่ม พยายามอย่างไม่ลดละ เขารู้ว่าหญิงสาวควรได้รับการปฏิบัติอย่างอ่อนโยนในครั้งแรก แต่ร่างกายของเหมยเหมยนั้นงดงามมากเกินไปเขาหยุดตัวเองไม่ได้เลย รู้แค่เพียงอยากจะไปข้างหน้าไม่อยากหยุด

…

ครั้งแรกจบลงอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนเหมือนอาบน้ำก็ไม่ปาน หอบหายใจถี่

เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่พอใจ เมื่อก่อนเขาเคยได้ยินผู้ชายที่แต่งงานแล้วคุยโวว่าทำได้เป็นชั่วโมง คืนหนึ่งทำได้เป็นสี่ห้าครั้ง แต่ว่า ——

เขายกข้อมือขึ้นและมองไปที่นาฬิกาของเขา ตั้งแต่ต้นจนจบใช้เวลาไปแปดนาทีสี่วินาที

แย่ชะมัด!

มีไฟสุมอยู่ในใจของเหยียนหมิงซุ่น เขาจะสู้ไม่ได้แม้กระทั่งลูกน้องของตัวเองได้อย่างไรกัน?

วันหลังจะยังมีอำนาจที่น่าเกรงขามอยู่อีกเหรอ?

เหมยเหมยไหนเลยจะรู้ว่าผู้ชายที่อยู่บนตัวจะมีความคิดในใจที่แสนซับซ้อนเช่นนี้ เธอรู้เพียงว่าตอนนี้เหนื่อยมาก ทั้ง ๆที่เธอไม่ได้ขยับอะไรมากด้วยซ้ำ!

ไม่น่าล่ะในหนังสือถึงได้บอกว่างานทางกายภาพแบบนี้ นอกจากความเหนื่อยแล้ว เหมยเหมยยังรู้สึกถึงความหวานหยดย้อย เสพสุขอารมณ์รักกับคนรักมันช่างมีความสุขเหลือเกิน!

อืม…ทำภารกิจปล้ำผู้ชายสำเร็จแล้ว นอนได้!

เหยียนหมิงซุ่นยังไม่ลุกขึ้น แขนยาว ๆเอื้อมไปหยิบแก้วน้ำมา ตัวเองดื่มก่อนนิดหน่อย แล้วจึงถามเหมยเหมยว่าอยากดื่มไหม

“เอา คอแห้งมากเลย!” เหมยเหมยใช้แรงพยักหน้า ดื่มน้ำจากแก้วในมือของเหยียนหมิงซุ่นไปหลายอึก

เมื่อครู่ไม่รู้ว่าส่งเสียงร้องไปมากเท่าไรบ้าง คอทั้งแห้งทั้งแหบ น้ำเย็นสดชื่นเหมือนดั่งเหล้าชั้นดีก็ไม่ปาน เหมยเหมยถอนหายใจอย่างพอใจ อร่อยจริง ๆ

“ดื่มพอหรือยัง?” เหยียนหมิงซุ่นถาม เปลวไฟในดวงตาร้อนขึ้นเรื่อย ๆ น้องชายของเขาค่อย ๆผงาดขึ้นมาอีกครั้ง แต่เหมยเหมยกลับไม่รู้อะไรเลย

“อืม!” เธอผงกหัวอย่างว่านอนสอนง่าย ‘นอนหลับ’ คำนั้นยังไม่ได้พูดออกมา ภูเขาลูกใหญ่ก็กดทับลงมาแล้ว

…

“พี่…สามี…ฉันเหนื่อยมากเลย พวกเรานอนกันเถอะนะ?” เหมยเหมยขอร้อง เสียงแหบแห้งกลับยิ่งยั่วยวน

ดวงตาของเหยียนหมิงซุ่นขรึมลงแล้วจัดการลงมืออย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมา เขาถอนหายใจอย่างอิ่มเอมแล้วก็ยกข้อมือขึ้นแล้วมองไปที่นาฬิกาอีกครั้ง สามสิบห้านาทีหกวินาที ใบหน้าก็เปลี่ยนไปดุดันทันที

สามรอบแล้วนะ ทำไมถึงยังไม่สามารถเอาชนะลูกน้องคนนั้นได้?

หรือว่าน้องชายของเขาไม่ไหว?

เหยียนหมิงซุ่นป้อนน้ำเหมยเหมย พรมจูบด้วยความรัก อ่อนโยนหวานซึ้ง แต่ว่า ——

“พี่…อีกรอบไม่ไหวแล้ว…พวกเรารักน้อย ๆแต่รักนาน ๆก็พอ…” เหมยเหมยไม่มีแรงแม้แต่จะขยับนิ้วมือด้วยซ้ำ

เหยียนหมิงซุ่นกลับเหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่รู้จักความเหน็ดเหนื่อย มุมปากกระตุกยิ้มเล็กน้อยเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา ยิ้มจนเหมยเหมยหวาดกลัว

“ยัยปีศาจน้อย…คืนนี้เธอคือของขวัญของพี่…พูดแบบนี้ได้เหรอ?” เหยียนหมิงซุ่นกดเธอลงอีกครั้ง ต้องทำลายสถิติของลูกน้องคนนั้นให้ได้

…

บุรุษหนุ่มที่กลับบ้านมาเยี่ยมญาติที่ไกลแสนไกล กำลังนอนทับตัวภรรยาใช้แรงทำเรื่องอย่างว่าอย่างขะมักเขม้น…พยายามทำลายสถิติครึ่งชั่วโมงครั้งยังวัยรุ่น!

ส่วนเรื่องหนึ่งชั่วโมงนั้น?

โอ๊ย เขาก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อย จะมีคนโง่ที่ไหนเชื่อกันเล่า?

…………………………………………..