“เมื่อเธอรู้แล้วว่าความจริงมันเป็นยังไง แล้วเธอจะทำยังไงล่ะ?”

เมื่อถึงจุดหนึ่งน้ำเสียงของ มาดาระ ก็ดูดุดัน และดูเหมือนว่าอากาศรอบตัวจะหนักอึ้ง จากนั้นความกดดันก็ค่อย ๆ กระจายออกไป

อย่างไรก็ตามแรงกดดันนี้ไม่ส่งผลกระทบต่อ ไนโตะ แม้แต่น้อย

ดูเหมือนว่าตอนนี้ถ้ำจะถูกแบบออกเป็น 2 โลกที่แตกต่างกัน โลกของ มาดาระ และโลกของ ไนโตะ

คน 2 คนแบ่งโลกออกเป็น 2 ใบ

“ฮาชิรามะ ยุติช่วงเวลาแห่งการต่อสู้ด้วยมือของเขา แต่ไม่ใช่ทุกสิ่งที่เขาอยากให้เกิดขึ้นจะเกิดขึ้น เขาตาย แล้วสงครามก็กลับมาและโลกก็ไม่มีความสงบสุข”

“มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 1 , มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 2 , และครั้งที่ 3…เรื่องทั้งหมดนี้ ฉันไม่ได้เป็นคนกระตุ้น อาจจะใช้ที่สงครามครั้งแรกเกิดขึ้นเพราะฉัน แต่ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับความโลภของมนุษย์ที่ผลักดันพวกเขาให้สังหาร , ทำสงคราม , ปล้นเงินและทรัพยากร”

มาดาระ มองไปที่ ไนโตะ ในขณะที่ดวงตาของเขาดูลึกลับและไร้ตัวตน

“สิ่งที่ฉันต้องการจะทำคือการจบทุกอย่าง หยุดโลกและทำให้ความเจ็บปวดหายไปอย่างแท้จริง สิ่งที่ ฮาชิรามะ ไม่สามารถทำได้ นี่แหละคือความประสงค์ของฉัน”

เมื่อฟัง มาดาระ พูด ไนโตะ ก็ไม่ได้รู้สึกสั่นกลัวเลยแม้แต่น้อย เขายังคงมองไปที่ มาดาระ อย่างสงบเช่นเดิม

ถ้า ไนโตะ ไม่ได้มาจากโลกอื่นและหากเขาไม่ได้รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับโลกนี้ จิตใจเขาคงจะสั่นคลอนด้วยคำพูดอันยิ่งใหญ่ของ มาดาระ

อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ไม่ใช่ โอบิโตะ สิ่งที่ มาดาระ พูดมันไม่มีผลกับเขา ยิ่งไปกว่านั้นเขา ไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้

ไนโตะ ไม่เหมือนกับ ฮาชิรามะ และ มาดาระ เขาไม่สนใจที่จะปกป้องและนำสันติสุขมาสู่โลก เขาต้องการเพียงแค่ให้คนของเขาปลอดภัยเท่านั้น และสำหรับตัวเขาเอง เขาต้องการอิสรภาพ ต้องการกำจัดข้อจำกัดทั้งหมด

“แน่นอนด้วยวิธีนี้ ท่านจะสามารถเอาชนะ ฮาชิรามะ ได้อย่างแท้จริง…” ไนโตะ พูดออกมาเบา ๆ ซึ่งทำให้รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของ มาดาระ เขาคิดว่า ไนโตะ เข้าใจเขา

แต่ประโยคต่อไปทำให้ทั้งถ้ำปกคลุมไปด้วยความเย็นที่ไม่รู้จบ!

“ถึงอย่างนั้น ฉันก็ไม่สนใจอะไรพวกนี้!”

ไนโตะ จ้องไปที่ มาดาระ ในขณะที่เปิดเผยจิตสังหารที่เยือกเย็นขณะพูดคำเหล่านี้

“ฉันไม่สนใจสิ่งที่ท่านต้องการ แต่ถ้าท่านหันคมดาบมาหาฉันหรือทำร้ายผู้คนรอบ ๆ ตัวฉัน…ฉันก็คงต้องฆ่าท่าน!”

ไม่ว่า มาดาระ จะแข็งแกร่งขนาดไหน แต่เมื่อเขาอยู่ในสภาพปัจจุบันของเขาและเมื่อเขาไม่มี เนตรสังสาระ มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเผชิญหน้ากับ ไนโตะ!

โดยไม่คำนึงถึงเหตุผลที่ มาดาระ ต้องการพบ ไนโตะ ตั้งแต่เขามาที่นี่ ไนโตะ ไม่ได้แสดงความเมตตาให้เขาเห็นเลยแม้แต่น้อย

อย่างไรก็ตามเมื่อ ไนโตะ พร้อมที่จะเคลื่อนไหว มาดาระ ก็ส่ายหัว

“แน่นอนว่าคนที่ไม่เคยรู้จักความเจ็บปวดที่แท้จริงย่อมไม่สามารถเข้าใจได้ แต่มันไม่สำคัญอีกต่อไป ไม่ว่าเธอจะเข้าใจและร่วมมือกับฉันหรือไม่ก็ไม่สำคัญ…ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน ฉันก็จะแย่ง 9 หาง ไปจากเธอให้ได้ เธอไม่สามารถเก็บมันไว้ได้ตลอดหรอก มันเป็นส่วนสำคัญของแผนการของฉัน”

มาดาระ พูดอย่างแผ่วเบาและเมื่อจบประโยคควันสีขาวก็ปะทุขึ้นจากนั้นเขาก็หายตัวไป

ภาพนี้ทำให้ ไนโตะ ตกตะลึง

มันไม่ใช่แค่ มาดาระ ที่หายตัวไป แม้แต่รูปปั้นเทวรูปมารนอกรีตก็หายไปพร้อมกับเขาในเวลาเดียวกัน

“นี่คือ…”

เมื่อมองดูภาพนี้ ไนโตะ ก็ขมวดคิ้ว

รูปปั้นเทวรูปมารนอกรีตขนาดมหึมาจะหายไปได้อย่างไร?

เดี๋ยวก่อน… 9 หาง? แผนการ?!

เรื่องทุกอย่างเข้ามาประติดประต่อในหัวของเขาในเวลาเดียวกันซึ่งทำให้สีหน้าของ ไนโตะ เปลี่ยนไป ทันใดนั้นเขาก็พบว่ามีจิตสังหารที่น่ากลัวแพร่ออกมา ให้ทั้งสถานที่ล้อมรอบเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ รอยแตกเริ่มแพร่กระจายไปทุกทิศทางเหมือนใยแมงมุม

แม้แต่กำแพงหินแข็งที่อยู่รอบ ๆ ก็มีรอยร้าวและดูเหมือนว่ามันกำลังจะถล่มลงมา!

วินาทีต่อมา ไนโตะ ก็เหยียบพื้นอย่างรวดเร็วและร่างกายของเขาก็ปกคลุมไปด้วยออร่าสีขาว จากนั้นเขาก็ดีดตัวพุ่งชนเพดานถ้ำทันที

เหมือนกับกรรไกรที่กำลังตัดผ้าไหม ไนโตะ กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในดินด้ายความเร็วสูง เขาไม่สนใจว่ามันจะทำให้พื้นผิวทั้งหมดพังทลายหรือไม่ เขาจำเป็นต้องขึ้นไปถึงพื้นดินให้เร็วที่สุด

ทันใดนั้นเขาก็มาถึงพื้นดินแล้วพุ่งไปที่ท้องฟ้า

ตอนนี้เขาสามารถเครื่องที่ด้วยความเร็วสูงสุดได้แล้ว!

…….

แคว้นแห่งฝน

นอกหมู่บ้านอาเมะ

เมฆมืดปกคลุมทั่วทั้งท้องฟ้าและบรรยากาศดูเหมือนจะหนักและกดดันอย่างยิ่ง ในสภาพอากาศแบบนี้ก็มีพลังมหาศาล 2 จุดกำลังปะทะกันอยู่

ฝั่งหนึ่งของสนามรบ ร่างจักระ 9 หาง สีทองขนาดใหญ่ที่มีความรุนแรงโดยที่แกนกลางมี คุชินะ ยืนอยู่ในนั้น

ในอีกทางหนึ่ง นางาโตะ กับ เนตรสังสาระ ปล่อยออร่าที่น่ากลัวออกมา เขายืนอยู่กับสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่งและน่ากลัวที่มีแท่งสีดำจำนวนมากเจาะเข้าไปในร่างกายของมัน

“ครูคุชินะ…”

ที่ด้านข้างของสนามรบ โคนัน ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความเป็นห่วง

จู่ ๆ นางาโตะ ก็โจมตี หมู่บ้านอาเมะ 7 หาง ถูกจัดการอย่างรวดเร็ว ซึนาเดะ ไม่ได้อยู่ที่หมู่บ้าน ดูเหมือนว่าเธอกำลังไปเล่นการพนันอยู่ข้างนอก และเป็นเวลานานแล้วที่ ไนโตะ ออกจากหมู่บ้านไป ดังนั้น คุชินะ จึงเป็นคนเดียวที่ยืนหยัดเพื่อหยุดยั้ง นางาโตะ

แม้ว่าด้วยอำนาจของ 9 หาง จึงทำให้ คุชินะ ต่อสู้ได้อย่างสูสีกับ นางาโตะ แต่ด้วยอำนาจของ เนตรสังสาระ ทำให้ นางาโตะ มีพลังเหนือกว่า สัตว์หาง ทั้งหมด ดังนั้นนี้จึงเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบากสำหรับ คุชินะ

ฟืบ!!

ด้วยการควบคุมได้อย่างเต็มที่ภายใต้จักระของ 9 หาง คุชินะ ตะปบกงเล็บขนาดใหญ่ไปที่ นางาโตะ โจมตีเขา

“ข่ายเทพพิชิตฟ้า!”

นางาโตะ ตะโกนออกมาด้วยใบหน้าที่เย็นชา

ตู้ม!!

พลังที่มองไม่เห็นปะทะเข้ากับกรงเล็บจักระและทำลายมันทันที

นางาโตะ อยู่ที่นี่เพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่มี เพน อยู่ที่นี่ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็สามารถใชพลังทั้งหมดของ เพน 6 วิถี ได้ และความสามารถแต่ละอย่างก็แข็งแกร่งขึ้นอีกด้วย!

“ชายคนนี้…แข็งแกร่งจริง ๆ”

คุชินะ พูดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

“มันเป็นพลังของตาแก่ เซียน 6 วิถี เจ้าเด็กน้อยคนนี้ยังไม่สามารถควบคุมพลังที่แท้จริงของ เนตรสังสาระ ได้ ไม่เช่นนั้นเราคงแพ้ไปแล้ว” คุรามะ พูดกับ คุชินนะ

“ฉันรู้”

คุชินะ พยักหน้าและมองไปที่ นางาโตะ และพูดด้วยน้ำเสียงเข็ม “นางาโตะ ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเธอ ฉันเชื่อว่าความคิดของเธอมันผิด เธอควรจะหยุดความบ้าคลั่งนี้ได้แล้ว!”

เมื่อ นางาโตะ ได้ยิน คุชินะ พูดแบบนั้นแล้ว ดวงตาของเขาก็ดูเย็นชามากขึ้นและไม่ว่า คุชินะ จะพูดอะไรก็ไม่มีทางหยุดเขาได้