ตอนที่ 2355 สี่จุดสี่กิโลกรัม

“คลอดแล้ว…คุณหนูคลอดแล้ว…”

เหยียนหมิงซุ่นชะงักอยู่ที่เดิมยังไม่ได้สติอยู่นาน ป้าฟางกลับทำหน้ายินดีและร้องขึ้นอย่างดีใจ เหยียนหมิงซุ่นถึงได้สติขึ้นว่าลูกชายของเขาออกมาแล้วจึงรีบเร่งฝีเท้าเร็วกว่าเดิม

เจ้าเด็กนี่ทรมานแม่ของเขาให้ลำบากขนาดนี้ จะต้องซ้อมให้หนัก ๆสักหน่อย

หัวหน้าพยาบาลอุ้มเด็กทารกที่ห่อด้วยผ้าออกมายื่นให้เหยียนหมิงซุ่นแล้วยิ้มกล่าว “ยินดีด้วย ได้ลูกสาว หนักสี่จุดสี่กิโลกรัม แข็งแรงมากเลย”

เธอทำคลอดมามากมาย เป็นครั้งแรกที่ได้เจอเด็กทารกหน้าตาน่ารักและแข็งแรงขนาดนี้ แขนขามีเรี่ยวมีแรงเชียวละ!

เหยียนหมิงซุ่นตัวแข็งทื่อและมองข้ามคำว่าลูกสาวจากปากหัวหน้าพยาบาลไป มัวแต่สังเกตกับคำว่าหนักสี่จุดสี่กิโลกรัมก็นึกอยากตีก้นเจ้าตัวน้อยอย่างอดไม่ได้

ตัวโตขนาดนี้ มิน่าเหมยเหมยถึงได้คลอดลำบากนัก

“ภรรยาผมเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?” เหยียนหมิงซุ่นถาม

“ดีมาก แค่หมดแรงจนสลบไป”

พอเห็นเหยียนหมิงซุ่นสีหน้าตึงเครียดเกร็งไปทั้งตัว หัวหน้าพยาบาลเลยพูดเสริมว่า “เป็นอาการปกติ ไม่มีปัญหาอะไร คุณลองอุ้มลูกสิ น่ารักมากเลยนะ!”

เหยียนหมิงซุ่นแค่ปรายตามองเจ้าตัวเล็กแวบหนึ่งอย่างคร้านจะยื่นมือไปรับแล้วเลือกเดินไปที่ห้องคลอด หากไม่เจอเหมยเหมยเขาวางใจไม่ลง

หัวหน้าพยาบาลยื่นมือรอเก้อ เด็กทารกตัวอวบในอ้อมแขนลืมตาโตและหมุนกลอกไปไม่หยุดคล้ายกำลังประเมินโลกที่แสนจะแปลกใหม่

“ฉันอุ้มเอง ขอบคุณนะ!”

ป้าฟางรับเด็กทารกไว้แล้วมองเธอด้วยสีหน้ารักใคร่ “แข็งแรงดีจัง ดูผมสิดำเงาเชียว ตัวขาวอวบอ้วน เนื้อแน่นด้วย…”

ลุงเหลาก็เขยิบเข้ามาหยอกเล่นกับเจ้าตัวเล็ก เมื่อครู่ทั้งคู่อยู่ห่างไปหน่อยเลยไม่ได้ยินที่หัวหน้าพยาบาลพูดชัดเจน พอเห็นเจ้าตัวเล็กทั้งตัวขาวทั้งอ้วนและเนื้อแน่นขนาดนี้ก็ปักใจเชื่อว่าเป็นลูกชายแน่นอน

“คุณรีบไปบอกข่าวดีให้คุณย่ากับคุณปู่สิ ลืมไปเลยเนี่ย” ป้าฟางเตือน

“จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

ลุงเหลารีบไปรับคุณย่าหยางกับคุณปู่เหยียนทันที

เหมยเหมยหมดเรี่ยวแรง พอลูกเพิ่งคลอดออกมาก็สลบเหมือดไป ผมเปียกชุ่มจนแนบติดหน้าผาก สีหน้าซีดเซียวดูอ่อนแรงอย่างมาก เหยียนหมิงซุ่นขมวดคิ้วแล้วตรวจชีพจรของเหมยเหมยทีหนึ่งถึงจะอ่อนไปหน่อยแต่ก็นับว่ามั่นคงทีเดียว เห็นทีคงเหนื่อยมากจริง ๆเลยค่อยสบายใจหน่อย

เขาจัดผมเผ้าให้เหมยเหมยแล้วจูบหน้าผากเธอทีหนึ่ง ถึงให้พยาบาลพาเหมยเหมยไปที่ห้องพักผู้ป่วย

“อุแว้…อุแว้…”

เสียงร้องไห้ดังขึ้นอีกครั้ง หัวหน้าพยาบาลรีบพูดขึ้นว่า “เด็กทารกหิวแล้ว สามารถป้อนน้ำกลูโคสได้”

“เตรียมไว้หมดแล้ว ฉันจะชงน้ำหวานเดี๋ยวนี้”

ป้าฟางอุ้มเด็กทารกกลับห้องพักผู้ป่วยอย่างไวซึ่งเป็นห้องพักวีไอพีที่ทางโรงพยาบาลตระเตรียมไว้แต่แรก ดูดีราวกับห้องโรงแรม สภาพแวดล้อมดีมาก

เจ้าตัวเล็กหิวแล้วจริง ๆ ป้าฟางลองอุณหภูมิของน้ำกลูโคส หลังจากเห็นว่าอุณหภูมิพอดีถึงยัดจุกนมให้ เจ้าตัวเล็กยื่นมือออกมาด้วยสัญชาตญาณแล้วเริ่มใช้แรงดูดอย่างเอร็ดอร่อย มีเม็ดเหงื่อเล็ก ๆผุดตามหน้าผาก ทุ่มแรงกับการดื่มเสียจริง ๆ!

“เหลนชายของฉัน…ดูขนาดตัวนี่สิ…ดูแรงที่ดื่มนมนี่สิ…แข็งแรงกว่าคราวพ่อของเธอเยอะเลย”

คุณย่าหยางเร่งเท้าพุ่งเข้ามาเหมือนโบยบิน เห็นเด็กทารกที่กำลังพยายามดื่มน้ำหวานก็ยิ้มจนหน้ายับ คอยระมัดระวังกลัวจะทำให้เจ้าตัวเล็กตกใจเอาได้

“คุณย่า ยังจำพนันของเราได้ไหม? ท่านแพ้แล้วนะ!” ป้าฟางยิ้มตาหยีเอ่ย

คุณย่าหยางโบกมือปัดอย่างไม่ใส่ใจ “จำได้ ๆ ผู้ชายหรือผู้หญิงก็เหมือนกันทั้งนั้น จะว่าไปแล้วก็แปลก ท้องเหมยเหมยกลมขนาดนี้ ตามปกติแล้วน่าจะเป็นเด็กผู้หญิงสิ!”

………………………

ตอนที่ 2356 นกน้อยบินหนีไปแล้ว

ป้าฟางยิ้มกล่าว “ก็ไม่แน่หรอก เมื่อคราวที่ฉันคลอดเจ้าลูกชายของฉัน ท้องก็กลมดิกเลย คุณหนูชอบทานเปรี้ยวต้องเป็นลูกชายแน่ ๆ”

คุณย่าหยางยิ้มกว้าง “ไม่ว่าจะลูกชายหรือลูกสาวฉันก็ชอบทั้งนั้น เหมยเหมยยังสบายดีใช่ไหม?”

“ยังสบายดี แค่เหนื่อยไปหน่อย” เหยียนหมิงซุ่นตอบ

คุณย่าหยางเดินไปลูบศีรษะเหมยเหมยอย่างสงสาร พลางเอ่ยต่อเหยียนหมิงซุ่นว่า “ผู้หญิงคลอดลูกทรมานมาก เหมือนผ่านนรกมาหนหนึ่ง จากนี้ไปหลานต้องดีกับเหมยเหมยยิ่งกว่าเดิมนะ”

เหยียนหมิงซุ่นพยักหน้ารับ ไม่ต้องให้คุณย่าเตือนเขาก็จะดีกับเหมยเหมยอยู่แล้ว

อีกอย่างเหยียนหมิงซุ่นตัดสินใจแน่วแน่ว่าไม่เอาลูกคนที่สองอีก เจ็บครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว

“อืม…”

เหมยเหมยครางเบา ๆทีหนึ่ง เปลือกตาขยับ เหยียนหมิงซุ่นรีบปรี่เข้าไปหาเพราะเหมยเหมยฟื้นแล้ว

“ลูกล่ะ?”

เหมยเหมยตื่นมาก็รีบสอดส่องหาทันที ป้าฟางอุ้มเด็กทารกไปแล้วยิ้มกล่าว “เด็กอยู่นี่ค่ะ เมื่อกี้เพิ่งดื่มน้ำหวานไปครึ่งขวด หลับไปแล้ว”

เจ้าตัวเล็กอิ่มท้องไม่นานก็หลับไป ขนตายาวราวกับใบพัด จมูกสูดหายใจเข้าออก พวงแก้มนุ่มนิ่มเห็นแล้วก็อยากกัดสักที

มองเพียงปราดเดียวเหมยเหมยก็ใจอ่อนยวบ นี่คือลูกของเธอ…เธอยินดีทุ่มทั้งชีวิตเพื่อปกป้องลูกน้อยของเธอ!

“ลูกชายหรือลูกสาวเหรอ?” เหมยเหมยถาม

“ลูกชาย!” คุณย่าหยางกับป้าฟางตอบเป็นเสียงเดียวกัน

เหยียนหมิงซุ่นกลับชะงักสีหน้าดูสับสน

เหมือนมีอะไรที่ถูกเขามองข้ามไป!

เหมยเหมยยิ้ม “มิน่าถึงได้แรงเยอะขนาดนี้ อยู่ในท้องไม่เคยสงบเลย วัน ๆเอาแต่เตะต่อยไปมา”

“นั่นสิ ผู้ชายแรงเยอะ เจริญอาหารด้วย เมื่อกี้ก็ดื่มน้ำกลูโคสครึ่งขวดไปจนเกลี้ยงเลย!” ป้าฟางพูดยิ้ม ๆ

“อืม…อืม…”

เจ้าตัวเล็กบิดตัวไปมาหัวคิ้วขมวดเข้าหากัน สีหน้าดูตึงเครียดที่รู้สึกไม่มีความสุขเท่าไร

“ลูกเป็นอะไร?” เหมยเหมยหมายจะหยัดตัวลุกด้วยความเป็นห่วงแต่คุณย่าหยางห้ามไว้ “ไม่เป็นไร ต้องฉี่แล้วแน่ ๆ ฉันจะเปลี่ยนผ้าอ้อมให้”

คุณย่าหยางเอาผ้าอ้อมสะอาดออกมาจากถุง ส่วนป้าฟางมือหนึ่งอุ้มเด็กทารกขึ้นมา ส่วนอีกมือหนึ่งก็ดึงเอาผ้าอ้อมชุ่มน้ำออกมาอย่างคล่องมือ

“ฉี่ได้เต็มที่จริง ๆ เปียกไปทั้งผืนเลย…เอ๊ะ…”

ป้าฟางเพิ่งพูดได้ครึ่งประโยคก็มองช่วงล่างของเด็กทารกด้วยสีหน้าตกใจและสายตาประหลาดใจ

คนที่ทำหน้าตกใจอีกคนยังมีคุณย่าหยางที่เกิดความเงียบขึ้นในชั่วขณะ เหมยเหมยชักจะรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา “เป็นอะไรไป? ลูกเป็นอะไรไปเหรอ?”

“เปล่า ๆ ลูกสบายดี เพียงแต่…” ป้าฟางมองเหยียนหมิงซุ่นอย่างลังเล

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ทำไมอยู่ ๆเด็กผู้ชายถึงกลายเป็นเด็กผู้หญิงได้ล่ะ?

นกน้อยบินหายไปแล้ว?

เหยียนหมิงซุ่นเองก็รู้สึกถึงความผิดปกติเลยเดินมาดู แวบแรกก็นึกออกแล้วว่าเรื่องอะไรที่ถูกเขามองข้ามไป

“ผมจำได้แล้ว เมื่อกี้หัวหน้าพยาบาลบอกผมว่าเป็นลูกสาว ไม่ใช่ลูกชาย เป็นเด็กผู้หญิง” เหยียนหมิงซุ่นหันไปบอกกับเหมยเหมยอย่างรู้สึกผิด

เขามักจะใจเย็นฉลาดหลักแหลมและไม่เคยตื่นตระหนกตกใจอย่างวันนี้มาก่อน หากให้ลูกน้องรู้เข้าต้องโดนหัวเราะเยาะแน่

“เด็กผู้หญิงเหรอ? แล้วเมื่อกี้ทำไมถึงบอกว่าเป็นเด็กผู้ชายล่ะ?” คุณย่าหยางสงสัย ป้าฟางมั่นอกมั่นใจนักหนาว่าเป็นผู้ชายจนเธอก็เชื่อไปสุดหัวใจแล้ว ไหงกลับกลายเป็นผู้หญิงไปได้

เปลี่ยนไวไปหน่อยหรือเปล่า?

แต่แน่นอนว่าเหลนสาวเธอก็ชอบมากเหมือนกัน

ป้าฟางถึงเพิ่งนึกได้ว่าเธอกับลุงเหลายังไม่เคยเปิดผ้าอ้อมดูสักแวบเดียวก็มั่นใจว่าเป็นเด็กผู้ชายแล้ว ในเมื่อหนักตั้งสี่จุดสี่กิโลกรัมนี่นา!

…………………