ตอนที่ 2081 (ความลับ)แตกแล้ว

 

ต้นสายปลายเหตุที่เหยียนหมิงซุ่นไม่ยอมบอกเหมยเหมยเรื่องพิษกู่หักสวาท ไม่ใช่เพราะกลัวเหมยเหมยเป็นห่วง แต่สาเหตุหลักคือไม่อยากเห็นเหมยเหมยเป็นทุกข์เพราะไม่สามารถมีลูกได้

 

เจ้าปีศาจน้อยเอาแต่พร่ำบ่นอยากมีลูกทุกวัน ถ้าเธอรู้ว่าอาจมีลูกไม่ได้จะต้องอาละวาดจนฟ้าถล่มดินทลายแน่!

 

“อย่าร้องสิ…แล้วพี่จะไม่รู้ได้ไงถ้าตัวเองป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย เธอไปฟังใครพูดจาไร้สาระมา?”

 

เหยียนหมิงซุ่นฝืนเรียกสติตัวเองแล้วหยิบกระดาษให้เหมยเหมยซับน้ำตา ฉิวฉิวที่กำลังกินช็อกโกแลตอยู่ร่างกายสั่นเทิ้มในฉับพลัน ล้วงช็อกโกแลตในลิ้นชักออกมาหลายแท่งก่อนมุดเข้าไปซ่อนตัวกินช็อกโกแลตอยู่บนฝ้าเพดาน

 

หลายวันต่อจากนี้มันตั้งใจว่าจะหลบอยู่บนฝ้าเพดานนี่แหละ!

 

เหมยเหมยพูดปนสะอื้นว่า “พี่อย่าโกหกฉันอีกเลย พี่ดูสภาพตัวเองสิ พี่บอกว่าไม่ป่วยใครจะเชื่อ พี่ตามลี่เมิ่งเฉินมา เพื่อที่จะรักษาอาการป่วยของพี่สินะ?”

 

ลี่เมิ่งเฉินรักษามะเร็งระยะสุดท้ายของคุณปู่บีเบอร์ได้ เหยียนหมิงซุ่นจึงตามหาเขาด้วยความร้อนรนกระวนกระวาย เพื่อมารักษาอาการป่วยแน่นอน!

 

ไม่แน่ว่าเขาอาจจะเป็นเหมือนกับคุณปู่บีเบอร์ เป็นมะเม็งระยะสุดท้าย…

 

เหมยเหมยไม่กล้าคิดอีกต่อไป จ้องเหยียนหมิงซุ่นที่ใบหน้าไร้เลือดฝาดซีดขาวอย่างตื่นตระหนก เธอพยายามสงบสติอารมณ์ของตนเอง

 

เธอปาดน้ำตาหันกลับมาปลอบใจเขาว่า “ไม่ต้องกลัวนะคะ ลี่เมิ่งเฉินเขาสามารถรักษาคุณปู่บีเบอร์จนหายได้ไม่ใช่เหรอ? มีหนึ่งก็ต้องมีสอง มีสองก็ต้องมีสาม เขาจะต้องรักษาพี่ให้หายได้แน่นอน แถมเรายังมียาวิเศษด้วยนะ ต้องหายได้แน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ เราไม่ต้องกังวลหรอก…”

 

เหยียนหมิงซุ่นถอนหายใจเฮือกใหญ่ มิน่าเขาถึงว่ากันว่าผู้หญิงทุกคนล้วนเป็นผู้มีจินตนาการสูงส่ง

 

ต่อให้จะไม่มีความเกี่ยวข้องเชื่อมโยงกันได้เลยสักนิด ผู้หญิงก็สามารถนึกไปถึงเรื่องราวต่าง ๆมากมายได้โดยไม่มีที่สิ้นสุด พาตัวเองเข้าไปเป็นนางเอกของเรื่อง มันช่าง…

 

“เหมยเหมย พี่ไม่ได้ป่วยเป็นโรคอะไรที่รักษาไม่หาย เธออย่าตื่นตูมไปเองได้ไหม?”

 

เหยียนหมิงซุ่นมองเหมยเหมยที่จิตใจว้าวุ่นอย่างจนใจ หัวเราะไม่ออกร้องไห้ก็ไม่ได้แต่กลับรู้สึกอบอุ่นที่หัวใจ

 

บนโลกใบนี้ยังมีคนที่เป็นห่วงเป็นใยเขามากกว่าแม่และยายด้วย!

 

“พี่ไม่ได้โกหกฉันแน่นะ?” เหมยเหมยกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย

 

“จริง ๆ…พี่สาบาน…” เหยียนหมิงซุ่นแสดงท่าทีจริงจัง เมื่อเห็นเหมยเหมยยังมีท่าทีลังเลสงสัย เขาจึงพูดติดตลกไปว่า “หรือเธออยากให้พี่ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หายจริง ๆ ?”

 

“เพี้ยง เพี้ยง เพี้ยง…ขอให้มีแต่ความโชคดี…พระโพธิสัตว์โปรดเมตตา!”

 

เหมยเหมยจ้องเขาตาเขม็งรีบพนมมือไหว้อยู่หลายครั้งแล้วถึงค่อยถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นก็จ้องเขาตาเขม็งอีกหน

 

เหยียนหมิงซุ่นที่เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกขำขัน ช่างซื่อบื้อจริง ๆเลย

 

เหมยเหมยยังไม่ค่อยเชื่อเขาสักเท่าไหร่ เธอเหลือบมองเหยียนหมิงซุ่นอย่างสงสัย หน้าตาของเขาดีขึ้นมากและดูมีชีวิตชีวามากกว่าเดิมเหมือนในยามปกติแล้ว แต่ท่าทีที่อ่อนแอเมื่อครู่นั้นดูท่าทางจะไม่ไหวจริง ๆ!

 

“พี่ไม่มีเรื่องอะไรปิดบังฉันจริง ๆเหรอ?” เธอถามขึ้นอีกครั้งอย่างจริงจัง

 

เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกละอายใจเล็กน้อยจนไม่กล้ามองสบตาเหมยเหมย กัดฟันพูดว่า “เรื่องที่พูดได้พี่ก็พูดกับเธอไปหมดแล้ว เรื่องที่ไม่อาจพูดได้ตีให้ตายยังไงพี่ก็พูดไม่ได้!”

 

หากถึงตอนนั้นความลับแตกเขาก็แค่บอกว่าเป็นข้อกำหนดของงาน ถึงอย่างไรก็ไม่ควรให้เหมยเหมยรู้ว่าเขามีเจตนาปกปิดเธอ!

 

เหมยเหมยมุ่นคิ้ว ทำไมถึงรู้สึกว่าเหยียนหมิงซุ่นไม่ได้พูดความจริง ตกลงมีเรื่องอะไรที่ปิดบังเธออยู่กันแน่นะ?

 

“เหยียนหมิงซุ่น…ฉันรู้แล้วว่าทำไมโดนพิษกู่หักสวาทถึงไม่สามารถมีลูกได้…”

 

เสียงของลี่เมิ่งเฉินดังแว่วมาจากมุมบ้าน เสียงที่ดังขึ้นในห้องที่เงียบสงัดทำให้เสียงดังก้องมาก

 

เหยียนหมิงซุ่นหน้าถอดสีเล็กน้อย ในใจแอบแช่งคณาญาติบรรพบุรุษทั้งสิบแปดชั่วคนของเขาจนครบ!

 

เหมยเหมยใจเต้นไม่เป็นระส่ำ ถามเสียงเย็นชา “พิษกู่หักสวาทคืออะไร? อะไรคือไม่สามารถมีลูกได้? เหยียนหมิงซุ่น พี่เล่ามาให้ละเอียดเลยนะ!”

 

……………………………………………………..

 

ตอนที่ 2082 บอกความจริงมาซะดีๆ

 

ลี่เมิ่งเฉินคิดไม่ถึงว่าเหมยเหมยจะกลับมาแล้ว เขาไม่ได้คิดว่าตัวเองสร้างหายนะครั้งใหญ่ให้เลยสักนิดจึงนั่งลงรับชมการแสดงด้วยความสนใจ ป้าฟางได้นำขนมม้วนไส้ถั่วแดงที่ไม่ได้โรยผงถั่วเหลืองกับถั่วแดงกวนมาเสิร์ฟตามเวลา

 

ความจริงมันคือขนมอี๋ที่มีต้นแบบมาจากขนมม้วนไส้ถั่วแดงต่างหาก หน้าตาและรสชาติไม่ได้เรื่องแต่เจ้าบ้านี่กลับกินได้อย่างออกรสออกชาติ

 

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำถามของเหมยเหมย เหยียนหมิงซุ่นก็รู้สึกปวดหัวและเกิดอาการลุกลี้ลุกลนขึ้นมาทันที

 

“เหมยเหมยฟังพี่ก่อนนะ ลี่เมิ่งเฉินกำลังทำการทดลองอยู่ ไม่เกี่ยวกับพวกเราสักหน่อย มันคือความลับ” เหยียนหมิงซุ่นกลั้นใจพูด บัดนี้เขารู้สึกเสียใจที่เลือกจะหลอกลวงออกไปตั้งแต่ตอนแรก

 

พูดโกหกไปหนึ่งครั้งก็จำเป็นต้องหาคำพูดโกหกอีกนับไม่ถ้วนมาทำให้คำโกหกนั้นสมบูรณ์ ช่างเหนื่อยใจเหลือเกิน!

 

โดยเฉพาะการพูดโกหกกับผู้หญิงที่ตนรัก ทรมานเหลือเกิน

 

เหมยเหมยไม่ได้หลอกง่ายเหมือนแต่ก่อน เธอชี้หน้าลี่เมิ่งเฉินแล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อเป็นเรื่องงาน แล้วทำไมต้องมาอยู่บ้านเราด้วย? เมื่อก่อนพี่ไม่ใช่คนที่แยกแยะระหว่างเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวไม่ได้สักหน่อยไม่ใช่เหรอ!”

 

เหยียนหมิงซุ่นแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวอย่างชัดเจน ตั้งแต่ที่ลี่เมิ่งเฉินเข้ามาอยู่ที่นี่เธอก็นึกสงสัยอยู่แล้ว พอตอนนี้ก็ยิ่งมั่นใจเข้าไปอีก!

 

มันต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องการมีลูกแน่นอน!

 

ไม่แปลกใจเลยที่ช่วงนี้เธอพูดถึงเรื่องลูกทีไร เหยียนหมิงซุ่นจะทำทีหันซ้ายหันขวาและพยายามเปลี่ยนหัวข้อสนทนา ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!

 

ลี่เมิ่งเฉินมองคู่รักทะเลาะกันด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ต่อมรับรสขยายกินขนมอี๋ในจานหมดไปเกินครึ่ง พอกินของอร่อยแล้วก็ทำให้อารมณ์ดี ลี่เมิ่งเฉินเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี “ไม่ช้าไม่นานเธอก็ต้องรู้เรื่องนี้อยู่ดี นายปิดบังไปก็ไร้ประโยชน์ บอกไปเลยตอนนี้ยังจะดีกว่า”

 

“หุบปาก!”

 

เหยียนหมิงซุ่นตวาดใส่ ในใจนึกอยากฆ่าเจ้าบ้านี่เสีย

 

“เหยียนหมิงซุ่น พี่พูดออกมาให้รู้เรื่องเลยนะว่าปิดบังอะไรฉันอยู่กันแน่?” เหมยเหมยเองก็โมโหไม่น้อย ในเมื่อไม่ใช่โรคที่รักษาไม่หายจนคร่าชีวิตคน เช่นนั้นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เธอไม่จำเป็นต้องปฏิบัติกับเขาอย่างอ่อนโยน!

 

“พี่เป็นหมันเหรอ? ไม่สิ เมื่อกี้พูดถึงพิษกู่หักสวาท มันคืออะไร?” เหมยเหมยเอ่ยถามระรัวเป็นชุดด้วยท่าทีเหลืออด

 

เหยียนหมิงซุ่นทอดถอนหายใจ ปิดไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!

 

“คือเรื่องมันเป็นแบบนี้…” เหยียนหมิงซุ่นเล่าเหตุการณ์ที่เฉินซานทำกู่หักสวาทใส่เขาให้เธอฟังคร่าว ๆ

 

ฉิวฉิวที่กินช็อกโกแลตอยู่บนฝ้าเพดานหยุดชะงัก ทำไมพิษกู่หักสวาทมันฟังดูคุ้นหูนักล่ะ?

 

เคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อนนะ?

 

ฉิวฉิวยังคงไม่สนใจแล้วกินช็อกโกแลตต่อไป แต่ก็ไม่ลืมที่จะฟังเรื่องชาวบ้าน

 

“นี่หมายความว่าถ้าโดนพิษกู่หักสวาทก็จะไม่สามารถมีลูกได้งั้นเหรอ? เพราะงั้นก่อนหน้านี้พี่ถึงเลี่ยงที่จะคุยเรื่องการมีลูกกับฉันมาโดยตลอด แถมยังบอกฉันอีกว่าช่วงอายุที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการมีลูกของผู้หญิงคืออายุ 26 งั้นสิ?” เหมยเหมยไม่ได้แสดงอาการใด ๆแต่เหยียนหมิงซุ่นเห็นดังนั้นก็ยิ่งใจสั่น

 

ดูเหมือนว่าเรื่องนี้เขาจะทำผิดไปแล้วสินะ?

 

“พี่แค่กลัวเธอเสียใจเลยคิดที่จะแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้ได้แล้วค่อยบอกเธอ แต่ช่วงอายุที่เหมาะสมที่สุดพี่ไม่ได้โกหกนะ จริง ๆแล้วการมีลูกตอนอายุ 26 ดีกว่า”

 

หัวหน้าเหยียนที่ปกติมักจะพูดคำไหนเป็นคำนั้นต่อหน้าเหมยเหมยไม่มีความมั่นใจเอาเสียเลย เนื่องด้วยเป็นฝ่ายผิด แม้แต่ช่วงเอวยังไม่กล้ายืดตรง เขาจึงพูดช้า ๆอย่างระมัดระวัง

 

ลี่เมิ่งเฉินกลอกตามองเขาอย่างดูแคลนนับครั้งไม่ถ้วน ดูหมิ่นเหยียนหมิงซุ่นเป็นอย่างมาก

 

ทำตัวนอบน้อมถ่อมตัวต่อหน้าผู้หญิง เสียหน้าลูกผู้ชายชะมัด!

 

“จริง ๆแล้วการมีลูกในช่วงอายุ 26 สิ่งที่มากกว่านั้นคือความมั่นคงทางการเงินและจิตใจมากกว่า หากสภาพทางการเงินมั่นคงแล้ว คุณภาพด้านจิตใจก็จะแข็งแรงตามไปด้วย ฉันว่าผู้หญิงมีลูกเร็วค่อนข้างดีกว่าเพราะช่วยให้ฟื้นตัวเร็วกว่า”

 

ลี่เมิ่งเฉินอดไม่ได้ที่จะแก้ต่าง เมื่อก่อนเขาเคยทำการสำรวจพบว่าไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่ให้กำเนิดบุตรในวัย 18 ปีหรือหญิงสาวที่ให้กำเนิดบุตรในวัย 28 ปี หรือบางทีอาจจะให้กำเนิดบุตรในวัย 38 ปี ความสุขของพวกเธอล้วนไม่ได้มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกับอายุในการให้กำเนิดบุตรเลย ส่วนใหญ่ล้วนมาจากสถานภาพทางการเงินและความเอาอกเอาใจของสามี…

 

สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่เป็นกุญแจสำคัญในการกำหนดความสุขของคนเป็นแม่!

 

หากคุณมีเงินที่เพียงพอและมีผู้ชายที่รักคุณมากพอ จะมีลูกตอนไหนก็มีความสุขได้เหมือนกัน!

 

“หุบปาก!” เหยียนหมิงซุ่นตวาดใส่อีกครั้ง

 

“พี่นั่นแหละหุบปาก!” เหมยเหมยตวาดใส่เหยียนหมิงซุ่นลั่นพร้อมกับหันไปมองลี่เมิ่งเฉิน

 

……………………………………………………..