ตอนที่ 952 รสนิยมประหลาด

“ไร้หัวใจ…ใจดำ…ตอบแทนคุณด้วยความแค้น…ไม่สำนึกบุญคุณ…ตาแก่โรคจิต…สมน้ำหน้าที่กินข้าวไม่อิ่ม…”

เฮ่อเหลียนชิงทำหูตั้งได้ยินเพียงเด็กสาวที่กำลังกอดตัวเองร้องไห้โฮพูดเสียงไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำล้วน  มีแต่คำด่าทอเขา เพียงแต่พูดซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายรอบเช่นนั้นไม่มีคำแปลกใหม่เลยสักนิด

ยายนี่ใจกล้าไม่เบาที่กล้าปะทะซึ่งๆ หน้ากับเขา เพิ่งเคยมีแบบนี้คนแรก!

เสี่ยวเมิ่งหดคอไม่กล้าปริเสียงออกมาสักแอะ  แต่กลั้นหัวเราะจนปวดท้องไปหมด

เขาติดตามเฮ่อเหลียนชิงมาตั้งนาน  ดูออกตั้งนานแล้วว่าเฮ่อเหลียนชิงไม่ได้โกรธจริงๆ  หากนายท่านโกรธจริงๆ คงไม่เสียเวลาพูดจาไร้สาระกับเธอมากมายขนาดนี้หรอก แค่ออกคำสั่งคำเดียว ก็ไม่เหลือเวลาให้ร้องขอชีวิตด้วยซ้ำ

อีกอย่างใต้ซุ้มต้นองุ่นจะฝังกลบคนได้อย่างไร นายท่านรักต้นองุ่นต้นนี้ที่สุด ฤดูร้อนให้ความเย็น ฤดูใบไม้ร่วงมีผลให้เก็บกิน หากฝังคนตายลงไปนายท่านจะกินลงได้อย่างไรอีก?

อีกอย่างนายท่านไม่ชอบคนตายที่สุด ปกติพวกเขาไม่ให้นายท่านได้เห็นศพเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ส่งผลต่อความอยากอาหาร

ทะเลาะกับเหมยเหมยอยู่ดีๆ เฮ่อเหลียนชิงก็รู้สึกสดชื่นและมีชีวิตชีวาขึ้นมาไม่น้อย ไม่ได้รู้สึกอัดอั้นจุกอกเหมือนอย่างเคยอีกต่อไป

การค้นพบนี้ทำเอาเฮ่อเหลียนชิงรู้สึกประหลาดใจนัก เหลือบมองเด็กสาวที่ยังร้องไห้ด้วยความปวดใจแวบหนึ่งก็รู้สึกว่าช่างมหัศจรรย์ หรือว่าทะเลาะกับยายนี่ก็ช่วยรักษาโรคได้?

ฉิวฉิวในกระเป๋ามองเจ้านายที่ยังเศร้าอยู่อย่างเอือมระอา สติปัญญาอ่อนด้อยไปหมดแล้วจริงๆ!

แม้แต่คนสมองเล็กอย่างเขายังดูออกว่าคนที่อยู่ในสภาพกึ่งเป็นกึ่งตายนี่กำลังหลอกเจ้านาย แต่เจ้านายดันกลัวเข้าจริงๆ

เฮ้อ ขายหน้าจัง!

ฉิวฉิวไม่ได้รู้สึกถึงความประสงค์ร้ายจากตัวเฮ่อเหลียนชิงเลยหดตัวหลับในกระเป๋าต่อโดยไม่สนใจเหมยเหมยอีก ยังไงก็ไม่เกิดอะไรขึ้นหรอก!

เฮ่อเหลียนชิงหมดอารมณ์จะแกล้งเหมยเหมยอีกเลยส่งสายตาให้เสี่ยวเมิ่ง เสี่ยวเมิ่งย่อมรู้ทันความคิดเลยแอบย่องไปด้านหลังเหมยเหมยแล้วหันสันมือฟาดลงไปก่อนที่เหมยเหมยจะสลบเหมือด

“รีบพาเธอกลับไป น่ารำคาญ!” เฮ่อเหลียนชิงทำหน้ารังเกียจและไม่ได้ทำหน้าดีๆ ใส่เสี่ยวเมิ่งเช่นกัน

กล้าไปบอกยายนี่ว่าเขาน่าสงสารเพื่อเรียกร้องความเห็นใจ เหอะ เขาจำเป็นต้องให้คนอื่นมาเห็นใจด้วยเหรอ?

รอกลับมาค่อยทำโทษเสี่ยวเมิ่งที่ตัดสินใจโดยพลการ ไม่มีใครเห็นเขาในสายตาเลยสักคน!

เสี่ยวเมิ่งอุ้มเหมยเหมยออกไปจากสวนฟาร์ม หมดคำจะพูดกับรสนิยมแปลกๆ ของเจ้านายตัวเอง ทั้งที่ไม่ได้เกลียดคุณหนูจ้าวขนาดนั้นแท้ๆ ทำไมต้องรังแกเด็กผู้หญิงด้วยล่ะ?

เขารู้สึกว่าเหยียนหมิงซุ่นกับเหมยเหมยก็เหมาะสมกันดีนี่นา!

ทำไมต้องพรากพวกเขาออกจากกันด้วย?

เสี่ยวเมิ่งที่มีแต่เครื่องหมายคำถามอยู่เต็มอกอุ้มเหมยเหมยกลับไปแต่ดันลืมกระเป๋าที่อยู่บนเก้าอี้รวมถึงฉิวฉิวที่กำลังนอนหลับสบายอยู่ในกระเป๋า

เฮ่อเหลียนเช่ออารมณ์ปลอดโปร่ง ให้ลูกน้องเอากระดาษพร้อมปากกามา ถือโอกาสที่ตอนนี้ยังอารมณ์ดีเขาต้องคิดแผนการฝึกฉบับใหม่ให้เหยียนหมิงซุ่น ไม่แน่เวลาแก้แค้นของเขาจะได้เลื่อนให้เร็วกว่ากำหนด

ฉิวฉิวตื่นมาไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายของเจ้านายก็ไม่กังวลใดๆ อย่างไรเสียที่นี่เขาก็คุ้นทางหมดแล้ว ไม่มีอะไรต้องกลัว

ฉิวฉิวที่อยู่ในกระเป๋ารู้สึกเบื่อหน่ายเลยมุดออกมาอย่างหมดความอดทน อยากสบโอกาสที่คนไม่ทันระวังแอบย่องออกไป แต่เขาดันลืมไปว่าลูกน้องข้างกายเฮ่อเหลียนชิงล้วนมีแต่คนฝีมือฉกาจทั้งนั้น เขาเพิ่งโผล่หัวออกมาก็โดนจับได้เสียแล้ว

เฮ่อเหลียนชิงไม่ให้ลูกน้องไปรบกวนฉิวฉิวแต่ลอบสังเกตท่วงท่าฉิวฉิวอย่างนึกสนใจด้วยสายตาฉายแววสนุกสนาน

มิน่ายายนั่นถึงได้แบกเป้ทุกวัน ข้างในมีสัตว์เลี้ยงอยู่สินะ!

………………………

 ตอนที่ 953 รักแรกพบ

เฮ่อเหลียนชิงชื่นชอบฉิวฉิวที่มีขนสีขาวดุจหิมะและท่าทางที่น่ารักน่าเอ็นดู   ไหนเลยจะมีมนุษย์คนใดสามารถต้านทานความน่ารักของฉิวฉิวได้

ฉิวฉิวสังเกตรอบข้างอยู่ครู่ใหญ่ เมื่อไม่รู้สึกถึงอันตรายใดๆ ก็มุดออกมาจากกระเป๋าอย่างไว้วางใจจนโผล่ออกมาให้เห็นทั้งตัว

มองจากที่ไกลเหมือนก้อนขนสีขาวตัวหนึ่ง ทำเอาคนมองใจแทบละลาย

ในเวลานี้เฮ่อเหลียนชิงก็รู้สึกเช่นนี้เหมือนกัน ทีแรกเขาคิดว่าเป็นกระต่ายสีขาวแต่กลับเหนือความคาดหมายของเขาไปอีก คิดไม่ถึงว่าเป็นกระรอกสีขาว

กระรอกสีขาวไม่มีให้เห็นบ่อยๆ อาจพูดได้ว่าสูญพันธุ์ไปจากโลกแล้วก็ได้ ไม่รู้ว่ายายหนูจ้าวเอามาไหน?

ฉิวฉิวปีนขึ้นหลังเก้าอี้เห็นว่าไม่มีใครทันสังเกตตัวเองเลยอดสะบัดหางยาวอย่างได้ใจไม่ได้ คุณชายฉิวอย่างเขาไหวพริบดีกว่ามนุษย์ร้อยเท่า…ลั้ลลา…

คุณชายฉิวที่ได้ใจจนเหลิงกำลังเตรียมไต่ขึ้นซุ้มต้นองุ่นกลับได้กลิ่นเย้ายวนและเห็นในมือเฮ่อเหลียนชิงมีถั่วไพน์นัท ลูกวอลนัทอยู่ แต่สิ่งที่เรียกให้เขาดีใจกว่าคือยังมีช็อกโกแลตอีกหนึ่งชิ้น

ความจริงช็อกโกแลตเป็นสิ่งที่เฮ่อเหลียนชิงเอามาโดยไม่ได้ตั้งใจ ขณะที่เขาให้ลูกน้องไปเตรียมอาหารก็พลั้งปากพูดไปว่าช็อกโกแลต เพราะเขาไม่เคยเลี้ยงสัตว์เลี้ยงมาก่อนเลยคิดว่าสัตว์เลี้ยงน่าจะเหมือนเด็กน้อย คิดไปคิดมาก็น่าจะชอบลูกอมขนมหวาน ซึ่งเขาเดาถูกโดยบังเอิญจริง ๆ

ฉิวฉิวสูดจมูกดม กลิ่นช็อกโกแลตนี้หอมจัง หอมกว่าที่เจ้านายซื้อให้ตั้งมากและต้องอร่อยแน่ๆ เขาวิ่งไปหาเฮ่อเหลียนชิงโดยไม่ลังเลใจ ดวงตาดำขลับจ้องมองเขาอย่างไม่นึกกลัวคนแปลกหน้า

เฮ่อเหลียนชิงสีหน้าอ่อนโยนดุจสายน้ำ ทำเอาเหล่าลูกน้องของเขาแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

นายท่านของพวกเขาเกิดรักแรกพบกับกระรอกตัวหนึ่งหรือ?

“อยากกินอะไร? แกเลือกเองเลย…”

เฮ่อเหลียนชิงกดเสียงให้เบาลงไม่กล้าพูดเสียงดังเพราะกลัวฉิวฉิวตกใจจนหนีไป

เขากลับไม่รู้ว่าฉิวฉิวไม่กลัวฟ้ากลัวดิน ใจกล้ากว่าเจ้านายเขามาก!

ฉิวฉิวยื่นขาหน้าแตะๆ ตามมือเฮ่อเหลียนชิงเป็นการลองใจและรีบชักกลับอย่างไวพลางมองคนรอบข้างเฮ่อเหลียนชิงด้วยความหวาดระแวง เฮ่อเหลียนชิงเข้าใจเลยโบกมือไล่ลูกน้องด้วยท่าทางรังเกียจ

“พวกแกไปให้ห่างหน่อย อย่าทำมันตกใจ!”

เหล่าลูกน้องจำต้องก้าวถอยหลังอย่างระอาจนกระทั่งถอยไปไกลสิบกว่าเมตร  พอคุณชายฉิวถึงพอใจจึงยื่นมือคว้าช็อกโกแลตบนฝ่ามือเฮ่อเหลียนชิงมาทันทีและปอกเปลือกอย่างคล่องแคล่วแล้วเริ่มทานเสียงดังกรุบๆ

เฮ่อเหลียนชิงรู้สึกชอบใจเหลือเกิน ยิ้มตาหยีคุยกับฉิวฉิวว่า “ที่แท้แกชอบช็อกโกแลตนี่เอง ไว้ใจได้ อยากได้เท่าไหร่มีเท่านั้น เสียวหลี่ไปเอาช็อกโกแลตมาอีกหน่อย ไม่พอก็ไปซื้อข้างนอกมา”

ฉิวฉิวชอบฟังประโยคนี้ที่สุดเลยประทับใจต่อเฮ่อเหลียนชิงไม่น้อย หางยาวเกลี่ยผ่านใบหน้าเขาให้เฮ่อเหลียนชิงหัวเราะจนตาหยีเหมือนฮ่องเต้ที่ได้รับการปรนนิบัติจากนางสนมก็ไม่ปาน

“เจ้าของแกคือยายหนูตระกูลจ้าว? ชื่ออะไร? เสี่ยวไป๋?”

ฉิวฉิวโชว์ฟันแหลมคมให้เฮ่อเหลียนชิงพลางส่งเสียงร้อง เฮ่อเหลียนชิงเข้าใจในพริบตา “ไม่ชื่อเสี่ยวไป๋แล้วชื่ออะไร? หรือว่าชื่อฉิว? ดูสิตัวแกอ้วนกลมเหมือนลูกบอลแล้ว!”

เดิมทีเฮ่อเหลียนชิงแค่พูดไปอย่างนั้นแต่เห็นเจ้ากระรอกตัวน้อยไม่มีท่าทีโกรธสักนิดแถมยังสะบัดหางไปมาไม่หยุด ดูท่าทางอารมณ์ดีไม่น้อยจนเขาเข้าใจในชั่วขณะ

เห็นทียายนั่นจะตั้งชื่อให้สัตว์เลี้ยงตัวเองว่าฉิวจริงๆ ด้วย!

“เจ้านายของแกไม่ไหว โง่เสียจริง ฉันว่าแกอยู่กับฉันเถอะ รับรองว่ากินดีอยู่ดี ดีกว่าตอนอยู่กับเจ้านายแกพันเท่า…”

เฮ่อเหลียนชิงพยายามเกลี้ยกล่อมเพื่อหลอกล่อให้ฉิวฉิวทิ้งเจ้านายเก่าเพื่อโผเข้าหาเขาแทน

แต่ฉิวฉิวกลับนิ่งเฉยไม่สนใจ พอพูดให้รำคาญใจก็กางกรงเล็บให้เฮ่อเหลียนชิง เอาแต่ใจกว่าเหมยเหมยมากโข

หากแต่เฮ่อเหลียนชิงไม่สนใจและไม่โกรธสักนิด ไหนจะบริการนวดให้คุณชายฉิวที่เพิ่งกินอิ่มไม่หยุด บริการได้ครบด้านดี!

หาเรื่องให้ตัวเองเสียจริง!

………………………..