ตอนที่ 878 คนรู้จักเก่า

เหมยเหมยมองพี่เฉิงฝั่งตรงข้ามที่มีสีหน้าซีดขาวแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงซ่าน จากสีแดงก็เปลี่ยนเป็นสีดำ ท้ายที่สุดก็เปลี่ยนกลายเป็นซีดขาวอีกครั้ง ถึงแม้ว่าพี่เฉิงจะไม่ได้พูดอะไร แต่เหมยเหมยกลับสามารถรับรู้ได้ถึงคำด่าว่า ’แมร่งงงง’ ดังก้องอยู่ในอากาศ

เธอหลับตาก็ยังสามารถจินตนาการเห็น  พี่เฉิงกำลังใช้คำพูดทักทายเหล่าบรรพบุรุษของเสี่ยวกัว

แล้วก็ไม่รู้ว่าเสี่ยวกัวไปล่วงเกินคนที่ดูเหมือนศาสตราจารย์อันธพาลคนนี้เข้า ทำไมเธอมักจะเจอพวกรักแรงเกลียดแรงตลอดเลยนะ!

เหมยเหมยกลับไม่รู้เลยว่าเพราะว่าคำพูดในวันนี้ของเธอ ทำให้พี่เฉิงได้รับการยั่วยุ จนคิดหาหนทางไปเปิดบัญชีธนาคารของสวิตเซอร์แลนด์

คาดไม่ถึงว่าจากนั้นเขาจะทำสำเร็จด้วย ด้วยความดีใจของหมอนี่  เขาจึงเอาทรัพย์สมบัติเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์โยกไปไว้ในบัญชีธนาคารของสวิตเซอร์แลนด์

เดิมทีเขายังรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง แต่หลายปีต่อมาดันเกิดปัญหาเข้า เขาก็อดดีใจไม่ได้ที่ตัวเองมองการณ์ไกลล่วงหน้าได้อย่างเฉียบขาด รู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของเหมยเหมยเป็นอย่างมาก เรื่องนี้ค่อยว่ากัน ค่อยพูดถึงมันวันหลัง!

เหยียนหมิงซุ่นพูดถึงเรื่องราวชีวิตของโอหยางซานซานออกมาอีกครั้ง แม้ว่าพี่เฉิงจะมีประสบการณ์และรู้เรื่องกว้างขวางในสโมสร แต่ก็ยังโดนหญิงสารเลวต่ำช้าสองคนนี้ทำให้ตกตะลึง

“โอหยางปินรู้เรื่องนี้ไหม?” พี่เฉิงสงสัยอยู่บ้าง

ตามความเข้าใจที่เขามีต่อโอหยางปิน หมอนี่น่าจะยังไม่รู้สถานการณ์ใด ถึงแม้ว่าเขาจะกล้าหาญเหิมเกริมแค่ไหน แต่ก็ยังไม่ถึงกับกล้าให้กำเนิดลูกชู้ออกมาได้ ภรรยาของตัวเองก็มีลูกชาย   แล้วคุ้มค่าที่จะให้กำเนิดลูกสาวกับแม่เลี้ยงมาทำให้ตัวเองหวาดระแวงทำไมกัน?

เหมยเหมยส่ายหัว “ไม่รู้ เขาไม่รู้ เสี่ยวกัวเรียกเก็บเงินแพงมาก อีกทั้งยังคิดรายการทีละรายการ ฉันไม่กล้าสืบหาต่ออีก”

พี่เฉิงแค่นเสียงออกมา  แล้วพูดเสียงเบาฉอด ๆ  ไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรอยู่

“คุณหนูจ้าวยาที่สาดใส่บนตัวของโอหยางซานซานยังอยู่ได้นานอีกกี่วันเหรอ?” พี่เฉิงถาม

“ผ่านไปแล้วหนึ่งวัน อย่างน้อยก็น่าจะอีกสี่วัน” เหมยเหมยตอบ

พี่เฉิงหัวเราะอย่างพอใจ “เรื่องนี้ส่งต่อให้ฉันแล้วกัน เธอคิดว่าผลสุดท้ายหวงอวี้เหลียนสองแม่ลูกจะเป็นยังไง?”

เหมยเหมยพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “ชื่อเสียงและเกียรติยศป่นปี้ สิ้นไร้ไม้ตอกในเมืองหลวง”

“ดี คุณหนูจ้าวสามวันนี้ก็รอดูละครสนุก ๆ เถอะ ไม่ทำให้เธอผิดหวังแน่นอน”

พี่เฉิงพูดพลางยิ้มตาหยี เขาค่อนข้างชอบเจ้าหญิงน้อยตระกูลจ้าวทีเดียว  แต่ว่าเขายังชอบหลินหลางมากกว่าอยู่ดี เพียงแต่เสียดายที่หลินหลางชอบเสี่ยวกัวที่หน้าตาแสนจะธรรมดาคนนั้น  ทำเอาพี่เฉิงเซ็งสุด ๆ

เหยียนหมิงซุ่นพูดคุยกับพี่เฉิงอีกหลายประโยค หัวข้อส่วนใหญ่ก็เป็นสถานการณ์ปัจจุบันของเมืองหลวง เหมยเหมยไม่สนใจ บิดนิ้วหัวแม่มืออย่างเบื่อหน่าย

พี่เฉิงมองเหมยเหมยแวบหนึ่ง หันไปยิ้มให้เหยียนหมิงซุ่น “มีเรื่องหนึ่งที่นายจะต้องสนใจแน่นอน เฮ่อเหลียนเช่อระยะนี้มีคนโปรดคนใหม่ คงจะไม่มีอารมณ์มาสนใจเจ้าหญิงของนายชั่วคราว”

เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่ได้มองโลกในแง่ดีขนาดนั้น “ขอเพียงอยู่ในกำมือแล้ว แต่ไหนแต่ไรความรักของเฮ่อเหลียนเช่อมาก็ยืนยาวอยู่ได้ไม่กี่วันเท่านั้น คนโปรดคนใหม่มากสุดก็คงหนึ่งอาทิตย์ล่ะมั้ง ฝั่งทางเหมยเหมยคุณอาก็อย่าเพิ่งหละหลวมไป จะต้องติดตามเฝ้าดูตลอดเวลา”

เหมยเหมยได้ยินคำพูดที่ทำให้อบอุ่นใจของแฟนตัวเองขึ้นมาก็หันไปยิ้มหวานให้เขา เพื่อแลกกับความรักและทะนุถนอมของเหยียนหมิงซุ่น ถูไถคลอเคลียเหมือนกับแมวตัวเล็ก ๆ ให้เธอลูบขน

พี่เฉิงยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย ส่ายหัวพลางพูดว่า “คนโปรดคนใหม่ครั้งนี้ไม่ธรรมดา ยั่วเฮ่อเหลียนเช่อไว้ครึ่ง ๆ กลาง ๆ จ นป่านนี้ยังไม่ได้จัดการเลย!”

เหยียนหมิงซุ่นถึงได้สนใจขึ้นมา “ภูมิหลังของคนนี้เป็นมายังไง? คาดไม่ถึงว่าจะมีฝีมือขนาดนี้?”

เฮ่อเหลียนเช่อที่ฆ่าคนอย่างเลือดเย็น  มีครั้งไหนบ้างที่เขาไม่อยู่เหนือกว่า หากไม่พอใจล่ะก็แม้กระทั่งศพก็ยังไม่ละเว้น  ทำไมอยู่ดี ๆ ครั้งนี้ถึงยอมใจอ่อนให้ได้ ?

พี่เฉิงหันไปมองเหมยเหมยอีกครั้ง รอยยิ้มเต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้ง แล้วพูดว่า “คน ๆ นี้เป็นคนรู้จักของพวกเธอ!”

………………………………………..

ตอนที่ 879 เรื่องเหลือเชื่อ

เหยียนหมิงซุ่นและเหมยเหมยมองหน้ากัน คนรู้จักเก่าของพวกเขา? จะเป็นใครกัน?

พี่เฉิงก็ไม่ปล่อยให้พวกเขากระหายอยากรู้นานนัก พูดชื่อคนโปรดคนใหม่ออกมา “เขาปีนี้อายุสิบเก้าปี แซ่เหมยชื่อซูหาน วันที่สิบห้าเดือนกันยายนนี้ก็จะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยของเมืองหลวงแห่งนี้”

ถึงแม้ว่าเหยียนหมิงซุ่นจะมีมุ่งมั่น  แต่พอได้ยินคำพูดของพี่เฉิงก็พลันทำเอาหน้าถอดสี  ไม่กล้าเชื่อหูของตัวเอง เหมยเหมยนั้นยิ่งกว่า แม้กระทั่งลูกตาก็แทบจะถลนออกมาอยู่แล้ว

เหมยซูหานและเฮ่อเหลียนเช่อ?

นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?

ชาติที่แล้วไม่เคยเกิดเรื่องพวกนี้ขึ้นเลยนี่!

“คุณอาเฉิน คุณแน่ใจว่าคน ๆ นั้นคือเหมยซูหาน? แต่เหมยซูหานชอบผู้หญิงนะคะ!” เหมยเหมยเอ่ยถามขึ้น

พี่เฉิงส่งเสียงหัวเราะเยาะ “ชอบผู้หญิงแล้วมันยังไง คนที่เข้าตาคุณชายเช่อ ต่อให้กลายเป็นศพก็ควรต้องส่งเขาขึ้นบนเตียงอย่างว่านอนสอนง่าย ใครจะกล้าต่อกรด้วยล่ะ?”

เขาหยุดพูดครู่หนึ่งแล้วก็พูดต่ออีกว่า “อีกอย่างฉันว่าเหมยซูหานคนนี้ก็ไม่ธรรมดานะ เขาคงจะเล่นเฮ่อเหลียนเช่อจนหัวหมุนไปหมด!”

เวลานี้เหมยเหมยพลันนึกถึงวันเกิดของเธอวันนั้นขึ้นมาได้ เหมยซูหานและอู่เยวี่ยปรากฎตัวที่เฉวียนจุ้ยเต๋อ เฮ่อเหลียนเช่อก็อยู่ที่นั่นด้วย ถ้าไม่ต่างจากที่คาดเดาไว้ เวลานั้นเฮ่อเหลียนเช่อน่าจะชอบเหมยซูหานเข้าให้แล้ว!

เธอลูบแขนที่ขนลุกซู่ไปมา เพียงแค่นึกถึงผู้ชายสองคนอยู่ด้วยกันก็……

อีกทั้งยังเป็นเหมยซูหานและเฮ่อเหลียนเช่อ เธอจึงรู้สึกขยะแขยง ยากที่จะจินตนาการต่อไปได้

แต่ว่าอู่เยวี่ยล่ะ?

“คุณอาเฉิน ข้างกายเหมยซูหานยังมีหญิงสาวอีกคนหนึ่ง ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง?” เหมยเหมยถาม

พี่เฉิงมองเหมยเหมย ผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของเหมยซูหานก็ไม่ธรรมดา เขาว่ากันว่าเมื่อก่อนเป็นพี่สาวของเจ้าหญิงน้อยตระกูลจ้าว สองคนนี้ไม่ถูกกันอย่างแรง

เขาพูดยิ้มๆว่า “เธอก็ดีนี่ อยู่กับเหมยซูหานตลอด เฮ่อเหลียนเช่อยังช่วยติดต่อคุณหมอที่เชี่ยวชาญด้านหูของโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในเขตทหารให้อีกด้วย เพื่อผ่าตัดซ่อมแซมแก้วหูให้กับอู่เยวี่ย แต่เป็นเรื่องไม่กี่วันมาแล้ว ถ้าไม่ต่างจะที่คาดคิดไว้ น่าจะสามารถคืนสู่สภาวะการฟังได้เก้าสิบเปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว”

เหมยเหมยขมวดคิ้วแน่น  เธอก็พลันรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาในทันที

คืนสู่สภาวะการฟังได้เก้าสิบเปอร์เซ็นต์กับคืนสู่สภาวะการฟังได้ทั้งหมดมันก็ไม่ต่างกันมาก  นับว่าไม่ใช่ข่าวดีเลยจริงๆ!

ทั้งสองคนกล่าวอำลาพี่เฉิงแล้วออกมาจากร้านน้ำชา เหยียนหมิงซุ่นเห็นเหมยเหมยห่อเหี่ยวไม่มีสดชื่น ก็พูดปลอบใจว่า “เหมยเหมยไม่ต้องไปคิดถึงอู่เยวี่ยแล้ว อู่เยวี่ยและเธอก็ไม่ได้ติดต่อกันแล้ว พวกเราคิดถึงเรื่องที่มีความสุขกันดีกว่า”

เหมยเหมยหันไปยิ้มให้เขา เธอไม่รู้จะอธิบายความคิดที่ครอบงำเธออยู่ให้ชัดเจนได้อย่างไร เธอและอู่เยวี่ยจะไม่เกี่ยวข้องกันได้อย่างไรล่ะ?

ชาติที่แล้วอู่เยวี่ยติดหนี้ชีวิตของเธอและลูก ชาตินี้ถ้าไม่ตายเธอก็จะไม่หยุด!

เพียงแต่เรื่องพวกนี้เธอไร้หนทางที่จะพูดกับเหยียนหมิงซุ่น……ช่างน่าเศร้าใจจริงๆ……

เหยียนหมิงซุ่นก็ไม่เข้าใจเหมยเหมยอยู่บ้างว่าทำไมถึงได้เกลียดอู่เยวี่ยขนาดนั้น ถึงแม้ว่าหญิงสาวคนนี้จะทำไม่ดีกับเหมยเหมย แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็ยังคงเป็นเหอปี้อวิ๋นที่ชั่วช้ามากกว่าใคร พูดกันตามตรงเหมยเหมยน่าจะเกลียดเหอปี้อวิ๋นมากที่สุดถึงจะถูก

แต่เหมยเหมยกลับตรงข้าม ถ้าให้เขามอง คนที่เด็กน้อยเกลียดที่สุดอันที่จริงแล้วคืออู่เยวี่ย เกลียดจนอยากจะกำจัดทิ้งให้ได้โดยเร็ว อันที่จริงก็เข้าใจยากอยู่บ้าง!

เหยียนหมิงซุ่นครุ่นคิดไปมา แล้วพูดเสียงเบาที่ข้างหูของเหมยเหมยว่า “วางใจเถอะ วันนั้นคุณหมอด้านหูคนนั้นจะต้องเกิดเหตุไม่คาดฝันจนทำให้ผ่าตัดไม่ได้!”

เหมยเหมยดีใจจนเงยหน้าขึ้นมา เหยียนหมิงซุ่นหันไปขยิบตาให้เธอ ในดวงตามีแต่รอยยิ้ม

“ไม่ต้องหรอก ตอนนี้พี่เพิ่งจะรู้จักเฮ่อเหลียนชิง รากฐานยังไม่มั่นคง ไม่เหมาะที่จะเป็นศัตรูกับเฮ่อเหลียนเช่อ หูของอู่เยวี่ยจะหายหรือไม่หายฉันไม่ใส่ใจเลยสักนิด”

หลังจากที่เหมยเหมยดีใจก็สงบสติอารมณ์ลงมาได้ เธอไม่สามารถเห็นแก่ตัวเองแล้วทำร้ายเหยียนหมิงซุ่นได้ เธอไม่สามารถเห็นแก่ตัวขนาดนี้ได้

วันหลังเธอค่อยสั่งสอนอู่เยวี่ยก็ยังไม่สาย ตอนนี้ไม่ได้รีบร้อนอะไร

เหยียนหมิงซุ่นบีบจมูกของเธอ “เด็กโง่……”

ในเมื่อเขากล้าทำ ก็ต้องต้องมั่นใจมากแน่นอนอยู่แล้ว คนอย่างเฮ่อเหลียนเช่อ เขาจะเปลืองแรงเพื่อคนนอกที่เขาไม่แยแสทำไมกันล่ะ?

แน่นอนว่าเขาไม่ออกหน้าเพื่ออู่เยวี่ยแน่นอนอยู่แล้ว!

……………………………………….