ตอนที่ 942 ตกปลาบ้าอะไรล่ะ

เหยียนหมิงซุ่นส่งเหมยเหมยถึงหน้าประตูบ้านตระกูลเซียวแล้วมอบจูบร้อนแรงอันลึกซึ้งให้เธอในรถทีหนึ่งถึงจะยอมให้เหมยเหมยลงจากรถด้วยความอาลัยอาวรณ์ เห็นเธอเดินเข้าบ้านแล้วถึงจะสตาร์ทรถออกไป

เหมยเหมยเพิ่งมาถึงลานบ้านก็ถูกจ้าวเสวียหลินที่ใจร้อนรุ่มดั่งไฟเรียกตัวไว้ จ้าวเสวียหลินทำหน้าบูดบึ้ง แผ่รังสี ‘ความโกรธ’ ตั้งแต่หัวจรดเท้า

เพราะร้านอาหารตะวันตกของจ้าวเสวียเอ๋อร์จะเปิดร้านในอีกสามวันทุกคนเลยงานยุ่งกันไปหมด พวกจ้าวเสวียหลินกับจ้าวเสวียกงเองก็ออกเช้ากลับค่ำงานยุ่งจนหัวหมุน

จ้าวเสวียหลินที่ออกไปแต่เช้าตรู่ไม่รู้ว่าเหมยเหมยก็ออกตามหลังมาทันที  แถมยังออกไปทั้งวัน จ้าวเสวียหลินรู้ว่าเหมยเหมยขึ้นรถทหารคันหนึ่งจากสยงมู่มู่ แต่ไม่เห็นหน้าของชายที่นั่งบนรถ

สิ่งที่เกินกว่าเหตุไปก็คือน้องสาวเขากลับมาดึกขนาดนี้ และออกไปข้างนอกกับผู้ชายมาทั้งวัน…

“สารภาพมาเสียดี ๆ ตอนกลางวันเธออยู่กับใคร? ผู้ชายบนรถนั่นคือใคร?”

เมื่อกี้เขาแอบดูรถพบว่าเป็นป้ายเดียวกันกับที่มาหาน้องสาวคราวก่อน แต่เขาก็ไม่ทันเห็นใบหน้าผู้ชายบนรถอย่างชัดเจนเพราะหน้าต่างที่ปิดสนิททำให้มองไม่เห็นอะไร ได้เห็นเพียงแวบเดียวตอนที่ประตูรถเปิดเท่านั้น

เหมยเหมยพูดเสียงฮึดฮัด “ยังไงก็ไม่ใช่คนไม่ดีแล้วกัน บอกไปพี่ก็ไม่รู้จัก”

เหยียนหมิงซุ่นในขณะนี้ยังไม่สะดวกที่จะเปิดเผยตัวตนเธอย่อมพูดไม่ได้ ต่อให้อีกฝ่ายคือจ้าวเสวียหลินก็ไม่ได้ เธอเชื่อในตัวพี่ชายอยู่แล้วแต่เธอไม่เชื่อคนในตระกูลจ้าว

จ้าวเสวียหลินโกรธจนหัวหมุน จ้องเหมยเหมยด้วยตาแดงก่ำแล้วพยายามพูดอย่างใจเย็นว่า “เหมยเหมยไม่ได้อายุน้อย ๆแล้วนะ เป็นเด็กผู้หญิงต้องรู้จักรักนวลสงวนตัว เธอบอกพี่มาว่าผู้ชายคนนั้นหลอกเธอใช่ไหม? เขาคือใคร? อายุเท่าไรแล้ว?…”

เหมยเหมยฟังจนหาววอดและยิ่งอยากหัวเราะออกมา เธอจะโง่ขนาดนั้นเชียวหรือ จะปล่อยให้ผู้ชายแปลกหน้าเอาเปรียบเธอได้เลยเหรอ!

แต่ความห่วงใยของจ้าวเสวียหลินทำเธอซึ้งใจอย่างมากเลยตอบไปเพียงว่า “พี่สบายใจเถอะ หนูไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายสักหน่อย ยังบอกชื่อเขาไม่ได้ พี่ก็อย่าถามอีกเลย ไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับหนูหรอก…”

เหมยเหมยหาววอดติดต่อกันหลายครั้งเพราะรู้สึกง่วงจับใจ โบกมือใส่จ้าวเสวียหลินที่ยังไล่หลังมาไม่หยุดอย่างระอา “ไม่งั้นพี่ก็เอาสีชาดมาจุดตรงมือฉันเลยล่ะ?”

จ้าวเสวียหลินชะงักก่อนจะทำตาวาว “นี่ก็เป็นวิธีที่ดีนะ ฉันจะไปศึกษาเดี๋ยวนี้ว่าสีชาดทำยังไง…”

เหมยเหมยคอยมองแผ่นหลังของจ้าวเสวียหลินที่เดินดุ่ม ๆไปขอคำปรึกษาจากสยงมู่มู่และเจ้าอ้วนน้อยแล้วกลอกตาใส่อย่างระอา เธอแค่พูดเล่น ๆเท่านั้นเอง ไม่คิดว่าพี่ชายแสนซื่อของเธอจะเอาจริง?

…โง่เง่าสิ้นดีใช่ไหมล่ะ?

สีชาดพิสูจน์ตัวนั่นเป็นเพียงสิ่งของจากนิยายกำลังภายใน ต่อให้ศึกษาตลอดชีวิตก็ไม่มีวันรู้หรอก!

เหมยเหมยหาวอีกครั้ง เซียวเซ่อเดินเข้ามากระซิบถามข้างหูเธอเบา ๆ “เธอเปลี่ยนผู้ชายอีกแล้วใช่ไหม?”

ทำเอาเหมยเหมยสะดุ้งตัวโยนจนหายง่วงไปเลย…

เซียวเซ่อพูดอย่างมั่นใจ “เหยียนหมิงซุ่นไม่โผล่หัวมาตั้งนานแล้ว คราวก่อนและครั้งนี้เธอออกไปข้างนอกกับผู้ชายมาสินะ ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องเบื่อคนสกุลเหยียนนั่น…”

เหมยเหมยเอามือกุมหน้าผากพลางถอนหายใจ เหมือนมีม้านับหมื่นตัววิ่งผ่านใจเธอ…

กลางวันเพิ่งโดนเฮ่อเหลียนชิงหาว่าเป็นผู้หญิงสำส่อน ตอนนี้ถูกเพื่อนกล่าวหาว่าใจง่าย…คันปากอยากด่าคนเสียจริง…

“ฉัน…ฉันมี…” เหมยเหมยพยายามหาทางอธิบาย เธอไม่อยากถูกเพื่อนเข้าใจผิด

เซียวเซ่อกลับพูดขัดเธอด้วยท่าทีจริงจัง “เปลี่ยนผู้ชายเป็นเรื่องปกติ แต่ฉันต้องเตือนเธอหน่อยว่าเปลี่ยนผู้ชายแล้วจะใช้เงินของเหยียนหมิงซุ่นต่อไม่ได้นะ เราต้องเหยียบเรือแคมเดียวในการตกปลา เข้าใจใช่ไหม?”

เหมยเหมยกระพริบตาปริบ ๆ ผ่านไปพักใหญ่ถึงเข้าใจความหมายของเซียวเซ่อพลางตอบเสียงกัดฟันกรอด “ตกปลาบ้าอะไรล่ะ…”

……………………

 ตอนที่ 943 ร่างกายที่สมบูรณ์แบบ

เหยียนหมิงซุ่นที่กลับไปถึงฐานบัญชาการกลับนอนหลับสนิททั้งคืน วันรุ่งขึ้นตื่นมาอย่างสดชื่นและรู้สึกมีพลังเต็มเปี่ยม ในตัวมีเรี่ยวแรงที่ใช้ไม่หมด

อีกทั้งเขายังรู้สึกถึงจุดตันเถียนนั้นมีลมปราณอ่อน ๆกำลังไหลเวียนดี ลมปราณนี้ให้พลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดแก่เขา

ก่อนลุกจากเตียงเหยียนหมิงซุ่นก็รู้สึกได้ถึงลมปราณนี้ เขาไม่ได้ลุกทันทีแต่ค่อย ๆสูดหายใจบนเตียง ตอนเด็กเขาเคยเรียนกังฟูที่บ้านมาก่อน คุณตาได้หาอาจารย์มาสอนเขาซึ่งเป็นคนแก่ตัวคนเดียว ได้ยินว่าเป็นนักมวยคนหนึ่งที่มีชีวิตไม่ได้ดั่งใจนัก

นักมวยคนนี้สอนวิธีผ่อนลมปราณภายในให้เขาชุดหนึ่ง บอกว่าหากเขาเข้าใจอย่างถ่องแท้จะต้องกลายเป็นนักสู้ตัวฉกาจระดับโลกได้แน่

แน่นอนว่านักมวยคนนั้นทำไม่ได้ อีกทั้งยังมีชีวิตไม่ดีเท่าไรนัก สอนเหยียนหมิงซุ่นไม่กี่ปีก็เสียชีวิตลง

เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่ได้เพิกเฉยต่อวิธีฝึกกำลังภายในชุดนี้  แต่ยังคงซ้อมผ่อนลมปราณอยู่ทุกวัน สุขภาพร่างกายแข็งแรงขึ้นแต่กลับไม่เคยรู้สึกถึง ‘ลมปราณ’ จากภายในร่างกายเลย แต่ตอนนี้…

เหยียนหมิงซุ่นดีใจถึงขีดสุดพยายามสะกดลมปราณให้หมุนเวียนภายในร่างกายอยู่เกือบค่อนวันจนผ่อนลมเสียออกจากร่างกายไปได้ ทำให้ร่างกายว่องไวมากยิ่งขึ้นถึงขั้นหลับตาลงยังรู้สึกได้ถึงสิ่งเคลื่อนไหวรอบข้าง

ทุกอณูในร่างกายเขาราวกับเป็นดวงตาของเขาเพื่อส่งสารจากภายนอกมายังสมองของเขา ดั่งรังสีอินฟราเรดที่ไม่มีความคลาดเคลื่อนสักนิด…

ยิ่งไปกว่านี้ร่างกายเขาเหมือนถูกประกอบขึ้นมาใหม่ เขาสามารถกระโดดขึ้นไปบนสิ่งของที่ขวางหน้าสูงกว่าสามเมตรได้ และกระโดดลงจากชั้นสามได้อย่างไม่เจ็บตัว คล้ายว่าสามารถเดินบนหลังคา ไต่บนกำแพงได้เหมือนในตำนาน…

เหยียนหมิงซุ่นถึงเข้าใจว่านักมวยคนนั้นไม่ได้โกหกเขา วิธีฝึกพลังภายในนั่นช่วยให้คนกลายเป็นนักต่อสู้ระดับโลกได้ แต่ว่า—

ก่อนอื่นต้องชะล้างสิ่งสกปรกออกจากร่างกายให้ได้ก่อน!

ถึงเป็นเหตุให้นักมวยเข้าไม่ถึงสิ่งนี้อย่างถ่องแท้มาตลอดชีวิต  จนต้องตายไปพร้อมกับความเสียใจ!

หากเขาไม่ได้เจอเหมยเหมยก็คงเป็นเหมือนนักมวยคนนั้นที่ไม่มีวันเข้าถึงมัน อย่างมากก็ฝึกให้ร่างกายแข็งแรงละมั้ง!

เหยียนหมิงซุ่นยกแขนขึ้นแล้วยิ้มอย่างพอใจ

พระเจ้าให้เขาได้เจอกับเหมยเหมยและให้เขาแข็งแกร่งขึ้นเพื่อให้สามารถปกป้องเหมยเหมยได้ดีกว่านี้!

ครูฝึกปีศาจมองเหยียนหมิงซุ่นแวบหนึ่งด้วยความแปลกใจ เมื่อวานตอนเช้ายังเหนื่อยจนมีสภาพตายอดตายอยาก ผ่านไปแค่วันเดียวก็มีชีวิตชีวาแล้ว?

พลังฟื้นฟูออกจะเร็วเกินไปหน่อยหรือเปล่า?

หรือว่าพลังแห่งความรักมันยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้?

ครูฝึกไม่ได้คิดมาก คิดแค่ว่าวัยรุ่นอารมณ์ดีเลยฟื้นฟูเร็วหน่อยก็เป็นเรื่องปกติ เขามองเหยียนหมิงซุ่นอย่างเห็นใจ หวังแค่ว่าหมอนี่จะทนการฝึกที่เพิ่มขึ้นจากเดิมต่อไปได้!

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปแล้ว…

สองชั่วโมงผ่านไปแล้ว…

สามชั่วโมง…

ครูฝึกมองเหยียนหมิงซุ่นที่ทำตามตารางการฝึกเพิ่มเติมของเขาได้อย่างง่ายดาย แม้จะเหงื่อเปียกโชกแต่กลับไม่ได้ดูเหน็ดเหนื่อยเท่าหลายวันก่อน ยังคงดูฮึกเหิมดังเดิม

“ลูกพี่ หมอนี่กินยาอะไรมาหรือเปล่า?” คนอื่นที่มองจนตาร้อนก็นึกอิจฉาริษยาจนอดมีการคาดคะเนไปต่าง ๆนานาไม่ได้

ความจริงครูฝึกเองก็คิดเช่นกัน ในตลาดมืดมียากระตุ้นขายที่พอจะทำให้คนพัฒนาทักษะทุกด้านในเวลาอันสั้น สามารถทำท่ายากที่ปกติไม่เคยทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ

เพียงแต่หากยาหมดฤทธิ์ก็จะกลับสู่สภาพเดิม อีกทั้งยังสร้างความเสียหายแก่ร่างกายอย่างที่เอากลับคืนมาไม่ได้

หลังจบการฝึกครูฝึกให้หมอทหารในฐานบัญชาการตรวจเลือดเหยียนหมิงซุ่น แต่ผลตรวจกลับปกติทุกอย่าง

ร่างกายของเหยียนหมิงซุ่นดีเสียจนเขาอิจฉา สมบูรณ์แบบดั่งต้นแบบที่สร้างด้วยน้ำมือของพระเจ้า

……………………..