ตอนที่ 2171 เลื่อนงานแต่งงาน

เหยียนหมิงซุ่นจะมีทางออกที่ดีได้อย่างไรกัน ความจริงสำหรับมุมมองของเขาแล้ว ต่อให้เหมยเหมยมีอายุท้องเจ็ดเดือนก็ยังเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลก ไม่เข้าใจเลยว่ายัยปีศาจน้อยมัวแต่คิดมากเรื่องอะไรอยู่

“เดี๋ยวฉันจะติดต่อกับช่างออกแบบ ดูว่าขยายขนาดชุดได้ไหม” เหยียนหมิงซุ่นกลั้นใจบอกวิธีเดิมออกไป

ตอนนี้นอกจากวิธีนี้เขาก็คิดหาหนทางอื่นไม่ได้แล้วจริง ๆ จะให้เหมยเหมยทำแท้งก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ

“ฉันไม่เอา…ถึงตอนนั้นฉันต้องตัวกลมเป็นลูกบอลแน่ ๆ ต่อให้ชุดแต่งงานสวยแค่ไหนก็ช่วยอะไรไม่ได้…ความผิดพี่นั่นแหละ…ซื้อของไร้ประสิทธิภาพอะไรมาเนี่ย…”

เหมยเหมยขมวดคิ้วแน่น แค่เธอนึกถึงงานแต่งงานที่จะเกิดขึ้นในอีกครึ่งปีหลังจากนี้ก็แทบคลั่ง เจ้าสาวตัวอ้วนที่ท้องโตเจ็ดเดือน…

พวกนักสื่อต้องพรรณนาเธออย่างนี้แน่นอน แค่คิดก็ปวดใจแล้ว!

เหยียนหมิงซุ่นมองเหมยเหมยที่งอแงราวกับเด็กน้อยอย่างจนใจ แล้วจงใจเอ่ยว่า “บางทีอาจจะเป็นถุงยางที่เธอเจาะไว้แต่ก่อนก็ได้”

“จะเป็นไปได้อย่างไร ฉันเจาะเมื่อปีที่แล้ว พี่อย่าคิดโยนความผิดมาให้ฉันนะ อย่างไรซะก็เป็นความผิดของพี่” เหมยเหมยถลึงตาโตคล้ายว่าหากเหยียนหมิงซุ่นกล้าปฏิเสธความรับผิดชอบเธอก็จะกัดแรง ๆ

“โอเค ๆ ความผิดของพี่เอง ไม่โกรธแล้วนะ มันไม่ดีต่อลูก”

เหยียนหมิงซุ่นต้องยอมจำนนอย่างจนใจ กับผู้หญิงอย่าคิดใช้เหตุผลเด็ดขาด โดยเฉพาะผู้หญิงในช่วงตั้งครรภ์เพราะไม่มีเหตุผลใด ๆทั้งสิ้น อย่างไรเสียสิ่งที่เธอพูดก็ต้องถูกเสมอ

“มันเป็นความผิดของพี่อยู่แล้ว…ทำให้ฉันไม่ได้ใส่ชุดแต่งงานสวย ๆ…ไม่ได้ ฉันจะต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด เลื่อนงานแต่งงานเลยนะ!”

เหมยเหมยประกาศกร้าวกะทันหันทำเอาเหยียนหมิงซุ่นสะดุ้งตกใจเฮือกใหญ่ มองเธออย่างไม่เชื่อสายตา

เลื่อนงานแต่งงาน?

เมื่อก่อนเอาแต่เร่งเร้าเขาทุกวันสามเวลาหลังมื้ออาหารว่าจะขอเลื่อนงานแต่งงานให้เร็วขึ้น!

เปลี่ยนใจเร็วขนาดนี้เลยเหรอ มิน่าเขาถึงว่ากันว่าจิตใจของผู้หญิงเดายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรอีก

“เลื่อนไปถึงเมื่อไหร่?”

“รอฉันคลอดลูกก่อน หุ่นกลับมาเหมือนเดิมค่อยจัดงานแต่งงาน”

เมื่อครู่ที่เหมยเหมยบอกว่าจะเลื่อนงานแต่งงาน ความจริงเป็นเพียงความคิดชั่ววูบพูดล้อเล่นไปอย่างนั้น แต่ตอนนี้เธอกลับคิดว่ามีความเป็นไปได้สูงมาก อย่างไรเสียเธอกับเหยียนหมิงซุ่นก็เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว งานแต่งงานเป็นแค่การปักดอกไม้เพิ่มลงบนผ้าดิ้นเท่านั้นเอง

ในเมื่อตอนนี้เธอท้องแล้วและไม่สามารถใส่ชุดแต่งงานสวย ๆได้ งั้นก็เลื่อนสิ รอเธอคลอดลูกกลับมาหุ่นเท่าเดิมก่อน เธอก็จะเป็นเจ้าสาวแสนสวยได้อย่างเดิม

“ตกลงตามนี้แหละ อย่างไรเสียพี่ก็ยังไม่ได้แจกบัตรเชิญ คนข้างนอกไม่รู้สักหน่อยว่าเราจะจัดงานแต่งงานกัน เลื่อนงานแต่งงานออกไปก่อนได้ไหม…” เหมยเหมยเขย่าแขนของเหยียนหมิงซุ่นออดอ้อน

เหยียนหมิงซุ่นถอนหายใจ เขาจะทำอย่างไรได้ล่ะ?

ผู้หญิงตอนท้องใหญ่มีอำนาจใหญ่สุด เขาคงทำได้แค่ทำตามคำสั่งแล้วล่ะ!

“พี่ว่ารอลูกของเราเดินได้ก่อน ถึงตอนนั้นให้มาเป็นเด็กถือดอกไม้ให้เราดีกว่า” เหยียนหมิงซุ่นจงใจพูดหยอกเย้า

เหมยเหมยตาลุกวาว นั่นสิ ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้นะว่าให้ลูกมาเป็นเด็กถือดอกไม้ให้เธอ แบบนี้ต้องเป็นงานแต่งงานที่วิเศษมากแน่ ๆ

เหยียนหมิงซุ่นเห็นสีหน้าของเธอก็รู้ได้ทันทีว่ายัยปีศาจตัวน้อยหวั่นไหวเข้าแล้ว นึกเสียใจทีหลังว่าทำไมเขาถึงต้องพูดมากด้วย

คลอดลูกต้องรอเก้าเดือน รอลูกเดินได้อย่างน้อยต้องรออีกสามปีบวกกันก็เป็นเวลาสี่ปี งานแต่งงานนี้คงไม่ต้องจัดแล้วมั้ง!

“เหมยเหมย พี่แค่พูดเล่นเอง…”

“ความคิดนี้ไม่เลว พี่ ถึงตอนนั้นให้ลูกของเรามาร่วมงานแต่งงานของเราด้วย นี่เป็นความคิดที่แปลกใหม่มาก ตกลงตามนี้แล้วกัน…ฉันไม่รีบ!” เหมยเหมยตบเตียงก่อนจะตัดสินใจตามนั้น

เหยียนหมิงซุ่นเอามือกุมหน้าผาก รออีกตั้งสี่ปี…แต่เขารีบน่ะสิ!

…………………………

ตอนที่ 2172 ทั้งเปรี้ยวทั้งเผ็ดแล้วเป็นเพศไหน?

ไม่นานองุ่นเคลือบน้ำตาลของป้าฟางก็ทำเสร็จเรียบร้อย น้ำตาลสีขาวใสเคลือบผลองุ่นสีเขียวดูสวยงามดั่งหยก ปากก็เริ่มน้ำลายสอ

เหมยเหมยแย่งผลไม้เคลือบน้ำตาลมากัดหนึ่งลูก รสชาติเปรี้ยวอมหวาน แถมเสียงกัดดังเปราะ มันอร่อยที่สุดเลย

“อร่อย พี่จะทานสักลูกไหม?” เหมยเหมยยื่นผลไม้เคลือบน้ำตาลไปตรงมุมปากเหยียนหมิงซุ่น ของอร่อยย่อมต้องแบ่งปันอยู่แล้ว

เหยียนหมิงซุ่นฝืนกัดไปหนึ่งลูก น้ำตาลเนื้อบางมากเพียงกัดเบา ๆก็กัดโดนผลองุ่นเขียวข้างในแล้ว รสชาติเปรี้ยวยิ่งกว่าน้ำส้มสายชูของเมืองส่านซีแผ่ซ่านไปทั่วทั้งปากของเขา

ท่านผู้บัญชาการใหญ่เหยียนที่น่าสงสารไม่ชอบเปรี้ยวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แม้แต่เวลาทานเกี๊ยวยังไม่ยอมจิ้มจิ๊กโฉ่เลย การทานองุ่นเขียวรสเปรี้ยวหนึ่งลูกนี้ทำเอาเขาสติหลุดปั่นป่วนไปชั่วขณะ

“อร่อยใช่ไหมล่ะ?” เหมยเหมยทานอย่างเอร็ดอร่อยและรู้สึกเจริญอาหารเหลือเกิน

เหยียนหมิงซุ่นฝืนกลืนมันลงไป แต่พอเห็นปากน้อย ๆของเหมยเหมยทานลูกแล้วลูกเล่าเคี้ยวเสียงดังเปราะ ๆ เขาก็น้ำลายสอตาม ทว่าแค่เห็นก็รู้สึกเปรี้ยวปากแทนแล้ว

“ทานน้อย ๆหน่อย ระวังจะเสียวฟันเอานะ” เหยียนหมิงซุ่นเป็นห่วงอยู่บ้าง ทานเยอะขนาดนี้เกรงว่าอีกประเดี๋ยวแม้แต่เต้าหู้ยังเคี้ยวไม่ไหวน่ะสิ

“ไม่เปรี้ยวเลยสักนิด ความเปรี้ยวกำลังพอดีเลย แปลกจัง เมื่อก่อนทำไมฉันไม่เคยรู้ว่าองุ่นเขียวอร่อยขนาดนี้นะ”

เหมยเหมยพึมพำกับตัวเองแต่ปากก็เคี้ยวไม่หยุด ไม่นานองุ่นเคลือนน้ำตาลหนึ่งไม้ก็ถูกเธอจัดการไปจนหมดก่อนจะคว้าไม้ใหม่ขึ้นมาทานต่อ

เหยียนหมิงซุ่นเห็นว่าเธอไม่รู้สึกเปรี้ยวจริง ๆจึงปล่อยเลยตามเลย เขายกแขนขึ้นดูเวลาครู่หนึ่งพบว่าใกล้จะถึงเวลามื้อเที่ยงแล้ว

“อยากทานอะไร? หมูผัดพริกยังอยากทานอยู่ไหม?”

“หมูผัดพริกไม่เอาแล้ว ฉันอยากทานผัดเปรี้ยวหวานซี่โครงหมู ผัดมันฝรั่งน้ำส้มสายชู ผัดเผ็ดผักกาดขาว…อืม พี่ลองดูอีกทีว่าในตู้เย็นมีเกี๊ยวมั้ย ฉันอยากทานเกี๊ยวต้มจิ๊กโฉ่”

เหมยเหมยร่ายเมนูอาหารมายาวเหยียดซึ่งล้วนแต่เป็นอาหารรสเปรี้ยวทั้งสิ้น

เหยียนหมิงซุ่นพรูลมหายใจยาวแล้วพูดเชิงล้อเล่นว่า “ให้เทน้ำส้มสายชูเป็นเครื่องดื่มเลยไหมล่ะ?”

เหมยเหมยสีหน้าดูจริงจังขึ้นเหมือนกำลังชั่งใจอยู่จริง ๆ นั่นจึงเรียกให้เหยียนหมิงซุ่นตกใจยกใหญ่ “ฉันไปบอกป้าฟางว่าเธออยากทานอะไรก่อนแล้วกัน”

เขาไม่กล้ารอช้ารีบสาวเท้าเข้าห้องครัวก่อนจะร่ายเมนูอาหารที่เหมยเหมยอยากทานไป ป้าฟางฉีกยิ้มทันที “เปรี้ยวชายเผ็ดหญิง ครั้งนี้คุณหนูต้องท้องลูกผู้ชายแน่ ๆเลยค่ะ”

“เช้าวันนี้เธอยังทานเสี่ยวหลงเปากับน้ำพริกจานเล็กไปนะ!” เหยียนหมิงซุ่นพูดเตือนเสียงเรียบ ทำเอาป้าฟางยิ้มค้างและเริ่มคิดหนัก

นั่นสิ เปรี้ยวเผ็ดทานหมด แล้วสรุปท้องลูกเพศอะไรล่ะ?

******

เพราะคุณหมอสั่งไว้ว่าเหมยเหมยจำเป็นต้องพักฟื้นร่างกายอย่างน้อยหนึ่งเดือน เหยียนหมิงซุ่นจึงลาให้เธอไม่ให้เธอไปมหาวิทยาลัย

เหยียนซินหย่ากับจ้าวอิงหัวรับรู้เรื่องนี้ทั้งคู่ซึ่งปฏิกิริยาของทั้งคู่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนหนึ่งโกรธเคือง อีกคนดีใจ

“เหยียนหมิงซุ่นแกจงใจสินะ ทั้ง ๆที่ใกล้จะจัดงานแต่งงานอยู่แล้วแกก็ยังก่อเรื่องแบบนี้อีก ตอนนี้เหมยเหมยท้องป่องแล้วจะจัดงานแต่งงานอย่างไร?” จ้าวอิงหัวคำรามพร้อมเด้งตัวขึ้นมาด้วยความโกรธ พอเขาได้รับสายจากเหยียนหมิงซุ่นก็เดินทางมาทันทีอย่างไม่รีรอ

เหยียนซินหย่าถลึงตาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “คุณจะตะคอกเสียงดังทำไม เหมยเหมยมีลูกเป็นเรื่องน่ายินดี คุณมีอะไรไม่พอใจกัน”

“เหยียนซินหย่าคุณช่วยมีหลักการหน่อยได้ไหม ตอนนี้เป็นลูกสาวเราที่ถูกตาหื่นนี่เอาเปรียบจนท้องโตนะ!”

จ้าวอิงหัวปวดใจนักไม่รู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นวางยาเสน่ห์อะไรใส่ภรรยาของเขากันแน่ถึงได้พูดจาให้ท้ายเจ้าหมอนี่ทุกครั้ง เขาโกรธจะตายอยู่แล้ว

“ฉันไร้หลักการไงเหรอ จ้าวอิงหัวคุณน้ำเข้าสมองไปแล้วหรือไง เหมยเหมยกับหมิงซุ่นเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมายแล้ว การที่จะตั้งท้องคลอดลูกมันเป็นเรื่องปกติ หรือคุณหวังว่าเหมยเหมยจะไม่มีลูกไปตลอดชีวิต?”

เหยียนซินหย่ากลอกตาขาวใส่สามีทีหนึ่ง

……………………..