ตอนที่ 2809 ขวาร้าย ซ้ายดี

เหยียนหมิงซุ่นตาข้างซ้ายกระตุกทั้งวันตั้งแต่เช้าจรดเย็น ทำอย่างไรก็ควบคุมไม่อยู่

“ลูกพี่…ต้องมีเซอร์ไพรส์ใหญ่แน่นอน!” ลูกน้องเอ่ยแสดงความยินดีไม่หยุดปาก

เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่คิดเช่นนั้น “นายเป็นถึงทหารของประชาชน อย่าลงเชื่อคำงมงายนักเลย”

“นี่ไม่ใช่คำงมงายนะ ขวาร้าย ซ้ายดี เรื่องนี้แม่นสุด ๆเลยล่ะ ผมแม่นทุกครั้งเลย ลูกพี่เชื่อเถอะกลับไปต้องมีข่าวดีรอลูกพี่อยู่แน่นอน” ลูกน้องมั่นใจมาก

เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มแต่ไม่เชื่อเลยสักนิด เขาจะมีข่าวดีอะไรได้ หรือว่าคืนนี้เหมยเหมยจะเป็นฝ่ายรุกเข้าหาเขาก่อน?

ข่าวดีแบบนี้เขาเองก็ชอบไม่หยอก

แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก ไม่รู้ช่วงนี้เหมยเหมยเป็นอะไรมักเข้านอนเร็วทุกวันราวกับเหนื่อยมากเสียอย่างนั้น เขาก็ทำใจกวนเธอไม่ลง เดี๋ยวอีกสองสามวันค่อยลองพาไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลดู นอนเร็วแบบนี้ทุกวันผิดปกติแล้วล่ะ

เหยียนหมิงซุ่นกลับมาถึงบ้านก็เห็นในบ้านมีคนเพิ่มมากขึ้น ฉับพลันหนังตาก็กระตุกไม่หยุด ลูกน้องคนนั้นพูดจาเหลวไหล ขวาร้ายซ้ายดีอะไรกันคงพูดกลับกันมากกว่า

ในบ้านมีคนมาเป็นก้างขว้างคอเพิ่มขนาดนี้ นี่มันหายนะชัด ๆ

“พวกนายเองก็มีบ้านอยู่ในเมืองหลวงไม่ใช่หรือไง?” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยเสียงเย็นชา

สยงมู่มู่โต้กลับ “ไม่ได้อยู่บ้านมาตั้งนานหยากไย่ขึ้นเต็มไปหมด เหมยเหมยเลยให้พวกเรามาอยู่ที่นี่แทน”

เหยียนหมิงซุ่นลูบจมูกปอย ๆ เขาอยากจะโยนสามตัวนี้ออกไปจริง ๆ แต่ในเมื่อเป็นแขกที่ภรรยาเชิญมาก็คงต้องไว้หน้าหน่อยถึงจะถูก

“เหมยเหมยล่ะ?”

“พ่อคะ…แม่ไปนอนอีกแล้ว แถมกรนด้วย” เล่อเล่อกลิ้งลงมาจากด้านบนพร้อมรายงานอย่างร่าเริง

เหยียนหมิงซุ่นมุมปากกระตุกแล้วขึ้นไปดูเหมยเหมยด้านบน นอนเร็วขนาดนี้อาการผิดปกติขึ้นเรื่อย ๆแล้ว

เพิ่งเข้าห้องนอนไปก็ได้ยินเสียงกรนเป็นจังหวะ เหยียนหมิงซุ่นกลั้นหัวเราะไม่อยู่ เหมยเหมยอ้าปากหวอนอนฝันหวานหลับสนิทอยู่บนเตียงเหมือนหมูน้อยก็ไม่ปาน เกรงว่าขนาดฟ้าร้องก็คงยังไม่ตื่นเลย

เหยียนหมิงซุ่นส่ายศีรษะอย่างระอา กลางวันนอนนานขนาดนี้ เดี๋ยวกลางคืนต้องนอนไม่หลับแหง เขาบีบจมูกเหมยเหมยทีแล้วกระซิบข้างหูเธอว่า “กินเกี๊ยวแล้ว!”

ระยะนี้ยัยตัวแสบชอบทานเกี๊ยวเป็นพิเศษ ถ้าได้ยินว่าเป็นเกี๊ยวต้องตื่นแน่

“อืม…กินเกี๊ยว ฉันเอาไส้ผักกาดดองนะ…”

เหมยเหมยตื่นอย่างว่องไวแล้วมองเหยียนหมิงซุ่นอย่างสะลึมสะลือ ผ่านไปสักพักถึงรู้สึกตัวว่าคนตรงหน้าคือสามีของเธอจึงเค้นรอยยิ้มสดใสทั้งใบหน้าลากเสียงยาวออดอ้อนว่า “ที่รัก…ฉันมีข่าวดีจะบอกพี่ด้วยแหละ!”

จู่ ๆหนังตาซ้ายก็กระตุกอีกครั้ง ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเท่าไหร่นักถาโถมเข้ามาเลยถามเสียงเข้มว่า “อะไรเหรอ? เซียวเซ่อกับสยงมู่มู่ลงเอยกันแล้ว?”

“เปล่าหรอก…เดี๋ยวตอนกินข้าวฉันค่อยประกาศ พี่ต้องดีใจมากแน่ ๆ”

เหมยเหมยอุบไว้แล้วฮัมเพลงเดินลงไปทานข้าวด้านล่าง เดี๋ยวเธอจะกินเกี๊ยวอีกชามใหญ่สักชาม จู่ ๆเธอก็ไม่อยากทานไส้ผักกาดดองแล้ว เอาไส้หมูสับผักกาดดีกว่าแล้วจิ้มน้ำจิ้มเผ็ด ๆต้องอร่อยมากแน่ ๆ

เหยียนหมิงซุ่นเดินตามหลังมาอย่างงงงวย พลันกระวนกระวายใจเพราะเขารู้สึกว่าต้องไม่ใช่ข่าวดีอะไรแน่ ขณะเดินลงบันไดก็เจอฉิวฉิวที่ไถลตัวบนที่จับบันไดพร้อมขยิบตาให้เขาทีหนึ่งซึ่งแววตาแฝงนัยยะบางอย่าง

ถึงอย่างไรเสียเขาก็รู้สึกแบบนี้ ทันใดนั้นความรู้สึกไม่สบายใจก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

ต้องไม่ใช่ข่าวดีอะไรแน่ ๆ

ตอนเย็นป้าฟางเตรียมมื้อใหญ่ ทั้งยังตั้งใจทำหมูผัดพริกให้เหมยเหมยด้วยซึ่งเผ็ดไม่เบา คนทั่วไปทานแทบไม่ได้ แต่เหมยเหมยกลับทานอย่างเพลิดเพลิน

“ฉันมีข่าวดีจะประกาศค่ะ…วันนี้ฉันไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลมา อีกแปดเดือนพวกเราก็จะมีสมาชิกใหม่แล้วนะคะ!” เหมยเหมยสูดหายใจเข้าลึกแล้วประกาศข่าวใหญ่ด้วยความดีอกดีใจ

“พลั่ก”

ตะเกียบในมือของเหยียนหมิงซุ่นตกพื้นพร้อมหนังตาที่กระตุกหนักกว่าเดิม

เขารู้อยู่แล้ว…ว่าหายนะกำลังมาเยือนจริง ๆ!

………………………………………….

ตอนที่ 2810 น้องชายสองคน

ทุกคนในบ้านต่างตกตะลึง มีเพียงพวกสยงมู่มู่สามคนทานอาหารด้วยท่าทีเฉยเมย ฝีมือการทำอาหารของป้าฟางยังดีเหมือนเดิม อร่อยจนหยุดไม่อยู่แล้ว

แน่นอนยังมีเล่อเล่ออีกคน เธอกัดน่องแพะของโปรดเธอคำโต มือทั้งสองข้างมันแผล็บ อีกทั้งใบหน้าอวบอ้วนของเธอก็มันแผล็บเช่นกัน

เธอรู้แต่แรกแล้วว่าต้องมีน้องชาย แถมสองคนด้วย!

มีอะไรให้น่าตื่นตูมกัน พวกผู้ใหญ่ไม่เคยเจอโลกมาก่อน เรื่องเล็กแค่นี้ก็เอะอะโวยวายแล้ว!

คุณย่าหยางรู้สึกตัวเป็นคนแรกจึงดีอกดีใจ “มีจริงเหรอ? ฉันว่าแล้วว่าต้องท้องแน่ ๆ…ไม่งั้นจู่ ๆจะกินเยอะขนาดนี้ได้อย่างไร แถมยังกินเปรี้ยวด้วย…

โอ๊ย…นี่นับว่าเป็นเซอร์ไพรส์ใหญ่จริง ๆ…ตาแก่รีบจุดธูปไหว้บรรพบุรุษแล้วบอกข่าวดียิ่งใหญ่นี้ไปเร็ว…”

คุณปู่เหยียนพยักหน้าหงึก ๆด้วยความดีใจ แม้แต่ไม้เท้าก็ไม่สนกระโดดโลดเต้นรีบไปจุดธูปทันที

“ตอนนี้รู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง? มีตรงไหนไม่สบายหรือเปล่า อยากกินอะไรบอกย่ามาได้เลยนะ…”

คุณย่าหยางถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเพราะกลัวว่าเด็กในท้องจะหิว

เหยียนหมิงซุ่นหนังตากระตุก ใจว้าวุ่นไปหมด จะท้องได้อย่างไรกัน?

ทั้ง ๆเขาเตรียมการป้องกันดีทุกครั้งนี่นา!

“คือว่า…ไปตรวจที่โรงพยาบาลมาหรือยัง?” เหยียนหมิงซุ่นต้องถามให้ชัดเจน บางทีอาจจะแค่ตื่นตูมตกใจไปเองก็ได้

เหมยเหมยรู้อยู่แล้วว่าเจ้าหมอนี่ต้องพูดแบบนี้แน่นอน หึ!

“เพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาลเมื่อครู่นี่เอง คุณหมอบอกว่าท้องได้สี่สัปดาห์แล้ว พี่…ดีใจไหม เซอร์ไพรส์ไหมล่ะ?” เหมยเหมยจงใจยุแหย่เขา

หนังตาทั้งสองข้างของเขากระตุกอย่างรุนแรง ในเมื่อยืนยันผลแล้ว งั้นก็คงท้องโดยไม่ต้องสงสัยแล้วล่ะ

ตกลงมันผิดพลาดตรงไหนกันนะ?

หรือว่าจะเป็นโอกาสหนึ่งในพันแล้วเขาดันถูกรางวัลงั้นสิ?

คุณย่าหยางไม่พอใจท่าทีเงียบขรึมของหลานชายคนโตเลยถลึงตาใส่พร้อมตำหนิว่า “เขากล้าไม่ยินดียินร้ายแบบนี้ต้องตีให้ตายเลย!”

“คุณย่าคิดมากไปแล้ว ผมก็แค่รู้สึกเหนือคาดเท่านั้นเอง เหนือคาดมากจริง ๆ!” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยอย่างจนใจ

“บ่งบอกว่าสวรรค์ทนดูไม่ได้เลยส่งเทวดาตัวน้อยสักคนมาอยู่เป็นเพื่อนเล่อเล่อไง!” คุณย่าหยางดีใจจนควบคุมตนเองไม่อยู่

เล่อเล่อที่กัดน่องแพะอย่างเอร็ดอร่อยกลอกตาไปมาแล้วตะโกนเสียงดังว่า “ไม่ใช่คนเดียว…สองคน…สองคนต่างหาก!”

คนเดียวจะไปสนุกอะไรกัน สองคนสิถึงจะเล่นสนุก!

หนังตาของเหยียนหมิงซุ่นกระตุกแรงขึ้นไปอีก เขารู้ความสามารถของลูกสาวตนดีว่าสองคนที่ว่าต้องไม่ได้พูดซี้ซั้วแน่นอน

คนเดียวเขาก็รำคาญมากพอแล้ว หากมาตั้งสองคนคงไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขแน่!

“เล่อเล่ออยากได้น้องชายสองคนเหรอ แต่ว่าแม่ของเหลนท้องสองคนคงลำบากแย่ พวกเราเอาแค่คนเดียวก็พอแล้ว!”

คุณย่าหัวเราะร่า ถึงแม้เธอคาดหวังว่ายิ่งมากก็ยิ่งดี แต่เธอเรียนตำราแพทย์มาจึงรู้ว่าผู้หญิงมีลูกมากเกินไปจะไม่ดีต่อร่างกาย มีสองคนก็ดีแล้วล่ะ

เล่อเล่อยู่ปากพลางหันไปมองฉิวฉิวที่ฟุบตัวนั่งสมาธิบนชั้นวางของพร้อมถลึงตาใส่ ทำไมไม่บอกเธอก่อนละว่าคุณแม่ท้องน้องชายสองคนจะลำบาก?

ฉิวฉิวยื่นอุ้งมือมาเพื่อบอกว่าไม่ให้เธอกังวลใจไป ในเมื่อมียาวิเศษดูแลร่างกายแล้วมีอะไรให้ต้องกังวลอีก!

เพราะมันไม่มียาท้องแฝดสามแฝดสี่หรอกนะ ไม่งั้นคงให้นายผู้หญิงคลอดออกมาเล่นด้วยหลายคนแล้ว!

เล่อเล่อถึงได้วางใจ ฉิวฉิวบอกว่าไม่มีปัญหา งั้นก็ต้องไม่มีปัญหาแน่นอน!

“จะเอาน้องชายสองคน คุณแม่เอาน้องชายสองคนมาเล่นด้วยกัน…”

เล่อเล่อแค่นเสียงอีกหลายทีแต่ทุกคนต่างถือว่าเป็นคำพูดเพ้อเจ้อของเด็กน้อยเลยไม่ได้เอามาใส่ใจอะไร การมีลูกใช่ว่าเธอบอกจะมีเท่าไหร่ก็มีได้เท่านั้นสักหน่อย สิ่งสำคัญเลยต้องอาศัยความสามารถเมล็ดพันธุ์ของผู้ชายด้วย!

………………….

Related