ตอนที่ 2305 ไม่มีเหตุผล

เหยียนหมิงซุ่นยักไหล่อย่างระอาแล้วตักรังนกขึ้นมาป้อนเหมยเหมยหนึ่งช้อน “ตามใจเธอ ไม่ว่าจะเพศไหนพี่ก็ไม่ขัดข้องอะไร อย่างไรเสียไม่เพศชายก็หญิงอยู่แล้ว หรืออาจจะไม่ใช่ทั้งชายหรือหญิง…”

“ถุย ๆ…พี่พูดบ้าอะไรน่ะ…ขอให้โชคดีมงคล…เจ้าแม่กวนอิมพวกท่านไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น เขาแค่กำลังพูดจาเหลวไหล…ขอให้โชคดีมงคล!”

เหมยเหมยถลึงตาใส่ทีหนึ่งอย่างขุ่นเคืองพนมมือกราบไหว้อยู่หลายที พูดเสียงพึมพำอีกหลายประโยคถึงสบายใจ

เหยียนหมิงซุ่นแสดงท่าทีเรียบเฉยต่อความตระหนกของเธอ “มีอะไรให้เครียดจัง ทุกอย่างย่อมมีความเป็นไปได้ ต่อให้ไม่ใช่ชายหรือหญิงก็ไม่เป็นไร ผ่าตัดเลือกเอาเพศเดียวก็พอ…”

เขามีสติดีกับทุกเรื่องนอกจากเรื่องเหมยเหมยมาโดยตลอดและเคยอ่านตำราเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกมามากมาย เด็กที่เกิดมามีสองเพศยังมีกันค่อนข้างมากแต่ส่วนมากเพราะไม่มีเงินผ่าตัดจึงต้องเจ็บปวดไปตลอดชีวิต

แต่ลูกของเขาไม่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ฉะนั้นนี่ไม่ใช่ปัญหา!

เหมยเหมยฟาดเขาแรง ๆทีหนึ่ง “พี่ยังพูดอีก…ช่วยพูดอะไรดี ๆเป็นมงคลหน่อยไม่ได้หรือไง ลูกของฉันต้องเกิดมาแข็งแรงอยู่แล้ว จะไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอะไรทั้งนั้น…ถ้าพี่ยังพูดเหลวไหลอีกคืนนี้ก็นอนพื้นไปเลย!”

เหยียนหมิงซุ่นหุบปากแต่โดยดี…แล้วป้อนต่อ

ผู้หญิงมักไม่เข้าใจศาสตร์ทางวิทยาศาสตร์ได้

แต่ผู้ชายดันอยู่ห่างจากผู้หญิงไม่ได้!

“พี่…ฉันบอกพี่ไว้ก่อนเลยนะ…ไม่ว่าจะเป็นลูกชายหรือลูกสาวจะให้พวกเขาไปเป็นทหารไม่ได้ ฉันไม่อยากตกอยู่ในสภาวะหวาดระแวงอีกแล้ว ฉันคิดว่าลูกของเราเป็นศิลปินได้ นักเขียน คุณหมอ นักธุรกิจ…อะไรก็ได้”

เหมยเหมยเข็ดกับสิ่งที่สองพี่น้องเหยียนหมิงซุ่นเจอมาแล้วจริง ๆ เหยียนหมิงต๋ายังนอนอยู่ในโรงพยาบาล ร่างกายของเขาไม่ได้แข็งแกร่งเท่าเฮ่อเหลียนเช่อจึงฟื้นตัวได้ช้า คุณหมอบอกว่าต้องนอนอีกหลายเดือนแถมไม่รู้ด้วยว่าจะมีโรคเรื้อรังที่จะแสดงอาการตามมาทีหลังหรือเปล่า

ไหนจะเหยียนหมิงซุ่นที่ทำเธอนอนไม่หลับทุกครั้งที่ออกปฏิบัติภารกิจ โดยเฉพาะภารกิจเยือนฐานลับนั่นที่ทำเอาเธอแทบนอนไม่ได้สักคืนเดียว ถ้าไม่มีเหยียนซินหย่าคอยชี้แนะอยู่เคียงข้างแล้วก็ลูกในท้อง

เธอไม่รู้ว่าจะทนต่อไปได้หรือเปล่า!

เหยียนหมิงซุ่นมองเหมยเหมยอย่างรู้สึกผิด ภรรยาของทหารก็ลำบากเช่นนี้แหละ โดยเฉพาะทหารจากหน่วยรบพิเศษที่ต้องออกไปปฏิบัติภารกิจบ่อย ๆก็ยิ่งลำบาก แต่ถ้าลูกที่เกิดมาเป็นลูกชาย อนาคตเขาต้องเดินทางบนสายทหารอยู่แล้ว

เฮ่อเหลียนชิงไม่มีทางยกทรัพย์สมบัติที่เขาหาไว้ให้คนอื่นหรอก

เขาเองก็ไม่ยอมเช่นกัน!

“เรื่องนี้ค่อยว่ากันอีกทีในอนาคต ต้องรอดูลูก ๆว่าสนใจอะไร ความสนใจต่างหากคือครูที่ดี” เหยียนหมิงซุ่นพูดก้ำกึ่งไม่ยอมรับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ อย่างไรเสียรอลูกโตอีกตั้งสิบแปดปี คิดเผื่อไว้ขนาดนี้ไปทำไมกัน!

เหมยเหมยคิด ๆแล้วก็เห็นด้วย “อืม ฉันต้องเป็นคุณแม่ที่หัวทันสมัยที่สุดไม่มีทางบีบบังคับให้ลูก ๆทำในสิ่งที่พวกเขาไม่ชอบหรอก นอกจากว่ารักแท้ต้องเป็นเพศตรงข้าม เรื่องนี้ยอมไม่ได้เด็ดขาด”

เหยียนหมิงซุ่นชะงักและตามความคิดที่ก้าวกระโดดของภรรยาตัวเองไม่ค่อยทัน ทั้งที่กำลังคุยเรื่องความสนใจแต่ทำไมอยู่ ๆถึงข้ามไปเรื่องรักแท้ได้ล่ะ?

จะว่าไปถ้าอนาคตลูกของเขาบอกว่าตนชอบคนเพศเดียวกัน เหมือนเฮ่อเหลียนเช่อ–

“ฉันจะตบให้ตายไปเลย!” เหยียนหมิงซุ่นตีหน้าขรึม

ถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างเฮ่อเหลียนเช่อกับเหมยซูหานอยู่ดี คิดอย่างไรก็ยังรู้สึกแปลก ๆ ถ้าอนาคตลูกของเขากลายเป็นคนอย่างนั้นเขาจะฆ่าให้ตายไปเลยจะได้ไม่เป็นที่อับอายขายหน้าคนอื่น

“เราต้องใช้เหตุผล” เหมยเหมยไม่เห็นด้วย

เหยียนหมิงซุ่นใช้รังนกคำสุดท้ายอุดปากเธอไว้พลางกล่าวเสียงเย็น “เรื่องแบบนี้ไม่มีเหตุผลต้องคุย จัดการได้ทันที!”

เขาไม่ได้มีความอดทนพอจะใช้เหตุผล ไม่ว่าจะลูกชายหรือลูกสาวก็ลงมือจัดการเหมือนกันทั้งคู่!

…………………….

ตอนที่ 2306 คนท้องใหญ่สุด

ชีวิตดูแลครรภ์แสนสุขยังคงดำเนินต่อไปอย่างสุขสบายดี ท้องของเหมยเหมยป่องเหมือนลูกโป่งอัดแก๊ซที่เปลี่ยนไปวันละแบบ ตัวเธอไม่ได้อ้วนขึ้นเพราะสารอาหารถูกนำไปเลี้ยงครรภ์หมดแล้ว

ตอนนี้เหยียนหมิงซุ่นอยู่ในช่วงกึ่งหยุดพักผ่อนซึ่งจะหาเวลาเพียงครึ่งวันสะสางงาน ส่วนเวลาที่เหลือจะอยู่เป็นเพื่อนเหมยเหมยที่บ้านวิ่งวุ่นสองทางจนหัวหมุน

เพราะเหมยเหมยที่เคยน่ารักเป็นเด็กดีตอนนี้กลับเอาใจยากขึ้น รสชาติอาหารเปลี่ยนวันละแบบ เดี๋ยวอยากทานของเปรี้ยว เดี๋ยวอยากทานของเผ็ด เดี๋ยวอยากทานของเปรี้ยวหวาน…

“พี่ ฉันอยากทานเกี๊ยว เอาไส้ขึ้นฉ่ายหมูเอาไปนึ่งแล้วจิ้มพริก อย่าใส่น้ำส้มสายชูนะ”

ยามดึกดื่นเที่ยงคืนเหมยเหมยผลักเหยียนหมิงซุ่นแล้วเอ่ยคำขอยาวเหยียดอย่างสดใส

เหยียนหมิงซุ่นดูนาฬิกาที่แขวนอยู่บนกำแพงอย่างสะลึมสะลือแวบหนึ่ง พอพบว่าเข็มสั้นกับเข็มยาวหยุดอยู่ตรงเลขสิบสองก็เกือบจะหายง่วงเป็นปลิดทิ้งแล้วมองเหมยเหมยอย่างไม่เชื่อสายตา “เมื่อก่อนตีให้ตายอย่างไรเธอก็ไม่ทานมื้อดึกไม่ใช่เหรอ?”

เนื่องจากเหมยเหมยเคยพูดไว้ว่าจะไม่ทานอะไรอีกหลังสองทุ่มทำให้เขาต้องแอบไปทานมื้อดึกทุกครั้ง ทานเสร็จต้องแปรงฟันล้างหน้าอีกหนเพื่อไม่ให้เหลือกลิ่น

เพราะจะกระตุ้นความหิวกระหายของจอมตะกละคนหนึ่งและส่งผลต่อความมุ่นมั่นในการลดความอ้วนของเธอ

ถ้าทำผิดกฎก็ต้องนอนพื้นคนเดียวทั้งคืน

แต่ตอนนี้อยากทานเกี๊ยวไส้ขึ้นฉ่ายหมูเวลาเที่ยงคืนแบบนี้หมายความว่าอย่างไร?

เหมยเหมยยู่ปากอย่างไม่พอใจ “ฉันเปล่าอยากทานแต่เจ้าตัวเล็กในท้องต่างหากที่อยากทาน ลูกฉันหิวจนไส้จะทะลุอยู่แล้ว รีบหน่อยนะ…”

“ได้ ๆ…พี่จะไปนึ่งให้ที่ครัวเดี๋ยวนี้แหละ เธอจะทานกี่ลูก?”

เหยียนหมิงซุ่นจำต้องลงจากเตียง คาดว่าตู้เย็นน่าจะยังมีเกี๊ยวไส้ขึ้นฉ่ายหมูอยู่ นึ่งเกี๊ยวเป็นงานง่ายแต่ปัญหาคือถ้าคนท้องคุยง่ายขนาดนี้ก็ไม่เรียกว่าคนท้องแล้วสิ

“ฉันไม่อยากทานเกี๊ยวที่ป้าฟางห่อ ฉันอยากทานเกี๊ยวของร้านป้าหวัง เกี๊ยวร้านนั้นรสชาติดีมากโดยเฉพาะน้ำจิ้มของทางร้าน เดี๋ยวพี่ซื้อกลับมาเยอะหน่อยนะ พรุ่งนี้เช้าฉันจะเอามาทาบนแผ่นแป้งทาน”

เหมยเหมยนึกรังเกียจเกี๊ยวฝีมือป้าฟางมากเหลือเกิน ตอนนี้เธออยากทานเกี๊ยวจากทางเหนือร้านป้าหวังพร้อมน้ำจิ้มประจำของทางร้าน

เหยียนหมิงซุ่นทำหน้างง “ป้าหวังคือใคร? เธอพักไหนเหรอ?”

“หมายถึงร้านที่ชื่อป้าหวังไม่ใช่ป้าหวังแบบนั้น เป็นเกี๊ยวของทางตอนเหนือชื่อร้านป้าหวัง เจ้าของเป็นสองสามีภรรยากัน ตอนนี้น่าจะยังไม่ปิดร้านพี่รีบไปสิ!”

เหมยเหมยพูดเจื้อยแจ้วยาวเหยียดจนเหยียนหมิงซุ่นยิ่งฟังยิ่งมึน แต่คำสั่งของท่านภรรยาเขามีแต่ต้องปฏิบัติตามเท่านั้น

“ร้านนี้อยู่ไหนเหรอ?” เหยียนหมิงซุ่นถามอีกครั้ง เขาไม่รู้แม้กระทั่งตำแหน่งร้านเกี๊ยวป้าหวังนี้ด้วยซ้ำว่าอยู่แนวละติจูดเท่าไรลองจิจูดเท่าไร…

“อยู่ที่ตลาดตะวันออก ร้านนี้ดังมาก พี่ไปถามดูก็รู้แล้ว รีบไป ๆ…ถ้ายังไม่ไปต้องปิดร้านแล้วแน่ ๆ” เหมยเหมยเร่งเร้า เธอหิวจนหงุดหงิดไปหมดแล้ว

เธออยากทานเกี๊ยวร้านป้าหวังตอนนี้เลย

ตอนนี้อยู่ช่วงกลางฤดูใบไม้ร่วง ลมหนาวในเมืองหลวงดั่งมีดคม อากาศไม่ได้อุ่นไปกว่าวันสิ้นปีเท่าไรนัก เหยียนหมิงซุ่นใส่เสื้อกันหนาวสวมหมวกและถุงมือเสร็จสรรพครบชุด ทั้งยังต้องลามไปรบกวนสองสามีภรรยาลุงเหลาอีกด้วย

“ผมไปซื้อเอง ผมรู้ว่าร้านเกี๊ยวป้าหวังอยู่ไหน” ลุงเหลาว่าแล้วก็จะออกไปทันที

“ไม่ต้องหรอก พวกคุณนอนเถอะ ผมแต่งตัวเสร็จแล้วขับรถไปแป๊บเดียวก็กลับมา”

วันอากาศหนาว ๆเช่นนี้เหยียนหมิงซุ่นเองก็ไม่อยากให้ลูกน้องไปจัดการเรื่องส่วนตัว อีกอย่างคนที่อยากทานเกี๊ยวคือภรรยาของเขาไม่ใช่ภรรยาลุงเหลาสักหน่อย

เหมยเหมยตะโกนมาจากห้อง “ลุงเหลาไม่ต้องไปค่ะ ให้พี่หมิงซุ่นไป ฉันอยากทานที่เขาซื้อ…”

เหยียนหมิงซุ่นทำท่าแบมือให้ลุงเหลาอย่างระอา แค่นเสียงทีหนึ่งก็ออกจากบ้านไป ตอนนี้คนท้องใหญ่ที่สุดแล้ว!

………………………..