ตอนที่ 2245 คนบ้าคิดจะให้พินาศไปด้วยกัน

พอคุณปู่เหยียนได้ยินว่าหลานชายคนเล็กได้รับเกียรติยศเหล่านี้ก็ภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก พลางเอ่ยอย่างปลาบปลื้มใจ “แกพูดถูก หมิงต๋าเขาเหมาะที่จะอยู่ในค่ายทหารจริง ๆ”

หากอาศัยไอคิวของหมิงต๋าคงไม่ต้องคิดว่าจะได้ดิบได้ดีในด้านการเรียนเลย อย่างมากก็แค่สอบเข้ามหาวิทยาลัยทั่ว ๆ ไปแล้วเรียนคณะทั่ว ๆไป อนาคตก็หางานทั่ว ๆไปและใช้ชีวิตเรียบง่าย

แม้ชีวิตเรียบง่ายมองเห็นปลายทางจะเป็นความสุขอีกแบบ แต่คุณปู่เหยียนกลับไม่อยากให้หลานชายตนเป็นคนเช่นนั้น

สิ่งน่าเศร้าที่สุดในชีวิตคนเราก็คือยามเผชิญกับความตายแล้วย้อนกลับมามองชีวิตที่ผ่านมาของตัวเอง จากนั้นก็พบว่าใช้ชีวิตราบเรียบไม่ประสบผลสำเร็จอะไรสักอย่าง…

คุณปู่เหยียนถือประโยคนี้เป็นคติในชีวิตมาโดยตลอด ขณะเดียวก็คาดหวังกับลูกชายและหลานชายเช่นนี้ ลูกชายเขาถอดใจแล้วแต่หลานชายกลับยังมีความหวัง

คุณย่าหยางถือตะหลิวโผล่ร่างท่อนบนออกมาแล้วตะโกนพูดว่า “หลานชายคนโตจะมองอะไรผิดได้เหรอ? เก่งกว่าคุณตั้งร้อยเท่า!”

พูดยั่วโมโหตาแก่ไปประโยคหนึ่งคุณย่าดูจะมีความสุขมากเหลือเกินจึงฮัมเพลงผัดกับข้าวต่อไปอย่างอารมณ์ดี

หลานชายทั้งสองต่างประสบความสำเร็จเรื่องหน้าที่การงานแล้วหลานสะใภ้ยังตั้งครรภ์แล้วด้วย อีกไม่นานก็จะได้อุ้มเหลนแล้ว ทุกอย่างช่างดีงามเหลือเกิน…เรื่องน่าเสียดายเพียงอย่างเดียวก็คือหมิงต๋ายังไม่แต่งงาน

คุณย่าหยางลอบวางแผนในใจว่าพรุ่งนี้ตอนไปเต้นดิสโก้ที่สวนสาธารณะจะลองให้เพื่อนฝูงช่วยถามไถ่ถึงหญิงสาวดี ๆมาให้สักคน หมิงต๋าของเธอแม้จะหน้าตาธรรมดาไปหน่อยแต่ก็ประสบความสำเร็จในชีวิตตั้งแต่วัยหนุ่มนี่นาคงน่าจะหาคู่ครองที่ดีได้!

พอคุณปู่เหยียนได้ยินคำพูดของคุณย่าหยางก็ไม่ได้มีท่าทีไม่พอใจสักนิดแต่กลับหัวเราะคักคิก คุณปู่ที่เจ็บป่วยหายดีแล้วก็ใจกว้างมากขึ้นและปล่อยวางอะไรมากขึ้น ไม่มีอะไรดีไปกว่าการที่คนทั้งครอบครัวมีสุขภาพกายแข็งแรงอีกแล้ว

เหยียนหมิงซุ่นก้มหน้าลง เขารู้สึกผิด…

ยิ่งรู้สึกผิดต่อคุณปู่คุณย่าแล้วก็น้องชาย

หากหมิงต๋าเรียนมหาวิทยาลัย แม้ชีวิตจะเรียบง่ายไปบ้างแต่อย่างน้อยก็มีสุขภาพกายที่แข็งแรง ใช่ว่าจะเป็นเรื่องเลวร้ายอะไร!

แต่ตอนนี้กลับ…

เหยียนหมิงซุ่นแทบไม่อยากจินตนาการถึงอนาคตของเหยียนหมิงต๋า การติดเชื้อจากสารกัมมันตภาพรังสีอย่างรุนแรง…ตอนนี้ยังไม่มียาอะไรรักษาได้ คุณหมอที่เก่งที่สุดในฮวาเซี่ยยังไม่อาจรับประกันได้ว่าหมิงต๋าจะหายดีเป็นปกติ

เหมยเหมยดูออกว่าเขากำลังโทษตัวเองเลยแอบลูบมือเหยียนหมิงซุ่นเบา ๆ ใช้สายตาปลอบประโลมเขา

ดีที่คนแก่ทั้งคู่ไม่ได้สงสัยอะไรต่างจมอยู่ในความปลื้มปิติกับความสำเร็จของเหยียนหมิงต๋า เหยียนหมิงซุ่นกับเหมยเหมยถอนหายใจกันทั้งคู่ ตอนนี้เอาตัวรอดไปได้ชั่วคราวแล้ว

เหยียนหมิงซุ่นกลับมาพักผ่อนที่เมืองหลวงได้ไม่นานก็เข้าสู่ช่วงวุ่นกับงานอีกครั้ง ภัยร้ายอย่างหนิงเฉินเซวียนจวนตัวเข้ามาเรื่อย ๆ นายใหญ่จึงออกคำสั่งว่าต้องรีบกำจัดคนบ้านี่ให้เร็วที่สุด

แต่หนิงเฉินเซวียนกลับเจ้าเล่ห์นัก เขาเก็บหน่วยกล้าตายไว้ที่ฐานลับให้คอยติดต่อกับเขาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ขอเพียงมีความเคลื่อนไหวจากทางเมืองหลวงหนิงเฉินเซวียนก็จะแจ้งพวกเขาที่อยู่ฐานลับให้จุดระเบิดเผาฐานลับนั่นเสีย

ฐานลับของหนิงเฉินเซวียนไม่ได้มีขนาดเล็กแต่มีขนาดเท่ากับฐานลับขนาดกลาง ทันทีที่มันระเบิดต่อให้ไม่ทำลายทั้งประเทศแต่อย่างน้อยฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ก็จะได้รับสารกัมมันตภาพรังสีทั้งหมด ชีวิตของประชาชนจะตกอยู่ในอันตราย อีกทั้งพื้นดินแถบนั้นจะทำการเกษตรอีกไม่ได้อย่างน้อยร้อยปี

นายใหญ่ไม่อนุญาตให้เกิดผลลัพธ์แบบนี้ขึ้นโดยเด็ดขาด เขาออกคำสั่งชัดเจนว่าต้องจับกุมตัวหนิงเฉินเซวียนให้ได้ภายใต้สถานการณ์ที่รับประกันความปลอดภัยในชีวิตของประชาชนไปด้วย

หลังจากหนิงเฉินเซวียนรู้ว่ามีคนลักลอบเข้ามาในฐานลับก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เขาให้ลูกน้องค้นหาทั่วเมืองหลวงอยู่หลายวันแต่ก็ไม่รู้ว่าไอ้บ้านี่ไปซ่อนตัวอยู่ที่ใด ฉะนั้นคิดจะจับกุมหนิงเฉินเซวียนทั้งเป็นคงยาก!

เหยียนหมิงซุ่นกลุ้มใจเหลือเกิน ผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์ก็ยังตามหาหนิงเฉินเซวียนไม่พบราวกับหายตัวไปจากโลกนี้อย่างไรอย่างนั้น

แต่เขามั่นใจว่าเจ้าบ้านี่ต้องซ่อนอยู่มุมใดมุมหนึ่งในเมืองหลวงนี้แน่ ๆ

…………………..

ตอนที่ 2246 เฮ่อเหลียนเช่อต้องรู้แน่นอน

เหยียนหมิงซุ่นกลับมาอยู่เมืองหลวงได้เกือบครึ่งเดือนแล้วแต่ก็ไม่ได้ข่าวคราวของหนิงเฉินเซวียนเลยสักนิด ฝั่งนายใหญ่โทรมาถามหลายรอบแต่เขาตอบได้เพียงตามหาไม่พบ

แม้นายใหญ่ไม่ได้ว่าอะไรแต่เหยียนหมิงซุ่นเองก็ยังรู้สึกแปลกใจและไม่เข้าใจอยู่ดี

คนของเขาแทบพลิกแผ่นดินหาทุกกระเบียดนิ้ว ต่อให้หนิงเฉินเซวียนจะถูกหั่นเป็นชิ้น ๆคนของเขาก็ต้องตามหาจนพบ แต่ตอนนี้กลับไม่มีข่าวคราวความคืบหน้าอะไรเลยสักนิด

หรือว่าหนิงเฉินเซวียนจะมุดไปอยู่ใต้ดินแล้วงั้นหรือ?

เหยียนหมิงซุ่นขบคิดและยิ่งคิดก็ยิ่งมีความเป็นไปได้สูง ตามหาบนดินไม่เจอ งั้นก็บ่งบอกว่าหนิงเฉินเซวียนอาจไปอยู่ชั้นใต้ดินจริง ๆ

แต่อันนี้กลับยากอยู่บ้าง!

เหยียนหมิงซุ่นมีเรื่องหนักใจ ขนาดเวลาทานข้าวก็ยังคิดถึงเรื่องงานจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทานแต่ข้าวเปล่าไม่คีบกับข้าวทานทานสักคำ

เหมยเหมยคีบเนื้อให้เขาเล็กน้อยแล้วผลักเขาทีหนึ่ง เอ่ยเสียงดุ “ทานข้าวก็ทานข้าวดี ๆ อย่ามัวแต่คิดเรื่องงาน ระวังอาหารไม่ย่อย”

เหยียนหมิงซุ่นหลุดจากภวังค์แล้วส่งยิ้มเชิงขอโทษให้เธอหน่อย ๆก่อนจะเลิกคิดถึงเรื่องหนิงเฉินเซวียนแล้วทานข้าวเป็นเพื่อนเหมยเหมยแต่โดยดี

“หาหนิงเฉินเซวียนไม่เจอใช่ไหม?” เหมยเหมยถาม

“ใช่ เขาซ่อนตัวได้ลึกลับมาก ตามตัวยากเหลือเกิน” เหยียนหมิงซุ่นแกะกุ้งให้เหมยเหมยตัวหนึ่งแล้วตอบเธออย่างไม่คิดปิดบัง

เหมยเหมยเองก็ขมวดคิ้วไปด้วย หาตาแก่โรคจิตไม่เจองั้นก็บ่งบอกว่าภัยอันตรายนี้ยังอยู่ นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย ความคิดหนึ่งวาบเข้ามาในหัวเธอก่อนจะรีบเอ่ยว่า “เฮ่อเหลียนเช่อต้องรู้แน่ ๆว่าเขาอยู่ไหน พี่ไปหาเขาสิ ต่อให้เขาไม่รู้แต่ต้องตามตัวเจอแน่ ๆ”

เหยียนหมิงซุ่นตาเป็นประกาย ใช่สิ ทำไมเขาถึงลืมเจ้าเฮ่อเหลียนเช่อไปได้นะ?

แต่ไม่นานเขาก็ใจเย็นลงได้พลางส่ายศีรษะกล่าว “เฮ่อเหลียนเช่อไม่มีทางหักหลังหนิงเฉินเซวียน หากไปถามกลับเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น”

อย่าเห็นว่าเฮ่อเหลียนเช่อทำเป็นไม่สนใจหนิงเฉินเซวียน พอเจอหน้ากันทีไรต้องทะเลาะกันทุกที แต่ความจริงเฮ่อเหลียนเช่อใส่ใจหนิงเฉินเซวียนเป็นอย่างดี เขาไม่มีทางหักหลังพ่อตัวเองเพื่อความถูกต้องหรอก!

เหมยเหมยกลับไม่คิดเช่นนั้น “เมื่อก่อนอาจจะไม่ แต่ตอนนี้ก็ไม่แน่นะ ตอนนี้คนที่เฮ่อเหลียนเช่อให้ความสนใจมากที่สุดคือเสี่ยวเป่า ถ้าเขารู้ว่าเรื่องที่หนิงเฉินเซวียนทำอาจทำร้ายเสี่ยวเป่าได้ ไม่แน่เฮ่อเหลียนเช่ออาจจะยอมเลือกอยู่ข้างเราก็ได้นะ!”

เธอคิดว่าความเป็นไปได้นี้มีโอกาสสูงมาก!

ไม่เห็นหรือว่าเฮ่อเหลียนเช่อทะเลาะกับหนิงเฉินเซวียนตั้งหลายครั้งเพราะเสี่ยวเป่าหรือไง!

ขอแค่เล่าเรื่องบ้าบิ่นที่หนิงเฉินเซวียนทำให้เฮ่อเหลียนเช่อฟัง กระทั่งอาจทำให้อนาคตของเสี่ยวเป่าจมอยู่ในความมืดมน เฮ่อเหลียนเช่อต้องเป็นบ้าจนต้องเลือกสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแน่นอน

เหยียนหมิงซุ่นถูกเหมยเหมยโน้มน้าวสำเร็จ ผ่านไปหลายวันแล้วแต่ก็ยังไม่มีข่าวคราวของหนิงเฉินเซวียน เขาจึงไปหาเฮ่อเหลียนเช่อ

หลังหนิงเฉินเซวียนหายตัวไปเฮ่อเหลียนเช่อก็เริ่มเก็บตัวอยู่บ้าน นอกจากจะพาเสี่ยวเป่าออกมาเดินเล่นเป็นครั้งคราว เวลาที่เหลือก็คลุกตัวอยู่แต่ในบ้าน คุณชายเช่อที่ปกติมักจะทำตัวเป็นจุดเด่นอยู่เสมอบัดนี้กลับกลายเป็นคุณชายที่หมกตัวอยู่แต่ในบ้านไปแล้ว

เฮ่อเหลียนเช่อกำลังพาเสี่ยวเป่าออกมาจับหนอนบุ้งเล่นตามสวนดอกไม้หลังบ้าน พวกเขาไม่ได้ทำเพื่อกำจัดแต่แค่จับมาเล่นเท่านั้น เพราะเด็กน้อยเสี่ยวเป่าเล่นสัตว์ทุกประเภทในบ้านมาหมดแล้วเหลือเพียงหนอนในสวนดอกไม้หลังบ้านเท่านั้น

หนอนตัวสีเขียวอวบอ้วนนุ่มนิ่มซ่อนตัวอยู่ในส่วนลึกใบไม้สีเขียว หากตาไม่ดีคงหาไม่เจอ เฮ่อเหลียนเช่อจ้องจนตาแห้งน้ำตาคลอเบ้าก็เพิ่งจะหาเจอแค่ตัวเดียว

“เสี่ยวเป่าดูสิ หนอนตัวใหญ่…”

เฮ่อเหลียนเช่อตะโกนเสียงดังอย่างชอบใจแล้วใช้นิ้วบีบหนอนบุ้งที่กำลังดิ้นพล่านไปมาอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวว่าจะบีบหนอนตัวนุ่มนี้เละเป็นโจ๊ก

เสี่ยวเป่ามองเหยียดเขาแวบหนึ่ง หาอยู่ตั้งนานเพิ่งหาได้ตัวเดียว ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ!

เจ้าตัวเล็กผลักเฮ่อเหลียนเช่อที่กำลังทำตัวได้ใจออกแล้วหาด้วยตัวเองอย่างมีความสุข

ไม่นานหลังจากนั้นเสี่ยวเป่าก็ดึงหนอนบุ้งที่ตัวหนาและอ้วนกว่าจากใต้ดินดอกกุหลาบต้นหนึ่งออกมา ตัวหนายิ่งกว่านิ้วของเขาด้วยซ้ำ ขาเล็กขาน้อยมากมายทำเอาคนเห็นต่างขนลุกเกรียว

………………………